အိတ္ေဖၚတီး

420 ဟန္ဝင္းေအာင္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္သည္  လူလိမ္တေယာက္ပါ ။

ဖိုးတြမ္တီးဟန္ဝင္းေအာင္ လို႔ လူသိမ်ားတယ္ ။
ဖိုးတြမ္တီး ဆိုတာက လိမ္လည္မႈအတြက္ ပုဒ္မ …ျပစ္မႈဆိုင္ရာ ဥပေဒ ပုဒ္မ ၄၂၀ ကို ေျပာခ်င္တာ ။
ဆိုလိုတာက ဖိုးတြမ္တီး လုပ္လြန္းလို႔ ေခၚၾကတာ ။

ငယ္ငယ္ေလးထဲက ေစာရနကၡတ္နဲ႔ယွဥ္ၿပီး ေမြးဖြားလာခဲ့သလား မဆိုတတ္ဘူး ။ ဟန္တင့္ေက်ာ္သည္
ငယ္ငယ္ထဲက လိမ္တတ္သည္ ။ ခိုးတတ္သည္ ။ သူမ်ားကို ေဂ်ာက္ခ်တတ္သည္ ။ ေက်ာင္းသားအရြယ္ထဲက လိမ္သည္။

ေက်ာင္းက အတန္းေဖၚ အခ်င္းခ်င္း လိမ္သည္ ။ ဆရာ..ဆရာမေတြကို လိမ္သည္ ။ ေက်ာင္းက ေက်ာင္းေစာင့္ ဒရဝမ္ႀကီးကိုက အစ သူ လိမ္သည္ ။ ေက်ာင္းေရွ႕မွာ လာေရာင္းရဲ့ ဘယာေၾကာ္သည္ကုလားကိုလည္း သူလိမ္သည္ ။ ေက်ာင္းအိမ္သာကို ေဆးတဲ့ ကုလားကိုလည္း လိမ္သည္ ။

ေက်ာင္းသြားတက္ေပမယ့္ စာကို စိတ္မဝင္စား ။ မဟုတ္တာ တခုခုကို လုပ္ဖို႔ဘဲ အျမဲ  ေတြးေနသည္။လိမ္ဖို႔ ညာဖို႔ သူတပါး ပစၥည္းကို မတရားနည္းနဲ႔ ရယူပိုင္ဆိုင္ဖို႔ဘဲ သူ စဥ္းစားေနသည္ ။ ဒါေၾကာင့္ရွစ္တန္းက်..ကိုးတန္းက်..ဆယ္တန္းႏွစ္ခါက်ၿပီး သူ ေက်ာင္း မေနေတာ့ဘူး ။ ေက်ာင္းဆက္မေနေပမယ့္
ေက်ာင္းနဲ႔ေတာ့ အဆက္မျပတ္ ။ သူသည္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား အေယာင္ေဆာင္ၿပီး လိမ္တတ္လို႔ေက်ာင္းသား မဟုတ္ေပမယ့္ တကၠသိုလ္ထဲ ေရာက္တတ္သည္ ။ တကၠသိုလ္မွ တခုထဲ မဟုတ္ ။ တကၠသိုလ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးထဲ သူ ေရာက္သည္ ။ ေက်ာင္းသားအစစ္ေတြရဲ့ ဟန္ပန္ အမူအရာေတြကိုလည္း သူ မွတ္သားေလ့လာသည္ ။ အတုခိုးသည္ ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ဂိုက္စတိုင္ ဖမ္းၿပီး လိမ္သည္ ။ ေငြပစၥည္းတင္ မက မိန္းကေလးေတြရဲ့ အခ်စ္ကိုလည္း လိမ္ညာၿပီး ယူသည္ ။  

ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ လိမ္တတ္ညာတတ္ ခိုးတတ္ သလို တဏွာလဲ ႀကီးသည္ ။ ငယ္ငယ္ေလးထဲက သူ႔လိင္တန္ဆာသည္ တျခားရြယ္တူ ကေလးေတြလို မဟုတ္ဘဲ ႀကီးမားရွည္လ်ားေနၿပီး လိင္တန္ဆာရဲ့ထိပ္မွာလည္း ထင္ရွားတဲ့ မွဲ႕နီႀကီး တလုံး ရွိေနတာေၾကာင့္ ရာဂအား ႀကီးမဲ့ေကာင္..မိန္းမအမႈ ၀ါသနာထုံ
မဲ့ေကာင္လို႔ သူ႔ဘႀကီးတေယာက္က ေျပာဆို ေဟာကိန္းထုတ္ခဲ့သည္ ။

တကယ္ဘဲ ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ မိန္းမလိုက္စား ရႈပ္ေပြသည္ ။ မိန္းမေကာင္းမ်ားကို လိမ္ညာၿပီး ရေအာင္ ယူတတ္ အိပ္တတ္သလို လမ္းေပၚက လိမ့္ေနတဲ့ ေဂၚလီမေလးမ်ား..ေၾကးစား မိန္းမပ်က္မ်ား နဲ႔လည္း ေပ်ာ္ပါးသည္ ။

ေကာလိပ္ နဲ႔ တကၠသိုလ္ေတြက မိန္းကေလးေတြကလည္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္းထဲ အျမဲ ေတြ႕ရေသာ သူ႔ကို ေက်ာင္းသားဘဲ ထင္မွတ္ၾကၿပီး သူ႔အေျပာကို ယုံၾကၿပီး ျပန္ခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့သူေတြ ရွိသည္ ။ ခ်စ္သူမိန္းကေလးေတြကို သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ေပ်ာ္ပါးၿပီး သူတို႔ဆီက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပၿပီး လိမ္စားသည္ ။

 ေဆးေက်ာင္းသား ဟန္ေဆာင္ၿပီးလည္း နားၾကပ္ေလး လက္ကကိုင္ၿပီး ေဆး႐ုံေတြကို ဝင္ထြက္သည္ ။  ေဟာက္ဆာဂ်င္ဆိုၿပီး လိမ္ညာသည္ ။ သူလိမ္ေနရတာကို သူ ေက်နပ္ေနတာ ။
တခါတေလ သူလိမ္တာ သူ႔အတြက္ အက်ိဳး မျဖစ္ထြန္းလွ ။ သူ႔အေၾကာင္းသိသူေတြက သူသည္ ယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႔ ႐ူးေနသူ စိတၱဇေဝဒနာရွင္ တေယာက္ လို႔ ေျပာဖူးသည္ ။

တေျဖးေျဖးနဲ႔ေတာ့ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြက သူ႔ကို လူလိမ္မွန္း သိလာၾကသလို မေက်နပ္သူေတြ
က ရဲစခန္းကို တိုင္ၾကားၾကတာေၾကာင့္ သူသည္ ရဲနဲ႔ ညိသြားသည္ ။ ရဲက သူ႔ကို လူလိမ္မွန္း သိသြားသည္ ။ ရဲမွတ္တမ္းဝင္သြားသည္ ။

ပထမပိုင္းမွာေတာ့ သူ႔မိဘေတြက နံမည္အပ်က္ မခံဘဲ သူ႔အစား ေလၽွာ္ေပးတာေတြေၾကာင့္ သူသည္
ေက်ာင္းမွာ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေဆြမ်ိဳးမ်ား ၾကားမွာ နံမည္ပ်က္ေပမယ့္ အမႈေတြ ဘာေတြ မျဖစ္ခဲ့ ။ ရဲအဖမ္း မခံခဲ့ရ ။  ေထာင္မက်ခဲ့ ။ ဒါေပမယ့္ သူက ရပ္တန္းက ရပ္မသြားဘူး ။ မလိမ္ဘဲနဲ႔ မေနနိုင္ဘူး ။ မိဘေတြလည္း ၾကာလာေတာ့ သူ႔ကို စိတ္ပ်က္လာၾကသည္ ။ သူ႔ကို မကယ္ေတာ့ ။ သူ႔ဖက္က မေနေတာ့ ။

ရဲအဖမ္းခံရတဲ့အခ်ိန္ နဲနဲ ေျခၿငိမ္သြားတယ္ ထင္ၾကရေပမယ့္ အခိုက္အတန႔္ ခဏတာဘဲ သူ ၿငိမ္ေနၿပီး သူ႔အက်င့္အတိုင္း ျပန္လိမ္ ျပန္ခိုးေတာ့တာဘဲ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္ သည္ လိမ္ဖို႔ မေၾကာက္ဘူး ။ လိမ္တာေပၚသြားမွာ မိသြားမွာလည္း မေၾကာက္ဘူး ။ ေပၚတင္ဘဲ ။ မ်က္ႏွာေသသည္ ။ မ်က္ႏွာေျပာင္သည္ ။ လိမ္ၿပီးရတဲ့ေငြတို႔ ပစၥည္းတို႔က သူ႔ဆီ မျမဲဘူး ။ သူကလည္း စားေသာက္ သုံးျဖဳန္းပစ္ခဲ့သည္ ။ ငယ္ငယ္ေလးထဲက အိိမ္က လူႀကီးေတြကို လိမ္သည္ ။ အမ်ိဳးေတြကို လိမ္သည္ ။ ပစၥည္းေတြကို ခိုးေရာင္းစားသည္ ။ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ခိုးရာပါပစၥည္း ဘယ္မွာ ေရာင္းရမလဲ သူသိသည္ ။

အသက္၁၈ႏွစ္ အရြယ္မွာထဲက မိန္းမရႈပ္တဲ့ ကိစၥနဲ႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ ဓါးထိုးခံရသည္ ။ ဘယ္သြားသြား
အမႈေပြတဲ့ ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ တေန႔မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲကို ဘတ္စကားနဲ႔ သြားရင္း လူၾကပ္လွတဲ့ဘတ္စကား ေပၚမွာ မိန္းမတေယာက္ကို မ်က္စိက်သည္ ။ မိန္းမက တင္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔မို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ ဒီမိန္းမ အနားကို တိုးကပ္သြားသည္ ။ ဒီမိန္းမက သူ႔ထက္ အသက္ အမ်ားႀကီး ႀကီးသည္ ။ သုံးဆယ္ခန႔္အရြယ္ ျဖစ္သည္ ။ အသားေဖြးေဖြး နို႔ႀကီးႀကီး တင္ပါးႀကီးေတြ ထယ္ဝါသည္ ။ တ႐ုတ္ကျပားမ ျဖစ္သည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ တိုးကပ္လာတာကိုလည္း ဒီမိန္းမက
သိသည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ လူၾကပ္တာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ဒီမိန္းမရဲ့ ဖင္ကားကားႀကီးေတြကိုအေနာက္ကေန အပီအျပင္ ေထာက္သည္ ။ ဖင္ႀကီးေတြက ေထာက္လို႔ ေကာင္းလွသည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ က မိန္းမေတြကို ဘတ္စကားေပၚမွာ ေထာက္ေနက်မို႔ သိေနတာက ဒီမိန္းမသည္ ထမိန္
တထပ္ထဲ ဝတ္ထားသည္ ။ အတြင္းခံပင္တီ ခံဝတ္မထားဘူး ။

သူ႔မာေတာင္ေနတဲ့ ဒုတ္ႀကီးက မိန္းမရဲ့ ဖင္တုန္းေတြၾကားတဲ့တဲ့ကို ေထာက္ထားသည္ ။ ဘတ္စကား
ေမာင္းတဲ့သူက ဘရိတ္ကို ေဆာင့္ေဆာင့္နင္းလိုက္တဲ့အခါ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ပါလာတဲ့ ပါဆင္ဂ်ာေတြသည္ ယိမ္းထိုးကုန္သည္ ။ သူ႔ဒုတ္ႀကီးကလည္း ေရွ႕က ဖင္္အိအိႀကီးေတြၾကားထဲကို ပစ္ပစ္ေဆာင့္ေနသည္ ။

ေရွ႕က မိန္းမ ဖ်တ္ကနဲ လွည့္ၾကည့္သည္ ။ သို႔ေသာ္ စိတ္ဆိုး မေက်နပ္ပုံ မျပဘူး ။ ဒီေတာ့ သူ စိတ္
အား တက္သြားသည္ ။ သူ႔ကို လုပ္ခြင့္ျပဳသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး ဟန္ဝင္းေအာင္ ပိုကဲလာသည္ ။ ေနာက္ကလဲ ေထာက္ ထမိန္စ ၾကားေန ေရွ႕ဖက္ကိုလည္း သူ႔လက္နဲ႔ စမ္းလိုက္သည္ ။

“ အို..ကဲလိုက္တာ..ေကာင္ေလး….”
ေလသံေလးနဲ႔ တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္တာ သူ ၾကားလိုက္သည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္လို မေၾကာက္တတ္
မ်က္ႏွာေျပာင္တဲ့ေကာင္မို႔သာ ဒီလိုေတြ လုပ္ရဲတာ ။ တခ်ိဳ႕ ထက္တဲ့ စြာတဲ့ မိန္းမေတြနဲ႔သာ တိုးမိရင္
လူၾကားေအာင္ ေအာ္ဟစ္နိုင္သည္ ။ ပါးကိုလည္း ေျဖာင္းကနဲ ပိတ္ရိုက္နိုင္သည္ ။ အခု မိန္းမကေတာ့
အဖုတ္ကို စမ္းကာ ပြတ္ၾကည့္တာေတာင္ ၿငိမ္ေနသည္ ။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ သူ ဒီမမႀကီးကို ျဖဳတ္ခ်င္ ျဖဳတ္ရနိုင္သည္ လို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ တြက္ဆမိသြားသည္ ။

ပိုရဲတင္းလာၿပီး ေစာက္ပတ္ကို ပီပီျပင္ျပင္ ကိုင္တြယ္လိုက္သည္ ။ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ကိုင္
မိၿပီး သူ႔ဒုတ္ကို ဖိဖိေညႇာင့္လိုက္ေတာ့ သူ ၿပီးခါနီးေတာင္ ျဖစ္သြားရသည္ ။ ေရွ႕က မမႀကီးလည္း သူ
လုပ္တာကိုင္တာေတြေၾကာင့္ စိတ္ေတြ ထႂကြေနမွာ အမွန္ဘဲ လို႔ သူ တြက္ဆေနသည္ ။

“ မွတ္တိုင္ပါတယ္ …”
ေစာ္ႀကီးရဲ့ အသံေတြက တုန္ေနသလိုဘဲ ။

မွတ္တိုင္မွာ ဆင္းသြားေတာ့ ဟန္ဝင္းေအာင္ အေနာက္ကေန လိုက္ဆင္းသည္ ။ သူ႔ဒုတ္က ပုဆိုးၾကား
က ေငါေငါႀကီး ထိုးေထာင္ထြက္ေနလို႔ လြယ္အိတ္နဲ႔ ကာထားရသည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ အရင္ အ
ေတြႊၾကဳံေတြ ရွိခဲ့ဘူးလို႔ ဘတ္စ္ကား စီးရင္ လြယ္အိတ္ အျမဲပါသည္ ။ ျမဴးႂကြေနမွာ ျဖစ္တဲ့ သူ႔ဒုတ္ကို
ကာဘာ လုပ္ဖို႔ …။

ဖင္တုန္းေတြ နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါလိုက္နဲ႔ ေစာ္ႀကီး ေရွ႕ကေန တလွမ္းခ်င္း လွမ္း
ေလၽွာက္ေနသည္ ။

“ မမ….မမ….ခဏ….ခဏေလး ….     ”

ဟန္ဝင္းေအာင္က ေဘးခ်င္းယွဥ္မိေအာင္ ေလၽွာက္ရင္း ေစာ္ႀကီးကို စကားစေျပာလိုက္သည္ ။

“ ဘာလဲ…မင္း ကားေပၚမွာ ေစာ္ကားရတာ အားမရေသးဘူးလား …ဘာထပ္ လုပ္ခ်င္ေသးလို႔လဲ..”

“ ဟာ..အမရယ္…ေစာ္ကားတာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ….”

“ ဘာ မဟုတ္ရမွာလဲ..ဟြန္း..အတင္းလိုက္ေထာက္ၿပီး …ေနာက္ပီး…မေျပာလိုက္ခ်င္ပါဘူး..လက္ကလည္း သရမ္းေသးတယ္  ..”

“ ေဆာရီးပါ..မမရယ္…မမက ဟိုေလ..ကိုယ္လုံးက အရမ္းလွ..အဲ..အရမ္းေတာင့္တင္းေတာ့ မေတာ္တဆ ထိမိရာက မေနနိုင္ေတာ့ဘဲ…”

“ ေတာ္ပါကြာ..နားရွက္ပါတယ္ …ကဲ..ကဲ…မင္းလမ္းမင္းသြား…ငါလည္း လုပ္စရာေတြ ရွိေသးတယ္ ..”

“ မမ…မမက ဒီလမ္းထဲမွာ ေနတာလားဟင္ ..”

“ အင္း..ဘာလဲ..ဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ…”

“ မမကို ခင္မင္ခ်င္တာပါ…မမ နံမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲဟင္ …က်ေနာ့္နံမည္က ဟန္ဝင္းေအာင္ ပါ ..”

“ ဟြန္း..ဉာဏ္ခ်ည္းဘဲ..မင္း အေၾကာင္း မသိရင္ ခက္မယ္…လိုက္မိတ္ဆက္..ၿပီးေတာ့…”

“ မမ နံမည္ေလး …”

“ ငါ့နံမည္က ေအးေအးပြင့္….ကဲ..ဘာသိခ်က္ေသးလဲ….”

“ မမ က အိမ္ေထာင္နဲ႔လားဟင္….”

“ အင္း…ဟုတ္တယ္…လင္ရွိတယ္….ကဲ..ေမာင္မင္းႀကီးသားေလး….ဒါဘဲလား..ငါ သြားေတာ့မယ္…”

“ အိမ္ျပန္မွာလားဟင္…မမ….မမေယာက်္ား အိမ္မွာ ရွိလား …”

“ အမေလးေတာ္…စပ္စုလိုက္တာ..ငါ့လင္ အိမ္မွာ ရွိလား ဘာလို႔ သိခ်င္ေနရတာလဲ…”

“ ေအာ္..က်ေနာ္ေလ….အိမ္….အိမ္သာ…အိမ္သာ တက္ခ်င္လို႔..ခဏ လိုက္ခဲ့ၿပီး အိမ္သာ တက္လို႔ရမ
လား…မမ….”

“ အမေလး….မင္းမလဲ..အမ်ိဳးမ်ိဳးဘဲ..ငါ့လင္က အိမ္မွာ ရွိမေနဘူး …သူနဲ႔ ငါ စကားမ်ားလို႔ ငါ သူ႔ကို
အိမ္ေပၚက ေမာင္းခ်ထားတာ တလေက်ာ္ေလာက္ ရွိေနၿပီ ….     ”

ဟန္ဝင္းေအာင္ ထိပ္ကနဲ ဝမ္းသာသြားသည္ ။ ဝမ္းသာလုံး ဆို႔သြားသည္ ဟု ဆိုလၽွင္ ပို မွန္ကန္လိမ့္
မည္ ။

“ ဒါဆို ခဏ လိုက္ခဲ့မယ္ေနာ္….”

“ ဟင္း….ကဲ..ကဲ..လိုက္ခဲ့…”

ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ လင္နဲ႔ ခဏ ကြဲေနတဲ့ ေစာ္ႀကီးသည္ ဆာေနပုံရသည္လို႔ ခန႔္မွန္းလိုက္သည္ ။
သူ႔ဒုတ္နဲ႔ ေထာက္တာကို မျငင္းပယ္ခဲ့ဘဲ ၿငိမ္ခံေနတာမွ မ်က္လုံးေတြကို စုံမွိတ္လို႔ ။ အဖုတ္ကို စမ္း
ေတာ့လည္း မ႐ုန္းဖယ္..မျငင္းဆန္ဘူး ။ ဒါဆို အိမ္လိုက္သြားၿပီး ထပ္ႀကံရင္ ၀ါးရနိုင္တယ္ လို႔ တထစ္ခ်
တြက္လိုက္သည္ ။

လမ္းအဆုံးက အစြန္ဆုံး အိမ္ကေလးကို ေရာက္ေတာ့ ေအးေအးပြင့္က အိမ္တံခါးကို ေသာ့နဲ႔ ဖြင့္သည္ ။

“ ကဲ..အိမ္သာ သြားတက္ေပေတာ့..ကိုယ္ေတာ္ေလး ..”

အေနာက္ေဖးဖက္ကို လက္နဲ႔ ညႊန္ျပၿပီး ေျပာလိုက္သည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း အိမ္သာဆီကို ဝင္သြားလိုက္ၿပီး ေသးေပါက္သည္ ။ စိတ္ေတြက တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ ထႂကြ ေသာင္းက်န္းေနသည္ ။
ေအးေအးပြင့္ႀကီးကို မရရေအာင္ တက္ေဆာ္မည္ လို႔ သူ စိတ္ပိုင္ျဖတ္လိုက္သည္ ။

အိမ္ေရွ႕ကို သူ ျပန္ထြက္ခဲ့ေတာ့ ၾကားထဲမွာ ရွိေနတဲ့ အခန္းေလးထဲက အသံသဲ့သဲ့ ၾကားလိုက္လို႔သူ
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေအးေအးပြင့္ အက် ႌဲလဲေနတာ ။ အျပင္ဝတ္ခဲ့တဲ့ အက် ႌကို ခၽြတ္ၿပီး အိမ္ေနရင္း
အက် ႌ အႏြမ္းေလးကို ေကာက္ယူ ဝတ္ဆင္ေနတာ ..။

သူၾကည့္ေနတာ ျမင္သြားေတာ့ ေအးေအးပြင့္က ရင္ဘတ္ကို လက္နဲ႔ ကာလိုက္သည္ ။

“ ေဟ့..မင္း အိမ္သာတက္ၿပီးရင္လဲ သြားေတာ့ေလကြာ..ဘာလာၾကည့္ေနတာလဲ..”

“ မမ က လွလို႔….မမ အရမ္းလွတာဘဲ….”

“ အို..လာေျမႇာက္မေနနဲ႔..ဒါမ်ိဳးေတြ ရိုးေနၿပီ …မင္းေလးရဲ့ အႀကံကို မသိဘူးမ်ား မွတ္ေနလား ..”

သူ ေအးေအးပြင့္ အနားကို တိုးကပ္သြားသည္ ။

“ ဘာအႀကံလဲ မမရဲ့…ေဟာဒီ အႀကံလား…” လို႔ ျပဳံးစိစိနဲ႔ ေျပာလိုက္ရင္း ေအးေအးပြင့္ကို ဖက္သိုင္းလိုက္ပါသည္ ။

“ အို..လႊတ္လႊတ္..မင္း..မင္း..ကဲလိုက္တာ….”

“ မမရယ္…မမကို ကားေပၚမွာထဲက အရမ္း ႀကိဳက္ေနတာ..သိလား….”

ေအးေအးပြင့္ရဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ လည္ပင္းေတြကို နမ္းရႈံ႔ရင္း လက္ကလဲ ဖင္ႀကီးေတြကို ကိုင္သည္ ။

“ ဟိတ္…ႏွာဘူးေလး …ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲလို႔..လႊတ္စမ္းကြာ….”

“ ဟင့္အင္း..မလႊတ္ဘူး..မမနဲ႔ အိပ္မယ္….”

“ ဟယ္..ၾကည့္စမ္း…ကဲလိုက္တဲ့ေကာင္ေလး…”

ဟန္ဝင္းေအာင္က ေအးေအးပြင့္ကို ကုတင္ဆီကို ဆြဲဖက္ ေခၚေဆာင္သြားလိုက္သည္ ။

“ ဟိတ္..မင္း လုပ္ရပ္ေတြက လြယ္လွခ်ည္လား..ခုဘဲသိ..ခုဘဲ ကုတင္ေပၚတက္…မင္း…မင္း..ငါ့ကို အထင္
ေသးတာလားဟင္…”

“ မေသးပါဘူး….မမရယ္..မမကို အရမ္း ႀကိဳက္သြားလို႔ပါ…”

ေအးေအးပြင့္ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းထူထူျပဲျပဲေတြကို ငုံ စုတ္နမ္းလိုက္သည္ ။ ေစာ္ႀကီး အစဘဲ နဲနဲ ႐ုန္းဖယ္ခ်င္
ေပမယ့္ ခဏၾကာေတာ့ ၿငိမ္သက္သြားၿပီး သူစုတ္တာကို ခံ႐ုံတင္ မကဘဲ သူ႔ကိုပါ ျပန္တုန႔္ျပန္ စုတ္
လာသည္ ။

သူ႔လက္ေတြက ဖင္ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္ ပြတ္သပ္ေနသည္ ။

ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း အခြာ ေစာ္ႀကီးက ..“ ဟူး…မင္းေလးက ေတာ္ေတာ္ နမ္းတတ္တာဘဲ…အမေလး…ဖင္ကိုလည္း စိတ္တိုင္းက်ကို နယ္ေနတာပါဘဲလား….ေကာင္ေလး ..မင္း ငါ့
ဖင္ေတြကို ႀကိဳက္လား …”

“ ဟား..ႀကိဳက္တာေပါ့..မမရယ္…မမ ဖင္တုန္းေတြက တကယ္ ေတာင့္တာဘဲ…ခါးေသးေသး ဖင္ႀကီးႀကီး
နဲ႔ မမ ကို ျမင္ေတာ့ စိတ္မထိန္းနိုင္ဘဲ ေထာက္မိတာေပါ့ ..ဒီမွာၾကည့္ေလ..က်ေနာ့္ဒုတ္က တအားေတာင္ေနၿပီ….”

“ ဟယ္….”

သူက ပုဆိုးကို ေျဖခၽြတ္ျပလိုက္လို႔ ေအးေအးပြင့္ မ်က္လုံး အဝိုင္းသားနဲ႔ လန႔္သြားသည္ ။

“ ဒါေၾကာင့္ ထင္ေတာ့ ထင္သားဘဲ …”

“ ဘာကိုလဲ…”

“ မင္း ေထာက္ေနတုံးက မင္းဟာႀကီးက ေတာ္ေတာ့္ကို ႀကီးပါတယ္ လို႔…”

“ ေရာ့..ကိုင္ေလ..ဒါ..မမအတြက္ဘဲ…”

“ အို႔..မင္းေနာ္ …”

ေအးေအးပြင့္ မ်က္ေစာင္းေလးထိုးၿပီး ေျပာလိုက္ေပမယ့္ သူကမ္းေပးနဲ႔ သူ႔ဒုတ္ႀကီးကိုေတာ့ မတြန္း
ဖယ္ပစ္ပါ ။ မိမိရရ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္ ။

“ တုတ္လိုက္တာဟယ္…..ဟူး….မလြယ္ဘူး …”

“ ဘာမလြယ္တာလဲဟင္..မမ…”

“ မင္းလိုဟာႀကီးနဲ႔ ၾကဳံရရင္ ေျပာပါတယ္…”

“ ဘာလို႔…”

ေအးေအးပြင့္ တခစ္ခစ္ နဲ႔ ရယ္သည္ ။

“ သိဘူး …”

ဟန္ဝင္းေအာင္ အိုေကၿပီ ဆိုတာ သိတာနဲ႔ ေအးေအးပြင့္ အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္ေတာ့တာဘဲ ။

“ ေတာ္ေတာ့္ကို ကဲတဲ့ ငကဲေလး….”

သူ႔ဒုတ္ကို ပယ္ပယ္ႏုယ္နယ္ ဆုပ္ကစားရင္း မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးကာ ေျပာလိုက္တဲ့ ေအးေအးပြင့္ကို

“ မမ စုတ္ေပးပါလားဟင္…” လို႔ သူ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေလး ေျပာလိုက္သည္ ။

“ ကဲလာၿပီကြာ….ကုတင္ေပၚေရာက္..တုံးလုံးခၽြတ္..အခု လီးကိုပါ စုတ္ခိုင္းေနၿပီ ….     အမေလးေလး…”

“ လုပ္ပါ..မမရယ္…စုတ္ေပးပါ…”

“ အိုကြာ..လုပ္စရာ ရွိတာ လုပ္..လီးေတာ့ မစုတ္ခိုင္းနဲ႔…”

ဟန္ဝင္းေအာင္ ပုေလြ မႈတ္ခိုင္းဖို႔ အတင္း မႀကိဳးစားေတာ့ဘဲ ေအးေအးပြင့္ကို ေပါင္ျဖဲကားက တက္လုပ္ဖို႔ ေနရာ ယူလိုက္ေတာ့သည္ ။ နို႔ထြားထြား ေကာ့ေကာ့..ခါးေသးေသး တင္ကားကားနဲ႔ ေအးေအးပြင့္ရဲ့ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴေတြ ၾကားက ေစာက္ပတ္မို႔မို႔ႀကီးကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္ ။ အရည္ေတြ စိုၿပီး ေရာင္လက္ေနတဲ့အကြဲေၾကာင္း နီညိဳညိဳႀကီးက ႏႈတ္ခမ္းသာထူထူႀကီးေတြနဲ႔ ျပဴးထြက္ေနတဲ့ ေစာက္စိနဲ႔ ျမင္လိုက္တာနဲ႔ သူ႔စိတ္ေတြ ကို ထႂကြသထက္ ထႂကြသြားေစသည္ ။

“ ဟိတ္..ဘာၾကည့္ေနတာလဲကြာ…”

“ လွလို႔ပါ မမရဲ့..”

“ အမေလး..ေစာက္ပတ္မ်ား လွရတယ္လို႔ကြယ္ ..ႏွာဘူးေလး …”

ဟန္ဝင္းေအာင္ ေအးေအးပြင့္ရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ကိုင္သည္ ။ ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူေတြကို စမ္းသည္ ။
ပြတ္သည္ ။ အကြဲေၾကာင္းကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ လိုင္းဆြဲသည္ ။ ေစာက္ရည္ေတြ တအား စိုရႊဲ
ေနတာကို စမ္းကိုင္မိရလို႔ ေအးေအးပြင့္ လည္း ခံခ်င္ေနၿပီဆိုတာ သူသိသည္ ။

လင္နဲ႔ ကြဲေနလို႔ လိုလားေနတာဘဲ ျဖစ္မည္ ။

“ေဟ့..ဘာေတြ ေလၽွာက္လုပ္ေနတာလဲကြာ..ဟင့္ဟင့္..ဒို႔ ဖီးတက္လာၿပီ….”

ဟန္ဝင္းေအာင္က တဟဲဟဲ ရယ္လိုက္ၿပီးသူ႔ဒုတ္ႀကီးကို ေအးေအးပြင့္ရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ေတ့လိုက္သည္ ။ သို႔ေပမယ့္ ထိုးမသြင္းေသးဘဲ နို႔ႀကီးတလုံးကို ကိုင္ညႇစ္ ကစား..ေနာက္နို႔ႀကီးတလုံး
က နို႔သီးေခါင္း နီညိဳညိဳေလးကို စို႔တယ္ ။

သူ႔ရဲ့ ဖြားဖက္ေတာ္ ထိပ္ဖူးႀကီးက ေအးေအးပြင့္ရဲ့ ပစၥည္း အေပါက္ဝမွာ ထိလိုက္ ကြာလိုက္နဲ႔ ရွိေနတယ္ ။ ထိုးမသြင္းေသးလို႔ ေအးေအးပြင့္ အေနရ ခက္ေနတယ္ ။ ဆာၿပီဆိုရင္ စားလိုက္ရမွ ..။
အခုဟာက အေပါက္ဝေရာက္မွ မဆိုင္တာေတြ ေလၽွာက္လုပ္ေနတယ္ ။ အခ်ိန္ဆြဲထားတယ္ ။ ဘာလဲ
ေကာင္ေလး ..။

“ ေဟ့..လုပ္မွာျဖင့္ လုပ္ေတာ့ကြာ..နို႔ကိုဘဲ ရန္ရွာေနေတာ့မွာလား ..”

ေစာက္ပတ္က ယားလွၿပီမို႔ ထုတ္ေျပာရေတာ့တာဘဲ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္က ဒီေတာ့မွ နို႔စို႔တာကို ရပ္
လိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲကို သူ႔ဒုတ္ႀကီး ထိုးႏွစ္ ဖိသြင္းလိုက္ပါေတာ့သည္ ။

“ ဗ်စ္…ဗ်စ္..အင္း….အ…..အား……”

“ အိုး..ေျဖးေျဖး..မင္းဟာႀကီးက အရမ္းႀကီးတယ္…”

ေအးေအးပြင့္က မ်က္ေစာင္းေလးထိုးကာ ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ဟန္ဝင္းေအာင္က ဂ႐ုမစိုက္ ။ စိုရႊဲအိေနတဲ့
ေအးေအးပြင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို တဇိဇိနဲ႔ ဖိထည့္ပါေတာ့သည္ ။

“ အင္း..အင္း…အား…..အိုးအိုး….အို႔အို႔အို႔…” ဆိုတဲ့ ေအးေအးပြင့္ရဲ့ ေအာ္သံညည္းသံေတြနဲ႔ တဖပ္ဖပ္
အသံေတြ အိမ္ကေလးထဲမွာ ဆူညံသြားသည္ ။

ဆာေလာင္ေနတဲ့ လင္နဲ႔ ကြဲေနတဲ့ ေအးေအးပြင့္ကို ဘတ္စ္ကားေပၚ ေထာက္ရင္းနဲ႔ မေမၽွာ္လင့္ဘဲတက္ေဆာ္ခြင့္ရလိုက္လို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ အားရပါးရ လိုးေဆာင့္ေနေပသည္ ။ ေအးေအးပြင့္မွာလည္းလင္ျဖစ္သူ ေျခာက္ေစာင္း( ေခၚ ) မိုးလြင္ကို အိမ္ေပၚက ေမာင္းမခ်ခင္ထဲက တက်က္က်က္ ရန္ျဖစ္ေနခဲ့တာေၾကာင့္ လိင္ဆက္ဆံမႈ မရွိခဲ့ဘူး ဆိုေတာ့ေယာက်္ားလီးနဲ႔ ျပတ္လပ္ေနခဲ့ရတာ ၾကာၿပီ။ ဟန္ဝင္းေအာင္က ႐ုပ္ရည္ သနားကမားနဲ႔ သန႔္ျပန႔္တဲ့ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ေကာင္ေလး
လဲ ျဖစ္ ဘတ္စကားေပၚမွာ သူ႔ဒုတ္အႀကီးစားႀကီးနဲ႔ ဖိဖိေညႇာင့္ေထာက္ ေစာက္ပတ္ကိုလည္း ကိုင္တြယ္ကလိေပးခဲ့ေတာ့ အိမ္ကို ေခၚလာခဲ့ၿပီး သူလိုးတာကို ျငင္းဆန္နိုင္စြမ္း မရွိဘဲ ခံမိေလသည္ ။

သည္ေကာင္ေလးသည္ လီးႀကီး႐ုံ သက္သက္ မဟုတ္ဘဲ လိုးလည္းလိုးတတ္..အားပါပါနဲ႔လည္း ေဆာင့္တတ္..ၾကာၾကာလဲ ထိန္းထားနိုင္တဲ့ ေကာင္ေလး မို႔ ေအးေအးပြင့္ ႀကိဳက္သြားရသည္ ။ သူမ ၿပီးေအာင္ျပင္းျပင္းနဲ႔ စိပ္စိပ္ေလး ေဆာင့္လိုးေပးနိုင္တဲ့ ဒီေကာင္ေလးကို ေနာင္ကိုလည္း ဒါမ်ိဳး အလိုးေကာင္းေတြ
ထပ္ လိုးေပဖို႔ ခ်ိန္းဆိုလိုက္ရတဲ့ အထိ ႀကိဳက္သြားခဲ့သည္ ။

သို႔ေသာ္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး မသိလိုက္တာက ေအးေအးပြင့္ရဲ့ လင္ ေျခာက္ေစာင္း( ေခၚ ) မိုးလြင္သည္ လမ္းထိပ္က လဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကိုပါဘဲ ။ သူ႔မယား ေအးေအးပြင့္ က ေကာင္ေလးတေယာက္နဲ႔ လမ္းထဲ ခ်ိ ုးေကြ႕ ဝင္သြားကထဲက ေျခာက္ေစာင္း ျမင္လိုက္သည္ ။ သုံးနာရီေလာက္
ၾကာၿပီးတဲ့အခါ သည္ေကာင္ေလး ကုတ္ေျခာင္းေျခာင္းနဲ႔ ျပန္ထြက္သြားသည္ ။

ေအးေအးပြင့္တေယာက္ ဒီေကာင္ေလးနဲ႔ လိုးၾကမွာ ေသခ်ာသည္ ။ ဒီေကာင္မ ေတာ္ေတာ္ တဏွာႀကီး
တဲ့ ေကာင္မ..ေဖလိုးမ…ကိုယ္ေမကိုယ္လိုးမ….။ ေျခာက္ေစာင္း ဆဲေရးတိုင္းထြာေနသည္ ။ အေခ်ာင္ လာလိုးတဲ့ မေအလိုးကိုလည္း ႏွိပ္ရမည္ လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ ေအးေအးပြင့္ကို သုံးခ်ီ ေကာင္းေကာင္း လိုးလိုက္ၿပီးေနာက္ ေအးေအးပြင့္က မနက္ဖန္က်ရင္ လာခဲ့မလားလို႔ ေခၚတဲ့အခါ ဝမ္းပန္းတသာနဲ႔ လာခဲ့မယ္ လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။

ဖင္ႀကီးေထာင္ကုန္းေပးတဲ့ ေအးေအးပြင့္ကို ဟန္ဝင္းေအာင္ စိတ္ႀကိဳက္ လိုးပစ္ခဲ့တာေတြ အျပန္လမ္းမွာ သူ ျမင္ေယာင္မိေနရင္း မနက္ဖန္က်ရင္ ခ်ိန္းထားတဲ့ အခ်ိန္ ျပန္လာၿပီး ထပ္လိုးဖို႔ စဥ္းစားေနသည္။

သုံးခ်ီေတာင္ လိုးခဲ့လို႔ ဘတ္စကားေပၚမွာ မိန္းကေလးေတြ မ်ားတာေတာင္ သူ လိုက္မေထာက္နိုင္ေတာ့ဘူး ။

ေနာက္တေန႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ ေအးေအးပြင့္ အိမ္ကို ျပန္လာၿပီး ေအးေအးပြင့္နဲ႔ ေတြ႕သည္ ။ ေအးေအးပြင့္က ဒီေန႔ေတာ့ သူ႔ကို ကုတင္ေပၚ ပက္လက္ အိပ္ခိုင္းၿပီး သူ႔ဒုတ္ကို ေကာင္းေကာင္း စုတ္ေပးသည္ ။  ေအးေအးပြင့္သည္ ပုေလြမႈတ္ အရမ္းကၽြမ္းတာေၾကာင့္ ဟန္ဝင္းေအာင္ မထိန္းနိုင္ဘဲ
သုတ္ထြက္သြားခဲ့သည္ ။ ေအးေအးပြင့္ရဲ့ ပါးစပ္ထဲကို သူ သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထည့္လိုက္မိသည္ ။

ေအးေအးပြင့္လည္း သုတ္ရည္ေတြကို တကြတ္ကြတ္ ၿမိဳခ်ပစ္လိုက္သည္ ။ “ ေကာင္းလား..” လို႔ ေမး
လိုက္သည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း “ အရမ္းေကာင္းတာဘဲ မမ..” လို႔ ေျဖရင္း “ မမကိုေရာ ဘာဂ်ာကိုင္ေပးခ်င္တယ္….” လို႔ ေျပာလိုက္ေသာအခါ ေအးေအးပြင့္က “ အို..မလုပ္နဲ႔..မလုပ္နဲ႔….” လို႔
ျငင္းဆန္သည္ ။ သို႔ေပမယ့္ ဟန္ဝင္းေအာင္က အတင္းဘဲ ထမိန္ကို လွန္တင္ၿပီး အရည္ေတြ စိုရႊဲေနတဲ့ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ကုန္းကာ မႈတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ေအးေအးပြင့္ သေဘာက်သြားၿပီး ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ မ်က္ႏွာအေပၚကို တက္ခြထိုင္ကာ သူမေစာက္ပတ္နဲ႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ မ်က္ႏွာကို ဖိကာ ဖိကာ ပြတ္ပါေလေတာ့သည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ကလည္း ေအာက္က လ်ာကို အစြမ္းကုန္ ထုတ္ၿပီး ေအးေအးပြင့္ ေစာက္ပတ္ကို ျပန္ယက္သည္ ..။ လ်ာနဲ႔ ထိုးသည္ ။

စိတ္တိုင္းက် လိုးၾကၿပီးေနာက္ ဟန္ဝင္းေအာင္ ျပန္သည္ ။ လမ္းထိပ္လည္း ေရာက္ေရာ သူ႔ဆီကို လူႏွစ္ေယာက္ ေလၽွာက္လာတာကို ေတြ႕လိုက္ရၿပီး…“  ဟိတ္  …ေကာင္….ေခြးမသား ..ၾကာကူလီ…ေသေပေတာ့..” လို႔ ေအာ္သံနဲ႔အတူ ေလၽွာက္လာတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္က ေဘးတဖက္တခ်က္ကေန သူ႔
ဆီကို ခ်ဥ္းကပ္လာၾကသည္ ။

အေျခအေန မဟန္တာကို သတိထားမိၿပီ ။ သူ လစ္ဖို႔ လုပ္ေပမယ့္ ဒီလူႏွစ္ေယာက္က သူ႔ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ၿပီးဓါးေတြနဲ႔  ၀ိုင္းထိုးၾကသည္ ။ လက္နဲ႔ တြန္းဖယ္႐ုန္းကန္ေပမယ့္ သူ႔ဘိုက္ထဲကို ဓါးေတြ
ထိုးမိသည္ ။ သူ႔ဘိုက္သူလက္နဲ႔ဖိၿပီး ထြက္ေျပးသည္ ။ ရပ္ကြက္ထဲက လူေတြက ေဆး႐ုံကို ပို႔ေပးၾကသည္ ။ ကံအားေလၽွာ္စြာ ဟန္ဝင္းေအာင္ မေသဘူး ။ သည္လို ခံရတာလည္း ေနာင္တာ မရဘူး ။ သခၤန္းစာ မရဘူး ။ ေနာက္ထပ္ မိန္းမေတြကို ထပ္ထပ္ၿပီး ႀကံစည္ျပန္တာဘဲ ..။

ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ မိဘေတြ ျဖစ္ေသာ ဦးထြန္းေအာင္နဲ႔ ေဒၚခင္ခင္ဝင္းတို႔သည္ ဟန္ဝင္းေအာင္ သည္ ငယ္ငယ္ေလးထဲက အခု ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ ေရာက္လာသည္ အထိ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျ၈ိုလ္ေမႊ ဒုကၡေပးခဲ့တာေၾကာင့္ ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ မသိၾက ။ အိမ္မွာလည္း ပစၥည္းေတြ ကို ခိုးလြန္းလို႔ အံဆြဲေတြ ဘီဒိုေတြ အခန္းေတြကို ေသာ့ခတ္ၾကရသလို အလစ္လည္း မေပးရဲဘူး ။
လိမ္လြန္းလို႔လည္း မ်က္ႏွာပ်က္ အရွက္ရရတာ မ်ားေနၿပီ ။ ေလၽွာ္ေပးရတာေတြလည္း မ်ားေနၿပီ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ ေရႊေငြ အဖိုးတန္ပစၥည္း ခိုးလို႔ မရရင္ ရတဲ့ ထမိန္ လုံခ်ည္က အစ ခိုး ေရာင္းသည္ ။ စားပစ္ေသာက္ပစ္ ေဆးရႉပစ္သည္ ။ ဆယ္တန္း မေအာင္ေပမယ့္ သူ႔ကိုယ္သူ ေကာလိပ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ဆိုၿပီး အျမဲ ေျပာေလ့ရွိသည္ ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ဂိုက္ဖမ္းထားၿပီး တကၠသိုလ္ေတြထဲက စားေသာက္ဆိုင္ လဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ ထိုင္ထိုင္ေနတတ္ သည္ ။ သည္လို
လုပ္ေနလို႔လည္း သူ႔အတြက္ အက်ိဳးထူးသည္ ။

စုမိစံဆိုတဲ့ မိန္းကေလး တေယာက္ နဲ႔သူ ညိသည္ ။ စုမိစံနဲ႔ ခ်စ္သူ ျဖစ္သြားသည္ ။
စုမိစံသည္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္နဲ႔ ကိုရီးယားမေလး လိုလို ဂ်ပန္မေလး လိုလို ဒီဇိုင္းနဲ႔ ေကာင္မေလးပါ ..။

စုမိစံက သူ႔ကို ေက်ာင္းသားဘဲ ထင္သည္ ။ သူကလည္း ပိပိရိရိ လိမ္တတ္သည္ ။ အတန္းၿပီးသြားလို႔ ေက်ာင္းခန္းထဲက ထြက္လာၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြထဲ ဟန္ဝင္းေအာင္ ပါတာကို စုမိစံ ခဏ ခဏ ေတြ႕ဖူးသည္ ။ စုမိစံသည္ ဥပတိ႐ုပ္ေကာင္းတဲ့ အေနအထိုင္ သန႔္ျပန႔္တဲ့ ဟန္ဝငိးေအာင္ကို အထင္ႀကီးသည္ ။
ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ အေဖကလည္း အစိုးရ ဝန္ထမ္း ရာထူးရွိသူ တေယာက္ ဆိုေတာ့ မ်ိဳးရိုးေကာင္း အဆင့္အတန္းနဲ႔ ေနသူ မိသားစုက ဆိုၿပီး ဟန္ဝင္းေအာင္ကို လက္ခံတာ ျဖစ္သည္ ။

စုမိစံရဲ့ မိဘေတြက ေငြေၾကးခ်မ္းသာ အဆင္ေျပေတာ့ စုမိစံသည္ အဝတ္အစား အဖိုးတန္ေတြ ဝတ္စားနိုင္သလို ေငြလည္း သုံးနိုင္သည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ စုမိစံကို လူလည္းရမည္..ပစၥည္းေငြေၾကးလည္း ရမည္ ဆိုၿပီး ႀကံစည္တာ ျဖစ္သည္ ။ စုမိစံကေတာ့ မသိရွာ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီး တလ အၾကာမွာဘဲ စုမိစံကို သူ႔သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ရဲ့
တိုက္ခန္းကို ေခၚသြားသည္ ။

ဒီတိုက္ခန္းသည္ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေဇာ္မင္းထိုက္ရဲ့ တိုက္ခန္း မဟုတ္ဘူး ။ ေဇာ္မင္းထိုက္သည္ က်ဴ ရွင္တခုမွာ စာေရး အလုပ္ကို လုပ္သည္ ။ ဒီတိုက္ခန္းသည္ က်ဴရွင္ေက်ာင္းခန္းသာ ျဖစ္သည္ ။ ညေနပိုင္း က်ဴရွင္ေက်ာင္း ၿပီးစီးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေဇာ္မင္းထိုက္က ေက်ာင္းခန္း နဲ႔ ဆရာ နားေနခန္းေလးကို သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ရသည္ ။ လွည္းက်င္း ရွင္းလင္းရသည္ ။ ဒၤလို လုပ္ဖို႔ အတြက္ ေဇာ္မင္းထိုက္ကို က်ဴရွင္ဆရာက တိုက္ခန္းေသာ့ ေပးထားသည္ ။

ေဇာ္မင္းထိုက္သည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ မိဘေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕စြန္ ရပ္ကြက္ေလး တခုမွာ ေနသူ ျဖစ္သည္ ။ က်ဴရွင္ စာေရး အလုပ္ လုပ္ၿပီး ေက်ာင္းတက္ေနသူ ျဖစ္သည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ နဲ႔ ေဇာ္မင္းထိုက္သည္
တနဂၤေတြ မနက္တိုင္း ေရႊတိဂုန္ဘုရား ရင္ျပင္ သန႔္ရွင္းေရး လုပ္အားေပးတဲ့ေနရာမွာ ဆုံသည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ သူ႔ရဲ့ ပစ္မွတ္ေတြကို ေနရာတကာမွာ ရွာတတ္သည္ ။ လုပ္အားလာေပးတဲ့
မိန္းကေလးေတြ ထဲမွာလည္း သူ ကပ္လို႔ ရနိုင္မယ့္သူေတြကို ရွာေဖြဖို႔ လုပ္ရင္းနဲ႔ ရိုးသား သေဘာေကာင္းတဲ့ ေဇာ္မင္းထိုက္နဲ႔ ခင္မင္သြားၾကတာ ျဖစ္သည္ ။ ေဇာ္မင္းထိုက္က သူ႔အေၾကာင္းေတြ
ေျပာျပခဲ့လို႔ သူ႔က်ဴရွင္ေက်ာင္းသည္ ညေနပိုင္းမွာ ၿပီးဆုံးၿပီး ဘယ္သူမွ မလာေတာ့ေၾကာင္းကို ဟန္ဝင္းေအာင္ သိသြားခဲ့ၿပီး ေဇာ္မင္းထိုက္ကို အစားေကၽြး လက္ေဆာင္ေပးၿပီး စည္း႐ုံးခဲ့သည္ ။

စုမိစံကို ေဇာ္မင္းထိုက္ရဲ့ က်ဴရွင္ေက်ာင္းကို သူ ေခၚသြားသည္ ။
ေဇာ္မင္းထိုက္ ဆီက ေသာ့ရထားတာေၾကာင္ံ ဟန္ဝင္းေအာင္ စုမိစံကို ေခၚသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘယ္သူမွ ရွိမေနဘူး ။ ဆရာ နားေနတဲ့ အတြင္းခန္းေလးထဲမွာ စုမိစံနဲ႔ ထိုင္ၾကသည္ ။ တိတ္ဆိတ္ေနၿပီး တိုက္ခန္းႀကီး တခုလုံး သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ဘဲ ရွိေနျခင္းက စုမိစံကို စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေစသည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ လိမ္ညာေနက်လူ ျဖစ္တာေၾကာင့္ မွင္ေသသည္ ။ ဟန္ေကာင္းသည္ ။ ရိုးသား
ျဖဴစင္တဲ့ ပုံစံ ဖမ္းထားသည္ ။ စုမိစံကို အရမ္းကို ျမတ္နိုး ခ်စ္ခင္တဲ့ ပုံစံလည္း ဖမ္းထားသည္ ။

မိန္းမေပါင္းမ်ားစြာကို သူ ၾကဳံဖူး လုပ္ဖူးခဲ့တဲ့ အေတြ႕အၾကဳံေတြေၾကာင့္ မိန္းမတေယာက္ကို ဘယ္လို ႏႉးႏွပ္ရမလဲ ကိုင္တြယ္ရမလဲ သူ ကၽြမ္းေနၿပီ ။ ဘယ္လိုကိုင္ရင္ ဘယ္လို စိတ္ေတြ ထႂကြလာမည္ကို သူ သိေနၿပီ ဆိုေတာ့ စုမိစံကို မထိတထိေလးေတြ ကိုင္တြယ္ ပြတ္သပ္တာေတြ နမ္းတာေတြ လုပ္ေတာ့ စုမိစံသည္ အေတြ႕အၾကဳံကလည္း မရွိဘူးတဲ့ အပ်ိဳဖ်န္းမေလး တေယာက္
မို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ အနမ္းေတြ အကိုင္အတြယ္ အပြတ္အသပ္ေတြကို သာယာမိသြားသည္ ။ သူ႔ကို တကယ္ ခ်စ္တဲ့ ခ်စ္သူဆိုၿပီး ခ်စ္သူရဲ့ အလိုကို လိုက္ေလ်ာ တဲ့အေနနဲ႔ ခ်စ္သူ နမ္းတာေတြ ကိုင္
တာေတြကို မတားဆီး..မကန႔္ကြက္ ။ ၾကည္ျဖဴစြာနဲ႔ လက္ခံသည္ ။

ဆရာ နားေနတဲ့ အခန္းေလးထဲက ကုတင္ေလးေပၚမွာ စုမိစံရဲ့ အက် ႌေလးကိုေရာ ဘရာစီယာေလးကိုေရာ ဟန္ဝင္းေအာင္ ခၽြတ္ခြာသည္ ။
“ ရွက္တယ္ ကိုေအာင္ရယ္ ….”
စုမိစံရဲ့ မ်က္ႏွာေလး နီရဲတြတ္ေနသည္ ။ အသားက ျဖဴဆြတ္လြန္းေနလို႔ ျဖစ္မည္ ။ နို႔လွလွတင္းေကာ့ေကာ့ေလးေတြကို ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးေနတာ ..။
“ အို…ကိုေအာင္ရယ္..စုမိ ရင္ထဲမွာ တမ်ိ ုးႀကီး ျဖစ္လာတယ္ကြာ..ေတာ္ေတာ့္ကြာ..ေတာ္လိုက္ၾကရေအာင္ ….” လို႔ စုမိစံက ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ေတာင္းပန္သည္ ။ သို႔ေပမယ့္ စားေနက် ေၾကာင္ပါး
ဟန္ဝင္းေအာင္က မရပ္ဘူး ။ နို႔သီးေခါင္း နီနီေလးေတြကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေတြနဲ႔ ဖြဖြေလး နမ္းေနသည္ ။ တခ်က္တခ်က္ လ်ာထိပ္နဲ႔ တို႔ထိသည္ ။ ထိုးသည္ ။ ယက္သည္ ။

“ ဟင့္ဟင့္..ကိုေအာင္….ကိုေအာင္ သိပ္တတ္တာဘဲကြာ…စုမိကို သူဆြတတ္တယ္…..”
စုမိစံ မ်က္လုံးေလးေတြ စုံမွိတ္ထားၿပီး ဟန္ဝင္းေအာင္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္ထားရင္း သူမနိူ႔ေတြကို ကလိေပးေနတာေတြကို ခံယူေနသည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ တေျဖးေျဖးနဲ႔ စုမိစံရဲ့ နို႔ေတြကို စို႔ေပး
လာသလို သူ႔လက္တဖက္ကလည္း စုမိစံရဲ့ ဖင္ေတြကို ပြတ္သပ္ေနသည္ ။တခုၿပီး တခု နယ္က်ဴးလာတာကို စုမိစံ သတိမျပဳမိ ။ နို႔ေတြကို တဖက္ၿပီး တဖက္ စို႔ရင္း စုမိစံရဲ့ ေလ်ာ့ရည္းေနၿပီ ျဖစ္တဲ့
ထမိန္စေလးကို ေျဖခ်လိုက္သည္ ။

“ ဟိတ္..ကိုေအာင္..ဘာလုပ္တာလဲကြယ္ …..”

စုမိစံ က လက္နဲ႔ လွမ္းဆြဲလိုက္ေပမယ့္ မမွီလိုက္ ။ ထမိန္ေလး ေျပကၽြတ္သြားသည္ ။
“ ရွက္ပါတယ္ဆိုကြာ..ကိုေအာင္ လူဆိုး….ကဲလြန္းတယ္ ….”
ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေတြကို ဟန္ဝင္းေအာင္ ပြတ္ေနသည္ ။

“ စုမိ….လွဲအိပ္လိုက္ …”

ဟန္ဝင္းေအာင္ ခိုင္းေစတာကို စုမိစံ ဘာလို႔ နားေထာင္ၿပီး လုပ္မိသလဲ မသိဘူး ။ ကုတင္ေလးေပၚမွာ ပက္လက္ကေလး ျဖစ္ေနၿပီ ။ထမိန္ကလည္း ကၽြတ္ေနၿပီ ။ ပင္တီျဖဴျဖဴေလးရဲ့ အလည္ဂြဆုံေနရာေလးသည္ စိုစိုရႊဲေနသည္ ။ စုမိစံ စိတ္ေတြ တအား ထႂကြေနသည္ ။ သဘာဝစိတ္ ထႂကြမႈေၾကာင့္ ေပါင္ၾကား မိန္းမကိုယ္ အဖုတ္ေလးလဲ ေဖါင္းႂကြၿပီး ယားယံလြန္းေနသည္ ။

နို႔သီးေလးေတြကို ဟန္ဝင္းေအာင္ အစို႔ မပ်က္ဘဲ ပင္တီေပၚကေနၿပီး ေပါင္ဂြၾကားမို႔ေဖါင္းေဖါင္း အဖုတ္ေလးကို ပြတ္ေပးေနသည္ ။ စိုမိစံသည္ အရည္ေတြ ထြက္ၿပီးရင္း ထြက္ေနသည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြက အကြဲေၾကာင္းကို လိုင္းဆြဲေပးေနၾကသည္ ။

“ ကိုေအာင္..ေတာ္ၾကစို႔ကြာ..လြန္ကုန္ၿပီ ထင္တယ္…..”

စုမိစံက တုန္ရီတဲ့ အသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ စုမိစံ သူလုပ္ေနတာေတြကို မရပ္လိုက္ေစခ်င္ဘူး ။ စိတ္ထဲမွာ မလုပ္သင့္မွန္း သိေပမယ့္ ျင္းလည္း မျင္းဆန္နိုင္ဘူး ။
ဒါကို ဟန္ဝင္းေအာင္ကလည္း သိသည္ ။
“ စုမိ ကိုေအာင့္ကို ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လား…..”
“ အင္း..ခ်စ္တယ္..ကိုေအာင္..ဒါ..ဒါေပမယ့္…..”
“ ကိုေအာင္ကလည္း စုမိကို အရမ္းခ်စ္တယ္…ဘာလိုေသးလဲ စုမိ…ကိုေအာင္နဲ႔ စုမိၾကားမွာ အခ်စ္ဘဲ  ရွိတယ္….”
“ ခ်စ္တယ္..ကိုေအာင္….ခုလိုေတြ လုပ္ဖို႔..ေကာင္းပါ့မလား..သိပ္ လြန္ေနလား မသိဘူး……”
စုမိစံ ေျပာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာဘဲ ပင္တီေဘာင္းဘီအျဖဴေလးသည္ ဟန္ဝင္းေအာင္ ဆြဲခၽြတ္လိုက္လို႔ ကၽြတ္ထြက္သြားၿပီ ။

“ ဟာ…..”

အေမႊးေလးေတြ ပါးပါးက်ဲက်ဲ ေပါက္ေနတဲ့ အဂၤါစပ္ေလးကို ဟန္ဝင္းေအာင္ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
စိေနတဲ့ အကြဲေၾကာင္း ႏႈတ္ခမ္းသားနီနီေလးေတြ က လွလြန္းေနသည္ ။

စုမိစံရဲ့ လက္တဖက္က ေပါင္ၾကားေနရာကို ေရာက္သြားသည္ ။ သူမ ပင္တီကေတာ့ အဲဒီေနရာမွာ မရွိေတာ့ဘူး ။ သူမ စမ္းမိလိုက္တာက ပူပူေႏြးေႏြး လိင္တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီး ျဖစ္ေနသည္ ။ သူမ
လက္ကေလးကို ျပန္႐ုတ္သိမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ေပမယ့္ ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ လက္က သူမလက္ကေလးကို အုပ္ကိုင္ထားလိုက္ၿပီး အတန္ေခ်ာင္းႀကီးေပၚကို ျပန္ပို႔ေပးလိုက္သည္ ။
“ အႀကီးႀကီးဘဲ….”
စုမိစံ တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္သည္ ။
“ ကိုင္ထား..ဆုပ္ေပး…ပြတ္ေပး..ဒါ စုမိရဲ့ ဟာႀကီး…”
စုမိစံ သူ႔စကားကို နားေထာင္မိျပန္သည္ ။ သူ႔အတန္ႀကီးကို စုမိစံ သူခိုင္းသလိုဘဲ ဆုပ္နယ္လိုက္ ပြတ္သပ္လိုက္ လုပ္ေနမိသည္ ။ ပထမဆုံး အေတြ႕အၾကဳံ ပါ ။ စုမိစံ တခါဘူးမွ ေယာက်္ားလိင္ေခ်ာင္းကို ကိုင္ဖို႔ ေနေနသာသာ ျမင္ေတာင္ မျမင္ဘူးခဲ့ ။ အခုလည္း မ်က္လုံး စုံမွိတ္ၿပီး ကိုင္တြယ္ေနတာ ျဖစ္သည္ ။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေတြ႕လည္း ေတြ႕ဖူးခ်င္လာသည္ ။
မ်က္လုံးေတြကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ဟယ္ေတာ့..နီညိဳညိဳ လိင္တန္ႀကီးရဲ့ ထိပ္ဖူးႀကီးက ျပဲလန္ေနသည္ ။ အေမႊးဖြားဖြားၾကားက ဒုံးပ်ံႀကီးတေခ်ာင္းလို မာေက်ာမတ္ေတာင္ေနတဲ့ တန္ဆာေခ်ာင္း
ႀကီးသည္ အေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္ထေနသည္ ။ ထိပ္က အေပါက္ေလးက အရည္ၾကည္ေတြ စိမ့္ထြက္ စီးက်ေနသည္ ။
အရင္းႏွီးဆုံး သူငယ္ခ်င္း တိုးတိုး ေျပာေျပာျပတာေတြကို ဖ်တ္ကနဲ သတိရလိုက္သည္ ။ တိုးတိုးက ဘဲေတြ မ်ားသည္ ။ ေတာ္ေတာ္ မ်ားခဲ့သည္ ။ မ်ိဳးစုံ ၾကဳံဘူးသည္ ။ စုမိစံကို သူ႔အေတြ႕အၾကဳံေတြ ေျပာျပဖူးသည္ ။ ခဏခဏ ေျပာျပသည္ ။ တိုးတိုးက သူ႔ဘဲေတြကို စုတ္ေပးခဲ့တာေတြကို ေျပာျပဖူးသည္ ။ စုမိစံကို ျမန္မာအျပာစာအုပ္တအုပ္လည္း ေပးဖတ္ခဲ့သည္ ။ စုမိစံ
အခုေတာ့ လက္ေတြ႕ ေတြ႕ေနရၿပီ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ လိင္တန္ ပူပူေႏြးေႏြးႀကီးကို လက္ထဲမွာ ဆုပ္ကိုင္ထားမိရက္ာကီး ျဖစ္ေနၿပီ ။ သူ..သူ..ကိုေအာင္..စုမိကို သူ႔ဟာႀကီးကိုမ်ား စုတ္ခိုင္းေနအုံးမွာလား…။

ဟန္ဝင္းေအာင္က စုမိစံကို သူ႔ပစၥည္းႀကီးကို မစုတ္ခိုင္းေသးပါ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ စုတ္လိုက္တာက စုမိစံရဲ့ အဂၤါစပ္က အစိေလးကိုပါဘဲ…။

“ အိုး……………………ကိုေအာင္…..အိ…..ဟင့္ဟင့္………………”

စုမိစံ ခါးေလးေကာ့တက္ၿပီး တကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ တုန္ေနရသည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ လ်ာထိပ္ခၽြန္ခၽြန္က စုမိစံရဲ့ အစိေလးကို တြန္းထိုးေနသည္ ။ အရည္ေတြက ရမ္းကို စိမ့္ထြက္ေနသည္ ။

“ အာ..အာ..အာ….အာ….ကို…ကို…ကို……ကိုေအာင္ ……အို….အို….အို ………..”

ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ လ်ာျပားႀကီးက ေအာက္ဖက္ကေန အထက္ကို ယက္ယက္တင္ေနသည္ ။ စုမိစံ တုန္ခါေနသည္ ။ တိုးတိုး ေျပာျပတဲ့ ဘာဂ်ာ မႈတ္ခံရတာ အရမ္း ေကာင္းလြန္းတယ္ ဆိုတာကို အခု
စုမိစံကိုယ္တိုင္ ၾကဳံေနရလို႔ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္ေနရၿပီ ။

စုမိစံရဲ့ေစာက္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ဖက္ကို သူ႔လက္နဲ႔ ဆြဲျဖဲၿပီး သူ႔လ်ာႀကီးကို အတြင္းထိ ထိုးထိုးေမႊေပးေနတာ…။
သူ ကလိတာေတြေၾကာင့္ စုမိစံ သူ႔အတန္ေခ်ာင္း တုတ္တုတ္ႀကီးကို စုမိစံရဲ့ ေစာက္ပတ္ထဲကို ထိုးသြင္းေစခ်င္လွၿပီ ။ ေျပာရမွာလည္း ရွက္မိလို႔ ေျပာမထြက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔လ်ာႀကီးက အတင္းႀကီးကို ယက္လိုက္ ထိုးလိုက္ လုပ္ေနေတာ့တာဘဲ ..။

“ ေတာ္..ေတာ္ၿပီ…ကိုေအာင္…ေတာ္ေတာ့ကြယ္ …….”

ဆက္ မခံနိုင္ေတာ့ဘူး ။ စုမိစံ ယားလွၿပီ ။ ေစာက္ပတ္အေခါင္းထဲက တအားကို လွိုက္လွိုက္ ယားေနတယ္ ။ ကိုေအာင့္ လီးႀကီးနဲ႔ ထိုးထည့္ေဆာင့္ေစခ်င္လွၿပီ  ။ ႏုတ္က ေျပာထြက္တဲ့ စကားေတြ မဟုတ္ပါဘူး ။ စုမိစံ စိတ္ထဲက ေျပာေနတာေတြ ပါ ..။

ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ ဘာဂ်ာကိုင္တာကို ရပ္လိုက္ၿပီး စုမိစံရဲ့ အဖုတ္ကို လိုးဖို႔ အခ်ိန္တန္ေနၿပီ ဆိုတာ သိလိုက္သည္ ။ သေဘာေပါက္သည္ ။
စုမိစံ ေစာက္ဖုတ္က သူ႔မ်က္ႏွာကို ခြာကာ ထလိုက္သည္ ။ စုမိစံရဲ့ မ်က္လုံးေလးလည္း ပိတ္ထားရာက ဖ်တ္ကနဲ ပြင့္လာသည္ ။ အို..ကိုေအာင္…သူမ ေစာက္ပတ္ကို လိုးထည့္ဖို႔ သူမေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ျဖဲကားေနသည္ ။ လီးတုတ္တုတ္ႀကီးကလည္း တဆတ္ဆတ္ ခါေနသည္ ။ တကယ္တမ္း အလိုးခံရေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့လည္း စုမိစံ လန႔္ေနသည္ ။

ဒစ္ျပဲလန္ႀကီးနဲ႔ လီးထိပ္ဖူးႀကီး သည္ စုမိစံရဲ့ ေစာက္ဖုတ္အဝမွာ လာထိေတ့သည္ ။

“ အိ ”
ဆတ္ကနဲ တုန္သြားတဲ့ စုမိစံကို ဟန္ဝင္းေအာင္က သေဘာက်စြာ စိုက္ၾကည့္ရင္း သူ႔လီးထိပ္ဖူးႀကီးကို ထိုးသြင္းထည့္လိုက္သည္ ။

အရည္ေတြ နစ္ေနေအာင္ ရႊဲေနတာေၾကာင့္ ေခ်ာေခ်ာမႊတ္မႊတ္ဘဲ လထစ္ႀကီးသည္ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ ၾကားက စပ္ယွက္ေပါက္ထဲကို တိုးဝင္သြားသည္ ။ စုမိစံ ပါးစပ္ေလး ဟသြားၿပီး သူမေဘး တဖက္တခ်က္မွာ ေထာက္ထားတဲ့ ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ လက္ေတြကို ဖမ္းဆုပ္ကာ ကိုင္လိုက္သည္ ။

“ အ…အ….အ……..ကို…ကို….ကို…ကိုေအာင္….”

စိုအိေနတဲ့ ေစာက္ပတ္အတြင္းက အသားႏုႏုေလးေတြထဲ ထိပ္ဖူးႀကီး က်ပ္က်ပ္တည္းတည္း ေရာက္ေနတာက ဟန္ဝင္းေအာင္ကို အေတြ႕ထူးေစသည္ ။ ေျဖးေျဖးခ်င္း ထိုးလိုက္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္လိုက္နဲ႔
ကစားေပးေနေတာ့ စုမိစံ တဟင္ဟင္ တဟာဟာနဲ႔ ဖင္ေတြ ေျမာက္ႂကြသြားလိုက္ ေပါင္တန္ေတြ ေထာင္လာလိုက္နဲ႔ ေယာက်္ားလီးနဲ႔ စစခ်င္း ၾကဳံဖူးေနရၿပီ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ စုမိစံက သူ႔ကို စြဲသြားေအာင္ ကာမပညာစြမ္းေတြ ကို တခုၿပီးတခု ျပသေနတာ ျဖစ္သည္ ။ ဒီေကာင္မေလး သူ႔ကို စြဲသြားလၽွင္ သူ လိမ္ညာၿပီး အရ ခ်ိဳင္ေတာ့မွာေလ ..။
သူ အခ်ိန္မဆြဲတတ္ ။ ေနာက္တခါ ဆိုတာ မေရရာ မေသခ်ာဘူး မဟုတ္လား ။ ဒီေန႔ဘဲ စခ်ိန္း..ဒီေန႔ဘဲ ျဖဳတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ေစာက္ပတ္ထဲမွာ လီးတပ္ရက္နဲ႔ နို႔စူစူလုံးလုံးေလးေတြကို ဆုပ္ကိုင္ညႇစ္လိုက္ နို႔သီးေလးေတြကို စို႔ေပးလိုက္ ကစားေနျပန္သည္ ။ ခဏၾကာမွ ျပန္ဖိသြင္းလိုက္သည္ ။ သြင္းလိုက္ ဆုတ္လိုက္ အႀကိမ္မ်ားစြာနဲ႔ လုပ္ေပးေတာ့ စုမိစံ ခံနိုင္လာသည္ ။ လီးတုတ္ႀကီး စုမိစံရဲ့ အဖုတ္ထဲမွာ မင္းမူေနၿပီ ။ စုမိစံသည္ ထင္ထားသေလာက္ မနာက်င္ဘဲ ခ်စ္သူရဲ့ လိင္တန္ကို သူမ လက္ခံနိုင္တာကို အံ့ၾသ ေက်နပ္မိေနသည္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္ကလည္း အပ်ိဳစင္ ငယ္ငယ္ေခ်ာခ်ာ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလးကို တက္လုပ္ေနရလို႔ အရမ္း ပီတိျဖာ ေက်နပ္ေနသည္ ။ က်ဥ္းၾကပ္လွတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ ဖိဖိေဆာင့္ရင္း ျဖဴေဖြး လွပ အခ်ိဳးက်တဲ့ စုမိစံရဲ့ ကိုယ္တုံးလုံး ကိုယ္ခႏၶာေလးကို အရသာခံ ၾကည့္ေနသည္ ။ တတ္နိုင္ရင္ ဗီဒီယိုေတာင္ ရိုက္ထားလိုက္ခ်င္သည္ ။ အင္း..အင္း..အင္း..နဲ႔ အားယူကာ ေဆာင့္ထည့္ပစ္လိုက္ေတာ့ စုမိစံ တအားေကာင္းတက္ၿပီး ေကာ့လန္တက္သြားသလို ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ လီးထိပ္ေပါက္က အရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြ ဒလေဟာ ပန္းထြက္ကုန္သည္ ။

“ အား..ဟားဟားဟား……..အိုး..ေကာင္း…ေကာင္းလိုက္တာ…စုမိရယ္………စုမိေကာ ေကာင္းလားဟင္…..”

“ အင္း..ေကာင္းတယ္..ကိုေအာင္….”

ဟန္ဝင္းေအာင္ နဲ႔ စုမိစံ တိုက္ခန္းေပၚက ျပန္ဆင္းခဲ့ၾကတဲ့အခ်ိန္ စုမိစံရဲ့ ေစာက္ပတ္ေလး က်ိန္းစပ္ေနတာေၾကာင့္ စုမိစံ မနည္း ေျခလွမ္း လွမ္းေနရသည္ ။

“ ကိုေအာင္ သိပ္ၾကမ္းတာဘဲ..စုမိ အခု အရမ္း စပ္ေနတယ္..သိလား …”

စုမိစံက ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ေျပာလိုက္ၿပီး လက္သီးဆုပ္ေလးနဲ႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ ပုခုံးကို ထုလိုက္သည္ ။

စုမိစံကို မျပန္ခင္ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ ဝင္စားၾကတဲ့ အခ်ိန္ ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ ေက်ာင္းလခ လိုသည္ ဆိုၿပီး ပိုက္ဆံ ဖန္သည္ ။ စုမိစံကလည္း တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အဆုံးစြန္အထိ ရင္းႏွီးၿပီးၾကတဲ့ ခ်စ္သူေတြမို႔ ဘာသံသယမွ မရွိဘူး ။ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ထုတ္ေပးသည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ အစပ်ိဳး စမ္းလိုက္တာ ျဖစ္သည္ ။

စုမိစံ ဆီက ရတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ အခန္း ႀကံဖန္ေပးတဲ့သူငယ္ခ်င္း ေဇာ္မင္းထိုက္ကို ထမင္းလိုက္ေကၽြးသလို သူလဲ ဘီယာေတြေသာက္သည္ ။

ညပိုင္းေရာက္ေတာ့ စုမိစံ သူ႔ဆီကို ဖုန္းဆက္သည္ ။ စုမိစံသည္ ဟန္ဝင္းေအာင္ တြက္ဆထားသလိုဘဲ ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ အဆုံးစြန္အထိ ျဖစ္ပ်က္ၿပီးသြားေသာအခါ ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ခိုက္သြားသည္ ။ စြဲသြားသည္ ။

“ ကိုေအာင့္ကိုဘဲ သတ္ရေနတယ္..ကိုေအာင့္ကို အရမ္း လြမ္းေနတယ္..ကိုေအာင္နဲ႔ ထပ္ ေတြ႕ခ်င္တယ္…” လို႔ ဖီလင္သံေလးနဲ႔ တတြတ္တြတ္ ေျပာဆိုေနၿပီေလ …။

ေက်ာင္းက စားေသာက္ဆိုင္မွာ ျပန္ဆုံၾကေတာ့ စုမိစံကိုက ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ေနာက္ထပ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႕ၾကရေအာင္လို႔ စေျပာလာတယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ အေနနဲ႔က ခုေတြ႕ခ်င္ ခုခ်က္ခ်င္း သြားေတြ႕လို႔ ရတာ မဟုတ္ဘူး ။ ေဇာ္မင္းထိုက္ကို ဖုန္းဆက္..သူက က်ဴရွင္ မရွိတဲ့ ညေနပိုင္းမွာ လာခဲ့ဖို႔ ေျပာမွ သူက စုမိစံကို တခါ ထပ္ ခ်ိန္းရတာ ။ က်ဴရွင္ ဆရာကလည္း တခ်ိဳ႕ေန႔ေတြမွာ အခ်ိန္ပို သင္တတ္ေတာ့ ဒီလိုေန႔ေတြ ဆိုရင္ အခန္းက မအားဘူးေပါ့ ။

ဒုတိယ တခါ ခ်ိန္းေတြ႕ၾကေတာ့ ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းဘဲ စုမိစံရဲ့ လက္ကေလးကို သူ ဆြဲယူၿပီး ခၽြတ္ခ်လိုက္လို႔ ဘြားကနဲ ေပၚလာတဲ့ သူ႔လိင္ေခ်ာင္းတုတ္တုတ္ႀကီး အေပၚကို တင္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဟိုတခါထဲက လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကို ကိုင္ဆုပ္ ကစားပါေတာ့တယ္ ။

“ ကိုေအာင္က ဟိုတခါ ေျပတာ စုမိစံ နားမလည္ဘူး..ဒါက စုမိစံရဲ့ ဒုတ္ႀကီးတဲ့..ဒါ ကိုေအာင့္ ဒုတ္ဘဲဟာ…စုမိစံ ဒုတ္ ဘယ္လို ျဖစ္နိုင္မလဲ….”

ဟန္ဝင္းေအာင္က ရယ္ေမာလိုက္ၿပီး….“ စုမိစံကို ကိုေအာင္က အပိုင္ေပးလိုက္ၿပီေလ ..ဒါ စုမိစံရဲ့ ဒုတ္..ျဖစ္သြားၿပီ..ဆိုလိုတာက စုမိစံ ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ သုံးနိုင္ၿပီ…စုမိစံအတြက္…စုမိစံကို ခ်စ္ေပးမယ့္ ဒုတ္ႀကီးလို႔ပါ …..ကဲ..စုမိစံ စုတ္ခ်င္လည္း စုတ္လို႔ရတယ္ …”လို႔ ေျပာလိုက္ေသာအခါ စုမိစံလည္း ဖ်စ္ညႇစ္ကိုင္တြယ္ေနရာမွ “ စုမိ  မစုတ္တတ္ဘူး …စုမိမွ တခါဘူးမွ ေယာက်္ားတေယာက္နဲ႔ ရည္းစား မထားဘူးတာကို ကိုေအာင္ကလဲ..”လို႔ မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးကာ ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ အရင္က မထားဖူးေပမယ့္ အခု ထားဖူးေနၿပီးၿပီေလ …ကဲ..လာ..လာ..စုမိ..ကိုေအာင္ ဘယ္လို စုတ္ေပးရတယ္ ဆိုတာ လက္ေတြ႕ ျပမယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္က စုမိစံရဲ့ လက္ညႇိုးေလးကို ညင္သာစြာနဲ႔ သူ႔လက္နဲ႔ဆုပ္ကိုင္ကာ ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ဒီလက္ညႇိုးေလးကို သူ႔ပါးစပ္ထဲ ငုံလိုက္ၿပီး စုတ္ျပသည္ ။ လ်ာ
နဲ႔ ထိုးကလိျပသည္ ။

“ ကဲ..အဲလိုဘဲ ကိုေအာင့္လီးကို စမ္းစုတ္ၾကည့္…စုမိစံ….”
စုမိစံလည္း တုတ္တုတ္ခဲခဲ လီးတန္ႀကီးကို သူျပေပးတဲ့အတိုင္း စမ္း စုတ္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္ ..။

“ လ်ာေလးနဲ႔ ထိုးေပး..ကစားေပး..လူးလွိမ့္ေပး..စုမိစံ….”
ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ သင္ျပမႈနဲ႔ စုမိစံ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကို စုတ္တတ္လာတယ္ ။ ဒီေန႔ ဟန္ဝင္းေအာင္က
ေစာက္ပတ္ကို ေကာင္းေကာင္း ယက္ေပးသလို လိုးလည္း လိုးေပးတယ္ ။ စုမိစံ သူ႔ကို ေရေရလည္လည္ ခိုက္သြားရၿပီ ။ဟန္ဝင္းေအာင္က စုမိစံကို ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းၿပီး လိုးတယ္ ။ ေစာက္ပတ္ ယက္ရင္းလည္း ဖင္ေပါက္ကိုပါ သူ လ်ာနဲ႔ ဆြတယ္ ။ ယက္လည္း ယက္တယ္ ။ စုမိစံ
မရိပ္စားမိတာက ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ စုမိစံကို ဖင္ဖြင့္ဖို႔ ႀကိဳးစား လမ္းေဖါက္ေနတာကိုပါဘဲ ။

ေကာင္မေလးလည္း သူ႔ကို ခိုက္သြား စြဲသြားေရာ ေကာင္မေလးဆီက ဖန္ေတာ့တာဘဲ ။ စုမိစံသည္
အခ်စ္မွာ မႊန္ထြန္ၿပီး သူ႔မွာ ရွိတာေတြ ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ထုတ္ေပးေတာ့တာဘဲ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ ဝတ္ဖို႔ အဝတ္အစားေတြ..ေရႊဟန္းခ်ိန္း..လက္ပတ္နာရီ ..ေနကာမ်က္မွန္ အကုန္ ဝယ္ေပးေတာ့တာဘဲ။

ဟန္ဝင္းေအာင္က သူမ်ားနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးရင္လည္း “ ငါ့လက္ထပ္မယ့္ ဇနီးေလာင္း…” လို႔ ေျပာတာကိုလည္း စုမိစံ တအား သေဘာက်မိတယ္ ။

က်ဴရွင္ေက်ာင္းမွာ လိုးၾကရတာကို ေနာက္ပိုင္း မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ။ သူမ်ား ႐ုတ္တရက္ ေရာက္လာရင္
ကိုယ္တုံးလုံးေတြနဲ႔မို႔ အခက္ေတြ႕မယ္ေလ ။

ဒါေၾကာင့္ ဒက္ဒီတို႔ မာမီတို႔ နယ္သြားၾကတဲ့ ရက္ေတြမွာ ဟန္ဝင္းေအာင္ကို သူတို႔ ေနတဲ့ အိမ္ကိုလာခိုင္းလိုက္တယ္ ။ အိမ္ေဖၚနဲ႔ ထမင္းခ်က္တို႔ အိမ္မွာ ရွိေနေပမယ့္ စုမိစံကို သူတို႔ ေၾကာက္ၾကရ
တယ္ ။ စုမိစံ ဘာလုပ္လုပ္ မသိခ်င္ေယာင္ဘဲ ေဆာင္ေနၾကတဲ့ လူေတြပါ ..။

ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ စုမိစံတို႔ အိမ္ေပၚမွာ စုမိစံကို တဝ လိုးပါေတာ့တယ္ ။ စုမိစံကလည္း ႀကိဳက္တယ္။
စုမိစံမိဘေတြ ဘာေတြ ရွိတယ္ ဆိုတာလည္း ဟန္ဝင္းေအာင္ ေလ့လာလို႔ ရသြားတယ္ ။ ေႁမြေပြး ခါးပိုက္ပိုက္မိေနတယ္ ဆိုတာ စုမိစံေလးကေတာ့ မသိဘူး ။

ဒီအေတာအတြင္းမွာ စုမိစံကို ေက်ာင္းဝင္းထဲ သြားသြားေစာင့္ရင္း ေက်ာင္းဝင္းထဲက လဖက္ရည္ဆိုင္မွာ“နပိုလီယန္ ” ဆိုတဲ့ သူ႔လိုလူတေယာက္နဲ႔ ဆုံမိၿပီး ေဘာ္ဒါ ျဖစ္သြားတယ္ ။ “ နပိုလီယန္ ” က ကမၻာေက်ာ္ စစ္သူႀကီး နပိုလီယန္လိုဘဲ အရပ္ပုတယ္ ။ အသားညိဳညိဳ ဆံပင္ရွည္ေကာက္ေကာက္ နပိုလီယန္က ႐ုပ္ရွင္မင္းသား ေဒြးလိုလို သားညီလိုလို ပုံစံ ..။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီခပ္စုတ္စုတ္ကို ဝတ္ထားတတ္တယ္ ။

သူ႔ကိုယ္သူ တခါတေလ နိုင္ငံျခားက ျပန္လာသလိုလို..သေဘၤာသားလိုလို ေျပာဆို ဂိုက္ဖမ္းတတ္တယ္ ။

ေႁမြေႁမြခ်င္း ေျချမင္ၾကတယ္ ။ ၀ါသနာတူ စရိုက္တူခ်င္း ေတြ႕ၾကၿပီ ..။
နပိုလီယန္က ေက်ာင္းသားအစစ္ပါ ။ သို႔ေပမယ့္ ေက်ာင္းထဲ လာၿပီး လဖက္ရည္ဆိုင္ ကင္တင္းဘဲ ထိုင္တဲ့ လူ ။ စာသင္ခ်င္တာထက္ လူေတြကို ညာစားခ်င္ေနတယ္ ။ သူက ဟန္ဝင္းေအာင္ ေက်ာင္းသား အစစ္ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို သိေနတယ္ ။

“ ခင္ဗ်ား..ေစာ္ ေရေရလည္လည္ မိုက္တယ္ဗ်ာ..ခင္ဗ်ား..သူ႔ကို တကယ္ မႀကိဳက္ပါဘူးေလ..က်ေနာ္ သိေနတယ္ ..ခင္ဗ်ား..တခုုခု သူ႔ဆီက လိုခ်င္လို႔ ႀကိဳက္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာပါ..” လို႔ ဒဲ့ဒိုးႀကီး သူ႔ကိုေျပာတယ္ ။

“ က်ေနာ္ နဲ႔ ခင္ဗ်ား ေပါင္းလိုက္ရင္ မိုးဘယက္က ႂကြက္ႂကြက္ညံ ဆိုသလို ျဖစ္ကုန္မယ္…က်ေနာ့္ရဲ့ အႀကံဉာဏ္ေတြနဲ႔ ခင္ဗ်ား လႈပ္ရွားလိုက္ရင္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အတြက္ အိုေကစိုေျပလိမ့္မယ္ ..ဘယ္လို
လဲ..ေပါင္းၿပီး ရိုက္လိုက္ၾကမလား ….ဟန္ဝင္းေအာင္…” လို႔ ေျပာလာတယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္ကလည္း စိမ္ေခၚရင္ တိမ္ေပၚအထိ တက္ရဲတဲ့ေကာင္ ဆိုေတာ့ “ လုပ္လိုက္ေလ..ၾကာသလား …” ဘဲ ။ နပိုလီယန္က သူ႔အမေတြ ေနတဲ့ ရပ္ကြက္တခုကို ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ေခၚသြားတယ္ ။

အခု ပုံအတိိုုင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ ပုံေျပာင္းရတယ္ ။ နိုင္ငံျခား ဆန္ဆန္ ဝတ္စားရတယ္ ။ စကားေျပာရင္ ျမန္မာစကားကို မပီကလာ ပီကလာ လုပ္ေျပာ..ဘိုလို ဒြတ္ဒက္ရႊတ္ရွက္ေတြ ေျပာရတယ္ ။

ျမန္မာေငြကို မသုံးတတ္သလို ဟန္ေဆာင္ရတယ္ ။ အိတ္ထဲမွာလည္း ေဒၚလာ တရာတန္ေတြ ထည့္ထားရတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ နံမည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ..ေရာ္နယ္လ္မင္းေအာင္ ..လို႔ေျပာင္းလိုက္ရတယ္ ။

နပိုလီယန္က သူ႔အမေတြကို ေရာ္နယ္လ္မင္းေအာင္က ယူအက္စ္ေအ လယ္လ္ေအ က ခဏ လာလည္တာ..သူ႔အလုပ္က သိပ္ေကာင္းတာ ..ျမန္မာဝန္ထမ္းေတြ သူ႔အလုပ္မွာ ခန႔္ေပးနိုင္တယ္….ဘာညာ နဲ႔ညာေတာ့တာဘဲ..။  ဟန္ဝင္းေအာင္သည္ ၁၉ႏွစ္သာသာ ခ်ာတိတ္တေကာင္ဘဲ ျဖစ္ေပမယ့္ နပိုလီယန္က အသက္ပိုႀကီးတယ္ လို႔ ညာထားတယ္ ။ နပိုလီယန္ရဲ့ အမေတြက သူတို႔ ရပ္ကြက္ထဲက ယူအက္စ္ကို သြား အလုပ္လုပ္ခ်င္သူေတြကို ရွာေပးတယ္ ။ နပိုလီယန္က တေယာက္ကို အနည္းဆုံး ၁ဝသိန္းကုန္က်မယ္…ဘာညာ နဲ႔ ဖန္တယ္ ။ ခဏခ်င္းမွာဘဲ လုပ္ခ်င္သူ သြားခ်င္သူေတြ တေအာႀကီး တေထာႀကီး ရလိုက္တယ္ ။ ေငြေတြလည္း တပုံတေခါင္းႀကီး ရလိုက္တယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္ ယူအက္စ္ကို ျပန္ထြက္သြားၿပီး ေခၚစာေတြ ေလယာဥ္လက္မွတ္ေတြ ပို႔မယ္ လို႔ ညာလိုက္ၾကၿပီး ဟန္ဝင္းေအာင္ ကိုယ္ေရာင္ ေဖ်ာက္သြားလိုက္တယ္ ။ နဂိုထဲက သူတို႔ အကြက္ဆင္

ထားတာကို သူတို႔ လုပ္ၾကတာဘဲေလ ။

တလ လည္း မထြက္ရ ႏွစ္လ လည္း မထြက္ရ…အယ္လ္ေအ မေရာက္ဘဲ လူေတြ အလိမ္ခံရလို႔ ပူညံပူညံေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီး နပိုလီယန႔္အမေတြကို မဲၾကေတာ့တာေပါ့ ။ နပိုလီယန္လည္း အိမ္က

ဒိုးေတာ့တာဘဲ ။ နဲနဲ ေပါက္ေရာက္တဲ့ လူတေယာက္က သူ႔သမီး ခံလိုက္ရလို႔ မေက်နပ္ဘဲ ရဲကို တိုင္တယ္ ။

ရဲက နပိုလီယန္ကို အပူတျပင္း လိုက္ရွာၾကေတာ့တာေပါ့ ။

နပိုလီယန္နဲ႔ ဟန္ဝင္းေအာင္တို႔က ရလိုက္တဲ့ ေငြသိန္းေပါင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ကိုင္ၿပီး ပင္လယ္ကမ္းစပ္ေတြ..ေတာင္စခန္းၿမိဳ႕ေတြမွာ သူတို႔ကိုယ္ကို သူတို႔ သန္းႂကြယ္သူေဌးႀကီးေတြလို အိုက္

တင္ဖမ္းထားၿပီး သုံးစြဲေနၾကတယ္ ။ ဘီယာေသာက္ ဖဲရိုက္ ဖါမေတြ ေခၚနဲ႔ ေပ်ာ္လို႔မဆုံး ျပဳံးလို႔ မဝၾကဘူး ။

ဟန္ဝင္းေအာင္ ဉာဏ္စိုးနဲ႔အတူ ( စေတးေရွာင္ ) ရင္း    ငပလီကမ္းေျခမွာ သူတို႔လိုဘဲ ဖိုးတြမ္တီး လိုက္လုပ္ေနတဲ့ အုပ္စုတစု နဲ႔ ေတြ႕ဆုံ ခင္မင္သြားတယ္ ။

ဒီအုပ္စုထဲက ညိဳညိဳညိမ္း ဆိုတဲ့ ေစာ္ေလးနဲ႔သူ ဆုံတယ္ ။

ညိဳညိဳညိမ္းက သူ႔လိုဘဲ ဖိုးတြမ္တီး ရိုက္စားေနတဲ့ ေစာ္ေလး ။

မဆိုးပါဘူး ..။ အသားညိဳညက္ညက္ နဲ႔ကိုယ္လုံးက ရွယ္ဘဲ ..။
ဘဝတူ ဆိုေတာ့ ေပါင္းမိဖို႔ ပို လြယ္ကူတယ္ေလ ။ ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ဟန္ဝင္းေအာင္ ေပါင္းၿပီး ဂြင္ဖန္ပါလား လို႔ ဉာဏ္စိုးက အႀကံေပးတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့ ေဘာ္ဒါေတြကလည္း သေဘာတူတယ္ ။

ရဲတပ္ဖြဲ႕အေနနဲ႔က လိမ္လည္မႈေလာက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ မလိုက္ၾကဘူး ။ နီးနီးနားနား ကိုယ့္ရပ္ကြက္ကိုယ့္ၿမိဳ႕နယ္ေလာက္ ဆိုရင္ေတာ့ လိုက္ဖမ္းမွာ ။ အမႈတိုင္တဲ့လူေတြဖက္က စားရိတ္ အကုန္အက်ခံၿပီး အပိုေၾကးလည္း ထပ္ေဆာင္းေပးေတာ့ ပါးနပ္လ်င္ျမန္တဲ့ ရဲတေယာက္က နပိုလီယန္နဲ႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ ေနာက္ကို လိုက္ေပးတယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကလည္း လာဖမ္းတဲ့ ရဲကို ေငြေပးၿပီး လြတ္ေျမာက္ရာ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း အတြက္ ႀကိဳးစားေပမယ့္ ဒီရဲက မယူဘူး ။ သူ႔ကို အမႈတိုင္တဲ့ဖက္က ေပးၿပီး ျဖစ္တာေၾကာင့္ရယ္ သူကိုယ္တိုင္က လိမ္တဲ့ေကာင္ေတြကို မုန္းတာေၾကာင့္ရယ္ ေၾကာင့္ လပ္မယူေတာ့ဘူး ။

ဒီေတာ့ ဟန္ဝင္းေအာင္ နဲ႔ နပိုလီယန္တို႔ ေဂ်းထဲ ေအာင္းသြားၾကရတယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ မိဘေတြလည္း လူၾကားထဲ မ်က္ႏွာ မျပရဲေအာင္ အရွက္ရၾကတယ္ ။ စုမိစံကေတာ့ ဘာမွ မသိေတာ့ေမၽွာ္ေစာင့္ေနတယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ ေပၚမလာလို႔ တငိုငို နဲ႔ …။

ေထာင္ထဲကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ ေရာက္သြားရတာဘဲ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း ဒီကိစၥမွာ အဖမ္းခံရ ေထာင္က်ေပမယ့္ လူေတြကို ဘယ္လို လိမ္လို႔ ရတယ္ဆိုတာ ကို သူသိသြားရလို႔ သူေက်နပ္တယ္ ။ ေထာင္ဆိုတာကလည္း လူမိုက္ လူဆိုး လူလိမ္ေတြ စုေဝးရာေနရာျဖစ္လို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ အတြက္ ပိုၿပီး ေလ့လာဆည္းပူးနိုင္တဲ့ ေက်ာင္းႀကီးတခုလိုဘဲ ။ သူ႔ထက္ လ်င္တဲ့ ေတာ္တဲ့ လူလိမ္ေတြကို ေထာင္ထဲမွာ ဆုံရ သိရ ခင္မင္ခြင့္ရသြားတယ္ ။ သူ႔ကိုပညာေတာ္သင္ လႊတ္လိုက္သလို ျဖစ္သြားရတယ္ ။ သေဘာေကာင္းတဲ့ လူလိမ္ ဆရာႀကီးေတြက ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေတြကို ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ေျပာၿပ သင္ေပးၾကတယ္ ။

ေထာင္က ထြက္လာေတာ့ သူ႔မိဘေတြကလည္း သူ႔ကို အေမြျဖတ္ သားအျဖစ္က စြန႔္ပစ္ၾကလို႔ ေနစရာ မရွိေတာ့ဘူး ။ ဒါလည္း ဟန္ဝင္းေအာင္က ဝမ္းမနည္းပါဘူး ။ ေထာင္ထဲမွာ ခင္မင္ခဲ့တဲ့
ဉာဏ္စိုး ဆိုတဲ့ လူနဲ႔ ေပါင္းၿပီး သေဘၤာတင္တဲ့ ေအးဂ်င့္႐ုံး ဖြင့္တယ္ ။ အားလုံး အင္ေတြဘဲေလ ။ သေဘၤာသား လုပ္ခ်င္တဲ့လူေတြကလည္း တပုံႀကီးဘဲ ဆိုေတာ့ ဟန္ဝင္းေအာင္တို႔ရဲ့ ဂြင္ထဲကိုအခ်ဥ္ေတြ အမ်ားႀကီး ဝင္လာၾကေရာ ။ ဉာဏ္စိုးနဲ႔သူ ရသမၽွ ရိုက္စားလုပ္ ေျခရာေဖ်ာက္ၾကတယ္ ။

သူ႔ေကာင္မေလး စုမိစံကလည္း သူ႔ကို မိဘေတြက သားအျဖစ္က စြန႔္ပစ္တဲ့ အေၾကာင္း သတင္းစာေတြမွာ ထည့္လိုက္ေတာ့ ေတြ႕သိသြားၿပီး သူ႔အေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္ စုံစမ္းေတာ့
 အားလုံး သိသြားၿပီး သူ႔ကို ျဖတ္သြားတယ္ ။

 သုဘဒၵါကေဖး သည္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာေကာင္မေလးေတြ စားပြဲထိုးလို႔ နံမည္ႀကီးတယ္ ။
ေကာင္မေလးေတြကို လာၿပီး အငမ္းတရားပြားခ်င္လို႔ လာစားလာေသာက္ လာထိုင္ၾကလို႔ ဒီေကာ္ဖီနဲ႔ မုန႔္ဆိုင္သည္ လူျပည့္ေနတာ မ်ားတယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္ သည္ဆိုင္က ပက္ဂီလင္း ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးကို သေဘာက်ေနတယ္။ ပက္ဂီလင္းသည္ ႐ုပ္ကေလးကလည္း လွတယ္ ။ ကိုယ္လုံးေလးကလည္း လွတယ္ ။ ပက္ဂီလင္းကို ၾကည့္ခ်င္လို႔
ဟန္ဝင္းေအာင္ သုဘဒၵါကေဖးမွာထိုင္ေနတယ္ ။

ပက္ဂီလင္းသည္  ရြရြႂကြႂကြေလး လွမ္းရင္း သူ႔စားပြဲကို ေရာက္လာတယ္ ။

“ ဘာသုံးေဆာင္ပါမလဲ..အကို…”

မ်က္ေတာင္ေလး ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္နဲ႔ ပက္ဂီလင္း ေမးတယ္ ။ စားပြဲထိုးမေလး တေယာက္ နဲ႔ မတူဘဲ
ျမန္မာဗီဒီယို ဇာတ္ကားေတြထဲက မင္းသမီးေလးနဲ႔ တူေနတယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ က  နို႔မပါ သၾကားမထည့္တဲ့ ဘလက္ေကာ္ဖီတခြက္ မွာလိုက္တယ္ ။

ပက္ဂီလင္း ရြရြႂကြႂကြေလး ျပန္ထြက္သြားတယ္ ။ သူမရဲ့ဖင္လွလွေလးကို ဟန္ဝင္းေအာင္ ေငးေမာရင္း
က်န္ခဲ့တယ္ ။ ခါးေသးေသးေလး ေအာက္က  ဖင္ေတြက မႀကီးေပမယ့္ တင္းတင္းရင္းရင္း လုံးလုံးေလးေတြ ။

“ ကိုဟန္ဝင္းေအာင္ …”

သူ႔နံမည္ကိုေခၚသံေၾကာင့္ ဟန္ဝင္းေအာင္ လန႔္သြားတယ္ ။ ဖိုးတြမ္တီးသမားတေယာက္မို႔ သူ႔မွာ
က ရန္သူ မုန္းသူ ၀ိုင္းဝိုင္းလည္ေနသည္ေလ ။

“ ဟင္…ညိဳညိဳညိမ္း …”

ငပလီ မွာ ဆုံခဲ့တဲ့ ညိဳေခ်ာေလး ။
အင္မတန္မွ အမူအရာေကာင္းသလို အင္မတန္မွ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ဖိုးတြမ္တီးမေလး ။

“ ဖုန္းလဲ မေခၚဘူး..ဘာလဲ..ေလစိမ္းတိုက္တာလား ..ပဲမ်ားတာလား…”

“ မအားလို႔ပါ..ညိဳညိမ္းရယ္..ခရီး ထြက္ေနရလို႔..လာ..ထိုင္ေလ..ဘာစားဘာေသာက္မလဲ  ညိဳညိမ္း..”

ညိဳညိဳညိမ္းက သူနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ထိုင္လိုက္သည္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းဆီက အနံ့ျပင္းတဲ့ ေရေမႊးအနံ့ ဝဲပ်ံလာသည္ ။

“ ဘယ္ေတြကိုမ်ား ခရီးထြက္ေနရတာလဲ ..ဆရာႀကီးရဲ့…”

“ အဟဲ…ေမာ္စကို ေလ  …”

“ ဟင္….ဟုတ္လား..အတည္ေျပာတာလား ..”

“ မေနာက္ပါဘူး…ညိဳညိမ္းရယ္…”

“ ကိုနပိုလီယန္ႀကီး နဲ႔ တတြဲထဲလား ..”

“ ဟုတ္တယ္…သူက အထဲမွာ က်န္ခဲ့တယ္..မထြက္ရေသးဘူး …”

“ ေဆာရီးဘဲ..ၾကားရတာ..ညိဳညိမ္းက ကိုဟန္ဝင္းေအာင္က ညိဳညိမ္းကိုမ်ား ေရွာင္ေနတာလားလို႔..”

ပက္ဂီလင္း အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ ေကာ္ဖီခြက္ လာခ်ေပးတယ္ ။

“ ညိဳညိမ္း..ဘာမွာမလဲ…”

“ မမွာေတာ့ဘူး..စားခဲ့ၿပီးၿပီ …”

ညိဳညိဳညိမ္းေရွ႕မွာမို႔ ပက္ဂီကို သူ ေသေသခ်ာခ်ာ မငမ္းေတာ့ဘူး ။

ပက္ဂီလင္း လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ နဲ႔ သူတို႔ အနားက ထြက္သြားေတာ့ ညိဳညိဳညိမ္းက “ ေကာင္မေလးက လန္းတယ္ေနာ္ ..” လို႔ သူ႔ကို ေျပာလိုက္တယ္ ။

သူက “ ညိဳညိမ္းေလာက္ မလန္းပါဘူး..” လို႔ ျပဳံးစိစိနဲ႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းက “ ေျမႇာက္မေနနဲ႔..ေကၽြးစရာ မရွိဘူး …” လို႔ မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ။ သူက “ ညိဳညိမ္းမွာ ေကၽြးစရာ

ေတြ ရွိပါတယ္ေလ…” လို႔ေျပာရင္း ညိဳညိဳညိမ္းကို ေစ့ေစ့စိုက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္တယ္ ။

“ သြား…ဘာေတြ လာေျပာေနမွန္းလဲ သိဘူး…ဒီေန႔ ဘာလုပ္စရာေတြ ရွိသလဲ..ဘာဂြင္ေတြ ရွိသလဲ..ခိခိ..”

“ ထူးထူးျခားျခားေတာ့ မရွိပါဘူး ..ညိဳညိမ္း အားရင္ ေအးေအးေဆးေဆး ရွိတဲ့ တေနရာ သြားၾကမလား”

ညိဳညိဳညိမ္းက သူ႔ကို ဟိုတယ္ေခၚၿပီး ျဗဳံးခ်င္ေနတယ္ဆိုတာ အထာေပါက္တယ္ ။

“ ဒီမွာလည္း ေအးေဆးေနတာဘဲ..ၾကည့္..အဲယားကြန္းက ေအးစိမ့္ေနတာဘဲ …မေကာင္းဘူးလား..”

“ ဒီမွာက လူေတြနဲ႔ မလြတ္လပ္ဘူး…ကိုယ္က ညိဳညိမ္းနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႕ခ်င္တာ….”

“ ခုလဲ ႏွစ္ေယာက္ထဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ဘဲေလ..ခိခိခိ….ေအးေဆးေပါ့..ခဏေနပါအုံး …ေမးခ်င္ေသးတယ္ …အခု လက္ရွိ ဘာအလုပ္လုပ္ေနလဲ..ဘယ္သူနဲ႔ လုပ္ေနလဲ…အလုပ္ဂြင္တခု

ရွိလို႔..အလုပ္လုပ္ခ်င္ရင္ေျပာ….”

“ လုပ္ခ်င္တာေပါ့..ဂြင္ေကာင္းေလး ဘာေလး ရွိရင္ ေျပာပါအုံး ..”

“ ရွိတယ္..အဖြဲ႕နဲ႔ ေပါင္း လုပ္ရမွာ…စိတ္ဝင္စားရင္ ဆက္ေပးမယ္ …သူ ဦးလူႀကီး ကိုသိလား ..”

“ နယားပ်ံလူႀကီးလား…လူခ်င္းေတာ့ ဘယ္သိမလဲ..သူက ဟိုထိပ္ဖ်ားက ဘီလ်ံနာ…ကိုယ္က လမ္းေပၚကလူ …    သူ႔အေၾကာင္း ၾကားဘူးေနတာေပါ့..ေထာင္ထဲမွာလည္း သူတပည့္ေတြနဲ႔

ဆုံခဲ့တယ္ေလ”

“ ညိဳညိမ္းလဲ ေဘာ္ဒါတေကာင္က တဆင့္ ဦးလူႀကီး ကြန္ယက္ထဲ ေရာက္သြားတယ္ ..ဒီလူႀကီးက ေျခတန္လက္တန္ ေတာ္ေတာ္ရွည္တာဘဲ ..သူ႔အတြက္ အလုပ္လုပ္ေနတယ္သာ ဆိုတယ္..သူနဲ႔လည္း

 တခါမွ မဆုံရပါဘူး..သူ႔လက္ေအာက္မွာက မန္ေနဂ်ာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားသား…”

“ ညိဳညိမ္းနဲ႔ တူတူလုပ္ရမယ္ ဆိုရင္ လုပ္ခ်င္တယ္ …”

“ ဟိတ္..ဒါက ဘာစကားလဲ …ခိခိခိ….”

“ အလုပ္တြဲလုပ္ဖို႔ကို ေျပာတာပါ …တလြဲမေတြးပါနဲ႔..”

“ အိုေကေလ..ညိဳညိမ္း ေခၚသြားေပးမယ္ ..ညိဳညိမ္းနဲ႔ လုပ္ရတဲ့ ေဘာ့စ္က ဦးလူႀကီးရဲ့ ညာလက္႐ုန္း..ေဇာ္ႀကီး….တဲ့..”

သုဘဒၵါကေဖးထဲကေန ထြက္လိုက္ၾကေတာ့ တက္စီတစီး အသင့္ေတြ႕တာနဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းကို သူသြားေနက် ေရႊဂုန္တိုင္က ဟိုတယ္တခုကို ေခၚသြားလိုက္တယ္ ။

ဟိုတယ္က ဝန္ထမ္းေတြက ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ေဘာစိတေယာက္ အေနနဲ႔ သိထားၾကသလို သူတို႔ကိုအပိုေၾကး ေဘာက္ဆူး ( တစ္ပ္စ္) ေကာင္းေကာင္းေပးမယ္ ဆိုတာ သိၾကတာမို႔ ဘာမွေတာင္ မေမးဘဲ ဟိုတယ္အခန္းေသာ့ကို သူ႔လက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္တယ္ ။

နာရီပိုင္းဘဲ လာဖိမယ္ ဆိုတာ သိၿပီးသား ။

ဟိုတယ္အခန္းထဲကို ေရာက္တာနဲ႔ ဟန္ဝင္းေအာင္က ညိဳညိဳညိမ္းကို ဖက္သိုင္းၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြကို စုတ္တယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းကလည္း ျပန္စုတ္တယ္ ။ အဝတ္အစားေတြကို ႏွစ္ေယာက္သား အျမန္ဆုံး ကိုယ္ေတြေပၚက ခၽြတ္ခြာပစ္ၾကတယ္ ။ ကိုယ္လုံးတီးေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတာနဲ႔ အနားက ကုတင္ေပၚကို တက္ၾကတယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ ငပဲႀကီးက မတ္မတ္ေထာင္ေနၿပီ ။ ညိဳညိဳညိမ္းလည္း ပိန္ခ်ပ္ခ်ပ္နဲ႔ ဒုတ္ႀကီးတဲ့ ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္တအားလာတယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ကို အရင္ဆုံဖူးကထဲက ညိဳညိဳညိမ္း ခိုက္ေနတာ ။

“ စုတ္ေပးရမလား..”

ဟန္ဝင္းေအာင္က ေခါင္းညႇိမ့္ျပတယ္ ။ ညိဳညိဳညိ္မ္း သူ႔ကို ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွဲအိပ္ခိုင္းၿပီး သူ႔ဒုတ္တုတ္တုတ္ႀကီးကို အရင္နားကေန ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ထိပ္ဖူးဒစ္ျပဲႀကီးကို ငုံကာ စုတ္လိုက္တယ္ ။ သူ႔ငပဲကတုတ္လြန္းေတာ့ ပါးစပ္ထဲမွာ အျပည့္ဘဲ ။

ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့ ပုေလြက ရွယ္ဘဲ ။ တအားေတာ္တယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း ညိဳညိဳညိမ္း စုတ္ေပးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့ နို႔လုံးႀကီးေတြကို အားရပါးရဘဲ ဆုပ္နယ္ေနတယ္ ။

တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ လီးစုတ္သံေတြ ထြက္ေနတယ္ ။ နို႔သီးေခါင္းမာမာေလးေတြကို ေခ်နယ္ေနရာက ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့ ဖင္တုံးေတြကို သူ လွမ္းကိုင္ၾကည့္ျပန္တယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့ လ်ာက သူ႔ဒုတ္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ထိုးေမႊကစားေပးေနတယ္ ။

ထိလြန္းလို႔ ပါးစပ္က ညည္းမိရတယ္ ။

ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ အစုတ္ခံၿပီးေတာ့ ညိဳညိဳညိမ္းကို အစုတ္ရပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး သူ တက္ခြတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းကလည္း တအား လိုခ်င္ေနတယ္ ။ သူကလည္း တအားထန္ တအားလိုးခ်င္ေနတယ္ ။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ..လိုးလိုက္ၾကတာ တဖတ္ဖတ္ တဖုန္းဖုန္းဘဲ ။

ပထမဆုံး အခ်ီက ေတာ္ေတာ္ ျမန္တယ္ ။ သူေရာကိုယ္ေရာ ေကာင္းလို႔ တအား ေက်နပ္ၾကရတယ္ ။

ဒုတိယအခ်ီ ျပန္အစမွာေတာ့ သူ ညိဳညိဳညိမ္း ေစာက္ဖုတ္ကို ေရလည္ မႈတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။ ၿပီးမွ ပုံစံေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ လိုးတယ္ ။

ခဏနား..အစားစားၿပီး တတိယနဲ႔ စတုတၳအခ်ီေတြ ဆက္ဆြဲျဖစ္ၾကတယ္ ။  တခ်ိန္လုံး အဝတ္ေတာင္ ျပန္မဝတ္ၾကေတာ့ဘဲ ကမၻာဦးအစက အာဒံနဲ႔ ဧဝ စတိုင္နဲ႔ ဆြဲလိုက္ၾကတာ ။ ညဖက္က်မွ အျပင္ထြက္ၿပီး အစားစားၾကတယ္ ။ ပြင့္သစ္ဆန္း ဆိုတဲ့ ဆိုင္မွာ ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ ကုန္ခမ္းသြားတဲ့ အားအင္ေတြ ကို ျပန္လည္ျဖည့္သြင္းတဲ့အေနနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္စားရင္း အလုပ္ကိစၥ တိုင္ပင္ၾကတယ္ ။

ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒုစရိုက္ေလာကရဲ့ ထိပ္သီးတေယာက္ ျဖစ္တဲ့ နယားပ်ံဦးလူႀကီးတို႔ အဖြဲ႕ ထဲကို ဟန္ဝင္းေအာင္ ေရာက္ခဲ့ရသည္ ။

ေစာ္မရွိဘဲ ေၾကးစားေတြ နဲ႔ဘဲ စခန္းသြားေနခဲ့ရတဲ့ ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းျဗဳံးရလို႔ အရမ္းဟန္က်ေနၿပီ ။

နယားပ်ံဦးလူႀကီးက လူႀကီးလူေကာင္း အေရျခဳံ ဒုစရိုက္ထိပ္သီးေကာင္ႀကီးတေကာင္ပါ ။
မေကာင္းတာဆို အကုန္လုပ္တဲ့ တကယ့္လူယုတ္မာႀကီးလို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ ၾကားဖူးထားခဲ့တယ္ ။
ေထာင္ထဲမွာတုံးက လူခုနစ္ေယာက္ကို ေသြးေအးေအးနဲ႔ သတ္ပစ္လို႔ တသက္တကၽြန္းက်ေနတဲ့ ေထာင္ထဲမွာ ေနရာရေနတဲ့ဓါးဆန္းတင့္ဆိုတဲ့ လူမိုက္က ဦးလူႀကီးအတြက္ သူ ေထာင္က်ခံတာလို႔ေျပာျပဘူးတယ္ ။ ဦးလူႀကီးရဲ့ တပည့္ရင္း…တဲ့ ။ ဓါးဆန္းတင့္လို လူမိုက္ေတြ အမ်ားႀကီးကို ဦးလူႀကီး
က လက္သပ္ေမြးထားတယ္ ။ ဦးလူႀကီး အတြက္ဆိုရင္ ဘာလုပ္ေပးရလုပ္ေပးရ ဆိုတဲ့ ေက်းဇူးခံေက်းဇူး
စား လူမိုက္ေတြေပါ့ ။ သူတို႔ မိသားစုေတြရဲ့ စားဝတ္ေနေရး အဝဝကို ဦးလူႀကီးက တာဝန္ယူေပးထားတယ္ တဲ့ ။

ညိဳညိဳညိမ္းက ဟန္ဝင္းေအာင္ကို စစခ်င္း ေဇာ္ႀကီးဆီကို ေခၚသြားတာ ။
ေဇာ္ႀကီးက ဦးလူႀကီးရဲ့ အဖ်ားနား ေအာက္ဆုံးပိုင္းက တပည့္ ျဖစ္တာေတာင္ ေတာ္ေတာ့္ကို ေသြးနားထင္ေရာက္ေနတဲ့ သူေဌးေပါက္စေလးတေကာင္ ..။

ေဇာ္ႀကီးရဲ့ ဟန္ၿပ လဖက္ေျခာက္ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္က အေနာ္ရထာလမ္းေပၚမွာ ရွိတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔
သူ ဝင္သြားေတာ့ ေဇာ္ႀကီးက သူ႔႐ုံးခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနတယ္ ။

“ ဟား..ညသုံးလုံး လာၿပီေဟ့…အေတာ္ဘဲ ေတြ႕ခ်င္ေနတာ..” လို႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ႏုတ္ဆက္လိုက္တဲ့ ေဇာ္
ႀကီးသည္ ျမန္မာ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲက လူၾကမ္းအဖြဲ႕ထဲက တေယာက္နဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူတယ္လို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ ထင္မိလိုက္တယ္ ။

“ သူက …”

“ သူက ကိုေဇာ္ႀကီးကို ညိဳညိမ္း ေျပာထားတဲ့ လူေလ …အဖြဲ႕ထဲမွာ လုပ္ဖို႔ ေခၚလာတာ..”

“ ေအာ..ဟုတ္ၿပီ..ဟုတ္ၿပီ….ခင္ဗ်ားနံမည္က…”

“ ဟန္ဝင္းေအာင္ပါ …”

“ အိုေခ..အိုေခ …ညိဳညိမ္း ေခၚလာေတာ့ စိတ္ခ်တယ္..အိုေကတယ္ …အလုပ္ေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီး
ဘဲဗ်ာ….ခင္ဗ်ား…ေပ်ာ္မွာပါ…က်ေနာ္တို႔က မိသားစုေတြလိုဘဲ…၀ိုင္းလုပ္ ၀ိုင္းစား..ေပါ့….”

ေဇာ္ႀကီးက မၾကာခင္ အလုပ္ႀကီးတခု လုပ္ရမယ္ ..လတ္တေလာေတာ့ ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ဘဲ လုပ္စရာေလး
ေတြ လုပ္ေနလိုက္ ..လိုအပ္တာကို ေျပာ …လို႔ သူ႔ကို ေျပာတယ္ ။ အဲဒီအလုပ္ႀကီး ေအာင္ျမင္ရင္ေတာ့
ေတာ္ေတာ့္ကို ႀကီးႀကီးမားမား စားၾကရမွာ….တဲ့ ။

သူ ညိဳညိဳညိမ္းေနတဲ့ အိမ္ခန္းမွာ လိုက္ေနလိုက္တယ္ ။

ညိဳညိဳညိမ္းက အလုပ္ႀကီး မလုပ္ရခင္ လတ္တေလာ ကိုေဇာ္ႀကီး ခိုင္းထားတာေလးေတြ လုပ္ၾကမယ္လို႔
သူ႔ကို ေျပာတယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္ကလည္း လိမ္ရညာရ ခိုးရဝွက္ရမယ္ ဆိုရင္ အခ်ိန္မေရြးဘဲေလ ။

                     *************************************************************

ျမန္မာနို္င္ငံရဲတပ္ဖြဲ႕  ရန္ကုန္တိုင္း ( ဒုစရိုက္ႏွိမ္နင္းေရး )

ဒုရဲအုပ္ေလးေမာင္ေမာင္သည္ ရဲအုပ္ဦးေဇာ္တိုးနဲ႔အတူ ရဲမႉးဦးကိုကိုလင္းရဲ့ ႐ုံခန္းထဲကို လိုက္ပါသြားရ
သည္ ။ ရဲအုပ္ဦးေဇာ္တိုးက ရဲမႉးဦးကိုကိုလင္းက အထူးတာဝန္တရပ္ ေပးစရာရွိေနတယ္ ..ခင္ဗ်ားကို ေခၚခိုင္းလိုက္တယ္ ဆိုလို႔ သူလိုက္ခဲ့ရတာ ..။

ဒုရဲအုပ္ေလးေမာင္ေမာင္သည္ သင္တန္းဆင္းခါစ အသစ္ခ်ပ္ခၽြတ္ ရဲအရာရွိ တေယာက္မို႔ ဒုစရိုက္ေလာကသားေတြ မသိေသးတဲ့ မ်က္ႏွာစိမ္းတေယာက္ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ရဲမႉးကိုကိုလင္းက ေရြးခ်ယ္လိုက္တာ ျဖစ္ေၾကာင္း ရဲအုပ္ဦးေဇာ္တိုး သေဘာေပါက္တယ္ ။

ရဲမႉးကိုကိုလင္းရဲ့ ႐ုံးခန္းထဲမွာ အရပ္ဝတ္နဲ႔ လူတေယာက္ ထိုင္ေနတယ္ ။
လူပုံပန္းကို ၾကည့္ရတာေတာ့ သာမန္ထဲက မဟုတ္နိုင္ဘူး ။ ရာထူးႀကီးႀကီး ပုဂၢိဳလ္တေယာက္ဘဲ ျဖစ္မယ္လို႔ ရဲအုပ္ဦးေဇာ္တိုးေရာ ဒုရဲအုပ္ေလးေမာင္ေမာင္ေရာ ထင္မိၾကတယ္ ။

ရဲမႉးဦးကိုကိုလင္းက “ ခင္ဗ်ားကို အထူးတာဝန္တရပ္ ေပးစရာ ရွိတယ္ …အထူးလွို႔ဝွက္ဖို႔ လိုတယ္ ..
ခါတိုင္း လုပ္ေနက် ရဲဝတၱရား တာဝန္လို မဟုတ္ဘူး ..စုံေထာက္အလုပ္ကို လုပ္ရမွာ..သတင္းေပါက္ၾကားလို႔ မျဖစ္ဖူး..သတင္း လုံျခဳံမႈ ရွိပါေစ …” လို႔ သူ႔ကို စေျပာတယ္ ။

ၿပီးေတာ့ ရဲအုပ္ဦးေဇာ္တိုး ဖက္ကို လွည့္ၿပီး…“ ဦးေဇာ္တိုး….ကိုေလးေမာင္ေမာင္ကို အိပ္ေဖၚတီး( 840 )ကို
ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ က်ေနာ္ တာဝန္ေပးခ်င္တယ္ …သူတို႔ သြားတာလာတာ လုပ္ကိုင္တာေတြကို သူတို႔မသိ
ေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ဘဲ …” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

ဒုရဲအုပ္ေလးေမာင္ေမာင္သည္ ရဲမႉး ေျပာတာကို နားမလည္ပါ ။ အိပ္ေဖၚတီး ဆိုတာ ဘာလဲ..ဘယ္သူလဲ
သူမသိဘူး ။ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ျဖစ္ေနတယ္ ။

အိပ္ေဖၚတီး ဆိုတာ ဘာလဲ ..ဆရာ….လို႔ သူ ေမးတယ္ ။
ရဲမႉးဦးကိုကိုလင္းက ရယ္တယ္ ။ ရဲအုပ္ဦးေဇာ္တိုးက “ ကိုေလးေမာင္ေမာင္..ခင္ဗ်ားက မသိေသးဘူးကိုး
အိပ္ေဖၚတီး ဆိုတာ ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္း ဆိုတဲ့ စုံတြဲကို ေခၚတာ ..သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးက
ဖိုးတြမ္တီးေတြ …သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ အိပ္ေဖၚတီး ျဖစ္သြားတာေပါ့….သူတို႔အတြဲကို က်ေနာ္တို႔က စကားဝွက္အျဖစ္ 840  လို႔ နံမည္ေပးထားၾကတယ္ ….    ”  လို႔ ရွင္းျပလိုက္တယ္ ။

ရဲအုပ္ဦးေဇာ္တိုးက အမႈဖိုင္တြဲထဲက 420 ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ဓါတ္ပုံေတြကို ထုတ္ျပတယ္ ။

ဒီေတာ့မွ ေလးေမာင္ေမာင္ သေဘာေပါက္သြားတယ္ ။

“ သူတို႔ကို အရပ္ဝတ္အရပ္စား နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ပါ..ထူးျခားရင္ ရဲမႉးကို သတင္းပို႔ ….      ကိုေလးေမာင္ေမာင္ ..” လို႔ ရဲအုပ္ဦးေဇာ္တိုးက သူ႔ကို ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ဟုတ္ …”

“ ဒီကိစၥက ခင္ဗ်ား တေယာက္ထဲကို တာဝန္ေပးတာ….သတင္းလုံျခဳံမႈ ဂ႐ုစိုက္ပါ ..”

“ ဟုတ္ …”

ညိဳညိဳညိမ္း  ေရခ်ိဳးေနတယ္ ။

ကိုယ္တုံးလုံး ခ်ိဳးေနတာ ။
ေရပန္းက တရွဲရွဲက်ေနတဲ့ ေရပူပူေတြေအာက္မွာ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ၿပီး ရပ္ေနရတာ အရသာ ရွိေနတယ္ ။
ဆူၿဖိဳးေကာ့ေထာင္ေနတဲ့ ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးထိပ္က နို႔သီးေလးေတြအေပၚကို ေရေတြ ထိေတြ႕ေနတာက စိတ္ေတြကို လႈပ္ရွားထႂကြလာေစတယ္ ။

တကိုယ္လုံးအႏွံ့ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ပြတ္သပ္ ေခ်းခၽြတ္ေနတယ္ ။ ဂ်ိဳင္းၾကား..ေပါင္ၾကား ဖင္ၾကား..။
ဆပ္ျပာေမႊးရည္ဘူးေလးထဲက အစိမ္းေရာင္ ဆပ္ျပာရည္နဲနဲကို လက္ခုပ္ထဲ ညႇစ္ထည့္လိုက္တယ္ ။ ခါးသိမ္ေလး ေအာက္က စြင့္ထြက္ေနတဲ့ ဖင္တုံးေတြၾကားနဲ႔ ေပါင္တန္ေတြ ခလယ္က အကြဲေၾကာင္း အေျမာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ပြတ္တိုက္ ေဆးေၾကာလိုက္တယ္ ။ ဒီေနရာေတြ မနံေစာ္ေစဖို႔ ဂ႐ုစိုက္ရတယ္ ။

ကိုယ္လုံးကို ဆပ္ျပာရည္နဲ႔ ပြတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ စြင့္ကားတဲ့ ဖင္တုံးေတြက တုန္ခါေနၾကတယ္ ။
နို႔ထြားထြား ႏွစ္လုံးကလည္း တုန္ခါေနၾကတယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ေဇာ္ႀကီးက မႏၲေလးကို လႊတ္လိုက္တယ္ ။ အဲဒီမွာ အလုပ္တခု လုပ္ရမယ္ ဆိုၿပီး ။ ညိဳညိဳညိမ္း သိတယ္ ။ ေဇာ္ႀကီး ဟန္ဝင္းေအာင္ကိို ပထုတ္လိုက္တာ ။ ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ သူ ေတြ႕ခ်င္လို႔ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ မဆုံခင္က ေဇာ္ႀကီးက ညိဳညိဳညိမ္းကို ေခၚေခၚလိုးေနတာ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ ေရာက္
လာၿပီး ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ ညိေနေတာ့ ေဇာ္ႀကီး စားေပါက္ပိတ္ေနခဲ့တယ္ ေလ ။

ကလစ္ေခ်ာက္ေထာက္ …။

တိုက္ခန္းထဲကို တံခါးေသာ့ဖြင့္ၿပီး ဝင္လာတဲ့အသံ ၾကားလိုက္ရတယ္ ။

လာၿပီ ။ ေဇာ္ႀကီးလာၿပီ ။ ေဇာ္ႀကီး လိုးဖို႔ေရာက္လာၿပီ ..။

ညိဳညိဳညိမ္းလည္း ဆပ္ျပာစင္ေအာင္ ေရပန္းေအာက္မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ပြတ္သပ္ခ်ိဳးလိုက္ၿပီး ေရပန္းကို
လွည့္ပိတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေဇာ္ႀကီး ေရခ်ိဳးခန္း အေပါက္ဝကို ေရာက္လာတယ္ ။

“ ဝႉး……ညိဳညိမ္းကေတာ့ တကယ့္ကို ေတာင့္တာဘဲကြာ..ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္လည္း ညိဳညိမ္းကို အရမ္းကို
ေတြ႕ခ်င္ေနတာ …”

မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါႀကီးကိုယ္မွာပတ္ရစ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့ ညိဳညိဳညိမ္းကို ေဇာ္ႀကီးက ခါးေလး ကေန ဖက္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ဟြန္း..ပိုၿပီ…သူကေတာ့…ေစာ္ေလးေတြ ၀ိုင္းဝိုင္းလည္ေနတဲ့လူကမ်ား…..ခိခိခိ….”

“ ဟင္းဟင္း…..ကိုယ္က ညိဳညိမ္းကိုဘဲ ေတြ႕ခ်င္ေနတာ..ညိဳညိမ္းလည္း သိသားနဲ႔….”

ေဇာ္ႀကီးက မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါႀကီးကို ဆြဲျဖဳတ္ကာ ဖယ္လိုက္တယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့ ကိုယ္တုံးလုံး အလွအပေတြကို ေဇာ္ႀကီး ျမင္ရေတာ့ ဘယ္လက္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းကို ဆြဲဖက္ ညာလက္နဲ႔ ဖင္တုံးႀကီးေတြကို ဆုပ္ညႇစ္ ..နို႔တလုံးကို သူ႔ႏွာေခါင္းနဲ႔ ပြတ္ခါ နမ္းေတာ့တာဘဲ ။

“ အရမ္းၾကမ္းတာဘဲကြာ….”

ေတာင့္တင္းအခ်ိဳးက်တဲ့ ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ ေတြ႕တိုင္း ေဇာ္ႀကီး အခုလိုဘဲ တအား ထန္တယ္ ။ ပယ္ပယ္
နယ္နယ္ ကိုင္တြယ္ၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဗ်င္းေတာ့တာဘဲ ။ ညိဳညိဳညိမ္းကလည္း ခံနိုင္တယ္ ။ ၾကမ္းတာကို ႀကိဳက္တယ္ ။

ညိဳညိဳညိမ္း က ဟန္ဝင္းေအာင္ကို သေဘာက်ေပမယ့္ ေဇာ္ႀကီးကိုလည္း ေပါင္းထားရတယ္ ။ ေဇာ္ႀကီးကိုေပးလိုးရတယ္ ။ ေဇာ္ႀကီးက သူမ ဘဝကို ေျပာင္းလဲမႈေတြ ဖန္တီးေပးနိုင္တဲ့ လူတေယာက္ မဟုတ္လား ။

ေဇာ္ႀကီးက မိန္းမရွိတယ္ ။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္ ။ ဦးလူႀကီးရဲ့ လူရင္းတပည့္တေယာက္မို႔ေဇာ္
ႀကီးက ေရလ်ံတယ္ ။ လက္ဖြာတယ္ ။ ေပးစရာရွိရင္ ပက္ကနဲ ေပးတတ္တယ္ ။ အေပါင္းအသင္းလည္း ဆန႔္တယ္ ။ အစိုးရ ဝန္ထမ္းပိုင္းကိုလည္း ၾသဇာရွိတယ္ ။ ဝင္နိုင္ထြက္နိုင္တယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းကို သူေပးကမ္းစြန႔္ၾကဲေနလို႔ အခုလို တိုက္ခန္းနဲ႔ ဘာနဲ႔ ေနနိုင္တာ ။

ေဇာ္ႀကီး သူဝတ္လာတဲ့ မိုက္ကယ္လ္ကိုး ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ခ်လိုက္တာနဲ႔ ေျဖာင္းကနဲ ကန္ထြက္ၿပီး
မတ္မတ္ေထာင္သြားတဲ့ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကို ညိဳညိဳညိမ္းက သူမလက္ကေလးနဲ႔ ဖမ္းဆုပ္ၿပီး ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးလိုက္ရင္း ေဇာ္ႀကီး ရပ္ေနတဲ့ အေရွ႕မွာ ဒူးေလးေထာက္ခ်လိုက္ၿပီး လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကို ငုံခဲ စုတ္ေပးလိုက္တယ္ ။

“ အားဟူး……….”

ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့ လ်ာေလးက လိင္ေခ်ာင္းႀကီးရဲ့ ဒစ္ဖူးႀကီးကို ပတ္ခ်ာလည္ ရစ္ပတ္လိုက္တာေၾကာင့္ ေဇာ္ႀကီး အေတြ႕ထူးသြားရတယ္ ။ ျပတ္ျပတ္…ႁပြတ္ႁပြတ္…..ျပတ္ျပတ္ႁပြတ္ႁပြတ္ နဲ႔ ငုံငုံ စုတ္ေပးေနတာကိုမ်က္စိစုံမွိတ္ၿပီး အရသာေတြ႕ေနတဲ့ ေဇာ္ႀကီးဟာ ညိဳညိဳညိမ္း ပါးစပ္ထဲကို ေကာ့ေကာ့ထိုး ေနရင္းတခ်က္တခ်က္ အင္းအင္း..အင္းအင္းနဲ႔ အသံထြက္ ညည္းေနတယ္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ဟန္ဝင္းေအာင္တို႔ ေနေနတဲ့ တိုက္ရဲ့ ေအာက္ဖက္မွာ ေလးေမာင္ေမာင္ ေရာက္ေနတယ္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္ လည္း ရဲမႉး တာဝန္ေပးကထဲက ရဲဝတ္စုံကို မဝတ္ေတာ့ဘူး ။
ဆံပင္ကိုလည္း မညႇပ္ေတာ့ဘူး ။

ပိန္ရွည္ရွည္ ေလးေမာင္ေမာင္ က လူငယ္ေလးေတြ ဝတ္သလို ဂ်င္းေဘာင္းဘီ စုတ္စုတ္ တီရွပ္ပြပြ
ေဘ့စ္ေဘာဦးထုပ္ ေျပာင္းျပန္ေဆာင္းလိုက္တဲ့အခါ ဘယ္လိုမွ ရဲအရာရွိလို႔ ထင္ၾကေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး ။

စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ 840 ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္ ။ ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္တယ္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္ တေျဖး
ေျဖးနဲ႔ ႐ုပ္လုံးေပၚလာတယ္ ။ ဘယ္သူဘာလဲ ဘယ္လိုေတြလဲ သိလာတယ္ ။ အခုဘဲၾကည့္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ မရွိေတာ့တဲ့အခ်ိန္ ေဇာ္ႀကီး ေရာက္လာတယ္ ။ သုံးနာရီေလာက္ ညိဳညိဳညိမ္း ရဲ့ တိုက္
ခန္းထဲမွာ ေဇာ္ႀကီး ရွိေနတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ေဖာ္ႀကီးနဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္း တိုက္ခန္းေပၚက ဆင္းလာတယ္ ။
စားေသာက္ဆိုင္မွာ ထိုင္စားၾကတယ္ ။

ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့ စြဲမက္ စရာ ကိုယ္လုံးလွလွကို ေလးေမာင္ေမာင္ အေဝးက လွမ္းၾကည့္ၿပီး သေဘာက်ေနတယ္ ။ လမ္းေလၽွာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္ ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့ အိစက္တဲ့ ဖင္ႀကီးေတြက လႈပ္ခါေန
တယ္ ။
 ေဇာ္ႀကီးဆိုတဲ့ေကာင္ ေရေရလည္လည္ ျဖဳတ္မွာဘဲ..လို႔ ေတြးရင္း ဘယ္လိုမ်ားျဖဳတ္ၾကမလဲ..စိတ္ကူးယဥ္ ျမင္ေယာင္ ေတြးဆေနတယ္ ။

အင္း..ေဇာ္ႀကီးလည္း ဟန္ဝင္းေအာင္ မရွိတဲ့ အခ်ိန္ လာဖိတာ ျဖစ္မယ္ …။

ေလးေမာင္ေမာင္ လည္း ေဇာ္ႀကီး အေၾကာင္းကို စုံစမ္းတယ္ ။ ေဇာ္ႀကီးဟာ မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္ လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာကို သိလာတယ္ ။ ဥပေဒနဲ႔ မကင္းတဲ့ အလုပ္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို
ေဇာ္ႀကီးက တပည့္လက္သားေတြ ေမြးထားၿပီး လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာ ရဲမႉးကို သတင္းပို႔ေတာ့ ရဲမႉးက “ ဒီေကာင္က အကိုင္းဖ်ား ေလာက္ဘဲ..ဒို႔က ပင္စည္ႀကီးနဲ႔ အျမစ္ေတြကိုပါ တူးလွန္ပစ္ရမွာ…ၿငိမ္ဝပ္ၿပီး ေစာင့္သာၾကည့္ကြာ….ထူးျခားတာေတြ သတင္းပို႔…” လို႔ ေျပာတယ္ ။

သူေစာင့္ၾကည့္တဲ့ အခ်ိန္ နယ္ေျမခံရဲတပ္ဖြဲ႕နဲ႔ ေဇာ္ႀကီး အေပးအယူ နားလည္မႈေလးေတြ ရွိေနတယ္
ဆိုတာကိုပါ သိလာတယ္ ။ ေဇာ္ႀကီးရဲ့ အဖြဲ႕က ေတာ္ေတာ္ႀကီးတာ သူ သိလာတယ္ ။ ေတြ႕လာတယ္ ။

ပင့္ကူအိမ္လို ဆက္စပ္ျပန႔္က်ယ္တဲ့ ေဇာ္ႀကီးတို႔ ကြန္ယက္က အဆက္အသြယ္ေတြလည္းေကာင္းလြန္းေတာ့ တခုခုဆို သူတို႔က သတင္း ႀကိဳရၿပီး သြားဖမ္းဆီးတဲ့အခါ ေရွာင္တိမ္းသြားၾကလို႔ ဘယ္ေတာ့မွလက္ပူးလက္ၾကပ္ မမိဘူး ဆိုတာလည္း ေတြ႕လာတယ္ ။

840 စုံတြဲ ဂြင္တခုကို လႈပ္ရွားေနတယ္ ဆိုတာလည္း သူသိေနၿပီ ။
အသက္ရဝေက်ာ္အရြယ္ လူႀကီးတေယာက္ကို ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့ အလွအပ နဲ႔ ဆြဲေဆာင္သိမ္းသြင္းၿပီး သူ႔
ရွိသမၽွေတြကို အျပတ္သိမ္းတဲ့ အႀကံအစည္ ကို 840 တို႔ လုပ္ေနတာ ေလးေမာင္ေမာင္ ေတြ႕ေနတယ္။

ရဲမႉးကို သတင္းပို႔ထားတယ္ ။ ရဲမႉးက ရတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို သေဘာက် ေက်နပ္တယ္။
ဆက္ၿပီး မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းလို႔ ေလးေမာင္ေမာင္လည္း အပင္ပန္းခံၿပီး စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေခ်ာင္းေနတယ္ ။

မေမၽွာ္လင့္တာ တခု ျဖစ္သြားတယ္ ။ အဖိုးႀကီး နယ္ကို ခရီးထြက္ေနတုံး အဖိုးႀကီးရဲ့ အိမ္ကို ေဖါက္ထြင္း ဝင္ေရာက္ၾကတယ္  ေရႊစိန္လက္ဝတ္လက္စားေတြ ေငြထုပ္ေတြကို ဖြင့္ဖ်က္ ယူၾကတယ္  ။ ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္း အိမ္ထဲကအထြက္မွာ သူတို႔ကို တခ်ိန္လုံး ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ေလးေမာင္ေမာင္က ျမင္လိုက္တယ္ ။840 စုံတြဲကို အမိအရ ဖမ္းဆြဲထားနိုင္လိုက္တယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းတို႔ ကံဆိုးလြန္းတာက ဒုရဲအုပ္တေယာက္က အိမ္ေဖါက္ထြင္းတာကို မ်က္ျမင္သက္ေသ ျဖစ္ေနရတာဘဲ ။

အဖိုးႀကီးရဲ့ တိုက္ထဲမွာ ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္း ၾကမ္းျပင္မွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနရတယ္ ။နေဘးမွာ ဒုရဲအုပ္ေလးေမာင္ေမာင္ ရပ္ေနတယ္ ။ သူ႔ညာဖက္လက္ထဲမွာ ေသနတ္တလက္ကို ကိုင္ထားတယ္ ။ ဘယ္ဖက္လက္နဲ႔ ဖုန္းေျပာေနတယ္ ။

ဧည့္ခန္းဆိုဖါႀကီးေတြေပၚမွာ ေဖါက္ထြင္းယူထားတဲ့ စိန္ေရႊပစၥည္းေတြ..ေငြထုပ္ေတြ .ရွိေနတယ္ ။

ဖုန္းေျပာၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ ညိဳညိဳညိမ္းက “ အကို…ညိဳညိမ္းတို႔ကို အကို ေျပလည္ေအာင္ လုပ္ေပးပါလား”
လို႔ စကားစလိုက္တယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္ကလည္း အရင္လို ဖိုးတြမ္တီးေက့စ္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေဖါက္ထြင္းမႈ က်ဴးလြန္ မိထားလို႔ သူ႔အေျခအေန မေကာင္းေၾကာင္း သိေနတာနဲ႔ “ ဟုတ္ပါတယ္ အကို..ကယ္ပါဗ်ာ..က်ေနာ္တို႔မွားပါတယ္…က်ေနာ္တို႔ကို ကယ္ေပးပါဗ်ာ….” လို႔ ငိုျပေနတယ္ ။

ေလးေမာင္ေမာင္က “ ပါးစပ္ေတြ ပိတ္ထား…ေစာက္စကား မရွည္နဲ႔…” လို႔ ပိတ္ေဟာက္လိုက္တယ္ ။

မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ အရပ္ဝတ္နဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ ဟန္ဝင္းေအာင္တို႔ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ေနၾကတယ္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္က မညႇိေပးတဲ့အျပင္ ဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္လို႔ ရာထူးႀကီးတဲ့ပုံစံရွိတဲ့ လူႀကီးႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး ဖြင့္ဖ်က္ထားတဲ့ မီးခံေသတၱာ..ဘီဒိုတံခါး..အံဆြဲေတြ…ကိုဓါတ္ပုံရိုက္ယူတယ္ ။ လက္ေဗြေတြ ယူတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ကိုေရာ ဓါတ္ပုံေတြ ရိုက္တယ္ ။

“ ကဲ 840 ..မင္းတို႔ အမႈေပါ့ခ်င္ရင္ ဒို႔မွာ နည္းလမ္း ရွိတယ္..ဘယ္လိုလဲ..လုပ္မလား…”

ညိဳညိဳညိမ္းက “ ဟုတ္ …ဟုတ္ကဲ့ ဆရာႀကီးတို႔..လုပ္ပါမယ္..ဘာဘဲ လုပ္ရ လုပ္ရပါ…အထဲ မသြားရရင္ ၿပီးေရာ….က်မမွာ တိုက္ခန္းတခန္းနဲ႔ ကားေလးတစီး ရွိပါတယ္..ေငြလည္း နဲနဲ ရွိပါတယ္…အားလုံးဆရာႀကီးတို႔ကို ကန္ေတာ့ပါမယ္….မဖမ္းပါနဲ႔ရွင္….က်မတို႔ လြတ္ရာကၽြတ္ရာကို သြားပါမယ္ ..” လို႔
တတြတ္တြတ္နဲ႔ ေျပာပါတယ္ ။

အရပ္ဝတ္နဲ႔ လူႀကီးေတြက ေခါင္းယမ္းတယ္ ။

“ ဒို႔ အဲဒါေတြ မလိုဘူး..မေတာင္းဘူး….ဒို႔ မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ဆီက လိုခ်င္တာ ရွိတယ္..မင္းတို႔ ဒို႔ကို တခု လုပ္ေပးရမယ္..အဲဒါ လုပ္ေပးရင္ မင္းတို႔ကို အမႈမဖြင့္ဘူး …..မလုပ္ေပးဖူး ဆိုရင္ေတာ့ ဝႉးဟူး…..ေဖါက္ထြင္းမႈနဲ႔ ေထာင္ထဲမွာ ႏွစ္ရွည္ ေနေပေတာ့ဘဲကြာ…..ကဲ ဘယ္လိုလဲ…” လို႔ လူ
ႀကီးတေယာက္က ေျပာလိုက္ေတာ့ ညိဳညိဳညိမ္းတို႔ ခ်က္ခ်င္းဘဲ..“ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ဆရာႀကီး…” လို႔ ေမးၾကတယ္ ။

“ တိုတိုနဲ႔ လိုရင္းကို ေျပာမယ္ကြာ..ငါတို႔ ဦးလူႀကီးကို လိုခ်င္တယ္ ..ဆြဲစိခ်င္တယ္…ငါတို႔ကို မင္းတို႔
ႏွစ္ေယာက္က ကူညီ …ဒါဘဲ..ဒါဆို..မင္းတို႔ ဒီ ဦးသက္ေထြး အိမ္ကို ေဖါက္ထြင္း ခိုးယူတာကို အမႈမလုပ္ဘူး  …ဘယ္လိုလဲ…”

“ ဘယ္လို ကူညီရမလဲ ဆရာႀကီး….ဦးလူႀကီး ဆိုတာ ၾကားဘဲ ၾကားဖူးတာ..ေတြ႕ေတာင္ မေတြ႕ဖူးဘူး..သူ႔
လက္ေထာက္ ေဇာ္ႀကီးတို႔ေလာက္နဲ႔ဘဲ က်ေနာ္တို႔က ဆက္ဆံ လုပ္ကိုင္ေနရတာ …က်ေနာ္တို႔ ကူညီနိုင္တာ ဆိုရင္ ကူညီမယ္ …”

“ အိုေက..မင္းတို႔ သေဘာေပါက္ရင္ ၿပီးေရာ…ငါတို႔ ေျပာခ်င္တာက သင္ေကာင္းလၽွင္ ကၽြႏုပ္ မဆိုးပါ ဆို
တဲ့စကားလိုဘဲ မင္းတို႔ ငါတို႔ကို ကူညီရင္ ငါတို႔ကလည္း မင္းတို႔ကို ကူညီမယ္ ..အျပန္အလွန္ေပါ့
ကြာ…”

“ ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာႀကီး….”

သည္အဖိုးႀကီးရဲ့ အိမ္ကို ေဖါက္ခိုးတာ ညိဳညိဳ ညိမ္းနဲ႔ ဟန္ဝင္းေအာင္တို႔ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ၾကားေပါက္ ဂြင္
တခုပါ ။ ေဇာ္ႀကီးတို႔ မသိၾကဘူး ။ လက္ပူးလက္ၾကပ္မိသြားတာေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ သည္ မထင္မမွတ္ဘဲ ရဲေတြရဲ့ သူလၽွို ဒလန္ ျဖစ္သြားရတယ္ ။

ေဇာ္ႀကီး သူ႔႐ုံးခန္းထဲမွာ ဖုန္းေျပာေနတယ္ ။
ေဇာ္ႀကီးသည္ ဦးလူႀကီးအတြက္ေတာ့ အငယ္စား အေသးစား တပည့္ေလး ျဖစ္ေပမယ့္ ေဇာ္ႀကီးသည္
အလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကို ဦးေဆာင္ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းပိုင္ရွင္ သူေဌးေလး တေယာက္ အျဖစ္စီးပြားေရးေလာကမွာ လူသိမ်ားၾကတယ္ ။

သူ႔ကို အျမဲလို ေတြ႕နိုင္တဲ့ ေနရာက အေနာ္ရထာလမ္းမႀကီးေပၚက သူ႔ရဲ့ လဖက္ေျခာက္ဆိုင္က ႐ုံးခန္းေလးမွာ ပါ ။ ေလေအးစက္ တပ္ထားတဲ့ ႐ုံးခန္းေလးထဲမွာ ေဇာ္ႀကီး ဖုန္းတလုံးနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္ ။ သူဖိထားတဲ့ ေစာ္ေလးေတြက သူ႔ကို ဟိုဟာဝယ္ေပး ဒီဟာ ဝယ္ေပး နဲ႔ ေတာင္းဆိုေနတာ
ေတြကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ နားေထာင္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္ စားပြဲေပၚက လိုင္းဖုန္း ျမည္လာလို႔ ( မိန္းမေတာ့
ခ်က္ကင္လုပ္ၿပီလား မသိဘူး ) ဆိုၿပီး နံပါတ္ေလးေပၚလာတဲ့ ေကာ္လာအိုင္ဒီကို ဖ်တ္ကနဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဇာ္ႀကီး ဆတ္ကနဲ တုန္သြားတယ္ ။ အီစီကလီေလးရဲ့ ဖုန္းကို တစ္ကနဲ ပိတ္ပစ္လိုက္ၿပီး လိုင္းဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္ထူးလိုက္တယ္ ။

“ ေဇာ္ႀကီးပါ…အကို …”

ေခၚတဲ့လူက ဦးလူႀကီး အိမ္မွာ ေန႔ေရာညပါ ေနၿပီး အိမ္ကိစၥ..အလုပ္ကိစၥေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ေဇာ္
ႀကီးတို႔ရဲ့ ေခါင္ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ တင္ေမာင္လတ္ ။

“ ေဟ့ေကာင္…ေဇာ္ႀကီး . . .မင္းဆီမွာ အခု စိတ္ခ်ရတဲ့ လူတေယာက္ေယာက္ ရွိလား …”

“ ဟုတ္အကို..ဘာခိုင္းဖို႔လဲ..”

“ ကားေမာင္းဖို႔ကြ..ငါ့ဒရိုင္ဘာေတြ ခြင့္သြားေနၾကတာ အိမ္ကား ေမာင္းဖို႔ လူလိုေနတယ္…”

“ ဟုတ္..အကို…က်ေနာ္ လူတေယာက္ လႊတ္ေပးပါမယ္..အကို..”

“ အိုေက..ခုခ်က္ခ်င္း လႊတ္ကြာ…ၾကာမေနနဲ႔..”

တင္ေမာင္လတ္ရဲ့ ေလသံက မာေက်ာတယ္ ။ ေဇာ္ႀကီးကို သူ႔အိမ္က ေမြးထားတဲ့ ေခြးေလာက္ေတာင္

တန္ဖိုး မထားဘူး ။

“ ဟုတ္ကဲ့..အကို…ခုဘဲ လႊတ္လိုက္ပါမယ္ …”

“ မင္း ဘယ္ေကာင္ကို လႊတ္မွာလဲ…”

ေဇာ္ႀကီး ျပာေနၿပီ ။ သူ႔မွာ လႊတ္ရမယ့္ တကယ့္လူရင္း တပည့္ မရွိဘူး ။ မရွိဘူး ေျပာရင္လဲ တင္ေမာင္လတ္က စိတ္ဆိုးမည္ ။ အခန႔္မသင့္ရင္ ပါးေတာင္ ရိုက္ခ်င္ရိုက္မည္ ။

“ သူ႔နံမည္က ဟန္ဝင္းေအာင္..အကို..က်ေနာ့္လူရင္းတေယာက္ပါ …”

အနားမွာ ရွိေနတဲ့ေကာင္ကို ေျပာလိုက္ရတယ္ ။ ဒီေကာင္က ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့ ဘဲ ဆိုေတာ့ ညိဳညိဳညိမ္းကို

ေသေသခ်ာခ်ာ က်ပ္ေပးလိုက္ရင္ အိုေကမွာပါဘဲလို႔ သူတြက္ဆၿပီး ဟန္ဝင္းေအာင္ နံမည္ကို ေျပာလိုက္တာ…။

“ ေအးေအး…အလိုက္သိဖို႔ က်ိဳးႏြံဖို႔ မင္း ေသေသခ်ာခ်ာ မွာလိုက္ ..အဖိုးႀကီးနဲ႔ မိသားစု စိတ္ေက်နပ္
ဖို႔ လိုတယ္ …”

“ စိတ္ခ်ပါ အကို..က်ေနာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ မွာလိုက္ပါ့မယ္…”

ေဇာ္ႀကီး ဖုန္းခ်အၿပီး ဆိုင္ခန္းရဲ့ အျပင္မွာ ေစာေစာထဲက ေရာက္ေနတဲ့ ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ေခၚခိုင္းလိုက္တယ္ ။

ဒုရဲအုပ္ ေလးေမာင္ေမာင္သည္ ရန္ကုန္ျမစ္ကမ္း တေနရာမွာ ရပ္ထားတဲ့ ကားေလးတစီးဆီကို ေလၽွာက္
သြားလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ကား ေနာက္ခန္းတံခါး ပြင့္လာတယ္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္ ကားထဲကို ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္ ။

ကားေနာက္ခန္းမွာ ရဲအုပ္ဦးေဇာ္တိုး ရွိေနတယ္ ။ ကားေမာင္းသူေနရမွာက ရဲမႉးဦးကိုကိုလင္း ထိုင္ေနတယ္ ။ “ ဘာထူးလဲ ေလးေမာင္ေမာင္….”လို႔ ဦးေဇာ္တိုးက ေမးလိုက္တယ္ ။
“ ထူးတယ္ ဆရာ…ဟန္ဝင္းေအာင္ တေယာက္ ဦးလူႀကီးရဲ့ အိမ္ကို ယာဥ္ေမာင္းအျဖစ္နဲ႔ ေရာက္သြား
ၿပီ ဆရာ….”

“ ေဟ….ဟားဟားဟား….တယ္ဟုတ္ပါလား……သတင္းေကာင္းဘဲကြ…..မင္းနဲ႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ ကြန္တက္
ရွိလား ….     ”

“ ရွိပါတယ္..ဆရာ…ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔လည္း အျမဲလိုအဆက္အသြယ္ ရွိပါတယ္ …”

“ ေကာင္းတယ္ကြာ….ဆက္လုပ္ပါ ..”

“ ဟုတ္ကဲ့ဆရာ….ဒါဆို က်ေနာ္ သြားမယ္…ထူးျခားရင္ သတင္းပို႔ပါမယ္  ဆရာ….”

“ ဟုတ္ၿပီ….”

ေလးေမာင္ေမာင္ ကားထဲက ျပန္ထြက္လိုက္တယ္ ။ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး ။ ေလးေမာင္
ေမာင္ လည္း ရွင္းလင္း တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ နက္ေမွာင္ေမွာင္ ကတၱရာလမ္းမႀကီးအတိုင္း တလွမ္းခ်င္း ေလၽွာက္သြားလိုက္တယ္ ။    

ဟန္ဝင္းေအာင္ ဦးလူႀကီးေနတဲ့ ရဲတိုက္ႀကီးတခုလို ႀကီးမား ထယ္ဝါတဲ့ တိုက္အိမ္ႀကီး ကို စစခ်င္း ေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ဒီလို ခန္ကျငားထယ္ဝါတဲ့ တိုက္အိမ္ႀကိးမ်ိ ုး ရွိေနတာကို မယုံနိုင္ေအာင္ဘဲ ျဖစ္မိရတယ္ ။

ေရာက္ေနတာ တပတ္ ရွိေနၿပီ ။ ဦးလူႀကီးရဲ့ အိမ္မွာ ကားေမာင္းဖို႔ ေရာက္သြားရေပမယ့္ ဦးလူႀကီးကို တခါမွ မဆုံျဖစ္ေသးဘူး ။ဦးလူႀကီးရဲ့ တကယ့္ညာလက္႐ုံး ဦးတင္ေမာင္လတ္နဲ႔ဘဲ သူ ေတြ႕ရတယ္ ။

ဆက္ဆံရတယ္ ။ ဦးတင္ေမာင္လတ္ကဘဲ ဘာလုပ္ဘာလုပ္နဲ႔ ခိုင္းတယ္ ။ သူေမာင္းပို႔ရတာက ဦးလူႀကီးရဲ့ သမီးႏွစ္ေယာက္ ..။ သမီးေတြက အေဖ အရွိန္အဝါနဲ႔ အရမ္းကို ေမာက္မာတယ္ ။ မာနေထာင္လႊားတယ္ ။ သူတို႔အတြက္ ကားဒရိုင္ဘာ တေယာက္က ရွိၿပီးသား…။ ဦးေအာင္စိန္ …တဲ့ ။

ဦးေအာင္စိန္ တေယာက္ထဲနဲ႔ မလုံေလာက္လို႔ ေနာက္တေယာက္ အျမန္လိုလို႔ သူ႔ကို ေဇာ္ႀကီးက လႊတ္လိုက္တာ ။ အႀကီးမ အိျႏၵာလူႀကီး အျပင္သြားေနလို႔ ဦးေအာင္စိန္ မအားရင္ အငယ္မ ဂႏၶမာလူႀကီး သြားစရာ ေပၚလာတတ္တဲ့အခါ ဒရိုင္ဘာ မေပးနိုင္ရင္ တာဝန္ခံ ဦးတင္ေမာင္လတ္ကို ႀကိမ္းေမာင္းဆူပူတတ္တာမို႔ ဦးတင္ေမာင္လတ္က ေဇာ္ႀကီးဆီက လူတေယာက္ အျမန္ေတာင္းတာ ။

ဦးလူႀကီးအတြက္ ကားေမာင္းေပးတာက သူ႔တူအရင္း ..။ နံမည္က ထြဋ္ထြဋ္ ..။ ဦးလူႀကီးက ဘယ္သူ႔ကိုမွ မယုံဘူး ။ သူ႔တူကိုဘဲ ယုံတယ္ ။ စိတ္ခ်တယ္ ။ ထြဋ္ထြဋ္ကလည္း သူ႔ဦးေလး နဲ႔ အျမဲ ရွိတယ္။
လူက ဂင္တိုတို ကတုုံးဆံေတာက္ မ်က္ႏွာက မျပဳံးမရယ္တတ္ အျမဲတမ္းလို တင္းတင္းမာမာနဲ႔ ။

ထြဋ္ထြဋ္သည္ ေလးကန္တယ္ ထင္ရသေလာက္ တခုခု ျဖစ္လာရင္ လက္ျမန္ၿပီး လုပ္ရဲကိုင္ရဲ လူတေယာက္ လို႔ နံမည္ႀကီးတယ္ ။ ေသနတ္ေဆာင္တယ္လို႔လည္း နီးစပ္တဲ့လူေတြ ေျပာဆိုၾကတာၾကားဖူးၾကတယ္ ။

ကားေမာင္းသူေတြ အျပင္ ဦးလူႀကီးရဲ့ လုံျခဳံေရးအတြက္ ကင္းအဖြဲ႕လို႔ နံမည္ေပးထားတဲ့ လူ၁၅ေယာက္ေလာက္ ရွိတယ္ ။ သူတို႔က တိုက္အိမ္ႀကီးရဲ့ အေနာက္ဖက္က တန္းလ်ားႀကီးတခုမွာ ေနတယ္ ။ ၿခံအဝမွာ အျမဲလို သုံးေယာက္ေလာက္ ရွိေနတတ္တယ္ ။ ဦးလူႀကီး ကားနဲ႔ အျပင္ထြက္တဲ့အခါ
ဒီကင္းသမားေတြက ကားတစီးနဲ႔ အေနာက္က ထပ္ခ်ပ္မကြာ ပါတတ္တယ္ ။ အဲဒီကားမွာ လူ အနည္းဆုံး ေလးေယာက္ ေလာက္ အျမဲ ပါတယ္ ။

ဦးတင္ေမာင္လတ္သည္ လူေကာင္ေသးေသး ပိန္ပိန္ပါးပါး ျဖစ္ေပမယ့္ လ်စ္ေနေအာင္ ပါးတဲ့ လူကဲခတ္
လည္း အင္မတန္ေကာင္းတဲ့လူ ..။ ဦးလူႀကီးက အစစ စိတ္ခ်ယုံၾကည္ထားၿပီး သူ႔လုပ္ငန္းေတြ လူေတြ
အားလုံးကို အုပ္ခ်ဳပ္ခိုင္းထားတယ္ဆိုကထဲက လူေတာ္တေယာက္မို႔ေပါ့ ..။ ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ေဇာ္ႀကီး
လႊတ္လိုက္တဲ့လူ ျဖစ္တာေတာင္ ဦးတင္ေမာင္လတ္က မယုံၾကည္ေသးဘူး ။

ဦးလူႀကီးရဲ့ သမီးႏွစ္ေယာက္ကို ကားေမာင္းလိုက္ပို႔ဖို႔ဘဲ ခိုင္းတယ္ ။ အိမ္ထဲကိုလည္း ဝင္ခြင့္ မရွိဘူး ။

“ နယားပ်ံ” အိမ္ႀကီးကို ဟန္ဝင္းေအာင္ ေရာက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘာေတြ ျမင္ရတယ္..ၾကားရတယ္…သိ
ရတယ္ ဆိုတာေတြကို အေသးစိတ္ ေလးေမာင္ေမာင္ကို ေျပာျပရတယ္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္နဲ႔ ကိုယ္တိုင္
ေတြ႕စရာ မလိုဘဲ ညိဳညိဳညိမ္းကေနတဆင့္ သတင္းပို႔ဖို႔ သူ႔ကို ေလးေမာင္ေမာင္က ေျပာထားတယ္။

ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔လည္း အျမဲ မေတြ႕နိုင္ေတာ့ဘူး ။ ဦးတင္ေမာင္လတ္က သူ႔ကို ဦးလူႀကီးရဲ့ ၿခံထဲမွာဘဲ
ေနခိုင္းတယ္ ။ တပတ္ကို တရက္ဘဲ အိမ္ျပန္ခြင့္ေပးတယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း ညိဳညိဳညိမ္းကို ညတိုင္းလို ျဖဳတ္ေနက်ဆိုေတာ့ ဦးလူႀကီးအိမ္ကေန မျပန္ရေတာ့ ညညဆို လီးက ေတာင္ၿပီး မေနတတ္ မထိုင္တတ္ ျဖစ္ရတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီး သူ႔အေျခအေနကို ေျပာျပတယ္ ။ လီးမတ္မတ္
ေတာင္ၿပီး လိုးခ်င္စိတ္ေတြ တအား မ်ားေနတဲ့အေၾကာင္း ..။ ညိဳညိဳညိမ္းက သူ႔ကို ျပန္ေတြ႕တဲ့ေန႔က်
ရင္ အျပတ္လိုးေပါ့…သူ႔လီးကို ညိဳညိမ္း ေကာင္းေကာင္း စုတ္ေပးမယ္ …ဘာညာနဲ႔ ေက်နပ္ေအာင္ ႏွာစကားေလးေတြ ေျပာေပးတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္း ေျပာတာေတြကို နားေထာင္ရင္း သူ ကြင္းထုတယ္ ။

ဒီေန႔ည ဦးလူႀကီး မရွိဘူး ။ အိမ္မွာ မရွိဘူး ။ ဦးလူႀကီး တေနရာကို ခရီးသြားေနတယ္ ။ ဘယ္ကို သြားမွန္း သမီးေတြေတာင္ မသိဘူး ။          
ဦးလူႀကီး က လက္ရွိ ဒီးနာ ဆိုတဲ့ အသက္ ၂၀ အရြယ္ ဇနီးငယ္ငယ္ေလးနဲ႔။

အိျႏၵာလူႀကီးနဲ႔ ဂႏၶမာလူႀကီးတို႔ရဲ့ အေမက ဆုံးတာ ၾကာၿပီ ။
အိျႏၵာနဲ႔ ဂႏၶမာတို႔က ဒီးနာကို အနိုင္က်င့္ၾကတယ္ ။ ဒီးနာကို ျမင္တာနဲ႔ ရန္စၾကတယ္ ။ တိုက္ႀကီးက
ႀကီးမာလြန္းလို႔သာ ေတာ္ေသးတယ္ ။ ဒီးနာလည္း သူတို႔နဲ႔ ေဝးတဲ့ တိုက္ႀကီးရဲ့ အစြန္မွာ ေနတယ္ ။

တခါတေလ မေတာ္တဆ သူတို႔နဲ႔ ဆုံရင္ ဒီညီအမက ေရေရလည္လည္ မိုက္ရိုင္းတယ္ ။ ေစာင္းေျမာင္း
ေျပာတာကေတာ့ အျမဲဘဲ ..။ တခါတေလ လက္ပါ ပါတတ္တယ္ ။ ဒီးနာကို လက္ပါလို႔ ဦးလူႀကီး အရမ္း စိတ္ဆိုးတယ္ ။ သမီးႏွစ္ေယာက္ကို ေအာ္ဟစ္တယ္ ။ သမီးေတြက မယားဖက္ပါတယ္ ဆိုၿပီး
ကက္ကက္လန္ ျပန္ဆဲၾကတယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္ ေရာက္ၿပီးလို႔ တပတ္အၾကာမွာ ဒီကိစၥ ျဖစ္တာ …။
ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း သူတို႔ညီအမ ကို ကားလိုက္ေမာင္းပို႔ေပးရတာ ခပ္လန႔္လန႔္ဘဲ ။ ဘယ္ေတာ့
ဆဲမလဲ ပါးရိုက္မလဲ လန႔္ေနရတယ္ ။

ဒီေန႔ ေန႔လည္ အငယ္မ ဂႏၶမာလူႀကီး အျပင္ထြက္တယ္ ။ ေဒးကလပ္ကို သြားတာ ။ ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ ခ်ိန္းတာ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း သူတို႔ကို လိုက္ပို႔ရင္ သူတို႔ စီးခ်င္တဲ့ ကားနဲ႔ လိုက္ပို႔ရတယ္ ။

 ကားဂိုေဒါင္က ကား ရွစ္စီး ဆန႔္တယ္ ။ သူတို႔ကားေတြကို အျမဲ ဆီျဖည့္ ေလျဖည့္ စစ္ေနရတဲ့ လူတေယာက္ ရွိတယ္ ။ သူတို႔စိတ္က ထစ္ကနဲ ေျပာင္းသြားတတ္တာ ..။ အခုတမ်ိဳး ေတာ္ၾကာတမ်ိဳး ။
လစာ ေကာင္းေကာင္းေပးထားေတာ့လည္း လူေတြက ျပာျပာသလဲနဲ႔ သူတို႔ လိုအပ္တာေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးၾကရတယ္ ။

အငယ္မ ဂႏၶမာက ေဘာ္ဒါေတြလည္း စီးမွာမို႔ မားစီးဒီး ဂ်စ္နဲ႔ သြားမယ္ လို႔ အိမ္ေဖၚမေလးနဲ႔ ေစာေစာထဲက ေျပာခိုင္းလို္က္လို႔ မာစီးဒီးႀကီး ထုတ္ၿပီး အသင့္ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္တဲ့အခ်ိန္ အႀကီးမ အိျႏၵာ အေပၚထက္က ဆင္းလာတယ္ ။ သူ႔အျမဲတမ္း ယဥ္ေမာင္း ဦးေအာင္စိန္က လိုက္ဇပ္စ္ကားအျဖဴႀကီးနဲ႔ေစာင့္ေနတာ ျမင္ေတာ့..” ဦးေအာင္စိန္….” လို႔ ၾကဳံးေအာ္လိုက္တယ္ ။

ဦးေအာင္စိန္လည္း ျပာျပာသလဲ လိုက္ဇပ္စ္ေပၚက ေျပးဆင္းၿပီး အႀကီးမ ေရွ႕မွာ “ ဟုတ္…အိျႏၵာ…ဘာ
လုပ္ေပးရမလဲ…” လို႔ ေမးတယ္ ။

“ လိုက္ဇပ္စ္ မစီးခ်င္ဘူး …မားစီးဒီး နဲ႔ သြားမယ္ …”

“ ဟို..ဟို….အဲ့ကားက ဂႏၶမာ သြားမလို႔ ဆိုလို႔….”

“ ေတာက္..ေစာက္ေကာင္မ ကလည္း ငါစီးမယ့္ကားမွ လာယူတယ္….”

အိျႏၵာက မေက်မနပ္ ဆဲေရးတိုင္းထြာၿပီး လိုက္ဇပ္စ္ေပၚကို တက္တယ္ ။

      ဟန္ဝင္းေအာင္တို႔လည္း ဖိုက္ပြဲမ်ား ေတြ႕ရအုံးမလား ဆိုၿပီး လန႔္ေနၾကရတယ္ ။ ဂႏၶမာ တိုက္ေပၚက ဆင္းလာေတာ့ အႀကီးမ အိျႏၵာ မရွိေတာ့ဘူး ။ ဂႏၶမာက ဝတ္ထားတာ အရမ္းေဟာ့တ္တယ္ ။ အက်ၤီေပ်ာ့ေပ်ာ့အသားက အထဲမွာ ဘရာစီယာ ခံမဝတ္ထားလို႔ နို႔ႀကီးေတြဆီက နို႔သီးေလးေတြကို ထင္းထင္းႀကီး ျမင္ေနရတယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း သူတို႔ကို လန႔္ေနရတဲ့ ၾကားထဲက ခိုးၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္လိုက္ေသးတယ္ ။

ဂႏၶမာလူႀကီးက သူ႔အမအိျႏၵာလူႀကီးထက္ ပို ေဟာ့( တ္ ) တယ္ ။
ဝတ္စားတာ ေနတာထိုင္တာ အရမ္းလန္တယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္ အလုပ္စ ဝင္တဲ့ေန႔က ဆိုရင္ ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံးၾကည့္ၿပီး ..“ လူပုံ
က မဆိုးပါဘူး …ဟြန္း ..ဒရိုင္ဘာ မလုပ္ဘဲ ဗီဒီယို မင္းသား လုပ္လို႔ရတယ္ …” လို႔ ႏႈတ္ခမ္းေလး မဲ့ ျပၿပီး ေျပာခဲ့တာ…။

ဂႏၶမာ ကလပ္ထဲကို ဝင္သြားေတာ့ ဟန္ဝင္းေအာင္ ဦးတင္ေမာင္လတ္ဆီကို ဟန္းဖုန္းနဲ႔ လွမ္း သတင္းပို႔ရတယ္ ။ ဂႏၶမာလူႀကီး ကလပ္သြားတဲ့အေၾကာင္း ..သူ ကလပ္အျပင္မွာ ေစာင့္ေနတဲ့အေၾကာင္း ..။ ဦးတင္ေမာင္လတ္က ဒီလိုေနရာေတြကို ဦးလူႀကီးသမီးေတြ သြားရင္ ဖုန္း
ဆက္ သတင္းပို႔ဖို႔ မွာထားလို႔ သူ ဆက္လိုက္တာ ။

ဦးတင္ေမာင္လတ္က သူ တေယာက္ေယာက္ လႊတ္လိုက္မယ္.မ်က္စိရွင္ရွင္ထား…တခုခုဆိုရင္ ေဘာစိရဲ့ သမီးကို မွဲ႕တေပါက္ မစြန္းေစနဲ႔..အေသခံ ကာကြယ္ရမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္လည္းစိတ္ခ်ပါ ဆရာ..လို႔ ျပန္ေျပာရင္း ကားေပၚမွာ မထိုင္ဘဲ ကလပ္အေပါက္နားမွာ ရပ္ေနလိုက္တယ္ ။
နာရီဝက္ေလာက္ ၾကာေတာ့ တက္စီကားတစီးနဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္း ေရာက္လာတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းက ဦးတင္ေမာင္လတ္ လႊတ္လိုက္လို႔ လိုက္လာတာလို႔ ေျပာတယ္ ။ ကလပ္ထဲကို ညိဳညိဳညိမ္းက လိုက္ဝင္သြားလို႔ ရတာမို႔ ညိဳညိဳညိမ္းကို လႊတ္လိုက္တာ…တဲ့ ။

ညိဳညိဳညိမ္း ကလပ္ထဲကို ဝင္သြားတယ္ ။ ဂႏၶမာလူႀကီး ရဲ့ လုံျခဳံေရးအတြက္ ဦးတင္ေမာင္လတ္က စိတ္
ပူတယ္ ။ ဦးလူႀကီးရဲ့ သမီးေတြ တခုခု ျဖစ္လို႔ မျဖစ္ဘူး ။

ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း ကလပ္အျပင္မွာ အၾကာႀကီး ရပ္ေစာင့္ေနရတယ္ ။ သုံးနာရီေလာက္ ၾကာေတာ့
ညိဳညိဳညိမ္း သုတ္သီးသုတ္ျပာနဲ႔ ထြက္လာတယ္ ။

“ ကိုေအာင္ေရ….ဂႏၶမာေတာ့ တအားမူးေနၿပီ….လူမွန္း မသိေတာ့ဘူး….ေဆးလား အရက္လားေတာ့ မ
ေသခ်ာဘူး….အိမ္ျပန္ေခၚၾကရေအာင္ …” လို႔ လာေျပာတယ္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ႔ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္က ဂႏၶမာကို တြဲထုတ္လာၿပီး ကားတစီး
ေပၚကို တင္ဖို႔ လုပ္ေနတာကို ဟန္ဝင္းေအာင္ ေတြ႕လိုက္တယ္ ။

“ ညိဳညိမ္းေရ..သူတို႔နဲ႔ ပါသြားလို႔ မျဖစ္ဘူး …ဒို႔ အခ်ိန္မွီ တားမွ ျဖစ္မယ္ …”

ဟန္ဝင္းေအာင္ အျမန္ေျပးၿပီး ကားေမာင္းမယ့္ ခ်ာတိတ္ကို တားလိုက္တယ္ ။

“ ေဟ့..ေဟ့….သူ႔ကို မင္းတို႔နဲ႔ မထည့္နိုင္ဘူး….ငါတို႔က သူ႔အိမ္က ဝန္ထမ္းေတြ..ဒို႔ ျပန္ေခၚသြားမယ္ ..

ခ်ာတိတ္က မာေရေက်ာေရနဲ႔ ..“ ေနာက္ဆုတ္စမ္း …မင္းက ဘာမို႔လဲ..ဂႏၶမာက ဒို႔နဲ႔ လိုက္မယ္လို႔ေျပာထာၿပီးသား….ဝင္မပါနဲ႔…”လို႔ သူ႔ကို ေဟာက္တယ္ ။

“ လိုက္မယ္ ဆိုတာက မမူးခင္က ျဖစ္လိမ့္မယ္..အခုအတိုင္း မင္းတို႔ ေခၚသြားလို႔ မရဘူးကြာ..ေဆာရီးဘဲ…”

“ ေဟ့ေကာင္..မင္းက ဒရိုင္ဘာလား…မင္း ဒိုးေတာ့ကြာ….ငါ စိတ္ထြက္လာၿပီ….မင္း နာခ်င္လား…”

ဟန္ဝင္းေအာင္က ဦးတင္ေမာင္လတ္က စကားကုန္ အမိန႔္ေပးၿပီးသား ဆိုေတာ့ ခ်ာတိတ္ကို တြန္းထုတ္လိုက္ၿပီး ဂႏၶမာ့ကို ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ ဝင္တြဲေခၚဖို႔ လုပ္တယ္ ။ ခ်ာတိတ္က သူ႔ကို ဖိုက္ၿပီ ။

“ ေဟ့ေကာင္..မင္း ငယ္ပါေသးတယ္ကြာ..”

ဟန္ဝင္းေအာင္က ေစာေစာထဲက ခါးေနာက္မွာ ထိုးထားတဲ့ ဒုတ္နဲ႔ ခ်ာတိတ္ကို ရိုက္တယ္ ။
ခ်ာတိတ္ ေနာက္ျပန္လန္ လဲက်တဲ့အခ်ိန္ ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔သူ ဂႏၶမာ့ကို တြဲၿပီး သူ႔ကားဆီကို ေခၚသြားၾကတယ္ ။ ခ်ာတိတ္လဲ ေခါင္းထိသြားလို႔ ျပန္ထနိုင္ေပမယ့္ သူတို႔ဆီကို လိုက္မလာေတာ့ဘူး ။ ဂႏၶမာကိုအိမ္ျပန္ေခၚလာတယ္ ။ အိမ္ေဖၚေတြနဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္း အိမ္ေပၚထပ္ကို တြဲခ်ီ ေခၚသြားၾကတယ္ ။

ဦးတင္ေမာင္လတ္ သူနဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းကို အရမ္း ေက်နပ္ သေဘာက်သြားတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းကို ဦးလူ
ႀကီးရဲ့ သမီးေတြ သြားေလရာ အေနာက္က လိုက္ဖို႔ တာဝန္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ကိုလည္း
လစာတိုးေပးၿပီး ကားေမာင္း႐ုံမကဘဲ လုံျခဳံေရး တာဝန္ကိုပါ ယူခိုင္းတယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း ဂႏၶမာ တအား မူးေနတုံးက ထမိန္ေျပကၽြတ္ၿပီး ပင္တီ ေသးမၽွင္မၽွင္ေလး နဲ႔ ေပါင္
တန္ေဖြးေဖြးျဖဴ ျဖဴေတြကို တဝႀကီး ေတြ႕လိုက္ရတာကို မ်က္စိထဲက မထြက္ဘူး ။ ပင္တီေလးရဲ့ အေရွ႕ဂြဆုံေနရာက ေဖါင္းေဖါင္းႀကီး ..။

ဟန္ဝင္းေအာင္ စိတ္ကူးထဲမွာ ဂႏၶမာလူႀကီးကို ကိုယ္တုံးလုံး ခၽြတ္ၾကည့္ေနတယ္ ။ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို အဝတ္မပါဘဲ စဥ္းစားပုံေဖၚၾကည့္ေနတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းကို ဦးလူႀကီးရဲ့ အိမ္မွာ လာေနခိုင္းေပမယ့္ သမီးေတာ္ႏွစ္ေယာက္ အျပင္ထြက္ရင္ တပါတည္း လိုက္နိုင္ေအာင္ အိမ္မႀကီးမွာ အခန္းတခန္းေပးၿပီး ေနခိုင္းတယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း တအိမ္ထဲ ေနၿပီး ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ မလိုးရဘဲ ငတ္ေနတဲ့ သူ႔ဘဝကို ရင္နာေနတယ္ ။

ေတာင္လာတဲ့ သူ႔လီးကို တိုက္ထုတ္ၿပီး ေျဖေဖ်ာက္လိုက္ေတာ့မည္လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီး စစခ်င္း ပုဆိုး
ေပၚကေန ပြတ္သပ္ေနရာက ပုဆိုးကို လွန္ၿပီး လက္တဖက္နဲ႔ အဖ်ားပိုင္းကို ေခ်နယ္ေနမိတယ္ ။

ေျခသံလိုလို ခၽြတ္ကနဲ ၾကားလိုက္မိလို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္ေဖၚမေလး သိသိ သူကြင္းတိုက္
ေနတာကို ေသေသခ်ာခ်ာႀကီးကို စိုက္ၾကည့္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

အသံမေပးဘာမေပး…တံခါးမေခါက္ဘဲ ..ဘယ္အခ်ိန္က ေရာက္ေနတာပါလိမ့္ ..။

“ သိသိ..ဘာလဲ….ဘယ္သူေခၚခိုင္းလိုက္သလဲ….”

ပုဆိုးကို ျပန္မဖုံးေသးဘဲ သိသိကို ေမးလိုက္တယ္ ။ သိသိက “ မမေလး ဂႏၶမာက မနက္ဖန္မနက္ ၆နာရီ ေလဆိပ္သြားမွာကို လိုက္ပို႔ပါ…တဲ့..အဲဒါ လာေျပာတာ….” လို႔ ေျပာတယ္ ။

“ ဒါဘဲလား …”

“ ဟုတ္ ….”

သိသိရဲ့ မ်က္လုံးေတြက ေတာင္ေနတဲ့ သူ႔လီးတန္ႀကီးကေန မခြာဘူး ။ သူ႔လီးကို သိသိ စိတ္ဝင္စားေနတဲ့ ပုံဘဲ ..။
သိသိျပန္ထြက္သြားေတာ့ သူလည္း ကြင္းဆက္မတိုက္ခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ ေခြလွဲၿပီး အိပ္လိုက္တယ္ ။ မနက္ ေစာေစာ ထရအုံးမယ္။

                                         ******************************************************

ဒုရဲအုပ္ ေလးေမာင္ေမာင္ လဖက္ရည္ဆိုင္ထဲကေန ညိဳညိဳညိမ္းတို႔ တိုက္ခန္းကို အကဲခတ္ေနတယ္ ။
အိပ္ေဖၚတိ ႏွစ္ေယာက္လုံး ဦးလူႀကီးအိမ္မွာ ေနေနရၿပီ ။ ၾကည့္ရတာ ဒီႏွစ္ေယာက္ကို ဦးလူႀကီးတို႔မိ
သားစုက ေက်နပ္သေဘာက်သြားၾကတယ္ ထင္တယ္ ။

ခုတေလာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆီက ဘာသတင္းမွ တက္မလာဘူး ။ သူတို႔နဲ႔ မေတြ႕တာ ၾကာၿပီ ။
ညိဳညိဳညိမ္းကို ဖုန္းေခၚၾကည့္ရင္ ေကာင္းမလား …စဥ္းစားေနတုံး တက္စီကား တစီး ထိုးဆိုက္လာတာ
ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ ဟင္..ညိဳညိဳညိမ္း ပါလား …”

တိုက္ထဲကို ဝင္သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ လဖက္ရည္ဖိုး ရွင္းေပးလိုက္ၿပီး ဆိုင္ထဲက ထြက္…သူတို႔
ေနတဲ့ ကြန္ဒို အေဆာက္အဦးႀကီးဖက္ကို လမ္းျဖတ္ကူးၿပီး သြားလိုက္တယ္ ။

                                                **************************************************

ညိဳညိဳညိမ္း တိုက္ခန္းထဲကို ေရာက္တာနဲ႔ အဲကြန္းကို ဖြင့္တယ္ ။ ပူအိုက္လိုက္တာ အရမ္းဘဲ .။ အိပ္ခန္းထဲမွာ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို အကုန္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။   . ဒီေန႔ အိမ္ျပန္ခြင့္ရလို႔ လုပ္စရာေလးေတြ လုပ္ရမယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ေတာ့ က်န္ေနခဲ့တယ္ ။

ဦးတင္ေမာင္လတ္က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေငြလုံလုံေလာက္ေလာက္ ထုတ္ေပးတယ္ ။
လတ္တေလာ ဦးလူႀကီးရဲ့ သမီးေတာ္ႏွစ္ေယာက္ကို လိုက္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနရတဲ့ ေဘာ္ဒီဂတ္အလုပ္
ဘဲ လုပ္ေနရတယ္ ။ မၾကာခင္ေတာ့ အခ်ီႀကီး အလုပ္တခု လုပ္ရမယ္ လို႔ ေဇာ္ႀကီးက ေျပာတာဘဲ ။

ဦးလူႀကီးအိမ္မွာ ေနေနရတဲ့အခ်ိန္ အစားေကာင္းေတြ စြတ္စားၿပီး ဝလာသလားမသိဘူး ။

ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ႀကီးထဲ ကိုယ့္ဖါသာကိုယ္ ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ဝေတာ့ မလာပါဘူး ။ မွန္ထဲမွာ အဝတ္မဲ့ေနတဲ့ ညိဳညိဳညိမ္းက နို႔ထြားထြားႀကီးေတြ ေကာ့လို႔ ..။ ခါးေသးေသးေလးေအာက္က ဖင္တုံးႀကီးေတြက ထယ္ေနတယ္ ။ ဟြန္း…ႀတိဂံပုံ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အေမႊးေတြ မဲဖုံးေနျပန္ၿပီ ။ ညႇပ္ရအုံးမယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ မလိုးရတာလည္း ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ ။ တခါတခါ ေတာ္ေတာ္ လိုခ်င္တယ္ ။

ေစာက္ဖုတ္ကို လက္ဝါးနဲ႔ စမ္းမိေနတဲ့အခ်ိန္ တင္းေတာင္..တင္းေတာင္နဲ႔ အခန္းတံခါးက လူေခၚေခါင္းေလာင္းသံ ျမည္လာတယ္ ။

ဘယ္သူလာတာလဲ…။ ဟြန္း….ေရခ်ိဳးမလို႔ လုပ္ေနတာကို ..။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရင္ ေကာင္းမလား …။

တင္းေတာင္..တင္းေတာင္….။

အို …ခက္ေတာ့တာဘဲ ..။

 ေခါက္တင္ထားတဲ့ ထမိန္အႏြမ္းေလးကို ေကာက္ယူ ရင္လ်ားလိုက္ၿပီး အိမ္ေရွ႕တံခါးဆီကို ေလၽွာက္သြားလိုက္တယ္ ။ ေခ်ာင္းၾကည့္တဲ့

အေပါက္ေလးကေန အျပင္ကို ၾကည့္လိုက္တယ္ ။

ဟင္…ေလးေမာင္ေမာင္ ..။ ဒုရဲအုပ္ေလးေမာင္ေမာင္ ပါလား …။

ထမိန္ရင္လ်ားႀကီးနဲ႔ ျဖစ္ေနတယ္ ။ အိပ္ခန္းထဲ ျပန္သြားၿပီး တဘက္ ျဖစ္ျဖစ္ လႊမ္းျခဳံ အုပ္ကာလိုက္ဖို႔ စဥ္းစားလိုက္တုံး အျပင္က ဆက္တိုက္ တင္ေတာင္ တင္ေတာင္နဲ႔ ဆက္ႏွိပ္ေနတာနဲ႔ တံခါးကို

ဖြင့္ေပးလိုက္မိတယ္ ။

“ ညိဳညိမ္း …”

“ ကိုေလးေမာင္ေမာင္ …အဲ…အကို……*-”

“ မေတြ႕တာ ၾကာၿပီ …ဘာလို႔ ဖုန္းမေခၚသလဲ……”

“ အဲ့အိမ္မွာ သိတဲ့အတိုင္းဘဲ …ညိဳညိမ္းက အစစအရာရာ…”

“ ေတာ္ၿပီ..ညိဳညိမ္း..ဆင္ေျခေတြ ေပးမေနနဲ႔ေတာ့ ..ကဲ..ဘာထူးလဲ..ဦးလူႀကီးရဲ့ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ခတ္ေနတဲ့ အေတာင္ပံႀကီးေတြကို က်ိကနဲ က်ိကနဲ ညႇပ္ပစ္လိုက္နိုင္တဲ့ ထိထိမိမိ ဟာေလးေတြ

မရေသးဘူးလား ….”

“ ရရင္ အကို႔ဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီးၿပီေပါ့ အကိုရယ္…”

ေလးေမာင္ေမာင္ရဲ့ မ်က္လုံးေတြက ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့ လုံးဝန္းတဲ့ ရင္သားေတြ အေပၚမွာ တခ်ိန္လုံး စူးစိုက္ေနတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္း ထမိန္ရင္လ်ားနဲ႔ဘဲ သူ႔ကို စကားေျပာေနရတာ အေနရ ခက္လာတယ္ ။

“ ခဏေနာ္ …”

“ ေနအုံး..မသြားနဲ႔အုံး…ျပစရာ ရွိလို႔..”

ေလးေမာင္ေမာင္က ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့ လက္ကို ဖ်တ္ကနဲ ဆြဲထားလိုက္ရင္း သူ႔ဖုန္းက ပုံတပုံကို ညိဳညိဳညိမ္းကို ျပလိုက္တယ္ ။

“ သူ႔ကို သိလား ….”

“ ဟင္….”

ညိဳညိဳညိမ္း မ်က္ႏွာ အႀကီးအက်ယ္ ပ်က္သြားတယ္ ။

“ ဦးေရာဘတ္သိန္းထြန္း ….ေလ…ညိဳညိမ္း အႀကီးအက်ယ္ ဘတ္ခဲ့တာ့ လူႀကီး….သူက ညိဳညိမ္းကို အသဲအသန္ လိုက္ရွာေနတယ္ …..ညိဳညိမ္း ဘယ္မွာ ရွိတယ္ ဆိုတာကို သတင္းေပးတဲ့လူကို သိန္းတရာ ဆုေငြေပးမယ္ တဲ့…..ညိဳညိမ္း..”

ညိဳညိမ္း တုန္ုတုန္ရင္ရင္ ျဖစ္သြားတယ္ ။

ဦးေရာဘတ္သိန္းထြန္းကို သူဘတ္ခဲ့တာလည္း ရက္စက္လြန္းတယ္ေလ ။ စိန္ေတြ အမ်ားႀကီး ပါတယ္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္က “ ညိဳညိမ္း…မင္းေလး ဆီက ငါ ႏွစ္ခု လိုခ်င္တယ္….တခုက မင္း..ေနာက္တခုက ဦးလူႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သတင္း….ရရင္ရ မရရင္..ဦးေရာဘတ္သိန္းထြန္း လက္ကို မင္းကို အပ္လိုက္႐ုံဘဲ…..ဘယ္လိုဘဲ..မင္း ဒုံးမေဝးပါဘူးကြာ…..” လို႔ ေျပာရင္း ညိဳညိဳညိမ္း
ရဲ့ ဖင္အိအိႀကီးကို လွမ္း ညႇစ္လိုက္တယ္ ။

“ အကို..ညိဳညိမ္းကို မရက္စက္ပါနဲ႔…”

“ ကိုယ္လိုခ်င္တာေတြ ေပးမယ္ေပါ့..ဟုတ္လား..”

“ အင္း….အကုန္ေပးမယ္….အဲ့လူႀကီးရဲ့ လက္ထဲကိုေတာ့ ညိဳညိမ္းကို မအပ္ပါနဲ႔….လာ…လိုက္ခဲ့….”

ညိဳညိဳညိမ္းက ေလးေမာင္ေမာင္ရဲ့ လက္ကို ဆြဲၿပီး အိပ္ခန္းထဲကို ေခၚသြားတယ္ ။

“ အကို..လိုခ်င္တာေတြေလ..ဒီမွာ…..”

ညိဳညိဳညိမ္းက ရင္လ်ားထားတဲ့ ထမိန္ကို ေျဖခၽြတ္ခ်လိုက္သည္ ။

တင္းမာလုံးထြားတဲ့ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံး…နီညိဳညိဳ နို႔သီးေတြ ခါးေသးေသး  ဗိုက္သားရွပ္ရွပ္ ေအာက္က အေမႊးပါးပါး ဖုံးေနတဲ့ ႀကိဂံပုံေနရာေတြကို ဘြားကနဲ ျမင္လိုက္ရေတာ့ ေလးေမာင္ေမာင္ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ကေန ဒူးေထာက္ရက္ က်သြားတယ္ ။ သူ ေတာင့္တလိုခ်င္ေနတာ ကို ျဗဳံးကနဲ ရလိုက္လို႔ ။

ညိဳညိဳညိမ္းက သူ႔ဆီကို တလွမ္းခ်င္းေလၽွာက္ၿပီး ေရာက္လာတယ္ ။ မို႔ေဖါင္းတဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီးက သူ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ တထြာေတာင္ မေဝး ။ ေလးေမာင္ေမာင္ ဖင္တုံးႀကီးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲကိုင္ၿပီး
အဂၤါစပ္ႀကီးကို နမ္းရႈံ႔လိုက္တယ္ ။

“ အကိုရယ္..ေရခ်ိဳးမလို႔ လုပ္ေနတာ..မခ်ိဳးရေသးဘူး…..”

ေလးေမာင္ေမာင္က ညိဳညိဳညိမ္း ဘာေျပာေနသလဲ မသိ ။ မၾကား ။ အကြဲေၾကာင္းႀကီးကို အားရပါးရ နမ္းရႈံ႔ေနတယ္ ။ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ဖင္တုံးအိအိႀကီးေတြကို ဆုပ္လိုက္ နယ္လိုက္ ..။

ညိဳညိဳညိမ္း သူ႔အနမ္းအရႈံ႔ေတြေၾကာင့္ ဖီလင္ေတြ တက္လာတယ္ ။

“ အကို..ကုတင္ေပၚ သြားရေအာင္ကြယ္…”

ေလးေမာင္ေမာင္သည္ ပိန္ကိုင္းကိုင္းနဲ႔ ျဖစ္ေပမယ့္ လူနံပိန္ ကၽြဲဂ်ိဳလိန္ ဆိုသလိုဘဲ ငယ္ပါက တုတ္ၿပီး ရွည္တယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းက ေလးေမာင္ေမာင္ရဲ့ မတ္မတ္ေထာင္ေနတဲ့ လိင္ေခ်ာင္းကို က်က်နန

စုတ္ေပးတယ္ ။ ၾကဳံဖူးသမၽွ မိန္းမေတြထဲမွာ ညိဳညိဳညိမ္းဟာ လီးစုတ္အေကာင္းဆုံးဘဲ လို႔ ေလးေမာင္ေမာင္ သိလို္တယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းက အၾကာႀကီး စုတ္ေပးတယ္ ။  ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့ လ်ာေလးရဲ့ ထိုးကစား ကလိတာေတြက ေကာင္းလြန္းလို႔ ေလးေမာင္ေမာင္ ၿပီးလုလု အခ်ိန္မွာ ညိဳညိဳညိမ္းက သူ႔လိင္တန္ကို ပါးစပ္က ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။

“ ဟား…..”

ေလးေမာင္ေမာင္ မိန္းေမာေနရာက လန႔္ဖ်န႔္ၿပီး နိုးထလာတယ္ ။

“ အကို..လိုးၾကရေအာင္လား…”

ညိဳညိဳညိမ္းက ပက္လက္လွန္ ေပါင္ကားေပးလိုက္တယ္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ညိဳညိဳညိမ္း ေပါင္ၾကားမွာ ေနရာယူလိုက္ၿပီး သူ႔လိင္တန္ကို ေဖါင္းႂကြေနတဲ့ အေမႊးေရးေရးနဲ႔ အဖုတ္ႀကီးရဲ့
ႏုထြတ္ထြတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားတြန႔္တြန႔္ေတြၾကားထဲကို ဖိသြင္းလိုက္တယ္ ။

“ အိုး..ဟင့္..အကို႔…..”

ညိဳညိဳညိမ္း ေလးေမာင္ေမာင္ကို လွမ္းဖက္လိုက္တယ္ ။ လီးႀကီးတာက သိသာလွတယ္ ။ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာ တင္းၾကပ္ေနတယ္ ။ အတြင္းသားေတြကို လီးတန္က ပြတ္တိုက္လိုက္မႈက ညိဳညိဳညိမ္းကို
တုန္ခါသြားေစတယ္ ။

“ ႀကီးလိုက္တာ..ေျဖးေျဖး…”

ေလသံေလးနဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္း ေျပာလိုက္တာက ေလးေမာင္ေမာင္ရဲ့ စိတ္ေတြကို ပိုႂကြေစတယ္ ။ သူ႔လီးႀကီး တင္းကနဲ ပိုႀကီးလာသလိုဘဲ ။
ေျဖးေျဖးလို႔ ေျပာကာမွ ဖိသြင္းခ်င္သြားတယ္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္ကလည္း ညိဳညိဳညိမ္းကို မ်က္စိက်ေနတာ ၾကာၿပီ ။ နို႔ႀကီးတလုံးကို ကိုင္ညႇစ္ၿပီး ဖိဖိ ေဆာင့္ထည့္တယ္ ။

“ အား…အား…အား…အိုး…..အားဟား….အမေလး…….အိအိအ…….”
ညိဳညိဳညိမ္း သူ႔ေဆာင့္ခ်က္တိုင္း အီဆိမ့္ေနေအာင္ ေကာင္းေနတယ္ ။

ဖင္ႀကီးေတြကို ေမႊ႕ရမ္းေကာ့ေပးမိတယ္ ။

“ ေကာင္းလား..ေကာင္းလား………ေကာင္းလား……..”
“ အင္း….အင္း…ေကာင္းတယ္…ေကာင္းတယ္ …….”

တဖတ္ဖတ္နဲ႔ ေရေရလည္လည္ ေဆာင့္ေပးတယ္ ။ အား..ေကာင္းတယ္..ေကာင္းတယ္……ေဆာင့္ေဆာင့္….ေဆာင့္….အား………။
အထြဋ္အထိပ္ကို ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိင္တူလို တက္လွမ္းသြားၾကတယ္ ။

ညိဳညိဳညိမ္းလည္း ဟန္ဝင္းေအာင္ထက္ေတာင္ အလိုးေကာင္းတဲ့ သူ႔ကို သေဘာက်သြားတယ္ ။

ဂႏၶမာလူႀကီး ဆံပင္ဖီးေနတဲ့အခ်ိန္ သူမ အေနာက္က အိမ္ေဖၚသိသိ ျဖတ္သြားတာကို မွန္ထဲကေန ေတြ႕လိုက္တယ္ ။

“ဟဲ့..သိသိ….ဟန္ဝင္းေအာင္ကို သြားေျပာၿပီးၿပီလား…..”

သိသိက ေခါင္းၿငိွမ့္ျပေပမယ့္ တခိခိနဲ႔ ရယ္ေနတယ္ ။

“ သိသိ..ဘာျဖစ္ေနတာလဲ..ဘာေတြ သေဘာက်ေနတာလဲ….”

သိသိက ရယ္ဘဲ ရယ္ေနလို႔ ဂႏၶမာ သိသိကို သူ႔အနားေခၚၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးတယ္ ။

“ ေျပာစမ္း..ေျပာစမ္း……သိသိ…ေျပာစမ္း….ဘာျဖစ္လာလဲ……..နင္ ဘာေတြ႕ခဲ့လို႔လဲ.”

သိသိက “ အဲ့လူႀကီး က်မသြားတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ပုဆိုးကို လွန္ၿပီး……ခိခိခိ…….” လို႔ ေျပာရင္း ရယ္ျပန္တယ္ ။

“ ဟယ္…..သူ..သူ…သူ..ဘာေတြ လုပ္ေနလဲ…..”

“ သူ႔ဟာႀကီးကို ေဆာင့္ေနတာ..လက္နဲ႔ ဆုပ္ၿပီး ေဆာင့္ေနတာ…”

“ဟင္…ဟုတ္လား…..သိသိ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာျ့ပစမ္း…ဘာေဆာင့္တာလဲ..ကြင္းထုတာလား ….     ”

“ အင္း….အဲဒါမ်ိဳးေပါ့ ….       သူ႔အတန္ႀကီးကို လက္နဲ႔ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေဆာင့္ေနတာ…အတန္ႀကီးကလည္း ေတာ္ေတာ္ တုတ္တယ္..ရွည္လည္း ရွည္တယ္ ….     ဟီး….ထိပ္ဖက္မွာလည္း မွဲ႕ႀကီးတလုံးနဲ႔…”

ဂႏၶမာ အရမ္း စိတ္ဝင္စားသြားတယ္ ။ နဂိုထဲကမွ ဒီ ဒရိုင္ဘာက ဇာတ္လိုက္ ပုံ ဖမ္းေနလို႔ သတိထား
ၾကည့္ၾကည့္ေနမိတာ…။ ဂႏၶမာ့ကိုလည္း သူ ခိုးခိုး ၾကည့္တတ္တယ္ ။ သူ႔အၾကည့္က တဏွာၾကည့္ ဆိုတာ ဂႏၶမာ သိတယ္ ။ သတၱိ ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတဲ့ လူဘဲ..။ ဂႏၶမာတို႔ ဆီမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့လူေတြ ဦးတင္ေမာင္လတ္ကို ေၾကာက္ၾကလို႔ မ်က္လုံးေအာက္စိုက္ၿပီး စကားေျပာၾကတာ ..။ ဂႏၶမာတို႔ကို မရိုးမသား လုပ္ရင္ ေကာင္းေကာင္း အဆုံးအမ ခံရမယ္ ဆိုတာ လူတိုင္း သိၾကတယ္ ။ သူကေတာ့ ၾကည့္တာကိုက ၿပီတီတီနဲ႔ ..။ သိသိ ေျပာေနတာက..သူ႔အတန္ႀကီးက အႀကီးစားႀကီး ဆိုပါလား  …။ ဂႏၶမာ အရမ္း စိတ္ေတြ ထႂကြေနတယ္ ။ သူ႔အတန္ႀကီးကို ေတြ႕ဖူးျမင္ဖူးခ်င္သြားတယ္ ။

မနက္ ေျခာက္နာရီ မထိုးခင္ ဟန္ဝင္းေအာင္ တိုက္ႀကီးရဲ့ အေရွ႕ တံခါးေပါက္မွာ ကားနဲ႔ အဆင္သင့္
ေရာက္ေနၿပီ ။ မၾကာခင္ ဂႏၶမာ ေဒါက္ဖိနပ္သံ တခြပ္ခြပ္နဲ႔ အေပၚထပ္က ဆင္းလာတယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္က ကားေနာက္ခန္းတံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဂႏၶမာက ဟန္ဝင္းေအာင္ကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ကားထဲ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း ကားေပၚေရာက္ေတာ့..“ ဘယ္ကိုသြားပါမလဲ..မမ..” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။

ဂႏၶမာက “ မဂၤလာဒုံေလဆိပ္ကို သြားမယ္ ..” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဂႏၶမာ့မ်က္ႏွာက ခပ္တင္းတင္း ။
ဂႏၶမာ့စိတ္ထဲမွာ ဒီေကာင့္ကို စိတ္ဝင္စားေနေပမယ့္ သူက ဒရိုင္ဘာ..ကိုယ္က သူေဌးသမီး…အဆင့္အတန္း ခ်င္းက ကြာျခားလွလို႔ သူ႔ကို စိတ္ဝင္စားတာကို မျပသလိုဘူး ။ သိသိ ေျပာတာကေတာ့ ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ ဒီေကာင္က ရည္းစားေတြ ျဖစ္လိမ့္မယ္တဲ့ ။

မဂၤလာဒုံေလဆိပ္ ေရာက္ေတာ့ ဂႏၶမာက “ သူငယ္ခ်င္း..နိုင္ငံျခားထြက္တာ လိုက္ပို႔မလို႔..သိပ္ မၾကာဘူး….ခဏဘဲ….” လို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ေျပာၿပီး ကားေပၚက ဆင္းသြားတယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း..“ ဟုတ္ကဲ့မမ..” လို႔ ျပန္ေျပာရင္း ေလဆိပ္ထဲ ဝင္သြားတဲ့ ဂႏၶမာလူႀကီးရဲ့ လွပ
အခ်ိဳးက်တဲ့ ကိုယ္လုံး အေနာက္ဖက္ျမင္ကြင္းကို တဝႀကီး ေငးၾကည့္ရင္း က်န္ခဲ့တယ္ ။

ညိဳညိဳညိမ္းကို ေလးေမာင္ေမာင္က ညိဳညိဳညိမ္းတို႔ေနတဲ့ ရပ္ကြက္ထဲက ထိုင္း စားေသာက္ဆိုင္ကို ေခၚသြားတယ္ ။ ႏွစ္ခ်ီေကာင္း လိုးလိုက္ၾကတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေက်နပ္မိၾကတယ္ ။ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး

ဘိုက္ဆာတာနဲ႔ ထမင္းသြားစားၾကတယ္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္က ဂဏန္းေပ်ာ့ေၾကာ္ …ေခါက္ဆြဲျပားေၾကာ္ ဝက္သားးကုန္းေဘာင္ မွာတယ္ ။ ပင္လယ္စာေတြ နဲ႔ ယိုးဒယား ဟင္းခ်ိဳ စပ္စပ္နဲ႔ ..။

ေလးေမာင္ေမာင္ က ဘီယာေသာက္တယ္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္ ကို ညိဳညိမ္း ၾကည့္မိတယ္ ။ သူ႔ပုုံက ဆံပင္ ရွည္ရွည္ ညႇင္းသိုးသိုးနဲ႔..။ ရဲပုံ မေပါက္ဘူး ။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အႏြမ္းနဲ႔ လက္မွာလည္း

ဟန္းခ်ိန္းေတြနဲ႔ သေဘာသၤားတေယာက္ လိုလို ပုံ ..။ လူပိန္သလို လီးကလဲ ရွည္တဲ့လူ ..။ ဟြန္း….လိုးလိုက္တာ အသားကုန္ ..။

“ ညိဳညိမ္း..ဘာျပဳံးတာလဲ….”

“ ဘာမွ ဟုတ္ဖူး…”

“ ေျပာျပ…”

“ အိုး..ဒီမွာ ေျပာလို႔ မျဖစ္ဘူး ….”

ဆိုင္ေလးက အေရွ႕ဖက္ ဆိုင္ျပင္မွာလည္း ခုံေတြ စားပြဲေတြ ခင္းထားေပးတယ္ ။ အစားအေသာက္ေတြ ေရာက္လာတယ္ ။ ႏွစ္ေယာက္သား ဆာဆာ နဲ႔ စားလိုက္ၾကတာ စကားေတာင္ မေျပာျဖစ္ဘူး ။

ဆိုင္က အရက္လဲ ေရာင္းေတာ့ စားပြဲေတြမွာ အရက္ပုလင္းေတြ ေထာင္ၿပီး ေသာက္ေနၾကတာ ေတြ႕ရတယ္ ။ ခဏၾကာေတာ့ ရန္ျဖစ္ၾကပါေရာ …။

တုတ္တပ်က္ ဓါးတပ်က္ ဆိုတာမ်ိဳး ။ အရက္မူးမူးနဲ႔ ဓါးဆြဲထုတ္ၿပီး ရမ္းကားတာကို ေတြ႕ေပမယ့္ ေလးေမာင္ေမာင္က သူနဲ႔ မဆိုင္သလို ေနေနတာ ေတြ႕ရတယ္ ။ အသြင္ယူထားတဲ့ ရဲ တေယာက္ ဆို

ေတာ့ သူ႔ေရွ႕မွာ ဓါးနဲ႔ ထိုးေတာင္ သူက မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနမယ့္ သေဘာ ရွိတယ္ ။

တဝတြယ္ပစ္တာ ေတာ္ေတာ္ေလး ဘိုက္ေလးသြားတယ္ ။

“ အခု ဘယ္သြားမလဲ ညိဳညိမ္း ….”

“ ဟိုအိမ္ကို ျပန္ရမွာေပါ့…..”

“ ဘယ္ေတာ့ ထပ္ေတြ႕ၾကအုံးမလဲ……”

“ သိေသးဘူးေလ …ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ ……”

“ ဘာနဲ႔ သြားမလဲ လိုက္ပို႔ရမလား……”

“ ရတယ္…ေနပေစ..တက္စီ နဲ႔ သြားမယ္ ….”

“ ထူးျခားရင္လဲ ေျပာအုံး…လူႀကီးေတြက သိခ်င္ေနတယ္ ….တခုခုေပါ့…..”

တက္စီတစီး လာလို႔ တားလိုက္တယ္ ….။

“အိုေက..အကို..ဆီးယူး ေနာ္…..”

“ ဟုတ္ၿပီ..ညိဳညိမ္း …..”

ညိဳညိမ္း တက္စီသမားကို ဦးလူႀကီးအိမ္ လိပ္စာ ေျပာျပၿပီး ေမာင္းခိုင္းလိုက္တယ္ ။

ဖုန္း တတစ္တစ္ ျမည္လာတယ္ ။ အင္း..ဦးတင္ေမာင္လတ္ ေခၚတာ …။ ဦးလူႀကီးအိမ္ကို ေရာက္ရင္  သူ႔အခန္းကို လာဖို႔ ေျပာတယ္ ။ ေမးစရာ ရွိလို႔တဲ့ ..။ လာခဲ့မယ္ လို႔ ေျပာၿပီး ဖုန္းခ်လိုက္တဲ့

အခ်ိန္ ဖုန္းေနာက္တခါ ျမည္လာျပန္တယ္ ။

ဘယ္သူေခၚသလဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဇာ္ႀကီး ေခၚတာ …။

“ ညိဳညိမ္း..အခု ဘယ္မွာလဲ….”

“ တက္စီေပၚမွာ..ဟိုအိမ္ကို ျပန္မလို႔…”

“ ေအး…ညိဳညိမ္း..အလုပ္ေပၚၿပီဟ..နင္တို႔နဲ႔ ကိုက္တဲ့အလုပ္..နင္တို႔ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳး…..အခ်ီႀကီး….ဂြင္ေကာင္းတယ္….ရိုက္တာ မိလိုက္လို႔ကေတာ့ လ်ံ ၿပီ..ဟန္ဝင္းေအာင္ကို တိုးတိုး ေျပာထား

နင္တို႔ လႈပ္ရွားရမယ့္ အခ်ိန္က်ရင္ ဦးလူႀကီးအိမ္က ဂ်ဴတီအတြက္ ဦးတင္ေမာင္လတ္ကို ငါ ေျပာထားလိုက္မယ္ ….လူစားလဲေပးလိုက္မယ္….”

“ အိုေက ကိုေဇာ္ႀကီး….လႈပ္ရွားဖို႔ ရယ္ဒီဘဲ……”

  ဦးလူႀကီး ရဲ့ ၿခံဝင္းႀကီး ေရွ႕ကို ေရာက္ေတာ့ ညိဳညိဳညိမ္း တက္စီခေပးၿပီး တက္စီေပၚက ဆင္းလိုက္တယ္ ။

အုတ္တံတိုင္း အျမင့္ႀကီး ကာထားတဲ့ ၿခံက်ယ္ႀကီးထဲကို အျပင္က ေကာင္းေကာင္း မျမင္နိုင္ဘူး ။ ႀကီးမားတဲ့ ေရႊေရာင္နဲ႔ အနက္ေဆးေတြ သုတ္ထားတဲ့ သံတံခါးႀကီး အထဲက လူတစုက ညိဳညိဳညိမ္း

တက္စီေပၚက ဆင္းလာတာ ျမင္တာနဲ႔ တံခါးႀကီးေဘးက တံခါးေပါက္ ေသးေသးေလးကို ဖြင့္ေပးထားတယ္ ။ ၿခံေစာင့္ေတြက ညိဳညိဳညိမ္းကို ဒီအိမ္ကမွန္း သိၾကလို႔ ဖြင့္ေပးတာ ..။

လုံျခဳံေရးကင္းတဲကို ျဖတ္ခဲ့ေတာ့ ကာကီဝတ္ လုံျခဳံေရးေတြက ညိဳညိမ္းကို ျပဳံးျပႏုတ္ဆက္ၾကတယ္ ။ ဦးလူႀကီးရဲ့ သမီးေတြနဲ႔ အတူတူ လိုက္ရတဲ့ သူမို႔ သူတို႔ ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံၾကတယ္ ။

တိုက္အိမ္ႀကီးက မီးေတြ ထိန္ထိန္လင္းၿပီး ႀကီးမားလြန္းေနတယ္ ။ အေရွ႕တံခါးမႀကီး ကေန အထဲ မဝင္ဘဲ အိမ္ႀကီးကို ပတ္ေဖါက္ထားတဲ့ လမ္းကေလးအတိုင္း

အိမ္ေနာက္ေဖးကို ေလၽွာက္သြားလိုက္တယ္  ။ လမ္းမွာ အယ္လ္ေဇးရွင္း ေခြးႀကီးတေကာင္ကို ႀကိဳးတန္းလန္းနဲ႔ ဆြဲကိုင္ထားတဲ့ ကင္းသမားတေယာက္ကို ေတြ႕ရတယ္ ။ ကင္းသမား လက္ထဲမွာ ဂ်ပန္

ကင္ဒိုဓါးတေခ်ာင္း ကိုင္ထားတယ္ ။ ေခြးႀကီးက လ်ာတန္းလန္းနဲ႔ သူ႔ၾကည့္ရတာ ေမာေနပုံဘဲ ..။

အိမ္အေနာက္ဖက္ကို ေရာက္လာေတာ့ မီးဖိုႀကီးကို ဝင္တဲ့ အေပါက္ကေန ညိဳညိဳညိမ္း အထဲကို ဝင္ဖို႔ လုပ္တယ္ ။ တံခါးက အထဲက ပိတ္ထားတယ္ ။ တံခါးေခါက္လိုက္ေတာ့ အိမ္ေဖၚ သိသိ လာဖြင့္

ေပးတယ္ ။ စားဖိုမႉး ( ခ်က္ႀကီး ) မူတူးက တရွဲရွဲနဲ႔ ေၾကာ္ေလွာ္ ခ်က္ေနတယ္ ။

“ သိသိ..မအိျႏၵာ ရွိလား….”

“ ရွိတယ္….မဂႏၵမာ ေတာ့ မရွိဘူး..မနက္အေစာႀကီးထဲက ထြက္သြားတာ ခုထိ ျပန္မေရာက္ေသးဘူး….”

“ ကိုဟန္ဝင္းေအာင္ ေမာင္းတာလား….”

“ ဟုတ္တယ္..မညိဳညိမ္း……”

သိသိက စားဖိုမႉး မူတူး က ဒယ္ျပားႀကီးထဲကေန ပုဂံေတြထဲ ေလာင္းထည့္ေပးတဲ့ တေငြ႕တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ ဟင္းေတြကို လင္ပန္းတခ်ပ္ထဲ ထည့္ၿပီး သယ္ေဆာင္သြားတယ္ ။ မူတူးက ေမးေငါ့ျပၿပီး

“ အႀကီးမအတြက္…” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ညိဳညိမ္းက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကေန ထြက္ဖို႔ ျပင္ေတာ့..“ ညီမေလး..တခုခု စားမလား..အိကု ခ်က္ေပးမယ္..” လို႔ သြားႀကီး ျဖဲၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ။

ညိဳညိမ္းလည္း ကုလားေတာ့ ဘူးေနၿပီ လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေျပာဆိုလိုက္ရင္း..ပါးစပ္ကေတာ့..“ မစားေတာ့ဘူး..ကိုမူတူး..အလုပ္ ရွိေသးလို႔…” လို႔ ေျပာရင္း ထြက္လာခဲ့တယ္ ။

ညိဳညိမ္း ဦးတည္ေနတာက ဦးတင္ေမာင္လတ္ရဲ့ အခန္း …။ ႐ုံးခန္း …။

အင္း…ေယာက်္ားေတြမ်ား မိန္းမျမင္ရင္ ငမ္းငမ္းတက္ ဘူးထေနၾကတာဘဲ…ထမင္းခ်က္ ကုလားေရာ ၿခံေစာင့္ေရာ ငါ့ဖင္ေတြကို

ၾကည့္လိုက္ၾကတာ အာသာ တငမ္းငမ္းနဲ႔…။

ဦးတင္ေမာင္လတ္ရဲ့ အခန္းတံခါး ပိတ္မထား ။
ကြန္ျပဴတာနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ ဦးတင္ေမာင္လတ္ကို ညိဳညိဳညိမ္း ေတြ႕ေနရတယ္ ။
ညိဳညိညိမ္း သူ႔အခန္းဝကို ေရာက္လာတာကိုလည္း ဦးတင္ေမာင္လတ္က ေတြ႕တယ္ ။

“ လာ..ဝင္ခဲ့ ညိဳညိဳညိမ္း ….    ”

ေရႊေရာင္ကိုင္းမ်က္မွန္အေပၚက ေက်ာ္ၾကည့္ၿပီး ဦးတင္ေမာင္လတ္က ေခၚတယ္ ။

သူ႔အခန္းက ေမႊးေနတယ္ ။ ေလေအးစက္က စိမ့္ေနေအာင္ ေအးေနတယ္ ။

“ တံခါး ပိတ္ခဲ့လိုက္ ညိဳညိမ္း…”

ညိဳညိဳညိမ္း သူ႔အမိန႔္ကို နာခံရတယ္ ။ အခန္းဝင္ေပါက္ တံခါးကို ပိတ္လိုက္တယ္ ။

“ လာ..ဒီကို..ညည္းကို ေမးစရာေတြေကာ ေျပာစရာေတြေကာ ရွိတယ္ …”

ညိဳညိဳညိမ္း စိတ္ထဲမွာ ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္ ။ သူ ဘာေတြမ်ား သိသြားၿပီလဲ….။

“ ဦးတင္ေမာင္လတ္ ထိုင္ေနတဲ့ အလုပ္စားပြဲနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ခုံပုေလးမွာ ညိဳညိဳညိမ္း ထိုင္လိုက္တဲ့

အခ်ိန္ ဦးတင္ေမာင္လတ္ ေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းေၾကာင့္ ညိဳညိဳညိမ္း တုန္သြားတယ္ ။

“ ညည္းနဲ႔ ေစာေစာက ထိုင္းစာ ထိုင္စားတဲ့လူက ဘယ္သူလဲ…..”တဲ့ ။

ဒါေပမယ့္ ညိဳညိဳညိမ္းဘဲေလ ..။ လုပ္စားလာတာ ၾကာၿပီ….ဖိုးတြမ္တီးမ ဘဲ…။

“ ညိဳညိမ္းရဲ့ အကိုဝမ္းကြဲပါ..ဆရာ..ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္ …” လို႔ ႐ုပ္ရွင္ထဲက အိျႏၵ‘ာေက်ာ္ဇင္ ရဲ့ အျပစ္ကင္းစင္တာကို ျပသတဲ့ အမူအရာေလးမ်ိဳးနဲ႔ ျပန္ေမးလိုက္ပါတယ္ ။

“ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး..ညည္း ဘဲမ်ား ရေနသလားလို႔ …”

တနည္းအားျဖင့္ ဦးတင္ေမာင္လတ္က သူတို႔ရဲ့ နား မ်က္စိေတြ လ်င္တယ္ ဆိုတာ ျပသလိုက္တာဘဲ
လို႔ ညိဳညိဳညိမ္း ယူဆလိုက္တယ္ ။

“ ေနာက္တခု ေမးခ်င္တာက ညည္း သိၿပီးၿပီလား..ေဇာ္ႀကီးမွာ ညည္းနဲ႔ ဟန္ဝင္းေအာင္အတြက္ အလုပ္လုပ္စရာ ရွိေနၿပီ….”

“ ဟုတ္ကဲ့..ကိုေဇာ္ႀကီး ေစာေစာကဘဲ ဖုန္းဆက္ၿပီး ညိဳညိမ္းကို ေျပာျပပါတယ္ ..”

“ ေအး….ညည္းတို႔ ပိပိရိရိ ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္ၾက..အဲဒီအလုပ္က ျမက္ျမက္ေလး စားၾကရမဲ အလုပ္ …
တခုရွိတာက ညည္းတို႔ ဘတ္ရမယ့္လူက နယ္နယ္ရရေတာ့ မဟုတ္ဘူး …ေက်ာက္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ သူ
က ဘုရင္အဆင့္ထက္ေတာင္ ျမင့္လို႔ ေက်ာက္ဖုရား…လို႔ နံမည္တြင္သြားတဲ့ ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္..
သူ႔မွာ အဆက္ေကာင္းေတြ ရွိတယ္..ပိုင္တယ္..တပည့္တပန္းေပါတယ္ ..ခ်မ္းသာတာက က်ိက်ိတက္..
ဒီေတာ့ ကိစၥၿပီးရင္ ဒီမွာ မေနနဲ႔..ညည္းတို႔ နယ္စပ္ျဖစ္ျဖစ္ ခဏ ေရွာင္ေနရင္ ေကာင္းတယ္ …”

“ ဟုတ္ကဲ့ဆရာ…”

“ေနာက္တခုက ညည္းကို ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အလုပ္နဲ႔ မပတ္သက္ဘူး …မဆိုင္ဘူး….ကိုယ္ေရးကိုယ္
တာေပါ့ဟာ…ညည္းကို…ငါ စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းထဲက စိတ္ဝင္စားတယ္…..ညည္းမွာ စြဲေဆာင္နိုင္တဲ့ ညႇို႔နိုင္
တဲ့ အင္အား….တခု ….     ရွိေနတယ္ ..ညည္းကို ျမင္တိုင္း..ညည္း ၾကည့္လိုက္တဲ့ အၾကည့္က ငါ့ကို တုန္ခါ သြားေစတယ္ …ငါ့စိတ္ေတြကို ထႂကြေစတယ္..”

ညိဳညိဳညိမ္း လည္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိဘူး ။ ဦးတင္ေမာင္လတ္ ကိုဘဲ ၾကည့္ၿပီး နားေထာင္ေနတယ္ ။ ဦးတင္ေမာင္လတ္က သူ႔ေရွ႕စားပြဲေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ ေရဖန္ခြက္ကို ေကာက္ယူၿပီး ေသာက္လိုက္ၿပီးမွ
စကား ဆက္တယ္ ။

“ ဒီေတာ့ ညည္း..နဲ႔ ငါ ေတြ႕ခ်င္တယ္ …အဲဒါ ညည္း ဘယ္လိုသေဘာရလဲ…”

ညိဳညိဳညိမ္းက တိုးတိုးေလး ရယ္လိုက္တယ္ ။

“ ဒါမ်ား ဆရာရယ္…ညိဳညိမ္းကို အခ်ိန္မေရြး ေတြ႕နိုင္တာဘဲ ဥစၥာကို…အခုလည္း ညိဳညိမ္းက ဆရာ့အခန္းထဲမွာေလ …ဒါလဲ ေတြ႕ေနတာဘဲ မဟုတ္လား…..”

“ အာ..နင္ ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ..အခုလို ေတြြ႕တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး …လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တေနရာ
မွာ ေတြ႕ၾကဖို႔ ေျပာတာ….”

“ ရပါတယ္..ဆရာ..ဆရာ့အတြက္ဆို ညိဳညိမ္းကို သန္းေကာင္ေက်ာ္အခ်ိန္ ေခၚလည္း လိုက္လာမွာ…အခု
ေရာ ဆရာ့ကို ညိဳညိမ္း တခုခု ျပဳစုေပးမယ္ ဆိုရင္ေကာ…”

ဦးတင္ေမာင္လတ္ရဲ့ မ်က္ႏွာ ျပဳံးျပဳံးႀကီး ျဖစ္သြားတယ္ ။

“ ဘာ…ဘာ…..ဘာ….ျပဳစုမွာလဲဟင္…ညိဳညိဳညိမ္း . . .”

“ ဆရာ့ကို ညိဳညိမ္း မႈတ္ေပးခ်င္တယ္…”

ေဟာ….ညိဳညိဳညိမ္း သူ႔ကို ညႇို႔မ်က္လုံးရြဲႀကီးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေျပာေနတယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းေကြးေကြး

ေကာ့ေကာ့ေလးေတြ တြန႔္ၿပီး ျပဳံးရင္း ..။

အျမဲလို ခပ္တည္တည္ ခပ္တင္းတင္း ေနတတ္တဲ့ ဦးတင္ေမာင္လတ္ မ်က္ႏွာႀကီး ဝင္းပ ၾကည္လင္သြား
တယ္ ။

ညိဳညိဳညိမ္း မတ္တပ္ထရပ္လိုက္တယ္ ။ သူမနဲ႔ ဦးတင္ေမာင္လတ္ က ေျခလွမ္း သုံးလွမ္း ပင္ မကြာတဲ့
အကြာအေဝးမွာ ။ ညိဳညိဳညိမ္းက ဦးတင္ေမာင္လတ္ကို စိုက္ၾကည့္ရင္း တလွမ္းခ်င္း တိုးကပ္သြားၿပီး လက္ကမ္းေပးလိုက္တယ္ ။

 “ လာ..ဆရာ..ကုတင္ႀကီးေပၚကို သြးၾကရေအာင္ …” လို႔လည္း ေခၚလိုက္တယ္ ။ ဦးတင္ေမာင္လတ္ ေဆးမိေနတဲ့ လူတေယာက္လို ညိဳညိဳညိမ္း ကမ္းေပးေနတဲ့ လက္ကေလးကို ဆြဲကိုင္လိုက္မိၿပီး သူမေခၚေဆာင္ရာ ကုတင္ႀကီးေပၚကို လိုက္ပါသြားရတယ္ ။

“ ပက္လက္လွဲအိပ္လိုက္..ဆရာ….”

ညိဳညိဳညိမ္းတို႔ကိုဘဲ ခင္တင္းတင္း ေစခိုင္းခဲ့တဲ့ ဦးတင္ေမာင္လတ္ ဟာ အခုေတာ့ ညိဳညိဳညိမ္း လုပ္
ခိုင္းေနတာေတြကို လိုက္လုပ္ေနပါတယ္ ။

ညိဳညိဳညိမ္းက ဦးတင္ေမာင္လတ္ ဝတ္ထားတဲ့ ပုဆိုးကို ေျဖခၽြတ္လိုက္တယ္ ။

“ ဆရာ့ကိုေလ..ညိဳညိမ္းက ေဟာလီးဝပ္မင္းသားႀကီး နစ္ေက့ခ်္နဲ႔ တူတယ္ဆိုၿပီး အျမဲ သေဘာက်ေနတာ..သိလား…ဆရာကေတာ့ သိမွာ မဟုတ္ဘူးေပါ့ ….”

ပုဆိုး ညိဳညိဳညိမ္း လက္ထဲကို ေရာက္သြားတယ္ ။ ဟိန္း အမ်ိဳးအစား အတြင္းခံေဘာင္းဘီအျဖဴေရာင္
ေအာက္က ဦးတင္ေမာင္လတ္ရဲ့ ဒုတ္ႀကီးက ေငါေငါႀကီး ေထာင္ထေနတယ္ ။

အတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုပါ ညိဳညိဳညိမ္းက ခၽြတ္ျပန္ၿပီ ။ ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္က ေဘးတဖက္တခ်က္ကေန စုံကိုင္ၿပီး ဆြဲခၽြတ္လိုက္တဲ့အခါ ဦးတင္ေမာင္လတ္ရဲ့ မာေက်ာေထာင္ထေနတဲ့
ဒုတ္ႀကီးက ေျဗာင္းကနဲ ေပၚထြက္လာပါတယ္ ။

ေယာက်္ားေတြရဲ့ ဒုတ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ဒုတ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ျမင္ေတြ႕ဘူးခဲ့တဲ့ ညိဳညိဳညိမ္းအတြက္က ဦးတင္ေမာင္လတ္ရဲ့ ဒုတ္က သိပ္ အဆန္းႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ သို႔ေပမယ့္ ဦးတင္ေမာင္လတ္ ေက်နပ္သေဘာက်ေစဖို႔ ညိဳညိဳညိမ္း တအံ့တၾသ ပုံစံနဲ႔ “ အိုး…အႀကီးႀကီးပါလား….” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

ၿပီးေတာ့ ေထာင္ေနတဲ့ ဒုတ္ႀကီးကို လက္နဲ႔ အသာေလး သပ္လိုက္တယ္ ။ ဦးတင္ေမာင္လတ္အဖို႔ ဒီ
လို ညိဳညိဳညိမ္း ဖြဖြေလး ထိတယ္ ဆို႐ုံေလး သပ္လိုက္တာက ၾကက္သီး ဖ်န္းကနဲ ထသြားရတယ္ ။

ဒုတ္ႀကီးထိပ္ေပါက္က အရည္ၾကည္ေလးေတြ စိမ့္ထြက္ေနတယ္ ။ ဒီအရည္ၾကည္ေလးေတြကို ညိဳညိဳညိမ္းက လက္ညႇိုးထိပ္ေလးနဲ႔ အသာ တို႔ၾကည့္ေနတယ္ ။

 “ ဆရာ့ပစၥည္းႀကီးကိုေလ..ညိဳညိမ္း ျမင္တာနဲ႔ ညိဳညိမ္း အူေတြ အသဲေတြ ကလီစာေတြ ေျဗာင္းဆန္ကုန္ရတာဘဲ..တုန္ခါကုန္ရတာဘဲ…ဟင့္
ဟင့္..တကယ့္ကို အားေကာင္းမယ့္ေကာင္ႀကီး….” လို႔ ညဳတုတု တီတီတာတာေလး ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္ ။ ဒုတ္ႀကီးကို ခ်က္ခ်င္း မကိုင္ေသးဘဲ ထိကပါး ရိကပါး လုပ္ေနတယ္ ။

ဦးတင္ေမာင္လတ္ကေတာ့ လိုခ်င္လွၿပီ ။ သူ႔ဒုတ္ႀကီးကို စုတ္ေစခ်င္လွၿပီ ။

ညိဳညိဳညိမ္းက ဒုတ္တန္ႀကီးကို ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးေနျပန္တယ္ ။

“အင္း….ဟင္း…”

ဦးတင္ေမာင္လတ္ ရဲ့ ညည္းျငဴလိုက္သံေၾကာင့္ ညိဳညိဳညိမ္း ေက်နပ္သြားတယ္ ။ သူမ ပြတ္သပ္ေပးေန
တာက သူ႔ကို ထိေရာက္ေစလို႔ ..။

အခ်ိန္တန္ၿပီ ။ ပုေလြ ဘယ္ေလာက္ကၽြမ္းသလဲ ..ျပလိုက္ေတာ့မယ္ …။ လက္တဖက္က ဒုတ္ႀကီးရဲ့ အရင္းပိုင္းကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ျပဲလန္ေနတဲ့ ဒစ္လုံးကားကားႀကီးကို ငုံခဲလိုက္ပါတယ္

ဂႏၵမာ က ဟန္းဖုန္းကို ေခၚၿပီး သူ ေလဆိပ္ထဲက ထြက္လာေတာ့မယ္လို႔ ေျပာလို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ ကားရပ္ထားတဲ့ေနရာကေန ေလဆိပ္ အေပါက္ေရွ႕ကို ကားကို ေမာင္းလာခဲ့လိုက္တယ္ ။ သူ႔ကားလည္း တံခါးေပါက္ႀကီး ေရွ႕ကို ေရာက္ေရာ ဂႏၵမာလည္း ကားဆီကို ေလ််ာက္လာေနတယ္ ။ ခ်ိန္သားအကိုက္ဘဲ ။

ဂႏၵမာ ကားေပၚတက္လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ေတာင္ဒဂုံကို ေမာင္းဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ေတာင္ဒဂုံ ဘယ္နားလဲ …မမ”
“ ရွိပ္( က္ ) ဆိုတဲ့ ကလပ္……သိလား..အရင္..ဂႏၵမာ့ကို မင္း လိုက္ပို႔ဖူးတယ္ေလ ….”
“ ေအာ္..ဟုတ္ကဲ့..ဟို လူ႐ုပ္ႀကီးေတြနဲ႔ေနရာလား ..”
“ ဟုတ္တယ္ ….”

အေစာႀကီး ရွိေသးတယ္ ..။ ဂႏၵမာ ကလပ္ကို ဘာသြား လုပ္မလို႔လဲ မသိဘူး ..။
ဦးတင္ေမာင္လတ္ဆီကို ဖုန္းဆက္ သတင္းပို႔ရမယ္ ။ ေတာ္ၾကာ တခုခု ျဖစ္ရင္ ငါ မသက္သာဘူး ..။

“ ဟန္ဝင္းေအာင္ …”

ဂႏၵမာ သူ႔ကို ႐ုတ္တရက္ ေခၚလိုက္လို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ လန႔္သြားတယ္ ။

“ ဟုတ္ကဲ့ ..မမ ”

“ မင္းနဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းက ခ်စ္သူေတြလား …”

“ မ..မ…မဟုတ္ပါဘူး…..”

“ ဟင္းဟင္း..ညာမေနပါနဲ႔ကြာ….ဟုတ္ရင္ ဟုတ္တယ္ေပါ့ …”

“ တကယ္ပါ….ညိဳညိမ္းက က်ေနာ့္ ခ်စ္သူ မဟုတ္ပါဘူး…..”

“ အင္း….သူ႔ကို ယုံမေနနဲ႔..သူက ကိုေဇာ္ႀကီးနဲ႔လည္း ျဖစ္ေနတာ..သိလား….”

“ ဟုတ္လား..မမ..က်ေနာ္ အဲဒါ မသိဘူး …”

“ ရွိပ္က္ ကလပ္ ” ၿခံဝင္းထဲကို ကား ေကြ႕ဝင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ကလပ္ အေပါက္ဝမွာ ဂႏၵမာရဲ့ တြဲေနက် သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ေနတာကို ဟန္ဝင္းေအာင္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ ဖူးစုံေရႊ ” နဲ႔ “ နီရဲေတာက္ပ ” ….။

ကားလဲ ထိုးဆိုက္လိုက္ေရာ ဂႏၵမာက ကာထဲက ဆင္းလိုက္ၿပီး ဖုန္းကို ထုတ္ၿပီး ဦးတင္ေမာင္လတ္ကို သတင္းပို႔ဖို႔ ျပင္ေနတဲ့ ဟန္ဝင္းေအာင္ကို “ ဖုန္း ဆက္မေနနဲ႔ေတာ့..မင္း မမနဲ႔ အထဲ လိုက္ခဲ့

ေလ….လာ…လာ….လိုက္ခဲ့…” လို႔ ေခၚတယ္ ။ ဂႏၵမာ့ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ကလည္း သူ႔ကို “ လာ..လာ…လာ….လိုက္ခဲ့..” ဆိုၿပီး ဆြဲေခၚၾကတယ္ ။

ကလပ္ ေပါက္ဝမွာ ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ ပိန္ရွည္ရွည္ ကုလား တေယာက္ မ်က္ႏွာတင္းတင္းနဲ႔ ရပ္ေနတယ္ ။ တံခါးေပါက္ေစာင့္က မ်က္ႏွာထား တင္းလွခ်ည္လား လို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ ထင္လိုက္

မိေပမယ့္ ဂႏၵမာတို႔ အုပ္စုကိုလည္း ေတြ႕ေရာ ဒီကုလားပိန္ရဲ့ မ်က္ႏွာက ျပဳံးျပဳံးႀကီး ျဖစ္သြားတယ္ ..။

“ ဟာ..ညီမေလးတို႔ ႂကြပါႂကြပါ ….ဝင္ပါ…”

ကလပ္ထဲမွာက အေမွာင္ခ်ထားတယ္ ..။ အရင္ဆုံး က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ စၾကၤ န္ေလးထဲကေန ေလၽွာက္သြားရတယ္ ။ က်ယ္ေလာင္တဲ့ အေနာက္တိုင္း ဂီတသံက နားကြဲမတတ္ ဆူညံေနတယ္ ။ တဝုန္း

ဝုန္း တဒုံးဒုံး ဆူညံတဲ့ တီးလုံးဆန္းေတြေၾကာင့္ ဂႏၵမာတို႔ သုံးေယာက္လည္း ထိုးထိုး ထြန႔္ထြန႔္ေတြ ျဖစ္လာတယ္ ။ တင္ပါးေတြ တဆတ္ဆတ္ခါလႈပ္ၿပီး လမ္းေလၽွာက္ေနၾကတယ္ ။

႐ုတ္တရက္ ခန္းမအက်ယ္ႀကီး တခုထဲကို ေရာက္သြားၾကတယ္ ။ လူတရပ္ေက်ာ္ ျမင့္တဲ့ ေဆာင္းေဘာက္စ္ႀကီးေတြနဲ႔ ကပြဲခန္းမႀကီး …။ ဟန္ဝင္းေအာင္ တခါမွ ဒီလို ခန္းနား ႀကီးက်ယ္တဲ့ ကလပ္

ႀကီး တခုကို မေရာက္ဖူးဘူး ..။ အရက္ပုလင္းေတြ အမ်ားႀကီး ျပသထားတဲ့ ဘားေကာင္တာ တခုကိုလည္း ေတြ႕ေနရတယ္ ။ ကပြဲခန္းမႀကီး အလည္မွာ စင္ျမင့္ ခပ္ နိမ့္နိမ့္တခု ရွိေနတယ္ ။

ဒီ စင္ျမင့္ေပၚမွာ ကိုယ္ ေအာက္ပိုင္းမွာ အနက္ေရာင္ ကိုယ္က်ပ္ေဘာင္းဘီ ..ကိုယ္အေပၚပိုင္းမွာ ဘရာစီယာအနက္ေလးတခုဘဲ ဝတ္ထားတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္က စတီးတိုင္ေခ်ာင္းကို ကိုင္ၿပီး

တင္ပါးႀကီးေတြကို တရမ္းရမ္းနဲ႔ ကေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

စင္ျမင့္ေအာက္မွာေတာ့ လူငယ္ေတြ တပု႔ႀကီးဘဲ လက္ေတြကို အေပၚ ေျမႇာက္ရမ္းၿပီး ခုံေပါက္ ကေနၾကတယ္ ။ ခန္းမႀကီး ေဘးေတာက္ေလၽွာက္မွာ စားပြဲခုံေလးေတြနဲ႔ ကုလားထိုင္ေလးေတြ

ရွိေနတယ္ ။ စားပြဲေလးေတြ အေပၚမွာ ဖန္ခြက္ဝိုင္းဝိုင္းႀကီးထဲ ဖေယာင္းတိုင္တတိုင္ကို ထြန္းထားတာကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္ ။ ေကာင္ေလး ေကာင္မေလးစုံတြဲတခ်ိဳ႕ ဒီ စားပြဲေတြမွာ ထိုင္ေနၾကတယ္ ။

တခ်ိဳ႕ စုံတြဲေလးေတြကေျပာင္ဘဲ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့ကပ္ စုတ္နမ္းေနၾကတာကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္ ..။

သူတို႔ကို ခန္းမထဲက ေျပာင္လက္ေနတဲ့ အနက္ေရာင္ ဝတ္စုံနဲ႔ မိန္းမတေယာက္ က ေျပးလာ ႀကိဳဆိုတယ္ ။ ဒီမိန္းမက ဦးေဆာင္ၿပီး သူတို႔ ေလးေယာက္ကို အခန္းတခန္းထဲကို ေခၚသြားတယ္ ။

စပါယ္ရွယ္ သီးသန႔္ခန္း တခုေပါ့ ..။ ဒီအခန္းထဲမွာလည္း ဖေယာင္းတိုင္ေလး တတိုင္ကိုဘဲ ဖန္ခြက္ႀကီး တခြက္ထဲ ထြန္းထားတယ္ ။ စားပြဲအဝိုင္းတလုံး ရွိေနတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ သားေရအညိဳေရာင္

ဆိုဖါႀကီးေတြက ပတ္ပတ္လည္မွာ ရွိေနတယ္ ။ ေတာ္ေတာ့္ကို သားနား သန႔္ရွင္းတဲ့ အခန္းဘဲ ..။

“ လာ…ထိုင္…..”

ဂႏၵမာက သူ႔ကို ထိုင္ခိုင္းတယ္ ။ သူတို႔လည္း ၀ိုင္း ထိုင္လိုက္ၾကတယ္ ။ ဦးေဆာင္ ေခၚသြားတဲ့ မိန္းမက အနီးကပ္ ေတြ႕လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ အသက္ သိပ္ မငယ္ေတာ့တဲ့ မိန္းမႀကီးတေယာက္ ဆိုတာ

သိလိုက္ရတယ္ ။ ဒီမိန္းမႀကီးက သူ႔လက္ထဲက အိုင္ပက္အျပားေလးထဲ ကို လက္ညႇိုးနဲ႔ ဖိႏွိပ္ေနတယ္ ။ ခ်က္ခ်ငး္ဆိုသလိုဘဲ စားပြဲထိုး မိန္းကေလးေတြက သူတို႔အတြက္ ေသာက္စရာ

အေဖ်ာ္ယမကာေတြ ယူခ်လာၾကတယ္ ..။

ဂႏၵမာရဲ့ သူငယ္ခ်င္း “ ဖူးစုံေရႊ ” က သူ႔စလင္းဘက္ အိတ္ထဲက ကပ္ထူဘူးေလး တဘူးကို ထုတ္ယူလိုက္ၿပီး ဂႏၵမာ့လက္ထဲကို ထည့္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဂႏၵမာက ဘူးေလးကို ဖြင့္လိုက္ၿပီး

ဘူးထဲက ေဆးျပားေလးေတြကို တျပားခ်င္း ထုတ္ယူၿပီး လူတိုင္းကို ခြ႕ံတယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ကိုလည္း တျပား ပါးစပ္ထဲ ထည့္ေပးၿပီး စားပြဲေပၚက ၀ိုင္ခြက္ေလးကို လည္း ကမ္းေပးၿပီး…“ ၿမိဳလိုက္..

ေသာက္လိုက္..” လို႔ ေျပာလို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း မလြန္းဆန္ရဲဘဲ ဂႏၵမာ့အမိန႔္အတိုင္း ေဆးျပားေလးကို ၀ိုင္နဲ႔ ေမၽွာခ်ၿပီး ၿမိဳလိုက္တယ္ ။

“ ကဲ စားပြဲေပၚမွာ ရွိတဲ့ အရည္ေတြက အလွၾကည့္ဖို႔ မဟုတ္ဖူးေနာ္..အကုန္ေသာက္ၾက..ေပ်ာ္ၾက..ကခ်င္  ကၾက…” လို႔ ဂႏၵမာက အားလုံးကို ေျပာလိုက္ၿပီး သူကိုယ္တိုင္လဲ ေဆးျပားကို ၿမိဳ

ဖန္ခြက္ထဲက ၀ိုင္ေတြကို ေမာ့ေသာက္ပစ္လိုက္တယ္ ။

“ ဖူးစုံေရႊ ”က ေသာက္လဲေသာက္ ထလည္း ကတယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ဆိုးခဲ့ေပမယ့္ ဒီလို အေတြ႕အၾကဳံမ်ိဳး မရွိခဲ့ဖူးဘူး..။ မိန္းမေခ်ာေလး ရင္ေတြ တင္ေတြ လႈပ္ခါရမ္းၿပီး အနီးကပ္

ကေနတာလည္း မေတြ႕ဖူးဘူး ဆိုေတာ့ အရမ္းကို ထူးဆန္းေနတာေပါ့ ။

ငါးမိနစ္ေလာက္ အတြင္း ေဆးျပား တန္ခိုးက ျပလာတယ္ ။ အရက္မူးသလို မဟုတ္ဘဲ တၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔ သူတကိုယ္လုံး ေလထဲ လြင့္ေမ်ာကလို ျဖစ္လာတယ္ ။ ကခုန္ခ်င္တဲ့

စိတ္ေတြလည္း ေပါက္လာတယ္  ။ သူ႔ေဘးကို မိန္းကေလး တေယာက္ လာထိုင္လိုက္လို႔ ဘယ္သူလဲလို႔ ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ဂႏၵာနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း မဟုတ္ဘူး ..။ ကလပ္က စားပြဲထိုး

ေကာင္မေလးေတြထဲက တေယာက္ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ။

“ အကို ေသာက္ေလ…ညီမ ထပ္ယူလာေသးတယ္ ….”

အရက္ေတြ ထပ္ယူလာပါလား …။

“ မင္းက ဘယ္သူလဲ..နံမည္…နံမည္…..”

“ ညီမနံမည္က “ စူးရွထက္ျမက္ ” ပါ …အကို႔နံမည္ကေကာ ….”

သူ႔စိတ္ေတြ တအား ႂကြေနတယ္ ။ ေဆးျပားက စိတ္ႂကြေဆး ဆိုတာ ျဖစ္မယ္ ။ “ အကို႔နံမည္က ဘာဂ်ာဘခက္….” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ ။ စူးရွထက္ျမက္က တခိခိနဲ႔ ရယ္တယ္ ..။

“ အို..နံမည္ကလည္း ဘာဂ်ာထက္ျမက္တဲ့ ခိခိ….ဘာဂ်ာ ကၽြမ္းလို႔ ေပးထားတဲ့ နံမည္လားဟင္…ခိခိခိ……”

“ ဒါေပါ့..အကိုက ဘာဂ်ာ ေရလည္ မႈတ္တာ…..ဒါေၾကာင့္…..”

“ အယ္…လန႔္စရာႀကီး…ေတာ္ၾကာ..စူးရွကို မႈတ္သြားအုံးမယ္ ….”

“ ဟားဟားဟား….မႈတ္မွာ….မႈတ္မွာ..အကိုက စူးရွကို မႈတ္..စူးရွကလည္း အကို႔ကို ျပန္မႈတ္ေပးေပါ့….”

“ အံမာ…ဘာလို႔ မႈတ္ရမွာလဲ….ခိခိခိ……မုန႔္ဖိုး အရင္ေပး….က်န္တာ ေနာက္မွ ေျပာ…..”

ဟန္ဝင္းေအာင္ ေပါင္ေပၚကို ေကာင္မေလးက တက္ထိုင္လိုက္တယ္ ။ ေကာင္မေလးရဲ့ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြက တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ အေပၚကေန ဖိပြတ္ေနတယ္ ။ ခက္ေတာ့တာဘဲ ..။ ပုဆိုးထဲက ဒုတ္

က ထႂကြလာတယ္ ။ ျမဴးလာတယ္ ။ ေကာင္မေလးနဲ႔ သူနဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို ဂႏၵမာတို႔ သုံးေယာက္က သတိမထားမိဘူးလား မသိဘူး ။ ဖေယာင္းတိုင္ေလးကလည္း တေျဖးေျဖးနဲ႔

တိုတိုလာေနတယ္ ။ ေမွာင္ေနတဲ့ အခန္းထဲ သိပ္ မသဲကြဲလွဘူး ..။

ေကာင္ေလး တင္ပါးေတြ ၾကားထဲ သူ႔ဒုတ္က တည့္တည့္မတ္မတ္ႀကီး ထိုးေထာက္မိထားတယ္ ။

“ အို႔..ဘာႀကီးလဲ….ခိခိခိ……မာမာႀကီးေတာ့…….ခိခိခိ……”

ေကာင္ေလး လက္တဖက္က ဒုတ္ကို လာစမ္းတယ္ ။ သူ တအား မူးေနၿပီ …။ စူးရွထက္ျမက္ရဲ့ တင္ပါးအိအိ္ႀကီးေတြကို လက္နဲ႔ ဆုပ္ညႇစ္လိုက္မိတယ္ ။

“ အို႔…..အမေလး…တအားဘဲ…ခိခိခိ…..ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ….”

ေကာင္မေလးက သူ႔ဒုတ္ကို ပြတ္ကိုင္ေနတယ္ ။ ပုဆိုး အေပၚကဘဲ ..။ သူလည္း စိတ္ေတြ ရဲတင္းလာၿပီး ေကာင္မေလးရဲ့ ခ်ိဳုု ခ်ိဳႀကီး ႏွစ္လုံးကို လက္သရမ္းလိုက္တယ္ ။ အိ..နဲတာႀကီးေတြ မဟုတ္ဘူး

။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ သူနဲ႔ စူးရွထက္ျမက္တို႔ ၾကမ္းလာၾကတယ္ ။ စူးရွထက္ျမက္ရဲ့ ခ်ိဳခ်ိဳႀကီးေတြကို သူ ေကာင္းေကာင္း ေဆာ့ကစား ကိုင္တြယ္ေနသလို သူ႔ဒုတ္ကိုလည္း စူးရွထက္ျမက္က ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုပ္ညႇစ္ပြတ္သပ္ေနၿပီ …။

စူးရွထက္ျမက္က ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ ပုဆိုးစကို ဆြဲျဖဳတ္ေျဖလိုက္ၿပီး သူမလက္ကေလးကို ပုဆိုးထဲကို သြင္းလိုက္တယ္ ။

“ ေႁမြဖမ္းလိုက္အုံးမယ္…ခိခိခိ…..”

ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း စူးရွထက္ျမက္ရဲ့ တီရွပ္အနက္ကို ဆြဲလွန္တင္လိုက္တယ္ ။ ဖေယာင္းတိုင္မီးေရာင္လဲ့လဲ့ေလးေအာက္မွာ

ဘရာစီယာအနက္ေရာင္ထဲက အတင္းႀကီးကို ႐ုန္းကန္ထြက္ေနတဲ့ စူးရွထက္ျမက္ရဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို ျမင္လိုက္ရတယ္ ။ ဘရာစီယာကို

တြန္းလွန္တင္ၿပီး နို႔ႀကီးေတြကို အငမ္းမရ ကိုင္တြယ္တယ္ ။

“ ေႁမြက အႀကီးႀကီးဘဲ….ပါးျပင္းႀကီး ေထာင္ၿပီး……ေႁမြဆိပ္ ထုတ္ေပးရမလား ….ခိခိခိ…..”

စူးရွထက္ျမက္က ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ မာေက်ာ ေထာင္မတ္ေနတဲ့ လိင္တန္ႀကီးကို လက္နဲ႔ ပြတ္တိုက္ေပးေနတယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္က

စူးရွရဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို ငုံ႔စို႔ေနလို႔ သူ႔လိင္တန္ႀကီးကို စူးရွကိုင္ဆုပ္ကစားေနတာကို ဂႏၵမာတို႔ သုံးေယာက္က ေဘးကေန ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတာကို

သတိမထားမိ ။

ဂႏၵမာလူႀကီးလည္း အိမ္ေဖၚမေလး သိသိ ေျပာတာ မွန္တယ္ ဆိုတာကို လက္ေတြ႕က်က် သိလိုက္ရတယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ ရဲ့

တန္ဆာေခ်ာင္းက ေတာ္ေတာ့္ကို ႀကီးတာဘဲ ။ ဂႏၵမာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္လည္း ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ လိင္တန္ဆာကို ေတြ႕ဖူးခ်င္လို႔

 ကလပ္က စားပြဲထိုးမေလး စူးရွထက္ျမက္ ကို ေငြေပးၿပီး ခုလို လုပ္ခိုင္းလိုက္တာပါ ။

ဖေယာင္းတိုင္ေလးက တိုသထက္ တိုၿပီး မီးၿငိမ္းသြားတယ္ ။ အရမ္း ေမွာင္သြားတယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္ကေတာ့ စူးရွရဲ့ နို႔သီးေခါင္း မာမာေလးေတြကို စို႔လို႔ေကာင္းေနတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဟန္ဝင္းေအာင္ေဘးမွာ ကပ္ထိုင္ေနတဲ့

ဂႏၵမာက စူးရွထက္ျမက္ ရဲ့ လက္ကို တို႔ဆိတ္လိုက္တဲ့အခါ စူးရွထက္ျမက္က လိင္တန္ေခ်ာင္းေပၚက သူမလက္ကို ႐ုတ္လိုက္တယ္ ။ ဂႏၵမာက

 ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့လိင္တန္ကို စူးရွ ဆုပ္နယ္ေနသလိုမ်ိဳး ဆုပ္နယ္ ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္တယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ကေတာ့ အေမွာင္ထဲမွာ

စူးရွထက္ျမက္ကဘဲ သူ႔လိင္ေခ်ာင္းကိုကိုင္ညႇစ္ေနတယ္ လို႔ ထင္ေနတယ္ ။

စိတ္ႂကြေဆး တန္ခိုးက တေျဖးေျဖးနဲ႔ သိသိသာသာ ျပသလာေနတယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္ တအား မူးလာတယ္ ။ အရက္ကလည္း စူးရွထက္ျမက္ လာလာတိုက္လို႔ တခြက္ၿပီးတခြက္ ေသာက္မိလို႔

အရက္နဲ႔ ေဆး ေပါင္းသြားၿပီး လူမွန္းမသိ ျဖစ္လာတယ္ ။ သူ႔လိင္တန္ႀကီးကေတာ့ ေတာင္မာဆဲဘဲ ။

စူးရွထက္ျမက္ရဲ့ စကပ္ေအာက္ကေန သူ႔လက္ထိုးသြင္းၿပီး စူးရွထက္ျမက္ရဲ့ အဂၤါစပ္ကို သူ ကိုင္ႏွိုက္

ကစားေနတုံး မူးမိုက္ၿပီး ပက္လက္ အိပ္ေပ်ာ္သလို ျဖစ္သြားရတယ္ ။ စူးရွထက္ျမက္က “ ကဲ..အမတို႔

ေရ…က်မ တာဝန္ေက်ပါတယ္ေနာ္…အမတို႔ဘဲ ဆက္ တာဝန္ယူလိုက္ၾကပါ….” လို႔ ေျပာၿပီး အဝတ္အစားေတြ ေသေသသပ္သပ္ ျပန္ဝတ္ၿပီး

အထူးသီးသန႔္ခန္းထဲက ျပန္ထြက္သြားလိုက္ပါတယ္ ။

ေျခာက္…။

ဂႏၵမာလူႀကီးက အခန္း မ်က္ႏွာက်က္က မီးကို ခလုပ္ႏွိပ္ၿပီး ဖြင့္လိုက္တယ္ ။

လိင္တန္ႀကီး ေတာင္မတ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ဟန္ဝင္းေအာင္ကို သုံးေယာက္သား ၾကည့္ၿပီး ရယ္ေမာ

လိုက္ၾကတာကေတာ့ ဂႏၵမာရယ္..ဖူးစုံေရႊရယ္ ..နီရဲေတာက္ပရယ္ ျဖစ္ပါတယ္ ။

နီရဲေတာက္ပက စၿပီး ဟန္ဝင္းေအာင္ လိင္တန္ႀကီးကို အားရပါးရ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဆိုဖါေပၚ ဖင္ႀကီးကုန္း

ၿပီး လိင္တန္ေခ်ာင္းကို ပါးစပ္ထဲ ငုံၿပီး စစုတ္လိုက္တယ္ ။ လိင္တန္လုံးပတ္က ႀကီးတုတ္လြန္းတာေၾကာင့္

နီရဲေတာက္ပရဲ့ ပါးစပ္ထဲ လိင္တန္ႀကီးက မဆန႔္မျပဲႀကီး အျပည့္ႀကီး ျဖစ္ေနရတယ္ ။

နီရဲေတာက္ပ စုတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဖူးစုံေရႊကလည္း ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ တြဲေလာင္းက်ေနတဲ့ လဥႀကီးႏွစ္လုံးကို လ်ာနဲ႔ ယက္တယ္ ။ ဂႏၵမာကေတာ့

သူတို႔ လုပ္တာေတြကို အနီးကပ္ၾကည့္ေနတယ္ ။ လိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီးက တကယ့္ စူပါႀကီးဘဲ ။

နီရဲေတာက္ပသည္ ေယာက်္ားအေတြ႕အၾကဳံမ်ားသူ..လိင္ကိစၥကို ခုံမင္သူ ..ရာထူးႀကီးလူႀကီးတေယာက္ရဲ့ သမီး ျဖစ္တယ္ ။

ဂႏၵမာလူႀကီးနဲ႔ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ သူတို႔ မိုးမျမင္ေလမျမင္ ျဖစ္ကုန္တာေပါ့ ။ ဒီကလပ္က အထူး ဗီအိုင္ပီအခန္းကို သူတို႔ အျပတ္ငွားထား

တယ္ ။ သူတို႔ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ ဘယ္သူမွ အနားကိုေတာင္ မသီၾကဘူး ။ နီရဲေတာက္ပရဲ့ အေဖႀကီး

ဦးေတာက္ပ ကို ကလပ္ပိုင္ရွင္ေတြ…စီးပြားေရးသမားေတြက ဖိန႔္ဖိန႔္တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ေနၾကရတယ္ေလ ။ ရဲေတြကလည္း

ဒီကလပ္နားကို ေယာင္လို႔ေတာင္ မလာဘူး ။

နီရဲေတာက္ပက တဝႀကီး စုတ္အၿပီး ဖူးစုံေရႊကို အလွည့္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဖူးစုံေရႊက ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကို အားရပါးရ စုတ္ျပန္တယ္

 ။ ဂႏၵမာကေတာ့ သူႈသူငယ္ခ်င္းေတြ လီးစုတ္ေနတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ အနီးကပ္ ၾကည့္ေနတယ္ ။ ဂႏၵမာရဲ့ စိတ္ေတြ တလွိုက္လွိုက္ ထိုးတက္

 ႂကြထလာၿပီ ။

ဂႏၵမာ့ အဂၤါစပ္ႀကီးလည္း တအားေဖါင္းႂကြ စိုရႊဲလာေနၿပီ ။ မွိုပြင့္ႀကီးလို ထိပ္ဖူးကားကားနဲ႔ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး အရမ္းကို

ယားတက္လာတယ္ ။ အလိုးခံခ်င္စိတ္ေတြက ထိန္းလို႔ မရေတာ့ေအာင္ဘဲ ထႂကြလာတယ္ ။

ဝတ္ထားတဲ့ မီနီစကပ္ အတိုကို မတင္လိုက္ၿပီး ပင္တီကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။ ပင္တီ ဂြဆုံေနရာမွာက ကာမေရွ႕ေျပး အရည္ေတြက စိုစိုရႊဲေနတယ္ ။ တအားယားေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကို လက္ဖဝါးနဲ႔ ကိုင္ပြတ္ေနရင္း ဖူးစုံေရႊ စုတ္ေနတာကို အနီးကပ္ ၾကည့္ေနတယ္၊ နီရဲေတာက္ပကေတာ့ ဖူးစုံေရႊလက္ထဲက လိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ဆြဲဆြဲလုၿပီး လ်ာနဲ႔ ယက္လိုက္ စုတ္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေနတယ္ ။
ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေအာင္ သူတို႔ စုတ္ေနယက္ေနတာကို ၾကည့္ေနၿပီး မေနနိုင္ေတာ့ဘဲ..“ ယူတို႔ ဒီေလာက္ ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ့ကြာ..ဂႏၵမာ သူ႔လီးႀကီးကို စမ္းၾကည့္ခ်င္တယ္…” လို႔ သဲႀကီး
မဲႀကီး စုတ္ယက္ေနတဲ့ ဖူးစုံေရႊနဲ႔ နီရဲေတာက္ပတို႔ကို ေျပာလိုက္တယ္ ။

ဖူးစုံေရႊနဲ႔ နီရဲေတာက္ပတို႔လည္း ဂႏၵမာ့ကို အလွည့္ေပးဖို႔အခုမွ သတိရသြားၾကၿပီး အေနာက္ကို ဆုတ္ခါ ေနရာ ဖယ္ေပးလိုက္ၾကတယ္ ။ သူတို႔ တအားစုတ္ထားလို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ လိင္ေခ်ာင္း ထိပ္ဖူးႀကီးက နီရဲေနသလို သူတို႔ရဲ့ သြားရည္မ်ား စိုေပေျပာင္လက္ေနတယ္ ။ ဂႏၵမာလည္းဝန္ဝင္းေအာင္ ကိုယ္ေပၚကို ခြတက္ထိုင္လိုက္ၿပီး လက္တဖက္က လိင္တန္ထိပ္ေခါင္းကို ကိုင္ၿပီး သူမအဖုတ္
ေပါက္ဝမွာ ေတ့လိုက္ေတာ့ နီရဲေတာက္ပနဲ႔ ဖူးစုံေရႊတို႔လည္း အနီးကပ္ လာၾကည့္ရင္း သူတို႔ ေပါင္ၾကားက အဖုတ္ေတြကို သူတို႔ ကိုင္ပြတ္ေနၾကတယ္ ။

ဂႏၵမာလည္းအသာေလး ဖိခ်ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမ အဖုတ္က အရည္ေတြ စိုစိုရႊဲေနတာရယ္..ဟန္ဝင္းေအာင္ လိင္တန္ကလည္း အရည္ေတြ စိုေနတာရယ္ေၾကာင့္ လိင္တန္ထိပ္ဖုလုံးႀကီး ဗ်ိကနဲ
အဖုတ္ေခါင္းထဲကို ျမဳပ္ဝင္သြားပါေတာ့တယ္ ။

“ အား…အင္း . . .”

ဂႏၵမာလည္း မ်က္လုံးေလး ေမွးစင္းထားၿပီး နီရဲတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္မႊာက မဟတဟ ပြင့္ဟေနတယ္ ။ ညည္းသံေလး ထြက္လာၿပီး လိင္ေခ်ာင္းမာမာႀကီးအေပၚ ဆက္ဖိခ်လိုက္တယ္ ။ စီးစီးက်ပ္က်ပ္ႀကီး
လိင္တန္အရင္းပိုင္းအထိ ျမဳပ္ဝင္သြားတယ္ ။

“ အင္းဟင္…”

သူမဖင္တုံးႀကီးေတြကို ႂကြလိုက္ ဖိလိုက္နဲ႔ လိင္တန္ကို တက္စီးေနတဲ့ ဂႏၵမာလည္း သူမနို႔ႀကီးေတြကို သူက ဖ်စ္ညႇစ္ကစားေနတယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္မွာေတာ့ မူးလြန္းေနလို႔ ဘာေတြ ျဖစ္လို႔ ျဖစ္မွန္း မသိဘူး ။ ပါးစပ္ကေတာ့ ဂႏၵမာ ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္လိုက္တဲ့အခါေတြမွာ အသံ ထြက္လာတယ္ ။ ဂႏၵမာလည္း ပါးစပ္က “ အားရွီး…အားရွီး..“ နဲ႔ ေအာ္ရင္း ခပ္သြက္သြက္ ဖိဖိေဆာင့္ရင္း မၾကာခင္ဘဲ လမ္းဆုံး ပန္းတိုင္ကို တက္လွမ္းသြားရတယ္ ။ “ အားအားအီးအီးအားဟား” နဲ႔ ေအာ္ရင္း တကိုယ္လုံး တုန္ခါကာ ၿပီးသြားပါေတာ့တယ္ ။

ဂႏၵမာ ၿပီးသြားေပမယ့္ ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ လိင္တန္ႀကီးကေတာ့ မာေက်ာဆဲ ေတာင္မတ္ဆဲဘဲ ..။
ဖူးစုံေရႊနဲ႔ နီရဲေတာက္ပတို႔ တေယာက္ မ်က္ႏွာကို တေယာက္ ျပဳံးၿပီး ၾကည့္လိုက္ၾကတယ္ ။ ဂႏၵမာ ၿပီးသြားၿပီမို႔ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ စိတ္ႀကိဳက္ဗ်င္းၾကစို႔ လို႔ ဆိုလိုတဲ့ သေဘာေပါ့ …။

နီရဲေတာက္ပ က သူမကိုယ္ ေအာက္ပိုင္းမွာ က်န္ေနတဲ့ ေနာက္ဆုံး ပင္တီပါးေလးကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ ကိုယ္ေပၚကို ခြတက္လိုက္ပါတယ္ ။

ဂႏၵမာကေတာ့ ေက်နပ္မႈ အျပည့္အဝရသြားလို႔ သူတို႔ေဘးမွာ ဆိုဖာေပၚ ေခြေခြေလး လွဲအိပ္ေနတယ္ ။

ဒုရဲအုပ္ေလးေမာင္ေမာင္သည္ အထက္အႀကီးအကဲရဲ့ ႐ုံးခန္းထဲမွာ ေရာက္ေနတယ္ ။ အထက္လူႀကီးမ်ားက ေလးေမာင္ေမာင္ကို အိပ္ေဖၚတီးစုံတြဲရဲ့ အေျခအေနကို ေမးတယ္ ။ ဦးလူႀကီးကို ဆြဲစိဖို႔
သက္ေသခံ အေထာက္အထား တခုခု ရၿပီလား လို႔ ေမးၾကတယ္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္လည္း ခုထိ မရေသးတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပတယ္ ။ ရဲမႉးေတြက မေက်နပ္ၾကဘူး ။

“ အိပ္ေဖၚတီး မင္းကို ဘတ္ေနၿပီ ထင္တယ္..ေလးေမာင္ေမာင္ …”

ေလးေမာင္ေမာင္ ဘာျပန္ေျပာရမလဲ မသိဘူး ။

ဂႏၵမာ..နီရဲေတာက္ပ..ဖူးစုံေရႊတို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ ဒုတ္ကို အားရေအာင္ ကစားၾက အသုံးခ်ၾကၿပီး ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ကလပ္က အခန္းထဲမွာ ထားရစ္ခဲ့ၾကၿပီး ကားကို ကိုယ္တိုင္ေမာင္းၿပီး ထြက္သြားၾကတယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္ နိုးလာေတာ့ သီးသန႔္အခန္းေလးထဲမွာ သူတေယာက္ထဲ ရွိေနတယ္ ။ သူ႔ပုဆိုးကလည္း
ေျပကၽြတ္ေနတယ္ ။ လိင္တန္ကလည္း နာက်င္ေနတယ္ ။ ေတာ္ေတာ့္ကိုဘဲ လိင္ဆက္ဆံထားတဲ့ပုံစံဘဲ ။ စူးရွေတာက္ပနဲ႔သူ ျဖစ္တာဘဲလို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ မွတ္မိလိုက္တယ္ ။ ဂႏၵမာတို႔ မရွိေတာ့ဘူး ။ ကလပ္ေရွ႕မွာ ရပ္ထားခဲ့တဲ့ ကားလည္း မရွိေတာ့ဘူး ။

အိမ္ကို ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့ အိမ္ေဖၚမ သိသိက ဂႏၵမာနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေနၾက
ၿပီလို႔ ေျပာျပတယ္ ။ဟန္ဝင္းေအာင္ ဂႏၵမာအတြက္ စိတ္ေအးရေပမယ့္ သူမူးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္က်န္ခဲ့တာကို
ဦးတင္ေမာင္လတ္သာ သိခဲ့ရင္ သူ႔ကို ဘယ္ေလာက္ စိတ္ဆိုးလိုက္မလဲ ။ သူ ဦးတင္ေမာင္လတ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ရေတာ့မယ္ ထင္တယ္ ..။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ တိုက္ႀကီးရဲ့ ေဘးဖက္တေနရာမွာ ကားကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ အိမ္ေဖၚမေလး
သိသိကို ေတြ႕တယ္ ။ “ ဆရာဦးတင္ေမာင္လတ္ ရွိေနလား…” လို႔ သူေမးလိုက္ေတာ့ သိသိက “ ေစာေစာကဘဲ သူ႔အခန္းကို အစားလာပို႔ဖို႔ ဖုန္းနဲ႔ ေျပာလို႔ သိသိသြားပို႔လိုက္ေသးတယ္..သူ ရွိေနတယ္…” လို႔ ေျဖတယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္ ဖုန္းဆက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဦးတင္ေမာင္လတ္က ေအးေဆးဘဲ..။ သူ႔ကို ဘာမွ မဆူ
ဘူး ။ မၾကာခင္ အလုပ္ႀကီးတခု ေပၚၿပီမို႔ ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ အတူ ေဇာ္ႀကီးဆီကို သြားဖို႔ ေျပာတယ္ ။

ေတာ္ပါေသးရဲ့..။ ဘာမွ မဆူမဆဲလို႔ ..။

အိပ္ေဖၚတီးစုံတြဲ ကို ေဇာ္ႀကီးက လုပ္ရမယ့္ကိစၥကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပတယ္ ။ သူတို႔စုံတြဲ အထပ္
ထပ္ ေလ့က်င့္ရမွာေတြကို ရွင္းျပတယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းက သံ႐ုံးတ႐ုံးက ဝန္ထမ္းေတြ အျဖစ္ ဟန္ေဆာင္ၾကရမယ္ ။
သံ႐ုံးကားနဲ႔ တူေအာင္ ေဗာ္လ္ဗိုကားအနက္ႀကီးတစီးကို သံတမန္နံပါတ္ျပား ေျပာင္းတပ္ေပးမယ္ လို႔
ေဇာ္ႀကီးက ေျပာတယ္ ။

နိုင္ငံျခားသံ႐ုံးက နိုင္ငံျခားသားေတြနဲ႔ တူေအာင္ အဝတ္အစားေတြကိုလည္း ရွာေဖြေပးတယ္ ။ သူတို႔ လုပ္ရမွာက ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္ရဲ့ မိုးကုတ္ေက်ာက္ေတြကို နိုင္ငံျခားကို ခိုးထုတ္ေပးမယ္ ဆိုၿပီး သံ႐ုံးဝန္ထမ္းေတြ အျဖစ္ သံ႐ုံးကားနဲ႔ ဟန္ေဆာင္ၾကရမွာ….။

ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္က နိုင္ငံျခားကို ထုတ္ခ်င္တဲ့ မိုးကုတ္ေက်ာက္ေတြကို သူ႔မိတ္ေဆြ ေက်ာက္အဖြဲ႕ေတြဆီက စုေပးၿပီး ၾကားပြဲစားကေနတဆင့္ သံ႐ုံးအမႈထမ္း လက္ထဲကို ထည့္ဖို႔ လုပ္ေနတာေၾကာင့္ သူတို႔အဖြဲ႕က သံတမန္ေတြေနရာမွာ အစားထိုးဝင္ၿပီး ဟန္ေဆာင္ၿပီး ေက်ာက္ေတြကို ဘတ္ၾကဖို႔ လုပ္တာ ..။

ၾကားပြဲစားက ဘယ္သူျဖစ္ေနသလဲ ဆိုေတာ့ သူနဲ႔အတူ ေထာင္က်ခဲ့တဲ့ နပိုလီယန္ ျဖစ္ေနတယ္ ။
နပိုလီယန္က ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္ကို သံ႐ုံးနဲ႔ ဆက္ေပးတဲ့ ပြဲစား ..။

ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ နပိုလီယန္ ျပန္ဆုံေတြ႕ၾကၿပီ ။
ေဇာ္ႀကီးက ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္ကို ရွိန္တယ္ ။ ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္က တပည့္တပန္းနဲ႔ အဆက္
အသြယ္ သိပ္ေကာင္းတယ္ ။ အစိုးရပိုင္းကို ပိုင္တယ္ ။ ဘတ္တဲ့ ကိစၥၿပီးရင္ ဟန္ဝင္းေအာင္..ညိဳညိဳညိမ္းတို႔နဲ႔ နပိုလီယန္ပါ နယ္စပ္ကို ေရွာင္သင့္တယ္လို႔ ေျပာတယ္ ။ နပိုလီယန္က စိတ္ခ်ပါဗ်ာ..က်ေနာ္လည္း ဖိုးတြမ္တီး လုပ္စားလာတာပါ …ေရွာင္တတ္ တိမ္းတတ္ပါတယ္ လို႔ ေဇာ္ႀကီးကို ေျပာလိုက္တယ္ ။

နပိုလီယန္သည္ ေထာင္က ထြက္လာၿပီးေနာက္ ေက်ာက္ပြဲစား ေက်ာ္ေက်ာ္ထိုက္ ဆိုတဲ့ နံမည္နဲ႔ ေက်ာက္သမားေလာကမွာ  ဝင္ေရာေနၿပီး ေရႊဘုံသာလမ္း တေနရာက “ သုခရတနာ ေရႊဆိုင္ ” မွာ စတဲခ်ၿပီး ေက်ာက္အေရာင္းအဝယ္ေတြ လုပ္ကိုင္ေနတာပါ ။ ဒီမွာ ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္နဲ႔ ေတြ႕ေတာ့နပိုလီယန္က သူ႔မွာ နိုင္ငံျခားသံ႐ုံး အဆက္ရွိတယ္ လို႔ ေျပာျပၿပီး တကယ္လဲ ဆက္ေပးလိုက္ခဲ့ေတာ့
ပထမ အစမ္းအေနနဲ႔ ေက်ာက္ဖုရားက ေက်ာက္နဲနဲကို လုပ္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ အဆင္ေျပေျပနဲ႔ ေအာင္ျမင္သြားတာေၾကာင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ အခ်ီႀကီး လုပ္ဖို႔ တျခားလူေတြရဲ့ ေက်ာက္ေတြကိုပါ စုေပးၿပီး လုပ္မလို႔ ။

ဒီတခါမွာေတာ့ နပိုလီယန္က သံ႐ုံဝန္ထမ္းေတြဆီ မအပ္လိုက္ဘဲ ၾကားျဖတ္ ရိပ္လိုက္ဖို႔ စဥ္းစားေတာ့
တာဘဲ။ ဒါမ်ိဳးေတြ လုပ္ေနက် ေဇာ္ႀကီးကို တိုင္ပင္ၾကည့္ၿပီး အကြက္ခ်တာ ..။ ေဇာ္ႀကီးက ဦးလူႀကီးရဲ့
တပည့္ျဖစ္ၿပီး လူအင္အား ေငြအင္အား ဘက္ဂေရာင္းေကာင္းတာ နပိုလီယန္ သိတယ္ေလ ..။

ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္က နပိုလီယန္က သံ႐ုံးကလူနဲ႔ ေက်ာက္ေတြကို အရင္တခါက သူ႔မ်က္စိေရွ႕တင္ ထုတ္ျပလိုက္ၿပီး နိုင္ငံျခားက နပိုလီယန္ရဲ့ အဆက္အသြယ္ကာေက်ာက္ေတြကို ေစ်းေကာင္း

ေကာင္းနဲ႔ ေရာင္းေပးခဲ့လို႔ နပိုလီယန္ကို အႂကြင္းမဲ့ ယုံၾကည္အားထားေနတာ ။

ဒါကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး နပိုလီယန္က အခ်ီႀကီး ဘတ္မွာ ။

ေက်ာက္ဖုရားက သူ႔လူေတြဆီက အဖိုးတန္ေက်ာက္ေတြကို စုထားတယ္ ။ အဆက္ေကာင္းတယ္ ဆိုၿပီး စိတ္ခ်တယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းက နိုင္ငံျခားသံ႐ုံးက ဆိုၿပီး သံတမန္နံပါတ္ျပား

အတုတပ္ထားတဲ့ ေဗာ္ဗိုကားအသစ္နဲ႔ ေရာက္လာၿပီး ေက်ာက္ေတြကို လက္ခံတယ္ ။ ဒီညေနေလယာဥ္နဲ႔ဘဲ ျပည္ပကို ထြက္မွာလို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္က ဘိုလို မႈတ္တယ္ ။ ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္က

ဘာမွ သံသယ မျဖစ္ပါဘူး ။

ညိဳညိဳညိမ္းကိုေတာ့ မ်က္လုံးႀကီး အျပဴးသာနဲ႔ ေငးၾကည့္ေနတယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္ နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းက “ မၾကာခင္ ျပန္ဆုံၾကမယ္…စီးပြားတူ လုပ္ကိုင္ရတာ အင္မတန္မွ ဝမ္းသာပါတယ္ …” လို႔ အဂၤလိပ္စကားနဲ႔ ေျပာၾကၿပီး ေရႊဆိုင္ထဲကေန ေက်ာက္ေတြ

ထည့္ထားတဲ့ လက္ဆြဲေသတၱာနဲ႔ ထြက္သြားၾကတယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းတို႔လဲ ကားနဲ႔ ထြက္သြားေရာ ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္က နပိုလီယန္ကို “ အဲ့ေစာ္က ဘယ္သူလဲ..ဒီ

မစၥတာဘီလား ဗ်င္းေနတဲ့ ေစာ္လား….” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။

နပိုလီယန္လည္း သူေကာင္းေကာင္းမသိသလို ေဝေဝ၀ါးဝါး ေျဖလိုက္ေတာ့ ေက်ာက္ဖုရားက “ ဒီေစာ္က နိုင္ငံျခားသား မဟုတ္ဖူးဗ်..ေသခ်ာတယ္….ျမန္မာမဘဲ….ျမန္မာမမွ တကယ့္ ဂ်လယ္..ဖ်ံမ..

က်ေနာ္ အထက္ျမန္မာျပည္မွာ ေတြ႕ဖူးခဲ့တဲ့ ေစာ္ ျဖစ္ဖို႔ ရာႏႈံးျပည့္ ေသခ်ာသေလာက္ဘဲ ..နံမည္ေမ့ေနတယ္..အင္း..မန္းေလးက က်ေနာ့္လူကို ဖုန္းဆက္ လွမ္းေမးရင္ သိရမယ္ ..ဒီေစာ္ ပါေနတာ

က်ေနာ္ေတာ့ နဲနဲ စိတ္ထင့္တယ္..ဒီေစာ္က တခုခု ေဖါက္နိုင္တယ္….” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ နပိုလီယန္လည္း “ က်ေနာ့္လူ မစၥတာဘီလားကိုေတာ့ စိတ္ခ်ပါ ..က်ေနာ္ အာမ ရဲရဲႀကီး

ခံတယ္..ဦးေဇာ္ျမင့္..ဒီေစာ္ကလည္း သူဖိေနတဲ့ ေစာ္ ျဖစ္မွာပါ …” လို႔ ျပာျပာသလဲ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။

ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္က ဖုန္းေကာက္ဆက္တယ္ ။

မႏၲေလးက သူ႔တပည့္တေယာက္ဆီကို ..။

“ ေဇယ်ာ..ငါပါ..ေဇာ္ျမင့္ …မင္းကို ေမးစရာ တခု ရွိလို႔ကြ..မင္း မွတ္မိလား..ဖါးကန႔္က ေကာင္ေတြကို အခ်ီႀကီး ဘတ္သြားတဲ့ ေစာ္ ..မင္းသိပါတယ္..ခ်ိ ုလြင္တို႔ ျပတဲ့ ေစာ္ကြာ….ခပ္ေတာင့္ေတာင့္
ေလ …ေအး…ေအာ္……ေအး..ဟုတ္ၿပီ……ေအး..ေအး..ဒါဘဲ..ဒါဘဲ သိခ်င္တာပါ ….”

နပိုလီယန္ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း ခုံျမန္ေနသည္ ။

ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္က ဖုန္းလဲ ပိတ္ၿပီးသြားေရာ…“ သိၿပီဗ်…ဒီေစာ္နံမည္က ညိဳညိဳညိမ္း..နံမည္ႀကီး ဖိုးတြမ္တီးမ တေယာက္ဘဲ..ဘဝင္မက်တာက ဒီေစာ္က ဘိုလိုေတြ လာမႈတ္ေနတယ္..သူက

မစၥတာဘီလားရဲ့ တကယ့္မယားလိုလို ပုံစံဖမ္းထားတယ္..ဒါကို က်ေနာ္ မႀကိဳက္ဘူး..တခုခုေတာ့ တခုခုဘဲ….ခင္ဗ်ား..ဘီလားကို အခု ဖုန္းဆက္ၾကည့္လို႔ ရမလား

..ဒီေစာ္အေၾကာင္း ေမးေပးဗ်ာ…..” လို႔ နပိုလီယန႔္ကို ေျပာေတာ့ နပိုလီယန္ ျပာေနၿပီ ။

“ ဘီလားက သူ႔သံအမတ္နဲ႔ ခရီးထြက္ရမွာမို႔ ဒီအခ်ိန္ကို ေခၚလို႔ မရဘူး..ဦးေဇာ္ျမင့္….နိုင္ငံျခား ေရာက္မွဘဲ ဖုန္းေခၚလို႔ ရမယ္….စိတ္ခ်ပါ..က်ေနာ္ ၾကားက ရွိပါတယ္…ဘာမွ မျဖစ္ေစရပါဘူး…”

လို႔ နပိုလီယန္က ေျပာလိုက္တယ္ ။

သည္အခ်ိန္မွာ ေဇာ္ႀကီးသည္ ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္း တို႔ ယူလာမယ့္ ေက်ာက္ေတြအျပည့္နဲ႔ လက္ဆြဲေသတၱာကို ခ်ိန္းထားတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္တဆိုင္ကေန ေစာင့္ေနတယ္ ။

နာရီဝက္အထိ သူတို႔ ေပၚမလာလို႔ စိတ္ေတြ ပူလာတယ္ ။ ေတာ္႐ုံ စိတ္ပူတာမ်ိ ုး မဟုတ္ဘူး ။ တခုခု လြဲမွားရင္ သူ႔ေခါင္းကို က်ေတာ့မယ္ ။

ေဇာ္ႀကီး ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းတို႔ရဲ့ ဟန္းဖုန္းေတြကို ေခၚၾကည့္တယ္ ။ ဘယ္သူမွ ဖုန္းမကိုင္ဘူး ။ ဟာ..ဒီႏွစ္ေကာင္ အိပ္ေဖၚတီးစုံတြဲ..ဒို႔ကို ဘတ္သြားၿပီလား

မသိဘူး…ဘတ္လို႔ကေတာ့ကြ…ေတာက္….အေသကို လိုက္သတ္မယ္ ….ဟင္း…”

နပိုလီယန္လည္း ေက်ာက္ဖုရား ကို အတန္တန္ စိတ္မပူဖို႔ ေျပာေနတဲ့အခ်ိန္ ကံအားေလ်ာ္စြာ သူနဲ႔ ညိေနတဲ့ ေကာင္မေလးက ေရႊဆိုင္ အေပါက္ဝကို ေရာက္လာၿပီး သူ႔ကို ေမးေနတာ ေတြ႕လိုက္ရ

လို႔ ေကာင္မေလးကို သူထြက္ေတြ႕လိုက္တယ္ ။

“ ေဟး..သြယ္သြယ္စံ ….”

“ ဟယ္ …အကို…အကို႔ကို လိုက္ရွာေနတာ..အေရးတႀကီး ကိစၥေပၚလာလို႔ ….”

“ ေဟ..ဘာျဖစ္သလဲ..အကို ဘာကူညီရမလဲ..”

သာမန္အခ်ိန္ဆိုရင္ နပိုလီယန္သည္ သြယ္သြယ္စံကို ထြက္ေတြ႕မွာ မဟုတ္ဘူး ။ သြယ္သြယ္စံလို ေကာင္မေလးေတြက ဖန္ဖို႔ ရိပ္ဖို႔ေလာက္ဘဲ စဥ္းစားေနတာေလ ..သူတို႔ တဘဝလုံးကို

ကယ္တင္ေစခ်င္တာ …။

နပိုလီယန္တို႔က ျဖဳတ္ခ်င္ ၀ါးခ်င္တာ တခုဘဲေလ ..။ ေမတၱာ..သစၥာေတြ မပါဘူး ..။

“ အို..သြယ္သြယ္စံ..မငိုနဲ႔ မငိုနဲ႔..အကို ့ကို ေျပာျပအုံး..ဘာျဖစ္လာသလဲ ဆိုတာ…”

“ မာမီ ေဆး႐ုံတင္ထားရတယ္..အကို…ခြဲရမယ္ ေျပာတယ္..အဲဒါ အကို လိုက္ခဲ့မွ ျဖစ္မယ္…..အဓိကကေတာ့ သြယ္စံ ေငြ တအားလိုေနတယ္ ..”

ခါတိုင္းဆိုရင္ ဒါမ်ိဳးလာရင္ နပိုလီယန္ သည္ အကုသိုလ္ အညပာလိုက္ ကပ္ၿပီ ဆိုၿပီ ေရေရလည္လည္ အီးမွန္မွာ ..။

အခုေတာ့ သြယ္သြယ္စံကို နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္ေတြကမ်ား လႊတ္လိုက္ေလေရာ့သလား ဆိုၿပီး တအား ေပ်ာ္သြားတယ္ ။

ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္က သူတို႔ ေျပာတာေတြကို အနားလာၿပီး နားေထာင္ေနတယ္ ..။

“ အကို….အကို သြယ္စံနဲ႔ ေဆး႐ုံ လိုက္ခဲ့မယ္ မဟုတ္လားဟင္…”

“ ဟာ..လိုက္မွာေပါ့ လိုက္ရမွာေပါ့..သြယ္စံ ေငြ ဘယ္ေလာက္ လိုေနလဲ…ရတယ္..ရတယ္..အကို အခုလိုက္ခဲ့မယ္..ဘယ္ ေဆး႐ုံ တင္ထားတာလဲ….”

“ ဗစ္တိုးရီးယားေဆး႐ုံမွာ အကို..အဲ့ေဆး႐ုံက ေစ်းျမင့္ေပမယ့္ သန႔္တယ္….မာမီ့ကို ေကာင္းေကာင္းဘဲ ျပဳစုခ်င္တယ္…”

“ ေကာင္းတယ္..ေကာင္းတယ္ ….”

နပိုလီယန္လဲ ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္ဖက္ကို လွည့္ၿပီး..“ ဦးေဇာ္ျမင့္..က်ေနာ္ သူနဲ႔ ခဏ လိုက္သြားလိုက္အုံးမယ္..ဦးေဇာ္ျမင့္ ဟိုကိစၥ လုံးဝ မပူပါနဲ႔ ..က်ေနာ္ အာမခံပါတယ္…အရင္တခါလိုေပါ့ဗ်ာ..

အကုန္ အဆင္ေခ်ာေစရမယ္ ….” လို႔ ေျပာရင္း သြယ္သြယ္စံနဲ႔ လိုက္သြားလိုက္ပါတယ္ ။

အဓိက က ေက်ာက္ဖုရားေရွ႕ကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔ဘဲေလ ..။

နပိုလီယန္လဲ တက္စီကားေပၚမွာ သြယ္သြယ္စံကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ပထုတ္ရမလဲ..ဒါမွ မဟုတ္ သြယ္သြယ္စံ နားကေန သူ ဘယ္လို လစ္ေျပးရမလဲ..ႀကံဆ စဥ္းစားေနတယ္ ။

သည္အခ်ိန္မွာ သူ႔ဟန္းဖုန္းကို ေဇာ္ႀကီး လွမ္း ေခၚတယ္ ။

“ နပိုလီယန္ …အိပ္ေဖၚတီး ေကာ…”

“ မသိဘူး..ကိုေဇာ္ႀကီးဆီ မေရာက္ေသးဘူးလား….”

“ မေရာက္လို႔ မင္းဆီ ဆက္လိုက္တာေပါ့..သူတို႔ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ….”

“ က်ေနာ္လဲ မသိဘူး..အခု ေက်ာက္ဖုရားက ညိဳညိဳညိမ္းကို မွတ္မိသြားလို႔ ေရလည္ ကြိဳင္တက္ေနတယ္ ..တိုင္ပတ္ေနတယ္..က်ေနာ္လဲ ဒိုးမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္….ေက်ာက္ဖုရားက သူ႔ကို ဘတ္တာ သိလို႔ကေတာ့ က်ေနာ့္ကို အေရခြံ ဆုပ္မွာ ကိုေဇာ္ႀကီး …..”

“ နပိုလီယန္..မင္း သတၱိမရွိရင္ ေက်ာက္ဖုရားလို လူကို သြားမဘတ္နဲ႔ ဘတ္မိၿပီးရင္လဲ ဒီေလာက္ ဖင္တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ျပမေနနဲ႔…..”

ေဇာ္ႀကီးက ေဟာက္ေနတယ္ ..။

“ ကိုေဇာ္ႀကီး..အခု ကိုေဇာ္ႀကီး ဘယ္မွာလဲ ….”

“ ငါ “ ျပည့္ၿဖိဳးခိုင္ စားေသာက္ဆိုင္” မွာ ….ဘာလို႔လဲ..မင္း လာမလို႔လား …”

“ လာလို႔ မရေသးဘူး..က်ေနာ့္မွာလည္း အခု အမႈတြဲ တန္းလန္းႀကီးနဲ႔ …”

“ ဘာ..ဘာအမႈတြဲလဲ..နပိုလီယန္..မေနာက္နဲ႔ကြာ..ဒီအခ်ိန္က ေနာက္ရမယ့္ အခ်ိန္ မဟုတ္ဘူး …ေရလည္ တင္းေနတယ္…..”

သြယ္သြယ္စံကလည္း..“ ဘာအမႈတြဲလဲ..အကို..စကားကို ၾကည့္ေျပာေနာ္..သြယ္စံက အေမေနမေကာင္းလို႔ စိတ္ညစ္ေနရတဲ့ အထဲ…ဟင္း…” လို႔ သူ႔ကို စိတ္ဆိုးသြားတယ္ ။

ေဇာ္ႀကီး ဦးတင္ေမာင္လတ္ကို ဖုန္းဆက္ တင္ျပၿပီး သူတို႔ လူေတြကို ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းကို အပူတျပင္း လိုက္ရွာခိုင္းလိုက္တယ္ ။

ေလးေမာင္ေမာင္ သည္ အထက္လူႀကီးေတြက ေကာင္းေကာင္း ၾကပ္ေပးတာေၾကာင့္ ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ကို အအိပ္ပ်က္ အစားပ်က္ ခံၿပီး ေန႔ေရာညပါ ေစာင့္ၾကည့္ေတာ့ ဟန္ဝင္းေအာင္ကအေနာက္တိုင္းဝတ္စုံေတြနဲ႔ ရွိုးအျပည့္ထုတ္ၿပီး ညိဳညိဳညိမ္းကလည္း စကပ္ေတြ ဘာေတြနဲ ဆံပင္ေတြ ျပင္..ခြာျမင့္ဖိနပ္နဲ႔ ေဗာ္လ္ဗိုကားႀကီးနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အိပ္ေဖၚတီး စုံတြဲဲေတာ့ အခုခုေတာ့အခ်ီႀကီး ႀကံစည္ေနၿပီ ဆိုတာကို ရိပ္မိလိုက္ၿပီး သူေမြးထားတဲ့ သတင္းေပး ခ်ာတိတ္ေတြကိုပါ သုံးၿပီး ဒီစုံတြဲကို ေစာင့္ၾကည့္ေတာ့ သူတို႔ ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္နဲ႔ အႀကံအစည္ တခုခု လုပ္ေနတာကိုပါ သိလာရတယ္ ။

သူ႔ကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ဘတ္ခ်င္တဲ့ ဒီႏွစ္ေကာင္ကို ပညာေပးမွ ျဖစ္မယ္ လို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္တယ္ ။

အိပ္ေဖၚတီး လူလိမ္စုံတြဲက မဂိုလမ္း ေရႊဆိုင္ကေန ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္နဲ႔အေပါင္းအေဖၚေတြရဲ့ ေက်ာက္ေတြကို နိုင္ငံျခားသားစုံတြဲ ဟန္ဆာင္ၿပီး ဘတ္ထုတ္လာၿပီး ေဇာ္ႀကီးနဲ႔ နပိုလီယန္ကိုပါ ဘတ္သြားၿပီး ေျခရာေဖ်ာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့အခါ ေသေသခ်ာခ်ာကို မလြတ္တမ္း ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ေလးေမာင္ေမာင္နဲ႔ အဖြဲ႕က သူတို႔ သြားေလရာကို ေတာက္ေလၽွာက္ အေနာက္ကေန လိုက္ပါလ်က္
ရွိပါတယ္ ။

ညိဳညိဳညိမ္းက ဒီဘို ဘတ္ေျပးဖို႔ စိတ္မကူးဘူး ။ ေဇာ္ႀကီးတို႔နဲ႔ဘဲ ခြဲေဝယူဖို႔ လုပ္ခ်င္တာ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္က တဖြတ္ထိုး..မိုက္မိုက္မဲမဲ လုပ္တတ္သူ ဆိုေတာ့ ေဝစု နဲနဲေလးနဲ႔ မေက်နပ္နိုင္ဘူး..ညိဳညိမ္းရာ…..အျပတ္သာ ေဖ်ာင္ပစ္လိုက္မယ္..တန္ဖိုးက နဲတာ မဟုတ္ဘူး…ယိုးဒယားကို အရင္ေျပးၿပီး အဲဒီကေန တျခား တနိုင္ငံငံကို လစ္ၾကတာေပါ့..က်ေနာ္ နဲ႔ ညိဳညိမ္း ႐ုပ္နဲနဲ
ေျပာင္းပစ္လိုက္ရင္ သူတို႔ ေျခရာခံ မလိုက္နိုင္ပါဘူးဗ်ာလို႔ ေျပာၿပီး ဇြတ္လုပ္ပစ္လိုက္တာ ..။

ေလးေမာင္ေမာင္က သူတို႔ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြကို အကူမေတာင္း..မခိုင္းေစတာက အေၾကာင္းရွိတယ္ ။ အကယ္လို႔ ဒီစုံတြဲနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တခုခု အခ်ီႀကီး ရလိုက္ရင္လည္း ေဝစုခြဲစရာ မလိုဘူးေလ ။
သူခိုင္းထားတဲ့ ခ်ာတိတ္ေတြက သူေကၽြးေမြးထားတဲ့ ေကာင္ေလး ေကာင္မေလးေတြ ။ ပ်ံက်ေလးေတြ ..။ နဲနဲပါးပါး ေကၽြးလိုက္ ေပးလိုက္လည္း ရတယ္ေလ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းက မဲေဆာက္ကို လစ္ေျပးမယ္လို႔ ဟန္ေရးျပၿပီး တကယ္တမ္း မဲေဆာက္ ျမဝတီသြားတဲ့ ဘတ္စ္ကားနဲ႔ မလိုက္သြားဘဲ ပိုမ္ကို ကားနဲ႔ လစ္သြားလိုက္တယ္ ။ ပုသိမ္ထက္စာရင္ သူတို႔ ထင္မွာ မဟုတ္တဲ့ ေျမာင္းျမကို သြားလိုက္ၿပီး တည္းခိုခန္း အေသးစား တခုမွာ မွတ္ပုံတင္  ေနာက္တမ်ိ ုး နဲ႔ ဝင္တည္းေနလိုက္တယ္ ။

“ ညိဳညိမ္းေရ…က်ေနာ္တို႔ေတာ့ ခ်မ္းသာၿပီဗ်..ဟားဟားဟား……ကဲ ဒီမွာ တပတ္ေလာက္ အသာ ေအာင္းေနၿပီးမွ ယိုးဒယားကို လမ္းေၾကာင္းတမ်ိ ုးကေန လစ္ၾကဒိုးၾကတာေပါ့……”

ညိဳညိဳညိမ္းကေတာ့ မေပ်ာ္နိုင္ဘူး..။ ေဇာ္ႀကီးတို႔ ေျခလွမ္းၾကဲတာကို ေကာင္းေကာင္းသိတယ္ ။ ေဇာ္ႀကီးတို႔ လက္က ေျပးလို႔ လြတ္ပါ့မလား လို႔ စိတ္ပူေနတယ္ ။ ေနာက္တခါ နပိုလီယန္ကိုပါ ဘတ္ခဲ့တာ..။ အဆိုးဆုံးကေတာ့ ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္ႀကီးကို ဘတ္ခဲ့တာဘဲ ။ ေက်ာက္ဖုရားက ျမန္မာျပည္မွာသာ မကဘူး ။ နိုင္ငံျခားမွာပါ တပည့္တပန္းေတြ အဆက္ေတြ ရွိေနတယ္ လို႔ သိ
တယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ေပါင္းတာ မွားၿပီလား လို႔ ေတြးေတာကာ စိတ္ညစ္ေနတယ္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႔ ဟိုတယ္ခန္းေလးရဲ့တံခါးကို ခပ္ဆဆေလး ေခါက္လိုက္သံ ကို ၾကားလိုက္ၾကရတယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္က “ ဘယ္သူလဲ…” လို႔ လွမ္းေမးလိုက္ရင္း ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ကေလးကေန အျပင္ကို ေခ်ာင္းလိုက္တယ္ ။

“ က်ေနာ္ ဟိုတယ္ကပါ..တဘက္တို႔ ဆပ္ျပာတို႔ လာပို႔တာပါ..ဆရာ….”

ဟန္ဝင္းေအာင္ တံခါး ဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ဟိုတယ္က ဝန္ထမ္းေလး ဝင္လာတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အေနာက္က ကပ္လိုက္လာတဲ့ ေလးေမာင္ေမာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ ဟာ…..ခင္ဗ်ား…ခင္ဗ်ား……”

ညိဳညိဳညိမ္းလည္း ေလးေမာင္ေမာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ တအား လန႔္သြားတယ္ ။

ခက္ၿပီ ..။ ဒုကၡဘဲ …။

ေလးေမာင္ေမာင္က လက္ထဲမွာ ေျခာက္လုံးျပဴးတလက္ကို အသင့္ ထုတ္ကိုင္ထားတယ္ ..။ မ်က္ႏွာထားက တင္းမာလြန္းေနတယ္ ။

“ ႐ုတ္႐ုတ္ ႐ုတ္႐ုတ္ မလုပ္ၾကနဲ႔ေနာ္ …ငါ ဒီတခါ မင္းတို႔ကို ခြင့္မလႊတ္ဘူး ….ယုံလည္း မယုံေတာ့ဘူး …..”

“ ဆရာေလးေမာင္ေမာင္…ေတာ္တယ္ဗ်ာ..ေျမာင္းျမအထိ လိုက္လာနိုင္တယ္ ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ ေတာ္တာဘဲ..ဟင္းဟင္း…ဆရာရယ္…က်ေနာ္တို႔ကို ရက္ေတာ့ မရက္စက္ပါနဲ႔ဗ်ာ…..”

ေျဖာင္း …

အားးးး……

ေလးေမာင္ေမာင္က ႐ုတ္တရက္ႀကီး နားရင္းရိုက္ထည့္လိုက္လို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ ၾကမ္းေပၚကို ပက္လက္ လဲက်သြားရတယ္ ။

“ ဟာ…ဘာ…ဘာလို႔ ရိုက္တာလဲ ဆရာရယ္ ….”

ၾကမ္းျပင္မွာ ပက္လက္လဲသြားတဲ့ ဟန္ဝင္းေအာင္က လူးလဲထရင္း ေမးလိုက္တယ္ ။

“ မင္းက ငါ့ကို ဘတ္လို႔ေပါ့…..မင္းတို႔ ဘတ္တိုင္း ခံမယ္ ထင္သလား..”

ဝွစ္ကနဲ ဟန္ဝင္းေအာင္ ဘိုက္ကို ရႉးစီးထားတဲ့ ေျခေထာက္နဲ႔ ကန္ထည့္လိုက္ပါတယ္ ။

“ အြန႔္…..”

“ ေတာ္..ေတာ္ပါေတာ့ အကို….”

ညိဳညိဳညိမ္းက ဝင္တားတယ္ ။

“ ဖ်န္း …”

“ အား……”

ညိဳညိဳညိမ္း ပါးကိုလည္း လက္ျပန္ ရိုက္ထည့္လိုက္တယ္ ။

“ ေကာင္မ..ဖါသည္မ…..လာမညဳနဲ႔..ေသသြားမယ္…..”

ေလးေမာင္ေမာင္ ၾကမ္းၿပီ ။

“ မလုပ္ပါနဲ႔ အကိုရယ္…..နာတယ္……”

ဟန္ဝင္းေအာင္ နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းကို လက္ထိပ္မ်ား ခတ္လိုက္တယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္း ငိုေနၿပီ ။

“ ေက်ာက္ဖုရားဆီက ဘတ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ေတြေကာ..ဘယ္မွာလဲ…ထုတ္ေပးစမ္း……..”

ဟန္ဝင္းေအာင္က အေၾကာင္ရိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေသးတယ္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္ရဲ့ လက္သီး..လက္ဝါးေစာင္းေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္း တခြပ္ခြပ္ သူ႔ကိုယ္ေပၚကို က်ေရာက္လာေတာ့ ဟန္ဝင္းေအာင္ လည္း

အသားနာလာလို႔ ဖြင့္ေျပာရေတာ့တယ္ ။

အတက္ခ်ီေကာ့စ္ လက္ဆြဲေသတၱာေလး နဲ႔ အျပည့္ ထည့္ထားတဲ့ ေက်ာက္ေတြကို ေလးေမာင္ေမာင္ ေတြ႕ရေတာ့ ေလာဘေဇာ တက္ၿပီ …။ ဒါေတြကိုသာ ရလိုက္ရင္ တသက္လုံး

ခ်မ္းသာၿပီ..နိုင္ငံျခားမွာ ေန႐ုံဘဲ ….လို႔ ေတြးေနတယ္ ။

( ဒီႏွစ္ေယာက္ကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ……) သူစဥ္းစားေနၿပီ ..။

သတ္ပစ္လိုက္မလား…အို..ငါ ဘာေတြ ေတြးမိပါလိမ့္ ..ေလာဘတက္ၿပီး လူသတ္ဖို႔ေတာင္ စဥ္းစားမိသြားတယ္….အင္း..မလြယ္ဘူး…..ဘာလုပ္ရမလဲ…ဘာလုပ္ရမလဲ…….။

တီတီတီ….တီတီတီ…….တီတီ…..

သူ႔ခါးမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ဖုန္း ျမည္လာတယ္ …။ ဘယ္သူပါလိမ့္….”

ဟင္..ရဲမႉး…..ရဲမႉး ဆက္တာပါလား…..။

                                   ************************************************************************************

ဦးတင္ေမာင္လတ္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္ေနတယ္ ။

ေက်ာက္ေတြ ဘတ္တဲ့ ကိစၥကို ေဇာ္ႀကီးနဲ႔ဘဲ လႊဲထားခဲ့တာ အခုေတာ့ သူ႔အျပစ္လို ျဖစ္ေနတယ္ ။

ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္က သူ႔ကို နပိုလီယန္နဲ႔ အိပ္ေဖၚတီး စုံတြဲတို႔ ဘတ္မွန္း သိသြားၿပီ ။ သူတို႔တေတြ ထင္ထားတာထက္ ေက်ာက္ဖုရာက ပိုလ်င္ေနတဲ့အျပင္ အဆက္အသြယ္ကလည္း ေကာင္း

တယ္ ။ ပိုင္တယ္ ..။ ခက္တာက ေက်ာက္ဖုရားရဲ့ အဆက္အသြယ္ေတြကေနတဆင့္ ဒီေက်ာက္ဘတ္တဲ့ ကိစၥကို ဦးလူႀကီးရဲ့ နားကို ေပါက္သြားတာဘဲ ။

ဦးလူႀကီးက ဦးတင္ေမာင္လတ္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေမးၿပီ ။

ေဇာ္ႀကီးနဲ႔ဘဲ လႊဲထားတာေၾကာင့္ အခုလို ဘာမဟုတ္တဲ့ မေလာက္ေလး မေလာက္စား စုံတြဲက ဒို႔လိုေကာင္ေတြကို ဘတ္သြားတာ လို႔ ဦးလူႀကီးက ဖုန္းနဲ႔ ဆက္ အျပစ္တင္တယ္ ။

“ တင္ေမာင္လတ္….”

“ ဗ်ာ..ဆရာ…….”

“ ေဇာ္ႀကီးကို မင္း ဆုံးမ မလား..ငါကိုယ္တိုင္ အျပစ္ေပးရမလား…”

“ က်ေနာ္ ဆုံးမနိုင္ပါတယ္..ဆရာ ဘာျဖစ္ေစခ်င္သလဲသာ ေျပာပါ ….”

“ အရင္ဆုံး ဟို စုံတြဲေနာက္ကို လိုက္ခိုင္း..မရရတဲ့နည္းနဲ႔ ဒီပစၥည္းေတြကို ျပန္ယူခဲ့ခိုင္း…ရလာရင္ တမ်ိ ုး စဥ္းစားမယ္…မရလာရင္ေတာ့ တမ်ိ ုးေပါ့…..”

“ ဟုတ္ကဲ့ဆရာ….”

ဦးတင္ေမာင္လတ္က ေဇာ္ႀကီးကို ေရေရလည္လည္ ၾကပ္ၿပီ ။

ေဇာ္ႀကီး ေနစရာကို မရွိေတာ့ ။

မဲေဆာက္ကို သူ ခ်က္ခ်င္း ကားနဲ႔ လိုက္သြားတယ္ ။ တပည့္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ။ ဦးတင္ေမာင္လတ္က အိပ္ေဖၚတီးကို ေတြ႕ရင္ အေသသတ္ပစ္ၿပီး အေလာင္းကိုဘဲ

ဓါတ္ပုံရိုက္ယူလာခဲ့ဖို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

                                           **************************************************************************************

ေက်ာက္ဖုရား ေဇာ္ျမင့္ ဆရာဝန္ေခၚရတဲ့ အေျခအေန ျဖစ္သြားတယ္ ။

ဘတ္ခံရတဲ့ တန္ဖိုးက အရမ္းမ်ားတယ္ ။ မရရေအာင္ ျပန္လိုက္ဖို႔ တပည့္ေတြကို တာဝန္ေပးလိုက္သလို နပိုလီယန္ရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ..အိပ္ေဖၚတီးစုံတြဲရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ ဘယ္သူ အားေပး

ကူညီေနသလဲ ဆိုတာကိုပါ သူ စုံစမ္းခိုင္းတယ္ ။

ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္ ေနတဲ့ သူေဌးရပ္ကြက္က တိုက္ႀကီးဆီကို ရဲကားႏွစ္စီး ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။

အရပ္ဝတ္အရပ္စားနဲ႔ ရဲအရာရွိႀကီးေတြ တိုက္ႀကီးထဲကို ျပာျပာသလဲ ဝင္သြားၾကတယ္ ။

“ ကိုေဇာ္ျမင့္ ရွိလားေဟ့…”

တိုက္အေပါက္ဝမွာ ေတြ႕ရတဲ့ ေက်ာက္ဖုရားရဲ့ တပည့္ေတြကို သူတို႔ အလ်င္စလို ေမးၾကရင္း တိုက္ႀကီးထဲကို ဝင္ၾကတယ္ ။

“ ရွိပါတယ္…ခင္ဗ်….ႂကြပါ…ႂကြပါ…”

ဦးေဇာ္ျမင့္က ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္ ျဖစ္ေနတာ သူတို႔ ေတြ႕လိုက္ၾကတယ္ ။

“ ကိုေဇာ္ျမင့္..ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလဗ်ာ…..အခု ဘယ္လိုေနေသးလဲ..သတင္း ၾကားၾကားခ်င္း လိုက္လာၾကတာ ….”

“ ေအးဗ်ာ…..ေတာ္ေတာ္ဘဲ စိတ္ထိခိုက္သြားတာနဲ႔ လူပါ ထိတာ….”

“ ခင္ဗ်ား လိုအပ္တဲ့ အကူအညီ ရွိရင္ ေျပာဗ်ာ..အခ်င္းခ်င္းေတြ ဘဲ ..ဒီလူနဲ႔ ဒီလူ ဘာမွ အားမနာနဲ႔..ကိုေဇာ္ျမင့္ကို ထိခိုက္ရင္ က်ဳပ္တို႔ကို ထိခိုက္သလိုပါဘဲ …ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကူညီဖို႔

အဆင္သင့္ဘဲ…”

“ ေက်းဇူးပါဘဲဗ်ာ ….”

နပိုလီယန္ သြယ္သြယ္စံကို ေငြနဲနဲ ထုတ္ေပးၿပီး က်န္တဲ့ေငြက သူ႔လူတေယာက္ဆီမွာ သြားယူေပးမယ္..ေဆး႐ုံကေန ေစာင့္ဆိုၿပီး ေဆး႐ုံေရွ႕ကို တက္စီနဲ႔ လိုက္ပို႔ေပးလိုက္ၿပီး တက်ိဳးထဲ လစ္ေတာ့

တာဘဲ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းကို သူ ဖုန္းေတြေခၚၾကည့္သလို သူတို႔ တိုက္ခန္းကို သြားၾကည့္လိုက္သည္ ။ သူတို႔ ရွိမေနဘူး ။ သူတို႔ ဒိုးသြားၿပီ ဘတ္သြားၿပီ ။ တကယ္ လုပ္ရဲတဲ့ေကာင္ေတြ။

ရန္က မေသးဘူး ။ ေဇာ္ႀကီးရယ္..ေနာက္ကြယ္က ဦးတင္ေမာင္လတ္..ဦးလူႀကီး ..တဖက္မွာလည္း ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္ ..တကယ့္ ဒိတ္ဒိတ္ၾကဲေတြကိုမွ တက္ဘတ္တယ္ ။ ကတုံးေပၚထိပ္ကြက္

လုပ္တယ္ ။  နပိုလီယန္ လတ္တေလာ အေဝးကို ေျပးမွ ျဖစ္မယ္ ။ နယ္ျခားကို ေျပးရင္ ဒင္းတို႔ လိုက္ျဖဳတ္မွာ ေသခ်ာတယ္ ။ ဘယ္ကို ေျပးရမလဲ ။ စဥ္းစား…စဥ္းစား……။ အခ်ိန္က မရွိဘူး ။

ဘယ္ကို ေျပးမလဲ …။

ထိုင္း နယ္စပ္ကို ေျပးရင္ သူတို႔နဲ႔ တိုးမိမွာ ေသခ်ာတယ္ ။ သူတို႔ မလိုက္မယ့္ သူတို႔ မထင္မယ့္ တေနရာရာကို ေျပးမွ …။

နပိုလီယန္ မုံရြာ တဖက္ကမ္းက ေညာင္ပင္ႀကီးဆိပ္က သူ႔သူငယ္ခ်င္း ဇင္ႀကီးဆီကို သြားဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။ ေညာင္ပင္ႀကီးက ဆားလင္းႀကီး ၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာ ရွိသည္ ။ ျမစ္ဆိပ္ ျဖစ္သည္ ။

ရန္ကုန္ မုံရြာ အေဝးေျပးကားေပၚမွာ နပိုလီယန္ ပါသြားသည္ ။

ေလးေမာင္ေမာင္ သူ႔အထက္လူႀကီး ရဲမႉးကို ညာလိုက္သည္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္ နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းကို သူ ရွာမေတြ႕ေသးဘူးလို႔ ညာလိုက္သည္ ။ သူ ေလာဘတက္ေနသည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္တို႔ ဘတ္လာတဲ့ ေက်ာက္ေတြကို သူ လိုခ်င္ေနသည္ ။

“ မင္းတို႔ ၂ေယာက္ ထိုင္းကို ဒီအခ်ိန္ ေျပးလို႔ မျဖစ္ဘူး…ေဇာ္ႀကီးတို႔က မဲေဆာက္မွာ ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ..ဒီေတာ့ ေကြ႕ပတ္ၿပီး သြားရမယ္..တေနရာကို ခဏ ေရွာင္ေနရမယ္ …..”

ဟန္ဝင္းေအာင္က “ က်ေနာ္တို႔ ဒီ ေျမာင္းျမမွာဘဲ ခဏေအာင္းေနလိုက္ရင္ မေကာင္းဘူးလား …” လို႔ ေမးသည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ကို သူ ကုလားထိုင္ လက္ရမ္းနဲ႔ တြဲၿပီး လက္ထိပ္ခတ္ထားသည္ ။

ညိဳညိဳညိမ္းကိုေတာ့ သူ လက္ထိပ္ ခတ္မထားဘူး ..။

ညိဳညိဳညိမ္းကလည္း..“ ဟုတ္တယ္အကို….ေျမာင္းၿမ ကို သူတို႔ ထင္မွာ မဟုတ္ဖူး ….သူတို႔က နယ္စပ္ကို သြားမယ့္ ကားလမ္း ေတြ ေလယာဥ္ကြင္းေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကမွာဘဲ …ဒီမွာ

ခဏ ၿငိမ္ၿပီး ေနလိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္ …” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

ေလးေမာင္ေမာင္လည္း သူတို႔ ေျပာတာ မွန္ေပမယ့္ သူက သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ပါ တနည္းနည္းနဲ႔ ရွင္းပစ္ခ်င္တာ…တတ္နိုင္ရင္ သူတေယာက္ထဲ အားလုံးကို ယူခ်င္တာ…သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို

မသတ္ေတာင္ ေထာင္ထဲကို ပို႔လိုက္ခ်င္တယ္ ….။ ဒါေၾကာင့္ နယ္စပ္တေနရာရာကို သူ သြားခ်င္ေနတယ္ ။

“ ညိဳညိမ္း…..”

“ ဟုတ္ကဲ့ အကို…..”

“ ငါ့ကို နဲနဲ ႏွိပ္ေပးစမ္း …..”

“ ဟုတ္ကဲ့ အကို…”

ညိဳညိဳညိမ္း သူ႔ဆီကို ေလၽွာက္လာသည္ ။ သူထိုင္ေနတဲ့ ကုလားထိုင္ အေနာက္မွာ ရပ္ၿပီး သူ႔ပုခုံးကို ႏွိပ္ေပးသည္ ။

“ ေခါင္းကို ႏွိပ္ …”

ညိဳညိဳညိမ္းက သူ ခိုင္းတဲ့အတိုင္း ေခါင္းကို ႏွိပ္သည္ ။ သူ စဥ္းစားေနတာ ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ရွင္း ပစ္လိုက္ၿပီး ညိဳညိဳညိမ္းကို ေခၚၿပီး ေရွာင္တိမ္းသြားဖို႔ ..။ ညိဳညိဳညိမ္း သူနဲ႔ ပါရင္

သူ႔လိုအင္ဆႏၵေတြကို ညိဳညိဳညိမ္းက ျဖည့္ဆည္းေပးမွာမို႔ …။ ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့ အျပဳအစုေတြကို ျပန္ ျမင္ေယာင္ စဥ္းစားမိေတာ့ သူ႔ေပါင္ၾကားက ဒုတ္က မာလာသည္ ။ ေထာင္လာသည္ ။

“ ညိဳညိမ္း …မႏွိပ္နဲ႔ေတာ့ …”

“ ရွင္ ….”

သူေျပာလိုက္တဲ့ အသံေၾကာင့္ ဟန္ဝင္းေအာင္က ေခါင္းေမာ့ၾကည့္သည္ ။

“ လာ..ငါ့ကို ပုေလြကိုင္ေပးစမ္း …..”

“ ဟုတ္ …”

ညိဳညိဳညိမ္းက ဟန္ဝင္းေအာင္ ဖက္ကို တခ်က္ လွမ္း ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေလးေမာင္ေမာင္ရဲ့ အေရွ႕မွာ ဒူးေလး ေထာက္လိုက္သည္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္က သူ႔ပုဆိုးကို ေျဖလိုက္သည္ ။ တုတ္ခိုင္

ၿပီး ေတာင္မာေနတဲ့ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး ေပၚလာသည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္က စက္ဆုတ္တဲ့ အမူအရာနဲ႔ ၾကည့္ေနသည္ ။

“ ညိဳညိမ္း….မလုပ္နဲ႔….မင္း..မင္း   …ေၾကးစားမ လား …..”

ဟန္ဝင္းေအာင္က လွမ္းေအာ္လိုက္သည္ ။ သို႔ေပမယ့္ ညိဳညိဳညိမ္းက ေလးေမာင္ေမာင္ရဲ့ လိင္တန္ကို လက္တဖက္နဲ႔ လွမ္းကိုင္ဆုပ္လိုက္သည္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ ေတာက္ေခါက္သံ

ထြက္လာသည္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္က ဟန္ဝင္းေအာင္ ဖက္ကို လွမ္း ၾကည့္လိုက္ၿပီး….“ ေဟ့ေကာင္..မင္း ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားစမ္းကြာ…..ပုေလြေကာင္းေကာင္း အမႈတ္ခံၿပီးမွ မင္းလ်ာကို ငါ

လာျဖတ္ပစ္မယ္..ေခြးမသား….” လို႔ လွမ္းေဟာက္လိုက္သည္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းက လိင္တန္ထိပ္ဖ်ားကို ပါးစပ္ေလးနဲ႔ ငုံလိုက္ၿပီး စုတ္ပါေတာ့သည္ ။

“ အင္း…ဟင္း…စုတ္…ညိဳညိမ္း..စုတ္……”

ဟန္ဝင္းေအာင္က မ်က္ႏွာကို တဖက္ကို လွည့္ထားသည္ ။

တႁပြတ္ႁပြတ္အသံေတြ နဲ႔ ေလးေမာင္ေမာင္ရဲ့ ညည္းသံေတြ ထြက္ေပၚေနသည္ ။

ညိဳညိဳညိမ္းက ေလးေမာင္ေမာင္ကို က်က်နန ပုေလြမႈတ္ေပးေနတာကို ဟန္ဝင္းေအာင္ မ်က္ႏွာလႊဲေန
လို႔ မျမင္ရေပမယ့္ အသံေတြ ၾကားေနရတယ္ ။ တႁပြတ္ႁပြတ္တျပတ္ျပတ္ အသံဗလံေတြနဲ႔ ေလးေမာင္
ေမာင္ရဲ့ ညည္းတြားသံေတြ ၾကားေနရတယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္ ရင္ထဲမွာ ခံျပင္း နာက်ည္းေနတယ္ ။ သူ
တေယာက္လုံး ေဘးမွာ ရွိေနတာကို သူ႔ေစာ္ကို ပုေလြမႈတ္ ခိုင္းေနတယ္ ။ ဟိုေကာင္မကလည္း မႈတ္တယ္ ။ ေနာက္ဆုံး ၿပီးခါနီးမွာ ပိုဆိုးတယ္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္က ညိဳညိမ္း ပါးစပ္ထဲကို ေကာ့ေကာ့ေဆာင့္ထိုးတယ္ ။ “ ဟား….ၿပီး….ၿပီး……” လို႔ ေအာ္ရင္း သူ႔လိင္တန္ႀကီးကို ညိဳညိမ္း ပါးစပ္ထဲက ဆြဲထုတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ပန္းထြက္လာတဲ့ သုတ္ရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြက ညိဳညိမ္းရဲ့ မ်က္ႏွာေပၚ
ပက္ဖ်န္းမိသြားတယ္ ။

သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထြက္တာ ရပ္လဲသြားေရာ ထိပ္ဖူးက အေပါက္မွာ အရည္တခ်ိဳ႕ ေပက်ံေနတဲ့ လိင္တန္ကို ညိဳညိမ္း ပါးစပ္နားကို တိုးကပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ညိဳညိမ္းက တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ စုတ္ေပးေန
ျပန္တယ္ ။

“ အိုး..အရမ္း ေကာင္းတာဘဲ ညိဳညိမ္းရယ္ .မင္းရဲ့ ပုေလြကေတာ့ ထိပ္တန္း ရွယ္ဘဲကြာ…..”

ေလးေမာင္ေမာင္က ထရပ္လိုက္ရင္း ေျပာတယ္ ။ ပုဆိုးကို ျပန္ဝတ္တယ္ ။ ကုလားထိုင္မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့
သားေရ ပုခုံးစလြယ္ ေသနတ္အိတ္ကို သူ ျပန္ဝတ္လိုက္တယ္ ။

“ ေဟ့ေကာင္….မင္း အခ်ိ ုးကို ငါ မႀကိဳက္ဘူး ..မင္းက အာခံတာလား…..ေစာေစာက မိုးေျပာဂ်ိဳးေျပာနဲ႔”

ဟန္ဝင္းေအာင္ ဆီကို သူေလၽွာက္သြားရင္း လက္သီးေတြကို က်စ္က်စ္ဆုပ္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္ ။

သူတကယ္ ႏႊာေတာ့မည္ ဆိုတာကို သိတဲ့ ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း အသားအနာ မခံေတာ့ …။

“ အာမခံပါဘူးဗ်ာ…က်ေနာ္ အာမခံရဲပါဘူး…ေဆာရီးဗ်ာ…က်ေနာ္ မွားတာေတြ စိတ္မရွိပါနဲ႔…..”

ဟန္ဝင္းေအာင္က ေတာင္းပန္ေနလို႔ သူခက္သြားတယ္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ညိဳညိဳညိမ္းက “ ဘိုက္ဆာလိုက္တာ အကိုရယ္ …တခုခု စားခ်င္တယ္ …” လို႔ ေျပာလာတယ္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္ ကိုယ္တိုင္လည္း ဆာေလာင္ေနသလိုဘဲ ..။

သည္ အိပ္ေဖၚတီးစုံတြဲကို သတိထားရမည္ ။ သူတို႔က လူေတြကို ပါခ်ယ္ျပေနက် ..။ ဉာဏ္ သိပ္မ်ား
တဲ့ ဖိုးတြမ္းတီးေတြ ။

ဟိုတယ္က စားပြဲထိုးေလးကို ဖုန္းနဲ႔ လွမ္းေခၚလိုက္တယ္ ။

ေလးေမာင္ေမာင္က စားပြဲထိုးေလး ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္ အခန္းထဲမွာ သူ လက္ထိပ္ခတ္ထားတဲ့ ဟန္ဝင္းေအာင္ကို မေတြ႕ေစခ်င္လို႔ အခန္းျပင္ကို သူ ထြက္သြားလိုက္တယ္ ။

“ ဆရာ..ဘာလုပ္ေပးရမလဲခင္ဗ်…” ဆိုၿပီး တရိုတေသ လာေမးတဲ့ ေကာင္ေလးကို ေခါက္ဆြဲ ထမင္း အ
ေခါက္ကင္ အသားကင္ ဝယ္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။ အရက္က တပုလင္း …။

ဒီအခ်ိန္မွာ ဖုန္းလာတယ္ ။ သူ႔သတင္းေပး တေယာက္ဆီ က …။   ရန္ကုန္မွာ ေဇာ္ႀကီးတို႔အုပ္စုကေရာ
ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္တို႔ကေရာ အိပ္ေဖၚတီးစုံတြဲကို အပူတျပင္း လိုက္ရွာေနတယ္လို႔ ေျပာျပတာ ။

“ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ေျမလွန္ရွာေနၿပီ….”

“ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ အကို..ညိဳညိမ္းတို႔ အျပင္ထြက္ရင္ ပက္ပင္းတိုးနိုင္တယ္..ေျမာင္းျမမွာ မတိုးရင္
ေတာင္ တေနရာရာမွာေပါ့ …”

ေလးေမာင္ေမာင္ လည္း တကယ္ေတာ့ လစ္ခ်င္လွၿပီ ။ သူတို႔ရဲတပ္ဖြဲ႕ကလည္း ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ဟန္ဝင္းေအာင္တို႔ကို လိုက္ရွာၾကမည္ဆိုတာ
ေသခ်ာသည္ ။      

တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ေလးေမာင္ေမာင္ တံခါးဆီကို ထေလၽွာက္သြားၿပီး ဖြင့္လိုက္တယ္ ။ ဘိုက္ဆာေန
ၾကၿပီေလ ။ တံခါးလဲ ပြင့္သြားေရာ သူေမၽွာ္လင့္ထားေနတဲ့ ဟိုတယ္က ေကာင္ေလး မဟုတ္ဘဲ မထင္
မွတ္ထားတဲ့ လူတေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ မွင္သက္အံ့ၾသသြားၿပီး စကၠန႔္ပိုင္းေလာက္ ေၾကာင္ေငးသြားတဲ့အခ်ိန္ ဒီလူက ဝုန္းကနဲ သူ႔ဆီ ကို ခုန္ဝင္ၿပီး သူ႔ကို တြန္းပစ္လိုက္သည္ ။

႐ုတ္တရက္မို႔ ေလးေမာင္ေမာင္ ခံလိုက္ရသည္ ။
ဒီလူတြန္းလိုက္တဲ့ အရွိန္က ျပင္းသည္ ။ ၾကမ္းျပင္ေပၚကိုု ေနာက္ျပန္ လန္က်သည္ ။
ပက္လက္ အေနအထားကေန ဒီလူကို တိုက္ခိုက္ဖို႔ သူ႔ပုခုံးစလြယ္အိတ္ထဲက သူ႔ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္သည္ ။ သို႔ေပမယ့္ ဒီလူက သူ႔ထက္ျမန္သည္ ။ သူ႔လက္ထဲကို ေရာက္လာတဲ့ ေသနတ္ကို ေျခေထာက္နဲ႔ ခတ္ထုတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ေသနတ္က ခပ္ေဝးေဝးကို လြင့္
စင္သြားတဲ့အခ်ိန္ ေလးေမာင္ေမာင္က ဒီလူရဲ့ ေျခေထာက္ေတြကို သူ႔ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ရိုက္လွဲခ်လိုက္
သည္ ။ ဒီလူလဲက်အသြား ေလးေမာင္ေမာင္ က သူ႔အေပၚကို ခုန္အုပ္သည္ ။

ဒီလူကို သူ သိသည္ ။ ရန္ကုန္တိုင္း ဒုစရိုက္ႏွိမ္ႏွင္းေရးအဖြဲ႕က ရဲ ။ ဘာအဆင့္လဲေတာ့ မသိ ။
ခဏခဏ ေတြ႕ဖူးေနသည္ ။ အရပ္ဝတ္နဲ႔ လႈပ္ရွားေနတဲ့လူ ။

ဒီလူက သြက္သည္ ။ သူ႔လက္ထဲမွာ ေသနတ္တလက္ ေရာက္ေနၿပီ ။ မဲနက္နက္ ေျပာင္းတို ေျခာက္
လုံးျပဴး တလက္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္က ေသနတ္ကိုင္လက္ကို လက္ဝါးေစာင္းနဲ႔ ခုတ္လိုက္သည္ ။
ဒီလူ အားကနဲေအာ္ၿပီး ေသနတ္ လက္ထဲက လြတ္က်သည္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္ကို ေအာက္ကေန ဒူး
နဲ႔ ပင့္တိုက္ၿပီး ေဘးကို လွိမ့္ထြက္သြားသည္ ။ အတိုက္အခိုက္ အေတြ႕အၾကဳံ ရွိသူ ျဖစ္မည္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္ က သူလြတ္က်ေသာ ေသနတ္ကို ေျပးေကာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ ဒီလူ ဒူးနဲ႔ တိုက္
တာေၾကာင့္ လုပ္ခ်င္တာ မျဖစ္ ။ ေဘးကို လဲက်ခ်ိန္ ဒီလူက ေသနတ္ ျပန္ရသြားသည္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္က ေျခေထာက္နဲ႔ကန္ၿပီး လူးလဲထသည္ ။ ဒီလူရဲ့ ေသနတ္ကို ကန္မိေပမယ့္ ဒီတခါေတာ့ ေသနတ္က လြတ္မသြား ။ က်ည္ဆံထြက္သြားသည္ ။ ဒိန္းကနဲ ယမ္းေပါက္ကြဲသံက က်ယ္
ေလာင္လွသည္ ။ က်ည္ဆံက ေလးေမာင္ေမာင္ရဲ့ လည္ပင္းကို ထိမွန္သြားသည္ ။ ေလးေမာင္ေမာင္
ေခြကနဲ လဲက်သြားသည္ ။ သည္လူ ေလးေမာင္ေမာင္ဆီကို ေျပးၿပီး ေသနတ္မွန္တဲ့ ဒါဏ္ရာကို ၾကည့္
သည္ ။ “ ဟာ..ေသာက္ဂြဘဲ …ငါက ပစ္ဖို႔ မရည္ရြယ္ပါဘူးကြာ….”

သည္အခ်ိန္မွာ ဒိန္းကနဲ ေသနတ္သံတခ်က္ ထြက္လာၿပီး ဒီလူ ဝုန္းကနဲ ၾကမ္းေပၚကို လဲက်သြားသည္ ။

“ ဟင္..ညိဳညိမ္း …..     မင္း ပစ္..ပစ္လိုက္တယ္….”

ဟန္ဝင္းေအာင္က ယမ္းေငြ႕ေလးေတြ ေျပာင္းဝမွာ ေဝေနတဲ့ ေလးေမာင္ေမာင္ လြင့္က်ခဲ့တဲ့ ေသနတ္ကို ဆုပ္ကိုင္ခ်ိန္ထားတဲ့ ညိဳညိဳညိမ္းကို ထိတ္လန႔္တုန္လႈပ္စြာနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

“ ဟုတ္တယ္…ညိဳညိမ္းတို႔ မဟုတ္ရင္ လက္ထိပ္နဲ႔ ရန္ကုန္ ျပန္ပါသြားမွာ…မထူးဘူး….သန္းေခါင္ထက္
ညဉ့္မနက္ေတာ့ပါဘူး..ကဲ..အျမန္ ေျပးၾကရေအာင္ …”

ညိဳညိဳညိမ္းက အသက္မရွိေတာ့တဲ့ ေလးေမာင္ေမာင္နဲ႔ သူပစ္လိုက္တဲ့လူ ကို ေသမေသ ေသခ်ာစြာ
စစ္ေဆးၿပီးမွ ေလးေမာင္ေမာင္ရဲ့ နံရံက ခ်ိတ္မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ တိုက္ပုံအက် ႌထဲက လက္ထိပ္ေသာ့ကို
ႏွိုက္ယူၿပီး ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ခတ္ထားတဲ့ လက္ထိပ္ကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္ ။

လူစိမ္းရဲ့ ကိုယ္ကို ႏွိုက္ခၽြတ္ ရွာေဖြလိုက္ေတာ့ ရန္ကုန္တိုင္း ဒုစရိုက္ႏွိမ္ႏွင္းေရးက ဒုရဲအုပ္ေက်ာ္စြာဦး
ဆိုတဲ့ စီစစ္ေရးကပ္ျပား ကို ေတြ႕သည္ ။

“ ရဲႏွစ္ေယာက္ေတာ့ ေသေနၿပီ ညိဳညိမ္းေရ …အျမန္ဆုံး ေျပးၾကမွ ျဖစ္မယ္…လာ..လာ…”

ေက်ာက္ေတြပါတဲ့ လက္ဆြဲေသတၱာျပားေလးကို အဓိက ထားၿပီး ဆြဲယူကာ ဟိုတယ္ထဲက ထြက္သည္ ။
သူတို႔ကို ျမင္ၾကတဲ့လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားသည္ ။ ေသနတ္သံ ႏွစ္ခ်က္ေၾကာင့္ လူေတြ လာၾကည့္ၾက
တာ ။

ဟိုတယ္ကေန သူတို႔ ထြက္သြားၾကၿပီး နဲနဲလွမ္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆိုက္ကားတစီး ေတြ႕လို႔ ကားဂိတ္ကို
လိုက္ပို႔ခိုင္းလိုက္သည္ ။

အိပ္ေဖၚတီးစုံတြဲလည္း ေသနတ္ႏွစ္လက္..ကုေဋနဲ႔ခ်ီတန္တဲ့ ေက်ာက္ေတြ ပါတဲ့ လက္ဆြဲေသတၱာေလးနဲ႔
ေျမာင္းျမၿမိဳ႕ကေန အျမန္ဆုံး ထြက္ခြာသြားၾကသည္ ။

နပိုလီယန္ ေညာင္ပင္ႀကီးဆိပ္ကို ေရာက္သြားၿပီ ။
သူငယ္ခ်င္းဇင္ႀကီးက အဲဒီမွာ ပြဲစား လုပ္စားေနတဲ့လူ ။ လင့္ရိုဘာကား တစီးနဲ႔ ဘီယာေလးေမာ့ၿပီး
ေကာင္းစားေနတဲ့သူ ျဖစ္သည္ ။

နပိုလီယန္က ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ ကိုယ္မို႔ အျပင္ မထြက္ခ်င္ဘူး ။ အိမ္ထဲဘဲ ပုန္းေနခ်င္တာ ။ ဇင္ႀကီး
က နပိုလီယန္ ဘာျဖစ္လာသလဲ မသိေတာ့..ညဖက္ ေကတီဗီဆိုင္ေတြကို ေခၚသြားခ်င္သည္ ။ သူ႔မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ နပိုလီယန္ကို မိတ္ဆက္ေပးခ်င္သည္ ။

ဒီေန႔ ညေနဖက္ နပိုလီယန္ကို ေကတီဗီဆိုင္ကို အတင္းေခၚသည္ ။ မလိုက္ခ်င္ဘူးလို႔ ေျပာလို႔လည္း
မရဘူး ။ ေကတီဗီဆိုင္က ေကာင္မေလးေတြက နပိုလီယန္ကို မဖမ္းစားနိုင္ဘူး ။ သူ႔အႏၲရာယ္က ႀကီး
မားေနသည္ ။ သူ႔ကို လိုက္ရွာေနတဲ့လူေတြ လက္ထဲ မိမသြားဖို႔ကဘဲ သူ႔အတြက္ အေရးအႀကီးဆုံး
ျဖစ္သည္ ။

ဇင္ႀကီးကို မျငင္းသာလို႔ လိုက္သြားရသည္ ။ အဆိုးဝါးဆုံးကေတာ့ ဇင္ႀကီး ေခၚဖိတ္လိုက္တဲ့ မိတ္ေဆြ
ေတြထဲမွာ ရဲတေယာက္ ပါေနတာ ..။ မုံရြာက ရဲ ..။ စခန္းမႉးညြန႔္ေရႊ…တဲ့ ။ စခန္းမႉးညြန႔္ေရႊက အေရးထဲ စပ္စုေနသည္ ။ ဘာအလုပ္လုပ္လဲ..ရန္ကုန္မွာ ဘယ္မွာ ေနသလဲ …။

ေကတီဗီမွာ ဇင္ႀကီးက သူ႔အသံျပဲႀကီးနဲ႔ ေရွးေခတ္က ဟသၤတထြန္းရင္နဲ႔ တြံေတးသိန္းတန္ သီခ်င္း
ေတြကို ေအာ္ဆိုေနတဲ့ အခ်ိန္ စခန္းမႉးညြန႔္ေရႊ…ရပ္ကြက္လူႀကီးဦးေအာင္ပြင့္…ဟိုတယ္မန္ေနဂ်ာဦးထြန္း
သိန္း ဆိုတဲ့ ဇင္ႀကီးရဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ နပိုလီယန္က အရက္အတူတူ ေသာက္ရင္း စကားေျပာ
ေနသည္ ။ ေကတီဗီက ေကာင္မေလးေတြကေတာ့ ေပါင္ေပၚလာထိုင္လိုက္ အရက္ငွဲ႕ေပးလိုက္နဲ႔ ။

ေသးေပါက္ခ်င္လာတာနဲ႔ အိမ္သာကို ထသြားလိုက္သည္ ။ စီးကရက္အနံ့ေတြ မႊန္ထြန္ေနတဲ့ အရက္ဝိုင္းကို္ စိတ္ပ်က္မိေနသည္ ။ အိမ္သာခန္းက ေတာ္ေတာ္ဘဲ ညစ္ပတ္သည္ ။ အနံ့နံ႐ုံမက ၾကမ္းေတြကလည္း စိုေပေနသည္ ။ အိမ္သာသြားအၿပီး လက္ေဆးဖို႔ လုပ္ေတာ့လည္း အဆင္မေျပဘူး ။

ဒီအခ်ိန္မွာ လူႏွစ္ေယာက္ အိမ္သာခန္းထဲ ဝင္လာသည္ ။ အထဲေရာက္တာနဲ႔ လက္ေဆးဖို႔ လုပ္ေနတဲ့
သူ႔ကို ေျပးထိုးၾက ကန္ၾကသည္ ။ ႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ထင္မထား ..မေမၽွာ္လင့္ထား.။ ပက္လက္လန္
က်သည္ ။ သူတို႔က နံၾကားကို ၾကဳံးကန္ၾကသည္ ။ လူးလဲထဖို႔ႀကိဳးစားတဲ့သူ႔ကို ဒူးနဲ႔တိုက္သည္ ။
လက္သီးနဲ႔ဝိုင္းထိုးသည္ ။

သူ႔ႏွာေခါင္းကို ထိုးမိလို႔ ေသြးေတြလ်ံက်လာသည္ ။ လက္သီးတေတာင္ လက္ဝါးေစာင္းေတြ က အဆက္မျပတ္ သူ႔ေခါင္း ဇက္ပိုးနဲ႔ ဘိုက္ကို ထိုးႏွက္ေနၾကသည္ ။

“ ေတာ္..ေတာ္ၾကပါဗ်ာ..က်ဳပ္ ဘာလုပ္မိလို႔လဲ …ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ ၀ိုင္းေဆာ္ေနၾကတာလဲ..”

လူႏွစ္ေယာက္က တကယ့္ မိုက္တီးပုံေတြ ။

အသားမဲမဲ နဲ႔ ကုလားဆင္ေကာင္က ..“ ဘာလုပ္မိလို႔လဲ..ဟုတ္လား…..ဟားဟားဟားဟား…..မင္း ဘာလုပ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာ မင္း သိမွာပါကြာ….” လို႔ ေျပာရင္း သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို အေနာက္ကို ဆြဲပူး
ၿပီး ႀကိဳးနဲ႔ တုပ္ခ်ည္လိုက္သည္ ။ က်န္တဲ့ တေယာက္က သူ႔ဇက္ပိုးကို လက္သီးနဲ႔ ထပ္ၿပီး ထိုးေနဆဲ ။

“ ေဟ့…ေဒးဗစ္..သူ႔ပါးစပ္ကို တိပ္နဲ႔ ပိတ္စမ္းကြာ….”

ကုလားဆင္ေကာင္က ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက တိတ္အမဲေရာင္ျပားႀကီးကို ထုတ္ယူၿပီး နပိုလီယန္ရဲ့ ပါးစပ္မွာ ပိတ္ကပ္လိုက္သည္ ။

“ ကဲ…သြားစို႔…ေဒးဗစ္..အျပင္ဖက္ လူရိပ္လူေၿခ ထြက္ၾကည့္စမ္း ….     ”

နပိုလီယန႔္ကို ဆိုင္ အေနာက္ဖက္ေပါက္ကေန ေခၚထုတ္သြားၾကသည္ ။ ေမွာင္ရိပမွာ စက္ႏွိုးထားတဲ့
ကားတစီးရပ္ထားတဲ့ဆီကို သူ႔ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ၿပီး ေခၚသြားၾကသည္ ။ ကားထဲလည္း ေရာက္ေရာ အမဲေရာင္
ေခါင္းအုံးစြပ္လို အဝတ္အိတ္ႀကီးတအိတ္ကို သူ႔ေခါင္းေပၚကို စြပ္လိုက္ၾကသည္ ။ ကားေနာက္ခန္းမွာ သူ႔ကို အလည္ကထားၿပီး သူတို႔က ေဘးတဖက္တခ်က္ကေန ညႇပ္ထိုင္လိုက္ၾကသည္ ။

“ ေအးေအးေဆးေဆး လိုက္ခဲ့ကြာ…တတ္နိုင္ရင္ ငါတို႔ ထပ္ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး…..”လို႔ ကားေရွ႕ခန္း
မွာ ထိုင္ေနတဲ့ လူက ေျပာလိုက္သည္ ။ သူတို႔ လုပ္ထားတာလည္း ကြဲျပဲဖူးေယာင္ေနၿပီ ။ တလမ္းလုံး ဒါဏ္ရာေတြ က တစစ္စစ္ နာက်င္ကိုက္ေနသည္ ။ မ်က္ႏွာကို အိတ္စြပ္ထားေပမယ့္ အျမန္လမ္းမႀကီး
မွာ ေမာင္းေနတယ္ ဆိုတာေတာ့ နပိုလီယန္ သိေနသည္ ။ ရန္ကုန္ကိုဘဲ ဦးတည္ေနတာ ျဖစ္မည္ ။
သည္လူေတြ ေက်ာက္ဖုရားရဲ့ လူေတြ ျဖစ္ဖို႔မ်ားသည္ ။

ရဲမႉးကိုကိုလင္း နဲ႔ ရဲအုပ္ဦးေဇာ္တိုးတို႔ ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္ရဲ့ တိုက္အိမ္ႀကီး ရဲ့ မလွမ္းကမ္းမွာ ေရာက္ေနၾကသည္ ။ ကားတစီးထဲမွာ ထိုင္ရင္း အေျခအေနကို အကဲခတ္ေနတာ ။

မၾကာခင္ကဘဲ ဦးေဇာ္ျမင့္တိုက္ႀကီးထဲကို လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ထားတဲ့ လူတေယာက္ကို အတင္းဆြဲေခၚ
သြားတယ္လို႔ သတင္းေပးလို႔ သူတို႔ ေရာက္လာတာ ။

ရဲမႉးကိုကိုလင္းနဲ႔ရဲအုပ္ဦးေဇာ္တိုးတို႔ ေျမာင္းျမမွာ ျဖစ္ပ်က္သြားတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အရမ္း အလုပ္မ်ား
ေနၾကတယ္ ။ သူတို႔ အသြင္ယူေထာက္လွမ္းဖို႔ လႊတ္ထားတဲ့ ဒုရဲအုပ္ေလးေမာင္ေမာင္က အိပ္ေဖၚတီး
စုံတြဲေနာက္ကို လိုက္သြားေပမယ့္ သူ ေျမာင္းျမမွာ ေရာက္ေနတာကို သူတို႔ကို ထိန္ခ်န္ထားတယ္ ။

ေလးေမာင္ေမာင္ မရိုးမသား တခုခုေတာ့ လုပ္ေနၿပီ လို႔ ရဲမႉးကိုကိုလင္း က ယူဆခဲ့တာေၾကာင့္ ေလးေမာင္ေမာင္ အေနာက္ကို ဒုရဲအုပ္ေက်ာ္စြာဦး ကို လႊတ္လိုက္တယ္ ။ အခုေတာ့ ရဲမႉးကိုကိုလင္းေရာ ရဲအုပ္ဦးေဇာ္တိုး ေရာ အရမ္း တုန္လႈပ္သြားတယ္ ။

ေျမာင္းျမက ရဲစခန္းမႉးက ဖုန္းဆက္တယ္  ။ ေက်ာ္စြာဦးေကာ ေလးေမာင္ေမာင္ ေကာ ဟိုတယ္ခန္း
ထဲမွာ ေသနတ္ဒါဏ္ရာ နဲ႔ ေသေနတဲ့အေၾကာင္း …။

သူတို႔ ခ်က္ခ်င္းလိုက္သြားၾကတယ္ ။ အိပ္ေဖၚတီးစုံတြဲ လစ္သြားတာကို ျမင္တဲ့ မ်က္ျမင္သက္ေသေတြ
ရွိတယ္ ။ သူတို႔ကို အထက္က ေကာင္းေကာင္း ႀကိမ္းေမာင္းေတာ့တာဘဲ …။

 ဒုရဲအုပ္ေက်ာ္စြာဦး နဲ႔ ဒုရဲအုပ္ေလးေမာင္ေမာင္တို႔ အေလာင္းေတြကို စစ္ေဆးၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူတို႔ေသနတ္ေတြနဲ႔ တေယာက္ကို တေယာက္ ပစ္ခတ္ထားတယ္လို႔ ေတြ႕ရွိခဲ့ရတယ္ ။ေလးေမာင္ေမာင္ရဲ့ ကိုယ္ထဲက က်ည္ဆံက ေက်ာ္စြာဦးေသနတ္က က်ည္ဆံ ျဖစ္သလို ေက်ာ္စြာဦးရဲ့ ကိုယ္ထဲက က်ည္ဆံက ေလးေမာင္ေမာင္ ရဲ့ ေသနတ္က ပစ္တယ္ ဆိုတာ ေတြ႕ရွီရလို႔ ..။ ေသနတ္ႏွစ္လက္ကေတာ့ ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းတို႔ လက္ထဲကို ပါသြားတယ္ လို႔ ယူဆၾကတယ္ ။

ရဲအုပ္ဦးေဇာ္တိုးက “ ရဲမႉးရယ္…က်ေနာ္ေတာ့ ေလးေမာင္ေမာင္ အျဖစ္ကို ယုံေတာင္ မယုံနိုင္ဘူး..
က်ေနာ္က ဒီေကာင္ေလး အရမ္း ရိုးအတယ္ ထင္ထားခဲ့တာ….” လို႔ ေျပာေနတယ္ ။

ရဲမႉးကိုကိုလင္းက “ လူရိုး ဆိုတာသင္းခ်ိဳင္းကုန္းမွာေတာင္ မရွိေတာ့ဘူး…အခုေခတ္က မီးသၿဂိဳလ္တဲ့
ေခတ္ေလ….” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။

ရဲအုပ္ဦးေဇာ္တိုး လက္ထဲက ေဝၚကီေတာ္ကီက အသံထြက္လာတယ္ ။

“ က်ေနာ္တို႔ ပတ္ပတ္လည္မွာ ၀ိုင္းထားၿပီ..ဆရာ.ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ …” တဲ့ ။

“ စတင္းဘိုင္ ၿငိမ္ေနပါ …ဘာလုပ္ရမယ္ ဆိုတာ ညႊန္ၾကားမယ္….”လို႔ ရဲအုပ္ဦးေဇာ္တိုးက ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။

ဦးေဇာ္ျမင့္တိုက္ႀကီးထဲကို မဝင္ေသးဘဲ အေျခအေနကို သူတို႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္ ။

“ ဦးေဇာ္တိုး….”

“ ဗ်ာ..ရဲမႉ း ”

“ ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္က မိသားစု မရွိဘူးလား….”

“ မရွိဘူး..ရဲမႉး..သူက တကိုယ္တည္း ေနေနတဲ့ လူလြတ္..သူ႔မိဘ ညီအကိုေတြေတာ့ မိုးကုတ္မွာ ေနၾကတယ္ ….”

“ လူတေယာက္ကို လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ၿပီး သူေနတဲ့ အိမ္ကို ေခၚလာတယ္ ဆိုေတာ့ မရမ္းကားလြန္းဘူးလား….ခင္ဗ်ား ဘယ္လို ထင္သလဲ….”

“ အင္း..သူက တအား ခ်မ္းသာေတာ့…အခ်မ္းသာလြန္ေနေတာ့ သူဘာလုပ္လုပ္ ျဖစ္ေနတယ္ လို႔ ထင္ေနတာေပါ့ ရဲမႉ း ..သူက က်ေနာ္တို႔ တပ္ဖြဲ႕ထဲက ထိပ္ပိုင္းေတြကို ေတာ္ေတာ္ႀကီး ပိုင္တယ္..”

“ ေဟ…ဟုတ္လား….”

“ ေခၽြလြန္းေတာ့ ရံတဲ့လူေတြ မ်ားတာေပါ့ ရဲမႉ း ရယ္…..”

“ ေဟာ..ကားတစီး…. လာေနတယ္..ၿခံထဲ ဝင္ေတာ့မယ္..ၾကည့္စမ္းဗ်ာ..ဦးေဇာ္တိုး…. ဘယ္သူလဲ…”

ဦးေဇာ္တိုးက ညၾကည့္မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ၾကည့္လိုက္တယ္ ။

“ ကားကေတာ့ ေက်ာက္ဖုရား စီးေနက် ကာ..သူဘဲ ျဖစ္မယ္…ရဲမႉ း …”

“ သူ အခုမွ အိမ္ျပန္လာတာကိုး…..”

ဒီအခ်ိန္မွာ ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္ရဲ့ တိုက္ႀကီးထဲမွာ ေခါင္းကို အနက္ေရာင္အိတ္ စြပ္ၿပီး လက္ျပန္ႀကိဳး အတုပ္ခံေနရတဲ့ နပိုလီယန္သည္ လူေလးေယာက္ ၿခံရံလ်က္နဲ႔ တစုံတေယာက္ကို ေစာင့္ေနရ

တယ္ ။  မၾကာခင္ တိုက္ႀကီးထဲကို ဝင္လာတဲ့ လူေတြရဲ့ ေျခသံေတြ ဖိနပ္သံေတြကို သူ ၾကားလိုက္ရတယ္ ။

သူ႔ေဘးက လူတေယာက္က  သူ႔ေခါင္းက အဝတ္အိတ္နက္ႀကီးကို ဆြဲဖယ္လိုက္တယ္ ။ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဆြဲဖယ္လိုက္တာ ။

“ လူလိမ္ ….မင္းဘယ္ကို ေျပး မလဲ …..ေတာက္..ငါလိုေကာင္ကို လာဘတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္……”

ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္….မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနသည္ လို႔ တင္စားရမယ့္ ေဒါသထြက္ေနလို႔ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျပဴးထြက္ ေတာက္ေျပာင္ေနတဲ့ သူ႔မ်က္လုံးႀကီးေတြနဲ႔ နပိုလီယန႔္

ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး လက္သီးဆုပ္ႀကီးေတြ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားေနတယ္ ။

“ ဘယ္မွာလဲ…..အိပ္ေဖၚတီး စုံတြဲ……လူလိမ္ေတြ…ဘယ္မွာလဲ..မင္းေဘာ္ဒါေတြ……”

“ မသိဘူး..က်ေနာ့္ကိုလည္း ဘတ္သြား…..”

“ မလိမ္နဲ႔ …..မင္းတို႔ တက်ိတ္ထဲ တဉာဏ္ထဲေတြ..မင္း သိကို သိရမယ္…..”

“ တကယ္ မသိတာပါ….တကယ္ပါ..မညာဘူး…”

ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္ရဲ့ လက္သီးဆုပ္ႀကီးေတြက နပိုလီယန႔္ မ်က္ႏွာေပၚကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မိတ္ဆက္ ထိေတြ႕လာတယ္ ။

“ မင္း ညာေနတယ္…မင္း သူတို႔နဲ႔ ငါ့ေက်ာက္ေတြကို ငါ့ဆီကို ျပန္ေခၚလာေပးရမယ္ ….”

“ သူတို႔ ဘယ္မွာ ရွိတယ္ ဆိုတာ က်ေနာ္ တကယ္ မသိတာပါ..ဦးေဇာ္ျမင့္ ..တကယ္ပါ ….”

“ မလိုခ်င္ဘူး….ျပန္ေခၚမလာရင္..မင္း ေနာင္တ အႀကီးအက်ယ္ ရသြားရလိမ့္မယ္ ….ဒီကိစၥေတြကို အေနာက္က ဘယ္သူ ႀကိဳးကိုင္ေနသလဲ ဆိုတာလည္း မင္းရဲ့ ပါးစပ္က အခု ခ်က္ခ်င္းေျပာ..မင္း ေျပာကို ေျပာရမယ္..ဘာလို႔လဲ သိလား….ေဟ့ ..အုန္းျမင့္..ေခၚခဲ့စမ္း..အထဲက တေယာက္ကို ….”

ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္ရဲ့ အမိန႔္အရ  အုန္းျမင့္ ဆိုတဲ့ သူ႔တပည့္ က အတြင္းခန္းကို ဝင္သြားၿပီး မိန္းကေလးတေယာက္ကို ဆြဲေခၚထုတ္လာတယ္ ။ ဒါကို ျမင္ရတဲ့ နပိုလီယန္ တကိုယ္လုံး ဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ တုန္သြားတယ္ ။

သူ အရမ္းခ်စ္တဲ့ သူ႔ညီမေလး မိုနာလီဇာ …။ မိုနာလီဇာရဲ့ ကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္အစား ေတာ္ေတာ့္ကို နည္းပါးေနတယ္ ။

 အေပၚပိုင္းမွာ ဘရာစီယာ ေသးမၽွင္မၽွင္ ျဖဴျဖဴေလး နဲ႔ ေအာက္ပိုင္းမွာ ပင္တီ ျဖဴ ျဖဴ ေလး ဘဲ ရွိေနတယ္ ။ မိုနာလီဇာရဲ့ မ်က္လုံး လွလွႀကီးေတြကေန မ်က္ရည္လုံးႀကီးေတြ လိမ့္က်လာေနတယ္ ။

( ညီမေလး !!!!)

ဘရာစီယာေလးကဘဲ ဆိုက္ေသးေနလို႔လား ..မသိဘူး ..။ မိုနာဇီဇာရဲ့ နို႔ႀကီးေတြက ဘရာစီယာထဲကေန အတင္းႀကီး တြန္း႐ုန္းထြက္ေနၾကတယ္ ။ ကိုယ့္ညီမ အရင္းေခါက္ေခါက္ကို အကိုျဖစ္တဲ့
လူက ဒီလို အေနအထားနဲ႔ မျမင္သင့္ဘူး ။

ဒါေပမယ့္ ျမင္ေနရတယ္ ။

“ ေတြ႕လား လူလိမ္…တစ္….မင္းတို႔ ေနာက္ကြယ္မွာ ဘယ္သူေတြ ရွိသလဲ….ႏွစ္…..အိပ္ေဖၚတီးအတြဲ ဘယ္မွာလဲ…ဒါေတြကို ေျပာ..မင္းေျပာ……မေျပာရင္….”

ေက်ာက္ဖုရားက ေျပာလက္စ စကားကို ရပ္လိုက္ၿပီး မိုနာလီဇာ ဆီကို တိုးကပ္သြားတယ္ ။

နပိုလီယန္လည္း ညီမေလး မိုနာလီဇာကို အရွက္တကြဲ အက်ိ ုးနည္း မျဖစ္ေစခ်င္ပါ ။ အနာတရလည္း မျဖစ္ေစခ်င္ပါ ။ သို႔ေသာ္ သူ အိပ္ေဖၚတီး ေမာင္ႏွံ ဘယ္အရပ္မွာ ဆိုတာကို တကယ္ မသိပါ ။
ေက်ာက္ဖုရားက မိုနာလီဇာ့ အနားကို ေရာက္သြားၿပီး ဆူၿဖိဳးေကာ့တင္းတဲ့ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ စႏၵယား ခလုပ္ေတြကို ႏွိပ္သလို ႏွိပ္လိုက္တယ္ ။

မိုနာလီဇာက လက္ေတြကို ခ်ဳပ္ထားခံေနရေပမယ့္ ကိုယ္လုံးေတြကို ဘယ္ညာ လႈပ္ၿပီး ျငင္းဆန္ ႐ုန္းကန္တယ္ ။

နပိုလီယန္က“ သူ႔ကို မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ…..ညီမေလးကို မကိုင္ပါနဲ႔…..ေတာင္းပန္ပါတယ္…..တကယ့္ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ…” လို႔ ငိုႀကီးခ်က္မနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

ေက်ာက္ဖုရားက “ ဒါဆိုရင္ ေျပာေလ..အိပ္ေဖၚတီး ဘယ္မွာလဲ..ေနာက္ၿပီး မင္းတို႔ေနာက္ကြယ္မွာ ဘယ္ေကာင္ေတြ ရွိတာလဲ…..ေျပာေပါ့..မေျပာရင္ေတာ့…..ဟီး….းီလိုေလး…..” လို႔ ေျပာရင္း
မိုနာလီဇာရဲ့ ပင္တီထဲကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြ သြင္းလိုက္တယ္ ။

မိုနာလီဇာက ငိုယိုၿပီး ႐ုန္းကန္တယ္ ။

“ အိပ္ေဖၚတီးက က်ေနာ့္ကိုလည္း ဘတ္သြားတာပါ….က်ေနာ္ တကယ္ မသိပါဘူး …ဘရားစူးရေစရဲ့…..က်ေနာ္တို႔ ေနာက္ကြယ္မွာ ပါတဲ့ လူေတြက ေဇာ္ႀကီးပါ…ဦးလူႀကီးရဲ့ တပည့္ ေဇာ္ႀကီး….”

ေက်ာက္ဖုရားက ျပဳံးလိုက္တယ္ ။

“ ေအာ္..ဒီလိုလား….ေဇာ္ႀကီး..ဦးလူႀကီး……..အိုေကေလ…..ဟုတ္ၿပီ….ဒါေပမယ့္ ဟို လူလိမ္ေမာင္ႏွံ ဘယ္မွာလည္း ဆိုတာေတာ့ မင္း မေျပာဖူးေပါ့….”

“ တကယ္ မသိလို႔ပါဗ်ာ..က်ေနာ့္ညီမေလး ကို ဘာမွ မထိခိုက္ေစခ်င္ပါဘူး..တကယ္ သိရင္ ေျပာမွာပါ..မသိလို႔ပါ …..”

“ အုန္းျမင့္..မင္း လက္သံ ဘယ္ေလာက္ ေျပာင္သလဲ ဆိုတာ ျပလိုက္စမ္းကြာ…..”

မိုနာလီဇာ့ကို ခ် ုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ေက်ာက္ဖုရားရဲ့ တပည့္ေက်ာ္ႀကီး အုန္းျမင့္က မိုနာလီဇာေလးကို တဖ်န္းဖ်န္းနဲ႔ ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ပါးရိုက္ပါေတာ့တယ္ ။

နပိုလီယန္လည္း ညီမေလး အနာတရ ျဖစ္တာကို မၾကည့္ရက္ပါ ။

“ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ..သူ႔မွာ ဘာ အျပ့စ္မွ မရွိပါဘူး … က်ေနာ္ ရွာေပးပါမယ္…..ညီမေလးကို လႊတ္ေပးပါ …..က်ေနာ္ မေတြ႕ေတြ႕ေအာင္ လိုက္ရွာေပးပါမယ္…..”

နပိုလီယန္ရဲ့ ေဘးက လူႏွစ္ေယာက္က နပိုလီယန္ကု ဖမ္းဆြဲထားၾကသလို ဘိုက္နဲ႔ ေက်ာကုန္းကို လက္သီး တေတာင္ေတြနဲ႔ ထုရိုက္ထိုးႏွက္ၾကပါတယ္ ။ ေက်ာက္ဖုရားက “ ေကာင္းၿပီေလ ….

မင္း ညီမေလးကို ငါ ေခၚထားလိုက္မယ္..မင္း ဟိုႏွစ္ေကာင္ နဲ႔ ငါ့ဆီ ျပန္လာေရြး…..” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး မိုနာလီဇာရဲ့ ပင္တီေလးကို ႐ုတ္တရက္ ဆြဲခၽြတ္လိုက္ပါတယ္ ။

“ ဟာ..မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ….ခက္ေတာ့တာဘဲ….”

အေမႊးပါးပါး ဖုံးေနတဲ့ ဆီးစပ္ေလး ေပၚသြားတာကို နပိုလီယန္ မၾကည့္ရဲ မၾကည့္ရက္ပါ ။

“ ဟဟားဟားဟား……အခ်ိန္နဲ႔ နာရီက လူကို မေစာင့္ဘူးေနာ..ကဲ..မင္း သြားရွာ..ျပန္ေခၚလာခဲ့……မင္း အခ်ိန္မွီ ျပန္မေရာက္လာလို႔ကေတာ့ မင္း ညီမ ႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလး ဘယ္လို ျဖစ္မလဲ
ဆိုတာ ေတြးၾကည့္..မင္းလည္း လူလည္တေယာက္ လူလိမ္တေယာက္ပါဘဲ…”

နပိုလီယန္ကို သူတို႔ လက္ျပန္ႀကိဳး ေျဖေပးလိုက္ၾကတယ္ ။

နပိုလီယန္ကို တိုက္ထဲက ေမာင္းထုတ္လိုက္ၾကခ်ိန္ ေက်ာက္ဖုရားရဲ့ တပည့္တေယာက္ ေရာက္လာၿပီး ၿခံပတ္ပတ္လည္မွာ ရဲကားေတြ ေရာက္ေနတဲ့အေၾကာင္း ေက်ာက္ဖုရားကို ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။

ေက်ာက္ဖုရားက တုန္လႈပ္ဟန္ လုံးဝမျပဘူး ။ ဖုန္းေကာက္ဆက္လိုက္တယ္ ။

ရဲမႉးကိုကိုလင္းက တိုက္ႀကီးထဲက လူတေယာက္ ေထာ့နဲ႔ ေထာ့နဲ႔ နဲ႔ ထြက္လာတာကို ေတြ႕ေတာ့..“ ကဲ ဦးေဇာ္တိုး..က်ေနာ္တို႔ ေဟာဟိုက ထြက္လာတဲ့ လူကို စစ္ေမးၾကရေအာင္..” လို႔ ေျပာရင္း ကားထဲက ထြက္ဖို႔ တံခါး လက္ကိုင္ကို ကိုင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ သူ႔ဖုန္း ျမည္လာသည္ ။

အိုး..သူ႔အထက္လူႀကီး ဦးရွိန္ဝင္းေတာက္ပ ႐ုံးက ေခၚတာ ..။

ခ်က္ခ်င္း ေကာက္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ဟိုဖက္က ဘာေတြ ေျပာလိုက္တယ္ မသိ …ရဲမႉးကိုကိုလင္း တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ “ ဟုတ္..ဟုတ္..ဟုတ္…..” နဲ႔ ေျပာၿပီး ဖုန္းကို ပိတ္လိုက္သည္ ။ ၿပီးတာနဲ႔ ရဲအုပ္

ဦးေဇာ္တိုးကို “ အဖြဲ႕အကုန္လုံးကို သိမ္းလိုက္..ျပန္ၾကမယ္…..အကုန္ ျပန္မယ္ ….” လို႔ အသံတုန္တုန္ နဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

ဦးေဇာ္တိုးက ႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္ၾကည့္ေနေတာ့….“ စက္နဲ႔ ေျပာလိုက္ေလဗ်ာ . .ယူနစ္အားလုံး တပ္ေခါက္မယ္…..ျပန္မယ္…လို႔..” လို႔ ခပ္ေငါက္ေငါက္ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။

“ ဟုတ္…ရဲမႉး…..”

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ဦးလူႀကီးရဲ့ တပည့္ ေဇာ္ႀကီးတို႔ အုပ္စု ..ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္တို႔ အုပ္စု ..ရဲမႉးကိုကိုလင္းနဲ႔ ရဲအုပ္စု က အျပင္းအထန္ လိုက္ရွာေနတဲ့အခ်ိန္ ဟန္ဝင္းေအာင္ နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းတို႔

က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲမွာဘဲ ျပန္ေရာက္ေနၾကတယ္ ။ နပိုလီယန္ကလည္း သူ႔ညီမေလးကို ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္က ဓါးစာခံအျဖစ္ ဖမ္းထားၿပီး သူ႔ကို အိပ္ေဖၚတီးစုံတြဲကို ရွာခိုင္းထားတာေၾကာင့္ အပူမီး

ရင္မွာ ပိုက္ၿပီး ဟိုေျပးဒီေျပးနဲ႔ လိုက္ စုံစမ္းေနတယ္ ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့ အသိ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ ဆိုတဲ့ လူႀကီးက ကူညီမစလိုက္လို႔ ေျမာင္းျမၿမိဳ႕့ေန  ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ျပန္ေရာက္လာၾကတာပါ ။  ေျမာင္းျမၿမိဳ႕ ဟိုတယ္ကေန သူတို႔

ထြက္ေျပးလာၾကေတာ့ မေမၽွာ္လင့္ဘဲ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ နဲ႔ ဆုံမိၾကတာ ။ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က ညိဳညိဳညိမ္းကို မွတ္မိေနတယ္ ။

ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ တခ်ိန္တုံးက အလုပ္ တြဲလုပ္ဖူးခဲ့တဲ့ လူတေယာက္ပါ ။

အဲဒီတုံးက ထြက္ေပါက္ မရွိ ပိတ္မိေနတဲ့ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ကို ညိဳညိဳညိမ္းက ကယ္တင္ခဲ့ဘူးတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္က သူ႔ကို ကယ္တင္ခဲ့ဘူးတာကို မွတ္မိေနတဲ့ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က အခု ညိဳညိဳညိမ္း

အကူအညီ လိုအပ္ေနတာကို ေတြ႕ေတာ့ ျပန္ၿပီး ကူညီခ်င္တယ္ ။

လိမ္စားညာစား ဒုစရိုက္ေလာကသား တေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က ညိဳညိဳညိမ္းတို႔ ဘာျဖစ္ခဲ့သလဲ ဆိုတာ စစခ်င္းမွာ မသိေသးေပမယ့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ျပန္ေရာက္တဲ့ အခါ လူသတင္း လူ

ခ်င္းေဆာင္ၿပီး သိသြားခဲ့တယ္ ။ သတင္းစာနဲ႔ ဂ်ာနယ္မ်ားမွာလည္း သူတို႔ ျဖစ္ပ်က္တာေတြ ပါသင့္သေလာက္ ပါတယ္ ။

ဟန္ဝင္းေအာင္က “ ညိဳညိမ္း..ဒီလူႀကီးကို စိတ္ခ်ရပါ့မလား..ေတာ္ၾကာ က်ေနာ္တို႔ကို ထိုးေကၽြး ေရာင္းစားလိုက္မွျဖင့္ …” လို႔ တီးတိုး ေမးတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္း က “ လတ္တေလာ ေျပးေပါက္

ပိတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ သူကလြဲလို႔ အကူအညီ မဲ့ေနေတာ့လည္း သူ႔ကိုဘဲ အားကိုးေနရတာေပါ့…မီးစင္ၾကည့္ကတာေပါ့..သူ ညိဳညိမ္းတို႔ကို ကူတဲ့အတြက္ ညိဳညိမ္းတို႔က သူ႔ကို ေက်းဇူး ဆပ္မယ္

ဆိုတာလည္း သူ သိပါတယ္..ဒီေတာ့ မလုပ္ေလာက္ပါဘူး ..” လို႔ ျပန္ေျဖတယ္ ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ရဲ့ ကိုးမိုင္ခြဲက ၿခံဝင္းႀကီးထဲမွာ ၿငိမ္ေနၾကေတာ့ သူတို႔ ရန္ကုန္မွာ ရွိတယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိၾကေသးဘူး ။

ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ကလည္း ရန္ကုန္ ေရာက္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ သူတို႔ သတင္းေတြကို ၾကားေတာ့ သူတို႔ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဘဲ ထုတ္ ေမးတယ္ ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘာျဖစ္ခ်င္ၾကသလဲ…ေမးတယ္ ။

သူတို႔က နိုင္ငံျခားတေနရာရာကို ထြက္ေျပးမွကို ျဖစ္မယ္….အကူအညီေပးနိုင္မလား..လို႔ ေမးၾကေတာ့ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က သိပ္ေတာ့ မလြယ္ဘူး..ဒါေပမယ့္ သူ ကူညီမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။

သူက ဦးလူႀကီးတို႔ ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္တို႔လို အေကာင္မႀကီးဘူး ။ ဒါေပမယ့္ သူ အစြမ္းကုန္ အကူအညီ ေပးမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။

ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ ဟန္ဝင္းေအာင္ကို ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က အခန္းတခန္းထဲမွာဘဲ ထားတယ္ ။ ရန္ကုန္ကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ညက ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ရဲ့ အိမ္မွာ ဘာမွန္းမသိေသးလို႔ အရာရာကို

ထိတ္လန႔္ေနၾကရတဲ့ အခ်ိန္ ဟန္ဝင္းေအာင္က ညိဳညိဳညိမ္းကို ဆြဲဖက္ၿပီး နမ္းလို႔ ညိဳညိဳညိမ္းက “ ကိုေအာင္..စိတ္ညစ္ရတဲ့ ၾကားထဲကြာ….ဘာလုပ္တာလဲ..” လို႔ ေျပာရင္း ဟန္ဝင္းေအာင္ကို

တြန္းလႊတ္ေပမယ့္ ဟန္ဝင္းေအာင္က အတင္းဘဲ ကုတင္ေပၚကို ဆြဲလွဲခ်တယ္ ။

ေလးေမာင္ေမာင္ကို ပုေလြကိုင္ေပးတာ မေက်နပ္ဘူးလို႔ ေျပာတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ေလးေမာင္ေမာင္ကို ပုေလြကိုင္ေပးေနတဲ့ အခ်ိန္ သူ႔လီးလည္း အရမ္းေတာင္တယ္ လို႔ေျပာရင္း သူ႔ပုဆိုးကို ေျဖခၽြတ္ၿပီး

မာေက်ာေတာင္မတ္တဲ့ သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီးကို စုတ္ခိုင္းတယ္ ။

ညိဳညိဳညိမ္းလည္း သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီးကို ငုံစုတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ ထိပ္ေပါက္က အရည္ၾကည္ေလးေတြ စို႔ေနတာေၾကာင့္ ငံက်ိက်ိ အရသာကို ရလိုက္ေပမယ့္ ဟန္ဝင္းေအာင္က ညိဳညိဳညိမ္း နို႔ေတြ

ကို ကလိေပးေနတာေၾကာင့္ ညိဳညိဳညိမ္းလည္း စိတ္ပါလာၿပီး တန္ဆာႀကီးကို အားရပါးရဘဲ စုတ္ေပးလိုက္မိေတာ့တယ္ ။

ႏွစ္ေယာက္သား ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ မွန္သမ််ကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ၾကၿပီး စိတ္ရွိလက္ရွိ စပ္ယွက္ပစ္လိုက္ၾကတယ္ ။ “ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ဘဲ ေနၾကတာ ေကာင္းါတယ္ ညိဳညိမ္းရယ္..ျဖစ္ေလသမၽွေပါ့….” လို႔

ဟန္ဝင္းေအာင္က ေျပာရင္း အားနဲ႔ မာန္နဲ႔ လုပ္ခဲ့သမၽွကို ကုတင္ေပၚ ပက္လက္ လွဲေလ်ာင္း အေမာေျဖလိုက္တယ္ ။

အိမ္တြင္း ေအာင္းေနၾကအၿပီး ႏွစ္ရက္ေလာက္ ၾကာေတာ့ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က ညိဳညိဳညိမ္းကို နိုင္ငံျခားကို ထြက္ဖို႔ အကူအညီ ရဖို႔အတြက္ လုပ္စရာေလးေတြ ရွိတယ္..ဒီည သူနဲ႔ လိုက္ခဲ့ပါ လို႔

ေခၚတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္း တေယာက္ထဲ လိုက္ခဲ့ရင္ ရၿပီ..ဟန္ဝင္းေအာင္ မလိုအပ္ဘူး လို႔ ေျပာတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းက အျပင္ထြက္လို႔ ျဖစ္ပါ့မလား လို႔ ေမးေတာ့ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က ျပဳံးလိုက္တယ္ ။

“ ဒါေၾကာင့္ ညဖက္ ထြက္ဖို႔ စီစဥ္တာေပါ့..က်ဳပ္ရဲ့ ကားကလည္း မွန္အမဲေရာင္ေတြေလ…” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း ညိဳညိဳညိမ္း တေယာက္ထဲ လိုက္ပါသြားရတာကို သိပ္ေတာ့

ဘဝင္မက်ခ်င္ေပမယ့္ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က ႏွစ္ေယာက္တြဲသြားရင္ လူမွတ္မိနိုင္တယ္ လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဟုတ္မွန္ေနတာနဲ႔ ၿငိမ္ေနလိုက္ရတာ ျဖစ္တယ္ ။

သူတို႔ကို ကူညီမယ့္ လူတေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ဆုံဖို႔လို႔ ေျပာတာေၾကာင့္ ညိဳညိဳညိမ္းလည္း ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ ခိုင္းတဲ့အတိုင္း မိတ္ကပ္ ဆံပင္ ကို လွလွပပ ျပင္ဆင္ရတဲ့အျပင္ အဝတ္အစား လည္း

သားသားနားနား ဝတ္စားခဲ့လိုက္ရတယ္ ။

ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က သူကိုယ္တိုင္ ကားေမာင္းတယ္ ။

“ ဘယ္အထိ သြားၾကရမွာလဲ အကိုႀကီး…”

“ သိပ္ မေဝးပါဘူး …က်ေနာ့္ရဲ့ အင္းတိုင္က ၿခံကိုပါ ..”

“ အကိုႀကီးက အင္းတိုင္မွာ ၿခံ ဝယ္ထားတာလား…”

“ အင္း..ၾကာပါၿပီ….ေအးေအးေဆးေဆး အနားယူဖို႔ေပါ့..စားပင္ေလးေတြလည္း စိုက္ထားတယ္ေလ …အခု ဒီၿခံမွာ ညိဳညိမ္းတို႔ကို ကူညီမယ့္ လူနဲ႔ ဆုံေပးမွာ….ဘာမွ မပူနဲ႔ သူက ညိဳညိမ္းတို႔ကို လိုက္ရွာေနတဲ့ လူေတြနဲ႔လည္း အဆက္အစပ္ မရွိဘူး..အဲ..တခုဘဲ ရွိတယ္..သူ႔ကို ညိဳညိမ္း နဲနဲေတာ့ ေက်းဇူးဆပ္ရလိမ့္မယ္…ျဖစ္နိုင္တယ္ မဟုတ္လား….”

“ အို..ကိုယ့္ကို ကူညီမယ့္လူကို ဆပ္ရမွာေပါ့..သူ႔ကို ေငြဘယ္ေလာက္ ေပးရမွာလဲဟင္ ….”

ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က “ သူက ေငြမလိုဘူး..ညိဳညိမ္းရဲ့…” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ဟင္…ဒါ..ဒါဆို…ညိဳညိမ္းက ဘာေပးၿပီး ဆပ္ရမွာလဲဟင္..အကိုႀကီး….” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ ညိဳညိမ္း ဆိုလိုတာက သူတို႔မွာ ရထားတဲ့ မိုးကုတ္ေက်ာက္ေတြထဲက ခြဲေပးရမွာလား ဆိုတဲ့ သေဘာ ..။ ဒါေပမယ့္ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ ေျပာလိုက္တာက ေက်ာက္ေတြ စိန္ေတြ မဟုတ္ဘူး ..။ ညိဳညိမ္းရဲ့ ကိုယ္ခႏၶာကို ေပးရမွာ ျဖစ္ေနတယ္ ။

ညိဳညိဳညိမ္းလဲ သက္ျပင္းခ်မိတယ္ ။ ဘဝ အဆင္ေျပေရး..အခက္အခဲေတြ ရွိလာရင္ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ေရး လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ေယာက်္ားေတြနဲ႔ အိပ္ခဲ့ရတာ သူတို႔ အလိုက် ကိုယ္ခႏၶာကို ေပးခဲ့ရတာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားခဲ့ၿပီ  ။ အခုလည္း ေပးဆပ္ရအုံးမယ္ …။ ဟင္း..မလြယ္ပါလား…။

တတက္စားလဲ ၾကက္သြန္..ႏွစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္ ..။
မထူးေတာ့ပါဘူး..။ သန္းေကာင္ထက္ ညဉ့္မနက္ေတာ့ပါဘူး …။

“ ဟင္..ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္တယ္ မဟုတ္လား ..သူက ပိုင္တယ္..ညိဳညိမ္းတို႔ကို ဘာ အတားအဆီးမွ မရွိဘဲ နိုင္ငံျခားအေရာက္ သူက ပို႔ေပးမွာ….”

“ အင္း..ဟုတ္..ဟုတ္..အကိုႀကီး . . .”

ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က ကားကို လက္တဖက္နဲ႔ ဘဲ ထိန္းေမာင္းေနၿပီး က်န္တဲ့ လက္တဖက္က ညိဳညိဳညိမ္း ေပါင္တန္တဖက္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္တယ္ ။

“ ညိဳညိမ္းက အရင္လိုဘဲ..လွဆဲ…ႏုဆဲ….”

ညိဳညိမ္းလည္း သူ႔အကူအညီကို အႀကီးအက်ယ္ ယူေနရေတာ့ သူ႔ကို မတားခ်င္ပါ ။ မတားလိုက္ပါ ။ သူ႔လက္ဖဝါးႀကီးက ေပါင္ၾကားကို ေရာက္လာတယ္ ။ ညိဳညိမ္းရဲ့ အဂၤါစပ္ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို သူ ပြတ္ေနတယ္ ။

“ အကိုႀကီး……”

“ ဟင္..ညိဳညိမ္း…”

“ အကိုႀကီးလဲ လိုခ်င္တာေပါ့ေလ..ဟုတ္လား….”

“ ဟင္းဟင္း..အင္း..ညိဳညိမ္းလို စိုေျပလွပ ဆူၿဖိဳး ေတာင့္တင္းတဲ့ မိန္းမတေယာက္ကို မႀကိဳက္ဘူး ဆိုတဲ့ လူ ရွိပါ့မလား…..ဟိုတုံးထဲက ညိဳညိမ္းကို အကိုႀကီးက သေဘာက်ေနခဲ့တာပါ…”

“ တကယ္ဘဲလား..အကိုႀကီးရယ္ ….ညိဳညိမ္းကို အကိုႀကီးက ကူညီေနတာဘဲ..ညိဳညိမ္း မျငင္းပါဘူး..အကိုႀကီး စိတ္ႀကိဳက္ပါ..”

“ အို…ဝမ္းသာလိုက္တာ ညိဳညိမ္းရယ္ …..”

သူ႔လက္ေတြက ညိဳညိမ္း အဂၤါစပ္ကို က်က်နနကို ကိုင္တြယ္ ထိုးႏွိုက္ေတာ့တာဘဲ …။

“ အကိုႀကီး…အဝတ္ေတြ ေၾကမြကုန္မယ္..ၿခံထဲ ေရာက္မွေလ..ေနာ္..ေနာ္ …..”

“ ၿခံထဲေရာက္ရင္ ဟိုဆရာႀကီး လက္ထဲကို ညိဳညိမ္းကို ထိုးအပ္ရမွာ…..အခ်ိန္လဲ မရွိေတာ့ဘူး …ေနလဲ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး ….”

“ ဟင္းဟင္း..အကိုႀကီးရယ္ ….ညိဳညိမ္းက ဘယ္ကို ထြက္ေျပးမွာ မို႔လဲ..အကိုႀကီးရဲ့ အိမ္မွာဘဲ ေနေနတာဘဲ မဟုတ္လားလို႔….”

ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ က ကားကို လမ္းေဘး ေမွာင္ရိပ္ တေနရာကို ထိုးရပ္လိုက္တယ္ ။

“ အကိုႀကီးကို မႈတ္ေပးမလားဟင္…”

“ ဟင့္…အကိုႀကီးကလဲ….”

ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က သူူ႔ပုဆိုးကို ေျဖခၽြတ္လိုက္ၿပီး ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့ လက္တဖက္ကို ဆြဲယူလိုက္ကာ ပုဆိုးထဲကို ထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းလဲ ပူပူေႏြးေႏြး မာမာ လိင္တန္ႀကီးကို ကိုင္မိလိုက္
တယ္ ။

“ ဟယ္ေတာ့…အႀကီးႀကီး..မာမာႀကီး ျဖစ္ေနၿပီေတာ့…ခိခိ…..”

ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္လည္း ဟီးဟီး..လို႔ ရယ္လိုက္ၿပီး ကိုယ္ကို ခပ္ေလၽွာေလၽွာ ထိုင္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းလည္း တုတ္ခိုင္ ရွည္လ်ားတဲ့ လိင္တန္ႀကီးကို လက္နဲ႔ ပြတ္သပ္ဆုပ္ညႇစ္ေပးလိုက္တယ္ ။

“ မႈတ္ေပးေတာ့ ညိဳညိမ္း…..”

ေလာႀကီးေနတဲ့ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ကို မ်က္ေစာင္းေလးထိုးပစ္ရင္း လိင္တန္ႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းေလးၾကားထဲ ငုံခဲလိုက္ၿပီး စုတ္ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္ ။

ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ ဆီက ညည္းသဲ သဲ့သဲ့ ထြက္လာတယ္ ။

ပုေလြမႈတ္သံ ႁပြတ္ကနဲ ျပတ္ကနဲ ေတြ ထြက္လာတယ္ ။

ညိဳညိဳညိမ္းလည္း ၿခံထဲေရာက္ရင္ အထူးအေရးႀကီး ဆရာႀကီးနဲ႔ ၾကဳံရအုံးမွာမို႔ အခု ကိစၥကို အျမန္ျဖတ္မွဘဲဆိုၿပီး ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ကို က်က်နန မႈတ္ေပးေနတယ္ ။ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္လည္း မႈတ္ခါစမွာေတာ့ ၿငိမ္ေနေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာလာေတာ့ ညိဳညိဳညိမ္း ပါးစပ္ထဲကို ေကာ့ေကာ့ထိုးလာတယ္ ။

ပါးစပ္ကလည္း တအားအားတဟင္းဟင္းနဲ႔ ညည္းျငဴေနတယ္ ။

ညိဳညိဳညိမ္းရဲ့ လ်ာထိပ္က ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ရဲ့ ဒစ္ဖူးႀကီး ၾကားထဲကို ကလိထိုးဆြေပးေနေတာ့ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္လည္း ဖင္တႂကြႂကြနဲ႔ အရသာ ထူးကဲေနရၿပီး ညိဳညိဳညိမ္း ႏႈတ္ခမ္းထူထူျပဲျပဲ ၾကားကို ေကာ့ထိုးထည့္ေနတာေၾကာင့္ မၾကာခင္ဘဲ တအား ေကာင္းတက္လာရေတာ့တယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းလည္း ဒီလူႀကီး ၿပီးေတာ့မယ္ ဆိုတာ သိလာရၿပီး ဖိဖိ စုတ္ေပး ကလိေပးေတာ့ မၾကာခင္မွာဘဲ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ အိုးအားအီးအီး ဆိုတဲ့ အသံေတြ ေရရြတ္ရင္း ၿပီးသြားရတယ္ ။
သုတ္ေရေတြ တေဖ်ာေဖ်ာ ညိဳညိဳညိမ္း ပါးစပ္ထဲမွာ ပန္းထြက္ကုန္တယ္ ။

ညိဳညိဳညိမ္း လည္းအဝတ္အစားေတြ ေပေရကုန္မွာစိုးလို႔ ကားထဲလည္း ျဖစ္လို႔ ေထြးမထုတ္ေတာ့ဘဲ သုတ္ရည္ေတြကို ၿမိဳခ်ပစ္လိုက္ပါတယ္ ။
ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ လည္း သူၿပီးသြားၿပီးတာေတာင္ ဒစ္လုံးမွာ က်န္ေနတဲ့ သုတ္ရည္အစအနေတြကို
ရွင္းလင္းတဲ့အေနနဲ႔ လ်ာေလးနဲ႔ ယက္ေပးေနတဲ့ ညိဳညိဳညိမ္းကို အရမ္းေက်နပ္ သေဘာက်သြားပါတယ္ ။

ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ ပုဆိုးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္စည္းၿပီး ကားကို ဆက္ေမာင္းလိုက္တယ္ ။

အင္းတိုင္က သူ႔ၿခံေလးထဲကို ေရာက္ေတာ့ ညိဳညိဳညိမ္းလည္း ေရခ်ိ ုးခန္းကို ဝင္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းဆိုးေဆး
ျပန္ဆိုး..မိတ္ကပ္ျပန္ဖို႔တယ္ ။ ေစာေစာက ကားထဲမွာ ပုေလြမႈတ္ခဲ့လို႔ ျပန္လည္မြမ္းမံျခယ္သတာပါ ။

မၾကာခင္မွာ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ရဲ့ ၿခံေလးထဲကို ကားႀကီးတစီး ဝင္လာတယ္ ။ ပရာဒိုကားအသစ္ႀကီး
တစီး ေပါ့ ။ မွန္အမဲေရာင္ေတြနဲ႔မို႔ အထဲကို မျမင္နိုင္တဲ့ ကားမ်ိ ုး ။

လူတေယာက္ကားေပၚက ဆင္းလာတယ္ ။ ဒီလူက လူရြယ္တေယာက္ဘဲ ။ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ ေျပာေတာ့ ရာထူးရာခံႀကီးတဲ့ လူႀကီးတေယာက္တဲ့..။ ဘယ္လို ျဖစ္တာပါလိမ့္ ..။

ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က တံခါး ေျပးဖြင့္ေပးတယ္ ။

ဒီလူရြယ္က မ်က္ႏွာထား ေတာ္ေတာ္ တင္းတာဘဲ ။

“ ဘယ္လိုလဲ…အိုေကလား…” လို႔ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ကို ေမးလိုက္တယ္ ။ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က “ အဆင္သင့္ပါဘဲ…အားလုံး အိုေကပါတယ္ ..” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။ လူရြယ္က ကားဆီကို ျပန္သြားလိုက္ၿပီး ကား ေနာက္ခန္းတံခါးကို ဖြင့္ေပးတယ္ ။ ကားထဲက လူႀကီးတေယာက္ ဆင္းလာတယ္ ။

ေခါင္းျဖဴျဖဴ နဲ႔ အသက္ႀကီးႀကီး ေပါ့ ..။

ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က ျပာျပာသလဲ ေျပးႀကိဳတယ္ ။

အိမ္ေလးထဲ ေရာက္ေတာ့ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က ဒီေခါင္းျဖဴႀကီးနဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းကို မိတ္ဆက္ေပးတယ္ ။
အတြင္းက အိပ္ခန္းကို သူကိုယ္တိုင္ လိုက္ပို႔ေပးတယ္ ။

မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ လူရြယ္ကေတာ့ အျပင္ခန္းမွာဘဲ က်န္ခဲ့တယ္ ။

ေခါင္းျဖဴျဖဴ အဖိုးႀကီးက ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေတာ့ သိပ္ မအိုေသးဘူး ။ ဆံပင္ေတြ ျဖဴေနလို႔ အဖိုးႀကီး ပုံေပါက္ေနတာ ။ ေရႊေရာင္ကိုင္း မ်က္မွန္နဲ႔ ဒီလူႀကီးကို ညိဳညိဳညိမ္း သတင္းစာထဲ ဂ်ာနယ္ထဲမွာ ေတြ႕ဖူးသလိုလိုဘဲ ။

“ ဦးကို ေတြ႕ဖူးလိုဘဲ ..သတင္းစာထဲမွာလား မသိဘူး ..” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ လူႀကီးက ရယ္တယ္ ။ “ ထင္လို႔ပါ..႐ုပ္ဆင္တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္…..” တဲ့ ။ ညိဳညိဳညိမ္းလည္း “ ႏွိပ္ေပးရမလား..ဦး….” ဆိုေတာ့ သူက ျပဳံးျပဳံးႀကီးနဲ႔ “ ေကာင္းသားဘဲ..” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းလည္း “ ဒါဆို ဦး အဝတ္ေတြ အားလုံး ခၽြတ္လိုက္ေနာ္..ညိဳညိမ္း ခၽြတ္ေပးမယ္ ..” လို႔ ေျပာၿပီး သူ႔အဝတ္အစားေတြ အားလုံး ကို တခုမက်န္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။ အဖိုးႀကီးက ပိန္ေပမယ့္ က်စ္က်စ္လစ္လစ္နဲ႔ ေပါင္ၾကားက ဒုတ္ႀကီးကလည္း နဲတာႀကီးမဟုတ္ဘူး ။ တြဲေလာင္းက်ေနေပမယ့္ ထုနဲ႔ ထည္နဲ႔ ။ဟူး….ေတြ႕ၾကၿပီ….ညိဳညိမ္းနဲ႔…။

သူ႔ကို ကုလားထိုင္တလုံးမွာ ထိုင္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္ ။သူ႔ကို စႏွိပ္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဇက္ေက်ာ ပုခုံး ကို ႏွိပ္ေပးရင္း..“ ညိဳညိမ္းက ဦးကို ဘယ္လို ေခၚရမွာလဲဟင္…” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ သူက ျပဳံးၿပီး “ ဦး ” လို႔ဘဲ ေခၚေပါ့လို႔ ျပန္ေျပာပါတယ္ ။ညိဳညိမ္းကို အႏွိပ္ရပ္ၿပီး သူ႔ေရွ႕ကို လာခဲ့ဖို႔ ေျပာလို႔ သူ႔အေနာက္ဖက္ကေန ႏွိပ္ေပးေနရာက ညိဳညိမ္းလည္း သူ႔ေရွ႕ကို လာခဲ့ရပါတယ္ ။
သူက ညိဳညိမ္းကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ၾကည့္ၿပီး..“ မင္း အဝတ္ေတြကို အကုန္ ခၽြတ္လိုက္ပါလား…” လို႔ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။ ညိဳညိမ္းလည္း ဘယ္ေလာက္ဘဲ ေယာက်္ားအေတြ႕အၾကဳံ မ်ားခဲ့မ်ားခဲ့..ကိုယ့္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ လူတေယာက္ေရွ႕မွာ ကိုယ္တုံးလုံး ခၽြတ္ဖို႔ ရွက္သလိုလိုဘဲ ။ မီးကလည္း ထိန္ထိန္လင္း ဖြင့္ထားတယ္ ေလ ..။
“ ရွက္မေနပါနဲ႔..ခၽြတ္လိုက္စမ္းပါ …မင္းကိုယ္ကို အဝတ္မပါဘဲ ျမင္ခ်င္လို႔ပါ ..”
ညိဳညိမ္းလည္း သူ႔အမိန႔္ကို တေသြမတိမ္း နားေထာင္လိုက္ပါတယ္ ။ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို တခုၿပီး တခု ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္ပါတယ္ ။  သူ႔အနားကို တိုးလာဖို႔ ေျပာပါတယ္ ။ သူ႔အနားကို ေရာက္ေတာ့ ညိဳညိမ္းရဲ့ လုံးဝန္းတဲ့ နို႔ေတြကို သူကိုင္ပါတယ္ ။ ဖြဖြေလး ပြတ္ေနတာ ။ ညိဳညိမ္းရဲ့ နို႔သီးေလးတစုံကလည္း မာေထာင္ေနၾကၿပီ ။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက နို႔သီးေတြကို ပြတ္ေနတယ္ ။ ကိုင္တယ္ ဆြဲတယ္ ။
“ အိုး ”
“ မင္းနို႔ေတြက အရမ္းလွတာဘဲ….So beautiful …. ” လို႔ သူ ေလသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ နို႔အုံတခုလုံးကို သူ ဆုပ္ကိုင္ေနျပန္တယ္ ။ ညိဳညိမ္းလည္္း သူ႔အကူအညီကို ရခ်င္တာနဲ႔ သူဘာလုပ္လုပ္ လုပ္ပါေစေတာ့ ဆိုၿပီး မ်က္လႊာခ်ၿပီး ခံေနလိုက္ပါတယ္ ။ သတင္းစာထဲ ပါပါေနတဲ့ လူႀကီးတေယာက္နဲ႔ အခုလို ပတ္သက္ခြင့္ရတာကိုလည္း ညိဳညိမ္း အံ့ၾသေက်နပ္ေနတာပါ ။
နို႔ေတြၿပီးေတာ့ ညိဳညိမ္းရဲ့ ဖင္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ၿပီး လက္ဖဝါးနဲ႔ ပြတ္သပ္ပါတယ္ ။ ညိဳညိမ္းရဲ့ ဖင္ေတြကလည္း ေယာက်္ားေတြ က စစ္ကိုင္းအိုး လို႔ ေျပာတတ္ၾကတဲ့ ဖင္မ်ိ ုးပါ ။ စြင့္ကားၿပီး ေကာ့ေနတဲ့ ဖင္တုံးေတြပါ ။ သူက ဖင္တုံးေတြကိုလည္း ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ ဆုပ္နယ္လိုက္ ဖ်တ္ကနဲ ဖ်တ္ကနဲ ရိုက္ထည့္လိုက္တဲ့ စိတ္တိုင္းက် ေဆာ့ကစားေနပါတယ္ ။ 
“ နဲနဲ ကုန္းလိုက္ေပးမလား …”
“ ဟုတ္ ….    ”
ဒီလို ကုန္းလိုက္ရင္ ဖင္ၾကားကေန အဖုတ္ႀကီး ျပဴးေနေတာ့မယ္ ဆိုတာ ညိဳညိမ္း သိတယ္ ။
“ အိုး ….   Wow…what a wonderful thing!!!!…ဒီေလာက္လွတဲ့ အဂၤါစပ္မ်ိ ုး တခါမွ မေတြ႕ဖူးေသးဘူး….”လို႔ သူေျပာလိုက္ၿပီး ညိဳညိမ္းရဲ့ အဖုတ္ကို သူ႔လက္ဖဝါးနဲ႔ အုပ္ကိုင္လိုက္..သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ပြတ္သပ္လိုက္ လုပ္ေနတာ အၾကာႀကီးပါ ။ သူ႔ကို အမွတ္တမဲ့ ငဲ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အာပါးပါး သူ႔ေပါင္တန္ပိန္က်စ္က်စ္ေတြ ၾကားက ဒုတ္ညိဳညိဳႀကီးက တအားႀကီးထြား မာေက်ာ မတ္ေထာင္ေနၿပီ ။
တကယ့္ကို ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ အဂၤါေခ်ာင္းႀကီးပါဘဲ…။ ဒစ္လုံးႀကီးက မွိုပြင့္ႀကီးတပြင့္လိုဘဲ ။ လုံးပတ္ တုတ္တုတ္ႀကီးကလည္း အသဲယားစရာႀကီး ။ အေၾကာႀကီးေတြ အၿပိဳင္းၿပိဳင္းေထာင္လို႔ …။
“ ဦးရဲ့ ဟာကလည္း တအား ႀကီးတာဘဲ…ဟီး…တကယ္လွတယ္ ….     ” လို႔ ညိဳညိမ္းက သူ႔ကို ေျပာလိုက္ေတာ့ သူက “ စုတ္မလား….” လို႔ ျပန္ေမးပါတယ္ ။ ညိဳညိမ္းကလည္း ေခါင္းညႇိမ့္ၿပီး…“ အင္းစုတ္ခ်င္တယ္..”လို႔ ေျဖလိုက္ခ်ိန္မွာ သူ႔ဒုတ္ႀကီး ဆတ္ကနဲ လႈပ္သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္ ။
သူထိုင္ေနတဲ့ေရွ႕ ဒူးေလးတုပ္ ထိုင္ခ်ၿပီး လက္တဖက္က သူ႔ဟာႀကီးရဲ့ အရင္းပိုင္းကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီးထိပ္ဖူးဒစ္ႀကီးကို စ စုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။
ညိဳညိမ္း ပါးစပ္ထဲကို သူ႔ဟာ တုတ္တုတ္ႀကီးက မဆန႔္မျပဲ ဝင္ေနတာကို သူ ေသေသခ်ာခ်ာ ငုံ႔ၾကည့္ေနပါတယ္ ။ ညိဳညိမ္းလည္း သူခိုက္သြားေစခ်င္လို႔ ပုေလြပညာရပ္မ်ိဳးစုံကို အသုံးျပဳၿပီး သူ႔ကို စုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ ညိဳညိမ္းက ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္တုံးကလိုဘဲ သူ႔ကို ပါးစပ္ထဲမွာ ၿပီးေစခ်င္ေပမယ့္သူက အၿပီး မစုတ္ခိုင္းပါဘူး ။ 
ညိဳညိမ္းကို ကုတင္ေစာင္းမွာ ဖင္ေထာင္ခိုင္းၿပီး သူက ကုတင္ေအာက္မွာ မတ္တပ္ရပ္ရက္နဲ႔ လုပ္ပါတယ္ ။ သူ႔လုံးပတ္တုတ္ ဒုတ္ႀကီးက ညိဳညိမ္း အဖုတ္ထဲမွာ အျပည့္ပါဘဲ ။
ညိဳညိမ္း ဘဝမွာ ေယာက်္ားေတြနဲ႔ ခဏခဏ ၾကဳံေပမယ့္ ဒီလူႀကီးနဲ႔ ျဖစ္ရတာကို စိတ္ထဲမွာ ေက်နပ္ သေဘာက်မိပါတယ္ ။ သူ႔အတန္ႀကီးကလည္း စြဲမက္စရာႀကီပါဘဲ ..။ သူက တခ်ီဘဲ ခ်ေပမယ့္ သူလုပ္တာေတြေၾကာင့္ ညိဳညိမ္းလည္း “ ၿပီး ”ရတာ မို႔ အရမ္းသေဘာက်မိပါတယ္ ။
သူက ျပန္ခါနီးမွာ “ ထပ္ေတြ႕ခ်င္ေသးတယ္ ..သူ နိုင္ငံျခား သြားတဲ့အခါ သူနဲ႔ လိုက္ခဲ့ပါ ..ဘာမွ မပူနဲ႔..” လို႔ ေျပာတယ္ ။
ညိဳညိမ္းလည္း သူနဲ႔ ထပ္ေတြ႕ခ်င္ပါေသးတယ္ ။
ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္နဲ႔ အိမ္ျပန္ခဲ့ၾကေတာ့ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က “ ညိဳညိမ္း..ဒီည ေမာၿပီလား..” လို႔ ေမးပါတယ္ ။ ဘာလို႔လဲ..လို႔ ညိဳညိမ္းက ေမးေတာ့..“ မေမာေသးရင္ ကိုယ္နဲ႔ လာအိပ္ပါလား..” လို႔ေျပာပါတယ္ ။ သူနဲ႔ သြားအိပ္ဖို႔က်ေတာ့ ဟန္ဝင္းေအာင္က ေဂ်ဝင္အုံးမွာ ေလ ။ 
“ ဦးရယ္…ညိဳညိမ္း ဘဲက ရွိေနေတာ့ လုပ္ခ်င္ရင္ ဒီမွာဘဲ လုပ္လိုက္ပါလား..” လို႔ ညိဳညိမ္းက သူ႔ကိုေျပာလိုက္ေတာ့ သူ သေဘာေပါက္ပါတယ္ ။ သူ႔ကို ဟိုလူႀကီနဲ႔ ျဖဳတ္ခဲ့တဲ့ ကုတင္ေပၚမွာဘဲ ေပးလိုက္တယ္။ ညိဳညိမ္းကို ေပၚက တက္လုပ္ခိုင္းတယ္ ။ သူ႔ဒုတ္က ဟိုလူႀကီးေလာက္ မႀကီးေပမယ့္ မဆိုးပါဘူး ။ သူေက်နပ္သြားပါတယ္ ။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူက “ အနည္းဆုံး ဘန္ေကာက္အထိ အစစ္အေဆး အတားအဆီး မရွိဘဲ ေရာက္သြားမွာပါ ညိဳညိမ္း …” လို႔ ေျပာပါတယ္ ။ ညနက္ေနၿပီ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္က “ ညိဳညိမ္း ဘယ္ေတြ သြားၿပီး ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲကြာ..” လို႔ ေမးတယ္ ။ ညိဳညိမ္းလည္း နိုင္ငံျခားကို ထြက္ဖို႔ တိုင္ပင္ျပင္ဆင္ေနတယ္ လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။
ႏွစ္ရက္ေလာက္ ၾကာေတာ့ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က သူနဲ႔ လိုက္ခဲ့ဖို႔ ေခၚျပန္တယ္ ။
 ဟိုလူႀကီးနဲ႔ ေနာက္တခါ ထပ္ေတြ႕ရေတာ့ ညိဳညိမ္းလည္း အရင္တခါလိုဘဲ သူေက်နပ္ေအာင္ ေကာင္းေကာင္း မႈတ္ေပးလိုက္သလို အေပၚက တက္လုပ္ေပးလိုက္တယ္ ။ သူ အရမ္းသေဘာက်သြားၿပီး သူ ခရီးထြက္ေတာ့မယ္..အသင့္ျပင္ထားေတာ့..သူနဲ႔ လိုက္ခဲ့ပါ…လို႔ ေျပာသြားတယ္ ။ ဘန္ေကာက္ကို ေရာက္သြားတယ္ ။ ဘယ္သူမွ မေတြ႕ဘဲ ပါသြားတာ ။ ညိဳညိမ္းတို႔ ဘန္ေကာက္ကိုေရာက္ေတာ့ ဟိုတယ္ တခုမွ ေနၿပီး ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္ ေပးလိုက္တဲ့ အဆက္အသြယ္ေတြနဲ႔ ေက်ာက္တခ်ိ ု႔ကို ေရာင္းခ်လိုက္ၾကတယ္ ။ ဘန္ေကာက္မွာက ယာယီဘဲ ေနၾကၿပီး တျခားတနို္င္ငံကို ခရီးဆက္ၾကဖို႔ စဥ္းစားၾကတယ္ ။ ပိုက္ဆံေပါေနတာေၾကာင့္ ပတ္တရာ ကမ္းေျခကို သြားလိုက္ၾကတယ္ ။
“ ကိုေအာင္..ဒီကိုေတာ့ ေက်ာက္ဖုရားတို႔ ေဇာ္ႀကီးတို႔ လိုက္မလာနိုင္ပါဘူးေနာ္ …” လို႔ ညိဳညိမ္းကစိတ္ပူၿပီး ေမးလိုက္ေတာ့ ဟန္ဝင္းေအာင္က “ သူတို႔က နယ္စပ္ေလာက္အထိဘဲ လိုက္ရွာၾကမွာပါ..”လို႔ ျပန္ေျဖတယ္ ။

                           ********************************************************

ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္ လည္း နပိုလီယန္ သူ႔ကို ဟိုႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေပါင္းၿပီး ဘတ္တာကို ခံျပင္းလြန္းလို႔သူ႔ညီမေလး မိုနာလီဇာကို ဖမ္းေခၚၿပီး ဟိုကိုင္ဒီပြတ္လုပ္..တပည့္ကို ပါးရိုက္ခိုင္း လုပ္လိုက္ေပမယ့္ေခ်ာလြန္းတဲ့ ခ်စ္စရာ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ၿပီး သနားစိတ္ဝင္သြားတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ နပိုလီယန္ကို ေျခာက္ခ်င္လို႔ တကယ္ဘဲ မုဒိန္းက်င့္ေတာ့မလို ပုံစံဖမ္းထားခဲ့တယ္ ။
ေကာင္မေလးကို သူ႔ရဲ့ ၿခံတၿခံ မွာ ဓားစာခံ အျဖစ္ ဖမ္းေခၚထားၿပီး နပိုလီယန္ကို သူ႔တပည့္တေယာက္နဲ႔ တြဲၿပီး ဟိုႏွစ္ေယာက္ကို လိုက္ရွာခိုင္းထားတယ္ ။
တကယ္ေတာ့ ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္ဟာ စီးပြားေရးသမား ေက်ာက္တြင္းတူးသမား..ေက်ာက္သူေဌးတေယာက္ ျဖစ္ေပမယ့္ လူဆိုးလူရမ္းကားစစ္စစ္ႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါ ။
မိုနာလီဇာေလး ရွိတဲ့ေနရာကို သူ ျပန္သြားမိတယ္ ။ေကာင္မေလး ကို ေလွာင္ထားတဲ့ အခန္းေလးကို ေရာက္ေတာ့ ပါးေလးႏွစ္ဖက္ နီရဲတြတ္ေနၿပီးမ်က္ရည္က်ေနတဲ့ မိုနာလီဇာေလးကို သူေတြ႕တယ္ ။ဟာ..ဟိုေကာင္ အုန္းျမင့္ ပါးရိုက္ထားတာ ေကာင္မေလး ပါးေလးေတြ နီရဲေနတယ္..ေတာက္ မညႇာမတာရိုက္တဲ့ေကာင္….။
“ အုန္းျမင့္….အုန္းျမင့္….”
“ ဗ်ာ..ဆရာ….”
“ မင္း ဘာလို႔ ဒီေလာက္လွတဲ့ ပါးႏုႏုေလးေတြကို ရိုက္ပစ္ရသလဲ …”
“ ဗ်ာ..ဆရာ…ဆရာ….ရိုက္ခိုင္း…”
“ ငါ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ရိုက္ခိုင္းရိုက္ခိုင္း မင္း ရိုက္စရာလား..မင္း မသင့္ပါဘူး ဘာညာနဲ႔ ငါ့ကို ေျဖာင္းဖ်သင့္တာေပါ့…”
“ ဗ်ာ….”
“ မင္းကို အျပစ္ေပးရမယ္ ….    ”
“ ဗ်ာ…”
“ လတ္တေလာ..သူကေလးနဲ႔ ငါ စကားေျပာမလို႔..မင္း ကို ငါ မျမင္ခ်င္ဘူး..”
“ ဗ်ာ..ဟုတ္…”
“ မင္းသြားလိုက္ကြာ..ငါ့ပတ္ဝန္းက်င္ကို မင္း မလာနဲ႔..ေဝးေဝးသြား….ေခၚမွလာ …”
ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္ တပည့္ေတြကို ေမာင္းထုတ္လိုက္ၿပီး မိုနာလီဇာေလးကို အဝတ္အစားေတြ ျပန္ဝတ္ေပးတယ္ ။ သူလုပ္မိတာေတြကို ေတာင္းပန္တယ္ ။ မိုနာလိဇာေလးလည္း ေၾကာင္ေငးေနတယ္ ။ဒီလူႀကီး ဘာျဖစ္သြားပါလိမ့္ ဆိုၿပီး…။
မိုနာလီဇာကို ကားေပၚတင္ၿပီး အိမ္တိုင္ရာေရာက္ လိုက္ပို႔ေပးလိုက္တယ္ ။ မိုနာလီဇာ့လက္ထဲကို ေႁမြေရခြံအိတ္လို႔ ေခၚတဲ့ အရင္ေခတ္က ရပ္ကြက္ေကာင္စီေတြ ကိုင္တဲ့ အိတ္မ်ိဳးထဲမွာ ေငြငါးေထာင္တန္ေတြ အထုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထည့္ေပးလိုက္တယ္ ။
“ အကိုႀကီး အမွားေတြအတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးေပးတာ…အကိုႀကီး နဲနဲ မွားသြားတယ္..မိုနာလီဇာ ခြင့္လႊတ္ေပးပါ…” လို႔ ထပ္ၿပီး ေတာင္းပန္တယ္ ။
 ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္ ေရွ႕မွာ နပိုလီယန္ ေရာက္ေနတယ္ ။
ျခေသၤ့ႀကီး ေရွ႕မွာ ေရာက္ေနတဲ့ သမင္ပိန္ေလးလို တုန္ေနတယ္ ။
“ ဘယ္လိုလဲကြ..မင္း ဟိုႏွစ္ေယာက္ကို ျပန္မေခၚလာေပးပါလား ….    ” လို႔ မာမာထန္ထန္ ေမးလိုက္ေတာ့နပိုလီယန္ တုန္ခါေနေအာင္ ေၾကာက္လန႔္ေနတယ္ ။ သူ႔ညီမေလး မိုနာလီဇာကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္လုပ္တာေတြက ဆိုးတယ္ ။ မိုနာလီဇာ သူ႔လက္ထဲ ရွိေနသေရြ႕ သူ႔ကို မလွန္ရဲဘူး ။
“ မင္းကို သတ္ပစ္လိုက္လို႔ရတယ္..သိလား…မင္းသိရဲ့လား ….     ”
“ သိ..သိ…သိပါတယ္….အကိုႀကီးရယ္….က်ေနာ္ အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ….”
“ ငါ့ေက်ာက္ေတြက နည္းတာ မဟုတ္ဖူးကြ …မင္း အတြက္နဲ႔ မင္းညီမေလးေတာ့ မလြယ္ဘူး ……     ငါ့အေၾကာင္း မင္း သိေစရမယ္ …”
“ မ…..မ…..မ…..မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ..က်ေနာ့္ညီမေလးမွာ ဘာအျပစ္မွ မရွိပါဘူး …က်ေနာ့္ကိုဘဲ လုပ္ပါ..ညီမေလး ကို ျပန္လႊတ္ေပးပါ… ” 
ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္ အေၾကာက္လြန္ေနတဲ့ နပိုလီယန္ကို ၾကည့္ၿပီး ရယ္ခ်င္ေနတယ္ ။ ဒါေပမယ့္မ်က္ႏွာထား ပုတ္ပုတ္နဲ႔ ဟန္တင္း မာန္ခင္း ထားတယ္ ။
“ ဒီေတာ့ ငါက ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ ….    ”
“ က်ေနာ့္ကိုဘဲ ႀကိဳက္သလို အျပစ္ေပးပါ….က်ေနာ္ခံပါ့မယ္..ညီမေလးကို လႊတ္လိုက္ေပးပါ…”
“ မင္း ငါ့ကို ဘတ္တဲ့အတြက္ မင္း တခုခု ျပန္လုပ္ေပးရမယ္..ဘယ္လိုလဲ….”
“ ႀကိဳက္တာ ခိုင္းပါ..က်ေနာ္ လုပ္ေပးပါမယ္ ..ညီမေလးကိုသာ လႊတ္ေပးပါ ဆရာရယ္…”
သူမသိေသးဘူး ။ သူ႔ညီမေလးကို ေက်ာက္ဖုရားက ေငြေတြနဲ႔ အိမ္ျပန္ပို႔ေပးလိုက္တာ ..။
“ ဟားဟားဟားဟား…..မင္း ညီမေလးအတြက္ ေတာ္ေတာ္ဘဲ စိတ္ပူေနတာကိုး..မပူပါနဲ႔..အဆင္ေျပသြားမွာပါ…မင္း လုပ္ေပးရမွာကို ငါေျပာျပမယ္…ဒီအနားကို တိုးစမ္း…”
နပိုလီယန္လည္း ေက်ာက္ဖုရား အနားကို ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ တိုးကပ္သြားတယ္ ။ တခုခု လုပ္လိုက္မွာကို သူေၾကာက္ေနတာ ။

ဦးတင္ေမာင္လတ္နဲ႔ ေဇာ္ႀကီးတို႔ ေနစရာကို မရွိ ျဖစ္ေနတယ္ ။
ဦးလူႀကီးက သူတို႔ကို ႀကိမ္းေမာင္း ဆူဆဲလို႔ ။ ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္က ေဇာ္ႀကီး သူ႔ကို နပိုလီယန္နဲ႔အိပ္ေဖၚတီးစုံတြဲကို သုံးၿပီး ဘတ္တာကို ဦးလူႀကီးကို ေျပာလိုက္လို႔ ။ ဦးလူႀကီးက ျငင္းေတာ့ နပိုလီယန္ကို ထုတ္ျပတယ္ ။ နပိုလီယန္က ေဇာ္ႀကီးရဲ့ အႀကံအစည္ပါ လို႔ ထြက္ဆိုလိုက္ေတာ့ ဦးလူႀကီးက မျငင္းသာဘူး ။ ေက်ာက္ဖုရားကို ေရလည္ ေတာင္းပန္ရေတာ့တယ္ ။
နပိုလီယန္လည္း မိုနာလီဇာ ျပန္လႊတ္လာတဲ့အျပင္ ေက်ာက္ဖုရားက ေငြထုပ္ႀကီး ေပးလိုက္လို႔ စိတ္သက္သာရာ ရသြားၿပီး ေက်ာက္ဖုရားရဲ့ တပည့္လုံးလုံး ျဖစ္သြားရေတာ့တယ္ ။
ဦးလူႀကီးက ေက်ာက္ဖုရားကို အိပ္ေဖၚတီးစုံတြဲကို မမိမိေအာင္ ျပန္လိုက္ဖမ္းေပးပါမယ္ လို႔ ဂတိေပးတယ္ ..။
ဦးတင္ေမာင္လတ္နဲ႔ ေဇာ္ႀကီးလည္း စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ အရက္ထိုင္ေသာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဦးလူႀကီးရဲ့ သမီးငယ္ ဂႏၵမာလူႀကီး ဦးတင္ေမာင္လတ္ဆီကို ဖုန္းဆက္တယ္ ။
“ ဦးလတ္..ေမးစရာရွိလို႔…”
“ ေမးပါ သမီး…ဘာေမးမလဲ…”
“ ဟန္ဝင္းေအာင္ ဘယ္မွာလဲ..ခဏ ဆိုၿပီး ဦးလတ္ ေခၚခိုင္းတာ ..အခု သမီးဆီလည္း ျပန္မပို႔ေပးဘူး ”
ဦးတင္ေမာင္လတ္ ခက္ေနတယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္တို႔ အေၾကာင္းေတြ အမွန္အတိုင္း မေျပာခ်င္ဘူး ။
“ အဟဲ..သမီး..သူ ခရီးလြန္ေနတယ္…အလုပ္ကိစၥနဲ႔…သမီးအတြက္ ဒရိုင္ဘာေကာင္းေကာင္း တေယာက္ရွာေပးမယ္…အဟဲ…စိတ္ခ်ပါ …”
“ ဦးလတ္….ဟန္ဝင္းေအာင္ ကို အလုပ္ခိုင္းတာ ေစာ္နဲ႔ လိမ့္ခိုင္းတာလား…”
“ ဘာ..ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ သမီး..ဦးလတ္ နားမလည္လို႔ပါ…”းးလတ္.
“ ဦးလတ္..ဟန္ဝင္းေအာင္ အခု ဘယ္မွာ ရွိလဲ သိလား…”
“ မ…မ…မသိဘူး..သမီး….”
“ ေစာ္နဲ႔ လိမ့္ေနတာ..ကဲေနတာ..ဘာအလုပ္ကိစၥလဲ..ဟြန္း…”
“ ဟုတ္လား..သမီးတို႔ ေတြ႕လို႔လား..ဘယ္မွာ ေတြ႕တာလဲ…”
ဦးတင္ေမာင္လတ္ အရမ္း သိခ်င္သြားတယ္ ။ ေလာမႀကီးဘဲ အသာ ေမးလိုက္တယ္ ။
“ မီးနဲ႔ ေတြ႕တာ မဟုတ္ပါဘူး..မီး သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ တိုးတာ…မီးသူငယ္ခ်င္း …ဖူးစုံေရႊ..တို႔ ေတြ႕ခဲ့တာ..ခုနဘဲ ဖုန္းဆက္တယ္ ..ယိုးဒယား…ပတ္တရာ ကမ္းေျခမွာ….ဟြန္း..သူနဲ႔ လိမ့္ေနတဲ့ေစာ္က ဘယ္သူလဲ သိလား ..ဟြန္း..ညိဳညိဳညိမ္း…ေလ …အရမ္းကဲေနတာဘဲ တဲ့..”
“ ဟင္..ဟုတ္လား…”
ဦးတင္ေမာင္လတ္ နဲ႔ ေဇာ္ႀကီး အိပ္ေဖၚတီးတို႔ ဘယ္မွာ ရွိတယ္ ဆိုတာ သိသြားၿပီ ။ ေဇာ္ႀကီး ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္တယ္ ။

                         ***********************************************************

Walking Street  မွာဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းတို႔ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီး လမ္းေလၽွာက္ေနတယ္ ။နိုက္ကလပ္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးက ေကာင္မေလးေတြက သူတို႔ကလပ္ထဲကို လာဖို႔ ထြက္ေခၚေနၾကသလို မာဆတ္ခန္းေတြက တူညီဝတ္စုံနဲ႔ ေကာင္မေလး ေတြကလည္း ဖိတ္ေခၚေနတယ္ ။ 
မေန႔ညက သူတို႔စုံတြဲ မာဆတ္ အတူတူသြားလုပ္ၿပီးၿပီ ။ ကုတင္ေဘးခ်င္းယွဥ္ထားၿပီး အႏွိပ္ခံၾကတာ ။သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံး နိုင္ငံျခားကို လုံးဝ မထြက္ဘူးေသးၾကတာေၾကာင့္ ဘန္ေကာက္နဲ႔ ပတ္တရာက သူတို႔အတြက္အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနတယ္ ။ ေက်ာက္ကလည္း ေစ်းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေရာင္းထားတာေၾကာင့္ အိတ္ကလည္း ေဖါင္းေနေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းလည္း စိုတာေပါ့ ။
အျဖဴေကာင္တေကာင္ ဟန္ဝင္းေအာင္အနားကို ကပ္လာတယ္ ။သူ႔ကလပ္မွာ ေစာ္ေတြ မိုက္တယ္ ..လာၾကည့္ပါ..႐ုရွား အျဖဴမေတြ လို႔ ေျပာတယ္ ။
 ညိဳညိဳညိမ္းကလည္း ေရာက္ဖူးတယ္ ရွိေအာင္ သြားခ်င္တယ္ ။ “ ကိုေအာင္ သြားသာသြား..ညိဳညိမ္းေဂ်မဝင္ပါဘူး …ေရာက္ဖူးသိဖူးခ်င္တယ္…” လို႔ တိုက္တြန္းတာနဲ႔ ဒီလူေနာက္ကို လိုက္သြားလိုက္ၾကတယ္ ။ ႐ုရွားမေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္း ထိုင္လိုက္ၾကၿပီး ဘီယာ မွာလိုက္တယ္ ။ စင္နိမ့္နိမ္ကေလးေပၚမွာ ႐ုရွားမေလးတေယာက္ တထိန္းထိန္း သီခ်င္းသံနဲ႔အတူ ထိုးထိုးထြန႔္ထြန႔္ကေနတယ္ ။ ကိုယ္တုံးလုံးေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ ဘရာစီယာနဲ႔ ေဘာင္းဘီတိုတိုေလးနဲ႔ ။
ေဟာ..လာၿပီ …နဲတဲ့ေကာင္မႀကီး မဟုတ္ဘူး ။ ေဒါင္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔..သူလဲ ဘရာစီယာနဲ႔ ေဘာင္းဘီျပတ္ေလးဘဲ ဝတ္ထားတယ္ ။
“ ေဟး…မင္းတို႔ ေပ်ာ္ရဲ့လား….အေပၚထပ္ တက္ၿပီး ဒီထက္ ေပ်ာ္စရာေတြ လုပ္လို႔လည္း ရတယ္ေနာ္..ဘာမွမကုန္က်ဘူး…နဲနဲပါးပါးဘဲ….” လို႔ လာကပ္ေျပာတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းက သြားခ်င္သြားဖို႔ ေျပာတယ္ ။
ဟန္ဝင္းေအာင္က ညိဳညိဳညိမ္း မ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ အကဲခတ္ၿပီး “တကယ္ ေျပာတာလား..ညိဳညိမ္း…” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
ညိဳညိဳညိမ္းလည္း ရယ္ေမာၿပီး..“ ေသခ်ာပါတယ္..ညိဳညိမ္းလည္း အေတြ႕အၾကဳံ အသစ္အဆန္း ၾကဳံခ်င္ေတြ႕ခ်င္တယ္ ကိုေအာင္ …” လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။
ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း နိုင္ငံျခားသူ ႐ုရွားမေတြကို စိတ္ဝင္စားေနၿပီ ။တခါမွ နိုင္ငံျခားသူနဲ႔ မလုပ္ဖူးေသးလို႔ စမ္းလိုက္ခ်င္တယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းကလည္း ခြင့္ျပဳေန..ေငြကလည္းလ်ံေနတယ္ ဆိုေတာ့ လုပ္လိုက္ေလ ၾကာသလားေပါ့ ။
“ ဘယ္ေလာက္ ေပးရမွာလဲ …”လို႔ သူတို႔နဲ႔ လာထိုင္ေနတဲ့ ႐ုရွားမကို ေမးလိုက္တယ္ ။ ႐ုရွားမက “အေမရိကန္ ၁၅၀ ” ေပးရမယ္..အခန္းဖိုး ေပးစရာ မလိုဘူး..မင္း ႀကိဳက္တဲ့ ေစာ္ကို ေရြးနိုင္တယ္..”လို႔ျပန္ေျပာတယ္ ။ 
ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း ကလပ္ထဲ ထိုင္ေနတဲ့ ကေနတဲ့ ႐ုရွားမေတြ အားလုံးကို ေလၽွာက္ၾကည့္ၿပီးဘယ္ဟာကို ေရြးရင္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနတယ္ ။
သိပ္ျမင့္ျမင့္ထယ္ထယ္ႀကီးေတြက်ေတာ့ သူနဲ႔ မကိုက္ဘူး ေလ ။
ေဟာ…တေယာက္ ေတြ႕ၿပီ ။
သူတို႔ ေနာက္မွ ကလပ္ထဲ ဝင္လာတဲ့ မုတ္ဆိပ္ပါးသိုင္းေမြးနဲ႔ ကုလားႀကီးေတြကို ဧည့္ခံေနတဲ့ မိန္းမ ။
မဆိုးဘူး ။ ဆံပင္က ခါးေလာက္ထိ ရွိတဲ့ အရွည္ႀကီး ။ေရႊေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ဆံပင္ရွည္ ..မ်က္လုံးျပာျပာနဲ႔ ေစာ္ ။ ကိုယ္လုံးလဲ ေျပေျပျပစ္ျပစ္နဲ႔ ။
“ သူ႔ကို ေခၚလို႔ရမလား …”
           ႐ုရွားမႀကီးက လွမ္းၾကည့္ၿပီး..“ ရတာေပါ့..သူက ဒို႔ကလပ္မွာ အေခ်ာဆုံး..အမိဆုံး…သူဆိုရင္ေတာ့၂၀၀ ေပးရမယ္…မင္းတို႔၂ေယာက္နဲ႔ သရီးဆမ္းကိုင္လိုက္ၾကေပါ့..မမ်ားပါဘူး..၂ဝဝထဲပါ……အခန္းက.ေရခ်ိ ုးခန္းလည္း ပါတယ္ ..”လို႔ ေျပာတယ္ ။ညိဳညိဳညိမ္း နဲ႔ တိုင္ပင္လိုက္ေတာ့ ညိဳညိဳညိမ္းက “ အိုေကတယ္…လုပ္လိုက္ကိုေအာင္ …” တဲ့ ။
႐ုရွားမေလးက လက္ေလးျဖန႔္တယ္ ။
“ ေငြအရင္ မစပါ…”တဲ့ ။
ညိဳညိဳညိမ္းက လက္ကိုင္အိတ္ထဲက ေဒၚလာတရာတန္ ႏွစ္ရြက္ကို ထုတ္ေပးလိုက္တယ္ ။
အိုေကၿပီ ။ ဒီေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ႐ုရွားမေလးနဲ႔ အေပၚထပ္ကို တက္သြားလိုက္ၾကတယ္ ။
အခန္းထဲကို ေရာက္ေတာ့ ႐ုရွားမေလးက သူ႔နံမည္က အရီနာ…လို႔ ေျပာျပတယ္ ။ အရက္ ေသာက္အုံးမလား..တဲ့ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း ႐ုရွားမေလးနဲ႔ အေပၚထပ္ကို သူတို႔ ေလွခါးကေန တက္ကထဲကသူ႔ဒုတ္က မာေနၿပီ ။ ညိဳညိဳညိမ္းက “ ကိုေအာင္..ဘယ္လိုလဲ..ဒီေကာင္မေလးေရာ ညိဳညိမ္းကိုေရာ ဆြဲနိုင္ပါ့မလား…” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
“ ရပါတယ္…” လို႔ သူ ေျဖရင္း အဝတ္ေတြကို စခၽြတ္တယ္ ။
႐ုရွားမေလးကလည္း ခၽြတ္တယ္ ။ ညိဳညိမ္းကလည္း ခၽြတ္တယ္ ။ တခဏခ်င္း သူတို႔ အားလုံး ကိုယ္လုံးတီးေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္ ။ အသားညိဴစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္း နဲ႔ အသားျဖဴစြတ္ေနတဲ့ ႐ုရွားမေလးတို႔ ၿခံရံၿပီး ကုတင္ႀကီးေပၚကို လွမ္းတက္လိုက္ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ဟန္ဝင္းေအာင္ လည္း သူ႔ကိုယ္သူ ဂ်ိန္းစဘြန္းမင္းသား လိုပါလား လို႔ စိတ္ထဲ ထင္လိုက္မိတယ္ ။
မၾကာခင္ မိနစ္ပိုင္းေလးအတြင္းမွာ ပြဲၾကမ္းေတြ စေတာ့မွာကို သိလိုက္တဲ့သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ ငနဲက ေခါင္းတေထာင္ေထာင္ ျဖစ္လာတယ္ ။ သံဒုတ္ႀကီးတေခ်ာင္းလို မာေက်ာေနၿပီ ။
႐ုရွားမေလးရဲ့ ေပါင္ၾကားကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရႊဝါေရာင္ အေမႊး ခပ္ပါးပါးေလး ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္းကေတာ့ ေပါင္ၾကားမွာ အေမႊးရွင္းလင္းထားလို႔ ေျပာင္တလင္းေလး ။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ နို႔ေတြကလည္း တင္းမာလုံးဝန္းေနၾကဆဲ ။ သူ႔ကို ပက္လက္အိပ္ခိုင္းၿပီး ညိဳညိဳညိမ္းနဲ႔ အရီနာက သူ႔ဒုတ္ရွည္ႀကီးကို တၿပိဳင္နက္ အတူတူ စုတ္ေပးၾကေတာ့ ငယ္ငယ္ထဲက ၾကည့္ဖူးခဲ့တဲ့နိုင္ငံျခား အျပာဗီဒီယိုေတြထဲကလို ျဖစ္ေနတာမို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္လည္း တအား သေဘာက်ေနရတယ္ ။
ဒီဖက္က အရီနာက ယက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ဟိုဖက္က ညိဳညိဳညိမ္းကလည္း အားက်မခံ ယက္လိုက္နဲ႔ ။ေနာက္တခါ ညိဳညိဳညိမ္းက ထိပ္ဒစ္လုံးကို ငုံခဲစုတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ အရီနာက သူ႔လဥေတြကို တျပတ္ျပတ္နဲ႔ ငုံ႔ယက္ေပးတယ္ ။
အထိဆုံးကေတာ့ အရီနာက လဥေတြကို လက္နဲ႔ မၿပီး သူ႔ဖင္ၾကားနဲ႔ ဖင္ေပါက္ကို ယက္ေပးတာပါ ။“ အိုး..အား….အား…အီး….ဟင္းဟင္း……”ဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ့ ေအာ္ညည္းသံေတြ ထြက္လာတယ္ ။ အရီနာလည္း သူကလိတာေတြေၾကာင့္ ဟန္ဝင္းေအာင္ ဖီးလ္တက္သြားရတာကို သေဘာက် ေက်နပ္ၿပီး တဟင္းဟင္းနဲ႔ ရယ္လိုက္တယ္ ။
မိန္းမႏွစ္ေယာက္ အလုအယက္ ဆိုသလို စုတ္ယက္ေပးတာေတြေၾကာင့္ သူ႔ဒုတ္ႀကီးလဲ တြင္းေအာင္းခ်င္ေနၿပီး တအားကို တင္းမာေနရတယ္ ။
“ ေတာ္..ေတာ္ၿပီ ……..Please Stop!!!!   ”
သူတို႔ ဆက္မႈတ္ရင္ သူ႔သုတ္ရည္ေတြ တအား ပန္းထြက္လာေတာ့မယ္ ။ သူတို႔ကို ေကာင္းေကာင္းဗ်င္းခ်င္ေသးတယ္ ။
“ ဘယ္လိုပုံစံနဲ႔ လုပ္ခ်င္သလဲဟင္…”
အရီနာက ေမးတယ္ ။မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးေတြနဲ႔ ျပာလဲ့တဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ အရီနာနဲ႔ လိင္ဆက္ဆံရတာက သူကိုယ္တိုင္ အျပာ႐ုပ္ရွင္ထဲ သ႐ုပ္ေဆာင္ေနရသလို ထင္မိသြားတယ္ ။
ပက္လက္အိပ္ ေပါင္ျဖဲကားေနတဲ့ ညိဳညိဳညိမ္းကို အရီနာက ဖင္ေထာင္ၿပီး ဘာဂ်ာကိုင္ေနတဲ့အခ်ိန္သူက အေနာက္ကေန အရီနာ့ကို ျဖဳတ္တယ္ ။ အရီနာရဲ့ ဖင္ျဖဴဆြတ္ဆြတ္ေတြကို လက္နဲ႔ ျဖဲကားၿပီးတံေတြးေထြးထည့္ဖို႔ လုပ္ေတာ့ အရီနာက မေထြးနဲ႔…ေကဝိုင္ဂ်ယ္လီ ရွိတယ္ ဆိုၿပီး ဘူးေလး ထုတ္ေပးတယ္ ။ အရီနာရဲ့ ေနာက္ေပါက္ကို လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ အရီနာက ညိဳညိဳညိမ္းကို ဘာဂ်ာကိုင္တာကိုလည္း သူၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်မိတယ္ ။
ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ စိတ္ႀကိဳက္ ဆြဲလိုက္ၾကတယ္ ။ ႐ုရွားမေလးရဲ့ အေရွ႕ေပါက္ အေနာက္ေပါက္နဲ႔ ပါးစပ္ကို စိတ္တိုင္းက် အရသာခံၿပီး အားလုံး ၿပီးစီးသြားေတာ့ သုံးေယာက္သား ေရအတူတူခ်ိဳးရတာလည္း အေတြ႕အၾကဳံသစ္တခုဘဲေလ  ..။

႐ုရွားကလပ္ထဲက ထြက္ခဲ့ၾကၿပီး စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ေလၽွာက္ၾကရင္း လမ္းထိပ္ကို ေရာက္လာၾကတယ္ ။ ညဉ့္လဲ နက္ၿပီ ..။ ဟိုတယ္က သိပ္မေဝးတာေၾကာင့္ လမ္းေလၽွာက္ဘဲ ျပန္ၾကမယ္ လို႔ သူတို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္ ။
လူျပတ္ၿပီး ေမွာင္လာတယ္ ။ ဟိုတယ္ကို လွမ္းျမင္လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္ သူတို႔ အေနာက္ဖက္မွာ တုတ္တုတ္လို႔ ေခၚၾကတဲ့ သုံးဘီးကားတစီး ထိုးဆိုက္လာၿပီး လူငယ္ေလးေယာက္ ဆင္းလာၾကတယ္ ။ သူတို႔အထဲက ေခါင္းေဆာင္လို႔ထင္ရတဲ့ေကာင္က ေရွ႕တိုးလာတယ္ ။
“ ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းလား …”
အဲဒီ ဆံပင္ရွည္ ပိန္ေညာင္ေညာင္ ေကာင္ေလးက ေမးလိုက္တယ္ ။
ဟန္ဝင္းေအာင္က “ မဟုတ္ဘူး….မသိဘူး….” လို႔ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျဖတယ္ ။ သူတို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ညိဳညိဳညိမ္းကို ၀ိုင္းထားလိုက္ၾကတယ္ ။
“ သိေနတယ္ေလ..မညာနဲ႔…မင္းတို႔ကိုမနက္ထဲက ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ.. စကားေျပာစရာ ရွိလို႔ ခဏ လိုက္ခဲ့ပါ…”
“ မင္းတို႔နဲ႔ ဘာမွ ေျပာစရာ မရွိဘူး ” လို႔ သူျပန္ေျပာလိုက္ၿပီး ေျပးေပါက္ရွာတယ္ ။
ဟန္ဝင္းေအာင္က သူတို႔ ကာမထား ၀ိုင္းမထားတဲ့ ဖက္ကေန လစ္ဖို႔ႀကံတယ္ ။ ညိဳညိဳညိမ္း လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး ။
ဘ႐ူးဝူး႐ူး..ဆိုတဲ့ အသံနဲ႔ အဲဒီဖက္ကလည္း သုံးဘီးတစီး ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။ ဒီသုံးဘီးေပၚက ေနာက္ထပ္ လူေလးေယာက္ ဆင္းလာတယ္ ။ ပိတ္မိေနၿပီ ။
“ လိုက္ဆို လိုက္ခဲ့…”
သူတို႔အနားကို တိုးကပ္လာၾကတယ္ ။ ဖြက္ကြယ္ၿပီး ကိုင္ထားၾကတဲ့ ဓါးေတြကို ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္း ျမင္သာေအာင္ ျပၾကတယ္ ။ 
“ ကားေပၚတက္…” တဲ့ ..။
ဒီတခါေတာ့ ခံလိုက္ရၿပီ..လူရွစ္ေယာက္နဲ႔ ယွဥ္ဖိုက္ဖို႔ ဆိုတာကလည္း မျဖစ္နိုင္ဘူး ။ မလြယ္ဘူး ။
“ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ…ခင္ဗ်ားတို႔ လူမွားၾကတာဘဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ..” လို႔ အတင္းဇြတ္ျငင္းၿပီး သူတို႔ၾကားကေန ထြက္သြားဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ေသးတယ္ ။ မရဘူး ။
သူတို႔ ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းတို႔လက္ေတြကို ဖမ္းဆြဲၾကသည္ ။ ႐ုန႔္ရင္းဆန္ခတ္ေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္ ။ ဓါးေတြ ေျဗာင္ႀကီး ထုတ္ျပကုန္တယ္ ။ ပတ္ဝန္းက်င္က ေမွာင္လဲေမွာင္ လူလဲ ျပတ္ေနတယ္ ။ ကားသြားကားလာေတာင္ မရွိဘူး ။
ဒီအခ်ိန္မွာ လင္းက႐ူစာကားမဲႀကီးတစီး ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။ ဒီလူငယ္အုပ္စုေရာ ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းေကာ လွည့္ၾကည့္မိၾကတယ္ ။ ကားထဲက လူေတြ ဆင္းလာတယ္ ။ လက္ထဲမွာ ေသနတ္ေျပာင္းတိုေတြေရာ အရွည္ေတြေရာ ။ သူတို႔အထဲက တေယာက္က ထို္င္းစကားနဲ႔..“ မင္းတို႔ ေနာက္ဆုတ္ၾက..ဓါးေတြ ျပန္သိမ္းလိုက္ၾက ..ဒီေနရာက ထြက္သြားၾက..ဒါမွမဟုတ္ ရဲစခန္းကို လိုက္ခဲ့ၾက”လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ ေစာေစာက သုံးဘီးကား ႏွစ္စီးနဲ႔ ေရာက္လာဆြဲေခၚတဲ့ အုပ္စု ေနာက္ဆုတ္သြားၾကတယ္ ။ သုံးဘီးကားေတြေပၚကိုေတာ့ မတက္ေသးဘဲ ေစာင္းငမ္းငမ္းေတြ လုပ္ေနၾကလို႔ ေနာက္ေရာက္လာတဲ့လူေတြက ေသနတ္ေတြနဲ႔ ထိုးခ်ိန္လိုက္ၾကတယ္ ။
“ သြားဆို သြားၾက..ပစ္လိုက္ရမလား…”
ဒီေတာ့မွ သူတို႔လည္း သုံးဘီးေတြအေပၚ ျပန္တက္သြားၾကတယ္ ။
လင့္က႐ူစာကားမဲႀကီးထဲက လူေတြက ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဳညိဳညိမ္းကို ကားထဲ တက္ခိုင္းတယ္ ။သူတို႔က မတက္ဘဲ တြန႔္ဆုတ္တြန႔္ဆုတ္ လုပ္ေနေတာ့ ကားေနာက္ခန္းထဲက လူတေယာက္က လွမ္းေခၚလိုက္တယ္ ။ 
“ ေဟ့..ညိဳညိမ္း…လာလာ..ကားထဲ ဝင္ခဲ့..ဦးတို႔ပါ ….     ”
ညိဳညိဳညိမ္းက ေသေသခ်ာခ်ာ ကားထဲကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္နဲ႔ ဟို သတင္းစာထဲခဏခဏ ေတြ႕ဘူးေနတဲ့ ေခါင္းျဖဴျဖဴနဲ႔ ဦေလးႀကီးတို႔ ျဖစ္ေနတယ္ ။
ဒါနဲ႔ သူတို႔လည္း ကားေပၚတက္လိုက္ၾကတယ္ ။
“ ေက်းဇူးပါဘဲ ဦးတို႔ရယ္ …ဘယ္လို ဘယ္လို ေရာက္လာၾကတာလဲ …”
“ ဒီလိုဘဲေပါ့ကြယ္ …ေစာေစာက ခ်ာတိတ္ေတြက ေဇာ္ႀကီးနဲ႔ တင္ေမာင္လတ္တို႔ရဲ့ လူေတြေပါ့ ..မင္းတို႔စာ သူတို႔လက္ထဲ ပါသြားရင္ မင္းတို႔ ပစၥည္းေတြ အားလုံး သူတို႔ လက္ကို အပ္ၾကရမွာ..သူတို႔ကႏွိပ္စက္ၿပီး ေတာင္းမွာကြ..” လို႔ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က ေျပာတယ္ ။
ေခါင္းျဖဴဦးေလးႀကီးကေတာ့..“ မင္းတို႔က ပတ္တရာမွာ လာကဲေနတာကိုး..မင္းတို႔ သိထားဖို႔က ဒီမွာျမန္မာေတြ အမ်ားႀကီးဘဲကြ…မင္းတို႔ ေရာက္ေနတဲ့ သတင္းက ရန္ကုန္ကို ခ်က္ခ်င္း ေရာက္သြားနိုင္တယ္ ..ဒီလို ေပၚတင္ႀကီး ေလၽွာက္သြားေနၾကလို႔ မရဘူးးကြ…” လို႔ ေျပာတယ္ ။
သူတို႔လည္း ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္တို႔နဲ႔ ပါသြားၾကတယ္ ။
ေခါင္းျဖဴဦးေလးႀကီးက အေနာက္နိုင္ငံတခုခုကို ပို႔ေပးမယ္..စားရိတ္စားခေတာ့ ေပးရမယ္…လို႔ ဦးသိန္းထြန္းေက်ာ္က ေျပာတယ္ ။ ဟန္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ညိဴညိဴညိမ္းတို႔လည္း ထိုင္းမွာ မေနရဲၾကေတာ့တာေၾကာင့္ ေပးပါမယ္.လို႔ ေျပာၾကတယ္ ။
ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္က ဘယ္ေလာက္ ေတာင္းပန္ ေတာင္းပန္ ေငြေတြ ဘယ္ေလာက္ ေပးေပး မိုနာလီဇာလည္း ဒီလူးႀကီးကို အရမ္း ေၾကာက္သြားခဲ့ၿပီ ။ ဘရာစီယာနဲ႔ ပင္တီေလးဘဲ ခ်ိန္ထားၿပီး အကို႔ေရွ႕မွာ ဟိုကိုင္ဒီကိုင္ လုပ္ခဲ့..ပါးရိုက္ခိုင္းခဲ့တဲ့ လူေရာစိတ္ေရာ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ လူႀကီးကို ဘယ္လိုမွ ထပ္ မပတ္သက္ခ်င္ေတာ့ဘူး ။
ဒါေပမယ့္..ဒါေပမယ့္ မိုနာလီဇာေလးကို သေဘာက် သနားသြားတဲ့ ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္ကေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႔ ေနာက္ဆုတ္မသြားပါ ။ စိတ္ပ်က္လက္ေလၽွာ့မသြားခဲ့ပါ ။ နပိုလီယန္ကို သူပိုင္ေနမွေတာ့သူ စိတ္မပူေတာ့ဘူး ။ နပိုလီယန္နဲ႔ မိုနာလီဇာတို႔ရဲ့ အမအႀကီးဆုံး ေဆး႐ုံတက္ရတာေတြ အထူးကုဆရာဝန္ႀကီးေတြ ျပရတာေတြ..ေဆးဝယ္ရတာေတြကို သူ အကုန္ တာဝန္ယူေပးခဲ့ၿပီး မိုနာလီဇာတက္ခ်င္ေနခဲ့တဲ့ သင္တန္းေက်ာင္းေတြကို သူအကုန္ ပို႔ေပးတယ္ ။ သူတို႔မိသားစု စီးဖို႔လည္း ဟြန္ဒါဖစ္ကားေလးတစီး ခ်က္ခ်င္းဝယ္ေပးတယ္ ။
အခုလည္း သူတို႔အိမ္ကို ေရာက္လာၿပီး ၾကည့္တယ္ ။ အိမ္ကို ၾကည့္တာ ။ မိုနာလီဇာတို႔ အမေတြကေတာ့ သူတို႔မိသားစုကို အစစ ဂ႐ုတစိုက္ အကုန္ခံေနတဲ့ ေက်ာက္ဖုရားကို ျပာျပာသလဲ ျဖစ္ေနၾကတာေပါ့ ။ ေက်ာက္ဖုရားက သူတို႔ကို ဒီအိမ္က စုတ္တယ္..ဒီမွာမေနနဲ႔ေတာ့..သူ အိမ္ေလးတလုံး စီစဥ္ေပးမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။ သူေျပာတဲ့အတိုင္းဘဲ သူတို႔ မိသားစုကို အိပ္ခန္းေလးခန္းပါတဲ့ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းက်ယ္က်ယ္ဆီ ေျပာင္းေပးလိုက္တယ္ ။ နပိုလီယန္လည္း ေက်ာက္ဖုရားႀကီးေတာ့ ငါ့ညီမေလးကို သေဘာက်ေနၿပီလို႔ စိတ္ထဲမွာ သိလိုက္တယ္ ။
မိုနာလီဇာလည္း သူတို႔မိသားစုအေပၚ အရမ္းကို ေစတနာထားတဲ့ ေက်ာက္ဖုရားႀကီး လုပ္ခဲ့တာေတြကိုနဲနဲေမ့ေလ်ာ့..ေပါ့သြားတယ္ ။ သူတို႔ မိသားစုလဲ တိုက္ခန္းအေကာင္းစားနဲ႔ေန ကားအသစ္ေလးစီးေနရၿပီေလ ။ အကို နပိုလီယန္ဆိုလည္း ဒီလူႀကီးရဲ့ တပည့္ျဖစ္သြားၿပီး သားသားနားနား ျဖစ္ေနၿပီ ။
မိုနာလီဇာတို႔ မိသားစုက ဒီေလာက္ ေက်းဇူးတင္ေနၾကၿပီ ျဖစ္ေပမယ့္ ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္က မၿပီးေသးဘူး ။ သူတို႔ မိသားစုကို လဖက္ရည္ဆိုင္တဆိုင္ပါ ဝယ္ေပးဖြင့္ေပးလိုက္တယ္ ။ အဲဒီမွာ မိုနာလီဇာလည္း ေက်ာက္ဖုရားကို “ ကိုႀကီး ” “ ကိုႀကီး ” နဲ႔ ျဖစ္သြားရေတာ့တာဘဲ ။ 
ေငြအရွိန္အဝါက ႀကီးမားလြန္းတယ္ ။အခုဆိုရင္ ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္ရဲ့ ကက္ဒီလက္ကားအသစ္ႀကီးက မိုနာလီဇာတို႔ ကြန္ဒိုေအာက္ကို ထိုးဆိုက္လိုက္တာနဲ႔ မိုနာလီဇာေလးက တိုက္ေပၚက ေျပးဆင္းလာၿပီး ကားႀကီးထဲကို ဝင္လိုက္ေတာ့တာဘဲ ။
“ မိုမိုေလး …”
“ ရွင္..ကိုႀကီး …”
“ စင္ကာပူ ေစ်းဝယ္ထြက္ၾကရေအာင္လား…”
“ ကိုႀကီးသေဘာ….”
ေက်ာက္ဖုရားက မိုနာလီဇာေလးကို ပါးရိုက္ဖူးတဲ့ သူ႔တပည့္ကို သူ႔မ်က္စိေရွ႕ေအာက္မွာ မထားေတာ့ဘဲ မိုးကုတ္က ေက်ာက္တြင္းေတြမွာ ခိုင္းထားလိုက္တယ္ ။ သူ႔ကို ၾကည္ျဖဴေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ မိုနာလီဇာေလး ဒီေကာင့္ကို ျပန္ေတြ႕ရင္ ဟိုတုံးက ခံခဲ့ရတာေတြကို ျပန္သတိရသြားမွာစိုးလို႔…။
မ်ားမၾကာခင္မွာ စင္ကာပူက ကုန္တိုက္ႀကီးေတြမွာ ေစ်းေတြလိုက္ဝယ္ေနတဲ့ မိုနာလီဇာနဲ႔ ေဘးက လိုက္ ေငြရွင္းေပးေနတဲ့ ပါးစပ္ႀကီးျဖဲဟၿပီး ေက်နပ္ေနတဲ့ ေက်ာက္ဖုရားေဇာ္ျမင့္တို႔ကို ေတြ႕နိုင္ပါတယ္ ။
“ သုံး….သုံး..မိုနာေလး သုံးသာသုံး….ကိုႀကီး ရွင္းမယ္…အားလုံး..ဝယ္ဝယ္ …      ”လို႔ ေျပာရင္း မိုနာလီဇာရဲ့ အေနာက္က ေျပးလိုက္ေနတယ္ ။
ေက်ာက္ဖုရား အရမ္းေပ်ာ္ေနတယ္ ။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ မိုနာလီဇာေလးက သူ႔ကို ေပးေကၽြးေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္ ။ စားရေသာက္ရေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ဝမ္းသာလုံးဆို႔ေနတာ ။

နပိုလီယန္လည္း သူ႔ေဘာစိက သူ႔ညီမေလးကို တကယ္ အတည္ႀကံေနတယ္လို႔ ယုံၾကည္လို႔ သြားႀကီးျဖဲၿပီး ေက်နပ္ေနတယ္ ။ နပိုလီယန္လည္း အိပ္ေဖၚတီးတို႔ စုံတြဲအေၾကာင္းကို မၾကားရတာ ၾကာသြားၿပီမို႔ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္ေနၿပီ ။
တေန႔မွာ သူ႔ဆီကို လူတေယာက္ လူၾကဳံပစၥည္း လာပို႔တယ္ ။ ေသတၱာႀကီးတလုံး ။ဘယ္သူပို႔တာလဲ ဘယ္ကလည္း ဆိုေတာ့ “မသိဘူး ” လို႔ဘဲ ေျပာတယ္ ။ အထဲမွာ စာပါလိမ့္မယ္..ဖတ္ၾကည့္ပါ” လို႔ဘဲ ေျပာၿပီး ေသတၱာႀကီး ခ်ခဲ့ၿပီး လစ္ေရာ ။
နပိုလီယန္လည္း ေသတၱာႀကီးကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ အေမရိကန္ေဒၚလာေငြစကၠဴေတြ အျပည့္ ျဖစ္ေနတယ္ ။ စာေလးတေစာင္လည္း ရွိေနတယ္ ။ ဖြင့္ဖတ္လိုက္ေတာ့..
ေရာင္းရင္း နပိုလီယန္..မင္းကို မဘတ္ပါဘူး..အေျခအေနအရ အခ်ိန္မရလို႔ ဘတ္သလို ျဖစ္သြားတာကို ခြင့္လႊတ္ပါ..ဒါေတြကမင္းအတြက္ ရွယ္ယာ ေဝစု ပါ….
                                      ခင္မင္ေသာ ေရာင္းရင္းမ်ား                                                                           အိပ္ေဖၚတီး   
ဆိုတာကို ဖတ္လိုက္ရတယ္ ။
နပိုလီယန္လည္း..“ အင္း..အိပ္ေဖၚတီးစုံတြဲ…ငါ့ကိုေတာ့ သတိရၾကသားဘဲ…လို႔ ေတြးမိရင္း ျပဳံးစိစိနဲ႔ ေငြေတြကို ၾကည့္ေနပါတယ္ ။