Author: admin

အကိတ်ကြီး ကိတ်တာမှ ကောက်ချိတ်နေတာပဲ သူမ တင်ကြီးပိုင်ရှင်။သူမနာမည်က စန္ဒီတဲ့။အသက်က ၃ဝကျော်လောက်ပီ။ဇိုးကြီးတို့ရပ်ကွက်ထဲပြောင်းလာတာမကြာသေးဘူး။ တကိုယ်တည်း အပျိုကြီးမမတယောက်ပါ။ဇိုးကြီးရဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အိမ်ကိုမှ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပြောင်းလာတာ။အိမ်ပြောင်း အိမ်ရွေ့ကတည်းက သူမကို ဇိုးကြီးသတိထားမိတာ။သူမ တင်ကြီးကိုပေါ့။တရက် ဇိုးကြီးအိမ်ကို မုန့်ဟင်းခါးလာပို့တယ်။ အိမ်တက်ပေါ့။မိတ်ဖွဲ့တာပေါ့။ဇိုးကြီးက အိမ်ရှေ့မှာ ရေချိုးနေတာ။အောက်ခံ Boxerနဲ့။သူမက ရဲရဲဝင့်ဝင့်ကို ဝင်လာတယ်။ဟိတ်မောင်လေး မမက …

ဇေယျသီရိ တက္ကသိုလ်မှာ လက်ထောက် ပါမောက္ခ ဟန်နရီ ရာဇဝင် ဘာသာရပ်ကို လာပြနေသည်မှာ ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုနီးပါး ကြာမြင့်ခဲ့ပြီ။ ပရော်ဖက်ဆာဟု ဆိုသော်လည်း ဟန်နရီမှာ အသက် ၃၀ ကျော်ကျော် ၄၀ မပြည့်သေး၊ အသက်က ငယ်ငယ် အားကစားလိုက်စားသူဖြစ်၍ ဗလတောင့်တောင့်၊ ပါးသိုင်းမွှေးခပ်ရေးရေးနှင့် ဟန်နရီမှာ ကျောင်းဆရာနှင့်မတူပဲ …

ဧပြီလ၏ အပူဒဏ်ကို အကာအကွယ်ရလိုရငြား စွပ်ကျယ်ပါးကို ဝတ်ထားသော်လည်း အလိုလိုနေရင်း ချွေးများထွက်ကာ လူက စီးကပ်ကပ်နှင့် အိုက်စပ်စပ်နိုင်လှသည်..။ သို့သော် ဗာဒံပင်အောက် ထိုင်နေခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လေတိုက်တိုင်း အေးခနဲ ခံစားမှုနှင့်အတူ သီချင်းညည်းနေရသည်က အရသာတစ်မျိုးပင်..။ အဲအဲ တစ်ယောက် အပြင်လည်း လျှောက်မသွားချင် အိမ်မှာလည်း မနေချင်သဖြင့် …

( ဘုံခုနှစ်ဆင့် )ကျုပ် အလုပ်က စောစောပြန်လာခဲ့တာ ညပိုင်း အချိန်ပို ဆင်းရမှာတဲ့။ကားဆေးသုပ်လုပ်ငန်းပါ အလုပ်က မနိုင်ဘူးဗျ ဆရာပါ ဝင်လုပ်နေရတာ။ကျုပ်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဦးမြင့်စိုးနဲ့ မမဖြူကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ကျုပ်နာမည်က ကျော်ဦး မမဖြူက ကျုပ်အမ အရင်း နာမည်က ခင်နှင်းဖြူပါ။ဦးမြင့်စိုးက မမဖြူယောင်္ကျားရဲ့ ဦးလေးပါ အသက်က ၅၅ကျော်နေပါပြီ။ယောက္ဖအဖေ …

ရေးသူ – ဂျူနီယာဝင်းထိန်(အောက်ဖော်ပြပါဇာတ်လမ်းသည် ရသစာပေသာဖြစ်ပီး အတုမယူပညာသာယူရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။)တင်ယုနွယ် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်နေရသည်။ လူနေထူထပ်သော ရန်ကုန်မြို့ကြီးမှာ လူတန်းစားအမျိုးမျိုးရှိသည့်အနက် အလုပ်သမားလူတန်းစား များပြားခြင်းကြောင့် ညနေစောင်းအလုပ်ဆင်းချိန်များ၌ ကားဂိတ်တွေမှာ လူတွေပုံလို့နေ၏။ ထိုအချိန်မှစ၍ကားတွေလူကျပ်သွားသည်မှာ ညရှစ်နာရီခွဲလောက်အထိ ကားပေါ်တိုးတက်၍ပင် မရနိုင်။ထို့နောက်ပိုင်းတွင်တော့ ကားကရှားသွားပေပြီ။ တင်ယုနွယ်တို့အလုပ်က မော်တာစက်ချုပ်လုပ်ငန်း။ အလုပ်ကျလျှင် ကျသလိုအိမ်ပြန်နောက်ကျတတ်သည်။ တခါတရံဆို …

တစ်နေ့မှာတော့ ကျမရေမချိုးခင်ထမိန်ရင်လျားနဲ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတုန်းဗြုန်းဆို fbကနေ သိတာဆိုပြီး မိတ်ဆွေတရောက် ရုတ်တရက်ရောက်လာပါတယ်.. ကျမနည်းနည်းလန့်သွားတယ် အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိကြပေမဲ့အိမ်ထဲမှာတစ်ယောက်ယောက်တွေ့သွားလို့မဖြစ်ဘူး. .ဟဲ့..နင်ဘာလာလုပ်တာလဲ..ကံချားကဘာမှပြန်မဖြေဘဲ..ကျမကိုဖက်လိုက်ပြီးရင်လျားထားတဲ့ထမိန်ကိုဖြေလိုက်ပြီးကျမနို့နှစ်လုံးကိုသူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ဆုပ်နယ်လိုက်ပါတယ်..အိုး..ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ.မီးဖိုခန်းထဲမကောင်းဘူး..တစ်ယောက်ယောက်ဝင်လာရင်ခက်လိမ့်မယ်..ကျမဘယ်လိုပြောလဲမရပါဘူး ကံချားရဲ့ပူနွေးတဲ့လက်ဖဝါးနဲ့ကျမရဲ့နို့သီးနှစ်လုံးကိုပွတ်သပ်နယ်ဖတ်နေတာကြောင့် ကျမဟာရှိန်းကနဲဖိန်းကနဲ ဖြစ်လာပြီးကာမစိတ်တွေဝုန်းဆိုထလာပါပြီ သူဟာထမိန်ကိုခါးအထိလျှောချလိုက်ပြီးကျမနို့သီးခေါင်းတွေကိုစုတ်လိုက်ပါတယ်. .အား..ကျမရင်တွေဖိုလာပါတော့တယ်. .သူဟာကျမနို့သီးကိုစုတ်လိုက်သူ့လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ လျှက်ပေးလိုက်လုပ်နေတာကြောင့်ကျမလဲသူ့ခေါင်းကိုဖက်ထားပြီးနို့နှစ်လုံးကိုကော့ပေးလိုက်မိပါတယ် အို..ကံချားနင်ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲအဟင့်.ဟင့်..ငါမနေနိုင်တော့ဘူးနော်.ဟင်းဟင်း အဟင့် .အား. ကောင်းလိုက်တာစိတ်တွေထလာပြီကွာ. အိုး..နို့သီးခေါင်းကိုစုတ်ပေးတာအရမ်းကောင်းတယ် အား..အိုး..သူဟာလက်တစ်ဖက်နဲ့နို့ကိုကိုင်ဆုပ်ထားရင်းနောက်တစ်ဖက်က ကျမစောက်ဖုတ်ကိုနှိက်လိုက်ပါတယ်… ကျမထမိန်ကကွင်းလုံးကျွတ်သွားပြီးကျမဟာကိုယ်တုံးလုံးပကတိဖြစ်သွားပါတော့တယ် …

“ ဘာမှန်းလဲမသိဘူး…”လက်ထဲက စာရွက်ပိုင်းလေးကို ခေါက်လိုက်ရာက ဘေးဘီကိုကြည့်လိုက်တော့ စောစောက စာလာပေးသော (၁၉) နှစ် (၂၀)နှစ်လောက်အရွယ် ကောင်လေးကို မတွေ့ရတော့ပေ။ ဒီနေ့သင်တန်းပိတ်ရက်ဖြစ်လို့ ရေမိုးချိုးအဝတ်အစားလဲကာ ခါတိုင်း သင်တန်းပိတ်ရက်များကလို သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သီတာ့ဆီ သွားဖို့ မနက်စာကို စောစောလေးစားပြီး ထွက်၍အလာမှာ ဒီစာတိုလေးကို လမ်းထိပ်ရောက်တဲ့အချိန်မှာ ရရှိလိုက်ရတာဖြစ်သည်။ …

သူမနာမည် မိုးစု။ ကျောင်းပြီးတော့ ချစ်သူနဲ့ လက်ထပ်ဖြစ်သည်။ ယောင်နောက် ဆံထုံးပါဆိုသည့် ထုံးစံအတိုင်း သူမ ချစ်သူနောက် အတူလိုက်နေသည်။ သူမက အလုပ်လုပ်ချင်သော်လည်း ချစ်သူက ခွင့်မပြုသဖြင့် အိမ်တွင် ကျန်ရစ်သည်။ အိမ်တွင်တော့ ယောက္ခမနဲ့အတူနေရသည်။ ယောက္ခမက ပင်စင်အငြိမ်းစားတစ်ဦးဖြစ်သဖြင့် ကုလားထိုင်တွင်ထိုင်ကာ စာဖတ်နေသည်က များသည်။ ယောက်ျားကတော့ …

“လင်း လဲ့” ဆို လျှင် အ.ထ.က(၅) တစ်ကျောင်းလုံး မသိသူမရှိပေ။ လင်းလဲ့က စာတော်ရုံသာမက အသားဖြူဖြူလေးနှင့် ချောလဲချောလှလဲလှသည်။ ကျောင်းမှာဘာဖွင့်ပွဲအခမ်းအနား ဘဲရှိရှိ လင်းလဲ့က ဗန်းကိုင်အဖြစ် အရွေခံရသည် ချည်းပင်ဖြစ်သည်။ လင်းလဲ့နေတာကလည်း ကိုယ်ပိုင်ခြံဝန်း ကိုယ်ပိုင်တိုက် ကိုယ်ပိုင်ကားနှင့်ဖြစ်၍ ဘဝလှသော လင်းလဲ့ဟု ပင်ဆိုရမည်ဖြစ်ပါသည်။ အလှတရားဟူသည် …

မပုရေ စိုးကိုသံပုရာရည်တစ်ခွက်လောက်ယူခဲ့ပေးပါ” အချိန်အတော်ကြာသော်လည်းမပုကပေါ်မလာချေ၊ထို့ကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်ထိုင်နေရာမှထ ကာမီးဖိုချောင်သို့ထွက်လာလေသည်၊မီးဖိုချောင်ထဲတွင်လည်းမပုကိုမတွေ့ရသောကြောင့်အလုပ် သမားတန်းလျားဖက်သို့ထွက်လာလေသည်၊မပု၏အခန်းရှေ့တွင်ယောက်ျားဖိနပ်တစ်ရံနှင့်မပု၏ ဖိနပ်ကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့်သူမ၏စိတ်ထဲမှစဉ်းစားလိုက်မိသည်၊ “အင်း ။ မပုမှာယောက်ျားမရှိဘူး ။ သူ့ဧည့်သည်လားမသိဘူး” စိုးမိုးခိုင်သည်တန်းလျားနားသို့တဖြည်းဖြည်းကပ်သွားရင်းလှေခါးနားရောက်သောအခါအိမ် ထဲမှအသံများကိုကြားလိုက်ရလေသည်၊ငယ်ရွယ်သူပီပီစပ်စုလိုသောကြောင့်ထရံအပေါက်မှအသာ ချောင်းကြည့်လိုက်လေသည်၊အခန်းထဲတွင်မပုနှင့်ခြံစောင့်ကိုအေးတို့ကိုမြင်လိုက်ရသည်၊ကိုအေး ကအပေါ်ပိုင်းတွင်အဝတ်မရှိဘဲပုဆိုးကိုကွင်းသိုင်းထားကာမပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားတွင်ဆောင့် ကြောင့်ထိုင်နေလေသည်၊ မပု၏အဝတ်များသည်လည်းဘေးတွင်ပုံကျနေကာတစ်ကိုယ်လုံးဗလာ ဖြစ်နေလေသည်၊ကိုအေးသည်မပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုအသာဆွဲဖြဲလိုက်ပြီးသူမ၏နို့အုံများကိုလက် ဖြင့်ဆုပ်နယ်နေလေသည်၊မပုကကိုအေး၏လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ှုသူမ၏စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်၊ “ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော်ကိုအေး” “အေးပါကွာ” စိုးမိုးခိုင်သည်ထိုမြင်ကွင်းကိုအသည်းတယားယား။ ရင်တဖိုဖိုနှင့်ကြည့်နေမိလေသည်၊ အသက်အရွယ်ကအသိဉာဏ်ပေးသော်လည်းမျက်မြင်တွေ့ရခြင်းသည်ပထမအကြိမ်ဖြစ်လေသည်၊ …