by ဧပြီလ၏ အပူဒဏ်ကိုအကာအကွယ်ရလိုရငြား စ ွပ်ကျယ်ပါးကိုဝတ်ထားသော်လည်း အလိုလိုနေရင်း ချွေးများထ ွက်ကာ လူက
စီးကပ်ကပ်နှင့်အိုက်စပ်စပ်နိုင်လှသည်..။ သို့သော်ဗာဒံပင်အောက်ထိုင်နေခြင်း ဖြစ်သဖြင့်လေတိုက်တိုင်း အေးခန ဲ
ခံစားမှုနှင့်အတူသီချင်းညည်းနေရသည်က အရသာတစ်မျိုးပင်..။
အ ဲအဲ တစ်ယောက်အပြင်လည်း လျှောက်မသ ွားချင်အိမ်မှာလည်း မနေချင်သဖြင့်လ္ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
သိပ်မကြာခင်မှာပင်ကိုဦး စက်ဘီးနှင့်ရောက်လာပြီး ဝိုင်းမှာ လာထိုင်သည်..။ အာလ္လာပ သလ္လာပ ပြောဆိုကြပြီး
အအေးပုလင်းကိုယ်စီနှင့်တေ ွးချင်ရာတေ ွး ပြောချင်ရာပြောကာ နေ ွ၏ အပူဒဏ်ကိုလျစ်လျူရှုကာ ရယ်လိုက်မောလိုက်နှင့်
လုပ်နေကြလေသည်။
လ္ဘက်ရည်ဆိုင်က ကားမှတ်တိုင်နားတွင်ရှိသော်လည်း ရုံးပိတ်ရက်နေ့လည်ခင်းဖြစ်သဖြင့် ဖြတ်သ ွားဖြတ်လာ အလ ွန်နည်းသည်။
အထူးသဖြင့်မျက်စိစားပ ွဲထိုင်စရာ မိန်းကလေးများ လမ်းမထွက်ဖြင့်အဲအ ဲနှင့်ကိုဦး နှာခေါင်းမီးသေနေလေသည်…။
သို့သော်သိပ်မကြာခင်ဆုတောင်းပြည့်လေသည်..။ ထီးလေးဆောင်းကာ စကပ်အဝါလေးနှင့်လမ်းလျှောက်လာသော
ကောင်မလေးက လ္ဘက်ရည်ဆိုင်ရှေ့မှ ဖြတ်လျှောက်သွား၏။ အ ဲအဲက တစ်ချက်မျှ လှည့်ကြည့်ကာပြီးသွားသော်လည်း ကိုဦးက
အရှေ့ရော အနောက်ပါ အနုလုံ ပဋိလုံ ကြည့်ရှုပြီးမှ
“ကောင်မလေးက မဆိုးဘူးဟ…။ လမ်းလျှောက်တာ ဆီဗူးလေးကိုခါနေတာဘဲ..”
အ ဲအဲ ဘာမှ ပြန်မဖြေ..။ ပုခုံးကျော်နေသော ဆံပင်ကို နားနောက်သို့သပ်တင်ကာ သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း
“တော်တော်တူတယ်..သိလား ကိုဦး..”
“ကျနော်ရာဘာခြံထ ဲမှာ နေတုန်းက တွေ့ခ ဲ့တ ဲ့ကောာင်မလေးန ဲ့တော်တော်တူတာ…”
“ရာဘာခြံနားက ရ ွာက သကြ ၤန်မှာ ဘုရားပ ွဲ ရှိတယ်လေ..။ မနက်ဆို ရေပက်….ညဆို ပ ွဲခင်းထဲလည်…
ဇာတ်ပ ွဲကြည့်..မဆိုးတော့မဆိုးဘူး…။
အ ဲဒီက သြင်္ကန်မှာ ရေမပက်ချင်တော့ကျနော်လည်း တစ်မနက်လုံး သေအောင်အိပ်…ညကျရင်ဆိုင်ကယ်လေးန ဲ့ပ ွဲထ ဲ
ဒိုးတာပေါ့ကိုဦးရာ…။
ပ ွဲထ ဲမှာ ဟိုလျှောက်ဒီလျှောက်န ဲ့အမေနဲ့သိတဲ့အိမ်က ကောင်မလေးန ဲ့ဆုံရော…။
သူက (ဟယ်ကိုအဲ တယောက်ထ ဲလား…ဘာစားပြီးပြီလ ဲ..အကြော်စားမလား…) ဘာညာန ဲ့မေးတာပေါ့..။ သူ့ဘေးမှာလဲ
ကောင်မလေး လေးယောက်လောက်ပါသေးတယ်..။
ကောင်မလေးက သူ့သူငယ်ချင်းတွေန ဲ့အကြော်ဆိုင်ထ ဲ ဝင်သွားတော့ကျနော်လည်း သူတို့န ဲ့အတူယောင်တောင်ပေါင်တောင်န ဲ့
လိုက်ဝင်သ ွားတယ်..။ အဲဒီမှာ အကြော်စားနေရင်း ကောင်မလေးက ဘာကျန်ခ ဲ့လို့လဲ မသိဘူး..။ အိမ်ပြန်ယူမယ်လုပ်ရော..။
ပ ွဲကတော့မှာဆိုတော့သူ့သူငယ်ချင်းတေ ွကလည်း အဖော်မလိုက်ချင်တော့ဘူး.။
အ ဲဒါန ဲ့ကောင်မလေးက (ကိုအ ဲ..လိုက်ပို့ပါလား..) လုပ်ရော..။ ပ ွဲခင်းန ဲ့သူ့ရ ွာက န ဲန ဲလှမ်းတယ်..။ မိန်းကလေး
တယောက်တည်းဆိုတော့ကြောက်နေမှာစိုးတာန ဲ့..အင်း ဆိုပြီး သူ့ကိုနောက်ကတင်ကျနော်က ရှေ့ကမောင်းပေါ့..။ သူ့ရ ွာက
ကျနော်တို့ရာဘာခြံတွေကိုကျော်ပြီးမှရောက်တာ..။ ပ ွဲခင်းကနေ နာရီဝက်လောက်မောင်းရတယ်..။
ပ ွဲခင်းမှာသာ မီးတွေ ထိန်နေတာ အပြင်လည်း ရောက်ရော မှောင်နေတာဘဲ..။ ပ ွဲမစခင်ဆိုတော့လမ်းသွားလမ်းလာက
သိပ်မပြတ်သေးဘူး..။ သူ့အိမ်ကို ပို့ပြီး ပ ွဲခင်းထဲ ပြန်လာတော့ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး..။ မှောင်ကလည်း မှောင်…လူကလည်း
ပြတ်ဆိုတော့မေးမိလိုက်တာ
(ဟ ဲ့…ဒီလောက်မှောင်မှောင်ကြီးထဲမှာ ငါန ဲ့လိုက်လာတာ မကြောက်ဘူးလား..။)
(ဘာကို ကြောက်ရမှာလဲ ကိုအ ဲ…)
(ဟင်…သရ ဲတို့ဘာတို့ပေါ့..။ နောက်ပြီး လူက ဒီလောက်ပြတ်နေတာ တော်ကြာ နင့်ကို ငါက ဆိုင်ကယ်န ဲ့ရာဘာတောထဲ
မောင်းပြေးရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..)
(ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ….ကယ်မယ့်လူမရှိတာချည်…လိုက်လာရုံပေါ့..)
အ ဲဒီမှာတင်လူက ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲမသိဘူး..သိလား ကိုဦး…။ ကျနော်လည်း ဆိုင်ကယ်ကိုရာဘာခြံထဲကို
ကွေ့ဝင်လိုက်တယ်..။ န ဲန ဲလည်း ဝင်လိုက်ရော ဆိုင်ကယ်ရှေ့မီးရောင်န ဲ့အတွဲတွေကိုဟိုနား ဒီနားမှာ တွေ့လိုက်ရတယ်..။
တချို့ဆိုတော်တော်အခြေအနေဆိုးတယ်..။ ဆိုင်ကယ်လေးတွေကိုယ်စီန ဲ့အတွဲတေ ွက ဒီမှာ လာကျူနေကိုး..။
အိမ်နားရောက်တော့မှောင်မ ဲနေတာဘဲ..။ အ ဲဒီအချိန်မှာ ကောင်မလေးဆီက ရတဲ့အာချီနံ့က လူကိုပိုဆ ွပေးနေသလိုဘ ဲ..။ ဒါန ဲ့
ကျနော်လည်း မနေနိုင်တော့ဘ ဲ သူ့ကိုအိမ်ရှေ့က ကွပ်ပျစ်ပေါ် လှဲချ…။ ဟိုကိုင်ဒီကိုင်န ဲ့သူက လည်း ဘာမှ မတားဘူး..။ အ ဲဒါန ဲ့
ကျနော်လည်း ရှေ့ကိုဆက်ချီတက်တာပေါ့ဗျာ..။”
“ဟရောင်..မင်းကလည်း ရုပ်လုံးပေါ်အောင်ပြောပါဟ..။”
“အာ…ကိုဦးကလည်း ရှက်စရာကြီး..ဟီးး ကိုယ့်ဘာသာ တွေးယူဗျာ..”
“အင်းပါ..ကျနော်ကြိုးစားပြီးပြောကြည့်မယ်…”
“အဲလိုလုပ်ပါဟ….”
“သူ့ကိုလှဲချလိုက်ပြီး ပါးကို နမ်းပစ်တာဗျ…။ လူက ညီလေးအရမ်းတင်းလာတာရယ်….. အာချီမိတ်ကပ်နံ့ရယ်ဒါဘ ဲ
သတိထားမိတော့တယ်..။ ကျန်တာဘာမှ မသိတော့ဘူး….။ နောက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တော့အိအိလေးဗျ….။
နမ်းလို့တော့ကောင်းတယ်..။”
“မင်း…ပေါက်စီတွေဘာတွေ မကိုင်ဘူးလား…”
“အာ…ကိုင်တာပေါ့…. ကိုဦးကလည်း..။ မဆိုးပါဘူး..အိအိလေး..ကိုင်လို့ကောင်းတယ်..။”
“နေပါဦး..။ မင်းတို့က အဝတ်တေ ွချွတ်သေးလား..ဒီအတိုင်း လှန်ရုံဘ ဲလား….”
“အင်း…ကျနော်က အင်းကျီချ ွတ်တယ်..။ ဘောင်းဘီတော့အောက်ကိုဆွဲချလိုက်တာ…။ ကောင်မလေးကိုတော့အင်းကျီလေး
အပေါ်လှန်…စကဒ်လေးလှန်ပြီး လှဲနေတာ…”
“ကောင်မလေးက မအော်ဘူးလား…”
“သူ့ထ ဲကိုသ ွင်းတော့အင့်ခန ဲ တချက်အော်ရုံက လွဲပြီး ဘာမှ မဖြစ်ဘူးဗျ..။ သူက က ွပ်ပျစ်ပေါ်မှာ လှဲနေတာ ကျနော်က
မြေပေါ်မှာ မတ်တပ်ရပ်နေတာ ဆိုတော့သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလက်န ဲ့ကိုင်ပြီး ဗျင်းတော့တာဘ ဲ..။ ကျနော်က ဆံပင်တွေ
ဖိုးရိုးဖားယားဖြစ်ပြီး ချေ ွးတလုံးလုံးန ဲ့ကိုင်နေတာ သူက ဘာသံမှထွက်မလာဘူး..။ လှုပ်လည်း မလှုပ်ဘူး..။
နောက်ထပ်ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ကျနော်လည်း ပြီးသွားရော..။ အ ဲဒီတော့မှသူက ကုန်းထလာပြီး ပါးကို
လာနမ်းတယ်..။ ကျနော်တို့လည်း အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ပြီး ပ ွဲခင်းထဲကို ပြန်လာကြတယ်..။ အဲဒီအချိန်ကျနော်က
တော်တော်ဗိုက်ဆာနေပြီ..။ အကြော်စားမယ်ဆိုပြီး ဆိုင်ထ ဲဝင်စားသောက်ပြီးတော့သူက စကားစလာတယ်..။
(ကိုအ ဲ…ဗိုက်တင်းသွားပြီ….။ လမ်းမလျှောက်နိုင်တော့ဘူး..။ ဆိုင်ကယ်ပတ်စီးရအောင်..။)
အ ဲဒါန ဲ့ရာဘာခြံနားရောက်တော့သူက ဝင်အုံးမလား မေးတာန ဲ့…”
“ထပ်အုပ်ကြသေးတယ်ဆိုပါတော့…။”
“ဟီးး…ဟုတ်တယ်…တစ်ညလုံးဘဲ…ပ ွဲပြီးခါနီးမှသူ့သူငယ်ချင်းတေ ွလက်ထ ဲ ပြန်အပ်ပေးလိုက်တယ်..ဟီးးဟီးးး”
“အေပေးလေးတွေ…မင်းတို့ကို ရှင်ပြုပြီးပြီလားမေးတုန်းက အင်းမလုပ်အ ဲမလုပ်န ဲ့လာရှက်ပြနေသေးတယ်”
“ဟာ..ကိုဦးကလည်း ရှင်ပြုတယ်ဆိုတာ ကျနော်က သိမှမသိတာကို…။ မနက်ကျတော့ဗျာ..လူကိုကိုင်ရိုက်ထားတဲ့အတိုင်းဘဲ..။
သူကတော့ဘာမှ မဖြစ်သလိုဘ ဲ..။
နောက်တစ်လလောက်နေတော့အိမ်က ပြန်ခေါ်တာန ဲ့ကျနော်လည်း ရန်ကုန်ကို ပြန်လာခ ဲ့တယ်..။ အခုထိကို
ပြန်မတွေ့ဖြစ်သေးဘူး..။”
“လွမ်းတယ်ဆိုပါတော့မောင်အ ဲ…”
“အင်း..အ ဲလိုတော့မဟုတ်ပါဘူး…။ တစ်မျိုးတော့တစ်မျိုးကြီးဗျ…။”
“ဘာတွေ တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်နေတာလဲ..ကောက်ပေါက်ထည့်လိုက်မယ်…။”
ထိုသို့အော်ကြီးဟစ်ကျယ်နှင့်ပြောဆိုဝင်လာသူက လားကြီး..။ သူ့နောက်တွင်ပါကျဲ..ဝက်ကြီးနှင့်အာနိုးတို့
တစ်သီတစ်တန်းကြီး ပါလာလေသည်..။ ဆံပင်တေ ွက ဇီးရောင်တေ ွ တစ်လက်လက်နှင့်ကေတွေက လန်ထွက်နေကြသည်..။
သကြ ၤန်ဖက်ရှင်အတွက်တယောက်ဆံပင်တယောက်ကိုင်ကာ အိမ်တွင်းဖြစ်လုပ်ကိုင်ပြီး လ္ဘက်ရည်ဆိုင်သို့
ထ ွက်လာကြခြင်းဖြစ်သည်..။
ထို့နောက်မောင်အ ဲကိုတစ်ယောက်တစ်ပေါက်မေးကြသဖြင့်မောင်အဲလည်း မတတ်သာသည့်အဆုံး ဆံပင်လေး သပ်လိုက်
က ွမ်းလေးဝါးလိုက်နှင့် ပြန်ရှင်းပြရလေတော့သည်…။ အကုန်လုံးက ထိုတစ်မျိုးကြီးဟူသော အရာကို ဝိုင်း၍ တတ်စ ွမ်းသမျှ
အဓိပ္ပါယ်ဖ ွင့်ကြသော်လည်း ထင်မြင်ချက်တစ်ခု ဝင်လာတိုင်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်နောက်ပြောင်နေသဖြင့်ထို
တစ်မျိုးကြီးက ဘာမှအရာထင်မလာချေ..။ နေ ွလေရူးနှင့်အတူစကားဝိုင်းထဲတ ွင်ရောက်ချင်ရာရောက်ကာ ဖိတ်ဒ်အောက်
ဖြစ်သွားလေတော့သည်..။
ညရောက်တော့မောင်အဲ တို့ဂစ်တာဝိုင်းမှ(ရင်နာတယ်ဧပြီ) ကိုကီးကြောင်များဖြင့်သံသေးသံကြောင်အော်ဟစ်ပြီးနောက်
သကြ ၤန်ညများ ကို ပုလင်းများ..အကင်များ..သီချင်းသံများနှင့်ကုန်ဆုံးရန်တိုင်ပင်ကြလေတော့သည်..။
သေချာပါသည်…။ ထို(ရင်နာတယ်ဧပြီ) သီချင်းမှာ ဘာရယ်တော့မဟုတ်….သကြ ၤန်ကာလတစ်လျှောက်မောင်အ ဲတို့
ဂစ်တာဝိုင်းတ ွင်ရေပန်းစားသ ွားခ ဲ့လေသည်..။
ပြီးပါပြီ ။ ။
