by ဖဲပှငျ့မြားကိုကွညျ့ရငျး ဖွိုးငယျငယျစိတျပကြျသှားသညျ။ စိုးရိမျစိတျတှကေလညျး ဖွဈပေါျလာသညျ။ ဒါနဲ့ဆိုသူမဒီနေ့ (၂)သိနျးလောကျရှုံးနပွေီ။ သူမတှငျပါလာသောဆှဲကွိုးကလညျး ပေါငျထားပွီးပွီ အိမျရှငျ မစုစုဆီမှာ။ ဘယျလိုလုပျရမလဲမသိ။ သူမကိုယျက ဖဲကိုဝါသနာပါနတောခကျသညျ။ ယောငျ်ကြားဖွဈသူက ကုမ်ပဏီတဈခုမှာဝနျထမျး။ ဖဲရိုကျတာကို လုံးဝမကွိုကျ။ သို့သောျဖွိုးငယျငယျကား ဝါသနာကိုမလြြှော့နိုငျ။ ယောငျ်ကြားဖွဈသူ ရုံးသှားတာနဲ့ ရပျကှကျထဲက မစုစုတို့အိမျမှာ ဖဲသှားသှားရိုကျသညျ။ ယခုလညျး ယောငျ်ကြားဖွဈသူ ကိုဇောျထှနျး ခရီးသှားနခေိုကျ ဝါသနာအတိုငျး ဖဲနေ့တိုငျးရိုကျဖွဈသညျ။ ဒီနေ့မှ ဝိုငျးကကောငျးပွီး သူမပါလာသောဆှဲကွိုးကိုပါ ပေါငျလိုကျရသညျ။ ဒါကို ယောငျ်ကြားဖွဈသူ ပွနျလာလို့ကတော့ မိုးမီးလောငျတော့မညျ။ သူမအနဖွေငျ့လညျး ရနိုးရနိုးဖွငျ့ ဆော့မိတာ ဆှဲကွိုး ပေါငျလိုကျရတာဘဲ အဖတျတငျသညျ။ “ဖွိုးငယျရေ နငျ့အလှညျ့ရောကျပွီ” အထကျအိမျမှာ နသေော မစု၏စကားကွောငျ့ သူမ သတိပွနျဝငျလာသညျ။ ဟုတျဟုတျ မစု။ သူမအနဖွေငျ့ ဖဲသာရိုကျနရေသောျလညျး ဖဲဝိုငျးထဲတှငျ အာရုံကမရှိတော့။ ရငျဆိုငျရမညျ့ ပွသနာမြားအတှကျ ရငျလေးပွီး သောကမြားနတေော့သညျ။ ဖွိုးငယျ နငျရှုံးနတောလား နောကျမှအသံကွားသဖွငျ့ ဖွိုးငယျ လှမျးကွညျ့လိုကျသညျ။ သွောျ ကိုကြောျသကျထှနျး။ ဟငျးဟငျး ဒီလိုပါပဲ။ ကိုကြောျသကျထှနျးကား ဒီရပျကှကျထဲမှပငျ သူမယောငျ်ကြားဖွဈသူနှငျ့ရငျးနှီးသညျ။ ဒါပမေဲ့ သူမယောငျ်ကြားနှငျ့မတူ။
ဖဲရိုက်တာဝါသနာပါသလို ကျွမ်းလည်းကျွမ်းသည်။ ရပ်ကွက်ထဲက မိန်းမတွေကတော့ ကိုကျော်သက်ထွန်းကို ဖဲရိုက်တတ်သည်မှလွဲပြီး လူအေးတစ်ယောက်ဟု မြင်ကြသည်။ နင်ဖဲရိုက်တာ မကျွမ်းသေးပါဘူးဟာ ဒါကြောင့်လည်းရှုံးတာ ငါနောက်ကျနေကြည့်ပေးမယ် ဟုဆိုပြီး ကိုကျော်သက်ထွန်းက သူမနောက်မှနေပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ကျော်သက်ထွန်းသည် ဖြိုးငယ်ငယ်နောက်မှ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဖြိုးငယ်က သူမဖဲကိုဆွဲမည်ပြုစဉ် ကျော်သက်ထွန်းက နောက်မှနေပြီး သူမလက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ မဆွဲနဲ့ဖြိုးငယ် ဟုတိုးတိုးပြောသည်။ ထိုအလှည့်တွင် ဖြိုးငယ်အလျော် ရလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဖဲဝိုင်းတွင် ဖြိုးငယ်ငယ်နှင့် ကျော်သက်ထွန်းကား အတိုင်အဖောက်မိလာသည်။ အို ဖြိုးငယ်ရင်ထဲဖိုသွားသည်။ ကျော်သက်ထွန်းက သူမလက်များကိုကိုင်ပြိး ဖဲကိုဆွဲစဉ် ကိုကျော်သက်ထွန်း၏ ပုဆိုးအောက်မှာ တင်းမာနေသော ငပဲကြီးက ဖြိုးငယ်တင်ပါး အိအိကြီးများကို ပွတ်သပ်ကြည်စယ်နေသည်။ ဒါပေမဲ့ သူမ မသိချင်ယောင် ဆောင်ထားလိုက်သည်။ ကျော်သက်ထွန်းကား ဖဲဇောကပ်နေတာမို့ သိဟန်မတူ။ ဝိုင်းထဲက လူတွေကလည်း သူတို့နှစ်ယောက်ကို အာရုံမစိုက်အား။ အားလုံးက ဖဲဇောကပ်နေကြတာဆိုတော့ ကိုယ့်ဖဲကောင်းဖို့အရေးပဲ အာရုံရနေကြသည်။ ဖြိုးငယ်မှာလည်း ဖဲဇောကပ်နေသဖြင့် သူမကိုယ်လုံးလေးက ကျော်သက်ထွန်းရင်ခွင်ထဲ ရောက်လုနီးနီးဖြစ်နေပြီ။ အကိုနဲ့ကျွန်မ ကံစပ်တာပဲဟု ဖြိုးငယ်က ပြောလိုက်တယ်။ ဟုတ်လည်းဟုတ်တယ်လေ ကျော်သက်ထွန်းရောက်ကတည်းက သူမပဲနိုင်နေတာ။ ကျော်သက်ထွန်းကဝင်မရိုက်။ ဖြိုးငယ်ငယ်နောက်မှ ထိုင်ပြီးသာ ဖြိုးငယ်ကို အကြံဉာဏ်ပေးနေသည်။ ကျော်သက်ထွန်ရဲ့ နှာခေါင်းဝမှာ ဖြိုးငယ်ရဲ့ သနပ်ခါးရနံလေးများနှင့် ကိုယ်သင်းရနံ့လေးများက ကလူကျီစယ်နေပါတယ်။
ဆန့်ကျင်ဖက်လိင် အထိအတွေ့ကြောင့် ဖြိုးငယ်ငယ်ကတော့ ဘယ်လို နေတယ်မသိ။ ကျော်သက်ထွန်းကတော့ တော်တော်သာယာနေပါတယ်။ ကျော်သက်ထွန်းဟာ သူ့အိမ်ကအိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ပြီး ဖြိုးငယ်ငယ်အကြောင်းကို စဉ်းစားနေပါတယ်။ မနေ့က ဖြိုးငယ်ငယ် (၁)သိန်းလောက်ပြန်ရသွားပေမဲ့ သူမဆွဲကြိုးကိုတော့ မရွေးနိုင်သေးပါဘူး။ ဖြိုးငယ်ငယ်ဟာ အသက်(၂၅)နှစ်လောက်ပဲ ရှိပါသေးတယ်။ အသားကဖြူဖြူ၊ ခါးသိမ်သိမ်၊ ရုပ်ကလည်း မင်းသမီးလုပ်စားလို့ရပါတယ်။ သူ့ယောင်္ကျားဇော်ထွန်းဟာ သူ့သူငယ်ချင်းပါ။ သူနဲ့ရွယ်တူပေါ့။ ဇော်ထွန်းလဲ(၂၈)နှစ်သူလည်း(၂၈)နှစ်။ ကျော်သက်ထွန်းက စီးပွားရေးအဆင်ပြေသူပီပီ ရပ်ကွက်ထဲမှာ မျက်နှာပွင့်လှပါတယ်။ မိန်းမတွေကို စိတ်မဝင်စားဘူးလို့ ထင်ကြတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ကျော်သက်ထွန်း အကြောင်းကို သူ ဖဲသွားသွားရိုက်နေတဲ့ မစုက ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။ တကယ်တော့ ကျော်သက်ထွန်းက လူရှုပ်ပါ။ သူနဲ့ပတ်သက်တဲ့မိန်းမတွေက အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတွေချည်းပါ။ ဒါကြောင့်မို့ လူမသိကြတာပါ။ ကျော်သက်ထွန်းရဲ့ အကျင့်ကိုက သူများမိန်းမကိုမှ လုပ်ချင်တာပါ။ ရပ်ကွက်ထဲက မိန်းမတော်တော်များများနဲ့ သူနဲ့ မကင်းကြပါဘူး။ မစုကိုယ်တိုင်လည်း သူနဲ့မကင်းပါဘူး။ ရုပ်ကလည်းရှိ ငွေကလည်း ဖောဖောသီသီသုံးနိုင်တော့ မိန်းမတွေကလည်း ကျော်သက်ထွန်းကို ကပ်ကြပါတယ်။ ကျော်သက်ထွန်းက မိန်းမတွေကိုလုပ်တဲ့နေရာမှာလည်း တော်တော်ကျွမ်းပါတယ်။ သူလုပ်ဖူးတဲ့မိန်းမတိုင်းကတော့ သူ့ကိုစွဲသွားတာချည်းပဲ။ ယခုလည်း ဇော်ထွန်းမရှိတုန်း ဖြိုးငယ်ကို သူဘယ်လိုကြံရမလဲ ဆိုတာ အကြံထုတ်နေတာပါ။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကို သူသဘောကျနေတာ ကြာပါပြီ။ ဒါပေမဲ့ နည်းလမ်း ဘယ်လိုရှာရမှန်းမသိလို့ အခက်တွေ့နေတာပါ။ အခုတော့ သူ နည်းလမ်းကောင်းတစ်ခုကို သေသေချာချာ စဉ်းစားမိနေပါပြီ။
အဲ့နည်းလမ်းက ဘာနည်းလမ်းလည်း ဆိုတာကိုတော့ သူ့စိတ်ထဲမှာ ကြိုတင်စဉ်းစား ထားပြီးသားပါ။ တွေးရင်းတွေးရင်းနဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့တင်ပါးကြီးများကို ကျော်သက်ထွန်း မြင်ယောင်လာတာကြောင့် စိတ်ထဲက အံတကြိတ်ကြိတ်နဲ့ ဖြစ်နေပါတော့တယ်။ဖြိုးငယ်ငယ်တစ်ယောက် စိတ်အတွေး နယ်ချဲ့နေမိသည်။ ယခုအချိန်ထိ သူမဆွဲကြိုးက ပြန်မရွေးနိုင်သေး။ ယောင်္ကျားဖြစ်သူ ကိုဇော်ထွန်းပြန်လာလျှင် ဘယ်လိုရှင်းရမှန်းမသိ။ အချိန်(၂)ပတ်ခန့််တော့ ကျန်ပါသေးသည်။ မဖြိုးရေ မဖြိုး အိမ်ရှေ့မှ ခေါ်သံကြားရသဖြင့် သူမ အိမ်ရှေ့သို့ ထွက်ကြည့်လိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့မှာတော့ အရပ်(၆)ပေခန့််ရှိမည့် အရပ်အမောင်း ကောင်းကောင်းနှင့် အသားခပ်ညိုညို ယောင်္ကျား တစ်ယောက်။ အသက်က (၂၀)ကျော်ကျော်လောက်ရှိဦးမည်။ လက်ထဲမှာလည်း ခရီးဆောင်အိတ် (၂)လုံးနှင့်။ ဟိုလေ ဘာရှိလို့လဲ မသိဘူးရှင့်။ လူရွယ်က သူမကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသည်။ ထိုလူငယ်ကို သူမ မြင်ဖူးသလိုလို။ ဘယ်နေရာမှာ မြင်ဖူးမှန်းမသိ။ ဟောဗျာ မဖြိုးဘာကြည့်နေတာလဲ အမမောင် လင်းသူလေ လင်းသူ။ ဖြိုးငယ်အရမ်းအံ့သြနေသည်။ ဟယ် လင်းသူ နင် နင်ဟုတ်ပါတယ်နော်။ ဇော်ထွန်းညီ လင်းသူ။ နယ်မှာနေတာ။ သူမတို့ယူခါစက နို့နံ့မစင်သည့် လူပျိုပေါက်လေး။ ယခုတော့ လူပျိုကြီးလုံးလုံး ဖြစ်နေပြီ။ “ငါ့မောင်ရယ် အကြောင်းမကြားဘာမကြားနဲ့။ လာလာ လက်ထဲကအထုပ်တွေက အမကိုပေး” “အကိုရော” “မင်းအကိုက ခရီးထွက်သွားတယ် နှစ်ပတ်လောက်နေမှပြန်လာမယ်” “သြော်” “ဒါနဲ့ငါ့မောင်ကမလာစဖူး” “ကျွန်တော့်အလုပ်က ငွေရစရာရှိတာလေးတွေ လာတောင်းတာ အမရဲ့” “အရင်ကလည်း ရောက်ဖြစ်တယ် နေ့ချင်း ပြန်ပြန်သွားလို့။ ဒီတစ်ခေါက်က စောင့်ရမှာမို့လို့ပါ” “အမ ဒါကအမနဲ့အကိုအတွက် အင်္ကျီနဲ့ထမီ၊ ဒါကအကို့အတွက် ဘောင်းဘီရှည်တွေ အင်္ကျီတွေ လက်ဆောင်ပေါ့” “အို ငါ့မောင်ရယ် အားနာစရာကွယ် မလိုပါဘူး” မလိုပါဘူးဟု ပြောသော်လည်း ဖြိုးငယ်ငယ်ကား လင်းသူဝယ်လာသော အဝတ်အစားများကို မျက်လုံးမှ မခွာနိုင်။
လင်းသူကား စီးပွားရေး အဆင်ပြေဟန်တူသည်။ ဝယ်လာသော အဝတ်အစားများကား ဈေးကြီးသော တံဆိပ်တွေမှန်းသိသည်။ “ထမင်းစားခဲ့ပြီးပြီလား ငါ့မောင်” “စားခဲ့ပြီးပြီအမ လမ်းမှာစားခဲ့တာ” “ကျွန်တော်ရေချိုးချင်လှပြီ ခရီးပန်းလာလို့” “ဒါဆို နင့်အဝတ်တွေ အခန်းထဲ ထည့်ထားလိုက်တော့မယ်နော်” “ဟုတ် ဟုတ် မဖြိုး” လင်းသူတစ်ယောက် အခန်းထဲကကုတင်ပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ်လှဲချလိုက်သည်။မနက်ဖြန်ကျမှပဲငွေရစရာရှိသည့်လူဆီသွားတော့မည်။ သူ့အလုပ်ကပြောရလျှင်တော့တရားမဝင်သော မူးယစ်ဆေးဝါးရောင်းဝယ်သည့်အလုပ်။ ဒီတစ်ခါအဖမ်းအဆီးများရှိသဖြင့် ကယ်ရီများကကြောက်နေသောကြောင့် ကိုယ်တိုင်လာပို့ခြင်းဖြစ်သည်။ အကိုအိမ်ခဏလာတာက မနက်ဖြန်မှပိုက်ဆံရမည့်အတွက် ပိုက်ဆံစောင့်ရန်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ပင်ပန်းသဖြင့် မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားသည်။ နားထဲမှာစကားသံလိုလိုကြားသဖြင့် သူနိုးလာသည်။ မိန်းမနှစ်ယောက်အသံ။ တစ်ယောက်ကတော့ မရီးဖြစ်သူ ဖြိုးငယ်ငယ်အသံ။ “ဖြိုးငယ်ငယ် နင့်ဆွဲကြိုးကဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ။ ဒီ(၃)(၄)ရက်အတွင်း မရွေးနိုင်ရင်တော့ဆုံးပြီနော်” “ခဏလေးစောင့်ပေးပါဦးမစုရယ် ကျွန်မအဆင်မပြေသေးလို့ပါ” “နင်ကလည်းဟာ ကျော်သက်ထွန်းဆီမှာဟဲ့ နင့်ဆွဲကြိုးက ကျော်သက်ထွန်းကို တောင်းပန်ကြည့်လေ။ ကျော်သက်ထွန်းက သဘောကောင်းပါတယ်” ဘာတွေလဲမသိ။ ကြားရသလောက်ကတော့ မရီးဖြစ်သူ၏ဆွဲကြိုးက လူတစ်ယောက်ထံ ရောက်နေသည်။ ပေါင်ထားသည့် သဘောရှိသည်။ အင်း မနက်ဖြန် ပိုက်ဆံရရင်တော့ မရီးဖြစ်သူ၏ဆွဲကြိုးကို ပြန်ရွေးပေးဦးမှ လို့စဉ်းစားမိသည်။ ဆက်ပြောနေသောစကားအရ မရီးဖြစ်သူက ဖဲဝိုင်းတစ်ခုမှာ ဖဲရှုံးပြီးပေါင်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆက်နားထောင်နေလိုက်သည်။ “ဒါဆိုလည်းမစုရေ မနက်ဖြန် ကျွန်မ ကိုကျော်သက်ထွန်းနဲ့ တွေ့ချင်တယ်” “ရတယ်လေ ငါ့အိမ်မှာပဲလာတွေ့လိုက်ပေါ့ ဟုတ်ပြီလား” ပိုက်ဆံများကို လင်းသူကကျောပိုးအိတ်ထဲထည့်လိုက်သည်။ ကိုလင်းသူ ပိုက်ဆံတွေ ရေကြည့်ဦးနော် မစေ့မှာစိုးလို့ဟု ဦးအောင်မောင်းက ပြောလိုက်သည်။
မလိုပါဘူးဗျာ ကိုအောင်မောင်းကို စိတ်ချပြီးသားပါ။ ငွေကသိန်း(၃၀၀) ကွက်တိ။ ကိုအောင်မောင်းလည်း ဒီတစ်ခါ နောက်ဆုံးပဲမဟုတ်လား။ “ဟုတ်တာပေါ့ ကိုလင်းသူရယ် ဒီအလုပ်က အန္တရာယ်နဲ့မကင်းဘူးလေ။ ဒီတစ်ခေါက် အပိုင်ဆိုပြီး ချလိုက်တာပဲ” “အဟဲ ကျွန်တော်လည်းလုပ်သာလုပ်သာဖမ်းခံရမှာတော့ကြောက်တယ်ဗျ” လင်းသူက ရယ်ကျဲကျဲဖြင့်ပြောရင်း ဦးအောင်မောင်းကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ဦးအောင်မောင်း၏ တိုက်မှ သူတွက်လာခဲ့ပြီး လမ်းထိပ်သို့ရောက်သောအခါ လမ်းမှာဖြတ်လာသော တက္ကစီတစ်စီးကို တားစီးပြီး သူ့အကိုရပ်ကွက်ရှိရာသို့၏ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရောက်တော့ မဖြိုးမရှိ။ အိမ်တံခါးက သော့ခတ်ထားသည်။ ဒါနဲ့ သူလည်း မနေ့က မရီးဖြစ်သူ မဖြိုးပြောသောစကားကို သတိရသွားပြီး လမ်းမှဖြတ်လာသော ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို “ဟေ့ ညီလေး ခဏလောက်နေပါဦးကွ။ ဒီရပ်ကွက်ထဲက မစုတို့ အိမ်က ဘယ်နားလဲမသိ ညီလေး” “ဟိုလေဗျာ လမ်းထိပ်က ခြံကျယ်ကြီးဗျာ နှစ်ထပ်အိမ် ဆေးအစိမ်းရောင်သုတ်ထားတယ်” သိပ်မဝေးလှပေ။ ဒါနဲ့သူလည်း လမ်းထိပ်ကို ထွက်လာခဲ့သည်။ ထိုကောင်လေးပြသော အိမ်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ခြံတံခါးက စေ့ထားသည်။ အိမ်ရှေ့မှာလည်း ကားတစ်စီး ရပ်ထားတာကိုတွေ့ရသည်။ အိမ်ထဲသို့ဝင်ကြည့်သော်လည်း အိမ်ထဲတွင် လူရှိဟန်မတူ။ မရီးဖြစ်သူက ဒီအိမ်လာတာတော့ သေချာသည်။ ဘယ်များရောက်နေကြပါလိမ့်။ ထိုအချိန်မှာ အိမ်အပေါ်ထပ်မှ အသံလိုလိုကြားရသည်။ ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်နေသော အသံ။ “ရှင် ရှင် မယုတ်မာနဲ့နော်” ဖြိုးငယ်ငယ်ကား ကုတင်ပေါ်တွင်ပက်လက်အနေအထား။ ကျော်သက်ထွန်းက သူမကို အတင်းလုံးနေသဖြင့် သူမကရုန်းနေသည်။ မစုကိုအော်ခေါ်သော်လည်း မစုကမရှိ။ ကျော်သက်ထွန်းက ဆွဲကြိုးကိစ္စပြောမည်ဆိုပြီး မစုအိမ်မှာ ချိန်းသဖြင့်လာခဲ့ရမှ ကျော်သက်ထွန်းကား သူမကိုကြံနေခြင်းဖြစ်သည်။ မလုပ်ပါနဲ့ရှင် မလုပ်ပါနဲ့ ကျွန်မကိုသနားပါနော် ဖြိုးငယ်ငယ်ကား သနားစဖွယ် တောင်းပန်သော်လည်း ကျော်သက်ထွန်းက သနားမည့်ပုံမရှိ။
မစုက သက်သက်ရှောင်ပေးသွားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဝုန်း တံခါးတွန်းဖွင့်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။ လင်းသူကား အခန်းထဲမှ မြင်ကွင်းကြောင့် ဒေါသ တော်တော်ထွက်သွားသည်။ မရီးဖြစ်သူ မဖြိုးငယ်ငယ်ကို လူတစ်ယောက်က လုံးနေသောမြင်ကွင်း။ “မင်း မင်း ဘယ်သူလဲ” ကျော်သက်ထွန်းကား အနည်းငယ်လန့်သွားသည်။ “ဘယ်သူလဲ ဆိုတော့ သူကငါ့အမပဲ။ လူယုတ်မာ” ခွပ်ခွပ်။ လင်းသူကား ကျော်သက်ထွန်းပါးချိပ်ကို ဘာမပြောညာမပြော ပစ်ထိုးလိုက်သည်။ အရှိန်လွန်ပြီးငိုက်ကျလာသော ကျော်သက်ထွန်းအရှိုက်ကို ဒူးနဲ့ပစ်တိုက်လိုက်သည်။ ဒုစရိုက်လုပ်ငန်း လုပ်နေသူပီပီ အသတ်အပုတ် ကျွမ်းကျင်သောလင်းသူကို ကျော်သက်ထွန်း မယှဉ်နိုင်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်လဲကျသွားစဉ် လင်းသူ ခွစီးပြီး ပက်ပက်စက်စက် ထိုးသည်။ ကျော်သက်ထွန်းမျက်နှာကား ရာသီလာသွားချေပြီ။ “မောင်လေး တော်တော့လက်လွန်မယ်” ဖြိုးငယ်ငယ်က လင်းသူကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ ဒါတောင် ကျော်သက်ထွန်းကို လှမ်းကန်ဖြစ်အောင် ကန်လိုက်သေးသည်။ “သွားရအောင်ပါ မောင်လေးရယ် လာလာ” ဟုချော့မော့ပြီး အတင်းဆွဲခေါ်ခဲ့ရသည်။ “အဟင့်ဟင့် မောင်လေးရယ် တကယ်တော့အမအမှားတွေပါ” အိမ်ရောက်သည်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်ကား သူမ အကြောင်းများကိုပြောပြီး ငိုချေပြီ။ ဒီလိုဆိုတော့လည်း လင်းသူရင်ထဲ တစ်မျိုးကြီးဖြစ်သွားသည်။ မဖြိုးငယ်ငယ်ကို သနားမိသည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကလည်း ဒါကိုသိပါတယ်။ လင်းသူ သနားတတ်မှန်းသိလို့ ပိုငိုပြပါတယ်။ သူ့အကို သူမယောင်္ကျား ကိုဇော်ထွန်းသာ ဒီကိစ္စကိုသိသွားလျှင် မိုးမီးလောင်မှာလေ။ ဒီကောင်လေး သူ့အကိုကို ပြန်မပြောအောင် ဘယ်လိုနှုတ်ပိတ်ရမလဲလို့ စဉ်းစားနေတာ။ လင်းသူကား သူမငိုနေကတည်းက သူမပုခုံးကိုဖက်ကာ ချော့နေသည်။ “အမရယ် မငိုပါနဲ့ ဒီအကြောင်းတွေ အကိုကြီးကိုပြန်မပြောပါဘူး။ ပြီးတော့ အမဆွဲကြိုးကိုလည်း ကျွန်တော် ပြန်ဝယ်ပေးပါ့မယ်။ ဒီလူကြီးနဲ့ သွားမပတ်သက်နဲ့တော့” ဖြိုးငယ်ငယ်ကား ဝမ်းသာသွားသည်။ “အို ငါ့မောင်ရယ်။ အမ ဝမ်းသာလိုက်တာ လိမ်မာလိုက်တဲ့ငါ့မောင်” “ဟို ဟိုလေ အမ” သူ့ရင်ကား တဒိန်းဒိန်းခုန်နေသည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ မရီးဖြစ်သူ ဖြိုးငယ်ငယ်၏ အိစက်သော အထိအတွေ့များက သူ့ရင်ကို တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ခုန်နေစေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။
အမ ဟို ဟိုလေ လင်းသူ အသံများ တုန်ယင်နေသည်ကို ဖြိုးငယ်ငယ်သတိထားမိသည်။ သူမကွန်ယက်ထဲ မတ်ဖြစ်သူ လင်းသူ ကျရောက်သွားပြီဆိုတာကို သိသည်။ ဒါကြောင့်မို့ လင်းသူ နှုတ်ခမ်းကို သူမလက်ညိုးဖြင့် လှမ်းပိတ်လိုက်သည်။ “မပြောနဲ့ ငါ့မောင်။ မင်းရန်ကုန်ရောက်တိုင်း အမတို့အိမ်မဝင်ဘဲ ရှောင်ဖယ်ဖယ်လုပ်နေတာ ဘာကြောင့်လ”ဲ “ဟိုဟို အဲ့ဒါကလေ” “မပြောနဲ့တော့ မင်းဟာလေမပွင့်မလင်းနဲ့ မင်းအမကိုချစ်နေတာမဟုတ်လား။ ဒါကြောင့်မို့ထင်တယ် ဟင်းဟင်း” လင်းသူ မျက်နှာမထားတတ်အောင် ဖြစ်သွားသည်။ “ဟွန်း ချစ်နေတာကို ချစ်လိုက်တာမဟုတ်ဘူး” ဖြိုးငယ်ငယ်ကား လင်းသူကို ဖက်ထားရင်း ပြောလိုက်သည်။ “အခု မင်းကိုကြီးလဲ မရှိဘူး မင်း ဘာကြောက်နေတာလဲ။ မင်းကို အမချစ်ခွင့်ပေးတယ် ချစ်ချင်သလို စိတ်ကြိုက်ချစ်ပစ်လိုက်စမ်းပါ မောင်လေးရယ်” လင်းသူကား စိတ်တွေလွတ်သွားချေပြီ။ မရီးဖြစ်သူ၏ ပါးကိုဖက်နမ်းလိုက်သည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ တုံ့ပြန်မှုကလည်း ကြမ်းသည်။ လင်းသူကို အပြန်အလှန် နမ်းရှုပ်ပြီး တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် သဲသဲမဲမဲနမ်းကြသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ လျှာချင်းဖလှယ်ကြသည်။ လင်းသူရဲ့ လက်တစ်ဖက်က အလိုလို မရီးဖြစ်သူရဲ့နို့တွေကို တစ်ဖက်ကလည်း ထမိန်အောက်ကို လက်ရှိုကာ ပင်တီပေါ်မှနေပြီး အဖုတ်ကို လက်ဖြင့်ပွတ်နေသည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကလည်း စကားမပြောနိုင်။ အသက်ရှုသံတွေပြင်းလာပြီး သူမလက်ကလည်း လင်းသူလည်ပင်းကို လှမ်းဖက်ထားကာ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ရင်း တစ်ဖက်က လင်းသူပုဆိုးအောက်မှ ထောင်ထနေတဲ့လီးကြီးကို မျောက်ငှက်ပျောသီးရသလို ဆုပ်နယ် ပေးနေပါတယ်။ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ ရမ္မက်ကြွသံ တဟင်းဟင်းတွေကလည်း ထွက်ပေါ် လာပါတော့တယ်။ အခန်းထဲကို သွားရအောင် မောင်လေးရယ် နော်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ ညုတုတု ရမ္မက်သံနဲ့လွှမ်းနေတဲ့ စကားသံလေးအဆုံးမှာ နှစ်ဦးသားဟာ ပွေ့ဖက် နမ်းရှုပ်ရင်း ဖြိုးငယ်ငယ်တို့လင်မယားအိပ်တဲ့ အခန်းထဲကို ရောက်ရှိသွားပါတယ်။ အခန်းထဲရောက်တဲ့အခါ မရီးဖြစ်သူဖြိုးငယ်ငယ်ကို ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲ လိုက်တဲ့အခါမှာ ဖြိုးငယ်ငယ်ကလည်း သူ့ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်တာကြောင့် သူလည်းကုတင်ပေါ် ထပ်ရက်ကြီး လှဲကျသွားပါတယ်။ မရီးဖြစ်သူဖြိုးငယ်ငယ်နှင့် မတ်ဖြစ်သူလင်းသူတို့ဟာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အငမ်းမရ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်း ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို လင်းသူက လမ်းဖြုတ်နေသလို လင်းသူရဲ့ကြယ်သီးတွေကို ဖြိုးငယ်ငယ်က လှမ်းချွတ်နေပါတယ်။
လင်းသူရဲ့ပုဆိုးကို ဖြုန်းခနဲ ဖြိုးငယ်ငယ်က လှမ်းဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ထမိန်ကိုလည်း လင်းသူကလျှာ့လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ဖြိုးငယ်ငယ်ကလည်း ဖင်ကိုကြွပေးလိုက်တာ လင်းသူကဆွဲချွတ်ပြီး ထမိန်ကို ကုတင်အောက် ချထားပါတယ်။ လင်းသူကလည်း မရီးဖြစ်သူရဲ့ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အလှအပတွေကြောင့် ပိုမိုပြီး ရမ္မက်ကြွလာပါတယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့နို့တွေကို လင်းသူက ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ စို့ပေးလိုက်တာကြောင့် ဖြိုးငယ်အသည်းတွေ ကျိန်းသွားပါတယ်။ အို မောင် အအ ။ သူမရဲ့နို့ကြိးတွေကို စို့နေတဲ့ လင်းသူရဲ့လီးကြီးကို သူမအဖုတ်ဝလေးနဲ့ တေ့ပေးလိုက်တာနဲ့ လင်းသူက အဖုတ်ထဲကို သူ့လီးကြီးကို စိုက်ထည့်လိုက်ပါတယ်။ ဖွတ် ဒုတ် အမေ့။ လင်းသူရဲ့လီးကြီးက သူမအဖုတ်အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီး အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ စိုက်ချခြင်းခံလိုက်ရတာကြောင့် ဖြိုးငယ်ငယ် အော်မိလိုက်ပါတယ်။ လင်းသူရဲ့ လီးကြီးက ကြီးလိုက် ရှည်လိုက်တာလည်း လွန်ပါရော။ သူ့အကို ဇော်ထွန်းထက်ကြီးပြီး တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ကြီးပါ။ အမ နာလို့လားဟင် ကျွန်တော် ရပ်လိုက်ရမလား။ လင်းသူက စိုးရိမ်သွားတာကြောင့် မေးလိုက်တာပါ။ ဒါကြောင့် ဖြိုးငယ်ငယ် နည်းနည်း တင်းသွားပါတယ်။ “ဟွန်း လူအထဲကို သူ့ဟာကြီး အကုန်ထည့်ထားပြီးမှ ရပ်လိုက်ရမလားတဲ့ ။ ခနဲ့တာလား ဆက်လုပ်ပေါ့ အမဟာ ကွဲချင်ကွဲပေ့စေ” ဒါကြောင့် လင်းသူကလည်း မညှာတော့ပါဘူး။ သူ့လီးကြီးကို မရီးဖြစ်သူ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ အဖုတ်လေးထဲကို မညှာမတာကို ရက်ရက်စက်စက် ဆောင့်ချတော့တာပါပဲ။ ဖွတ်ဖွတ် ဗြစ် စွပ်စွပ် အအ ။ ဖြိုးငယ်ငယ်ဟာ အဖုတ်ထဲ တရစပ်သွင်းထုတ်လုပ်နေတဲ့ လင်းသူလီးကြီး အရသာကို ကောင်းကောင်း အရသာခံနေပါတယ်။ သူမရဲ့ လက်သည်းရှည်တွေနဲ့ လင်းသူရဲ့ တင်ပါးတွေကို ကယောင်ကတမ်း နဲ့ကုတ်မိပါတယ်။ ဒီလိုလုပ်ခံရရင် ယောင်္ကျားလေးတွေအနေနဲ့ ပိုပြီးစိတ်ကြွတတ်တာကို သူမကြားဖူးပေမဲ့ မရည်ရွယ်ပဲလုပ်မိတာပါ။
ဒီလိုလုပ်လိုက်တာနဲ့တစ်ပြိုင်နက် လင်းသူရဲ့လက်တွေက သူမနို့နှစ်လုံးကိုကိုင်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ပါတော့တယ်။ ဖွတ် ဖွတ် ရီးအား ကျွီကျွီ ။ လင်းသူရဲ့ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လွန်းတာကြောင့် ကုတင်ကြီးကလည်း တကျီကျီသံတွေ မြည်ကုန်ပါပြီ။ “အင်းအင်း အ အ အို မောင်လေး မောင်လေး အအ” ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ နှုတ်က ကယောင်ကတမ်းနဲ့ အော်ညဉ်းသံတွေ ထွက်လာပြီး သူဖရဲ့တင်ပါးကြီးတွေ ကော့ကော့တက်လာကာ သူမရဲ့ဖင်ကို ရှုံ့ရှုံ့ပြီး သူမအဖုတ်ထဲ ဝင်လာတဲ့ မတ်ဖြစ်သူလင်းသူရဲ့ လီးကြီးကို အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေနဲ့ ညှပ်ပြီး ညှစ်ညှစ်ပေးနေသလို သူမရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း မွေ့ယာပေါ်မှာ ခင်းထားတဲ့ အိပ်ယာခင်းစတွေကို ဆုပ်ပြီး ဆွဲနေပါတယ်။ ဖွတ်ဖွတ် ရှီး စွပ် “အင်း အင်း မောင်လေး” လင်းသူမှာလည်း သူ့လီးကို မရီးဖြစ်သူဖြိုးငယ်ငယ်က အဖုတ်နဲ့ ညှစ်ညှစ်ပေးနေတာကြောင့် လိုးရတာ အရမ်းကောင်းနေပါတယ်။ မောင်လေး မောင်လေး အအ ဆောင့်ဆောင့် မောင် မြန်မြန်ဆောင့်ပါ။ အမထွက်တော့မယ်။ ဖွတ် ဖွတ် ပလွတ် ပလွတ် ပြစ်ပြစ်။ လင်းသူလည်း အားကြိုးမာန်တက်နဲ့ လိုးလိုက်တာ မရီးဖြစ်သူဖြိုးငယ်ငယ်ဟာ ငယ်သံပါအောင် အော်ဟစ်ပြီးနောက် ဖင်ကြီး ကော့တက်လာကာ အဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်တွေ ထွက်သွားပါတယ်။ သူလည်း လရေတွေကို ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို တဗြင်းဗြင်း ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ပန်းထုတ်ပြီး ဖြိုးငယ်ငယ်ပေါ် မှောက်ရက်ကြီး အဖုတ်နဲ့လီး တပ်ရက်ကြီး ထပ်ကျသွားကာ ဖြိုးငယ်ရဲ့နို့တွေပေါ်မှာ မျက်နှာအပ်ပြီး အမော ဖြေနေပါတယ်။လင်းသူဟာ မရီးဖြစ်သူ ဖြိုးငယ်ငယ်နု့ိတွေပေါ်မှာ မှောက်နေရင်း ဖြိုးငယ်ငယ်ကို ဘယ်လို ထပ်လိုးရမလဲလို့ စဉ်းစားနေပါတယ်။ သူဇာတ်ကားတွေထဲကလို မရီးဖြစ်သူကိုဖင်ပါ ချဖို့စဉ်းစားနေတာပါ။ “အမ ကျွန်တော့်ကို ချစ်လားဟင်” “မောင်လေး ဘယ်လိုမေးလိုက်တာလဲ။
မမမင်းကိုချစ်လို့ပဲ လိုက်လျောခဲ့တာလေ” “ဒါဆို အမကို မောင်လေး တစ်ခုလောက် တောင်းဆိုချင်တယ်” “မောင်လေးသဘောလေ” “ဟိုလေ အမကို ဖင်လိုးချင်လို့” “ဖြိုးငယ်မျက်နှာလေး ငယ်သွားသည်။ သူမ၏ မတ်တော်မောင် ချစ်မောင်လေးက သူမဖင်ကို လိုးချင်သည်ဆိုတော့လေ” “မောင်လေးရယ် ဖင်ကိုတော့မလုပ်ပါနဲ့ကွယ်။ အမကိုသနားပါ နင့်အကိုတောင် တစ်ခါမှမလိုးဖူးဘူး” “အိုဗျာ မမ အဲ့ဒါဆို ကျွန်တော့်ကို မချစ်ဘူူးလို့ပဲ မှတ်လိုက်မယ်” ဖြိုးငယ်ငယ်အကျပ်ရိုက်သွားသည်။ “ဟွန်း သိပ်ဆိုးတဲ့ကောင်လေး လုပ်လုပ်သိပလား ဖြည်းဖြည်းတော့လုပ်နော”် “အင်းပါ မမရဲ့” ဖြိုးငယ်ငယ်ကား ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဖက်ထောက်ကာ ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ပေးလိုက်သည်။ ပြူးကားနေသော ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးများအလယ်တွင် ဖြိုးငယ်ငယ်၏ စအိုပေါက် ညိုတိုတိုလေးက ထွက်လာသည်။ လင်းသူလည်း မရီးဖြစ်သူ ဖြိုးငယ်ငယ် နောက်တွင် ဖင်ကြားတွင် မျက်နှာအပ်လိုက်ပြီး စအိုပေါက်ကို ယက်လိုက်သည်။ အို မောင်လေး မရွံဘူးလားကွယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကား သူမရဲ့ဖင်ကို လင်းသူ ယက်ပေးပြီး ဆွသဖြင့် သိပ်ကြိုက်သွားသည်။ ချစ်တာကိုးမမရဲ့။ လင်းသူကား သူမကို အရမ်းချစ်တယ်လို့ ထင်မြင်သွားသည်။ လင်းသူကား ဖြိုးငယ်ငယ်ဖင်ပေါက်ကို တံတွေးများဖြင့် ထွေးချလိုက်ပြီး သူ့လီးကိုလည်း တံတွေးများဖြင့် ပွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မရီးဖြစ်သူဖြိုးငယ်ငယ်၏ ဖင်ပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးအား တေ့လိုက်သည်။ “မောင် ဖြေးဖြေးလုပ်နော်” “အင်းပါ” ဖင်ကား အရမ်းကျပ်သဖြင့် လင်းသူက ဂရုတစိုက် ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်သည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကား ဖင်ကို ပါကင်ဖောက်ခံရသဖြင့် သနားစဖွယ်အော်တော့သည်။ အမေရေ သေပါပြီ ကျွတ်ကျွတ် ။ လင်းသူရဲ့ လီးကြီးကား ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ဖင်ပေါက် ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ စိုက်ဝင်သွားသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ချော့သွင်းသည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကား နာကျင်မှုကြောင့် တအားအားအော်ဟစ်ပြီး သက်သာလိုသက်သာငြား ဖင်ကြီးကို ကော့ထားသည်။ ဖင်ကြွက်သားများ၏ ညှစ်အားကြောင့် လင်းသူ လီးမှာလည်း ပြုတ်တူဖြင့် ညှပ်ခံထားရသလို တင်းကျပ်ပြီး ခံစားနေရသည်။ အအ မောင်လေးရေ။ ဖြိုးငယ်ငယ်ဖင်ကြီးထဲတွင် သွင်းထုတ်လုပ်နေသော လင်းသူမှာ ဖင်လိုးရတာ ကောင်းလာသလို ဆယ်ချက်အကျော်တွင် ဖြိုးငယ်လည်း အရမ်းကောင်းလာသည်။ ဖွတ် ဖွတ် ။
ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖင်လိုးပြီး လီးဆွဲထုတ်သောအသံက အခန်းထဲတွင် မှန်မှန်လေး ထွက်ပေါ်နေသည်။ ဆောင့်ဆောင့် မောင်လေးရေ အင်းအင်း။ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့အဖုတ်ကို လက်ဖြင့်နှိုက်ပြီး စောက်စိကို ကလိကာ ဖြိုးငယ်ငယ်စိတ်များကြွအောင် လင်းသူက ဖိနေသဖြင့် ဖြိုးငယ်ငယ်ကား ဖင်ခံရတာကို ကြိုက်လာသည်။ လင်းသူလည်း ဖင်ညှစ်အားဒဏ်ကို မခံနိုင်သဖြင့် ဖြိုးငယ်ဖင်ထဲ လရေများ ပန်းထွက်ပြီး။ နောက်ဆုံးမှာတော့ လင်းသူကား သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သော အခါတွင် ဖြိုးငယ်ငယ်၏ ဖင်ပေါက်ထဲမှ သူ့လရေများ ထွက်ကျလာလေတော့သည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကား မှောက်ခုံကြီးကျသွားကာ လင်းသူကား သူမဘေးနားဝင်လှဲလိုက်ပြီး သူမလည်ပင်းများကို တရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေတော့သည်။ “အမ အမကိုလုပ်ရတာ မဝသေးဘူးဗျာ တစ်သက်လုံး ဒီလိုနေရရင်ကောင်းမယ်” “အိုမောင်လေးရယ် မင်းအကိုပြန်မလာခင် နှစ်ပတ်လောက် အချိန်ရသေးတယ်” “အမကိုစိတ်ကြိုက်တာချ ပါးစပ်ရော အဖုတ်ရော ဖင်ရော တစ်နေကုန်တာချ သိလား ငါ့မောင် ဟင်းဟင်း တစ်နေကုန် ငါ့မောင် အလိုရှိသလို မမကိုသုံး ခ်ခ်” ဖြိုးငယ်ငယ်ကား ရမ္မက်လွှမ်းသောအသံဖြင့် လင်ငယ်လေးလင်းသူကို ပြန်ဖက်ရင်း ခပ်ချွဲချွဲညုလိုက်ပါတယ်။ မစုကား တဆတ်ဆတ်တုန်လာသော ခြေထောက်များကို အနိုင်နိုင်ထိန်းနေရသည်။ မြင်ခဲ့ရသော မြင်ကွင်းများကြောင့် သူမ ထမိန်ပေါ်မှာလည်း သူမစိတ်ထန်သဖြင့် ကျလာသော စောက်ရည်များကြောင့် အကွက်ကြီးဖြစ်နေပြီ။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကို ရန်တွေ့ရန် လိုက်လာသောသူမသည် ဖြိုးငယ်ငယ်အိမ် ရောက်သောအခါ ဖြိုးငယ်ငယ်ကို သူမ မတ်ဖြစ်သူက ဘွတ်နေသောမြင်ကွင်းကို ချောင်းကြည့်ပြီး သူမပါ အရှင်လတ်လတ် ထိုနေရာမှာ အစားထိုးခံချင်စိတ် ဖြစ်ပေါ်သွားသည်။
ဖြိုးငယ်ငယ်ကလည်း သူမထင်သလို ငအတော့မဟုတ်။ မတ်ကို လင်ငယ်တော်ပြီး အပေါက်စုံကုန်းနေသည်။ သူမမတ်တော်မောင်ကလည်း ကျော်သက်ထွန်းထက် ရုပ်သန့်သည့်အပြင် လီးကြီးကလည်း ကျော်သက်ထွန်းထက် ကြီးပြီးရှည်တာကို သူမ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်တို့လိုးပွဲကို သူမ အားရအောင် ဆက်လက်ကြည့်ရှုနေသည်။ ဘယ်နှစ်ချီမှန်းကို မမှတ်မိ။ ဖင်ထောင်လိုးရော၊ မုဆိုးထိုင်လိုးရော၊ ပက်လက်လိုးရော နည်းပေါင်းစုံဖြင့် ဖြိုးငယ်ငယ်နှင့် သူမ မတ်တော်မောင်(လင်ငယ်)တို့ လိုးပွဲကို တစ်နေကုန်ချောင်းပြီး ဘယ်သူမှမသိအောင် အသာအယာ ခြံထဲမှ ထွက်ခွာခဲ့သည်။ “ဟင်းဟင်း လင်းသူရေ နောက်တစ်ခေါက်လာမှ အပိုင် ဆွဲစားလိုက်ဦးမယ်” ဟု ကြုံးဝါးလိုက်သည်။ ဇော်ထွန်းကား နယ်သို့ခရီးထွက်လာမှပြန်လာသည်။ ချစ်ဇနီးလေး ဖြိုးငယ်ငယ်က သူ့ညီလင်းသူ သူမရှိချိန် လာသွားသေးတယ်လို့ ပြောတယ်။ နယ်မှာအလုပ်ရှိလို့ သူမရောက်ခင်တစ်ရက်ကပဲ ပြန်သွားတယ်တဲ့။ ရပ်ကွက်ထဲမှာလည်း သူခိုးတွေက သောင်းကျန်းနေသဖြင့် စိတ်တထင့်ထင့်နှင့် ချစ်ဇနီးကိုစိတ်မချဘဲ ခရီးထွက်သွားသော သူ့အနေဖြင့် ညီငယ်လေးလင်းသူ သူမရှိတုန်း သူ့အိမ်မှာလာတည်းရင်း စောင့်ရှောက် ပေးသွားတာကို ကျေးဇူးတင်နေမိသည်။ ဇနီးဖြစ်သူကလည်း ပြောသည် အိမ်မှာ သူခိုးခဏခဏကပ်သည်။ လင်းသူရှိလို့သာတဲ့။ ဒါကြောင့် လင်းသူကိုဖုန်းဆက်ပြီး နောက်တစ်ခါ သူခရီးထွက်လို့ ညီငယ်လင်းသူ ရန်ကုန်ရောက်လာလျှင် သူ့အိမ်မှာပဲအိပ်ဖို့ ကြိုမှာထားလိုက်သည်။ လင်းသူကလည်း ရောက်ဖြစ်လျှင် ဝင်တည်းပါမည်ဟု ပြန်ဖြေသဖြင့် သူပျော်သွားသည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကတော့ သူ့ယောင်္ကျားကို ကုမ္ပဏီမှ ခရီး ခဏခဏထွက်ခိုင်းပါစေ ဆုတောင်းနေသည်။ ပြီးတော့ မစုကလည်း အခုတလော သူ့ကို သဘောကောင်းနေသည်။ ပြီးတော့ ဟိုတစ်ခါလာတည်းတဲ့ နင့်မောင်လေးကို အမကို မိတ်ဆက်ပေးပါ ဟုပြောပြီး လက်ဆောင်များ ခဏခဏဝယ်ပေးသဖြင့် ဒီတစ်ခါလာလျှင် မိတ်ဆက်ပေးမည်ဟု အာမခံထားရသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းတော့မသိ တစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုပဲလေ…ပြီးပါပြီ။
