ကြၽန္း(စ/ဆုံး)

႐ုတ္တရက္ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေနျခည္မွင္သက္သြားမိသည္။
ဒီကြၽန္းေပၚကို သေဘာမၤုန္တိုင္းမိၿပီး အသက္ကယ္ေလွေလးတစ္စင္းႏွင့္ ေရာက္ေနခဲ့သည္မွာတစ္ပတ္ေလာက္ရွိၿပီျဖစ္သည္။
သက္ရွိလူသားတစ္ေယာက္မွမေတြ႕ခဲ့။
အခုေတာ့ ကပၸလီတစ္ေယာက္လို မည္းနက္ေနသည့္အသားအေရႏွင့္ လူထြားႀကီးႏွစ္ေယာက္ကိုမ်က္ဝါးထင္ထင္ေတြ႕ေနရသည္။
ညဘက္မို႔ ေတာေျခာက္တာလားလို႔ေတာင္ထင္ရသည္။

ေနျခည္ ငယ္ငယ္ကၾကားဖူးသည့္ လူမေနသည့္ကြၽန္းေတြေပၚမွာေျခာက္လွန္႔တတ္သည့္ နာနာဘာဝေတြမ်ားလားလို႔ေတြးမိၿပီး ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ အနားကမီးပုံထဲက မီးတုတ္တစ္ေခ်ာင္းကိုအသင့္ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။
နာနာဘာဝေတြ ကမီးေၾကာက္တတ္သည္ ၾကားဖူးနားဝရွိေသာေၾကာင့္ လုပ္မိလုပ္ရာလုပ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
သို႔ေပမဲ့ ထိုလူထူးဆန္းႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေၾကာက္႐ြံ႕ဟန္မရွိပဲ ေနျခည့္ဆီသို႔သာခ်ဥ္းကပ္လာၾကသည္။
ထိုအခါမွ ေနျခည္ပိုေၾကာက္သြားသည္။

ဒီလူႏွစ္ေယာက္သာ နာနာဘာဝေတြမဟုတ္ပဲ လူသားအစစ္ေတြသာဆိုပိုအႏၲရာယ္မ်ားသည္။
ကြၽန္းေပၚမွာက တစ္ခုခုဆိုအကူအညီေတာင္းစရာလဲမရွိ။
ထြက္ေျပးမယ္ဆိုလွ်င္ အသက္ကယ္ေလွေလးႏွင့္ ကမ္းမျမင္လမ္းမျပင္ပင္လယ္ျပင္ႀကီးထဲသို႔ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေလွာ္ခတ္႐ုံသာရွိေတာ့သည္။

ေနာက္ၿပီးထိုလူႏွစ္ေယာက္၏ဝတ္ပုံစားပုံကလဲ ႐ုပ္ရွင္ေတြစာအုပ္ေတြ ဓာတ္ပုံေတြထဲမွာသာျမင္ဖူးသည့္ လူ႐ိုင္းမ်ိဳးႏြယ္စုေတြ၏ဝတ္ပုံစားပုံမ်ိဳးျဖစ္သည္။
သတၱဝါတစ္ေကာင္ေကာင္၏ သားေရျဖစ္ဟန္တူသည့္ အရာကို ခါးတြင္အရွက္လုံ႐ုံေလာက္သာပတ္ထားသည္။
မိန္းကေလးေတြစကတ္တိုတိုဝတ္ပုံမ်ိဳးႏွင့္ဆင္ၿပီး သူတို႔ေပါင္ၾကားကဖြားဖက္ေတာ္ကိုဖုံးႏိုင္႐ုံေလာက္သာရွိေလသည္။
တစ္ျခားအဝတ္စားဝတ္ဆင္ထားျခင္းမရွိပဲ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းဗလာဟင္းလင္းႏွင့္ အဖုအထစ္ႂကြက္သားႀကီးေတြက အထင္အရွားေပၚလြင္ေနကာ အခ်ိဳးအစားက်နလွသည့္ ေခါမ႐ုပ္တုႀကီးေတြလားပင္ထင္မွတ္မွားရေလာက္သည္။
အရပ္အေမာင္းကလဲ ငါးေပ ဆယ္လက္မခန္႔ရွိမည္ဟုထင္ရသည္။

အသားအေရမည္းနက္ေနေပမဲ့ အာဖရိကကပၸလီေတြႏွင့္မတူပဲ မ်က္ႏွာေပါက္က အာရွသား မေလးအႏြယ္ဝင္ေတြႏွင့္တူသေယာင္ေယာင္ရွိသည္။
ဒါေပမဲ့ ေနျခည္စိတ္ထဲရမ္းသမ္းမွတ္ခ်က္ခ်ျခင္းျဖစ္သည္။
မႏုသေဗဒအေၾကာင္းကိုေသခ်ာေလ့လာဖူးသူမဟုတ္ေတာ့ အတတ္ေတာ့မေျပာႏိုင္။
ိထိုသူႏွစ္ေယာက္၏လက္တစ္ဖက္ဆီမွာ ေျခာက္ေပခန္႔အရွည္ရွိသည့္ သစ္သားလွံရွည္ေတြကိုကိုင္ေဆာင္ထားၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္စီမွာလဲ သစ္သားႏွင့္ျပဳလုပ္ထားၿပီး ေၾကာင္ေၾကာင္ၾကားၾကားအ႐ုပ္ေတြေရးျခစ္ထားသည့္ ဒိုင္းေတြကိုကိုင္ေဆာင္ထားျပန္သည္။

သူတို႔မ်က္လုံးအၾကည့္ေတြကိုေတာ့ ခန္႔မွန္းလို႔မရ။
ခံစားခ်က္မရွိသည့္ မ်က္ႏွာအမူအရာေတြႏွင့္ျဖစ္သည္။
ထိုလူႏွစ္ေယာက္ကရပ္တန္႔မသြားပဲ ကမ္းေျခသဲေသာင္ျပင္မွာပုံထားသည့္ ေနျခည္၏မီးပုံအနီးသို႔ခပ္မွန္မွန္ခ်ဥ္းကပ္လာသည္။
သူတို႔အသြင္ကလွံေတြကိုင္ထားေပမဲ့ တိုက္ခိုက္မဲ့အသြင္ေတာ့မရွိ။
ဒါေပမဲ့ ေနျခည္ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ မီးတုတ္ကိုကိုင္ရင္း သူတို႔ေရွ႕တိုးလာေလေလ ေနာက္ကိုဆုတ္မိေလေလျဖစ္ေနသည္။
႐ုတ္တရက္ ထိုလူထူးဆန္းႏွစ္ေယာက္၏အၾကည့္က ေနျခည္ကိုယ္ေပၚကခြာသြားၿပီး မီးပုံထဲမွာကင္ထားသည့္ ငါးကင္ေတြေပၚေရာက္သြားသည္။
႐ုတ္ျခည္းဆိုသလို မီးပုံေပၚကကင္လက္စငါးကင္ေတြကိုေျပးယူၿပီး မီးပုံေဘးမွာပင္ သရဲသဘက္ေတြလိုစားၾကေတာ့သည္။
ကိုယ့္ကိုအႏၲာရာယ္ျပဳမွာမဟုတ္ပဲ ငါးကင္ေတြကိုပဲစားေနၾကသည့္အတြက္ ေနျခည္နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ေအးသြားေပမဲ့ တစ္ညေနလုံး တစ္ေယာက္ထဲ ခဲရာခဲဆစ္ဖမ္းထားရသည့္ ငါးေတြကို တစ္ခ်က္ခြင့္မေတာင္းပဲ သြားၿဖဲနားၿဖဲစားၾကသည့္ လူထူးဆန္းႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီး ေနျခည္ေဒါသေတာ့ေတာ္ေတာ္ထြက္လာသည္။

ဒါေပမဲ့ ေယာက္က်ားႏွင့္မိန္းမလဲျဖစ္ ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္လဲျဖစ္သလို သူတို႔လက္ထဲမွာကလဲ လက္နက္ကိုယ္စီႏွင့္မို႔ ေနျခည္ဘာမွေတာ့မေျပာရဲ။
ဗိုက္ထဲကေတာ့ဆာေနေသးသည့္အတြက္ ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ မီးပုံထဲကင္လက္စက်န္ေနေသးသည့္ငါးကင္တစ္ေကာင္ကိုလွမ္းယူရန္ႀကိဳးစားသည္။
ထိုလူႏွစ္ေယာက္အနက္ ေနျခည္ငါးကင္ယူဖို႔လုပ္ေနတာကိုသတိထားမိပုံေပၚသြားသည့္တစ္ေယာက္က ေနာက္ဆုံးက်န္ေနသည့္ ငါးကင္ကိုမီးပုံထဲကဆြဲယူကာ ေနျခည္ဆီ႐ုတ္တရက္ပစ္ေပးလိုက္ရာ ေနျခည္လဲအလန္႔တစ္ၾကားလွမ္းဖမ္းထားလိုက္ရသည္။
ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ ဒီလူေတြကဆိုးဆိုး႐ြား႐ြားရက္စက္မဲ့ပုံေတြေတာ့မေပၚဟု ေတြးမိၿပီး သူတို႔ႏွင့္မလွမ္းမကမ္းမွာေနျခည္ ငါးကင္ကိုထိုင္စားေနလိုက္သည္။
ငါးကင္ေတြကိုအ႐ိုးေရာအသားပါ ဘီလူးသဘက္စီးသလို တဂြၽတ္ဂြၽတ္ျမည္ေအာင္စားခဲ့ၾကသည့္ လူထူးဆန္းႏွစ္ေယာက္မွာ စားလို႔ဝသြားသည္ႏွင့္ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းပင္ ဘာစကားမွမေျပာပဲ မီးပုံနား လွံေတြဒိုင္းေတြကိုခ် ဒိုင္းေတြကိုေခါင္းအုံးကာအိပ္စက္ၾကေလသည္။
သူတို႔ပုံစံက ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ယာလိုပင္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိလြန္းလွသည္။
ဒီလူေတြက ကြၽန္းအတြင္းပိုင္းကလာတာျဖစ္လိမ့္မည္။
ေနျခည္ဒီကြၽန္းကိုေရာက္ၿပီးထဲက ကြၽန္းအတြင္းပိုင္းကိုေတာ့တစ္ခါမွမေရာက္ေသး။
ညဆိုကြၽန္းအတြင္းပိုင္းက က်ားဟိန္းသံလိုလိုအသံေတြၾကားရသည့္အတြက္ ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္မသြားရဲျခင္းျဖစ္သည္။
ဒီလိုဆို ကြၽန္းအတြင္းပိုင္းမွာ ဒီလူေတြ၏ေက်း႐ြာသို႔မဟုတ္မ်ိဳးႏြယ္စုရွိႏိုင္သည္ဟု ေနျခည္ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။
ဒီလူေတြက အရမ္းႀကီးမ႐ိုင္းသည့္အတြက္ သူတို႔မ်ိဳးႏြယ္စုလဲသိပ္မ႐ိုင္းေလာက္ဟုအေတြးနယ္ခ်ဲ႕ရင္း ကြၽန္းေပၚမွာတစ္ေယာက္ထဲေနရတာထက္စာလွ်င္ေတာ့ အမ်ားႀကီးေကာင္းေသးသည္ဟုေတြးၿပီး ေနျခည္ေပ်ာ္သြားသည္။
လူထူးဆန္းႏွစ္ေယာက္ဆီကေတာ့ ေဟာက္သံေတြပင္ၾကားေနရၿပီျဖစ္သည္။
သူတို႔ၾကည့္ရာဘာအပူအပင္မွရွိပုံမေပၚ။
ေနျခည္လဲအိပ္ခ်င္လာတာႏွင့္ အရင္ညေတြကအတိုင္း မီးပုံနားအိပ္ရန္ျပင္သည္။
မီးပုံနားမအိပ္လို႔ေတာ့မျဖစ္။
ကြၽန္းေပၚမွာကညဆို ျခင္အလြန္ကိုက္သည္။
မီးပုံနားအိပ္မွသက္သာသည္။
မီးပုံနားမွာ ထိုလူႏွစ္ေယာက္ရွိေနေပမဲ့ အခုခ်ိန္မွေတာ့ ေနာက္မီးပုံတစ္ခုထပ္လုပ္ဖို႔မလြယ္ေတာ့တာမို႔ ေနျခည္လဲ ထိုသူေတြႏွင့္ခပ္ခြာခြာေနၿပီးမီးပုံနေဘးသဲေသာင္ျပင္ေပၚပဲလွဲခ်လိုက္သည္။
ကိုယ့္လက္ေမာင္းကိုယ္ေခါင္းအုံးအိပ္ရင္း ထိုသူႏွစ္ေယာက္ကိုစိတ္ခ်လက္ခ်ေတာ့ သတိလႊတ္မထားရဲ။
တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကိုအနားအသင့္ထားထားရသည္။
တစ္ေန႔လုံးတစ္ေယာက္ထဲ ငါးဖမ္းလိုက္ ထင္းလိုက္ေကာက္လိုက္ႏွင့္မို႔ ေနျခာည္မၾကာခင္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
အိပ္လိုက္တာဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသည္ေတာ့မသိ။
ဗိုက္ထဲတဂြီဂြီျမည္သံႏွင့္အတူ ေနျခည္ျပန္ႏိုးလာၿပီး ထထိုင္လိုက္သည္။
အခုအထိ ပတ္ဝန္းက်င္မွာေမွာင္မည္းေနဆဲျဖစ္သည္။
နာရီမရွိသည့္အတြက္ အခ်ိန္အတိအက်ကိုမခန္႔မွန္းႏိုင္ေပမဲ့ အခုခ်ိန္ထိညပဲရွိေသးတာေတာ့ေသခ်ာသည္။
စားဖို႔လုပ္ထားသည့္ ငါးကင္ေတြကို လူထူးဆန္းႏွစ္ေယာက္ကစားသြားၿပီး သူတို႔အက်န္ေလာက္ေလးပဲစားလိုက္ရသည့္အတြက္ ဗိုက္ထဲကေတာ္ေတာ္ဆာေလာင္ေနသည္။
ၿမိဳ႕မွာဆိုလွ်င္ေတာ့ ဒီလိုအခ်ိန္ဗိုက္ဆာလာလွ်င္ ေရခဲေသတၱာဖြင့္ၿပီး တစ္ခုခုႏႈိက္စားလိုက္႐ုံပင္။
ဒီကြၽန္းေပၚမွာကေတာ့ ေရေသာက္ဖို႔ပင္မလြယ္။
လူ႐ိုင္းႏွစ္ေကာင္ဆီကေတာ့ ေဟာက္သံေတြပင္ထြက္ေပၚေနေလရာ ေနျခည္သူမ်ားရွာထားတာေတြကိုသၿဖဲနားၿဖဲစားသြားသည့္သူတို႔ကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲက်ိတ္ဆဲလိုက္သည္။
အခုလိုသူတို႔အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း သူတို႔ေဘးခ်ထားသည့္လွံႏွင့္သူတို႔ကိုျပန္ထိုးလိုက္ရင္ေတာင္ေကာင္းမလားဟုေတြးရင္း ဗိုက္ဆာေနသည့္စိတ္ကိုအာ႐ုံေျပာင္းသြားေစသည့္ အရာတစ္ခုကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
လူ႐ိုင္းတစ္ေယာက္၏ေပါင္ၾကားကလီးႀကီးပင္ျဖစ္သည္။
လူေကာင္ထြားသေလာက္ လီးႀကီးကလဲထြားလွသည္။
ေနာက္ၿပီး ဘာအိပ္မက္ေတြမက္ေနသည္မသိ။
လီးႀကီးကမိုးေပၚေထာင္ေနသည္။
ထိုလူထူးဆန္းေတြ၏ခါးမွာပတ္ထားသည့္ နံငယ္ပိုင္းသဖြယ္ သားေရျပားေလးက စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္အိပ္ေနခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႔ေပါင္ၾကားကပစၥည္းကို
လူမျမင္ႏိုင္ေအာင္ ကာကြယ္ႏိုင္စြမ္းမရွိ။
မီးပုံကျဖာထြက္ေနသည့္ အလင္းေရာင္ႏွင့္ လူထူးဆန္းတစ္ေယာက္၏လီးကို ေနျခည္မ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္ေနရရာ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေရခဲေခ်ာင္းႀကီးတစ္ေခ်ာင္းသဖြယ္ ေနျခည္စိတ္ထဲျမင္ေယာင္လာၿပီး ထိုလူထူးဆန္းအနားကိုခ်ဥ္းကပ္သြားမိသည္။
အနီးကပ္ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ လူထုးဆန္း၏လီးႀကီးမွာတကယ္ပင္အႀကီးႀကီးျဖစ္သည္။
ေနျခည္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဘဝတုန္းက ခပ္ေနာက္ေနာက္ မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လက္ေဆာင္ေပးခဲ့သည့္ ရာဘာလီးတုႀကီးကိုပင္မ်က္လုံးထဲျမင္ေယာင္လာသည္။
ဒီလူ႐ိုင္း၏လီးႀကီးကေတာ့ ရာဘာလီးတုထက္ေတာင္ပိုႀကီးပုံေပၚသည္။
အရွည္ကေျခာက္လက္မခြဲေလာက္ရွိမည္ထင္သည္။
လုံးပတ္ကလဲ လက္ႏွစ္လုံးသုံးလုံးမကေလာက္။
ေနျခည္ စိတ္ထိန္းမရပဲ လက္ႏွင့္ပင္စမ္းကိုင္ၾကည့္မိသည္။
လီးႀကီးကေပါက္ထြက္ေတာ့မည္အလား ေသြးေၾကာေတြကတင္းေဖာင္းေနၿပီး သံေခ်ာင္းႀကီးသဖြယ္မာေတာင္ေနသည္။
ဒါႀကီးႏွင့္သာအလိုးခံလိုက္ရလွ်င္ တစ္သက္စြဲသြားမွာအေသအခ်ာဟု ေနျခည္စိတ္ထဲထင္မိသည္။
ေနျခည္အဆင့္တက္ၿပီး လီးထိပ္ကမႈိပြင့္ႀကီးသဖြယ္ခစ္ဖူးႀကီးကို လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ဝိုက္လိုက္သည္။
လူ႐ိုင္းဆီက ” အား အင္း ” ဆိုသည့္မပီမသညည္းသံထြက္ေပၚလာေလသည္။
လူကေတ့ႏိုးမလာ။
လီးကေတာ့ ေနျခည့္လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ထိလိုက္ေတာ့မွ ပါးပ်ဥ္းေထာင္ေနသည့္ေႁမြတစ္ေကာင္လို တစ္ဆတ္ဆတ္ပင္တုန္ေနသည္။
ေနျခည္ကလဲ ေခသူေတာ့မဟုတ္။
တစ္ခါတစ္ရံ ေနျခည္တာဝန္က်သည့္ေဆး႐ုံမွာ night duty က်သည့္ရက္ေတြ ညဘက္ထန္လာၿပီဆိုလွ်င္ ေဆး႐ုံေအာက္ေျခအလုပ္သမားကုလားတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဆရာဝန္႐ုံးခန္းထဲေခၚကာျမႇဴ ဆြယ္ၿပီး အလိုးခံေလ့ရွ်ိသည်။
လီးတုတစ္ေခ်ာင္းအၿမဲေဆာင္ထားေပမဲ့ ေနျခည္တကယ္ထန္လာၿပီဆို လီးတုေလာက္ vibrator ေလာက္နဲ႔ဘယ္ေတာ့မွမရ။
တကယ့္လီးအစစ္နဲ႔ပယ္ပယ္နယ္နယ္အလိုးခံလိုက္ရမွေနသာထိုင္သာရွ္ိသည္။
အခုလဲ လူ႐ိုင္း၏လီးႀကီးကိုမ႐ြံမရွာစုပ္ရင္း တျဖည္းျဖည္းဖီးလ္တက္လာေလသည္။
ခါးကဖင္ၾကပ္ဂ်င္းေဘာင္းဘီကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္ကာ အမည္းေရာင္အတြင္းခံေလးကိုပါ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။
ေနျခည့္ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းက မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္းျဖစ္သြားေလသည္။
ခြၽတ္လက္တစ္ႏွင့္တစ္ခါထဲ အေပၚအက်ီေတြပါခြၽတ္ခ်လိုက္ရာ ေနျခည့္ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးမွာ အဝတ္ဗလာႏွင့္ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္သြားေလသည္။
ေနျခည္ ကိုယ္တုံးလုံးႏွင့္ ပက္လပ္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ လူ႐ိုင္း၏ကိုယ္ေပၚ ဖင္တစ္ျပန္ေခါင္းတစ္ျပန္အေနအထား 69 ပုံစံတက္ခြလိုက္သည္။
ေနျခည့္အဖုတ္ကလူ႐ိုင္းမ်က္ႏွာနဲ႔တည့္တည့္အေပၚစီးကအုပ္မိုးထားသလိုျဖစ္သြားၿပီး လူ႐ိုင္းလီးႀကီးကလဲ ေနျခည္မ်က္ႏွာႏွင့္တည့္တည့္ျဖစ္သြားေလသည္။
ဒီသဲေသာင္ျပင္မွာ တစ္ျခားဘယ္သူမွလဲမရွိသည့္အတြက္ ေနျခည္ရွက္ေၾကာက္ေနစရာမလိုပဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပင္ လူ႐ိုင္းလီးႀကီးကို ကေလးေတြေရခဲေခ်ာင္းစုပ္သလိုတႁပြတ္ႁပြတ္ျမည္ေအာင္စုပ္ေတာ့သည္။
ေဆး႐ုံအလုပ္သမားကုလားေတြႏွင့္အလိုးမခံခင္ သူတို႔လီးေတြကိုစုပ္ေပးေနၾကမို႔ ဒီလိုစံခ်ိန္မွီလီးႀကီးေတြကိုဘယ္လိုစုပ္ေပးရမလဲ ေနျခည္ေကာင္းေကာင္းနားလည္သည္။
လီးထိပ္ဒစ္ဖူးႀကီးကိုလွ်ာႏွင့္ဝိုက္လိုက္ ဥေတြကိုလက္ႏွင့္ဆုပ္နယ္ေပးလိုက္ ပါးစပ္ထဲငုံေပးလိုက္ႏွင့္ ေနျခည္တစ္ေယာက္ သေဘာပ်ၤက္ၿပီးထဲက ေယာက္က်ားလီးႏွင့္ျပတ္လပ္ခဲ့ရသမွ် အတိုးခ်ၿပီး စုပ္ေနေလေတာ့သည္။
အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္လူ႐ိုင္းဆီကေတာ့ တဟင္းဟင္းညည္းသံသာထြက္ေပၚေနၿပီး ႏိုးေတာ့မလာ။
ေတာ္ေတာ္ေလးအအိပ္မက္လွသည္။
တကယ္လို႔အခုေန လူ႐ိုင္းႏွစ္ေယာက္လုံးႏိုးလာလွ်င္လဲ ေနျခည္အတြက္ျပသနာမရွိ။
ႏွစ္ေယာက္လုံးကိုျမႇဴ ဆြယ္ၿပီး အလိုးခံလိုက္မည္ျဖစ္သည္။
ဒီထြားထြားက်ိဳင္းက်ိဳင္းလူ႐ိုင္းႏွစ္ေယာက္လုံးညႇပ္လိုးတာကိုပင္ ခံခ်င္ေလာက္ေအာင္ ေနျခည္ထန္ေနၿပီျဖစ္သည္။
အဖုတ္မွာလဲေတာ္ေတာ္ေလးစိုေနေလရာ ေနျခည္လူ႐ိုင္းလီးကိုစုပ္ေပးေနရက္းက သူမေပါင္ၾကားက အဖုတ္ႏွင့္ လူ႐ိုင္းမ်က္ႏွာကိုပြတ္ခ်လိုက္သည္။
သေဘာပ်ၤက္ၿပီးထဲက အသက္ရွင္ဖို႔အတြက္ပဲလုံးပန္းေနရၿပီး အခုမွကာမစိတ္ဆႏၵေတြကိုေျဖေလွ်ာ့ခြင့္ရေနသည့္အတြက္ လူ႐ိုင္းမ်က္ႏွာကို အဖုတ္ႏွင့္ပြတ္ရတာအလြန္အရသာရွိလွသည္။
ဒီၾကားထဲ လူ႐ိုင္း၏ႏႉတ္ခမ္းေမြးႀကီးေတြကပါ ေနျခည္၏အဖုတ္ကိုလာစူးေနရာ ယားက္်ိယားက်ိႏွင့္ ေဆး႐ုံသန္႔ရွင္းေရးဝန္ထမ္းကုလားေတြ အဖုတ္ယက္ေပးတာခံရတုန္းကကဲ့သို႔ အဖုတ္ထဲယားတက္လာၿပီးေကာင္းလြန္းလွသည္။
ေနျခည္လဲ လူ႐ိုင္းလီးႀကီးကိုတစ္ရစပ္စုပ္ရင္း လူ႐ိုင္းမ်က္ႏွာပိုအဖုတ္ႏွင့္ အားမနာတမ္းဖိပြတ္ပစ္သည္။
လက္တစ္ဖက္ႏွင့္လဲ ကိုယ့္ႏိုးသီးေခါင္းေတြကိုဖိေခ်ေပးရင္ ဖီးလ္ယူကာ လူ႐ိုင္းမ်က္ႏွာကိုအဖုတ္ႏွင့္ပြတ္ေနရာ မၾကာခင္ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မ်ိဳသိပ္ထားခဲ့ရသမွ် ကာမဆႏၵေတြအကုန္ပြင့္ထြက္ၿပီး ေနျခည္တစ္ေယာက္အထြတ္အထိပ္ေရာက္သြားေတာ့သည္။
လူ႐ိုင္းလဲသိပ္ၾကာၾကာမခံႏိုင္။
အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္းကပင္ ေနျခည္၏ပုေလြအစြမ္းျဖင့္ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ကာ သုတ္ရည္ေတြပန္းထြက္လာေလေတာ့သည္။
ထြက္လာသည့္သုတ္ရည္ေတြကလဲ နည္းတာမဟုတ္။
မီးသတ္ပိုက္ကေနေရပန္းထြက္လာသလားေတာင္မွတ္ရသည္။
တစ္ခ်ိဳ႕သုတ္ရည္ေတြက ေနျခည့္ပါးစပ္ထဲဝင္ကုန္ၿပီး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားင ေနျခည့္မ်က္ႏွာကိုစင္ကုန္သည္။
ပါးစပ္ထဲဝင္ကုန္သည့္သုတ္ရည္ေတြကိုမ်ိဳခ်လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာမွေပက်ံသြားသည့္ သုတ္ရည္ေတြကိုလဲ ေနျခည္တစ္စက္ကေလးေတာင္ အဆုံးရႈံးမခံ။
လက္ႏွင့္သုတ္ကာ လွ်ာႏွင့္ယက္ပစ္သည္။
လီးစုပ္ၿပီးလွ်င္ လရည္ေသာက္ရမွ အားရသည္မွာ ေနျခည့္ထုံးစံျဖစ္သည္။
တစ္ခ်ီၿပီးသြားလို႔ လူ႐ိုင္းလီးကအနည္းငယ္ေပ်ာ့သြားေပမဲ့ အရွည္နဲ႔လုံးပတ္ကေတာ့က်မသြား။
ေနျခည္လက္ႏွင့္ထုေပးလိုက္လွ်င္ပင္ ခ်က္ခ်ငးျပန္ေတာင္လာေလာက္မည့္အေနအထားရွိသည္။
က်န္ဒုတိယေျမာက္လူ႐ိုင္းကေတာ့ ေျမျပင္ေပၚေမွာက္ခုံအေနအထားႏွင့္အိပ္ေနတာမို႔ သူ႔လီးကိုမျမင္ရ။
ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ေတာ့ ေနျခည္ႏွစ္ေယာက္လုံး၏လီးကိုစုပ္ပစ္ခ်င္ေနသည္။
ေနျခည့္ဆုေတာင္းျပည့္သြားသည္ဆိုရမည္။
တစ္ခ်ိန္လုံး သဲေသာင္ျပင္ေပၚမ်က္ႏွာအပ္ၿပီး ေမွာက္ခုံအိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ လူ႐ိုင္းကဟိုဘက္လွိမ့္လိုက္ဒီဘက္လွိမ့္လိုက္ႏွင့္ ပက္လက္အေနအထားျဖစ္လာသည္။
ေနျခည္ခ်က္ခ်င္း ထိုလူ႐ိုင္းအနားသြားၿပီး သူ႔လီးကိုလဲကိုင္ၾကည့္လိုက္သည္။
ေစာေစာကလူ႐ိုင္းႏွင့္အ႐ြယ္အစားသိပ္မကြာ။
သူ႔လီးကိုလဲ ေနျခည္မ႐ြံမရွာပင္ စုပ္ေပးျပန္ေလသည္။
ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေတာ့လီးစုပ္႐ုံႏွင့္ အားမရေတာ့။
နည္းနည္းေလာက္စုပ္ေပးလိုက္လို႔ လူ႐ိုင္း၏လီးႀကီး၏ေတာင္လာသည္ႏွင့္ လူ႐ိုင္းလီးအေပၚ ေနျခည္တက္ခြလိုက္သည္။
သံမဏိလိုမာေတာင္ေနၿပီျဖစ္သည့္ လူ႐ိုင္း၏လီးႀကီးကို လက္တစ္ဖက္ကေသခ်ာဆုပ္ကိုင္ကာ အဖုတ္ထဲျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုးထည့္ေလသည္။
သာမန္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ဒီလိုစံခ်ိန္မီလီးႀကီးႏွင့္ အလိုးခံႏိုင္ဖို႔မလြယ္။
အခန္႔မသင့္ရင္ ကြဲၿပဲေတာင္သြားႏိုင္သည္။
လီးပါးဝေနသည့္ ေနျခည္အတြက္ေတာ့ ခက္ခက္ခဲခဲႀကီးမဟုတ္။
လီးကိုအနာသက္သာေအာင္ အဖုတ္ထဲဘလိုသြင္းရမလဲ ေကာင္းေကာင္းနားလည္သည္။
လီးအရသာကိုလဲေကာင္းေကာင္းသိေနသူမို႔ အတင္းမဆင္မျခင္ထိုးထည့္ၿပီး စြတ္လိုးရင္ေတာင္ ခံႏိုင္ေနၿပီျဖစ္သည္။
လီးႀကီးကိုအဖုတ္ထဲတစ္ရစ္ခ်င္း ထိုးထည့္သည္။
လီးကေတာ္ေတာ္တုတ္ေပမဲ့ ေစာေစာကမွ တစ္ခ်ီၿပီးထားသည္မို႔ ကာမရည္ၾကည္ေတြႏွင့္ေခ်ာေမြ႕ေနကာ အရမ္းႀကီးေတာ့တင္းၾကပ္မေန။
မၾကာခင္ လီးသုံးပုံႏွစ္ပုံေလာက္ထိ အဖုတ္ထဲဝင္လာမွ ေနျခည္ဆက္မသြင္းေသးပဲခဏရပ္လိုက္ၿပီး တစ္ခ်က္ခ်င္းစေဆာင့္ေလေတာ့သည္။
ဒီလူ႐ိုင္းလဲ ေစာေစာကလူ႐ိုင္းလိုပင္ အအိပ္မက္လွသည္။
ေနျခည္သူ႔လီးေပၚတက္ေတာင့္ေနတာေတာင္ မႏိုး။
ဒီေတာ့လဲ ေနျခည္ပိုအႀကိဳက္ေတြ႕ကာ စိတ္ထန္လာသည္ႏွင့္အမွ် အရွိန္ကိုတိုးၿပီးေဆာင့္ေလသည္။
တစ္ပတ္ေလာက္ လီးႏွင့္ျပတ္လပ္ေနရာက အခုလိုျပန္အလိုးခံရေတာ့လဲ တကယ့္စံခ်ိန္မီလီးႏွင့္မွ အလိုးခံေနရသည္။
မၾကာခင္ေနျခည္အေပၚကဆက္မေဆာင့္ႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ လူ႐ိုင္းရင္ဘတ္ႀကီးေပၚလွဲခ်လိုက္ကာ အဖုတ္မွာလီးတပ္လ်က္သားႏွင့္ ဖင္ကိုဘယ္ညႇာေမႊ႕ရမ္းေပးသည္။
အေမာေျပသြားသည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေဆာင့္ျပန္ေလသည္။
ေနာက္ထပ္အခ်က္သုံးဆယ္ေလာက္ေဆာင့္အၿပီးမွာေတာ့ ေနျခည္တစ္ေယာက္အထြတ္အထိပ္ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။
လူ႐ိုင္းကေတာ့မၿပီးေသး။
လူ႐ိုင္းလီးႀကီးက ေနျခည့္အဖုတ္ထဲမွာ သံေခ်ာင္းလိုမာေတာင္လ်က္သားရွိေသးသည္။
ဒါေပမဲ့ ေနျခည္က ကိုယ့္ကိုေကာင္းေအာင္လိုးေပးသည့္ လီးကို တစ္ခ်ီၿပီးေအာင္ေတာ့ ျပန္လုပ္ေပးသင့္သည္ကိုနားလည္သူျဖစ္သည္။
အထြတ္အထိပ္မေရာက္ေသးသည့္ လူ႐ိုင္း၏လီးႀကီးကို ေသခ်ာစုပ္ေပးသည္။
ဒစ္ဖူးႀကီးကိုစုပ္ေပးလိုက္ လီးေခ်ာင္းပတ္လည္ကို လွ်ာႏွင့္ယက္လိုက္ ေဘာေတြကိုငုံေပးလိုက္ လက္ႏွင့္ ဂြင္းတိုက္လုပ္ေပးလိုက္ရာ မၾကာခင္လူ႐ိုင္းလဲ တစ္ခ်ီၿပီးသြားေလေတာ့သည္။
ဒီေတာ့မွ ေနျခည္လဲ စိတ္ထဲလဲေတာ္ေတာ္ေက်နပ္သြားၿပီး တာဝန္လဲေက်သြားၿပီမို႔ လူ႐ိုင္းေတြနားမွာပင္ ကိုယ္တုံးလုံးကြၽတ္ႏွင့္ လွဲအိပ္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။
လူ႐ိုင္းႏွစ္ေယာက္ႏွင့္စေတြ႕တုန္းကလို ေၾကာက္လန္႔မေနေတာ့။
လရည္ဝင္သြားၿပီမို႔ အေသခင္သြားၿပီျဖစ္ေလသည္။