ကျွန်တော်အတွက်လား သူအတွက်လား

“ပန်းအသစ်တွေများစွာရှိနေပါသော်လည်း ပန်းဟောင်းကိုသာ တမ်းတမ်းတတနဲ့ တပ်မက္လိုချင်မိပါလေတော့ ထိုအရာဟာ ကျွန်တော့်အတွက် ဝဋ်ကြွေးလေဘဲလား”
တည်းခိုခန်းကပေးတဲ့ တဘက်ကို ခါးမှာပတ်၍ သူမရေချိုးခန်းထဲမှာ ထွက်လာပါသည်။ သူမရဲ့အလှကို ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ရင်း ကျွန်တော် ခံစားနေမိပါတယ်။ ခံစားနေတယ်ဆိုတာမှာ နှမျောခြင်းများလည်းပါတာပေါ့။

သူမနဲ့ကျွန်တော် တစ်လကိုတခါ လကုန်ရက်တိုင်းမှာ အခုလို တည်းခိုခန်းတစ်ခုခုမှာ တွေ့ဖြစ်ကြတယ်။ သူမက ကျွန်ဝော်တောင်းဆိုတာကိုပေးတယ်။ ကျွန်တော်က သူမတောင်းတဲ့ပိုက်ဆံကိုပေးရတယ်။ တခါတခါတွေးမိတယ် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ အရင်လိုအချစ်ဆိုတာရော ရှိနေသေးရဲ့လား။ ကျွန်တော်ကတော့် သူမကိုချစ်နေစဲပါ။ သူမဘက်က မည်သို့ရှိမည်ကိုတော့ ကျွန်တော်မသိနိုင်ပါ။

သူမ ခုတင်ပေါ်တက်ပြီး လှဲနေလိုက်သည်၊ ကျွန်ဝော်လည်း တန်ဖိုးရှိတဲ့အချိန်ကို အကျိုးရှိလေအောင် သူမ ‌ခြေထောက်နားမှာ နေရာယူ၍ သူမရဲ့ ‌ခြေဖမိုးကိုစတင်နမ်းလိုက်ပါသည်။ သူမ‌ရဲ့‌ခြေချောင်းများကို ရေခဲချောင်းကိုယက်သလို အရသာခံ၍ ယက်လိုက်ပါသည်။ သူမကတော့ ကျွန်တော့်ကို အာရုံသိပ်မရှိလှပါ၊ ကျွန်တော့်ဖုန်းထဲတွင် ထည့်လာသော Channel Myanmar မှ ဇာတ်လမ်းများကိုသာ ကြည့်နေပါသည်။

‌ခြေချောင်းများကို အားရအောင်ယက်ပြီး၊စုပ်ပြီးချိန်မှာ ကျွန်တော့်ရဲ့မျက်နှာကို သူမပေါင်ကြားလို့ပို့လိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက် သူမရဲ့အဖုတ်မဲမဲကို ကျွန်တော်လျှာစွမ်းပြလိုက်ပါသည်။ ကျွန်တော် တော်တော်မောသွားသလို သူမလည်း အရည်များရွှဲလာပါသည်။ သူမလက်ထဲမှ ဖုန်းကိုလည်း ဘေးချထားလိုက်ပြီဖြစ်ပါသည်။ သူမရဲ့အဖုတ်မှထွက်သော အရည်ပျစ်များကို သောက်သုံးလိုက်ရသဖြင့် ကျွန်တော့်စိတ်များ ပိုမိုထကြွလာပါသည်။ ထို့ကြောင့် အရည်ပျစ်များကို ထပ်မံသောက်သုံးခွင့်ရရန် သူမအဖုတ်ကို အစွမ်းကုန် စုပ်၊ယက်လုပ်‌လိုက်ပါသည်။

“Phone Raintone မြည်သံ”
သူမဖုန်းက ဖုန်းလာနေသဖြင့် သူမကိုင်လိုက်ပါသည်။
“ဟလို”
“——-“
“ဖေကြီးအိမ်မှာလေ၊ ခဏနေပြန်လာခဲ့မယ်”
“——–“
“အင်း အင်း လာပြီ လာပြီ”
“ဟဲ့ တော်ပြီ ကိုကျော်ဦးခေါ်နေပြီ၊ ငါပြန်တော့မယ်”
“နေပါအုန်းဟာ၊ အခုမှရောက်တာ ၁၀မိနစ်လောက်ရှိသေးတာ”
ကျွန်တော်ကသာ နေပါအုန်းပြောနေပေမယ့် သူမကတော့ ကားပေးထားတဲ့သူမရဲ့ပေါင်ကိုစိ၍ လှဲနေရာမှ ထထိုင်လိုက်ပါသည်။ ကျွန်တော်လည်း သူမနားကပ်၍ အချိန်လေးများ ထပ်ရအုန်းမလား ပြောကြည့် ကြိုးစားကြည့်ပါသေးသည် သို့သော်လည်း အချည်းနှီးပင်။

“တော်ပြီဟာ–“
ခုတင်ပေါ်မှဆင်း၍ ရေချိုးခန်းသို့ သူမဝင်လိုက်ပါသည်။ ကျွန်တော်လည်း နောက်ကလိုက်၍–
“ဒါဆိုလည်း ငါ့ကို သေးသောက်အုန်းလေဟာ”
“ငါ သေးမပေါက်ချင်သေးဘူး”
“လုပ်ပါဟာ နင်က ငါ့သခင်မလေးဘဲဟာကို ငါနင့်သေးကို အရမ်းသောက်ချင်လို့ပါ”
“လုပ်ပါနော်”
“ဒါပြီးရင် ပြန်ဟာ ငါဘာမှဆက္မလုပ်ဘူး”
“နော် နော်”
သူမ လက်ခံလိုက်ပါသည်။
“ဒါဆို ဘယ်လိုနေမှာလဲ”
ကျွန်တော်လည်း ရေချိုးခန်းနဲ့အိမ်သာတွဲနေသောနေရာတွင် ပက်လက်လှန်၍ လှဲနေပေးလိုက်ပါသည်။
“နင် ငါ့မျက်နှာပေါ်ခွလေ”
သူမ ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်သို့ ခွလိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက် ကျွန်တော်က ထိုင်ဖို့ပြောသဖြင့် သူမ ထိုင်ချသည်။ ကျွန်တော့်မျက်နှာ တည့်တည့်တွင် သူမရဲ့ အဖုတ်လေးက နေရာယူထားလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကို ကျယ်ကျယ်ဟပြီး သူမရဲ့သေးကို စောင့်မျှော်နေလိုက်သည်။ သို့သော် ကျွန်တော်ထင်ထားသလိုဖြစ်မလာပါ။ ကျွန်တော်သာ ပါးစပ်ကျယ်ကျယ်ဟထားသော်လည်း သူမအဖုတ်မှ သေးတစက္မှပင် ထွက္မလာပါ။ ကျွန်တော်လည်း ပါးစပ်ဟထားရုံနဲ့မဖြစ်ချေပြီမို့ သူမရဲ့ အဖုတ်လေးအား လျှာဖြင့်ယက်ပေးလိုက်ပါသည်။ သို့တိုင်အောင် သေးများကားမထွက်လာသေးပါ။ သေးသောက်ချင်သူ ကျွန်တော်ရော သေးပေါက်ရခက်နေသော သူမရော မကြံတတ်တော့အောင်ပင်။

“တော်ပြီဟာ- ငါပြောသားဘဲ ငါမပေါက်ချင်သေးပါဘူးဆို”
သူမက မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။
ကျွန်တော်လည်း သူမကို ပြန်ဆွဲ၍ ပေါက်ပေးဖို့ တောင်းဆိုနေမိသည်။
သူမကထပ်မံ၍ ထိုင်ကြည့်ပေးသည်။ ခဏအကြာတွင်တော့-
“အင်း ထွက်တော့မယ်–“
သူမရဲ့ သတိပေးစကားကြောင့် ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကို ကျယ်ကျယ်ဟပြီး စောင့်မျှော်နေလိုက်ပါသည်။ ဂျပန်ရုပ်ရှင်တွေထဲကလို သေးတွေအများကြီးထွက်လာတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ အနည်းငယ်လေးသာထွက်လာပါသည်။ ထိုထွက်လာသော် သေးအနည်းငယ်လေးကိုပင် ကျွန်တော်သည်လည်း အငမ်းမရသောက်သုံးလိုက်ပါသည်။ သူမကတော့ ထ၍ သွားပြီဖြစ်သည်။
ပြီးနောက် သူမအဖုတ်လေးအား ဆေးပေးပါရစေဟု ခွင့်ပန်၍ ကျွန်တော့်လက်ဖြင့် သူမအဖုတ်လေးအား ဆေးပေးလိုက်ပါသည်။

ထိုသို့ဆေးပေးနေရင်းနဲ့
“နင် အိမ်သာမတက်ချင်ဘူးလား– ငါ နင်ရဲ့အိမ်သာအနေနဲ့နေကြည့်ဖူးချင်လို့၊ ငါကြည့်တဲ့ ဂျပန်ကားတွေထဲကလိုမျိုးလေ”
“နင်မရွံဘူးလား”
“ရွံသလို မရွံသလိုဘဲဟ၊ နင်သာ လုပ်ပေးမယ်ဆိုရင်တော့ လုပ်ကြည့်ချင်တယ်”
သူ့မဘက်က အဖြေတခုမျှမပေးခဲ့ပါ။
ရေချိုးခန်းထဲကထွက်၍ အခန်းအစားများကို သူမပြန်ဝတ်နေပါသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ရေနည်းနည်းချိုးလိုက်ပါသည်။ ကျွန်တော် ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာချိန်တွင်တော့ သူမက အဝတ်အစားအပြည့်အစုံ ဝတ်ပြီးနေပြီဖြစ်သည်။
ထို့နောက် ကျွန်တော်လည်း အဝတ်အစားများပြန်ဝတ်လိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက် သူမလိုချင်သောပိုက်ဆံကို ထုတ်ပေးလိုက်ပါသည်။

“ပြန်ခါနီးလေး ငါ့ပါးစပ်ထဲကို နင်တံထွေးထွေးထည့်ပေးပါလား”
ဒီတခါဝော့ သေးပေါက်ခိုင်းတုန်းကလောက် ယောက်ယက်မခတ်ပါ ကျွန်တော်ပါးစပ်ဟ၍ ခေါင်းမော့ပေးလိုက်သည်၊ သူမလည်း အလိုက်သင့်ပင် လည်ချောင်းထဲမှ တံထွေးများကို စုထုတ်၍ ကျွန်တော့်ရဲ့အသင့်စောင့်ဆိုင်းကာဟထားသော ပါးစပ်အတွင်းသို့ ထွေးချပေးသည်။ နွေးခနဲ ခံစားချက်နဲ့အတူ ကျွန်တော် သူမကို ချစ်တဲ့စိတ်များနှင့် သူမရဲ့ကျွန်ဖြစ်ချင်သည့်စိတ်များ ဆတိုးတိုးပွား လာပါတော့သည်။

“ရော့ ညီ အခန်းသော့”
သော့အပ်၍ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကားဂိတ်ကို လမ်းလျှောက်ခဲ့ပါသည်။ တည်းခိုခန်းက ကောင်မလေးက ကျွန်တော်တို့ကိုကြည့်နေသည်။ ဘာလို့ကြည့်နေလဲဝော့ ကျွန်တော်မသိ။
သူမစီးမည့် YBS ပေါ်တင်ပေးပြီးနောက် ကျွန်တော်လည်း သမိုင်းလမ်းဆုံရောက်သည့် YBS ကိုစီး၍ အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့ပါသည်။
စိတ်ထဲတွင် တခုတေးထားလိုက်သည်၊ နောက်တခေါက်ကျရင်တော့ သူမရဲ့ အိမ်သာအနေနဲ့နေကြည့်ရန်ဖြစ်သည်။

အများသူငှာတွေလိုဘဲ ကျွန်တော်လည်း လကုန်ရက်ကိုတာ တမ်းတနေမိတယ်၊ လစာအတွက် လကုန်ရက်ကို တမ်းတခြင်းမျိုးမဟုတ်ဘဲ သူမနဲ့တွေ့ရန် ရည်ရွယ်ပြီးတော့ တမ်းတနေမိခြင်းသာဖြစ်သည်။ လကုန်ရက်ကို မတမ်းတဘူးဆိုရင် သူမအိမ်မှာ ငွေအကြပ်အတည်း ဖြစ်နေစေလို့တာ ကျွန်တော် ဆုဝောင်းရမလိုပင်။ သူမက ကျွန်တော့်ဆီကို လကုန်ရက် ကျွန်တော့်လစာထုတ်ချိန်နှင့် သူမအိမ်မှာ ငွေအကြပ်အတည်းဖြစ်ချိန်တွင်သာ ဖုန်းဆက်တတ်သည်။ သူမဘက်က စမဆက်ခဲ့ရင် ကျွန်တော့်ဘက်က စဆက်ခွင့်မရှိတာမို့ အလွတ်မှတ်မိနေတဲ့ သူမရဲ့ဖုန်းနံပါတ်လေး ကျွန်တော့်ဖုန်း screen တွင် ပေါ်လာရန်ကိုပင် ကျွန်တော်မျှော်လင့်နေမိပါတော့သည်။

“ဖုန်းမြည်သံ——“
လက်ဖျားငွေသီးချိန်လေး သူမ ဖုန်းဆက်လာသဖြင့် ကျွန်တော် ပျော်မိသွားသည်။
“အင်း ပြော”
“ငါ လာခဲ့လို့ရပြီလား”
“အင်းသွားကြမယ်လေ၊ ဒါပေမယ့်ဟိုတခါလို ၁၅မိနစ်လောက်တော့မလုပ်နဲ့နော်၊ အိမ်ကနေ အချိန်ကြာကြာထွက်လို့ရအောင်လုပ်ခဲ့။”
“ဘယ်နေ့လာမှာလဲ”
“နင်ဘယ်နေ့အားလဲ၊ နင်အားတဲ့နေ့ငါလာခဲ့မယ်လေ”
“အဲ့ဒါဆိုအခုစနေနေလာခဲ့လေ”
“စနေ တနဂ်နွေ ငါမှထွက်ဖို့အဆင်မပြေတာ၊ မနက်ဖြန်နင့်ရုံးကိုလာခဲ့မယ်လေ”
“နင်ကလည်းဟာ—“
“ဟဲ့ ငါလာရမှာလား မလာရဘူးလားပြော”

သူ့အပြောတွေရဲ့လွှမ်းမိုးမှုကို မခံနိုင်တာမို့ လာခဲ့ဖို့ပြောလိုက်သည်။ ရုံးကိုလာတွေ့ရင် အားချိန်ကသိပ်မရှိတာမို့ ထုံးစံအတိုင်း ပိုက်ဆံလာယူရုံသက်သက် သူမကြံနေသည်ကို ကျွန်တော်သိသည်။ သို့သော် သူမကို ကျွန်တော် မလွန်ဆန်ခဲ့ပါ။ သူမ စိတ်ချမ်းသာဖို့ကိုသာ လိုက်လျောလိုက် မိသည်။

ဒီနေ့သူမရုံးကိုလာမှာမို့ ရုံးကိုစောစောသွားပြီး လုပ်စရာများကို ပြီးအောင်လက်စသက်ထားလိုက်သည်။ နေ့လည်စာထွက်စားသလိုဘာလိုလိုလုပ်ဖို့ ကျွန်တော်ကြံစဉ်ထားခဲ့သည်။ သို့သော် အကြံအစည်က မအောင်မြင်ခဲ့ပါ၊ အလုပ်သစ်များထပ်မံပေါ်လာ၍ အလုပ်စားပွဲမှပင် ထခွင့်မရခဲ့ပါ။
“ဖုန်းမြည်သံ”
သူမဖုန်းခေါ်နေပြီမို့ အလုပ်မအားတဲ့ကြားက ဖုန်းလက်ခံပေးလိုက်ပါသည်။
“ဟဲ့ ငါရောက်နေပြီ”
“အင်းး အောက္မှာခဏစောင့်နေနော်၊ ဒီမှာအလုပ်တွေမပြီးသေးလို့”
“အေး ဒီမှာအမေလဲပါတယ်၊ အရှေ့လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာဘဲ ထိုင်နေလိုက္မယ်ဟာ”
သူမအမေပါသည်ဆိုသဖြင့် ကျွန်တော် အားတော်တော်ပျက်သွားသည်။

“အန်တီလည်းပါတာလား၊ အင်းအင်း အဲ့မှာခဏစောင့်နော်၊ လက်စသတ်ပြီးဆင်းလာခဲ့မယ်”

လုပ်လက်စအလုပ်များကို ပြီးတဲ့အထိ အမြန်အမြန်လုပ်လိုက်ပြီး ရုံးရှေ့က လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သို့ ဆင်းသွားလိုက်ပါသည်။ ဆိုင်ထဲဝင်ဝင်ချင်း ဒုတိယခုံတွင် သူမတို့သားအမိက နေရာယူထားပြီး ကျွန်တော့်ကို ကြိုဆိုနေပါသည်။ အန်တီပါလာတယ်ဆိုတော့လည်း ဆန္ဒကိုသိက္ခာနဲ့ထိန်း၍ လူကြီးလူကောင်းပီသစွာ အလာဘသလာဘများ ပြောရသေးသည်။ (လူကြီးလူကောင်းဆိုသော်လည်း လူမကြီးသေးပါ လူကောင်းလေးတော့ ဟုတ်မှန်ပါသည် 😁)
“ပြန်တော့မလို့လား ကျွန်တော် ကားဂိတ်ထိ လိုက်ပို့ပေးမယ်နော်”
အလိုက်သိသည့်သူမအမေက ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်နောက္မှလိုက်ပြီး ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်အား အရှေ့တွင် လွတ်လပ်စွာတွတ်ထိုးခွင့် ပေးထားသည်။ ပိုက်ပိုက်ကိစ္စနှစ်ယောက်သား တော်တော်ပြောရသည်။ ကျွန်တော်ကို တမင်အနိုင်ကျင့်သည့်မို့ သူမ လိုချင်သော ပိုက်ဆံကို ကျွန်တော့်ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ ထည့်လာပါသော်လည်း မပေးလို၊ သို့သော်လည်း ကျွန်တော့်လက်ကတော့ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲကပိုက်ဆံကို ပေးလေသည်။

“နင်ကတိနော်”
“အေးပါ ငါ ကျော်ဦးလစ်တာနဲ့လာခဲ့မယ်”
“အခုဝောင်အမေပါလာလို့ထွက်ခွင့်ရတာဟ”

ကျွန်တော်လည်း နောက်နေ့ကျလာမည်ဆိုသော သူမကတိကို မျှော်လင့်ကြီးများစွာဖြင့် ယုံကြည်လျက် သူမတို့သားအမိကို YBS ကားပေါ် တင်ပေးပြီးနောက် ရုံးရှိရာသို့ ပြန်လမ်းလျှောက်လာခဲ့ပါသည်။ ၂နာရီ နေသည် ကျွန်တော်ဦးခေါင်းပေါ်တွင် နေရာယူ၍ အပူစွမ်းအင်ကို ကျွန်တော့်အား ပေးသနားနေပါသည်။

“ဖုန်းမြည်သံ—–“
မေကြီးတို့နဲ့အတူကိုရီးယားကားကြည့်နေချိန် ၇နာရီလောက်တွင် သူမထံမှ ဖုန်းဝင်လာပါသည်။ မနက်ဖြန် သူလာလို့ မရတော့ကြောင်းနှင့် လာလို့ရသည့်နေ့တွင် ဖုန်းထပ်ဆက်လိုက္မည် ဆိုတဲ့အကြောင်း ပြော၍ ဖုန်းချသွားပါသည်။ ကျွန်တော် စိတ်ထဲတွင်သာမက နှုတ်ဖျားကပါ သီချင်းလေးတစ်ပုဒ်ကို အသံထွက်၍ ညီးမိလိုက်ပါသည်။
“စောင့်‌မျှော်‌နေသူငါ– စိတ်ကူးယဉ်နေသူပါ–“
“—————–———–_————“
“ဟဲ့ ဒီမှာရုပ်ရှင်ကြည့်နေတယ်လေ၊ သီချင်းဆိုချင် နောက်ဖေးမှာသွားဆို”
“အေးလေအသံဆိုးကြီးနဲ့”
မေကြီးရဲ့နောက်ဖေးသွားဆိုရန်အကြံပေးမှုနဲ့ ညီမလေးရဲ့အားပေးမှုကို လက်ခံပြီးနောက် မခံချည့်မခံသာနဲ့ပင် ထိုင်လက်စထိုင်ခုံမှာ ပြန်ထိုင်ပြီး MRTV-4 က ဇာတ်လမ်းတွဲကို ဆက်လက်ကြည့်ရင်းးးးးး။

ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ဆက်ဆံရေးကို ဘယ်လိုထင်လို့လဲ။ ဘယ်လိုမှ မထင်ပါနဲ့။ တွေးနေရင်းပင်ပန်းတယ်၊ ကျွန်တော် ပြောပြပါ့မယ်။

ကျွန်တော်နဲ့သူက အရမ်းရင်းနှီးတဲ့သူငယ်ချင်းမက ရည်းစားမကျတွေ‌ပါ။ သူ့အမေဆို ကျွန်တော်နဲ့ စိတ်ချပြီးသား။ ကျွန်တော်ကသာ ခက်နေတာ။ သူများတွေငယ်စိတ်နဲ့ရဲကြပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ တွေးကြောက်နေခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် သူနဲ့ကျွန်တော် မကြာမကြာ တည်းခိုခန်းမှာ အတူတူနေဖြစ်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း တခြားကောင်မလေးတွေနဲ့ ရောတယ်၊ သူလည်း ထိုနည်း၎င်းဘဲ။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် တွေ့ကြတဲ့အချိန်ဆို မတွေ့ဖြစ်တဲ့အချိန်မှာ ကြုံခဲ့တဲ့ကိစ္စတွေကို ပြန်ပြောဖြစ်တယ်။ အစကတော့ ကျွန်တော်နဲ့သူ သာမာန်လူတွေလိုဘဲ လိင်ဆက်ဆံဖြစ်တယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော့်စိတ်တွေက အဲ့လိုလိင်ဆက်ဆံရတာကို စိတ်မပါတော့ဘူး။ သူမရဲ့‌ခြေထောက်တွေ ‌ခြေချောင်းတွေကို နမ်းချင်ယက်ချင်လာတယ်။ သူမ ‌ဝတ်ပြီးသားအောက်ခံဘောင်းဘီအနံ့ကို နမ်းရတာကို ကြိုက်နှစ်သက်လာတယ်။ သူမကို ကျွန်တော် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပြတယ်၊ ကျွန်တော် အင်တာနက်ကနေ ရှာဖွေထားတဲ့ မူဗီတွေ သူမကိုပြတယ်။ သူမက သဘောမကျဘူးလို့တော့ပြောတယ်၊ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ပြသမျှကိုတော့ သူမ အစအဆုံးကြည့်တယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့စိတ်အခြေအနေက အဆိုးဘက်ပိုများလာတယ်၊ အတူတူနေချိန်တွေမှာ အဲ့ဘက်ကိုဘဲ ပိုအားသာလာတယ်။ သူမက မကြိုက်ဘူးပြောပေမယ့် ကျွန်တော် တောင်းဆိုတာတွေကို ‌ လိုက်လျောရှာပါတယ်။
သူမနဲ့ကျွန်တော် တည်းခိုခန်းသွားရင် သူမအောက်ခံဘောင်းဘီကို ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ချွတ်ပေးတယ်၊ ပြီးရင် အဲ့ဘောင်းဘီလေးရဲ့ခွကျား သူမပိပိလေးနဲ့ အမြဲကပ်နေခွင့်ရထားတဲ့နေရာလေးကို ကျွန်တော်အငမ်းမရနမ်းတယ်၊ လျှာကိုသုံးပြီးလဲ ယက်တယ်။ သူမက ဘေးကနေကြည့်ပြီး “မရွံဘူးလား” လို့အစပိုင်းကမေးတယ်၊ ကျွန်တော်ကို တားလို့မရမှန်းသူမသိလို့ထင်တယ် မတားဘူး။ သူမ အဖုတ်ကြောင့် ဝါကျင်ကျင်ဖြစ်နေတဲ့ သူမအောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို ကျွန်တော် ယက်လိုက် နမ်းလိုက် လုပ်နေသည်ကို သူမက အမြဲကြည့်နေတတ်တယ်။

အင်တာနက်ရဲ့ဆိုးကျိုးကြောင့်လား၊ ကျွန်တော့်ရဲ့စိတ်အခံကြောင့်ဘဲလားမသိဘူး၊ ကျွန်တော် မိန်းခလေးသေးကို သောက်ချင်တဲ့စိတ်တွေအထိ ဖြစ်လာတယ်။ ကျွန်တော့်မှာလည်း သူမတစ်ယောက်ထဲဘဲရှိတာမို့ သူမကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဘဲ တောင်းဆိုမိတယ်။ စမ်းကြည့်ချင်တဲ့အကြောင်းကို။ သူမက ဒီတစ်ခုကိုတော့ လုံးဝလက္မခံခဲ့ဘူး။ အဲ့ဒီ့ညမရောက်ခင်မထိပေါ့။

“ရထားကလည်း မလာသေးဘူးဟာ”
“လာမှာပေါ့ အစောကြီးရှိပါသေးတယ် နင်ကလဲ”
ရထားလက္မှတ်ရုံပင် ပိတ်သည်အထိ ရှိပြီဖြစ်သော်လည်း ကျွန်တော်အတွက်တော့ ထိုအချိန်က စောနေသေးသည်။ နာရီကတော့ ၁၀ နာရီ ထိုးနေပြီဖြစ်သည်။ ဘုရားလမ်းဘူတာရုံတွင် ရထားစောင့်သူ သိပ်မရှိတော့ပါ။ သူနဲ့ကျွန်တော်အပါအဝင်မှ ၅ယောက်သာရှိသည်။ ရထားမလာသေးသဖြင့် ထိုင်ခုံနေရာတွင်ထိုင်၍ စနောက်လေပစ်နေသည်။
ခဏအကြာတွင် သူမက သူမဗိုက်ကိုလက်လေးဖိ၍ သေးပေါက်ချင်ကြောင်းပြောလာသည်။ ကျွန်တော်လည်း ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ပတ်ရှာပြီးနောက် အိမ်သာမရှိကြောင်း ချုံတိုးရကြောင်း အကြောင်းပြန်ရင်း စစနောက်နောက်အတည်သဘောဖြင့် “နင် သေးပေါက္မယ်ဆိုရင် ငါ့ပါးစပ်ထဲ ပန်းထဲ့ပေးပါလား” ဟု သူမဘေးနားမှ တတွတ်တွတ်စနောက်‌လိုက်သည်။
နောက်ဆုံး သူမ မနေနိုင်တော့သဖြင့် စက္ကူရှာပေးရန်ပြောပြီး ချုံတိုးဝော့သည်၊ ကျွန်တော်လည်း သူမ သေးကိုသောက်ရနိုးနိုးနှင့် သူမသေးပေါက်သည့်အနားသွားသေးသည်၊ သို့သော် စက္ကူသွားရှာရန် ကျွန်တော်အား အတင်းနှင်လွှတ်ပါသည်။ ကျွန်တော်လည်း မှောင်မှောင်မဲမဲမှာ စက္ကူရှာကာ သူမဆီပေးလိုက်ပါသည်။ ပြီးမှသိသည် သူမက သေးပေါက်သည်သာမက အီးအီးပါပါနေခြင်းဖြစ်သည်။
“နင် သေးသောက်တဲ့အဖုတ်ကို သန့်ရှင်းပေးမယ်လေ” ဟု အနားကပ်သွားသောအခါတွင်မှပင် သူမ အီးပါခြင်းဖြစ်ကြောင်း ကျွန်တော်သိလိုက်ရသည်။ သို့သော် ကျွန်တော့်ခြေထောက္များက စိတ်ရဲ့အလိုအတိုင်း မရွံမရှာ ရှေ့တိုင်းသွားသည်။ ပြီးနောက် သူမရှေ့တွင်ထိုင်ချလိုက်သည်။ သူမ လန့်ဖြန့်ပြီး ထရပ်သည်။ ကျွန်တော် သူမ‌ခြေထောက်ကို လက်နဲ့ဖက်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ခေါင်းကို သူမအဖုတ်နားသို့သွားလိုက်ပြီး လတ်လတ်လောလောသေးပေါက်ပြီးသော သူမရဲ့သေးစိုအဖုတ်လေးကို အတင်းအငမ်းမရ ယက်လိုက်ပါသည်။ ရုန်းရင်းဆန်ခက်နဲ့လုပ်လိုက်ရသည်မို့ လိုချင်တဲ့ပန်းတိုင်ကို အပြည့်အဝတော့မရလိုက်ပါ။ အချိနိနည်းနည်းကြာသွားရင် ပိုကောင်းကောင်းရနိုင်သော်လည်း စောင့်နေတုန်းကမလာသည့် မမကြီးက ပွဲကောင်းချိန်မှ မီးကြီးထိုး၍ ‌”ပေါ်ပေါ် ပိပိ ပေါ်” ဖြင့် ရောက်လာသဖြင့် သူမက ဘောင်းဘီကို အတင်းရုန်း၍ ဘောင်းဘီကို အတင်းဆွဲတင်ပြီး ရထားပလက်ဖောင်းသို့ ချုံထဲမှာ အမြန်ထွက်ပါသည်။ ကျွန်တော်လည်း သူမနောက္မှ ပြေးလိုက်လိုက်ရပါတော့သည်။ ပြီးနောက် မမကြီးပေါ်တက်၍ သူမလက်ကိုကိုင်လိုက်သည်။ သူမ ကျွန်တော့်ကို စိတ်မဆိုးပါ၊ သို့သော် ဘာမှလည်းမပြောပါ။ တခြားအကြောင်းအရာများကိုသာ ပြောရင်းးးးး။

ကျွန်ဝော်တို့နှစ်ယောက်အတူတူနေရန် လက်ထပ်ဖို့ သူမဘက်က ပြောလာသည်။ မပြည့်မစုံနဲ့လက်ထပ်ရမည်ကို ကျွန်တော်အလွန်ကြောက်သည်၊ ထို့ကြောင့် သူမကို “စောင့်ပါအုန်း” ပြော၍သာ နှစ်သိမ့်ပေးနေရသည်။ သူမကတော့ ထိုသို့မဟုတ်၊ အိမ်လေးငှားပြီးဘဲဖြစ်ဖြစ် နေပြီး ပြီးမှထပ်စုကြရန်ပြောသည်။ ဒီလိုနဲ့ဘဲ လက်ထပ်ဖို့က ကျွန်ဝော့်ဘက်က ဖင်ရွေ့ခေါင်းရွေ့ကြောင့် သူမနဲ့ကျွန်တော် ပြဿနာဖြစ်ကြရသည်။ သူမနဲ့ကျွန်တော် မတွေ့ဖြစ်ကြဘဲ ၂ လ လောက်ထိ နေဖြစ်လိုက်သည်။ အဲ့ ၂ လ အတွင်းမှာဘဲ မထင်မှတ်ထားတာတွေ ဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ သူမ အိမ်ထောင်ပြုလိုက်ပြီတဲ့။ သူမယူလိုက်တဲ့ယောက်ျားက အသက်နည်းနည်းပိုကြီးတယ်၊ ဆောက်လုပ်ရေးအလုပ်သမားတဲ့။ ကျွန်တော် အစကမယုံချင်ခဲ့။ သို့သော် သူမ ကိုယ်တိုင်က ဖုန်းဆက်ပြောလာသဖြင့် ယုံလိုက်ရသည်။ အဲ့လိုနဲ့ သူမနဲ့ကျွန်တော် အဆက်အသွယ် တော်တော်လေး ပျက်သွားခဲ့သည်။

တစ်နှစ်ကျော်ခန့်ကြာသော်—
“ဖုန်းမြည်သံ”
ဖုန်းနံပါတ်စိမ်းကြီးဖြစ်နေတာကြောင့် ဝင်လာသည့်ဖုန်းကို မကိုင်ဘဲ ဒီတိုင်းဘဲကြည့်နေလိုက်သည်။
ဖုန်းက ထပ်ခါ ထပ်ခါ လာနေသည်။
ကျွန်တော်လည်း အရေးကြီးဖုန်းဖြစ်နေမည်စိုးသဖြင့် ဖုန်းလက်ခံပေးလိုက်သည်။
“ဟလို”
ကျွန်တော့်ဘက်က အသံတိတ်နေလိုက်သော်လည်း တဖက္မှ အသံကြောင့် ကျွန်တော့်စိတ်များ ယောက်ယက်ခတ်သွားရသည်။
“ဘာကိစ္စရှိလို့လဲဟ”
“ငါနင့်ဖုန်းကိုမဆက်ရဘူးလား”
“မဟုတ်ပါဘူး ငါက နင် ထူးထူးခြားခြားဖုန်းဆက်လာလို့ ထူးဆန်းနေတာ”
“မုန့်ကျွေးမလို့လား”
“–နင် အားလား”
“အင်း အားတယ် ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“ငါ နင့်ဆီ ခဏလာခဲ့မလို့”
“ဘာလာလုပမြလဲဟ”
“နင် အားလား မအားလားဘဲပြောပါ”
“အင်း အင်း အားတယ် အားတယ်”
“အဲ့ဒါဆို နေ့လည်လောက်ကျရင် ငါလာခဲ့မယ်နော်”
“အင်း၊ ငါ အိမ်ကဘဲစောင့်နေမယ်နော်”
“နင့်အိမ်တော့မလာချင်ဘူး”
“ဒါဆိုလည်း ၅လမ်းထိပ်ကဆိုင်မှာ စောင့်နေလေ၊ ရောက်ရင်ဖုန်းဆက်လိုက် ငါထွက်လာခဲ့မယ်”
“အေး”
စိတ်တွေဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေသည်။ သူဘာလို့ ဖုန်းဆက်တာလဲ၊ ဘာကြောင့်လဲ။

သူမနဲ့ကျွန်တော် မတွေ့ဖြစ်ပြီးအစပိုင်းမှာ ကျွန်တော်ဘာမှမဖြစ်သော်လည်း အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ သူမကို တမ်းတလာသည်၊ လွမ်းလာသည်။ အင်တာနက်ပေါ်တွင် အချိန်ပိုဖြုန်းဖြစ်သဖြင့် Dark Side သည်လည်း ပိုပို၍နက်လာသည်။ အရင်လို လက်တွေ့ခံစားမှုကိုရဖို့အတွက် သူမလည်းမရှိတာမို့ တစ်ယောက်ထဲ လက်သမားချည်း ဖြစ်နေရသည်။ ကျွန်တော့်ညစဉ် စိတ်ကူးယဉ်အိမ်မက္တိုင်းတွင် သူမသည် ကျွန်တော်ရဲ့သခင်မ၊ ကျွန်တော်သည် သူမရဲ့ကျွန်။ သူမရဲ့အောက်ခံဘောင်းဘီ၊ သူမရဲ့သေး၊ သူမရဲ့အဖုတ်လေးအပေါ် တမ်းတမှုက ပိုပိုတိုးလာပြီး သူမရဲ့တံထွေးခွက်၊ သေးခွက်။ တခါတရံဆိုလျှင် femdom Scat များကိုကြည့်၍ မင်းသမီးနေရာတွင်သူမ မင်းသားနေရာမှာကျွန်တော် အစားထိုး၍ ခံစားမိသည်။ သူမနဲ့ပတ်သက်ရင် ရွံရှာခြင်းဆိုသည်များ မရှိတော့ပေ။ တခြားမိန်းခလေးများကို သူမနေရာတွင် အစားထိုးကြည့်သည် သို့သော် ကျွန်တော့်စိတ်ခံစားမှုက သူမမှသူမသာ။

“ဖုန်းမြည်သံ”
ဒီတခါတော့ သူမဖုန်းမှန်းသိနေပြီမို့ တန်းကိုင်လိုက်သည်။
“ဟဲ့ ငါရောက်ပြီ ထွက်ခဲ့တော့”
ပြောပြီးတာနဲ့ ဖုန်းတန်းချသွားသည်။

ကျွန်တော်လည်း ဘောင်းဘီကောက်စွတ်၍ ချိန်းထားသည့်နေရာသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။

“နင်ထူးထူးခြားခြားငါ့ဆီဘာလာလုပ်တာလဲဟ”
“နင့်ဆီပိုက်ဆံလာချေးတာလေ”
“အလုပ်မရှိ အကိုင်မရှိက ဘယ်ကပိုက်ဆံရှိမလဲဟ”
ကျွန်တော်ကို မယုံကြည်ဘူးဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ သူမပြန်ကြည့်သည်။ ကျွန်တော်လည်း ပြုံးသာနေ၍ မှာထားသောအအေးကို သောက်နေလိုက်သည်။
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် အရင်လိုဘဲ စကားတွေအများကြီး ပြောဖြစ်သည်။ သူမ အိမ်ထောင်ပြုပြီးနောက် အစပိုင်းတွင် အဆင်ပြေသော်လည်း နောက်ပိုင်း သူ့ယောက်ျားက လောင်းကစားတာ လုပ်နေပြီး အလုပ်မလုပ်တော့ကြောင်း။ လက်ရှိ အိမ်ရှေ့တွင် ကွမ်းယာဆိုင်လေးဖွင့်ထားပြီး ထိုဆိုင်လေးကလည်း ရောင်းမကောင်းကြောင်း။ စသည့် စသည့် အဆင်မပြေကြောင်းများအားပြောပြီးသကာလ ကျွန်တော့်ဆီမှ ငွေ ၅ သောင်း ချေးပါသည်။ ကျွန်တော်လည်း အလုပ်မရှိအကိုင်မရှိတာကြောင့် ပိုက်ဆံမရှိကြောင်း ညီးပြသည်။ သို့သော် သူမကမယုံ။ နောက်ဆုံးတော့ သူမဘက်က အပေးအယူဆန်ဆန်ပြောလာသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း မနက်ဖြန်အကြောင်းပြန်မယ်ဆိုပြီး လမ်းခွဲလာခဲ့သည်။
ကျွန်တော် သူမကို ၅ သောင်းပေးရင် တည်းခိုခန်းကို ကျွန်တော်တို့သွားကြမယ်တဲ့။ ကျွန်တော်လည်း ဘာပြောကောင်းမလဲ အိမ်ရောက်တာနဲ့ပိုက်ဆံကို အော်ခေါ်ပြီးရှာတော့တာဘဲ။ ဟုတ်တယ်လေ ညစဉ်ညစဉ် ကိုယ်စိတ်ကူးနဲ့ရူးနေရတာကနေ လက်တွေ့ဖြစ်ပြီလမ်းစပေါ်လာပြီဆိုတော့ အသည်းအသန်ကို ပိုက်ရှာရှာတော့တာပေါ့။ နောက်ဆုံးတော့ အဖွားဆီက သွားဆွဲလိုက်ပြီး မနက်ဖြန်တွေ့ဖို့ သူမဖုန်းဆက်လာတော့ ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။ သူမဆီကို ကျွန်တော်ဖုန်းဆက်ခွင့်မရှိတာ အဲ့အစကတည်းကဘဲ။ သူ့ယောက်ျားသိမှာစိုးလို့တဲ့။ ညကျ ဘုရားဝတ်ပြုတော့ ကျွန်တော် တွေးမိပါသေးတယ်။ ငါတော့ “ဒုသနတော” ကို စိတ်တစ်ခုထဲနဲ့တင်မကဘဲ ကိုယ်အားဖြင့်ပါ ကျူးလွန်မိတော့မှာပါလားလို့။ ဒါပေမယ့်လည်း လူငယ်ပီပီ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဘဲ ပြန်တွေးလိုက်ပါတယ်။ “ဒုသနတော” ဆိုတာ-
“ဒုတိယမြောက်လင်သည်
သေလွန်သောအခါ
နတ်ပြည်တွင်
သောတပန်တည်လေသည်” လို့ ပြောတာ နေပါလိမ့်မည်ဟု ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်ကို လှည့်စားလိုက်ရသည်။
ကျွန်တော်နဲ့သူ အခုပထမဦးဆုံးတွေ့ချိန်တွင် အရင်ကလိုမဟုတ် သူမဘက်ကအချိန်တိတိကျကျလာသည် အရင်လိုသိပ်မစောင့်လိုက်ရ။ သူမ ရစရာ ရှိသည်ကို လိုချင်လွန်း၍လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ ထိုအတွေးမှန်၏။ ပိုက်ဆံပါမပါမေးသည်။ ပေးဖို့ပြောတော့ ပြန်ခါနီးမှ ပေးမည်၍ ကျွန်တော်ပြောလိုက်သည်။ အဲ့အချိန်က စစချင်းမို့ထင်တယ် ကျွန်တော့်ဘက်က အခုလောက္မပျော့သေး။
တည်းခိုခန်းရောက်ပြီးနောက် နှစ်ယောက်သား ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း ထွေရာလေးပါး ထိုင်ပြောဖြစ်သည်။ ထို့နောက် ကျွန်တော့်ဘက်ကဘဲစ၍ သူမနှုတ်ခမ်းများကို နမ်းလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း အချိန်ကြာကြာနမ်းရင်း အားနေသည့် ကျွန်တော့်လက်ကို သူမရင်သားပေါ်က အုပ်မိုး၍ ဖွဖွလေးညှစ်နေ‌လိုက်သည်။
သူမ အပေါ်အကျီ်ကိုချွတ်ပေးလိုက်ပြီး ဘော်လီကိုပါ ဆက်ချွတ်ပေးလိုက်သည်၊ ပြီးနောက် သူမရဲ့နို့များကို တစ်နှစ်ကျော် နို့ငတ်နေသောခလေးတစ်ယောက်လို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကို စို့လိုက်သည်။
နို့စို့လို့ဝသွားတော့မှဘဲ သူမရဲ့ဘောင်းဘီနှစ်ထည်လုံးကို ချွတ်ပေး၍ ဘာဂျာကြိုက်သူပီပီ ဂျာပါတော့သည်။ သူမလည်း အရသာခံစားပြီး အလိုက်သင့်နေပေးသည်။
သူမက အချိန်အရမ်းမရဘူးဆိုသမျှ ဂျာနေတဲ့ဘာဂျာလေးကိုနား၍ သူမအဖုတ်ထဲသို့ လိင်တံကို ထိုးထည့်လိုက်သည်။ သူမကပက်လက်အနေနဲ့ဖြစ်သည်။ ပက်လက်အနေအထားက ကျွန်တော့်အတွက်အဆင်မပြေ၊ ဒါကြောင့် သူမကို ထ၍ လေးဘက်ထောက်စေလိုက်သည်။ ပြီးနောက် “တဖုန်းဖုန်း” နဲ့ ကျွန်တော် ငတ်ထားသမျှ အတိုးချပါတော့သည်။
နှစ်ယောက်လုံး တော်တော်မောသွားသည်။ သူမလေးဘက်ထောက်ပေးထားချိန်တွင် သူမနို့များကို ဆွဲဆွဲ၍လုပ်ခဲ့တာမို့ သူမနို့အုပ်တစ်ခုလုံး ရဲတွတ်နေသည်။ သူမက ဒီလိုမျိုးနေရသည်ကို သဘောကျသည်ကို ကျွန်တော်သိသည်။ ပထမဦးဆုံးပြန်တွေ့ချိန်တွင် ကျွန်တော့်ရဲ့ Dark Side များကို လုပ်ရန်မသင့်တော်သေး၍သာ ချိုးနှိမ်နေလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်အတွက် စိတ်ခံစားမှုကတော့ အပြည့်အဝမရခဲ့ပါ။

သူမ လိုချင်တဲ့ပိုက်ဆံကို ပေး၍ နှစ်ယောက်သား လမ်းခွဲခဲ့သည်။ နောက်ထပ်လည်း တွေ့ချင်သေးကြောင်း ကျွန်တော် တဖွဖွပြောမိသည်။ သူမကလည်း ပိုက်ဆံစုထားဖို့ ကျွန်တော်ကိုပြောသွားခဲ့သည်။

ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် တစ်လတခါတွေ့ဖြစ်ရင်းက ကျွန်တော့် Dark Side ကို ပြန်လုပ်ဖြစ်လာသည်။ သူမက အဲ့လိုလုပ်ရ‌သည်ကို သိပ်မကြိုက်။ သို့သော် ပိုက်ဆံကြောင့်သာ သည်းခံပုံရသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော့်သခင်မဟာ သူမဘဲ ဖြစ်နေစေချင်တာမို့ လိုချင်တာတွေကို လုပ်ယူခဲ့သည်။
သူမသည်လည်း သခင်မ တစ်ယောက်လို ဖြစ်လာသည်။ ပိုက်ဆံတောင်းသောနေရာ၊ အနိုင်ကျင့်သောနေရာတွင်ဖြစ်သည်။ အခန်းတွင်းတွင်ဝော့ သူမက အရုပ်မတစ်ရုပ်လိုပင်။ သို့သော်လည်း ကျွန်တော် လက္မလျော့နိုင်ခဲ့ပါ။
“ကျွန်တော့်ရည်မှန်းချက် တွေးလျှက်နဲ့ပျော်သည် ပျော်သည်။
သူမရဲ့ကျွန်တစ်ယောက် သေချာပေါက်ဖြစ်အောင်လုပ်မည်။”
“ဖုန်းမြည်သံ”
“ဘာလဲ”
“နင် ငါ့ကို ပုံပြောသွားတယ်နော်”
“ငါလည်းထွက်လို့ရအောင်လုပ်တာဘဲလေ ကိုကျော်ဦးက လစ်မှမလစ်တာ”
“———-“
“———-“

ဒီတခါတော့မဖြစ်စေရပါဘူး၊ ရောက်အောင်သွားကြမယ်ဆိုပြီး ကတိပန်းတွေခံ၍ သူမနဲ့ကျွန်တော် ချိန်းလိုက်ကြပြန်သည်။ ကျွန်တော်လည်း “ဒီတခါနင် င့ါကို အနိုင်ထက်ကျင့်ရင်တော့ နောက် နင့်ဖုန်းမကိုင်တော့ဘူး” ဟု အပြတ်ပြောလိုက်သည်။ စကားအဖြစ်သာ အပြတ်ပြောခြင်းဖြစ်သည်၊ ဟိုက ဖုန်းဆက်လာတော့လည်း လူကပျော့ပျော့သွားသည်။

ဒီတခါတော့ အခေါက်တွေလိုမဖြစ်ရလေအောင် သေသေချာချာ စဉ်းစားထားသည်။ ဘယ်ကစလုပ်မယ် ညာကစလုပ်မယ်ပေါ့။ ပြောမယ့်သာပြောတာ အရင်တခါတွေတုန်းကလည်း စဉ်းစားပြီးသွားတာဘဲ၊ သူနဲ့တွေ့ရင်ကို လူက ယောက်ယက်ခတ်သွားတာ။

“ဒါနဲ့ဘယ်သွားမှာလဲ”
“ပေါက်တောဝဘက်သွားမယ်”

တည်းခိုခန်းဆိုအမြဲတမ်းသူကချည်း ဦးဆောင်ပြီးရွေးသွားတာ။ ကျွန်တော်တခါတရံတွေးမိပါတယ် အပြင်မှာကျ ဆရာမကြီးလုပ်ပြီး အထဲကျလည်း အဲ့လို ဆရာမကြီးလုပ်ရင် ကောင်းမှာဘဲလို့။

ရောက်တာနဲ့ အချိန်သိပ်မရဘူးနော်ဆိုတဲ့ သူမစကားနဲ့အတူ ကျွန်တော်လည်း အချိန်ကို အကျိုးရှိစွာ သူမကို ခုတင်ပေါ်မှာ ‌ခြေဆင်းထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး ကျွန်တော်က သူမရဲ့‌ခြေထောက္များကို ခုတင်အောက္ဘက္မှာ ဒူးထောက်ခစား၍ ပြုစုပေးလိုက်ပါသည်။
အဝတ်တွေချွေးစိုမှာစိုးလို့ဆိုပြီး ရောက်ရောက်ချင်းထဲက အဝတ်အစားများ သူမချွတ်ထားသည်မို့ သူမရဲ့ ရင်သားအလှအပကို တချက်တချက် မော‌်ဖူး၍ ခံစားရင်း ‌ခြေထောက္မာဆတ် လုပ်ပေးပါသည်။
အိမ်ကဖေကြီး နင်းပေးခိုင်းရင်တောင် ခဏတဖြုတ်နဲ့ဆင်းသောကျွန်တော်သည် သူမ ‌ခြေထောက္များ အကြောလျော့စေဖို့ရာ အချိန်အတော်ကြာ ကြိုးစားပမ်းစား နှိပ်နယ်ပေးနေပါသည်။ ပြီးနောက် ကျွန်တော် လျှာနဲ့ပါးစပ်ကို စတင် အလုပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ သူမက ‌ခြေဆင်းထိုင်နေရတာ ညောင်းတယ်ဆိုကာ ‌ခြေထောက်ကို ခုတင်ပေါ်တင်၍ လှဲနေပါသည်။ ကျွန်တော်လည်း ‌ခြေထောက်သန့်ရှင်းရေးကို ဆက်လက်၍ ဆားဗစ်ပေးပါသည်။
တည်းခိုခန်းစဝင်ကတည်းက သေးပေါက်ချင်ရင် ပြောပါ သောက်ချင်ပါတယ်လို့ ပြောထားသော်လည်း သူမက အခုထိ သေးပေါက်ချင်ပုံမရသေးပါ။ သူမသေးများကို မြန်မြန်သောက်ရအောင် အဖုတ်ကိုတက်၍ ယက် စုပ် လုပ်နေလိုက်ပါသည်။ အချိန်နည်းနည်းကြာသွားသော်ငြား သူမက သေးပေါက်ဖို့ အာရုံပင်ရှိပုံမပေါ်။ ကျွန်တော်လည်း အခုရက်ပိုင်း အင်တာနက်ထဲမှာ အဖုတ်နဲ့ပွတ်တဲ့ မူဗီတွေကို feel ဖြစ်နေသဖြင့် သူမအား ကျွန်တော့်မျက်နှာကို အဖုတ်နဲ့တက်ပွတ်ပေးဖို့ကို တောင်းဆိုရပြန်သည်။ မထချင်ထချင်နဲ့သူမထ၍ လှဲနေသော ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်ကို တက်ခွကာ သူမအဖုတ်နဲ့အပေါ်အောက်ပွတ်ပေးပါသည်။ ကျွန်တော်လည်း လျှာထုတ်၍ သူမအဖုတ်နဲ့ပွတ်သည်ကို အရသာခံပါသည်။
ကျွန်တော့်မျက်နှာတစ်ခုလုံး စိုတိုတိုဖြစ်နေသလို ကျွန်တော်ခံစားနေရသည်။
မျက်နှာကိုဆက်မပွတ်တော့ဘဲ အဲ့လိုခွလျက်လေး မျက်နှာပေါ်ထိုင်နေပေးဖို့ တောင်းဆို၍ သူမအဖုတ်လေးကို “တပြွတ်ပြွတ်စ်” စုပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ စုပ်နေရင်း အရည်အချို့ဝင်လာသလို ခံစားရသဖြင့် သေးပေါက်တော့မလားဟု သူမကိုမေးတော့ “အင်း” ဟု ပြန်ဖြေသဖြင့် –
“ဒါဆို အိမ်သာထဲသွားမလား၊ ဒီတိုင်းဘဲပေါက္မလား”
မေးမိတာမှားပါတယ်။ အိမ်သာထဲသွားပေါက္မယ်ဟု ဆိုကာ ခွထားရာမှဖယ်၍ အိမ်သာသို့သွားပါသည်။ ကျွန်တော်လည်း နောက်ကလိုက်သွားပါသည်။
ဒီတခါဝော့ တော်တော်လေးသောက်လိုက်ရသည်။ ဟိုတခါလို အနည်းငယ်လေးမဟုတ်ခဲ့ပါ။
သူမ‌ သေးပေါက်ပြီးနောက် သူမသေးများနှင့် ပေတေနေသော အဖုတ်လေးကိုပါ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် အိမ်သာထဲတွင်ပင် လှဲနေသောကျွန်တော့်အပေါ်မှ ခွထားသောသူမကို ဖယ်ခွင့်မပြုသေးဘဲ ဆက်နေပေးခိုင်း၍ အဖုတ်ကို အရသာခံကာ ပြင်းပြင်းလေးစုပ်ပေးလိုက်၊ ယက်ပေးလိုက် လုပ်နေမိသည်။ ထိုသို့ လုပ်ပေးနေရင်းက ညိုတိုတိုဖင်ပေါက်လေးကို မျက်စိထဲမြင်ပြီး ယက်ချင်သလိုဖြစ်လာသဖြင့် လျက်လိုက်သည်။ သူမ လန့်ဖြန့်ပြီး ထရပ်လိုက်သည်။
“ဟဲ့ ဘာလုပ်တာလဲ”
“နင့် ဖင်ပေါက်လေးကို ငါယက်ချင်လို့ပါဟာ”
သူမကို လှမ်းဆွဲ၍ အတင်းပြန်ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။
“ဟဲ့ နင်မရွံဘူးလား”
“ငါက နင့်သာကျွေးမယ်ဆို နင့်ချီးဝောင်စားချင်တာ၊ နင်ကျွေးမှာလား”
သူမ ဘာမှဆက္မပြော။
ကျွန်တော် သူမဖင်ပေါက်လေးကို ခဏဘဲယက်ရသေးသည် အချိန်နောက်ကျတော့မယ် ဟုဆိုကာ ကျွန်တော့်ကို ခွထားရာမှဖယ်၍ ရေချိုးရန် သူမပြင်သည်။ ကျွန်တော်လည်း သူမနဲ့အတူတူရေချိုးလိုက်သည်။ သူမကို ‌ဆပ်ပြာတိုက်ပေးသည်။ ချေးတွန်းပေးသည်။
သူမ ပလုပ်ကျင်းသောရေကို ပါးစပ်ထဲ ထွေးထည့်ပေးဖို့ပြောတော့ သူမထွေးထည့်ပေးသည်။ သူမထွေးထည့်ပေးသော သူမရဲ့ ပလုပ်ကျင်းရည်ကို ၃-၄ ခါလောက် သောက်ခွင့်ရလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူမရေချိုးခန်းအပြင်ထွက်သွားသည်။ ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲ တစ်ကိုယ်ရည် သန့်ရှင်းရေးများလုပ်၍ ဆက်နေခဲ့သည်။
ထုံးစံအတိုင်းဘဲ သူမလိုချင်သော ပိုက်ဆံကိုပေး၍ နှစ်ယောက်သား ကားဂိတ်မှာ လမ်းခွဲခဲ့ကြသည်။
“ဖုန်းမြည်သံ”
ပုံမှန်ဆို လကုန်ရက်နားနီးမှ ဖုန်းဆက်နေကျကို ထူးထူးခြားခြား သူမဖုန်းဆက်လာသဖြင့် ပိုက်ဆံလိုပြန်ပြီထင်တယ်ဟူသော အတွေးဖြင့် ဖုန်းကိုလက်ခံပေးလိုက်သည်။ သူမဘက်က ပိုက်ဆံကိစ္စမပြောဘဲ ပုံမှန်အကြောင်းအရာများသာပြောပြီးး
“ဝတ်ရည်ရောက္နေတယ် ဝတ်ရည်က နင်နဲ့ဖုန်းပြောချင်လို့တဲ့”
ထို့နောက် ဝတ်ရည်နဲ့ထပ်လေပစ်သည်။ သူတို့ဘက်က ခေါ်သောဖုန်းမို့သာ တော်တော့သည်။ စစနောက်နောက်နဲ့လေပစ်လိုက်တာ ၁ နာရီ နီးပါးကြာသွားသည်။ နောက်ဆုံး သူတို့ဘက္မှ ဘေကုန်သွားပြီးနောက် စကားလက်စသတ်လိုက်ကြသည်။ ဝတ်ရည်က သူအားတဲ့မေ့ကျ သုံးယောက်အပြင်အတူတူ သွားကြရအောင်တဲ့။ ကျွန်တော်လည်း ပြောလိုက်ပါတယ် နင့်အမကိုဘဲ အရင်ခေါ်ပါအုန်းလို့။
ဝတ်ရည်က သူမနဲ့အရင်တုန်းက တစ်အိမ်ထဲအတူတူနေတဲ့ ညီမဝမ်းခွဲတစ်ယောက်ပါ။ ဝတ်ရည်က သူမနဲ့မတူတာ ပြည့်ပြည့်လေး၊ သူမကတော့ ပိန်တယ်လို့ပြောရမယ်။ ကျွန်တော်နဲ့သူမရဲ့ တချို့ကိစ္စတွေကို ဝတ်ရည်က သိတယ်။ ဟိုအရင်တုန်းကတော့ အားလုံးငယ်ကြစဉ်ဆိုတော့ စကားပြောဆိုမှုကအစ ရဲတင်းမှုမရှိခဲ့ကြဘူး။ အခုဝော့ တစ်ခုခုဆို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းတွေဖြစ်ကုန်တယ်။ ဝတ်ရည်ကလည်း သူမလိုဘဲ အိမ်ထောင်ကျသွားခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် လက်ရှိမှာ ဝတ်ရည်က လုံးဝလူလွတ်ဘဲ။ ဝတ်ရည်က စက်ရုံမှာနေ စက်ရုံမှာစားနဲ့မို့ အိမ်ကို ပြန်လာခဲလှတယ်။

ဝတ်ရည်ကိုလည်း စစနောက်နောက်နဲ့ သူမနဲ့ကျွန်တော်‌လိင်ဆက်ဆံရင်း အတူနေတဲ့အချိန် အတူဝင်ပါဖို့ခေါ်ဖူးတယ်။ အဲ့တုန်းက ဝတ်ရည်က အနားမှာရှိတဲ့ပုလင်းနဲ့ ရိုက္မယ်လုပ်လို့ သူမကိုယ်တိုင်မနဲဆွဲထားခဲ့ရတာ။ အတိတ်တွေက ပြန်တွေးကြည့်တော့လည်း လွမ်းစရာပါလား။ ကျွန်တော်လည်း နေ့ရက်တွေကို ပုံမှန်တိုင်းလေး ဖြတ်သန်းခဲ့တယ်။

“ဖုန်းမြည်သံ”
ဝတ်ရည် ကျွန်တော့်ဆီကို ဖုန်းဆက်တယ်။ မုန့်လိုက်ကျွေးပါလားတဲ့။ မိန်းခလေးတွေရဲ့ မုန့်လိုက်ကျွေးပါလားဆိုတာ “တွေ့ကြရအောင်” လို့ပြောတာနဲ့ အတူတူဘဲဆိုတာ သိထားပြီးသားမို့ ဝတ်ရည်ချိန်းတာကို လက်ခံလိုက်တယ်။ ဝတ်ရည်က တနဂ်နွေပိတ်ရက္မှာ တွေ့ဖို့ချိန်းပြီး ဖုန်းချသွားတယ်။

ခိုင်ပါ မပါမသေချာတာမို့ ဝတ်ရည်နဲ့တွေ့တာက ကျွန်တော့်အတွက် ထူးထူးခြားခြားဖြစ်မနေဘူး။ ဝတ်ရည်ဖုန်းဆက်တုန်းကလည်း ပြောတယ်၊ ခိုင်မပါလောက်ဘူးတဲ့။

ထင်တဲ့အတိုင်းပါဘဲ ဝတ်ရည် ဖုန်းဆက်ချိန်းတဲ့နေရာ ကျွန်တော်ရောက်တော့ ခိုင်အတူပါလာတာမတွေ့ဘဲ ဝတ်ရည်တစ်ယောက်ထဲ လာတာတွေ့ရတယ်။ ပြီးနောက် ဝတ်ရည် ဦးဆောင်ခေါ်သွားတဲ့ဆိုင်ကို ကျွန်တော်နောက်ကလိုက်သွားတယ်။ ဖုန်းထဲမှာပြောတဲ့အတိုင်း မယ်မင်းကြီးမက ထန်းရည်ဆိုင်ကို ထိုင်တာဟ။ ကျွန်တော်လည်း လိုက်ထိုင်ရတာပေါ့။
ဟိုပြောဒီပြောရင်းနဲ့သောက်လာလိုက်တာ ကျွန်တော်ရီဝေဝေတောင် ဖြစ်လာပြီ၊ သူမလည်း ဖြစ်နေလောက်ပြီလို့ ကျွန်တော်ထင်သည်။ စကားလမ်းကြောင်းက ဘယ်ကနေဘယ်လိုဖြစ်တယ်မသိဘူး ဟိုးအရင်က ကျွန်တော်တစ်ခါပြောဖူးတဲ့ “ဝတ်ရည်ရဲ့သေးကိုလည်း သောက်ပါရစေ” ဆိုပြီး ပြောခဲ့တဲ့အကြောင်းဆီကို ရောက်သွားတယ်။ ဘေးမှာ လူမရှိလို့တော်သေးတာပေါ့။
သူအမ ခိုင်ရဲ့သေးကို အဲ့တုန်းက ကျွန်တော်တကယ်သောက်ခဲ့တာလားတဲ့။ ရီဝေဝေလေးက သာမာန်ချိန်တွေထပ် ကျွန်တော့်ကို ပိုရဲစေပြီး Dark Side ကိုလည်း ပိုပွင့်စေခဲ့တယ်။ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကနေ စကားတွေ တသီတတန်း ထွက်သွားတော့တာဘဲ။
သူမအမရဲ့သေးကို အဲ့ကတည်းကနေ အခုချိန်ထိ သောက်သေးကြောင်း။
သူမအမနဲ့ကျွန်တော် တလတခါတွေ့ဖြစ်ကြောင်း။
တွေ့တိုင်းလည်း သေးသောက်ဖြစ်ကြောင်းပေါ့။
တချို့အကြောင်းအရာတွေဆို နည်းနည်းတောင် ပိုပိုသာသာလေးပြောဖြစ်လိုက်သေးတယ်။
ဒါဆို သူမလည်း အခုသေးပေါက်ချင်နေတယ် အမသေးကို သောက်သလို သူမသေးကိုရော သောက်နိုင်မလားတဲ့။ ကျွန်တော်ရီဝေဝေသာ ဖြစ်သည်မို့ အသိမလွှတ်၊ ရလာတဲ့အခွင့်အရေးကို ဖမ်းကိုင်လိုက္မယ် ဆိုတဲ့အတိုင်းဖြင့် “သောက္မယ်” ဟု အ‌ဖြေပေးလိုက်သည်။
“ဒါဆိုလာ”
သူမခေါ်ရာနောက်သို့ လိုက်သွားလိုက်သည်။
“အမ ညီမတို့ အပေါ့သွားမလို့ ခဏနော်”
“အေး အေး ညီမ”
ဆိုင်ရှင်နဲ့ရင်းနှီးနေပုံရပ ဆိုင်ရှင်ကလည်း ယုံယုံကြည်ကြည်ကိုဘဲ။
ချုံတွေကြားထဲသို့ရောက်တော့—
“မမနဲ့နေတော့ ဘယ်လိုနေလဲ”
ကျွန်တော်လည်း အလိုက်တသိပင် အောက်ဘက်ကို နည်းနည်းကြည့်ပြီးနောက် ‌မြေကြီးပေါ်ကို လှဲချလိုက်သည်။ သူမက သဘောကျသွားပြီး ကျွန်တော်မျက်နှာပေါ် ခွရပ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဘောင်းဘီမချွတ်ဘဲ ထိုင်ချသည်။ ထိုင်ချပြီးမှ–
“မျက်စိမှိတ်ထား၊ ပါးစပ်ကိုလည်း ကျယ်ကျယ်ဟထား”
အမိန့်ပေးသံနဲ့သူမပြောသည်။ ထိုအသံက ကျွန်တော့်စိတ်ကို အတော်လေးလွှမ်းမိုးသည်။
ကျွန်တော်လည်း သူမအမိန့်အတိုင်း လိုက်လုပ်လိုက်သည်။
ဟထားသောကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲသို့ နွေးခနဲ အရည်အချို့ဝင်လာသည်။ သေးလည်းမဟုတ် တံထွေးဖြစ်ဖို့များသည်။ ထပ်၍ ထပ်၍ဝင်လာသည်။ ဝင်လာသမျှကို ကျွန်တော်မြိုချပစ်လိုက်သည်။
“မမကပြောတော့ နင်က သူတစ်ယောက်ထဲအတွက်ဘဲ ဒီလိုနေတာဆို”
“အခုတော့ နင်က ဘယ်မိန်းခလေးနဲ့မဆို ဒီလိုနေချင်နေတာဘဲ၊ တော်တော်ကို ညစ်ပတ်တဲ့အကောင်”
သူမပြောလည်းပြော ကျွန်တော့်ပါးကိုလည်း “တဖြန်းဖြန်း” ရိုက်နေပါသည်။ ကျွန်တော် မရုန်းပါ၊ မရှောင်ပါ၊ ဘာမျှလည်း ခွန်းတုံ့မပြန်ပါ သူမလုပ်သမျှကိုသာ ငြိမ်ခံနေသည်။ သူမ လုပ်သမျှ ပြောသမျှတွေက ခိုင်နဲ့နေရတာထက်ပင် အလွန်သာလွန်နေသည်။ ဒါပြင် သူမဟာ ခိုင့်ညီမဆိုသောအသိက ကျွန်တော့်စိတ်ကို ပို၍ထကြွစေပြီး၊ ပို၍ရိုကျိုးချင်စိတ်များကို ဖြစ်‌ပွားစေသည်။ သူမကတော့‌ ပြောလိုက်ရိုက်လိုက်ထွေးလိုက်နဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်ခွထိုင်ပြီး ပွဲကြမ်းနေသည်။ သူမကြမ်းလေ ကျွန်တော် ကြိုက်လေ‌ဖြစ်နေသည်။
“ကဲ ငါ သေးပေါက်တော့မယ်၊ ပါးစပ်ကျယ်ကျယ်ဟထား မျက်လုံးလဲဖွင့်မကြည့်နဲ့နော်။”
သူမဝတ်‌ထားသောဘောင်းဘီကို ထိုင်လျက်ပင် ဂျိတ်ဖြုတ် ဇစ်ဖွင့်၍ အောက်ခံဘောင်းဘီကို အနည်းငယ် လျှောချကာ ချွတ်လိုက်ပါသည်။ ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ် သူမရဲ့အဖုတ်နဲ့ထိလိုက်တဲ့ အထိအတွေ့က ကျွန်တော့်ကို မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ချင်စိတ်ပေါက်အောင် နိုးထပေးနေပါသည်။
“ထန်းရည်နံ့လေးသင်းသင်းနဲ့ ပူနွေးနွေး သူမသေးရည်များသည် ကျွန်တော့်ပါးစပ်တွင်းသို့ သူမအဖုတ်မှထွက်၍ ဝင်လာပါသည်။ ကျွန်တော်လည်း အားပြင်းပြင်းနှင့်လာနေသော သူမအဖုတ်မှထွက်လာသမျှ သေးများကို အလေအလွင့်ရှိ အမိအရ သောက်သုံးပါသည်။ နိုးစွနေသောစိတ်ကြောင့် သူမသေးပေါက်တာ ရပ်သွားချိန်တွင် ကျွန်တော့်မျက်စိလည်း တပြိုင်နက်ဆိုသလို ပွင့်သွားပါသည်။ ပွင့်လာသောမျက်လုံးများသည် သူမရဲ့အကြည့်များနှင့် တန်းတိုးသွားကာ ကျွန်တော့်ပါးကို သူမအားပြင်းပြင်းဖြင့် လက်ဝါးလွှတ်လိုက်ပါတော့သည်။ ထို့နောက် သူမက ကျွန်တော့်ကို တချက်စိုက်ကြည့်ပြီး သေးစိုနေသော သူမအဖုတ်ဖြင့် ကျွန်တော့်မျက်နှာ အတင်းပွတ်ပါသည်။ ပွင့်သွားသောမျက်လုံးများလည်း အော်တိုပြန်ပိတ်လိုက်ရပါသည်။
သူမ စိတ်ကျေနပ်သွားမှပင် ပွတ်ခြင်းကို ရပ်လိုက်ပါသည်။ အောက်တွင်ခံနေရသော ကျွန်တော်လည်း အဲ့မှပင် အသက်ဝဝရှုခွင့်ရပါသည်။ သူမဘောင်းဘီပြန်ဝတ်ရင်းးး
“အခု ငါပွတ်ထားတဲ့အတိုင်းဘဲနေနော် ရေပြန်မဆေး‌နဲ့၊ ဘာနဲ့မှ သန့်ရှင်းရေးမလုပ်နဲ့”
ကျွန်တော်က ဘာမှပြန်မပြောသဖြင့်
“ဟုတ်ကဲ့လို့‌ဖြေလေ”
“ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့”
“အင်း ငါ့ကျွန်လေးက လိမ္မာတယ်၊ နောက်ဆို နင်စားချင်တဲ့အီးအီးတွေကျွေးမယ် အခုတော့ ငါ့သေးနံ့တွေမွှန်နေတဲ့မျက်နှာနဲ့နေပြီး ငါ ခိုင်းတာတွေ လိုက်လုပ်‌ပေးအုန်း။”
“အော် နင့်ကိုတခုပြောပြရအုန်းမယ်သိလား၊ နင်ခုနကလှဲတဲ့နေရာမှာလေ ငါ့အရင်ယောက်ျားက ငါ့ကိုလိုးတာဟ၊ ငါဘလေးဘက်ထောက်ပေးပြီး ထန်းရည်ဆိုင်ဘက်က လူတွေကို ကြည့်နေရတာ စိတ်လှုပ်ရှားဖို့အရမ်းကောင်းတာဘဲ”
စကားပြောရင်းဖြင့် ချုံထဲမှာ ထန်းရည်ဆိုင်သို့ ပြန်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

သူမသေးစိုစိုအဖုတ်နဲ့ပွတ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာက အရည်တွေစိုနေစဲ။ ထန်းရည်ဆိုင်သို့ အတွဲတစ်တွဲရောက်လာသည်။ ထိုအတွဲက ရောက်ပြီးမမကြာပါ ro ပြတော့တာဘဲ။ ထန်းရည်ဆိုင်မှာ ဆိုင်ရှင်အမရယ် သူတို့အတွဲရယ် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရယ်ဘဲရှိတာမို့ စိတ်ကြိုက်ကို ကဲနေကြသည်။ တစ်ယောက်ပါးစပ်ထဲကထန်းရည်ကို တခြားတစ်ယောက်ပါးစပ်ထဲသို့ အပြန်အလှန်ထည့်ပေးနေကြသည်။
“ဟဲ့ ဟိုမှာတွေ့လား”
“သူတို့လိုဆော့ကြရအောင်”
ကျွန်တော် ထန်းရည်ယူ၍ သောက်ရန်ပြင်လိုက်ပါသည်။ ဝတ်ရည်က မသောက်ရန်တား၍ ထိုထန်းရည်ကို သူမပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက် ကျွန်တော့်ပါးစပ်နားကပ်၍ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကို ဆွဲဟလိုက်ပီး သူမငုံထားသော ထန်းရည်များကို ထွေးထည့်ပေးပါသည်။
“သောက်လိုက်”
ကျွန်တော်လည်း မျိုချပစ်လိုက်ပါသည်။
“နင့်မျက်နှာက သေးစော်တော်တော်နံနေတာဘဲ အကျီ်နဲ့သုတ်လိုက်တော့။”
“ဟုတ်ကဲ့”
ကျွန်တော်လည်း သူမစကားအတိုင်း သုတ်ခွင့်ရ၍သုတ်လိုက်ပါသည်။ သူမက ကျွန်တော့်မျက်နှာကို သန့်ရှင်းခိုင်းရခြင်းမှာ ကျွန်တော့်ကို သနားသွား၍မဟုတ်ဘဲ သူမပါးစပ်မှ ထန်းရည်များ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲသို့ထည့်သောအခါ မျက်နှာချင်းရပ်ချိန်တွင် သေးနံများနံနေသမျှ သူမအတွက်သုတ်ခိုင်းခြင်းသာဖြစ်သည်။
အနံတွေကျန်သေးသည်ဟုဆိုကာ ဘေးက လူအ‌ခြေအနေကိုကြည့်၍ သူမပါးစပ်ထဲ ထန်းရည်များထည့်ကာ ပလုတ်ကျင်းပြီး ထွက်လာသောထန်းရည်ဖြင့် ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်ကိုထွေးထုတ်ပါသည်။ ထိုနည်းဖြင့် ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်မှ သူမရဲ့သေးနံများကိုပေါက်အောင် သန့်ရှင်းပေးပါသည်။ အခုလို ခံ‌နေရရင်းသည် ကျွန်တော်ရဲ့စိတ်ကို ကျေနပ်မှုများစွာ ရနေစေပါသည်။
ဟိုအတွဲကတော့ ဆိုင်ရှင်နဲ့မရင်းနှီးသဖြင့် ဆိုင်ရှင်က ပိုက်ဆံရှင်းပြီးမှသာ နှစ်ယောက်စလုံးသွားပါဆိုသဖြင့် သူတို့ပိုက်ဆံအရင်ရှင်းသည်၊ ပြီးနောက် ကျွန်တော်တို့တိုးခဲ့သောချုံထဲသို့ တိုးသွားသည်။ ဝတ်ရည်ကလည်း ပိုက်ဆံရှင်းတော့ဆိုသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း ပိုက်ဆံရှင်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဝတ်ရည်လိုက်ဆက်လိုက်သည်။ ဝတ်ရည်က ချုံထဲဘက်သို့ နောက်တစ်ခေါက် သွားနေခြင်းဖြစ်သည်။
“ရှူးး”
“အသံမထွက်နဲ့နော်”
အသံတိုးတိုးဖြင့်ပြောပြီး သူမကရှေ့က ဦးဆောင်သွားသည်။
ခုနကဝင်သွားသောအတွဲကို ချုံတောရဲ့ အတွင်းပိုင်းတွင် တွေ့သည်။
ကောင်မလေးဝတ်ထားသောထဘီအနီလေးက ဘေးမှာပုံလျက်လေးနဲ့ ကောင်မလေးက လေးဘက်လေးထောက်က နောက်က သူဘကောင်လေးရဲ့ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးနေသည်။ ညီးသံလေးကလည်း ခပ်တိုးတိုးပင်။
သူမကဖုန်းထုတ်ဆိုသဖြင့် ကျွန်တော် ဖုန်းထုတ်၍ သူမပြောသည့်အတိုင်း သာယာနေသောအတွဲကို ဗီဒီယိုမှတ်တမ်း တင်လိုက်သည်။ ကောင်‌မလေးရော ကောင်လေးရောရဲ့‌အရှေ့တည့်တည့်မှ နေရာယူ ရိုက်ကူးထားခြင်းဖြစ်တာကြောင့် နှစ်ယောက်လုံးရဲ့မျက်နှာတွေက ဗီဒီယိုထဲတွင် ထင်ရှားစွာမြင်နေရပါသည်။
သူတို့ကိစ္စပြီးနောက် ကောင်မလေးက အရှေ့ဘက်ကို နည်းနည်းတိုး၍ သေးထိုင်ပေါက်သည်။ ထိုအရာကိုလည်း မှတ်တမ်းတင်ထားလိုက်သည်။ ခဏအကြာတွင် ထိုနှစ်ယောက်ချုံထဲမှ ပြန်ထွက်သွားသည်။
“လာ”
သူမကလက်ဆွဲခေါ်သဖြင့် စောန ကောင်လေးနဲ့ကောင်မလေး လိင်ဆက်ဆံခဲ့သောနေရာသို့ ပါသွားသည်။ လိင်ဆက်ဆံတဲ့နေရာနားမရောက်ခင် ကောင်မလေးသေးပေါက်ထားသော နေရာတွင်ရပ်၍-
“ဟဲ့ ဒူးထောက်”
ကျွန်တော်လည်း ကြောင်နနနဲ့ ဒူးထောက်လိုက်သည်။
“စောနကောင်မလေး ဒီနေရာမှာ သေးပေါက်သွားတာတွေ့တယ်မှတ်လား”
“သူသေးပေါက်ထားတဲ့နေရာကိုနမ်းကြည့်စမ်း”
ကျွန်တော် သူမကို တချက်‌မော့ကြည့်လိုက်သည်။
“ဘာမော့ကြည့်တာလဲ၊ ငါခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်လေ၊ ငါ့ကို နင့်သခင်မလို့ မသတ်မှတ်ဘူးလား”
‌အော် ဝတိရည်က ငါ့သခင်မတောင်ဖြစ်‌သွားပြီဘဲ၊ နောက်ပြီး သခင်မလိုချင်တာကလည်း ငါ့စိတ်ကူးယဉ်အိမ်မက္ဘဲ သူမခိုင်းသမျှလုပ်မယ်ဟု စိတ်ဆုံးဖြတ်ကာ သေးစိုနေသော ‌မြေကြီးကို နမ်းလိုက်သည်။

နမ်းခိုင်းရုံနဲ့အားမရတဲ့သူမက လျာနဲ့တို့ခိုင်းသည်။ ချုံမှအပင်တွင် ကပ်ညိကျန်သော စောနအတွဲမှကောင်မလေးရဲ့သေးစသေးနများကို ကျွန်တော်အရသာခံခွင့်ရလိုက်သည်။ သူမစိတ်ကျေနပ်လောက်အောင် ခိုင်းပြီးနောက် ထိုအတွဲ လိုးပွဲစင်ခဲ့သောနေရာတွင် ကျွန်တော့်ကိုလှဲစေ၍ စောနကအတိုင်း သူမသေးများကို ထပ်မံသောက်သုံးစေပြန်ပါသည်။ ဒီတခါတော့ မျက်စိမမှိတ်ထားရသဖြင့် သူမအဖုတ်ညိုညိုကို အဝကြည့်ခွင့်ရလိုက်ပါသည်။ ထိုသည်မက သူမက တစ်ရှူးမပါသဖြင့် သေးများစိုနေသော သူမအဖုတ်ကိုပါ ကျွန်တော် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးခွင့် ရလိုက်ပါသည်။

ဝတ်ရည်နဲ့ကျွန်တော် သဘောတူညီချက် များစွာရယူဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုနေ့မှစ၍ ဝတ်ရည်သည် ကျွန်တော့်သခင်မဖြစ်လာသည်။ သူမက သူမအမ ကျွန်တော်အရမ်းချစ်ရသူခိုင်လို ရုပ်သေမနေပါ။ ကျွန်တော်ဖြစ် ချင်သည့်အတိုင်း သူမကချည်း ဦးဆောင်သည်။ ကြမ်းသည်။ အနိုင်အထက်အရမ်းပြုကျင့်သည်။
သူမနဲ့သဘောတူညီချက္များကတော့ များများစားစားမဟုတ် တိုတိုနဲ့လိုရင်းဖြစ်သည်။ ကျွန်တော့်ဘဝတစ်ခုလုံးအား သူမကို အပြီးအပိုင်ပေးလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုသဘောတူညီမှုကိုလုပ်ရန် ကျွန်တော့်ကို စဉ်းစားချိန်တစ်ပတ်ပေးလိုက်သည်။ ဒီတပတ်တော့ ကျွန်တော့်အတွက် စဉ်းစားစရာများနှင့် ခေါင်း‌ခြောက်ဖွယ်ရှိသည်။
ဝတ်ရည်က ဒီတိုင်းချည်းတော့်မရဘူး လက်ထပ်ရမယ်တဲ့။ ကျွန်တော်နဲ့သူနဲ့ အတူလက်ထပ်ပြီးမှသာ သူမက ကျွန်တော်သခင်မအဖြစ်နေပေးမယ်တဲ့။ စဉ်းစားမယ့်သာစဉ်းစားနေတာပါ၊ ဒါ ကျွန်တော့်စိတ်ကူးယဉ် အိမ်မက္ဘဲလေ။ ကျွန်တော့်ရဲ့ Dark Side ကို အပြည့်အဝလုပ်‌ပေးနိုင်တဲ့ ဘဝလက်တွဲဖော်ကို လိုချင်ခဲ့မိတာ။ အခုတော့ အခွင့်အရေးရလာခဲ့ပြီ၊ သို့သော် ကျွန်တော်စိုးရိမ်စိတ်များနဲ့ ကြောက်နေတာတော့ အမှန်ဘဲ။

နောက်ဆုံးတော့ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ရဲရဲချလိုက်တယ်။ နောက်ထပ်မပေါ်လာနိုင်တော့တဲ့ အခွင့်အရေးကို ကျွန်တော် ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပါတယ်။

ကျွန်တော်ရဲ့မဂ္လာပွဲဟာ မကြီးကျယ်ခဲ့ပါ။ ရုံးတက်လက္မှတ်ထိုး လူကြီးမိဘများကို ကန်တော့ခြင်းဖြင့် ပွဲပြီးလိုက်သည်။ ပွဲတွင် ခိုင်နဲ့တွေ့ရ၍ ခိုင်က ဝတ်ရည်နဲ့သူမ အလောင်းအစားသဘောမျိုးလုပ်တာမှာ သူမရှုံးသွားခဲ့ပြီဖြစ်ကြောင်းနဲ့ ကျွန်တော်တို့နေတဲ့အိမ်ကိုလာပြီး ကျွန်တော်ကို ‌နေ့တိုင်းအိမ်သာအဖြစ် သုံးမည်ဟု စသလို နောက်သလိုနဲ့ ပြောသွားသည်။
ကျွန်ဝော့်မဂ်လာဦးညသည် အခြားသူများနဲ့မတူ၊ တစ်ညလုံး ကျွန်တော် ဝတ်ရည်ကို နှိပ်နယ်ပေးရသည်။ ထိုညက ဝတ်ရည် သူမ‌ခြေဖဝါးဖြင့် ကျွန်တော့်မျက်နှာကို ထပ်ခါထပ်ခါ ပွတ်သည်။

ထိုညက ဝတ်ရည်အိမ်သာထဲတွင်ပင် အိမ်သာတက်သည်။ နဂိုပြောထားသလို ကျွန်တော့်ကို သူမအိမ်သာအဖြစ် အသုံးမပြုပါ။ သို့သော် အိမ်သာထဲတွင် သူမအီးအပုံလိုက်ပါထားပြီး ဖင်ဆေးသည့်ရေခွက်ထဲတွင် သေးများအပြည့်ပန်းထည့်ပေးထားသည်။ သူမဖင်ကိုတော့ တစ်ရှူးဖြင့် သန့်ရှင်းပုံရသည်။ သူမဖင်မှချီးများသုတ်ထားသောတစ်ရှူးကို အိမ်သာရေပုံးနားတွင် ကျွန်တော်တွေ့သည်။ သူမ ဘာလုပ်စေချင်သည်ကို ကျွန်တော်မသိ၊ ထို့ပြင် သေးကို အကြောက်အလန့်မရှိသော်လည်း အီးများစားဖို့ကတော့ ကျွန်တော့်အတွက် ခက်ခဲနေသေးသည်မို့ အိမ်သာထဲမှ အရာများကို ရေဖြင့်ပင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်သည်။ ဖင်ဆေးခွက်ထဲမှ သေးများကိုတော့ သောက်ချပစ်လိုက္မိ‌သေးသည်။

“ဟဲ့ အာကာ ထထ”
အတင်းလှုပ်နှိုးလို့ ကျွန်တော်နိုးလာခဲ့ပါသည်။ ကျွန်တော်မျက်လုံးပွင့်လိုက်သည်နှင့် ဗိုက်လေးကိုဖိ၍ အလောသုံးဆယ်ဖြစ်နေသော ဝတ်ရည်ရဲ့မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရပါသည်။
“ဟဲ့ ကြောင်ကြည့်မနေနဲ့ မြန်မြန်ထ၊ ငါ ဗိုက်အရမ်းအောင့်နေပြီ”
ကျွန်တော့်ကိုခုတင်ပေါ်မှဆွဲချ၍ ကြမ်းပြင်တွင် လှဲနေစေပါသည်။ ပြီးနောက် ညက ဝတ်ထားသော ထဘီလေးကို ဘေးသို့ချွတ်၍ပို့လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်ခွကာ သူမရဲ့ morning duty ကို ဆောင်ရွက်လိုက်ပါသည်။
လူပျိုဘဝတုန်းက နံနက်အိမ်ယာနိုးလာတိုင်း တောင်နေတုန်းဂွေးကိုကိုင်၍ ငါ့သခင်မလေး သူမရဲ့နံနက်ခင်းအိမ်သာအဖြစ် ငါ့ကိုသုံးရင် ကောင်းမှာဘဲဆိုပြီး ဂွေးထုခဲ့ချိန်ကိုပင် ပြန်သတိရမိပါသည်။ အခုတော့ လက်တွေ့ကို ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။ ဖင်ပေါက်ကို လျက်ပေးဖူးသဖြင့် ချီးအရသာနည်းနည်းကို သိသော်လည်း အခုလို တလုံးတခဲပါးစပ်ထဲဝင်လာခဲ့တွင်သော မနဲကိုမျိုချင်ပစ်ရသည်။ မျိုမချ၍လည်းမဖြစ်။ မျိုချဖို့ကို ဝတ်ရည်က တောက်လျှောက် အီးပါရင်း ဆော်‌ဩနေသည်။
ကျွန်တော့်မျက်နှာကြီးဟာ အိမ်သာပိုက်လိုင်းကြီးနဲ့တူနေသည် ရေဆေးပေးမယ့်သူမရှိဘဲ သူမရဲ့သေးများ ချီးများဖြင့် ပေကျံနေလေသည်။
ဝတ်ရည်က အားလုံးပြီးစီးပြီးနောက် ကျွန်တော့်အကျီ်အောက်ခံနားကနေလှန်၍ သူမရဲ့ချီးပေနေသောဖင်နှင့် သေးများကို သုတ်လိုက်ပါသည်။

သူမထသွားသည့်တိုင် ကျွန်တော့်ကိစ္စကတော့ မပြီးသေးပါ။ ဝတ်ရည်က ညစ်ပတ်နေသော နေရာတစ်ခုလုံးကို ကျွန်တော့်လျှာကိုသုံး၍ သန့်ရှင်းရေးလုပ်စေသည်။ သူမကတော့ မျက်နှာသစ် သွားတိုက် လုပ်ပြီးနောက် ကျွန်တော်လုပ်နေသမျှကို အရသာခံကြည့်နေလေသည်။

စောနက ညစ်ပတ်ထားသည်များကို သန့်ရှင်းပြီးနောက် ရေချိုးခွင့်ပေးသည်။ ပြီးနောက် သူမ စားဖို့ နံနက်စာ စီစဉ်ပေးရသည်။ ယခု နံနက်စာကိုတော့ သူမနဲ့အတူသွားခွင့်ပေးသည်။ နောက်ရက်တွေကျရင်တော့ ကျွန်တော်ကြည့်တဲ့မူဗီတွေထဲကအတိုင်း လုပ်မည်ဟု သူမက ပြောသည်။ ဒီနေ့တစ်ရက်ကတော့ ကျွန်တော့်အတွက် နောက်ဆုံးလွတ်လပ်ရေးပင် ဖြစ်ဖွယ်ရှိသည်။
စားသောက်ပြီးနောက် စာအုပ်တစ်ခုထဲတွင် ကျွန်တော်နေ့စဉ်လုပ်ရမည်များကို ချရေးပေးသည်။
နံနက္နိုးတာနဲ့ သူမရဲ့အိမ်သာအနေနဲ့နေရမည်
ပြီးရင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်မယ်
ရေချိုးခွင့်ရမယ်
သူမအတွက်နံနက်စာပြင်ပေးရမယ်
သူမနံနက်စာစားနေချိန် ခွေးတစ်ကောင်လို သူများ‌ခြေထောက်အောက္မှာနေရမယ်။ ပြီးမှ သူမက အစာကျွေးမယ်
အလုပ်သွားခွင့်ရမယ်
ပြန်လာရင် ကျောပိုးအိတ်ချကာ အိမ်သာထဲကိုတန်းသွား၍ သူမစွန့်ကျဲထားတဲ့သေးခွက်ကို အမောပြေရေအဖြစ်သောက်ရမယ်
ပြီးရင် သူမခိုင်းတာတွေ လုပ်ရမယ်။
ညစာ သူမစားနေချိန်တွင်လည်း နံနက်ကအတိုင်းနေရမယ်။
ညစာစားပြီးနောက် သူမအိမ်သာတက္မယ်၊ အိမ်သာအနေနဲ့နေပေးရမယ်။
သူမ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေချိန်မှာ ‌ခြေထောက်အောက္မှာ ဝတ်တွားပြီးနေရမယ်။
ည မအိပ်ခင် သူမကို ပြုစုရမယ်။
မအိပ်ခင်တစ်ခါ သူမအိမ်သာ ထပ်တက္မယ်။
ရုံးပိတ်ရက်တွေ ဘယ်မှသွားခွင့်မရှိ၊ သူမခွင့်ပြုမှသွားရမည်။
ငွေကို လိုတာထက်ပိုကိုင်ခွင့်မရှိ။
နေ့စဉ်ရေချိုးတိုင်း အဝတ်လျှော်ရမည်။
အိမ်ကိုဧည့်သည်လာလျှင် ဧည်သည့်ကို သေသေချာချာ ဧည့်ဝတ်ပြုရမည်။
နောက်ဆုံးအချက်က သူမ ဘာကိုဆိုလိုသည်ကို ကျွန်တော်နားမလည်ခဲ့ပါ။ ကျွန်တော့်ဘဝတစ်ခုလုံး သူမလက်ထဲအပ်လိုက်ရပြီ ကျွန်တော်ဟာ အခုဆို သူမရဲ့ကျွန်စစ် ဖြစ်သွားပြီ။ သူမစေလိုရာ ခိုင်းလိုရာပင်။
ကျွန်တော်စိတ်ကူးယဉ်‌နေခဲ့ရတဲ့ဘဝကြီးကို လက်တွေ့ရလိုက်လို့ ကျွန်တော်အလွန်ပျော်နေမိပါတယ်။ အခုတော့ ဖြစ်ချင်တာတွေဖြစ်ခွင့်ရနေပါပြီ။ သို့သော် စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တုန်းကလောက်တော့ မပေါ့ပါးတာအမှန်ပင်။
နံနက် နံနက်ဆို ဝတ်ရည်နိုးခင် ကျွန်တော်အရင်နိုးအောင်ထပြီး ဝတ်ရည်နိုးလာရင် အဆင်သင့် မစောင့်ဆိုင်းရအောင် စားနိုင်ရန် စီစဉ်ပေးရသည်။ ဝတ်ရည်က နိုးနိုးချင်း အိမ်သာတန်းတက် တတ်သူမို့ ဝတ်ရည်မနိုးခင်ကို နံနက်စာကို အမြန်လေးပြင်ထားပြီးနောက် သူမနိုးလာတာကို အသင့်စောင့်နေဖြစ်သည်။ ဝတ်ရည်က အိမ်သာတက်ရင်သုံးဖို့ တစ်ရှူးဗူးကိုလည်း ဘေးမှာအသင့်ယူထားသည်။
ဟော ကျွန်တော်တွေးနေရင်းကပင် သူမနိုးလာသည်။ အိပ်ချင်မူးတူး ချစ်စရာ ကျွန်တော့်မိန်းမပေါ့။ ပြီးနောက် ကုတင်အောက်တွင် ပက်လက်လှန်၍ သူမအသုံးပြုရန်အဆင်သင့်ဖြစ်နေသော ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်သို့ခွကာ ထိုင်ချလိုက်ပါသည်။ သူမရဲ့အသားအရည် အလှအပအတွက် အဝတ်အစားမဝတ်ဘဲ အိပ်စက်ခြင်းပြုနေသည်မို့ ဘာမျှချွတ်စရာမရှိ။ သူမကိုယ်ရဲ့ ဝိတ်က ကျွန်တော်ကို တော်တော်လေး အသက်ရှူခက်စေပါတယ်။ ညကစားထားသော ဘဲဥတန်‌ခိုးတွေထင်ရ၊ ‘တဘူဘူ’ နဲ့ ပေါက်ကာနေ၏။ ခဏကြာမှပင် သူမဖင်ကို မျက်နှာကိုဖိထားရာမှ အနည်းငယ်ခွာလိုက်ပြီး—
“ချီးထွက်လာ‌တော့မယ် အဆင်သင့်ပြင်ထား”
ဒါက စစ်ကြော်ငြာလိုက်တဲ့အသံပါ။ နေ့စဉ် သူမ ထိုသို့ပြောပြီးတိုင်း အောက်ကရှိနေတဲ့ကျွန်တော့်ကို ရှိသည်လို့ပင်မထင်တော့ဘဲ အီးပါချစမြဲပင်ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်လည်း ပါးစပ်ကို ကျယ်ကျယ်ဟ၍ သူမရဲ့စအိုပေါက်လေးကို တချက်ကြည့်ကာ ထွက်လာသမျှကို အလျင်အမြန် မျိုချလိုက်ပါသည်။
“အားးး အခုမှပေါ့သွားတာဘဲ”

ပြောရင်းနဲ့ သူမရဲ့ဖင်နဲ့အဖုတ်ကို တစ်ရှူးနဲ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်၍ ကျွန်တော်မျက်နှာပေါ်သို့ပင်ပစ်ချကာ ကျွန်တော့်အနားမှထွက်ခွာသွားပါသည်။ ကျွန်တော်တော့ သူမရဲ့ချီးများကိုစားရင်းနဲ့ ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်တွင် ကျန်ရစ်ခဲ့ပါသည်။

ကျွန်တော့် ကိစ္စတွေပြီးသွားချိန်မှာတော့ သူမချန်ထားခဲ့တဲ့ သူမရဲ့အကြွင်းအကျန် ကျွန်တော်ရဲ့နံနက်စာကို စား၍ သူမဈေးမှပြန်မလာမီ တန်ဖိုးရှိသောအချိန်ကို အကျိုးရှိစွာ TV လေးကြည့်ရန် ကြံလိုက်ပါသည်။

TV လေးကြည့်မယ်မှကြံကာရှိသေး အခန်းတံခါးခေါက်သဖြင့် TV ကြိုးကို ထိုးပြီးပြီးချင်းပင် အခန်းတံခါးကို သွားဖွင့်၍ ဘယ်သူဘယ်ဝါဆိုတာ သွားကြည့်လိုက်ပါသည်။
“MORNING အာကာ”
ကျွန်တော်ချစ်ခဲ့ရသူ ခိုင်—
ကျွန်တော် ခိုင့်ကို တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။
ခိုင်က သွက်သွက်လက်လက်ဘဲ အိမ်ထဲဝင်ပြီး TV ရှေ့က ဆိုဖာမှာထိုင်နေပါသည်။ ကျွန်တော်တာ တုန့်နှေးနှေး။
ခိုင်က ကျွန်တော်နဲ့ဝတ်ရည် မဂ်လာဆောင်ပြီး တလအကြာတွင် ပထမဦးဆုံးအိမ်လာလည်သောဧည့်သည်။ ကျွန်တော်နဲ့ဝတ်ရည်ရဲ့သဘောတူညီချက်အရ ဧည့်သည်ကို ဧည့်ဝတ်ကျေပွန်ရမည်ဆိုသည်မှာ ဧည့်သည်ရဲ့အိမ်သာအဖြစ်ပါ ကျွန်တော်က နေပေးရမည်ကို ဆိုလိုခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်တို့နေတဲ့တိုက်ခန်းရဲ့အိမ်သာက ပုံမှန်အိမ်သာပါဘဲ ဘိုထိုင်မဟုတ်ဘူး။ အဲ့အိမ်သာကို ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲပါသုံးတာပါ။ ဝတ်ရည်ကတော့ ကျွန်တော့်ကိုဘဲသုံးတာ။ ကျွန်တော်မရှိရင်တော့ ဝတ်ရည်က ရေချိုးခန်းထဲမှာ အီးအပုံလိုက်ပါတယ်။ သေးကိုတော့ ပုံးတစ်ခု သီးသန့်ထားထားတယ်။ တခါတရံဆို ကျွန်တော်အလုပ်ကပြန်လာတဲ့အချိန်မှာ သေးပုံးကအပြည့်ကို ဖြစ်နေတာ။ အဲ့လိုနေ့တွေဆို အိမ်ကို ဧည့်သည်လာသွားတယ်ဆိုတာ ဝတ်ရည်မပြောလည်း ကျွန်တော်သိလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဝတ်ရည်က ပြောပြပါတယ်။ အိမ်ကို သူအမ ခိုင် လာသွားကြောင်းနဲ့ ခိုင်လည်း အဲ့ပုံးထဲသို့ သေးပေါက်ခဲ့ကြောင်း၊ နောက်ပြီး ဘယ်အီးပုံကတော့ ခိုင်ပါသွားတာဖြစ်ကြောင်း ပြောပြတယ်။။ ခိုင်က ကွမ်းယာဆိုင်ဖွင့်ထားလို့ စနေ၊တနဂ်နွေ လူကျလို့ မလာဘူးတဲ့။ အဲ့ဒါမို့ ကျွန်တော်အိမ်မှာရှိတဲ့ဒီနေ့မှာ ပထမဦးဆုံးဖြစ်သွားတာပါ။
ခိုင်က ကျွန်တော်ဖွင့်ထားတဲ့ TV ကို အခန့်သားထိုင်ကြည့်နေသည်၊ ကျွန်တော်ကတော့ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ မသိတာမို့ ဒီတိုင်းဘေးမှာဘဲ ထိုင်နေလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့မှ ဝတ်ရည်ဈေးကပြန်လာလို့ သူမပါလာသောအထုပ်များကို မီးဖိုချောင်သို့သယ်၍ နေရာချပေးလိုက်ပါသည်။ ဝတ်ရည်က သူ့အမရောက်နေသဖြင့် မီးဖိုးချောင်တွင် နှစ်ယောက်သား ချုပ်ပြုတ်ရင်း တွတ်ထိုးနေကြပါသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ရေချိုးခန်းထဲမှာ အဝတ်လျှော်‌နေလိုက်ပါသည်။
အဝတ်လျှော်ပြီးတော့ မီးပူဆက်တိုက်။ သူမတို့နှစ်ယောက်ကတော့ TV ကြည့်ရင်း အတင်းတုတ်နေတယ်။ အတင်းတုတ်နေရင်း ခိုင်က သေးပေါက်မယ်ဆိုပြီး ကျွန်တော့်နားကိုရောက်လာတယ်။ ကျွန်တော် ည်း မီးပူတိုက်နေရင်း ခိုင့်ကို မော့ကြည့်လိုက်တယ်။
“ဟဲ့ ငါ့အမသေးပေါက်မလို့ပါဆို ဘယ်လုပ်ရမယ်ဆိုမသိဘူးလား” ပြောလည်းပြောရင်း ကျွန်တော့်အနားရောက်လာပြီး ကျွန်တော့်မျက်နှာကို ဆောင့်ကန်လိုက်ပါသည်။ ဆောင့်ကန်ရုံနဲ့အားမရ‌သေးသောဝတ်ရည်သည် လှဲကျသွားသော ကျွန်တော်မျက်နှာကို ‌ခြေထောက်နဲ့ဖိထားပါသည်။
“ဝတ်ရည် ငါ သေးအရမ်းပေါက်ချင်နေပြီ၊ အိမ်သာထဲဘဲသွားလိုက်ရမလား”
“နင် ပြောသော သေချာလေ့ကျင့်ပေးထားတာဆို အခုကြည့်အုန်း”

ဝတ်ရည်က ‌ခြေဖဝါးနဲ့မျက်နှာပွတ်နေတာကို ဖယ်ချလိုက်ပြီးနောက်။ ခိုင့်ကို နေရာပေးလိုက်သည်။ ခိုင်က အရင်လို အရုပ်မဟုတ်တော့ပေ၊ သူ့စိတ်နဲ့သူပင် ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်သို့ခွလိုက်ပြီး သူမဝတ်ထားတဲ့ဂျင်းဘောင်းဘီကို အနည်းငယ်ချွတ်ချလိုက်ပြီး အသင့်ဟပေးလိုက်သော ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲသို့ သေးပေါက်ထည့်ပါသည်။ သေးသောက်တာကို ကြည့်သားရနေသည်မို့ ဘေးသို့မဖိတ်မစင်စေဘဲ သောက်လိုက်ပါသည်။ ဝတ်ရည်ကတော့ ကျွန်တော့်ကို မကျေမနပ်အကြည့်လျက်။

ခိုင် သေးပေါက်ပြီးနောက် ဝတ်ရည်ကို လက်ဆွဲခေါ်သွားသဖြင့် ကျွန်တော့်ကို ဘာမှမလုပ် ဘာမှမပြောဘဲ ဝတ်ရည်ပါသွားသည်။ ကျွန်တော်လည်း တိုက်လက်စမီးပူကို လက်စမြန်မြန်သတ်ကာ ဝတ်ရည်ရဲ့ခြေထောက်နား အလိုက်တသိ ဒူးသွားထောက်၍ ဝတ်ရည်ရဲ့ခြေဖမိုးကို ငုံ့၍နမ်းနေလိုက်ပါသည်။
“ဒီလိုကျတော့လည်း လိမ္မာသားဘဲ”
“သူ့အပြစ်သူသိတယ်‌လေ၊ ဒီလောက်နဲ့ဘယ်ရမလဲ ဒင်းကို အသေလုပ်အုန်းမှာ”
“အသေက ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲဟ၊ ဟဟ”
“ဘယ်လိုအသေလုပ်မလဲဆိုတာ မမရှေ့မှာတင်လုပ်ပြမယ်”
“အယ် ငါမကြည့်ရဲဘူးနော်”
ခိုင်က မကြည့်ဖူးဆိုတာ တမင်ကြည့်မယ်လို့ ပြောလိုက်ခြင်းပင်။
ဝတ်ရည်က ခိုင့်ရှေ့တွင်ပင် အဝတ်အစားချွတ်ကာ လေးဘက်ထောက်ခိုင်းသည်။ ပြီးနောက်ဖွင့်ထားသော TV ကို သီချင်းပြောင်း၍ အသံကိုကျယ်လိုက်သည်။
ကျွန်တော်အရိုက်ခံရတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်သာ်။ ထင်တဲ့အတိုင်းပင်၊ သူမ ဘောင်းဘီခါးပတ်ဖြင့် ကျွန်တော့်အား ‘တဖြောင်းဖြောင်း’ ကျွေးတော့သည်။ သူမ တစ်ယောက်ထဲ ကျွေးရုံမက ခိုင့်လက်ထဲခါးပတ်ထည့်၍ ခိုင့်ကိုပါ ရိုက်စေသည်။ အောက်ကခံရတဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ သူမတို့ရိုက်ချက်‌‌တွေကြောင့် မျော့တောင်နေပြီဖြစ်သည်။ သို့တိုင် ရိုက်ချက်များကတော့ မရပ်သေးပေ။
ဝတ်ရည်က ကျွန်ဝော်ာ အပြစ်တစ်ခုခုလုပ်ရင် အသားနာတဲ့အပြစ်ဒဏ်များကို ပေးလေ့ရှိသည်။ အခုလည်း ရိုက်ရုံနဲ့ အားမရသေးသောဝတ်ရည်က ဖယောင်းတိုင်ကိုမီးတို့၍ ဖယောင်းစက်ချကာ ကျွန်တော့်အားနှိပ်စက်နေသည်။ ကျွန်တော်မှာတော့ အပေါ်ကကျလာသော ဖယောင်းစက်ရဲ့အပူဒဏ်ကိုခံရင်း ခိုင်ရဲ့‌‌ခြေချောင်းများကို စုပ်ပေးနေရပါသည်။ ခိုင့် ခြေချောင်းလေးများပင် ဖြူဖွေးနေပြီဖြစ်သော်လည်း ဝတ်ရည်ကတော့ ဖယောင်းတိုင် မကုန်တရွေ့ မရပ်ဘူးဟု သတ်မှတ်ထားပုံရသည်။ ဖယောင်းတိုင် တစ်တိုင်လုံးကုန်မှသာ ကျွန်တော်သက်သာခွင့်ရသည်။
ဝတ်ရည်က သူအမရှေ့တွင် ကျွန်တော့်ကို ဘယ်လောက်ထိ နိုင်ကြောင်းပြချင်နေသေးပုံရသည်။ ကျွန်တော့်ကို အမောဖြေခွင့်ပေးရင်းနဲ့ပင် သူတို့စားရန် နေကြာစေ့များကို ခွာပေးနေရသည်။ သူတို့ကတော့ အသံကျယ်ကျယ်ဖွင့်ထားသော သီချင်းကိုပိတ်ပြီး ကိုရီးယားကားပြောင်းကြည့်ကြသည်။ channel က လာသော ကိုရီးယားကားကို ကြည့်နေခြင်းဖြစ်တာကြောင့် နေကြာစိမကုန်ခင် ကိုရီးယားကားကပြီးသွားပါသည်။ ဟို channel ဒီ channel လှည့်သော်လည်း ကြည့်ချင်တဲ့ကား မတွေ့ကြဘဲ ပျင်းရိလာကြသမျှကို ကျွန်တော်ကိုနှိပ်စက်ရင်း အပျင်းဖြေရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြပုံရသည်။
“ဟဲ့ နင် ငါ့ကိုချစ်သေးလား”
ခိုင်က ဝတ်ရည်ရှေ့တွင် မေးချလိုက်သောစကားက ကျွန်တော့်ရင်ကို တဒုတ်ဒုတ် ခုန်စေသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဝတ်ရည်နဲ့လက်ထပ်ထားသော်လည်း ခိုင့်ပေါ်ချစ်သော ကျွန်တော့်အချစ်များက မပျောက်ပျက်သေးပါ။ အရင်တိုင်း ချစ်မြဲ ချစ်စဲပင်။ အခုလို မေးလာတော့ ကျွန်တော်ဘယ်လိုဖြေရမလဲ။
ကျွန်တော့်စိတ်ထဲကစကားများကို သိရှိနေသောဝတ်ရည်က–
“သူက အမကိုချစ်နေတုန်းဘဲလေ၊ ကြည့်ပါလားးး၊ ကျွန်မရှေ့မှာမို့ ဒင်းမပြောရဲတာ”
ကျွန်တော်ဘာမှဝင်မပြော ခေါင်းကိုသာငုံထားလိုက်သည်။
“ဟုတ်လားအာကာ”
ခိုင်က ကျွန်တော်ခေါင်းကိုမော့စေရင်းပြောသည်။ ကျွန်တော်မျက်လုံးများက ဝတ်ရည်ဆီသို့သာရောက်နေသည်။
“ဟဲ့ ငါ့ကိုကြောက်မနေနဲ့အမှန်တိုင်း‌ဖြေလိုက်၊ နင်လိမ်ရင်တော့ ငါ နင့်ကို ဘေးအခန်းကိုပို့လိုက်မှာနော်”
ဘေးအခန်းကိုတော့ ကျွန်တော်မသွားလိုပါ၊ ဘာလို့ဆို ဘေးအခန်းမှာက မိန်းခလေးအဆောင်။ မိန်းခလေးတွေချည်း စုပြီးနေကြတာ။ အားလုံးက KTV က ကောင်မ‌လေးတွေချည်းဘဲ။ လက်သန်ကလည်း ဘာပြောင်သလဲမမေးနဲ့။ အရင်ညတစ်ညတုန်းက ဝတ်ရည်က ကျွန်တော်ကို တိုက်ခန်းအပြင်ထုတ်ပြီး ထိုင်ထလုပ်ခိုင်းတယ်။ ထထိုင်တစ်ခါလုပ်တိုင်း “ကျွန်တော်ဟာချီးစားတဲ့အိမ်သာကြီးပါ” လို့ တခါအော်ပြီးလုပ်ရတယ်။
ညဘက်ကြီးဆိုတော့ ဘယ်သူမှမကြားလောက်ဘူးထင်တာ၊ ဘေးချင်းကပ်အခန်းက ကောင်မလေးတွေက ပူလို့ဆိုပြီး ဝရံဝာထွက်အိမ်နေကြတာတဲ့၊ ကျွန်တော် အော်တဲ့အသံကိုလည်းကြားရော တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်။ လက်တို့ပြီးထချောင်းကြရော။ အဲ့အထိ ကျွန်တော်မသိသေးဘူး။ ဝတ်ရည်က ကောင်မလေးတွေအသံထွက်လာတော့ သိလိုက်တာ၊ ကျွန်တော်ကတော့ ကိုယ့်အာရုံနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့ မကြားမိလိုက်ပါဘူး။ အသံကြားလိုက်တဲ့ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို ဒီတိုင်းထထိုင်ဆက်လုပ်နေဖို့ပြောပြီး ကောင်မလေးတွေအခန်းဝကိုသွားတယ်၊ အထဲက ကောင်မလေးတစ်ယောက် တံခါးဖွင့်ပေးတာကို ကျွန်တော်မြင်လိုက်တယ်၊ ဒါပေမယ့် ဝတ်ရည်ကို‌ ကြောက်တော့ ထထိုင်ဆက်လုပ်နေလိုက်တယ်။
ခဏနေတော့ အဲ့ဘက်အခန်းကနေ ဝတ်ရည်နဲ့အတူတူ ကောင်မလေးသုံးယောက်ပါ ပါလာတယ်။ ပြီးတော့ ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို အသံမထွက်ဖို့ အမိန့်ပေးတယ်။ အဲ့ဒါကို ကောင်မလေးတစ်ယောက်က ကျွန်တော့်နားရောက်လာပြီး သူ့လက်ထဲအသင့်ပါလာတဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီတစ်ထည်ကို ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို ဝတ်ရည်ရိုက်နေကျ ခါးပတ်နဲ့ တစ်ယောက်တစ်လှည့်ရိုက်တော့တာဘဲ။ သူတို့နဲ့ဝတ်ရည် ဘာတွေဘယ်လိုညှိလာလဲ မသိပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ တော်တော်လေးခံလိုက်ရတယ်။
ပြီးတော့လည်းမပြီးဘူး ကျွန်တော့်မျက်လုံးကို ခုနက အောက်ခံဘောင်းဘီနဲ့အုပ်ပြီး မျက်နှာကိုချည်း သေးနဲ့‌ပန်းတာ။ ရဲတင်းလိုက်တာလွန်ရောဘဲ။ မိန်းခလေးတွေ အုပ်စုတောင့်ရင် ရဲတင်းတယ်ဆိုတာ တကယ်ဖြစ်နိုင်တယ်။ အဲ့နေ့ညက ဝရံတာတစ်ခုလုံးရွှဲနေတဲ့ သူတို့သုံးယောက်ရဲ့သေးကို လျှာနဲ့သန့်ရှင်းလိုက်ရတယ်။ ဝတ်ရည်ရော သူတို့ရောက ပြန်သွားကြတယ်။ ဝရံတာမှာ တစ်ယောက်တည်း သေးများနဲ့ကိုယ်ဖြစ်လိုက်ရတယ်။ နောက်နေ့တွေ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့တော့ သူတို့မျက်နှာက ပီတီတီတွေနဲ့။
ကျွန်တော်လည်း လိမ်မနေတော့ဘဲ ခိုင့်အပေါ်ချစ်တဲ့စိတ်တွေရှိသေးကြောင်းကို ဝန်ခံလိုက်တယ်။
ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို ခိုင်နဲ့လိုက်သွားဖို့ပြောတယ်။ မနက်ဖြန်ညမှ ပြန်လာခဲ့တဲ့။ ဒီည ခိုင်တို့အိမ်မှာ ညသွားအိပ်လိုက်တယ်။ ဝတ်ရည် ဘာကို ဆိုလိုချင်တယ်ဆိုတာကို ကျွန်တော်သဘောမပေါက်ဘူး။ ခိုင့်အိမ်မှာက ကိုကျော်ဦးရှိနေတယ်လေ။ ဝတ်ရည်စကားကို မလွန်ဆန်ချင်တာမို့ ခိုင်နဲ့လိုက်သွားလိုက်တယ်။ မသွားခင် ဝတ်ရည်က စာရွက်နဲ့စာရေးပြီးပေးတယ်။ ခိုင့်အိမ်ထဲရောက်မှာ ဒီစာကိုဖွင့်ဖတ်ပါလို့လည်း ပါလိုက်တယ်။ ဘုမသိ ဘမသိလည်း ကျွန်တော် ခိုင်နဲ့ပါသွားခဲ့တယ်။ ကားပေါ်မှာလည်း ခိုင်နဲ့စကားမပြောဖြစ်ဘူး၊။ ခိုငခက ရုပ်တည်ကြီးနဲ့နေနေတာလေ။
ခိုင်တို့အိမ်ရောက်တော့ ခိုင်က အိမ်ရှေ့မှာခဏထိုင်ဆိုတာနဲ့ထိုင်ပြီး စာကိုဖွင့်ဖတ်လိုက်တယ်။ ခိုင်ကတော့ အိမ်ဖေးဘက်ကို ဝင်သွားတယ်။
“အာကာ နင့်ကို အမတို့လင်မယားရဲ့အစေခံအဖြစ်နေပေးဖို့ ငါလွှတ်လိုက်တာ။
နင့်ပါးစပ်ကိုသူတို့ရဲ့အိမ်သာအနေနဲ့သုံးကြလိမ့်မယ်။
နင့်အလုပ်ကို တစ်ပတ်ခွင့်တိုင်ပေးထားမယ်၊ နင်အဲ့မှာတစ်ပတ်လောက်နေရမယ်။ အချိုးမပြေဘူးဆိုတဲ့အသံ မကြားချင်ဘူးနော်၊ ငါ့ကိုသိက္ခာမချနဲ့”
စာကိုဖတ်၍ ကျွန်တော်မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို ခိုင့်အိမ်မှာ တစ်ပတ်ကျွန်လုပ်ရန် လွှတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်ကြောင်းနှင့် ခိုင်တို့လင်မယားအတွက် ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကို အိမ်သာအနေနဲ့ နေပေးရအုန်းမယ်။ ဖျားဖျား ကျွန်တော် ရင်တွေခုန်နေမိသည်။
ဝတ်ရည်ဆိုတာ မပေါ်လာခင်က ခိုင်ကိုသခင်မလုပ်ခိုင်းရင်း ဖုန်းဆက်ပြီး ခိုင့်ကို ပြန်လာလာခိုင်းနေသော ကိုကျော်ဦးကို သခင်အဖြစ် စိတ်မှန်းနဲ့ခံစားကြည့်ဖူးခဲ့သည်။ အခုတော့ စိတ်မှန်းများက လက်တွေ့ဖြစ်တော့မလိုပင်။ femdom ကွတ်ကိုး ရုပ်ရှင်များကိုကြည့်လျှင် သခင်မရဲ့သေးနဲ့ချီးကိုစားသောက်ပြီး သခင့်ရဲ့သေးကိုသာ သောက်ပြကြသည်။ အခု ကျွန်တော်ကတော့ ကိုကျော်ဦးရဲ့ အိမ်သာအဖြစ်ပါ နေပေးရလေမလားဆိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားမှုများ တဒုန်းဒုန်းဖြစ်နေသည်။
(ယခုနေရာမှစ၍ အရမ်းကိုညစ်ပတ်၍ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သော ဇာတ်ဝင်ခန်းများ စတင်တော့မှာဖြစ်ကြောင်း အသိပေးအပ်ပါသည်)
‌အတွင်းခန်းထဲမှ တစ်စုံတစ်ယောက်ထွက်လာသဖြင့် ကျွန်တော့်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်မဟုတ် တစ်တွဲဖြစ်နေသည်။ မြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းကလည်း ကျွန်တော်ကို ကြက်သေသေစေသည်။
ခိုင်… ဝတ်လစ်စလစ်နှင့် လေးဘက်ထောက်နေသောခိုင်၊ ခိုင့်နောက်မှာတော့ ခိုင့်လည်ပင်းက သံကြိုးကိုဆွဲထားတဲ့ကိုကျော်ဦး။ ဘာတွေဘယ်လိုများ ဖြစ်‌နေတာပါလိမ့်။ ကျွန်တော် မတွေးတတ်အောင်ပင်။
သူတို့ကျွန်တော့်အနားကိုရောက်လာသည်။ ပြီးနောက် လေးဘက်ထောက်နေသောခိုင်က ကျွန်တ်ော့အားလည်း အဝတ်များချွတ်၍ သူမနည်းတူ လေးဘက်ထောက်ရန် အမိန့်ပေးသည်။ ကျွန်တော်လည်း အလိုက်သင့်ပင် အမိန့်အတိုင်းလိုက်နာလိုက်သည်။
“အာကာ ခြံတံခါးသွားပိတ်၊ ပြီးရင် အိမ်တံခါးပါပိတ်”
ကိုကျော်ရဲ့အမိန့်အတိုင်း ဂွေးတန်းလန်းနှင့် ခြံထဲဆင်းခြံတံခါးပိတ်၊ အိမ်တံခါးပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ခိုင့်နားတွင် လေးဘက်ထောက်လိုက်သည်။ ကိုကျော်ဦးက ကျွန်တော်ကို သူ့အပေါ်သစ္စာရှိအောင်ဟုဆိုကာ အိမ်သာဖင်ဆေးသောခွက်ထဲကို သေးအပြည့်အလျံပေါက်ထည့်ပေး၍ သူဆိုခိုင်းသောစကားများအတိုင်း သစ္စာဆို၍ သူ့သေးများကို သောက်စေသည်။
“ကျွန်တော် အာကာသည် ဤနေ့ ဤအချိန်မှစ၍ ကိုကျော်ဦးရဲ့အမိန့်ကို နာခံပါမည်။ တစ်ချိန်က ကျွန်တော့်ချစ်သူ ကျွန်တော့်သခင်မဖြစ်ဖူးသော ခိုင့်ရဲ့ဖင်မှ ထွက်လာသမျှသော မစင်များကို အကြွင်းအကျန်မရှိ စားပါ့မယ်။ ခိုင့်ယောက်ျား ကျွန်တော့်သခင်ကျော်ဦးရဲ့ လီးမှထွက်သော သေး၊သုတ်ရည်နှင့် ဖင်မှထွက်သော ချီးပါမကျန် စားပါမည်။ သခင်‌ခိုင်းသော မည်သည့်ကိစ္စကိုမျှ မငြင်းဆိုပါ။ ငြင်းမိခဲ့သော် ယခု သခင်နေ့စဉ်ဖင်ဆေးသော အိမ်သာရေခွက်ထဲမှသေးများသည် အက်စစ်များအဖြစ် ပြောင်းသွားပါစေ”
“ဟဲ့ရောင် အဲ့ဒါက စကားအဖြစ်ပြောတာ တကယ်တန်း မင်း ငါ့စကားနားမထောင်ရင် ငါ မင်းကို သတ်မှာ နားလည်လား “
“ဟုတ်ကဲ့”
“အေး ပြီးရော၊ နောက်မှ ကြောင်တောင်တောင်မလုပ်နဲ့”
ကျွန်တော် သစ္စာရည်သောက်ပြီးချိန်ကစပြီး လေးဘက်ထောက်နေတဲ့ခိုင်ရဲ့ ဖင်နဲ့စဖုတ်ကို ကျွန်တော် ယက်တလှည့် စုတ်တလှည့်လုပ်နေရတယ်။ ခိုင်ဆိုတာလဲ အရည်တွေရွှဲနေတာဆိုတာ ထွက်လို့ကိုမကုန်နိုင်ဘူး။ ခိုင့်ပါးစပ်ကတော့ လှဲနေတဲ့ကိုကျော်ဦးရဲ့ဂွေးကို တပြွတ်ပြွတ်စုတ်ပေးနေရတယ်။ တောက်လျှောက်အကြာကြီးဘဲ၊ ခိုင်နဲ့ ကိုကျော်ဦးဘယ်နှချီတွေပြီးတယ်မသိဘူး၊ ခိုင့်နောက်က တောက်လျှောက်ယက်စုတ်လုပ်နေတဲ့ ကျွန်တော်တောင် ရေမသောက်ဘဲ ဗိုက်ပြည့်နေတယ်။
ကိုကျော်ဦးက ကျေနပ်သွားတော့မှ ခိုင့်ကို သေးပေါက်ခွင့်ပေးတယ်။ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲ ခိုင်သေးထိုင်ပေါက်တာကို ကိုကျော်ဦးက ကြည့်နေတယ်။ ခိုင်ဆိုတာ ဘယ်လောက်တောင် ပေါက်ချင်နေရှာလဲမသိဘူး အောင့်ထားတဲ့သေးတွေကအများကြီးကိုဘဲ။ ကျွန်တော့်ကတော့ ဝတ်ရည် Train ပေးထားတဲ့အတိုင်း သေးသောက် Skill ကို ပြလိုက်တယ်။ ကိုကျော်ဦးကတောင် တော်တယ်လို့ ချီးကျူးတယ်။ ကိုကျော်ဦးက ချီးကျူးတော့ ကျွန်တော်နည်းနည်းတောင် ‌မြောက်သွားသလိုဘဲ။
ခိုင် ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲ သေးပေါက်ထဲပြီးတော့ ကိုကျော်ဦးက ခိုင့်ပါးစပ်ထဲ သေးပေါက်ထည့်တယ်။ ခိုင်လည်း ကျွန်တော့်အတိုင်းဘဲ ကိုကျော်ဦးပေါက်တဲ့သေးကိုသောက်တာ ကြည့်သားရနေတဲ့အတိုင်းဘဲ။
ကိုကျော်ဦးက ကျွန်တော့်ကို အပြင်ခေါ်သွားတယ်။ ခိုင်ကတော့ အိမ်မှာ စားဖို့ချက်ပြုတ်ရင်း ကျန်ခဲ့တဲ့။ ကိုကျော်ဦးနဲ့ကျွန်တော် စကားတော့သိပ်မပြောဖြစ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ကစပြီး ကိုကျော်ဦးကို သခင်၊ ခိုင့်ကို သခင်မလို့ ခေါ်ရမယ်တဲ့။

သခင်က ကျွန်တော့်ကို ချုံတောတစ်ခုထဲခေါ်သွားတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်ဝတ်ထားတဲ့အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို သစ်ပင်မှာနွယ်ကြိုးနဲ့ချည်ပြီး ထားခဲ့တယ်။ ကိုယ်မသိတဲ့နေရာမှာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ဆိုတော့ ကြောက်စိတ်တွေတောင်ဝင်လာတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ သခင်လာပြန်ခေါ်မှာဘဲဆိုပြီး ကြောက်စိတ်ကိုဖျောက်ပြီး ဆက်နေနေရတယ်။ ခြင်တွေကလည်း ကိုက်လိုက်တာဆိုတာ။

ကွကျတှနျသံကွားတော့ ကြှနျတောျနိုးလာတယျ၊ ညက သခငျ ကြှနျတောျ့ကို ပွနျလာမခေါျဘူးဆိုတာ သိလိုကျရတော့ ကြှနျတောျဝမျးနညျးစိတျ၊ အားငယျစိတျတှဖွေဈလာတယျ။ သခငျက ကြှနျတောျ့ကို ဘယျတော့မှ လာမခေါျတော့ဘူးမြားလားပေါ့။ အဲ့အခြိနျ ‌ခြုံထဲကို လူတဈယောကျတိုးဝငျလာတာတှေ့လိုကျတယျ။ ထိုသူကိုမွငျလိုကျဝော့ ကြှနျတောျ တောျတောျပြောျသှားတယျ၊ မပြောျဘဲနမေလား ရောကျလာတဲ့သူက ခိုငျလေ။
ခိုငျက ကြှနျတောျ့လကျကနှယျကွိုးတှကေိုဖွညျပေးတယျ။ ပွီးတော့ သူ့ကို ကိုကြောျဦးက ဒီမှာ အိမျသာသှားတကျဆိုလို့ လာတကျကွောငျးပွောတယျ။ ကြှနျတောျက ကြှနျတောျ့ပါးစပျကို အိမျသာအနနေဲ့သုံးမှာလားဆိုတော့ မသုံးခငြျဘူးတဲ့ဆိုပွီး ခြုံထဲနညျးနညျးထပျတိုးသှားတယျ။ ကြှနျတောျ့ကိုလညျး လူကွညျ့ပေးထားပါတဲ့။ ခိုငျရဲ့အပွောနဲ့အပွုအမှုတှကေ ဆယျတနျးအရှယျခိုငျနဲ့ရညျးစားစဖွဈစဉျက အခြိနျတှကေိုတောငျ သတိရစမေိတယျ။
ခိုငျက ကြှနျတောျဝတျဖို့ အဝတျလှနျးထားတဲ့တနျးကနသှေားခိုးပေးတယျ။ ခိုငျ့အိမျကို ခိုငျနဲ့အတူပွနျလာခဲ့တယျ။ အိမျမရောကျခငျလမျးမှာ မုနျ့ဟငျးခါးဆိုငျဝငျထိုငျရငျး ကြှနျတောျတို့နှဈယောကျ စကားတှအေမြားကွီး ပွောဖွဈခဲ့ကွတယျ။ အဲ့ကမြှဘဲ ကြှနျတောျ မသိခဲ့တာအခြို့ကို သိခဲ့ရတယျ။
အဓိကကတော့ ခိုငျ ကိုကြောျဦးရဲ့ကြှနျ ဖွဈသှားပုံဘဲ။
ခိုငျက ကိုကြောျဦးနဲ့ငွားပွီးနောကျမှာ စီးပှားရေးမပွလေညျလို့ ကြှနျတောျ့ဆီက ငှတှေယေူပွီး ကြှနျတောျသခငျမ သကျမဲ့သခငျမလုပျပေးခဲ့ရတယျ။ ခိုငျက သခငျမတဈယောကျမဖွဈခငြျခဲ့ဘူး။ ပိုကျဆံကွောငျ့တာ ကြှနျတောျနဲ့အလိုကျသငျ့ နပေေးခဲ့ခွငျးဖွဈတယျ။ ဝတျရညျပေါျလာတဲ့နောကျမှာတော့ ပုံစံက တဈမြိုးတမညျပွောငျးသှားတယျ။ ကြှနျတောျက ဝတျရညျကို လပိုငျးနဲ့လကျထပျခဲ့တယျ။ ခိုငျက ကြှနျတောျ့ကို ယုံကွညျပွီး ဝတျရညျနဲ့လောငျးခဲ့တဲ့ပှဲမှာ သူရှုံးခဲ့တယျ။ အဲ့တော့ အရှုံးရဲ့ရလဒျအနနေဲ့ ကိုကြောျဦးကို ဝတျရညျက ကြှနျတောျ့ကို အပိုးကြိုးအောငျ လုပျပွီးတဲ့နောကျမှာ ပွောပွလိုကျတယျ။ ပွောပွဝာတောငျ သာမာနျပွောပွရုံမကဘူး အရငျတုနျးက ခိုငျတှဲခဲ့တဲ့သူတှအေကွောငျးနဲ့ ညီအမခငြျး မိနျးခလေးခငြျးပွောပွတဲ့ ကိုကြောျဦး သူငယျခငြျးကို သဘောကတြယျဆိုတဲ့အကွောငျးတှကေိုပါ ပိုပိုသာသာပွောထညျ့လိုကျတယျ။ အဲ့တော့ ကိုကြောျဦးက ခိုငျ့အပွဈတှကေို ဖောျဖောျပွီး ခိုငျ့ကို အပွဈတှစေပေးတော့တာဘဲ။
စစခငြျး တဈခုပွောလိုကျ ပါးတဈခကြျခလြိုကျလုပျတယျ။ နောကျတော့ ဒူးထောကျနခေိုငျးပွီး ပါးခတြယျ။ ပါးခတြာကနေ သူသေးပေါကျခငြျတဲ့အခြိနျနဲ့တိုးတဲ့အခေါကျမှာ မကြျစိလညျးမှိတျခှငျ့မပေး၊ ပါးစပျလညျးဟခှငျ့မပေးဘဲ မကြျနှာကို သေးနဲ့ပနျးတာ။ ပွီးတော့ ကွမျးပွငျမှာရှိနတေဲ့ သေးတှကေို လြှာနဲ့ပွနျယကျခိုငျး။ အဲ့လို ခိုငျးလုပျနတောကို ကွညျ့ပွီး စိတျကွှလာပွီး ခိုငျ့ဖငျ့ကိုလုပျရော။ ခိုငျလညျး ကွမျးပွငျကသေးတှကေို ကုနျအောငျယကျရငျး ဖငျလိုးခံရတော့တာပေါ့။ အဲ့ကနေ တဖွညျးဖွညျး တဖွညျးဖွညျး ပိုပိုကွမျးလာလိုကျတာ လူ့ကိုယျကထှကျတဲ့အရာတှထေဲမှာ အညဈပတျဆုံးဖွဈတဲ့ ခြီးကိုပါ စားရတဲ့အထိဖွဈလာခဲ့တာဘဲ။ ခိုငျကလညျး သူ့အပွဈတှဆေိုပွီး ခံရငျးခံရငျးကနေ အပိုးကြိုးလာခဲ့တယျ။
ကိုကြောျဦးရဲ့ဒေါသစိတျနဲ့ အနိုငျကငြျ့မှုတှကေ ရပျမသှားဘဲ ပိုပိုဆိုးလာတယျ။ သူ့သူငယျခငြျး ခိုငျသဘောကတြယျဆိုပွီး ဝတျရညျကို စစနောကျနောကျပွောလိုကျတဲ့တယောကျကို အိမျလညျခေါျပွီး အဲ့တဈယောကျရှေ့မှာတငျ ခိုငျ့ကို စီးထားတဲ့ဖိနပျနဲ့ပါးရိုကျတယျ။ ပွီးတော့ ညဈညဈပတျပတျတှပွေောခိုငျးတယျ။ အားလုံးမူးနကွေတဲ့အခြိနျမှာ သခြောအကှကျခပြွီးလုပျတာဆိုတော့ ဟိုကောငျလေးကလညျး ရဲတငျးနတေဲ့အခြိနျပေါ့။ ကိုကြောျဦးက အဲ့သူ့သူငယျခငြျးကိုလညျး ဖိနပျနဲ့ရိုကျဖို့ပွောတယျ၊ ဟိုငမူးကလညျး ရိုကျတာရိုကျတာဆိုတာ။ အဲ့ဒါကို ကိုကြောျဦးက ဘေးကနေ video record လုပျနတေယျ။
ပါးတဈခကြျခတြိုငျး
“ကြှနျမကဖာသညျမပါ”
“ကြှနျမကခြီးကွိုကျတဲ့ကောငျမပါ”
ကိုကြောျဦးကရိုကျလိုကျ သူ့သူငယျခငြျးရိုကျလိုကျနဲ့ အဲ့ညက ပါးကိုနီရဲတှတျနပွေီး မကြျရညျတှလေညျး တသှငျသှငျစီးလို့တော့။
အဲ့ညကို အဲ့လောကျနဲ့ပွီးမယျထငျပမေယျ့ မပွီးခဲ့ဘူး။ အဲ့ညက အဲ့ကောငျ သေးပေါကျမယျလညျးဆိုရော ကိုကြောျဦးက သူလညျးပေါကျမယျ။ ဒီမှာတငျ ဒီလိုပေါကျကွမယျဆိုပွီး ခိုငျရဲ့‌ဒူးထောကျ ခေါငျးမော့ပွီး ဟထားတဲ့ပါးစပျကို ယောကျြားလေးအိမျသာထဲက ကမုတျလိုသဘောထားပွီး သုံးပွတယျ။ ဟိုတဈယောကျကိုလညျး အဲ့လိုဘဲပေါကျခိုငျးတယျ။ ခိုငျကတော့ အမူးသမားနှဈယောကျရဲ့သေးကို သောကျသုံးပွီး ကိုကြောျဦးရဲ့အမိနျ့အတိုငျး အဲ့ကောငျလေးရဲ့လီးကိုငုံထားပွီး အိပျလိုကျရတယျ။
နံနကျကတြော့လညျး အဲ့ကောငျလေးကို ကိုကြောျဦးက ဘာပွောလိုကျလဲမသိဘူး မမူးဘဲနဲ့ ညကအတိုငျးဘဲ ခိုငျ့ပါးစပျပေါကျကို ကမုတျလို သဘောထားပွီးထပျသုံးကွတယျ။ ဒီလိုနဲ့ ခိုငျဟာ ကိုကြောျဦးရဲ့မယားကနေ ကြှနျအဖွဈနဲ့ ဖွဈလာခဲ့တယျ။
တဈဘကျမှာလညျး ကြှနျတောျ့ကို နိုငျစားခှငျ့ရထားတဲ့ဝတျရညျက သူ့အရငျ စိတျရငျးတှပေေါျလာတယျ။ သူက သူ့အမဖွဈသူ ခိုငျပိုငျဆိုငျသမြှကို အမွဲလိုခငြျနလေတေော့ ကိုကြောျဦးကိုပါ အရယူတော့တာဘဲ။
အဲ့နေ့က ကိုကြောျဦးက ခိုငျ့ကို အခနျးထဲမှာ ကွိုးတုပျထားတယျ။ မကြျစိကိုလညျး ထဘီနဲ့စညျးထားတယျ။ အဖုတျထဲမှာတော့ နံနကျပိုငျး ခိုငျဈေးသှားရငျးဝယျလာတဲ့ သခှားသီးကွီးကို အတငျးထိုးထညျ့ထားတယျ။
အဲ့ထိုးထညျ့ထားတဲ့ သခှားသီးကွီးကို ရှေ့တိုးနောကျဆုတျနဲ့လာလုပျတယျ။ အစကဝော့ာ ကိုကြောျဦးဘဲလိုထငျတာ။ နို့သီးလေးကို လကျသညျးနဲ့ဆှဲစိပျလိုကျမှ အမြိုးသမီးတဈယောကျဆိုတာ သိလိုကျရတာ။
‘ဘယျသူလဲ ဘျာသူလဲ’ နဲ့ ခိုငျ ထပျခါထပျခါ ‌မေးခဲ့တယျ။ ဒါပမေယျ့ တဈဖကျလူက အဖွမေပေးဘဲ သခှားသီးကွီးကို ပို၍ထိုးသှငျးပွီးလှညျ့ရငျး နို့ထိပျလေးကိုလညျး သူမလကျသညျးနဲ့ပိုညှဈသညျ။ နာကငြျလှနျးလို့ ငိုရတာမကြျရညျတှတေောငျ ခမျးခွောကျသှားတဲ့ထိဘဲ။ တောျတောျလေးလဲ မောဟိုကျနပွေီ။
“ထပျမနာခငြျရငျ သခငျမဆီမှာ ကြှနျမ ကြှနျခံပါရစေ” လို့ပွောလိုကျလေ။
ကိုကြောျဦးက ကြှနျမအတှကျ သခငျမတဈယောကျ ရှာလာတယျဆိုတာ သိလိုကျရတော့ ကြှနျမ အတောျဝမျးနညျးစိတျဝငျသှားတယျ။ လကျခံခငြျစိတျလညျး မရှိဘူး။ အဲ့ဒါကွောငျ့ နာကငြျမှုကို တောငျ့ခံရနျ ဆုံးဖွတျလိုကျတယျ။ ဒါပမေယျ့လညျး နာကငြျမှုကို ကွာကွာမတောငျခံနိုငျခဲ့ပါဘူး။
“တောငျးပနျပါတယျရှငျ ကြှနျမကို ကြှနျအဖွဈ သတျမှတျပါတော့ သခငျမရယျ”
“ကြှနျမမခံနိုငျဝော့လို့ပါ” (ငိုသံကွီးဖွငျ့)
“ပါးစပျဟတဲ့ သခငျမက သစ်စာရတေိုကျမယျတဲ့”
သစ်စာရဆေိုတာ သေးကိုပွောမှနျး ကြှနျမသိသညျ။ သို့သောျလညျး ကူကယျရာမဲ့ ဖွဈနရေုံမက ကိုကြောျဦးကိုယျတိုငျက နှိုးဆောျ‌နတောဆိုတော့ ဘယျတတျနိုငျမလဲ သောကျရုံပေါ့လေ။
ကြှနျမရဲ့ ကယြျလောငျစှာဟပေးထားသော ပါးစပျအတှငျးသို့ သေးပူပူနံနံမြား စီးဝငျလာသညျ။ ဝငျလာသောသေးပူမြားကို အဖိတျအစငျမရှိအောငျ ကွိုးစားသောကျလိုကျသညျ။ သို့သောျလညျး မိနျးခလေးတဈယောကျက သေးပနျးတာဖွဈတာကွောငျ့ မကြျနှာတဈခှငျမှာတော့ သေးစကျမြားနှငျ့ စိုရှှဲနပေါသညျ။ ပွီးနောကျ သူမရဲ့သေးစိုနသေော အဖုတျကို သနျ့ရှငျးရေးလုပျပေးရပါသညျ။
“သခငျမက ခြီးပါမလို့တဲ့”
အဖုတျယကျနသေောကြှနျမ တုံ့ဆိုငျးသှားတယျ။ ကိုကြောျဦးရဲ့ခြီးကို စားခဲ့ဖူးသောျလညျး ဘယျသူမှနျး ဘယျဝါမှနျးမသိရတဲ့ သူစိမျးအမြိုးသမီးတဈယောကျရဲ့ခြီးကို စားဖို့ဆိုသညျမှာ ကြှနျမအတှကျ ခကျခဲနတေယျ။
“ဖွနျးးးး”
“အားးးး”
တုနျ့ဆိုငျးနသေောကြှနျမရဲ့ရငျသားနုနုနရောကို ကိုကွီးက ခါးပတျနဲ့မိတျဆကျလိုကျပါသညျ။
“ခြီးစားမှာလား မစားဘူးလား”
“ဖွနျး”
ခြီးစားမှာလား မစားဘူးလား”
“ဖွနျး”
ခြီးစားမှာလား မစားဘူးလား”
“ဖွနျး”
“စားပါ့မယျ စားပါ့မယျ”
“ကယြျကယြျပွောမကွားရဘူး”
“ဖွနျး”
“အားးး”
“သခငျမရဲ့ခြီးကို ကြှနျမစားပါမယျရှငျ့”
အီးပါမညျ့အမြိုးသမီးက အဖုတျအယကျခံနရောကနေ ဖငျဘယျလှညျ့ပွီး ကြှနျမပါးစပျနားကပျလိုကျပါသညျ။ ကြှနျမလညျး ခှေးဖွဈနပွေီမို့ ခြီးပမှော မကွောကျနိုငျတော့ပါ။ ပါးစပျကိုသာ ကယြျကယြျလေးဟပွီး အသငျ့စောငျ့နပေေးလိုကျပါ‌သညျ။
ထိုအမြိုးသမီးပါခပြေးသောအီးမြားသညျ ပြော့စိစိဖွငျ့ နှုတျခမျးတှငျ ပနေသေော အထိအတှေ့ကို ခံစားရပါသညျ။ အီးပါခသြောအမြိုးသမီးသညျ ကြှနျမကို စာနာ၍လား (သို့မဟုတျ) သူမပါခသြောခြီးမြားကို စားနသေညျ့ ကြှနျမမကြျနှာကို အရသာခံ၍ ကွညျ့နေ၍လားသောမသိ အီးမြားကို တဈတုံးခငြျး ဖွညျးဖွညျးခငြျးပါခပြေးနပေါသညျ။ မိနျးခလေးခငြျးရဲ့ခြီးကို ကြှနျမ ပထမဦးဆုံးအကွိမျ စားဖူးပွီဖွဈသညျ။
“ငါ့ဖငျကိုသနျ့ရှငျးရေးလုပျပေး”
ကြှနျမနားကွားလှဲတာ မဖွဈနိုငျပါ။ အသံက ကြှနျမညီမဝတျရညျရဲ့အသံ သခြောသညျ။ အခြိနျအနညျးငယျဆိုငျးသှားသောကြှနျမကို အဖုတျထဲက သခှားသီးကွီးကို ထိုးသှငျးခွငျးဖွငျ့ အသိပေးလိုကျပါသညျ။
“အား”
ပါးစပျဟ၍ ကြှနျမအောျလိုကျခြိနျတှငျ စောန ကြှနျမပါးစပျထဲအီးပါခသြောဖငျသညျ ကြှနျမပါးစပျကိုဖိခလြိုကျပါသညျ။ ဖိခလြာသောဖငျရဲ့ ပကြေံနသေောခြီးထှကျပေါကျလေးနရောကို အနံ့ခံကာ လြှာဖွငျ့ယကျပေးလိုကျပါသညျ။ အောကျက သခှားသီးကိုလညျး ကိုကြောျဦးက ဝငျခညြျထှကျခညြျဆကျလုပျနပေါသညျ။
ဖငျကိုယကျပေးနရေငျး ကြှနျမမကြျလုံးကိုကှယျထားသော ထဘီကို ဝတျရညျက ဖယျခလြိုကျပါသညျ။ အခုတော့ ကြှနျမက ညီမအရငျးရဲ့ ကြှနျတဈယောကျဖွဈရုံမက ညီမအရငျးရဲ့ခြီးမြား၊ သေးမြားပငျ စားသောကျပွီးနပွေီဖွဈသညျ။ ကိုယျ့ယောကျြားဖွဈသူကလညျး ညီမအရငျးနဲ့အတူ။
သနျ့ရှငျးရေးကိစ်စတှလေုပျပွီးနောကျ ဝတျရညျရဲ့ဝတျဖွဈရနျထပျမံ၍ တောငျးဆိုရပွနျသညျ။ ဝတျရညျ ခွထေောကျအောကျတှငျ ဝပျတှား၍ ဝတျရညျရဲ့ခွဖေမိုးကို ထပျခါထပျခါနမျးရှိုကျပေးရသညျ။
ကိုကြောျဦးက ဝတျရညျခါးကို နောကျက သိုငျးဖကျကာ လညျပွနျလှညျ့ပေးထားသော ဝတျရညျရဲ့ နှုတျခမျးမြားကို စုပျနမျးနပေါသညျ။ ကြှနျမကမှ ပါးစပျနဲ့စနောကျမိခွငျးဖွဈသညျ။ သူတို့ကတော့ ကြှနျမမကြျစိရှေ့တှငျပငျ ဖောကျပွနျနကွေသညျ။ မွနျမာကားဆနျတယျဘဲဆိုဆို ကိုကြောျဦးကိုခစြျသောကြှနျမသညျ ဝတျရညျခွဖေမိုးကိုသာ ဆကျနမျးရငျး ခမျးခွောကျနသေောမကြျရညျမြားထဲမှ အကွှငျးအကနြျမကြျရညျစကျမြားးး ကြှနျမပါးထကျမှဝတျရညျခွဖေမိုးသို့တိုငျ စီးကနြပေါသညျ။ ဒါကိုတော့ ဝတျရညျလညျး သိမညျထငျပါသညျ။
ထိုနေ့ကတော့ ကိုကြောျဦးနဲ့ ဝတျရညျက ကြှနျမကို ကြှနျဇာတျကို အဆုံးအစှနျထိသှငျးရနျ ရညျရှယျထားပုံရသညျ။ သူတို့ ကြှနျမမကြျစိရှေ့တှငျပငျ ကာမဆကျဆံကွသညျ။ တကယျ့ကို မကြျစိရှေ့မှာပငျဖွဈသညျ။ ကြှနျမကိုလှဲခိုငျးပွီး မကြျနှာကို ဝတျရညျကခှ၍ လေးဘကျထောကျထားသညျ။ ကိုကြောျဦးကလညျး ကြှနျမကိုခှ၍ ဝတျရညျရဲ့အဖုတျနား/ ကြှနျမမကြျနှာနားမှာ သူ့ဂှေးနဲ့ကြှနျမနှုတျခမျးကိုပှတျ၍ ဂှေးကိုတောငျစသေညျ။ ပွီးနောကျ ဝတျရညျအဖုတျကို လိုးပါတော့သညျ။ အဝငျအထှကျ အကွိမျအရအေတှကျကို ကြှနျမရတှေကျပေးထားရသညျ။ ပွီးရငျ အဲ့အရအေတှကျအတိုငျး ကြှနျမပါးစပျပေါကျကို လုပျပေးမညျဟုလညျး ပွောထားသညျ။
ဝတျရညျအဖုတျမှ အရညျတခြို့စီးကလြာသညျ။ ကိုကြောျဦးက ဝတျရညျအဖုတျကအရညျမြားကို သနျ့ရှငျးရေးလုပျခိုငျးသဖွငျ့ လုပျပေးလိုကျသညျ။ လီးနံ့နဲ့အဖုတျနံ့ပေါငျးစပျမှုအရညျမြားသညျ ကြှနျမကို အနညျးငယျ ရှံစခေဲ့သညျ။ သို့သောျလညျး ခိုငျးသညျ့အတိုငျးလုပျပေးလိုကျသညျ။ ပွီးနောကျ ဝတျရညျရဲ့ဦး‌ခေါငျးက ကြှနျမမကြျနှာဘကျတိုးလာပွီး ကြှနျမပါးစပျထဲသို့ တံထှေးထှေးထညျ့သညျ။ ကိုကြောျဦးက သဘောကစြှာ ရယျလသေညျ။ ပွီးနောကျ ကိုကြောျဦးက ဝတျရညျရဲ့အဖုတျမှအရညျမြား ကပျညိပကြေံနသေော သူ၏လီးကို ကြှနျမပါးစပျထဲထိုးထညျ့၍ အာခြောငျထဲထိ ဆောငျ့ဆောငျ့လိုးလသေညျ။ ကြှနျမပါးစပျထဲတှငျ တဈခြီပွီးလိုကျသညျ။ ဝတျရညျက ထပျမံ၍ တံထှေးမြား ထှေးထညျ့ပွနျသညျ။ ကိုကြောျဦးက ဝတျရညျရဲ့ဖငျပေါကျကိုလုပျပွနျသညျ။ ဒီတခါထှကျလာသော ကိုကြောျဦးရဲ့လိငျတံကတော့ စောနက ကြှနျမစားခဲ့ရသော ဝတျရညျရဲ့ခြီးနံ့လေးက သငျး၍နပေါသညျ။ အဆုံးသတျမှာတော့ နှဈလောကျလုံး ကြှနျမပါးစပျထဲ သေးပေါကျထညျ့ပွီးနောကျ အနားယူသှားကွပါသညျ။ ကြှနျမကိုတော့ ဝတျရညျအဖုတျကို နမျးရငျးအိပျခိုငျးခဲ့ပါသညျ။

ပိုဆိုးသညျမြားက ထပျမံထပျမံကွုံရသညျ။ နောကျပိုငျးတှငျ ဝတျရညျနဲ့အာကာ‌‌နေ‌သောအခနျးတှငျ သှားရောကျနဖွေဈသညျ။ အဲ့အိမျရဲ့အခကြျအပွုတျနှငျ့ သနျ့ရှငျးရေးကို တာဝနျယူရသညျ။ ကိုကြောျဦးနဲ့ဝတျရညျက အိမျမှာမရှိသညျကမြားသညျ။ သူတို့ပွနျလာလို့ အခြိုးမကတြာမွငျရငျ ခါးပတျရဲ့သလေောကျအောငျ အရိုကျခံရသညျ။ အရိုကျခံရတိုငျး TV မှာသီခငြျးဖှငျ့ပွီး အသံကိုကယြျထားတတျသညျ။ တခါတရံ အာကာ့ကို ဝတျရညျအနိုငျကငြျ့နသေော ဗီဒီယိုဖိုငျမြားကို ထိုငျကွညျ့နရေတတျသညျ။ ပွီးလြှငျ ထိုအတိုငျး အလုပျခံရသညျ။ ဝတျရညျတို့အိမျတှငျ အိမျသာတကျလြှငျ ရခြေိုးခနျးကွမျးပွငျတှငျ အီးအပုံလိုကျပါရပွီး သေးကိုတော့ ပုံးတဈခုထဲတှငျ ပေါကျရသညျ။ ကိုကြောျဦးနှငျ့ ဝတျရညျလညျး ထိုနညျးအတိုငျးလုပျသညျ။ အာကာပွနျလာရငျ စားဖို့လို့သိရသညျ။

ခိုင် ပြောပြမှပင် ကျွန်တော် အလုပ်ပပြန်လာတိုင်း စား‌နေရသောချီးပုံများသည် ဝတ်ရည် ကိုကျော်ဦးနှင့် ခိုင့်ရဲ့ ချီးပုံတွေဖြစ်ကြောင်း သေးများဖြင်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ဒါဆို ငါ အစကတည်းက ကိုကျော်ဦးရဲ့ချီးတွေကို စားနေရတာပေါ့။
ကျွန်တော်ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ သူတို့ကျွန်ဘဲ ဆက်လုပ်နေရမလား။
ထွက်ဘဲပြေးရမလား။

ကျွန်ဝော့်ပါ ကျွန်တော် မဆုံးဖြတ်နိုင်သေးပေ။ ခိုင်ကတော့ ကိုကျော်ဦးကိုလည်းချစ်တယ်။ သခင်မကလည်း တခြားလူမဟုတ်ဘဲ သူ့ညီမဖြစ်နေတဲ့အတွက် အဝေးထွက်ပြေးရန် စိတ်ကူးမရှိပေ။ ကျွန်တော်ကိုလည်း မပြေးပါနဲ့လို့ မတားခဲ့ပေ။

“ဟဲ့ အာကာရော”
အိမ်မှာကြိုရောက်နေသောဝတ်ရည်က မေးသဖြင့် ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ကို အာကာ့ကို ပြောပြလိုက်ကြောင်း အပြစ်ရှိတဲ့ကျွန်မကို အပြစ်ပေးပါဟုဆိုကာ ဝတ်ရည်အရှေ့တွင် ဒူးထောက်၍ ခြေဖမိုးကိုဦးခိုက်လိုက်သည်။ ဝတ်ရည်က ကျွန်မမေးစေ့ကိုကိုင်၍ ခေါင်းမော့စေကာ မျက်နှာကို တံထွေးနဲ့ထွေးသည်။ ပြီးနောက် ပြီးနောက်….
ပြီးပါပြီ။