Category: books

ကျမနာမည်ကစုလှိုင် အိမ်ထောင်ရှင်မတစ်ယောက်ပေါ့ ကျမ အမျိုးသားကတော့ ကိုနိုင်အောင်ပါ။ ကျမနှစ်ယောက်စလုံး ကုမ္ပဏီတစ်ခုထဲမှာပဲ အတူတူလုပ်ကြပါတယ်။ လင်မယားနှစ် ယောက်စလုံးက ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းတွေဖြစ်တဲ့အတွက် အိမ် ထောင်သက်တမ်းလေးနှစ်အတွင်းမှာ ကလေးမယူဖြစ်ကြသေး ပါဘူး။ ကိုနိုင်အောင်ကတော့ အသက်၃၄ နှစ်ရှိပြီး ကျမကသူ့ ထက်အသက်လေးနှစ်ငယ်ပါတယ်။ ကျမတို့မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတော့ ငွေကြေးကြွယ်ဝချမ်းသာသော ယောင်္ကျားဖြစ်သူ ကိုနိုင်အောင်ရဲ့မိဘတွေကနယ်မှာခေါ်ထား သော်လည်း …

ကျနော့်နာမည်ကဇေရဲပါ ခင်တဲ့သူတွေက ကိုဇေလို့ခေါ်ကြသလို ကိုရဲလို့လဲခေါ်ကြတယ် ကျနော်ကအလုပ်တော့မယ်မယ်ရရမရှိပေမယ့်အိမ်ကမိသားစုကုန်စုံဆိုင်လေးမှာမိဘတွေကိုကူပြီးဘဝကိုဖြတ်သန်းနေသူတစ်ယောက်ပေါ့ အားတဲ့အချိန်တွေမှာတော့အချစ်တက္ကသိုလ်ကြီးကိုဝင်ပြီးဟိုဖတ်ဒီကြည့်နဲ့ အလုပ်ဝိုင်းလုပ်လိုက်နဲ့တစ်နေ့တစ်နေ့အချိန်တွေကုန်နေတာပေါ့ ကျနော်ကအရင်ကတည်းကဆံပင်ရှည်ကောင်မလေးတွေဆိုအရမ်းသဘောကျတာ အဲလိုဆံပင်ရှည်မလေးတွေကိုသာပိုင်ဆိုင်ရရင်ချစ်ရရင်ဆိုပြီးတစ်နေ့တစ်နေ့ စိတ်ကူးရင်းနေရတာပေါ့ ပြီးတော့တက္ကသိုလ်ထဲကသူတို့ ချစ်သူတွေ မိန်းမတွေကို ပုံတွေမျှပေးတာတွေကိုလဲ အရမ်းသဘောကျတာ အဲလိုနဲ့တစ်နေ့တော့ဆံပင်ရှည်မလေးတစ်ယောက်ရဲ့ပုံကို ကျောင်းထဲက ညီကိုတစ်ယောက်က တင်လိုက်တော့အဲတာကို အရမ်းသဘောကျပြီး ပုံလေးတွေထပ်တင်ပေးဖို့ ကို သွားတောင်ပြောခဲ့သေးတာအဲ့ဒီမှာပဲ ကျနော့်ဘဝထဲကို နှင်းဆိုတဲ့ကောင်မလေး …

ကျမလိုမိန်းကလေးတယောက်မှာ အတူနေတဲ့ယောကျာ်းနှစ်ယောက်ရှိတယ်ဆို ယုံမလားဟင်… ထူးခြားတဲ့ကျမဘဝကဒီလိုစခဲ့ပါတယ်လူတိုင်းကိလေသာတဏှာနဲ့မကင်းပါဖူး.. ကျမလဲလူတယောက်ပဲမို့အပြစ်ရှိတယ်လို့မခံစားရပါဖူး.. ကျမ အသက် ၁၉နှစ်အရွယ်မှာ ကိုကိုနဲ့စတွေ့ခဲ့တယ် ကိုကိုက ကျမထက်၆နှစ်ကြီးတယ်လေ.. ဒီအရွယ်ထိ ပိပိပြားပြားနေလာခဲ့တဲ့ကျမ ကိုကိုရဲ့စူးရဲတဲ့အကြည့်တွေမခံနိုင်ပါဖူး.. တိုတိုပြောရရင်ချစ်သူတွေဖြစ်သွားကြတယ် နှစ်သစ် နေ့လေးမှာပေါ့..။ ကျမကအဖြေပေးတာနဲ့ကိုကိုက ကျမကိုမျက်နှာအနှံ့အနမ်းတွေပေးလိုက်တာ ကျမမှာ ရင်ထဲမောပြီးနေရောဘဲလေ.. ကိုကိုကတဆင့်တက်ပြီး ကျမအင်္ကျီအောက်ထဲလက်ရှိုထည့်တယ် နို့ကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်စကိုင်ပါတော့တယ်..အထိအတွေ့ကြောင့်သာယာတာရောကြောက်တာကောပေါင်းပြီးလှုပ်တောင်မလှုပ်နိုင်ပါဖူး လူတွေလဲရှိတယ်ကိုကိုဆိုတော့ …

ကျမနာမည်က ဖြိုးသူဇာ လူမျိုးပေါင်းစုံနေတဲ့ တနသာ်ရီတိုင့်းရဲ့ ရွာလေးတစ်ရွာမှာနေတယ် အဖေဖြစ်သူက ငယ်ငယ်ထဲက ဆုံးသွားတယ် အမေ နဲ့ အမေ့ရဲ့ ညီမဖြစ်သူ အဒေါ်တို့နဲ့နေတယ် အမေက အရက်သမား မိန်းမဆိုးပေါ့ အဒေါ်ဖြစ်သူက ဖဲသမား လေ ကျမကို ရွာက ရပ်မိရပ်ဖတွေက ကျောင်းထားပေးလို့ ကျောင်းဆိုတာ နေခဲ့ရတဲ့ဘဂပေါ့…ဇာတ်လမ်းအစ …

ကျနော့်မိန်းမနာမည်အေးအေးသင်း၊အသက်နှစ်ဆယ်အရွယ်လောက်၃၄၂၄၃၆ဆိုဒ်ဘော်ဒီလှတဲ့အပျ ို ချောခယ်မနာမည်ကအေးအေးနှင်း၊သင်းသင်းနှင့်နှင်းနှင်းပေါ့။အရှက်ကုန်ဆိုသလောက်ကျနော်တို့လင်မယားကဲခဲ့တာပြောပြမယ်၊၊မင်္ဂလာဦးညမှာကိုသင်းသင်းကိုကျနော်လိုးတာ၊ခလေးတွေအိပ်ပေမယ့်ခယ်မကမအိပ်သေးဘူး၊သူ့အသံမကြားရတော့အိပ်ပြီဆိုပြီးတွယ်တာ၊၊နယ်မှာဆိုတော့လင်မယားခန်းအတွက်သင်းသင်းနှင့်နှင်းနှင်းတို့အိပ်တဲ့အခန်းကိုယူလိုက်ရတယ်ဝါးထရံကာလေးတွေနဲ့ပေါ့မိဘတွေနှင့်ခလေးတွေကအောက်ထပ်မှာအိပ်ကြပြီးကျနော်တို့ကအပေါ်ထပ်ခိုးလေးပေါ်မှာနှင်းနှင်းကတော့ကျနော်တို့အခန်းဘေးကအပြင်မှာခြင်ထောင်ပြီးအိပ်နေတယ်သူကတော့အိပ်ရာပြောင်းလို့မအိပ်နိုင်သေးဘူးကလေးတွေအသံတိတ်သွားမှကျနော်လည်းသင်းသင်းကိုနမ်းပြီးအဝတ်အစားတွေချွတ်လိုက်ကြတယ်၊၊မီးမှောင်နေပေမယ့်ပူမှာစိုးလို့ခေါင်းရင်းကပြူတင်းတံခါးဖွင့်ထားတာလရောင်လေးကအခန်းထဲဝင်နေတာလေ၊၊အဝတ်အစားတွေချွတ်တော့ကျနော့်မိန်းမကိုယ်လုံးလေးကပေါ်လာတယ်၊၊လရောင်လေးနှင့်အရမ်းမိုက်တယ်ဗျ၊၊နို့လေးကလုံးပြီးမာနေတာပဲ၊၊အပေါ်ကခွပြီးနို့စို့ပစ်လိုက်တယ်၊၊” ယားတယ် ကိုကျော်”တဲ့အေးလေသူမှနို့စို့မခံဘူးတာ၊၊သမီးရည်းစားဘဝကကျနော်လည်းလူမလစ်လို့နို့မစို့ခဲ့ရဘူးလေ၊၊နို့လေးကိုအင်္ကျီအောက်ကပဲလက်နှိုကိပြီးပဲကိုင်ခဲ့ရတာကိုး၊၊ကျနော်လည်းအားပါးရစို့တော့သင်းသင်းကအသံလေးတွေထွက်လာတယ်၊ဒီတော့ကျနော်လည်းအောက်ဆင်ပြီးအဖုတ်ကိုယက်ပစ်လိုက်တယ်၊”မရွံဘူးလား…ကိုကျော်”လို့အသံတိုးလေးနှင့်ပြောတော့“မရွံပါဘူးကိုယ့်မိန်းမဟာပဲရွံပါဘူးသင်းသင်းလည်းရွံလို့မရဘူးနှော်” “အင်းပါ..ကိုကျော်တောင်လုပ်ပေးတာ မရွံပါဘူး”ကျနော်လည်းအကွဲကြောင်းတလျောက်ယက်ပေးတာသင်းသင်းကအသံတွေထွက်နေတယ်၊၊အိမ်မှာအဖေအမေတွေနိုးသွားမှာစိုးလို့သာသိပ်အသံမထွက်တာလေ၊၊ကျနော်မိန်းရပြီဆိုတော့ကာမစည်းစိမ်အပြည့်အဝခံချင်တယ်လေ၊၊ကိုယ်ယက်ပေးမှသင်းသင်းကိုနောက်ဆိုစိတ်တိုင်းကျခိုင်းလို့ရမှာမို့ကျနော်ကအပျိုစင်အဖုတ်ကိုအားရပါးရယက်ပေးနေတာ၊၊အဖုတ်ကိုဖြဲပြီးလျှာကိုမွှေပစ်လိုက်တော့ “အင်း ဟင်းအင်းဟင်းနှင့်မြည်တယ်၊၊လျှာနှင့်ယက်တော့လည်းအသံက”ပလပ်..ပလပ်အသံတောင်ထွက်တယ်၊၊ထွက်မှာပေါ့သင်းသင်းကလည်းအရည်တွေထွက်နေတာကိုး၊ကျနော်ကကာမစိတ်နည်းနည်းထန်တယ်၊၊လူပျိုဘဝမှာတောင်ဂွင်းထုရင်အနည်းဆုံးသုံကြိမ်လောက်ထုနိုင်တယ်၊၊လေးကြိမ်မြှောက်ထုတဲ့အချိန်မှာပုံမှန်သွားလာနိုင်ပေမယ့်လှေကားအဆင်းမှာမလွယ်ဘူး၊အတက်မှာတက်နိုင်ပေမယ့်အဆင်းမှာဒူးခွေပြီးလဲချင်သလိုဖြစ်တာကြောင့်လေးကြိမ်မထုတော့ဘူး၊သုတ်ထွက်လည်းထိန်းထားနိုင်တယ်လေ၊၊ကျနော်ကသင်းသင်းအစေ့ကိုလျှာဖျားနှင့်ထိုးဆွပေးတာသင်းသင်းတစ်ယောက်”အီး ဟီး”ဆိုပြီးတုန်တုန်သွားတယ်၊၊အစေ့ကိုနှစ်မိနစ်လောက်စုပ်ပေးတာသင်းသင်းတစ်ယောက်တုန်ပြီးအဖုတ်ထဲကအဖြူနှစ်ကလေးတွေထွက်ပြီးသူမပြီးသွားတယ်။ပြီးတော့ဘာမှမလုပ်ရဘဲ၊၊အသက်ရှူသံတွေထွက်ပြီးမောနေတယ်ဗျို့။ ကျနော်လည်းသင်းသင်းပြီးသွားတော့ရပ်လိုက်ပြီးသင်းသင်းဘေးပက်လက်လှန်လိုက်တယ်”သင်းသင်းကိုကျော်လီးကိုစုပ်ပေးဦ”ဆိုပြီးလီးအရေပြားကိုလှန်လိုက်တယ်၊၊သင်းသင်းလည်းအိပ်ရာကထလာပြီးတပြွတ်ပြွတ်နှင့်စုပ်တယ်၊၊ဘယ်အရသာရှိပါ့မလဲ၊၊တောင်တော့တောင်နေတာပေါ့လီးနှင့်လျှာနှင့်တွေ့တာမတောင်ပဲနေပါ့လား၊အင်းရန်ကုန်ရောက်မှသင်ပေးရမယ်၊၊သုံးမိနစ်လောက်ပဲစုပ်ပြီးအာညောင်းတယ်ဆိုပြီးရပ်လိုက်တယ်၊၊ အဲဒါကြောင့်နှင်းနှင်းကိုလိုးဖို့ကြံရတော့တာပေါ့ကုတင်မရှိတော့မွေ့ယာမှာပဲပက်လက်လှန်ပြီးလှေကြီးထိုးပြီးဆွဲရတယ်၊၊အစေ့နှင့်အဖုတ်ကိုလီးနှင့်ကလော်ပြီးသုံးမိနစ်လောက်အထဲကိုမထည့်ပဲလုပ်လိုက်တယ်၊၊သင်းသင်းဆီကအသံလေးထွက်လာမှအဖုတ်ထဲလီးစသွင်းတာ၊အပျိုဆိုတော့တန်းပြီးသွင်းပစ်လို့ရတယ်အရမ်းနာသွားမယ်၊၊ဒီတော့အဖျားလောက်ပဲသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နှင့်သုံးမိနစ်လေးမိနစ်လောက်အချိန်ဆွဲပြီးလိုးပေးပြီးသင်းသင်းအသံလေးခပ်စိပ်စိပ်ထွက်လာမှာဆက်ကနဲထိုးသွင်းပစ်လိုက်တာ”အာ့….ကိုကျော်”ဆိုပြီးအသံကျယ်ကျယ်ထွက်သွားတယ်၊၊အပြင်မှာနှင်းနှင်းတောင်အိပ်နေရင်း္ဂလန့်နိုးသွားလောက်တယ်။ပြီးတော့ကျနော့်ရင်ဘတ်ကိုတွန်းသေးတယ်၊၊ကျနော်လည်းခဏတော့ရပ်ပစ်လိုက်ပြီးနို့ပြန်စို့ရတာပေါ့၊၊သင်းသင်းဆီကအသံထွက်လာတော့ထပ်ပြီးအဆုံးထိသွင်းပစ်ရတာပေါ့၊၊ဒီတော့လည်းသင်းသင်းကတဟီးဟီးအသံထွက်လာတာပေါ့၊၊ကျနော်ကအားနှင့်မဆောင့်ရတော့အားမရဘူးဗျ၊၊ဆယ်မိနစ်လောက်တွယ်ထည့်လိုက်ပြီးရပ်လိုက်တယ်၊၊ပြီးတေားသင်းသင်းကိုကုန်းခိုင်းပြီးနောက်ကနေလိုးတော့”နာတယ် ကိုကျော်ဆိုတော့တဖြေးဖြေးကြိတ်လိုးလေးလိုးရတာပေါ့နောက်ထပ်ဆယ်မိနစ်လောက်လိုးပြီးတော့ကျနော်လည်းပြီးချင်လာတာလေ၊၊ကျနော်အဆုံးထိထည့်ပြီးပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တာပေါ့ဗျာ၊၊လူလည်းနည်းနည်းတော့ဟိုက်သွားတာပေါ့ဗျာ။”သင်းသင်းကောင်းရဲ့လား””အင်း”ကျနော်တို့နှစ်ယောက်အဝတ်အစားထဝတ်ပြီးဖက်ကာအိပ်လိုက်ကြတာပေါ့။ နောက်တစ်ရက်မိုးလင်းတော့စင်းသင်းတို့အဖေအမေကိုကန်တော့ပြီးရန်ကုန်ကိုလာလိုက်တယ်၊၊ရန်ကုန်မှာကျတော့စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်လိုးရတော့အရမ်းကောင်းတာပေါ့သင်းသင်းလည်းလီးစုပ်တတ်လာသလိုဖင်တောင်ချလို့ရလာတယ်၊၊ချစ်စခင်စကြင်နာစပဲလေအပီအပြင်ဆော်လို့ရလာတာ့ပေါ့ဗျာ။ကျနော်လည်းအလုပ်ကငွေရနေတော့ပျော်ပျော်ရွှင်ပါပဲ၊၊တစ်လနောက်တော့သင်းသင်းအဖေကားတိုက်ခံရပြီးဒူးခေါင်းရိုးကျိုးတယ်၊၊ကျန်တဲ့နေရာကျိုးပေမယ့်ကျောက်ပတ်တီးစည်းလိုက်တာကောင်းသွားပေမယ့်၊ဒူးခေါင်းရိုးကျိုးတာကျတော့မကောင်းတော့ပဲချိုင်းထောက်ကြီးနှင့်နေရတာဘာအလုပ်မှမလုပ်နိုင်တော့ဘူးခလေးတွေကလူလားမမြောက်သေးတော့အားလုံးကျနော့်တာဝန်ဖြစ်လာတယ်၊၊ငွေရတဲ့ကာလမို့လို့သင်းသင်းတို့မိသားစုကိုထောက်ပံ့ထားနိုင်တယ်လေ၊၊သင်းသင်းကသူ့အဖေအမေမိသားစုကိုထောက်ပံ့ထားတဲ့ကျနော်ကိုရွှေပေါ်မြတင်ဆိုသလိုပဲ၊၊ကျနော်ဘယ်လိုလုပ်လုပ်ခွင့်ပြုတာပဲ၊၊ကျနော်လည်းလိုးရင်းဆော်ရင်းသင်းသင်းကကိုယ်ဝန်ရလာတယ်၊၊အစောပိုင်းခြောက်လအထိကျနော်လုပ်ဖြစ်တယ်၊၊နောက်တော့မလုပ်ရဲတာနှင့်လီးစုပ်ခိုင်းရတာပေါ့၊၊ဒါပေမယ့်သိပ်အားမရတော့ဘူး။သင်းသင်းကဈေးဝယ်ဘာဝယ်တာလမ်းလျောက်တော့ဝယ်နိုင်သေးတယ်၊၊ကျနော်ကရှစ်နာရီလောက်ရုံးသွားရလို့သူနှင့်မလိုက်ဖြစ်ဘူး၊သင်းသင်းပဲမနက်စောစောထတမင်းကြော်ပဲပြုတ်ဝယ်ကော်ဖီဖျော်ပြီးဈေးသွားလေ့ရှိတာပေါ့၊၊ခြောက်လလောက်ကြာတော့သင်းသင်းကိုစောင့်ရှောက်ရအောင်နှင်းနှင်းကိုကျနော်တို့ဆီလွှတ်လိုက်တယ်၊၊ကျနော်လည်းနှင်းနှင်းရောက်လာ့သင်းသင်းပြောတာနှင့်အခန်းတွေကန့်ရတာပေါ့နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်လည်းတစ်လုံးထပ်ဝယ်ရတာပေါ့၊၊နှင်းနှင်းကသူ့အမအိမ်မှာနေရပြီးတိုက်ခန်းဆိုပြီးလုံခြုံတာကြောင့်လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေတယ်၊၊သူ့အမဈေးသွားတဲ့အချိန်သူကထမင်းကြော်ကော်ဖီဖျော်ပြီးကျနော်ကိုလည်းကျွေး သူလည်းစားပေါ့၊၊သူကညအိပ်ရင်ဘရာရောပင်တီပါချွတ်အိပ်လေ့ရှိတယ်။သူ့အခန်းဘက်ကပြူတင်းပေါက်မရှိတော့ပူတယ်လေ၊၊အဝတ်ပါးလေးဝတ်ပြီးတော့ပေါ့မနက်ကမှဘရာဝတ်ပြီးအိပ်ခန်းထဲကထွက်လာပြီးမျက်နှာသစ်သွားတိုက်ပြီထမင်းကြော်တာ။ကြာလာတော့ကျနော်နှင့်ပိုပြီးရင်းနှီးလာသလိုကျနော်လည်သွားရည်တမျှားများကျနေမိတယ။် ကျနော်လည်းအချစ်ကတစ်ယောက်တည်းနှင့်မလုံလောက်တော့ဘူးအချစ်များများလိုချင်လာတယ်၊ဒီတော့ခယ်မချောချောလှလှကိုလိုးချင်လာတယ်၊၊ဆိုရိုးစကားတောင်ရှိသေး၊ခဲအိုဆိုတာခယ်မပေါင်တစ်ခြမ်းကိုပိုင်တယ်ဆိုတာ၊ကျနော်ကတစ်ကိုယ်လုံးရအောင်ကြံမယ်ကျနော်လည်းနေမြင့်လေအရူးထလေဆိုသလိုသင်းသင်းကိုယ်ဝန်ရင့်လေတဏှာပိုးထလေပေါ့ဗျာ။ဘာလို့လည်းဆိုရင်တရက်တရက်လီးစုပ်ခံရတာနှင့်အာသာမပြေဘူး၊တညတလေတံခါးလေးစေ့ရုံစေ့ထားပြီးအားမရတဲ့ညဆိုရင်မိန်းမကိုကုန်းခိုင်းပြီးဖင်ကိုဖြေးဖြေးလေးလိုးသေးတယ်၊၊ကိုယ်ဝန်ရှစ်လလောက်အထိသင်းသင်းကိုစည်းရုံးပြီးလိုးတယ်၊၊သင်းသင်းကလည်းကိုယ်ဝန်ရှိပေမယ့်၊ကျနော့်တောင်းဆိုချက်ကိုလိုက်လျောရတယ်၊၊သူကလည်းကျနော်အမြန်ပြီးအောင်အသံလေးတွေထွက်ပြီးအော်ရတာပေါ့လေ၊၊ကျနော်လည်းတမင်တကာနှင်းနှင်းသိအောင်အီးအားအီးအားပေါ့၊နှင်းနှင်းကသိတယ်မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာ၊၊တခါတလေမိန်းမမရှိတုန်းလေးတဏှာစကားတွေပြောပြောနေတော့နှင်းနှင်းကတံခါးပိတ်အိပ်တာဗျ၊ဂျက်ထိုးထားတော့ဝင်မရဘူးပေါ့၊၊တနေ့မှာမနက်အစောကြီးနှင်းနှင်းဝမ်းသွားတယ်။သုံးလေး ကြိမ်သွားတော့ဆေးသောက်ပြီးဆက်အိပ်တယ်၊နှင်းနှင်းတံခါးပိတ်ဖို့မေ့သွားတာပေါ့၊၊သူ့အမသင်းသင်းဈေးသွားတယ်လေ၊ကျနော်လည်းအိပ်ရာကထပြီးထမင်းကြော်ကြော်ပေးမယ့်သူမရှိတော့နှင်းနှင်းအခန်းကိုကြည့်တဲ့အခါတခါးစေ့ထားရုံသာတွေ့တော့ကျနော်ဝင်သွားလိုက်တယ်၊ဒီအကွက်ကကျနော်ကျားချောင်းချောင်းနေတာလေနှင်းနှင်းကိုလီးကြိုက်သွားအောင်လိုးလိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်ထားတာကိုး၊၊ပင်ပန်းလို့လားမသိဘူးပက်လက်ကလေးခြေပစ်လက်ပစ်အိပ်ပျော်နေတယ်၊။လုံချည်ကမကျွတ်ပေမယ့်ဖြေလျော့နေတာပေါ့၊၊အင်္ကျီပါးပါးအောက်မှာစီကာ့လောက်နို့လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးတွေ့ရတော့စို့ချင်လိုက်တာ၊၊ကျနော်ဆုံးဖြတ်ချက်ကနို့စို့ဖို့မဟုတ်ဘူးလေ၊နောက်ဆိုအဖုတ်ရရင်နို့ကကြိုက်သလောက်စို့လို့ရတယ်မဟုတ်လားဒီတော့အဖုတ်ကိုလုပ်ဖို့ထမီလေးဖြေပြီးအပေါ်ကအောက်ကိုလျောချလိုက်တာပေါ့၊အိပ်ရေးပျက်လို့လားမသိဘူးမနိုးဘူးဗျ၊၊ကျနော်နှင်းနှင်းအဖုတ်ကိုကြည့်တော့သိပ်လှတယ်။အမွှေးကလည်းနုနုလေး၊အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကသိပ်လှတယ်၊၊ကျနော်လျှာနှင့်အကွဲကြောင်းတစ်လျောက်ယက်ပေးလိုက်တယ်ဗျ။မနိုးသေးဘူး၊ဆယ်ချက်လောက်ယက်ပေးလိုက်တာအဖုတ်မှာကျနော့်သွားရေတွေနှင့်ချွဲလာတယ်။။ကျနော်အားမရဘူးခြေနှစ်ချောင်းထောင်းလိုက်တော့အင်းအင်းဆိုပြီးတချက်လှုပ်သွားတယ်မနိုးသေးဘူး၊လျှာနှင့်ကုန်းပြီးအကွဲကြောင်းထဲမွှေလိုက်တော့နှင်းနှင်းလန့်နိုးလာပြီး“ဟာ….ကိုကျော်ဘာလုပ်တာလဲ”“ဖယ်မမသိရင်အားလုံးပြသနာပဲ”ဆိုပြီးရုန်းထွက်ဖို့လုပ်တယ်၊ဝမ်းသွားထားတော့သိပ်မလှုပ်နိုင်ဘူး၊ကျနော်ကလည်းသိတယ်၊ဒါကြောင့်သူ့ရင်ဘတ်ကိုခွမျက်နှာကိုနှင်းနှင်းခြေဖက်ကိုမျက်မှာမူထိုင်လိုက်တယ်၊၊ကျနော့်ကိုယ်လုံးဖိထားတော့နှင်းနှင်းမလှုပ်နိုင်တော့ဘူး၊၊လူကသာမလှုပ်နိုင်မယ့်လက်ကကျနော့ကျောကိုလက်နှစ်ဘက်နှင့်ရိုက်ပြီး”ကိုကျော် မလုပ်ပါနဲ့သမီးကိုလွှတ်ပါ””မမသိသွားလိမ့်မယ်”ကျနော်ကမလွှတ်တဲ့အပြင်ဖင်ကိုဆွဲမကာဖင်အောက်ခွခေါင်းအုံးသွင်းလိုက်တယ်၊၊ဖင်ကြီးပေါ်ကိုမြောက်တက်လာတယ်၊၊ကျနော်အားရပါးရယက်ပေးလိုက်တယ်၊ငိုနေတဲ့အသံတိတ်သွားတ်၊၊အရည်တွေလည်းထွက်လာတယ်၊၊သူမရုန်းနိုင်တော့ပါဘူး၊အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားဖြဲပြီးအစေ့ကိုစုပ်ပစ်လိုက်တယ်၊၊ငါးမီနစ်လောက်ယက်ပေးလိုက်တာနှင်းနှင်းတစ်ယောက်တဆက်ဆက်တုန်ပြီးပြီးသွားတယ်၊၊ကျနော်နေရာပြောင်းပြီးပေါင်ကြားဒူးထောက်လိုက်တော့ မလုပ်ပါနဲ့ကိုကျော်မမသိရင်မိုးမီးလောင်ပါ့မယ်၊၊”“ငါရှင်းနိုင်တယ်နှင်း”ဆိုပြီးအဖုတ်ထဲလီးသွင်းလိုက်တယ်၊၊ပြီးတော့အင်္ကျီကိုအပေါ်တွန်းတင်တင်ပြီးနို့သီးခေါင်းသေးသေးလေးတွေကိုစို့ရင်းလီးဒစ်ဖျားလေးနဲ့အဆုံးအထိမသွင်းဘဲအရည်လိုက်လာအေင်တဖြေးဖြေးနဲ့ငါးမီနစ်လောက်အသားကျအောင်လိုးနေလိုက်တယ်၊၊နှင်းနှင်းလဲမရုန်းကန်နိုင်တော့ဘဲမျက်စိပဲမှိတ်ထားရတာပေါ့လေ။ဘယ်လောက်ပဲငြင်းဆန်ဆန်လီးနှင့်အဖုတ်တွေ့ရင်အဖုတ်ကသူ့အလုပ်ကိုသူသိတာပေါ့၊၊မကြာပါဘူးနှင်းနှင်းတယောက်ညည်းသံတိုးတိုးလေးထွက်လာတယ်လေ၊ဒီတော့ကျနော်အချိန်မဖြုန်းတော့ဘူးအမှေးပါးဟိုင်မင်ကိုထိုးခွဲလိုက်တော့နှင်းနှင်းမျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီး”အားးးနာလိုက်တာကိုကျော်ရယ်”တဲ့၊”ခဏလေးပါနှင်းနှင်းမကြာခင်ကောင်းသွားမှာပါ”“မမလာလို့မိသွားရင်ကျမပြသနာတက်ပါ့မယ်”“သင်းသင်းလာဖို့အဝေးကြီးပါ”ကျနော်လည်းအေးအေးဆေးလုပ်လို့ရပြီလေဒီတော့လည်းနှင်းနှင်းကောင်းအောင်နို့စို့ရင်းလိုးလိုက်တယ်၊ပထမတော့ဖြေးဖြေးနောက်တော့အားလည်းသုံးရတာပေါ့၊၊နှင်းနှင်းကကျနော့်ခါးကိုခြေထောက်နှစ်ဘက်နှင့်တောင်ချိတ်လိုက်သေးတယ်၊၊ပါးစပ်ကလည်းတအင်းအင်းတဟင်းဟင်းညည့်းလို့ဒါတောင်သူဝမ်းသွားထားလို့အာလျော့နေတာ၊၊သူသာနေကောင်းရင်အရမ်းကောင်မှာအချိန်အေးအေးဆေးဆေးရလို့သုတ်ထိန်းလိုးတာတောင်ကျပ်ထုပ်နေလို့မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်မှာနှင်းနှင်းရောကျနော်ရောပြီးသွားတယ်။ပြီးသွားတော့ရပ်လိုက်တဲ့အခါမှာ”ကိုကျော်ကျမ ဗိုက်ကြီးသွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”“ဗိုက်ကြီးသွားရင် နင့်ကိုငါယူမယ်”“ဘယ်လိုဖြစ်မှာလဲ ကိုကျော်”“ငါ့တာဝန်ထားစမ်းပါ၊ညနေငါဆေးဝယ်လာခဲ့မယ်”ဆိုပြီးအခန်းအပြင်ထွက်လိုက်တယ်၊သတိရလို့သနပ်ခါးတုံးကိုယူပြီးတခါးဂျက်ထိုးတဲ့ဂွင်းကိုထုပစ်လိုက်တယ်၊၊နောက်နေ့အေးအေးဆေးဆေးဝင်လို့ရအောင်လေ။ကျနော်လည်းရေမိုးချိုးပြီးရုံးကိုလစ်လာလိုက်တယ်၊နှင်းးနှင်းကတော့အိပ်ရာကမထနိုင်တော့ဘူးအိပ်ပြီးကျန်ခဲ့တော့တယ်ညနေပြန်ရောက်တော့ သင်းသင်းမရိပ်မိအောင်နှင်းနှင်းကိုဆေးဝယ်ပေးလိုက်တယ်၊၊နောက်တနေ့နံနက်သင်းသင်းဈေးသွားချိန်ရောက်တော့နှင်းနှင်းကထမင်းကြော်လေးထကြော်တော့ကျနော်နှင်းနှင်းနောက်ကနေဖက်ပြီးမွှေးမွှေးပေးလိုက်တယ်နှင်းနှင်းက“ကိုကျော်ရယ်….ကျမတို့မသင့်တော်ပါဘူး”“ဘာလို့မသင့်တော်ရမှာလည်းနှင်းနှင်း”“ကိုကျော်တစိမ်းမဟုတ်ဘူးလေ..မမယောက်ျားဆိုတော့”“အော်နှင်းနှင်းကလဲ ခယ်မနှင့်ခဲအိုဆိုတာဒီလိုပဲ၊ကိုကျော်ကနှင်းနှင်းကိုချစ်နေတာလေ၊”“မမသိသွားရင်မခက်ဘူးလား”“သိသွားတော့လည်းကိုကျော်နှစ်ယောက်ပေါင်းမှာပေါ့”“ကိုကျော်ကလည်း မနှင်းကရပါ့မလား”“ရအောင်ကြံမှာပေါ့”“ကျမရှက်တယ်ကိုကျော်၊အမယောက်ျားနှင့်ဖြစ်တာ”“အော် …

ကျွန်တော့်နာမည် အာကာပါ… အင်းစိန်မှာ နေတယ်အင်ဂျင်နီယာနဲ့ ဘွဲ့ရပေမယ့် အလုပ်ကတော့ကားပွဲစားဆိုတော့ဝင်ငွေလဲအသင့်အတင့်ပေါ့… လွန်ခဲ့တဲ့ ၁ နှစ်လောက်မှ အိမ်ထောင်ကျတာမွန်ပြည်နယ်ဘက်ကနေ ရန်ကုန်မှာစါရင်းကိုင်လာလုပ်နေတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ပေါ့ကျွန်တော့်မိန်းမကအသက် ၁၀ နှစ်ငယ်တယ်အခုမှအသက်၂၃ နှစ်… မွန်နဲ့ရှမ်းစပ်ထားတာအသားက ဖြူဝင်းပြီးကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ မြင်သူငေးဘဲ…အပြင်တစ်ယောက်ထဲသွားရင်အပျိုထင်ပြီးလိုက်ငန်းတဲ့သူများလို့သူ့အလုပ်အသွားအပြန်ကို ဖယ်ရီလုပ်ပေးနေရတယ်အရမ်းလှလွန်းလို့ကျွန်တော့တို့ရည်းစားစဖြစ်ပြီးနယ်ကျွံ့ခါစကအငန်းမရ၅ခါတောင်ဆွဲလိုက်တာနေမကောင်းဖြစ်ပြီး ဆေးခန်းပါပြလိုက်ရတယ်။အခုတော့လဲ ၁ နှစ်ကျော်လာပြီဆိုတော့ တစ်ခါတစ်လေ သူကတောင် ကျွန်တော့်ကို …

အိပ်ခန်းထဲမှာ မုန်တိုင်းကျနေသလိုထင်ရသည်။ ဝါဝါမွန်တစ်ယောက် ကိုတင်မောင်ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြီးဖက်တွယ်ပြီး တဏှာပြင်းပြင်းနှင့် သူမကို တအုန်းအုန်း တဒိုင်းဒိုင်း အသံထွက်အောင် လိုးဆောင့်ပေးနေသော ကိုတင်မောင်၏ဆောင့်ချက်များကို အောက်ကနေ သူမဖင်ကြီးကော့ကာတစ်မျိုး ပင့်ကာတစ်သွယ်ဖြင့် စည်းကိုက်ဝါးကိုက်ဖြစ်အောင် ပြန်လည်ညှောင့်လိုးရင်း ပါရမီဖြည့်ပေးနေပါသည်။ ကိုတင်မောင်ကား နေ့ခင်းကြောင်တောင် အချိန်ကြီးမှာပင် အလုပ်မှနေ၍ ထမင်းစားပြန်လာပြီး မယားချောလေးဖြစ်သူ ဝါဝါမွန်ကို …

” ကို့သဲလေးက ယူနီဖောင်းလေးနဲ့ လှလိုက်တာကွာ”ခါးတိုအင်္ကျီအဖြူ နီရဲရဲထဘီလေးနဲ့ ယဉ်ယဉ်လေးလှနေတဲ့ ချစ်သူလေးကို ကျနော် ကြည့်ငေးနေမိတယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ရင်း ခါးကိုဆွဲဖက်လိုက်တော့ သက်စုခိုင် အသာရုန်းတယ်။ ”ထဘီလဲလိုက်ဦးမယ်ကိုရယ်””မလဲနဲ့ကွာ။ ဒီယူနီဖောင်းလေးနဲ့မှ ပိုလိုးကောင်းမှာ”သက်စုက ကျနော့်ကိုမျက်စောင်းထိုးတယ်။”ကို့ချစ်သူ သူနာပြုဆရာမလေးကို ယူနီဖောင်းဝတ်လေးနဲ့ ပိုလုပ်ချင်လို့”” ဟွန်း အဝတ်တွေ ပေကုန်မှာပေါ့””ပြန်လျှော်ရင် …

သိန်းအေး၏ လီးကြီးက ထိပ်ဖူးကြီးနီရဲပြောင်တင်းကာ အရည်ကြည်များပေကျံနေသဖြင့် စိုစွတ်ချောမွေ့နေသည်။ ထိုကြောင့် သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်နွုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားသို့ အလွယ်တကူ ‘ ပြစ် ’ ကနဲ ထိုးဝင်သွားသည်။ သွယ်သွယ်၏ ဖင်ကားကားကြီးက တစ်ချက်တွန့်ကနဲဖြစ်သွားရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက တင်းကနဲ ခုံးထလာသည်။ သွယ်သွယ် ခေါင်းလေး တစ်ချက်ခါယမ်းလိုက်သည်။ “ အ….အား….” …

မောင်နဲ့ကျမကဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေအထားပေါ့….ငြင်းဆန်နေလို့လဲဘာမှထူးတော့မှာမဟုတ်ပါဘူးရှင်….ကျမရဲ့တကိုယ်လုံးဟာလည်းရမက်သွေးတွေနဲ့ပေါက်ထွက်လုမတတ်ဖြစ်နေရတာကတကြောင်းသူကလည်းစလာပြီမို့ကျမလည်းတွန့်ဆုတ်မနေတော့ဘဲသူ့လီးကြီးရဲ့ဒစ်ကိုငုံပြီးတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလိုက်မိပါတယ်။ပဲရစ်ဆပ်ပြာမွေးနံ့လေးသင်းနေတဲ့သူ့ဒစ်ကြီးကိုကျမသိပ်ပြီးချစ်သွားမိပါတယ်။တဖြေးဖြေးနဲ့မောင်ရဲ့လီးချောင်းကြီးကိုကျမရဲ့ပါးစပ်ထဲရောက်နိုင်သမျှရောက်အောင်သွင်းလိုက်ပြီးတဲ့နောက်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကိုသူ့ရဲ့လီးချောင်းကြီးပေါ်မှာဖိကပ်လိုက်ပြီးလီးချောင်းကြီးကိုကျမရဲ့ပါးစပ်ထဲသို့သွင်းချည်ထုတ်ချည်နဲ့လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ပြီးတော့ဒစ်ဖျားကိုလျှာနဲ့လှိမ့်ပြီးပွတ်လိုက်တေ့ပြီးစုပ်လိုက်နဲ့လုပ်ပေးတော့သူ့လီးကြီးဟာတအားတင်းမာလာပါတယ်။သူ့ဖင်ကြီးကလည်းကော့ကော့တက်သွားလေရဲ့….နောက်သူ့ဂွေးအုတွေဟာလည်းကြုံ့လိုက်ပွလိုက်နဲ့ဖြစ်နေတယ်လေ။အခုလိုကျမတောင်သေသေသပ်သပ်ကိုင်တွယ်နိုင်ရင်သူရောဘယ်လောက်ကောင်းအောင်မှုတ်နိုင်မယ်ဆိုတာခန့်မှန်းကြည့်ပေါ့ရှင်….။တခါထဲကျမစောက်ခေါင်းထဲကိုကျားလျှာကြီးနဲ့တိုက်နေသလိုအောက်မေ့ရအောင်ကိုသူ့လျှာကြီးကစောက်ခေါင်းထဲကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်တိုက်နေပါတယ်။ကျမရဲ့ဖင်နဲ့ပေါင်ရင်းတဝိုက်ကအသားဆိုင်လေးတွေဟာတဆတ်ဆတ်တုန်နေပါတယ်။ပြီးတော့သူကကျမရဲ့ပေါင်ကြားနဲ့ဖင်ကြားတွေကိုပါလျှာနဲ့လိုက်ယက်နေလေရဲ့….သူလျှာဟာကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကိုအတော်နက်နက်တိုးဝင်ပြီးမွှေပေးနေတယ်လေ….။ခံစားဖူးရင်တော့သိမှာပါ….သိပ်အနေရခက်တာပဲ..…အရသာရှိလိုက်တာလည်းလွန်ရောပဲ….။”အိုး…အိုး….”ကျမစောက်ခေါင်းဟာရှုံ့ချီပွချီဖြစ်တဲ့နှုန်းကသိပ်ပြီးမြန်လာပါပြီ….”အ….အ….အား….”ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲမှသုတ်ရေတွေဟာဘွမ်းကနဲစောက်ခေါင်းထဲကနေပန်းထွက်သွားပါတယ်။အသက်ပါသွားသလားပင်ထင်ရလောက်အောင်ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ကျမဖြင့်တကိုယ်လုံးနုံးခွေကျသွားရတာပါပဲ….။ဒါပေမယ့်ကျမဟာမောင့်လီးကြီးကိုဆက်ပြီးတအားစုပ်ပေးနေမိပါတယ်။သူ့ဂွေးအုကြီးတွေကလည်းကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာရှင်….။ ”အ….အား….အီး…ဟီး….ဟီး….အား…အ….က…ကလျာ….ရယ်….”ကျမနာမည်ကိုတပြီးမောင်ဟာမချိမဆန့်ညီးတွားလိုက်ပါတယ်။ရုတ်တရက်ကျမသီးသွားမိပါတယ်။သူ့သုတ်ရည်တွေဟာကျမရဲ့ပါးစပ်နဲ့မဆန့်လို့နှာခေါင်းထဲကပြန်ထွက်လာတယ်လေ…။တမျိုးအရသာပါပဲပျစ်ချွဲပြီးညှီတဲ့အနံ့လေးနည်းနည်းရှိတယ်။လီးထဲမှာတစ်စက်မှမကျန်တဲ့အထိကျမဟာတစစ်စစ်နဲ့စုပ်ယူနေမိပါတယ်။”ဟား….အား….”နှစ်ယောက်သားဖက်ပြီးအတော်ကြာအောင်နေမိပါတယ်။ခဏကြာတော့မှသူကထပြီးကျမနဲ့ဘေးချင်းယှဉ်ပြီးလှဲချလိုက်ပါတယ်။ဒီလိုလှဲချလိုက်ပြီးတဲ့အချိန်မှာပဲမောင်ကကျမဖက်ကိုစောင်းလိုက်ရာကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်လိုက်ပြီးကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုစုပ်နမ်းပါတယ်။ကျမလည်းသူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုအလိုက်သင့်ပြန်ပြီးစုပ်နမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။ကျမရဲ့လက်တစ်ဖက်ကသူ့ရဲ့ပြောင်သလင်းခါနေတဲ့ကျောပြင်ကြီးကိုပွတ်သပ်ပေးနေသလိုသူ့လက်တစ်ဖက်ကကျမရဲ့နို့နှစ်လုံးပေါ်မှာပြေးလွှားလှုပ်ရှားနေပြီးကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်ကတော့ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးတီးလေးတစ်ခုလုံးကိုအနှံ့ပင်ပွတ်သပ်ချေမွနေပါတယ်။ကျမကလျာနဲ့ကျမရဲ့ချစ်သူကိုမျိုးဇင်တို့ဟာချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့ကြတာ(၆)လလောက်ပဲရှိပါသေးတယ်။မလေးရှားမှာအလုပ်ရသွားပြီဖြစ်တဲ့ကိုမျိုးဇင်ဟာမနက်ဖြန်ဆိုလေယာဉ်ပေါ်တက်ရတော့မှာပါ။ဒါကြောင့်လည်းသူ့ကိုကျမကအစွမ်းကုန်လိုက်လျောနေခဲ့ရတာဖြစ်ပါတယ်ရှင်….။ကျမနဲ့မောင်ဟာနှုတ်ခမ်းချင်းမခွာစတမ်းစုပ်ကာတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ပွတ်သပ်ဆုတ်နယ်နေကြပြီးခဏအကြာမှာပဲကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကစောက်ရည်တွေဟာတကျော့ပြန်ပြီးစိမ့်ထွက်လာရပြီဖြစ်ပါတယ်။ကျမသူ့လီးကြီးကိုကြည့်လိုက်တော့လည်းခေါင်းတဆတ်ဆတ်ငြိမ့်နေပြီးအကြောကြီးတွေအပြိုင်းပြိုင်းထနေတာကိုတွေ့ရပါတယ်။အိပ်ယာပေါ်မှာဘေးတစောင်းလှဲကာမျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီးနှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေတဲ့ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်နဲ့မောင်ရဲ့လီးထိပ်တို့ဟာတဲ့တဲ့ကြီးပဲထိုးထောက်မိနေပါတယ်။ဒါကိုကြည့်ခြင်းအားဖြင့်မောင့်ရဲ့အရပ်နဲ့ကျမရဲ့အရပ်ဟာတန်းတူဖြစ်တယ်ဆိုတာကိုသိနိုင်ပါတယ်။မောင့်အရပ်က(၅)ပေ(၇)လက်မကျော်လောက်ရှိပြီးကျမရဲ့အရပ်က(၅)ပေ(၇)လက်မအတိရှိပါတယ်။ကျမဟာကျမရဲ့အရပ်အမြင့်နဲ့လိုက်ဖက်ညီတဲ့၃၆၊၂၃၊၃၈ဆိုတဲ့ပါရမီကောင်းလှတဲ့သူတွေသာပိုင်ဆိုင်ရတဲ့အချိုးအစားကိုပိုင်ဆိုင်ထားသူဖြစ်ပါတယ်။ကျမအသက်ကခုမှ(၂၀)ထဲရောက်ရုံရှိပါသေးတယ်။ဒီအသက်အရွယ်နဲ့ဒီလိုကိုယ်လုံးမျိုးပိုင်ဆိုင်ထားရတာကလည်းကျမအဖေကအီတာလျံနဲ့မွန်ကပြားဖြစ်သလိုကျမရဲ့အမေကလည်းဆစ်နဲ့မွန်ကပြားတစ်ဦးဖြစ်ပါတယ်။ဒီလိုကပြားသွေးတွေနှောနေတဲ့ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးဟာထွားထွားကြိုင်းကြိုင်းနဲ့ရှိရုံမျှမဟုတ်သေးဘဲအသားအရည်ကလည်းဖြူဖွေးပြီးမျက်ခုံး၊နှာတံ၊မျက်တောင်တွေကဆစ်ဘက်ကိုနွယ်ပါတယ်။မျက်လုံးနဲ့ဆံပင်တွေကအီတာလျံဘက်နွယ်သွားပြီးတော့အသားအရည်ကျတော့မွန်ဘက်ကိုတခါနွယ်သွားရပါတယ်။ဒီတော့ကျမကိုတွေ့မြင်မိတဲ့ယောက်ျားတွေပျိုပျိုအိုအိုအရွယ်မျိုးစုံတွေဟာသူတို့ရဲ့မျက်လုံးတွေကိုကျမဆီကနေဗြုံးကနဲမခွာနိုင်ကြပါဘူးရှင်….။ ခုဘဲကြည့်မောင်ဆိုလည်းကျမကိုအတင်းကြီးဖြစ်နေပါတယ်။ကျမကိုလိုးချင်လွန်းတဲ့သူ့လီးဟာတဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီလေ….။ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေဆီကနေမောင်ဟာသူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲဆွဲခွာပြီးထလိုက်ပါတယ်။ကျမကိုအာသာငမ်းငမ်းဖြစ်နေတဲ့သဘောပါပဲ….။ပြီးတာနဲ့မောင်ကကျမရဲ့ကိုယ်လုံးကိုကုတင်ပေါ်မှာကန့်လန့်ဖြတ်ဖြစ်အောင်ရွေ့ပြောင်းပေးလိုက်ပါတယ်။ပြီးတော့ကျမရဲ့ဖင်ကြီးကိုကုတင်စောင်းမှာကျကျနနတင်ပြီးတော့သူကကုတင်အောက်ကိုဆင်းလိုက်ပါတယ်။ပြီးတာနဲ့ကျမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲကိုင်ကာမြှောက်လိုက်ပြီးသူ့ရဲ့ပုခုံးတဖက်တချက်မှာတင်လိုက်ပါတယ်။သူ့မျက်လုံးတွေကလည်းကျမရဲ့တကိုယ်လုံးကိုမျက်လုံးတွေကျွတ်ထွက်မတတ်စိုက်ကြည့်နေပါတယ်။အဲဒီနောက်မောင်ကသူ့လက်တဖက်နဲ့လီးချောင်းမာမာကြီးကိုကိုင်ပြီးတော့ကျမရဲ့မာတင်းနေတဲ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားကိုတေ့ထောက်လိုက်ပြီးအကွဲကြောင်းတလျှောက်ဖိပြီးပွတ်ပေးနေပါတယ်။”ဟင့်….ဟင့်….မောင်….မောင်ရယ်….ရှီး….ဟင့်….ဟင့်….အ….အား….”ကျမကသိပ်ခံချင်နေပါတယ်လို့ပြောရင်ကျမကိုအရှက်မရှိတဲ့သူလို့မသတ်မှတ်စေချင်ပါဘူး။ကျမစောက်ခေါင်းထဲကမနေနိုင်အောင်ယားတက်လာပါတယ်။ဖင်ကြီးကိုတကော့ကော့နဲ့သူ့လီးကြီးကိုကြိုလင့်နေမိပါတယ်။ဒါကိုသိတဲ့ကိုမျိုးဇင်ကလည်းကျမရဲ့စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်ဖြေးဖြေးချင်းပွတ်တိုက်ပေးနေတဲ့သူ့ရဲ့လီးကြီးထိပ်ဖူးကိုစောက်ပတ်ဝမှာအသာတေ့လိုက်ပြီးလိုးသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။”ဗြစ်….ဗြစ်….အ….ဗြစ်….အင်း….ဟင်း…ဟင့်….မောင်…ဖြေး…ဖြေး….ဗြစ်….အား….ဗြစ်…ဒုတ်….အမလေး…..လေး….သေပါပြီ….မောင်ရဲ့….”မောင်ကကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲသို့လီးကိုမနားတမ်းချော့သွင်းရင်းကျမရဲ့အပျိုမှေးကိုထိုးခွဲပစ်လိုက်တယ်လေ…။ပြီးတော့လီးကိုဆက်မသွင်းသေးဘဲရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ညှောင့်ပြီးလိုးနေပါတယ်။ကျမနည်းနည်းကျင့်သားရလာတော့မှတအားဆောင့်ချလိုက်တော့တယ်။”ဗြစ်….ပြွတ်….ဒုတ်….အား….ကျွတ်…ကျွတ်….အ….”သူ့လီးထိပ်ကြီးကကျမရဲ့သားအိမ်ကိုပြေးဆောင့်လိုက်တော့ရင်ခေါင်းထဲမှာအောင့်သွားတာပါပဲ….။လီးဟာကျမစောက်ခေါင်းထဲမှာကြပ်သိပ်ပြီးရင်ထဲမှာပြည့်ပြည့်ဝဝကြီးခံစားလိုက်ရပါတယ်။ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုလိုးနေတဲ့သူ့ရဲ့လီးကိုကျမကစောက်ခေါင်းနဲ့စုပ်ပြီးဆွဲထားမိပါတယ်။ဒါကြောင့်လီးသွင်းရင်စောက်ခေါင်းဟာနစ်ဝင်ပြီးလီးပြန်ထုတ်ရင်ကျမရဲ့ဝမ်းထဲကအသဲတွေအူတွေပါသွားပြီးထွက်ကျသွားသလိုခံစားရပါတယ်။သူကကျမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုသူ့ပုခုံးပေါ်မှာတင်ထားရက်ပဲသူ့လက်နှစ်ဖက်ကကျမရဲ့နို့အုံနှစ်လုံးကိုဆွဲပြီးဆောင့်လိုးနေပါတယ်။သိပ်ကောင်းတာပဲရှင်….ကျမဟာကုန်းပေါ်ကိုပစ်တင်ခံလိုက်ရတဲ့ငါးတစ်ကောင်လိုပဲကျမရဲ့ပါးစပ်ကဟစိဟစိနဲ့တဟင်းဟင်းငြီးမိနေပါတယ်။တဖြေးဖြေးနဲ့ကျမဟာခံရတာအားမရနိုင်တော့ပါဘူး။ကျမရဲ့ဖင်ကြီးကိုသာတွင်တွင်ကော့ပေးနေမိပါတယ်။ဒါကိုရိပ်မိတဲ့သူကသူ့ပုခုံးတဖက်တချက်မှာထမ်းထားတဲ့ကျမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုကျမရဲ့ရင်ဘတ်ပေါ်ကိုလှန်ပြီးတင်ပေးလိုက်ပါတယ်။ဒူးတော့နည်းနည်းကွေးသွားပါတယ်။ကျမလည်းလက်နှစ်ဖက်နဲ့ကျမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုပြန်ဆွဲပြီးထိန်းပေးထားလိုက်ပါတယ်။ ဒီတစ်ခါမှာတော့ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေဟာကုတင်စောင်းကနေကြွပြီးတော့တက်လာကာစောက်ဖုတ်ကြီးဟာလည်းဖွင့်ပေးလိုက်သလိုကော့တက်ပြီးပြဲအာသွားတဲ့အချိန်မှာပဲမောင့်ရဲ့လီးဟာရက်ရက်စက်စက်ပဲဆောင့်လိုးလာပါတော့တယ်။”ဒုတ်….အား….ဗြစ်….ပြွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အင့်….အမေ့….အ….အား….ပြွတ်….ပြစ်….ဗြစ်…ဒုတ်…အီး..…ရှီး…ကျွတ်….ကျွတ်…ကောင်းလိုက်တာ….မောင်ရယ်….အား….”အခန်းထဲမှာအသက်ရှုသံငြီးသံလီးနဲ့စောက်ဖုတ်ရိုက်သံတွေဟာဆူညံနေပါတယ်။ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ကလည်းသူ့လီးကိုအတင်းဆွဲစုပ်နေတယ်။အားရလောက်အောင်မာကြောနေတာပဲရှင်….။နောက်ထပ်(၅)မိနစ်လောက်ကြာတဲ့အခါမှာတော့….”အား….အ….မောင်….မောင်….အား….””အား…ရှီး….ကလျာ…အား…အ….အား….”နှစ်ယောက်စလုံးတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်တင်းတင်းကြီးဖက်လိုက်ကြရင်းတွန့်လိမ်လှုပ်ရှားသွားရာမှငြိမ်ကျသွားကြပါတော့တယ်ရှင်….။ ကျမကကျောင်းမပြီးသေးပါဘူး….အခုကျောင်းပြန်ဖွင့်ရင်တော့နောက်ဆုံးနှစ်ကိုတက်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်နေလို့ထုံးစံအတိုင်းပဲကျမဟာသူငယ်ချင်းတွေဆီလျှောက်လည်နေတာပေါ့…။ကျမချစ်သူကိုမျိုးဇင်ကလည်းမလေးရှားထွက်သွားတာ(၃)လတောင်ကျော်သွားပါပြီ…။ဒီနေ့လည်းသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ပဲခူးကိုလိုက်လည်မလို့ရှိတာနဲ့ဒက်ဒီရုံးမသွားခင်မှာဘဲဒက်ဒီကိုအကျိုးအကြောင်းပြောပြီးမိုးချုပ်လောက်မှပြန်ရောက်မှာဖြစ်တဲ့အကြောင်းခွင့်တောင်းပြီးထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ဒါပေမယ့်သူငယ်ချင်းအိမ်ကိုရောက်တော့သူတို့အဖိုးနဲ့အဖွားနေ့လည်လောက်မှာမန္တလေးကရောက်လာမှာဖြစ်လို့ဒီနေ့ပဲခူးမသွားဖြစ်သေးကြောင်းသိလိုက်ရပါတယ်။ဒါပေမယ့်ကျမကသူငယ်ချင်းအိမ်မှာပဲနေပြီးနံနက်စာပင်စားလိုက်ပါသေးတယ်။သူတို့မိသားစုလေဆိပ်ကိုသွားတော့မယ်ဆိုတော့မှကျမလည်းအိမ်ကိုပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်။ခြံထဲအဝင်မှာပဲအိမ်ရှေ့ဆင်ဝင်အောက်မှာဒက်ဒီရဲ့ကားရပ်ထားတာတွေ့လို့ဒီနေ့ဒက်ဒီအစောကြီးပြန်ရောက်နေတာတွေ့လိုက်ရလို့ကျမဟာဒီနေ့ဒက်ဒီနဲ့အေးအေးဆေးဆေးနေနိုင်ပြီဆိုပြီးပျော်သွားရပါတယ်။ဒက်ဒီကကုမ္ပဏီထောင်ထားပြီးအလုပ်သိပ်များတဲ့သူပါ။မနက်(၇)နာရီသာသာလောက်ကနေအိမ်ကထွက်သွားပြီးည(၉)နာရီ(၁၀)နာရီလောက်မှအိမ်ပြန်ရောက်တတ်တဲ့သူပါ။အခုနေ့လည်(၁၂)နာရီလောက်ပဲရှိသေးတယ်။ဒက်ဒီကအိမ်ကိုပြန်ရောက်နေပါပြီ။ကျမလည်းအိမ်ဘေးမှာပဲကားကိုရပ်လိုက်ပြီးအိမ်ထဲကိုဝင်ခဲ့ပါတယ်။ဒက်ဒီဟာခါတိုင်းသူထိုင်နေကျနေရာမှာမရှိပါဘူး။ကျမစိတ်ပူသွားမိတယ်။ဒက်ဒီနေများမကောင်းလို့လားလို့စိုးရိမ်စိတ်ကလည်းဝင်သွားမိပါသေးတယ်။”ခစ်…ခစ်….ကိုကြီးကလဲ…ဟင့်….”ဒီလိုစကားသံသဲ့သဲ့ကိုကြားလိုက်မိတယ်ဆိုရင်ပဲကျမခေါင်းတွေထူပူသွားမိပါတယ်။ဒက်ဒီမိန်းမပွေနေသလားဆိုတဲ့အတွေးကလည်းရောက်သွားရပါတယ်။ဒါကြောင့်စပ်စုလိုစိတ်နဲ့အိပ်ခန်းတံခါးနားရောက်အောင်သွားပြီးကပ်ပြီးနားထောင်လိုက်တယ်။”အိုး….အကိုကြီးကလဲ….သိပ်ကဲတာပဲ….ဒီမှာအင်္ကျီတွေကြေကုန်ပြီ….”ဟုတ်ပါပြီ….ဟုတ်ပါပြီတံခါးကိုသေချာပိတ်ထားလို့အသံသဲ့သဲ့သာကြားရပေမယ့်ဒက်ဒီတစ်ယောက်ကျမအလစ်မှာကမြင်းကြောထနေပြီ။သေချာပါပြီကျမကလည်းမနက်ကပဲခူးသွားဘို့မိုးချုပ်မှပြန်ရောက်မယ်ပြောခဲ့တယ်မဟုတ်လား။တံခါးဖွင့်ပြီးဝင်သွားမယ်လုပ်ပြီးမှကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်ရတယ်။နင်နဲ့ဘာဆိုင်လဲလို့ပြောရင်ကျမဘာပြောရမလဲ….။ဒက်ဒီကိုယ်တိုင်ကကျမကိုဘာမျှထိန်းသိမ်းချုပ်ချယ်တာမဟုတ်ဘူး….ဟင်း….ဒက်ဒီသိပ်ဆိုးတယ်….။ဒက်ဒီ့ကိုအပိုင်ကိုင်ချင်တဲ့ကောင်မဘယ်သူလဲ…ကျမသိချင်လာတယ်။ဒါကြောင့်ဒက်ဒီ့အခန်းရှေ့ကိုကျမကခြေသံမကြားအောင်ဖွဖွလေးဖြတ်လျှောက်သွားပြီးကျမရဲ့အခန်းကိုအသာလေးဖွင့်ကာဝင်လိုက်ပါတယ်။အဲဒီနောက်ကျမရဲ့အခန်းတံခါးကိုအသေအချာပြန်ပိတ်ပြီးဒက်ဒီအခန်းနဲ့ကျမအခန်းကိုခြားပြီးကာထားတဲ့ကျွန်းပြားတွေနဲ့လုပ်ထားတဲ့နံရံဘေးကိုအသာတိုးကပ်လိုက်ပါတယ်။အဲဒီနံရံမှာကျွန်းပြားနှစ်ချပ်ဟာအရှည်လက်မဝက်နီးပါးနည်းနည်းလေးဟနေတာကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ်။အဲဒီနေရာလေးကိုကျမရဲ့မျက်နှာကပ်မယ်အလုပ်မှာပဲကျမဟာစိတ်ထဲမှာသိပ်မရဲဘူးဖြစ်သွားရပါတယ်။ဖအေမယားငယ်နေတာကိုသမီးကချောင်းလို့မကောင်းပါဘူး….။ဒါပေမယ့်ဒါဟာစုံစမ်းတာပဲ…ချောင်းတာမဟုတ်ဘူးလို့ကိုယ့်ကိုကိုယ်အားပေးပြီးအပေါက်လေးဆီကိုကျမမျက်နှာအပ်လိုက်ပါတော့တယ်။”စောက်ကောင်မ….”ဟုတ်တယ်….ကျမအသံမထွက်အောင်ဘဲဆဲလိုက်မိပါတယ်။ကြည့်လေဟိုအခန်းထဲမှာကျမရဲ့ဒက်ဒီကိုမြူဆွယ်နေတဲ့ကောင်မကသီတာမိုးပေါ့….။ ကုတင်စောင်းမှာဖင်တစ်ခြမ်းကိုတင်ပြီးထိုင်နေတယ်။သူ့ဘေးမှာဒက်ဒီကသူ့ခါးကိုဖက်ပြီးထိုင်နေတယ်။ပြီးတော့ဒက်ဒီကသူ့မျက်နှာကိုနမ်းနေပြန်ပါတယ်။”အို…အကိုကြီးရယ်….မိတ်ကပ်တွေပျက်ကုန်ပါအုံးမယ်…ရှင်…””ပြွတ်…ပြွတ်….”ကျမသိပ်ဝမ်းနည်းမိတယ်…။ဒက်ဒီဟာဒီကောင်မရဲ့ခါးကိုကိုင်ပြီးအတင်းစေ့ထားတဲ့နှုတ်ခမ်းကိုအငမ်းမရစုပ်နေလေရဲ့ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ….ဒက်ဒီရယ်….။ဒီလိုဆင်းရဲမွဲတေနေတဲ့တောကြုံအုံကြားကကောင်မကိုမှမယားငယ်ထားချင်ရသလား။သီတာမိုးကဒက်ဒီရဲ့အတွင်းရေးမှူးမလေးပါ။ကျမနဲ့သက်တူရွယ်တူဖြစ်ပြီးကျမလောက်နီးနီးလည်းလှပါတယ်။ကျမမျက်လုံးအကြောင်သားနဲ့ကြည့်မိနေတဲ့အချိန်မှာပဲဒက်ဒီကကောင်မလေးရဲ့ခါးသေးသေးကျဉ်ကျဉ်လေးကိုသိုင်းဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းကိုတအားစုပ်နေလေရဲ့….ကောင်မကလည်းကြည့်ပိုင်းလုံးမပီပီအရှက်မရှိဘူးဒက်ဒီလည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ပြီးမျက်နှာကိုအတင်းမော့ပေးနေလေရဲ့…”ပြွတ်…””မောတယ်…ကိုကြီးရယ်…ကိုကြီးကိုချစ်လို့သာဒီလိုအခန်းထဲကိုမိန်းကလေးတန်မဲ့လိုက်ခဲ့ပြီမဟုတ်လား…သီတာဘယ်တုန်းကမှသူများအိမ်မလည်ဖူးခဲ့ဘူး….ကိုကြီးကိုချစ်လို့သာပေါ့….ပြီးတော့လေကိုကြီးကိုသနားတယ်….””သီတာလေးရယ်…သိပ်စကားတတ်တာပဲ….””အို….ကိုကြီးကလည်းသီတာကိုပလီနေတယ်များထင်နေလို့လား….””မဟုတ်ပါဘူးအချစ်ရဲ့…ကိုကြီးကလေသီတာကိုချစ်လွန်းလို့ပါ…ဖြစ်နိုင်ရင်ငုံတောင်ထားချင်တယ်….””ဒါပဲနော်…လိုချင်တာရပြီးရင်တော့တမျိုးမပြောနဲ့…””သီတာကိုအခုကိုကြီးဒီကိုခေါ်လာတာကကိုကြီးရဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုပြောဖို့နဲ့သီတာဆီကခွင့်တောင်းချင်လို့…””ဘာလဲ….ပြောလေ…””ကိုကြီးသီတာကိုလက်ထပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်ထားတယ်….ဒီတော့သီတာကကိုကြီးရဲ့ကမ်းလှမ်းချက်ကိုလက်ခံပါ…”ကျမခေါင်းပေါ်ကိုတဲ့တဲ့ကြီးမိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သလိုပါပဲ။ဒက်ဒီသိပ်ရက်စက်တယ်….ကျမကိုတောင်ဘာမှအသိမပေးဘူး။မသကာဆိုကျမကိုနည်းနည်းပါးပါးပြောပြထားသင့်တာပေါ့….။”ဖြစ်ပါ့မလားကိုကြီးရယ်…ကလျာကသီတာနဲ့မတိမ်းမယိမ်းလေးနော်….ဘေးလူအမြင်မတော်ဘူးကွယ်….ကလျာကလည်းသဘောတူမယ်မထင်ဘူး….ကိုကြီးရယ်….””အို….သမီးကဒီလောက်သဘောထားမသေးပါဘူးကွယ်…ကိုကြီးပြောရင်ရပါတယ်…ကိုကြီးသိချင်တာအချစ်ရဲ့အဖြေကိုပဲ…””သီတာကြောက်တယ်ကိုကြီးရယ်….ပတ်ဝန်းကျင်ကသီတာ့ကိုဘယ်လိုပြောမလဲ…””အို…ကိုယ့်ထမင်းကိုယ်စားနေတာဘယ်သူ့ကိုဂရုစိုက်ရမှာလဲ…ပေါင်းရမှာကကိုကြီးနဲ့သီတာပါ…””ဟင်း…ကိုကြီးသဘောပါပဲလေ…နောက်မှသာသီတာဒူးနဲ့မျက်ရည်သုတ်မနေပါရစေနဲ့ကိုကြီးရယ်…”ဟွန်း….သိပ်ပြီးသနားဖို့ကောင်းတယ်…ပိုင်းလုံးမစကားသိပ်တတ်….ကျမငိုချင်စိတ်တောင်ပေါက်လာပါတယ်။လွန်ခဲ့တဲ့(၃)နှစ်လောက်ကကွယ်လွန်သွားတဲ့မာမီရဲ့နေရာမှာသူကဝင်လာချင်တယ်…ပြီးတော့ကျမချစ်တဲ့ဒက်ဒီကိုကျမရဲ့ရင်ခွင်ထဲကနေလုယူသွားချင်တယ်….ကျမကိုဘာရန်ငြိုးမှမရှိဘဲဘာလို့ဒီလိုများရက်စက်ရတာလဲ…သီတာစိုးရယ်…ဒီကောင်မအိမ်မှာလာပြီးအရာရာသြဇာလာပေးနေရင်ကျမဘယ်လိုနေရမှာလဲ….ဒက်ဒီရယ်…သမီးအတွက်နည်းနည်းလေးမှထည့်ပြီးမစဉ်းစားတော့ဘူးလား…သမီးကဖြင့်ဒက်ဒီအတွက်အစစအရာရာစဉ်းစားလိုက်ရတာ…ဒက်ဒီမှာသမီးတစ်ယောက်လုံးရှိသေးတယ်ဆိုတာသတိမှရသေးရဲ့လား…ကြည့်လေသူ့ကောင်မနဲ့ကြည်နူးနေလိုက်ကြတာ…ကျမမျက်လုံးအိမ်ထဲကမျက်ရည်တွေဒလဟောကျလာပါတယ်…အရွယ်ရောက်ပြီးမှဒါပထမဆုံးအကြိမ်ကျရခြင်းပါ…မျက်ရည်တွေဟာတားမနိုင်ဆီးမရတွေတွေကြီးကျနေပေမယ့်ရှေ့ကမြင်ကွင်းကတော့ဝေဝါးမသွားပါဘူးရှင်….။ကြည့်လေ….ဒက်ဒီရဲ့လက်တွေကသီတာစိုးရဲ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုတယုတယဖြုတ်ပေးနေတယ်။သီတာစိုးကလည်းမျက်လုံးတွေစုံမှိတ်လို့ကလေးတစ်ယောက်လိုငြိမ်နေလေရဲ့….ကြည်ပြာရင့်ရောင်အိပ်ယာခင်းပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့သီတာစိုးရဲ့အလှဟာပြိုင်စံရှားအလှပါလို့ပြောရင်ဘယ်သူမှငြင်းမယ်မထင်ဘူး။နို့နှစ်ရောင်အသားအရေဟာကြည်ပြာရင့်ရောင်အောက်ခံအိပ်ယာခင်းပေါ်မှာထင်းထင်းကြီးလှလို့နေပါတယ်။ကျမကြည့်နေရင်းနဲ့ပဲသီတာစိုးရဲ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေပြုတ်သွားပါတယ်။နည်းတဲ့နို့ကြီးတွေမဟုတ်ဘူး…ကြီးမားမို့မောက်ပြီးထောင်ထနေတယ်။ဒက်ဒီကသူ့ကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီလေးကိုချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။”ကိုကြီးရယ်…”သူ့အသံဟာကျမကိုတောင်လွမ်းမောသွားစေရပါတယ်။ ချွဲသံလည်းမဟုတ်ဘူး…ရှက်သံလည်းမဟုတ်ဘူး။ဘာရယ်လို့ပြောရခက်တဲ့အသံပေါ့…တမျိုးလေးပဲ…။ဒက်ဒီကသူ့ဘရာစီယာကိုဖြုတ်နေတုန်းတိုးတိုးလေးငြီးလိုက်တာလေ…။ကြည့်ပါအုံး…ထိပ်မှာပတ္တမြားပွင့်လေးတွေတင်ထားတဲ့အတိုင်းပဲလှလိုက်တဲ့နို့ကြီးတွေဖွေးဥနေတာပဲ..။ကျမကြည့်နေတုန်းမှာပဲဒက်ဒီဟာသူ့နှုတ်ခမ်းမွှေးကားကားကြီးတွေကိုမှအားမနာဘဲသီတာစိုးရဲ့နို့တစ်ဖက်ကိုငုံလိုက်တယ်။”အင့်…ဟင်း….ယားတယ်ကိုကြီးရဲ့…”ကောင်မလေးခါးကြီးကော့တက်လာပြီးမချိမဆန့်လေးငြီးပြောလေးပြောလိုက်တယ်။ကျမရင်ထဲမှာလေ…မရိုးမရွကြီးကိုဖြစ်လာရပါတယ်။”အား…ဟား…ကိုကြီးရယ်…ဟင်း…ဟင်း….”ဒက်ဒီခေါင်းကိုလက်နဲ့ပွတ်ရင်းမရှုနိုင်မကယ်နိုင်အောင်ငြီးနေလေရဲ့…။မိခင်ကကလေးကိုနို့တိုက်သလိုပဲဒီဖက်တဖက်ပြီးတော့ဟိုဖက်တဖက်ကိုပြောင်းပေးတယ်။ကျမရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်လာတယ်။ကိုယ့်နို့ကိုယ်အသာပြန်ပြီးဆုတ်နယ်ကြည့်မိတယ်။အားမရတာနဲ့အင်္ကျီကိုကြယ်သီးဖြုတ်ပြီးဘရာစီယာကိုမတင်လိုက်တယ်။လက်သီးဆုတ်နီးနီးရှိတဲ့နို့နှစ်လုံးကိုကိုင်ပြီးအသာညှစ်တယ်။အိုး…စီးပိုင်နေတာပါပဲ…။ထူးထူးခြားခြားကျမနို့တွေတင်းမာနေတာကိုသတိထားမိတယ်။နို့သီးတွေဟာလည်းသာမန်အချိန်မှာလိုအရေပြားနဲ့တသားတည်းကပ်မနေဘဲအပြင်ကိုသိသိသာသာကြီးထောင်ထပြီးနေတာကိုတွေ့ရပါတယ်။”အို…အို…ရှက်ပါတယ်ဆိုမှပဲ….အကိုကြီး….”ကျမသတိပြန်ဝင်လာပြီးကြည့်လိုက်တော့ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာအေးကနဲဖြစ်သွားရပါတယ်။ဒက်ဒီဟာသီတာစိုးရဲ့ထဘီကိုအသာဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြီလေ…။ဖြူဖွေးလုံးကျစ်ပြီးဖြောင့်စင်းတဲ့ပေါင်တန်တွေဟာသူမဝတ်ထားတဲ့ပင်တီအနက်ထဲကနေထိုးထွက်နေလေရဲ့…။စောက်ဖုတ်နေရာဟာဖောင်းမို့နေလိုက်တာလေ…ကျမတောင်သီတာစိုးကိုကြည့်ပြီးတပ်မက်စိတ်တွေပေါ်လာတယ်။ဒက်ဒီဆိုတဲ့မုဆိုးဖိုယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်တော့ပြောမနေနဲ့တော့…။”ကြည့်…အရမ်းကိုကဲနေပါလား….သီတာကိုမသနားတော့ဘူးလား…ကိုကြီးရယ်….သီတာရှက်လို့သေတော့မယ်..…”ဘယ်လောက်ပဲရှက်နေနေသူ့ပင်တီဘောင်းဘီအနက်လေးဟာလိပ်ပြီးခြေထောက်နှစ်ချောင်းကနေကျွတ်ထွက်သွားပြီလေ…ကျမမြင်ဖူးသမျှစောက်ဖုတ်တွေထဲမှာတော့သီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ်ဟာအဖောင်းဆုံးအမို့ဆုံးပါပဲ။ရှေ့ဖက်ကိုအတော်လေးရောက်အောင်ဖောင်းမို့နေတာအဆီတဝင်းဝင်းနဲ့ပေါ့…။စောက်စေ့လေးဟာစောက်ပတ်ကြားကနေတိုးထွက်နေတာတွေ့ရတယ်။အမွှေးတွေဟာမဟူရာရောင်တောက်နေတယ်။ဒက်ဒီလက်တွေတုန်နေတယ်…။ကြည့်ရတာရယ်စရာကြီး။ဘာလဲကြောက်လို့လား။ဒက်ဒီကသီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုတုန်တုန်ရင်ရင်နဲ့လက်ဖဝါးနဲ့အုပ်ပြီးပွတ်သပ်နေတယ်။ဟိုကောင်မကလည်းပေါင်ကိုမသိမသာနဲ့ဟဟပေးနေတယ်။သိပ်ခံချင်နေပုံပဲ။ဒါပေမယ့်…ဒက်ဒီကသူ့ကိုမလိုးသေးဘူး။ကောင်မကိုကုတင်ပေါ်ကအိပ်ယာထူကြီးပေါ်ကိုတွန်းလှဲလိုက်တယ်။ဒီကုတင်ကြီးကမာမီရှိစဉ်ကတည်းကဒက်ဒီနဲ့အတူအိပ်တဲ့ကုတင်ကြီးနဲ့မွေ့ယာကြီးလေ။ပြီးတော့ဒက်ဒီကသူမရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုတဖက်တချက်စီကိုဖြဲချလိုက်တယ်။ဒီတော့မှသီတာစိုးရဲ့စောက်ပတ်ကိုသေသေချာချာမြင်ရတယ်။ပန်းနုရောင်သန်းပြီးစောက်စေ့ကြီးကအရှည်ကြီးအထဲနှုတ်ခမ်းလေးတွေကတွန့်လိပ်နေတယ်။လျှို့ဝှက်စွာပွင့်နေတဲ့နှင်းဆီတစ်ပွင့်ပါပဲ…။ဒက်ဒီဟာသီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုသူ့လက်မနှစ်ဖက်နဲ့ဖြဲပြီးသေချာကြည့်နေတယ်။”အို…ဘာလုပ်နေတာလဲလို့…ဒီမှာရှက်လို့သေတော့မယ်…”တုန်တုန်ရီရီလေးပြောသံကြောင့်သတိဝင်လာဟန်နဲ့ဒက်ဒီကသက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်တယ်။”ဟင်း…ဟင်း…လှလို့ပါကလေးရယ်…လှလွန်းလို့ပါ…””လှလည်းမကြည့်နဲ့…ရှက်တယ်…””အိုကွယ်…ချစ်တယ်ဆို…””မလိုချင်ဘူး…သီတာသိပ်ရှက်တယ်…””ကောင်းပါပြီတဲ့ဗျာ…ကောင်းပါပြီတဲ့…”ဒက်ဒီဟာသီတာစိုးစောက်ဖုတ်ကိုမျက်နှာလွှဲလိုက်သလား…ဝေးပါသေးတယ်။တစ်ခါထဲအို…ကျမတောင်ပြောရမှာရှက်မိတယ်။ဒက်ဒီလေ…သီတာစိုးစောက်ဖုတ်ကိုမျက်နှာအပ်ပြီးတပြတ်ပြတ်ယက်ပေးနေလေရဲ့…။ဟိုကောင်မသီတာစိုးကဘာလုပ်သလဲသိလား…ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲပေးပြီးဖင်ကိုကော့ကော့ပေးနေလေရဲ့…။သူ့လက်သည်းရှည်ကြီးတွေနဲ့အဖိုးတန်အိပ်ယာခင်းကိုအားမနာတမ်းကုတ်ခြစ်နေလေရဲ့…။”ဟင့်…ဟင့်…အိုး…ကိုကြီး…ရှီး….အား….ဟင့်…အဟင့်….အင့်…အိုး…ကွယ်…”ဒက်ဒီဟာစောက်ခေါင်းထဲကိုသူ့ခေါင်းကြီးနဲ့လိုးမတတ်သီတာမိုးစောက်ဖုတ်ကိုယက်ပေးနေပါတယ်။”အိုး…သူ့နှုတ်ခမ်းမွှေးကြီးတွေကသိပ်…သိပ်…အိုး…ဟင်း..ဟင်း….နှုတ်ခမ်းမွှေးနဲ့မကလိပါနဲ့ဆို….ဒီမှာမနေတတ်တော့ဘူး…အိုး…အင်း….ဟင်း….”ကြားရတဲ့အသံကနားမချမ်းသာစရာရမက်သံပေမယ့်ကျမဒူးတွေမခိုင်ချင်တော့ဘူး။ကျမရဲ့ပေါင်ရင်းဆီကယားကျိကျိဝေဒနာကိုခံစားနေရတယ်။ဒါကြောင့်အဓိပ္ပာယ်မဲ့ပေါင်ခြင်းပွတ်နေမိတယ်။”အ…အ…အား…အား…ကိုကြီး…ကိုကြီး…အိ…အင်း…”အံကိုကြိတ်ပြီးအသံစူးစူးလေးနဲ့မချိမဆန့်အော်သံကြောင့်ကျမသူတို့ဆီကိုအာရုံပြန်ရောက်သွားရပါတယ်။သီတာစိုးတစ်ယောက်ဒက်ဒီ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီးအတင်းပဲစောက်ဖုတ်နဲ့ဖိကပ်ပေးထားတယ်။သူကိုယ်တိုင်လည်းတစ်မိနစ်ကျော်ကျော်လောက်ခါးကြီးကော့ပြီးဆတ်ဆတ်ခါနေတယ်။”ဘုန်း…”မွှေ့ယာထူကြီးပေါ်ကိုကောင်မရဲ့ဖင်ကြီးပစ်ကျသွားသံပါပဲ…။ဒက်ဒီမျက်နှာကလည်းသူ့ဖင်နဲ့အတူအောက်ကိုငိုက်ပါသွားတယ်။ဖြစ်မှဖြစ်ရလေဒက်ဒီရယ်…။ဒီလောက်တောင်တဏှာကြီးရသလား…။”ဟား…””အိုး…ကိုကြီးရယ်…ပေကျံနေတာပဲ…””ဒါဆိုသုတ်ပေးလေ…”ဟုတ်ပါတယ်ရှင်…ဒက်ဒီမျက်နှာဟာပေကျံပြီးပြောင်လက်နေပါတယ်။အထူးသဖြင့်ပါးစပ်တဝိုက်နဲ့မေးစေ့မှာပါ။ဒက်ဒီသုတ်ခိုင်းလိုက်တော့သီတာစိုးကဒက်ဒီမေးစေ့ကိုတယုတယကိုင်ပြီးလက်ကိုင်ပုဝါနဲ့သုတ်ပေးမလို့လုပ်တော့…”ဟင့်အင်း…ဒီလိုမသုတ်နဲ့…နှမျောစရာကြီး…””ဒါဖြင့်…””ဟဲဟဲ…ကိုယ့်မျက်နှာကိုနမ်းပြီးသုတ်ပေး…””ဟွန်း….သိပ်တတ်တယ်…”သီတာစိုးဟာဒက်ဒီကိုအပိုင်ကိုင်ထားနိုင်ပြီဆိုတာကျမသိလိုက်ပါတယ်။သိပ်လည်းလှပြီးတော့အယုအယကလည်းကောင်းပါတယ်။ကြည့်လေ…ဒက်ဒီခိုင်းတာကိုမျက်စောင်းလေးတစ်ချက်သာချိတ်ပြီးသူ့ဘေးမှာဝင်လှဲနေတဲ့ဒက်ဒီမျက်နှာကိုလိုက်နမ်းနေတာအနှံ့ပဲ…။ပြီးတော့လျှာနဲ့လည်းလျှောက်ယမ်းနေသေးတယ်။ဒီကောင်မအပျိုမှဟုတ်ရဲ့လားမသိဘူး။ဒက်ဒီဟာသူ့ရဲ့အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီးတဖန်ဘောင်းဘီကိုလည်းချွတ်လိုက်ပြန်တယ်။ကျမသတိပြန်ဝင်လာပြီးကြည့်လိုက်တော့ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာအေးကနဲဖြစ်သွားရပါတယ်။ဒက်ဒီဟာသီတာစိုးရဲ့ထဘီကိုအသာဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြီလေ…။ဖြူဖွေးလုံးကျစ်ပြီးဖြောင့်စင်းတဲ့ပေါင်တန်တွေဟာသူမဝတ်ထားတဲ့ပင်တီအနက်ထဲကနေထိုးထွက်နေလေရဲ့…။စောက်ဖုတ်နေရာဟာဖောင်းမို့နေလိုက်တာလေ…ကျမတောင်သီတာစိုးကိုကြည့်ပြီးတပ်မက်စိတ်တွေပေါ်လာတယ်။ဒက်ဒီဆိုတဲ့မုဆိုးဖိုယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်တော့ပြောမနေနဲ့တော့…။”ကြည့်…အရမ်းကိုကဲနေပါလား….သီတာကိုမသနားတော့ဘူးလား…ကိုကြီးရယ်….သီတာရှက်လို့သေတော့မယ်..…”ဘယ်လောက်ပဲရှက်နေနေသူ့ပင်တီဘောင်းဘီအနက်လေးဟာလိပ်ပြီးခြေထောက်နှစ်ချောင်းကနေကျွတ်ထွက်သွားပြီလေ…ကျမမြင်ဖူးသမျှစောက်ဖုတ်တွေထဲမှာတော့သီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ်ဟာအဖောင်းဆုံးအမို့ဆုံးပါပဲ။ရှေ့ဖက်ကိုအတော်လေးရောက်အောင်ဖောင်းမို့နေတာအဆီတဝင်းဝင်းနဲ့ပေါ့…။စောက်စေ့လေးဟာစောက်ပတ်ကြားကနေတိုးထွက်နေတာတွေ့ရတယ်။အမွှေးတွေဟာမဟူရာရောင်တောက်နေတယ်။ဒက်ဒီလက်တွေတုန်နေတယ်…။ကြည့်ရတာရယ်စရာကြီး။ဘာလဲကြောက်လို့လား။ဒက်ဒီကသီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုတုန်တုန်ရင်ရင်နဲ့လက်ဖဝါးနဲ့အုပ်ပြီးပွတ်သပ်နေတယ်။ဟိုကောင်မကလည်းပေါင်ကိုမသိမသာနဲ့ဟဟပေးနေတယ်။သိပ်ခံချင်နေပုံပဲ။ဒါပေမယ့်…ဒက်ဒီကသူ့ကိုမလိုးသေးဘူး။ကောင်မကိုကုတင်ပေါ်ကအိပ်ယာထူကြီးပေါ်ကိုတွန်းလှဲလိုက်တယ်။ဒီကုတင်ကြီးကမာမီရှိစဉ်ကတည်းကဒက်ဒီနဲ့အတူအိပ်တဲ့ကုတင်ကြီးနဲ့မွေ့ယာကြီးလေ။ပြီးတော့ဒက်ဒီကသူမရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုတဖက်တချက်စီကိုဖြဲချလိုက်တယ်။ဒီတော့မှသီတာစိုးရဲ့စောက်ပတ်ကိုသေသေချာချာမြင်ရတယ်။ပန်းနုရောင်သန်းပြီးစောက်စေ့ကြီးကအရှည်ကြီးအထဲနှုတ်ခမ်းလေးတွေကတွန့်လိပ်နေတယ်။လျှို့ဝှက်စွာပွင့်နေတဲ့နှင်းဆီတစ်ပွင့်ပါပဲ…။ဒက်ဒီဟာသီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုသူ့လက်မနှစ်ဖက်နဲ့ဖြဲပြီးသေချာကြည့်နေတယ်။”အို…ဘာလုပ်နေတာလဲလို့…ဒီမှာရှက်လို့သေတော့မယ်…”တုန်တုန်ရီရီလေးပြောသံကြောင့်သတိဝင်လာဟန်နဲ့ဒက်ဒီကသက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်တယ်။”ဟင်း…ဟင်း…လှလို့ပါကလေးရယ်…လှလွန်းလို့ပါ…””လှလည်းမကြည့်နဲ့…ရှက်တယ်…””အိုကွယ်…ချစ်တယ်ဆို…””မလိုချင်ဘူး…သီတာသိပ်ရှက်တယ်…””ကောင်းပါပြီတဲ့ဗျာ…ကောင်းပါပြီတဲ့…”ဒက်ဒီဟာသီတာစိုးစောက်ဖုတ်ကိုမျက်နှာလွှဲလိုက်သလား…ဝေးပါသေးတယ်။တစ်ခါထဲအို…ကျမတောင်ပြောရမှာရှက်မိတယ်။ဒက်ဒီလေ…သီတာစိုးစောက်ဖုတ်ကိုမျက်နှာအပ်ပြီးတပြတ်ပြတ်ယက်ပေးနေလေရဲ့…။ဟိုကောင်မသီတာစိုးကဘာလုပ်သလဲသိလား…ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲပေးပြီးဖင်ကိုကော့ကော့ပေးနေလေရဲ့…။သူ့လက်သည်းရှည်ကြီးတွေနဲ့အဖိုးတန်အိပ်ယာခင်းကိုအားမနာတမ်းကုတ်ခြစ်နေလေရဲ့…။”ဟင့်…ဟင့်…အိုး…ကိုကြီး…ရှီး….အား….ဟင့်…အဟင့်….အင့်…အိုး…ကွယ်…”ဒက်ဒီဟာစောက်ခေါင်းထဲကိုသူ့ခေါင်းကြီးနဲ့လိုးမတတ်သီတာမိုးစောက်ဖုတ်ကိုယက်ပေးနေပါတယ်။”အိုး…သူ့နှုတ်ခမ်းမွှေးကြီးတွေကသိပ်…သိပ်…အိုး…ဟင်း..ဟင်း….နှုတ်ခမ်းမွှေးနဲ့မကလိပါနဲ့ဆို….ဒီမှာမနေတတ်တော့ဘူး…အိုး…အင်း….ဟင်း….”ကြားရတဲ့အသံကနားမချမ်းသာစရာရမက်သံပေမယ့်ကျမဒူးတွေမခိုင်ချင်တော့ဘူး။ကျမရဲ့ပေါင်ရင်းဆီကယားကျိကျိဝေဒနာကိုခံစားနေရတယ်။ဒါကြောင့်အဓိပ္ပာယ်မဲ့ပေါင်ခြင်းပွတ်နေမိတယ်။”အ…အ…အား…အား…ကိုကြီး…ကိုကြီး…အိ…အင်း…”အံကိုကြိတ်ပြီးအသံစူးစူးလေးနဲ့မချိမဆန့်အော်သံကြောင့်ကျမသူတို့ဆီကိုအာရုံပြန်ရောက်သွားရပါတယ်။သီတာစိုးတစ်ယောက်ဒက်ဒီ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီးအတင်းပဲစောက်ဖုတ်နဲ့ဖိကပ်ပေးထားတယ်။သူကိုယ်တိုင်လည်းတစ်မိနစ်ကျော်ကျော်လောက်ခါးကြီးကော့ပြီးဆတ်ဆတ်ခါနေတယ်။”ဘုန်း…”မွှေ့ယာထူကြီးပေါ်ကိုကောင်မရဲ့ဖင်ကြီးပစ်ကျသွားသံပါပဲ…။ဒက်ဒီမျက်နှာကလည်းသူ့ဖင်နဲ့အတူအောက်ကိုငိုက်ပါသွားတယ်။ဖြစ်မှဖြစ်ရလေဒက်ဒီရယ်…။ဒီလောက်တောင်တဏှာကြီးရသလား…။”ဟား…””အိုး…ကိုကြီးရယ်…ပေကျံနေတာပဲ…””ဒါဆိုသုတ်ပေးလေ…”ဟုတ်ပါတယ်ရှင်…ဒက်ဒီမျက်နှာဟာပေကျံပြီးပြောင်လက်နေပါတယ်။အထူးသဖြင့်ပါးစပ်တဝိုက်နဲ့မေးစေ့မှာပါ။ဒက်ဒီသုတ်ခိုင်းလိုက်တော့သီတာစိုးကဒက်ဒီမေးစေ့ကိုတယုတယကိုင်ပြီးလက်ကိုင်ပုဝါနဲ့သုတ်ပေးမလို့လုပ်တော့…”ဟင့်အင်း…ဒီလိုမသုတ်နဲ့…နှမျောစရာကြီး…””ဒါဖြင့်…””ဟဲဟဲ…ကိုယ့်မျက်နှာကိုနမ်းပြီးသုတ်ပေး…””ဟွန်း….သိပ်တတ်တယ်…”သီတာစိုးဟာဒက်ဒီကိုအပိုင်ကိုင်ထားနိုင်ပြီဆိုတာကျမသိလိုက်ပါတယ်။သိပ်လည်းလှပြီးတော့အယုအယကလည်းကောင်းပါတယ်။ကြည့်လေ…ဒက်ဒီခိုင်းတာကိုမျက်စောင်းလေးတစ်ချက်သာချိတ်ပြီးသူ့ဘေးမှာဝင်လှဲနေတဲ့ဒက်ဒီမျက်နှာကိုလိုက်နမ်းနေတာအနှံ့ပဲ…။ပြီးတော့လျှာနဲ့လည်းလျှောက်ယမ်းနေသေးတယ်။ဒီကောင်မအပျိုမှဟုတ်ရဲ့လားမသိဘူး။ဒက်ဒီဟာသူ့ရဲ့အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီးတဖန်ဘောင်းဘီကိုလည်းချွတ်လိုက်ပြန်တယ်။”အိုး…”ဒက်ဒီလီးကြီးပေါ့…နည်းတဲ့လီးကြီးမဟုတ်ဘူး။”ကိုင်ကြည့်နော်…ကလေးရယ်….ရင်းနှီးသွားအောင်ပေါ့….””ကြည့်…သိပ်ဆိုးတာပဲ…”ဒက်ဒီအူသိပ်မြူးနေတယ်။မယားအသစ်စက်စက်လေးကသိပ်လိမ္မာနေတယ်လေ။ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့သီတာစိုးလက်ကိုယူပြီးသူ့လီးကြီးပေါ်ကိုအသာတင်ပေးလိုက်တယ်။ကြည့်ပါအုံး…နီရဲပြီးအကြောပြိုင်းပြိုင်းဖြစ်နေတဲ့လီးကြီးနဲ့ဖယောင်းလိုနူးညံ့ဖြူဖွေးနေတဲ့လက်ချောင်းကစ်ကစ်လေးတွေဟာယှဉ်တွဲလို့…။လီးအုံကြီးအထက်နားလီးအရင်းကနေဆုတ်ကိုင်လိုက်တော့အပေါ်မှာလက်သုံးလုံးစာလောက်လွတ်နေတယ်။ပြီးတော့လက်ချောင်းလေးတွေကတပတ်မဆုတ်မိဘူး။လီးလုံးပတ်ကကြီးတော့ကြားမှာလက်နှစ်လုံးလောက်လွတ်နေတယ်။”ချစ်စရာမကောင်းဘူးလား…””ဟင့်အင်း….ကြောက်တယ်…””ကစ်…ပေးလိုက်ပါလားသီတာလေးရယ်…ကလေးကဘယ်လောက်သဘောထားကောင်းတယ်ဆိုတာသိရတာပေါ့…”သီတာစိုးကဒက်ဒီ့ကိုကြာကြည့်လေးကြည့်ပြီးလီးပေါ်မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်။သူ့ဆံပင်တွေကထွေးကနဲဒက်ဒီ့ပေါင်ရင်းပေါ်ကိုကျလာလို့ဘာမှမမြင်ရတော့ဘူး။”အ…အား….သီတာရယ်….ကောင်းလိုက်တာ….အား…အိုး…ရှီး…ကျွတ်…ကျွတ်…အား…ဟား….ရှီး…”အို…သိပ်အိန္ဒြေကြီးတဲ့ဒက်ဒီတစ်ယောက်ဘယ်လိုဖြစ်သွားရတာလဲ…ကြည့်လေ…ခါးကြီးကကော့လိပ်ပြီးဖြစ်နေလိုက်တာ…သီတာစိုးခေါင်းကနိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နဲ့…မတော်စိတ်ပေါက်ပြီးဒက်ဒီလီးကိုကိုက်ဖြတ်လိုက်ရင်ဒုက္ခ…။ဒက်ဒီကိုကြည့်အုံး…သူ့ဖက်ဖင်ပေးပြီးကြုံ့ကြုံ့လေးမိန်းမထိုင်ထိုင်နေတဲ့သီတာစိုးရဲ့နောက်ကိုပြူးပြူးလေးထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုလက်ခလယ်ထိုးသွင်းပြီးထုတ်ချီသွင်းချီမွှေချီလုပ်နေတယ်။သီတာစိုးကလည်းဖင်လေးတကြွကြွနဲ့ပေါ့။စောက်ဖုတ်ထဲကအရည်တွေထွက်နေတယ်ထင်ပါရဲ့…။”အ…အ….အား…အား….သီတာရယ်…ရှီး…အိုး…သေပါပြီ….သီ..သီတာရယ်….”ပြန်မော့လာတဲ့သီတာစိုးရဲ့ပါးစပ်မှာဒက်ဒီ့အရည်တွေပေနေတယ်ဆိုတာတော့ပြောစရာလိုမယ်မထင်ပါဘူး…။ကောင်မကသူ့နှုတ်ခမ်းကိုသူ့လျှာနဲ့ပြန်ယက်နေတယ်။ဒါကိုဒက်ဒီကကြည်ကြည်နူးနူးနဲ့အားမလိုအားမရငေးကြည့်နေလေရဲ့…။ဒက်ဒီ့လီးကြီးကတဖြည်းဖြည်းနဲ့ပြန်ပျော့သွားပါပြီ။နှစ်ယောက်သားငြိမ်ပြီးအတော်ကြာကြာဖက်ထားကြတယ်။မငြိမ်တာကတော့ကျမပါပဲ…။ကြည့်လေ…ဘယ်လိုကနေဘယ်လိုကျမလက်ကကျမစောက်ဖုတ်ကိုပွတ်မိနေတယ်မသိဘူး။နိုင်လွန်ပင်တီလေးအောက်ကနေစောက်ဖုတ်လေးကနူးညံ့တဲ့အထိအတွေ့ကိုပေးနေတယ်။အားမရပါဘူး…ပူလောင်တဲ့မြင်ကွင်းတွေကိုတွေ့နေရတာကိုး…။ဒါကြောင့်ကျမဟာကျမဘာသာပင်သတိမထားမိဘဲလှန်တင်ထားမိတဲ့ထဘီကိုချွတ်ချလိုက်တယ်။ပြီးတော့ပင်တီကိုအသာချွတ်လိုက်တယ်။စောက်ဖုတ်လေးဟာလန်းသွားသလိုပဲ…။စောက်ဖုတ်နဲ့လက်ဟာဘာမှအခုအခံမရှိဘဲတွေ့မိကြတယ်။ကြက်သီးဖြန်းကနဲထသွားမိတယ်။နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကိုလက်ညှိုးနဲ့လက်သူကြွယ်နှစ်ခုနဲ့ဖိပြီးအမွှာနှစ်ခြမ်းကိုဟလိုက်တယ်။ပြီးတော့လက်ခလယ်ကိုမြောင်းထဲဖိချလိုက်တယ်။တကိုယ်လုံးဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးတော့ချွေးတွေပျံလာတယ်။စောက်ဖုတ်ကိုအလျားလိုက်လက်ခလယ်နဲ့ဆွဲကြည့်မိတယ်။ဘယ်လိုပြောရမလဲ။လျှပ်စစ်နဲ့အတို့ခံရသလိုခံစားလိုက်ရတယ်။ကျမမနေနိုင်တော့ဘူး။စောက်စေ့ကိုအသာလေးကလိပေးနေမိတယ်။”အင့်…ဟင်း…”အံသြစရာကောင်းလောက်အောင်လက်ချောင်းလေးတွေပေါ်ကိုပူနွေးစေးပြစ်တဲ့အရည်တွေပွက်ကနဲကျလာတယ်။မရဲတရဲနဲ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလက်ခလယ်ကိုချော့သွင်းလိုက်မိတယ်။”ဖြစ်ပါ့မလားကိုကြီးရယ်….သီတာကြောက်တယ်….””မကြောက်ပါနဲ့အချစ်လေးရယ်…ကိုကြီးအဆင်ပြေအောင်လုပ်ပေးပါ့မယ်…ကလေးနာအောင်မလုပ်ပါဘူးနော်……””အင်းနော်….သိပ်ကြမ်းရင်ငိုမှာပဲ…””အေးပါ….အပေါ်ရောအောက်ရောငိုပေါ့….””ဘာပြောတယ်…”သီတာစိုးတကယ်ပဲစိတ်ဆိုးသွားပုံရတယ်။မျက်နှာရဲသွားတယ်လေ။”ကြည့်…ချစ်တယ်ဆိုပြီးသိပ်ဆိုးတယ်…အကိုကြီးကချစ်လို့စတာပါ…””အကိုကြီး….သီတာကသဘောလွယ်လို့သီတာ့ကိုကလေကချေလိုဆက်ဆံနေတာလား….””မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ…ရင်းရင်းနှီးနှီးဆက်ဆံတာပါ…””ဒါဘဲနော်….ပြီးမှဖျာလိုခင်းပြီးမနင်းနဲ့…””အဟား…”ရယ်ရင်းမောရင်းနဲ့ဒက်ဒီဟာပက်လက်လှန်ပြီးအိပ်နေတဲ့သီတာရဲ့ပေါင်ကြားကိုဝင်ထိုင်ပါတယ်။ပြီးတော့သီတာစိုးကိုတစောင်းအနေအထားလုပ်ပေးလိုက်ပြီးအောက်ဖက်ကခြေတစ်ဖက်ကိုအလျားလိုက်ဆန့်ထားပြီးနောက်တစ်ဖက်ကိုရင်ဘတ်နဲ့ထိတဲ့အထိကွေးပြီးမထားပါတယ်။”အို…အကိုကြီးဘယ်လိုတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲ….ဟင်း…ကိုကြီးရယ်….သီတာအနေခက်လိုက်တာ…””အိုး….ကလေးကလည်းခဏလေး…ကြာရင်ဒီလိုအမြဲနေချင်တယ်လို့ဖြစ်သွားမယ်…””ကြည့်…စကားသိပ်တတ်တာပဲ…”ချစ်သူခေါ်မလားဘာလားတော့မသိဘူး…သူတို့နှစ်ယောက်ပလူးပလဲလုပ်နေတာကျမကြည့်ပြီးအထီးကျန်သလိုခံစားရပါတယ်။ကျမချစ်သူကကျမကိုတစ်ရက်ထဲအားရအောင်လိုးပြီးမလေးရှားမှာအလုပ်သွားလုပ်တာခုဆို(၃)လတောင်ကျော်သွားပါပြီ။ကျမကတော့ဆန့်တငံ့ငံ့နဲ့အထီးကျန်နေခဲ့ရတာပေါ့။ပေါင်တစ်ချောင်းဆန့်တစ်ချောင်းကွေးကာမပြီးဖြဲထားတဲ့သီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ်ဟာကော့နေတဲ့ဖင်ကြားအောက်ကနေပြူးထွက်နေတယ်။ဒက်ဒီကလက်တစ်ဖက်နဲ့သူ့လီးကြီးကိုကိုင်ပြီးအဲ့ဒီဟတတဖြစ်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့လိုက်တယ်။ပြီးတော့ဆက်မသွင်းသေးဘဲအဝမှာတင်ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့လုပ်ပေးနေတယ်။သီတာစိုးဟာအားမလိုအားမရနဲ့ဖင်ကြီးကိုကော့ကော့ပေးရင်း…”ဟင်း….ကိုကြီး….ဘာလုပ်နေတာလဲလို့…”ငိုတော့မလိုမဲ့မဲ့လေးပြောလိုက်တဲ့အသံလေးဟာကျမအသွေးအသားတွေကိုဆူဝေစေပါတယ်။ကျမလက်ဖျားတွေဟာတုန်ရီပြီးအာခေါင်တွေဟာခြောက်လာရပါတယ်။ပြီးတော့လည်းဒူးကမခိုင်တော့ပါဘူး။ကျမစောက်ဖုတ်ထဲကတစုံတရာကိုတောင်းတနေတယ်ဆိုတာကျမသိတယ်။ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ…အနားမှာရှိတဲ့ကုလားထိုင်ကိုဆွဲပြီးခြေထောက်တစ်ဖက်ကိုဒူးကွေးပြီးခြေဖဝါးကကုလားထိုင်ပေါ်မှာထောင်ထားလိုက်ပါတယ်။အခုဆိုကျမနဲ့သီတာစိုးဟာလှဲနေတာနဲ့မတ်တပ်ရပ်နေတာပဲကွာတော့တယ်။”အ…အ…ကိုကြီး…”ကျမအာရုံပြန်ပြောင်းလိုက်ရတယ်။ဒက်ဒီဒစ်ကြီးဟာသီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုမြုပ်ဝင်သွားပြီးသီတာစိုးခမျာမွေ့ယာခင်းကိုအတင်းဆုတ်ထားရတယ်။ဒက်ဒီကတော့သူ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကိုကွေးပြီးသီတာစိုးရဲ့ပြောင်လက်နေတဲ့ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးကိုလက်ဝါးနဲ့အသာပွတ်ပေးနေတယ်။သူကတော့တစောင်းဖြစ်နေတဲ့သီတာစိုးရဲ့ဆန့်ထားတဲ့ပေါင်တစ်ချောင်းကိုခွပြီးထိုင်နေလေရဲ့…”အ…အား…ကိုကြီး….ကိုကြီး….”အို…ဒက်ဒီကရက်စက်လိုက်တာရှင်…ဟုတ်တယ်။ကျမသီတာစိုးကိုဘယ်လောက်မုန်းမုန်းမိန်းမချင်းတော့ကိုယ်ချင်းစာတယ်။ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ဒက်ဒီဟာကွေးထားတဲ့သီတာစိုးရဲ့ခြေထောက်ကိုရင်ဘတ်ထိအောင်ကွေးထားရာကနေဘေးတိုက်ဖြဲလိုက်ပြီးသူ့လီးကိုစောက်ခေါင်းထဲကိုအဆုံးထိသွင်းလိုက်လို့ပါပဲ။သီတာစိုးရဲ့အော်သံဟာကျမရဲ့ရင်ထဲမှာပဲ့တင်ထပ်သွားပါတယ်။”ဗြစ်…ပြွတ်…ဗြစ်…ဒုတ်…ပြွတ်…စွပ်…စွပ်….အ…အား…အား….ပြွတ်…ပလွတ်…ဒုတ်…ဗြစ်…စွပ်…စွပ်….အင့်…အင်း…အင်း…ဟင်း…ဟင်း….”အို…မိန်းမဖြစ်ရတာမသက်သာလိုက်တာရှင်…။သီတာစိုးခမျာမချိမဆန့်ခံစားနေရတယ်။ဒက်ဒီကတော့အားရပါးရကြီးကိုလိုးလို့နေတော့တာပါပဲ။သီတာစိုးရဲ့တကိုယ်လုံးဟာဗရမ်းဗတာရမ်းခါပြီးနေတယ်။နို့ကြီးတွေဆိုတာပြုတ်ထွက်တော့မလားပဲ။ဒက်ဒီလီးကြီးကသီတာစိုးစောက်ပတ်ထဲကိုအရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ဝင်ဝင်သွားတာကြောက်စရာကြီးပါပဲ။မျက်စေ့နှစ်လုံးစုံမှိတ်ထားတဲ့သီတာစိုးရဲ့ပါးစပ်လေးဟာဟဟသွားပြီးလျှာကလေးကတစ်လစ်ကလေးဖြစ်ဖြစ်သွားရပါတယ်။သူတို့ကိုကြည့်ရင်းနဲ့ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလက်ညှိုးနဲ့ထုတ်ချီသွင်းချီလုပ်နေမိတယ်။သိပ်ကောင်းတာပဲရှင်…။ခုတော့သီးခံပြီးဒီလိုပဲကျေနပ်ရတာပေါ့။ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ဟာလက်ညှိုးကိုငုံမိအောင်ကိုကျဉ်းသွားပါတယ်။ပြီးတော့ပူနွေးလာပြီးမကြာခင်မှာပဲကျမရဲ့လက်ညှိုးကိုစောက်ခေါင်းကဆွဲစုပ်ပါတော့တယ်။”ဟင့်…အ…အင်း…ဟင်း…ဟင်း….”ဘယ်လိုပဲကြိတ်မှိတ်နေပေမယ့်ကျမရဲ့ရင်ခေါင်းထဲကပြင်းထန်တဲ့သက်ပြင်းချသံတွေအသက်ရှူသံတွေထွက်နေရပါတယ်။”အိ…အ…အား…”ကျမဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲမသိဘူး….။တကိုယ်လုံးအကြောတွေဆွဲပြီးစောက်ခေါင်းထဲကအရည်တွေဟာဝေါကနဲကျသွားပါတော့တယ်။ကြမ်းပြင်မှာအိုင်ထွန်းသွားမှာကတော့သေချာပါတယ်။ကျမသိပ်မောသွားပြီ…ခန္ဓာကိုယ်ထဲကရမက်တွေငြိမ်စပြုတော့ပတ်ဝန်းကျင်ကိုသတိရမိတယ်။”အိ…အိ….အား…ကိုကြီးရယ်…ကောင်းလိုက်တာ….အိ….အား…အင့်…အို…ဗြစ်…စွပ်…ဒုတ်…ဒုတ်…အဟား…..အမေ့…အား….အင်း….”ဒက်ဒီရောသီတာစိုးပါချွေးဒီးဒီးကျနေတယ်လေ။ဒက်ဒီလည်းအံကြီးကြိတ်ပြီးအားပါးတရဆောင့်လိုးနေလိုက်တာမျက်နှာကြီးနီလို့သီတာစိုးဆိုတဲ့မိန်းမကစောစောကလိုမဟုတ်တော့ဘူး….။ဖင်ကိုလိမ်ပြီးကော့ကော့ပေးတယ်…သူ့စောက်ဖုတ်ကိုပိုပြီးပေါ်လွင်အောင်လို့လေ…။လီးကြီးဝင်တိုင်းထွက်တိုင်းစောက်ဖုတ်ဟာကြုံ့ဝင်သွားလိုက်ပွပြီးထွက်လာလိုက်နဲ့ကျမဖြင့်ဖင်တောင်ကျိန်းမိတယ်။သူတော့ဘယ်လိုနေမလဲမသိဘူး…။”အ…အား…အ…အား…”သီတာစိုးတစ်ယောက်တကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်ကော့ပျံသွားပါတယ်။ခဏနေမှငြိမ်သွားလေရဲ့။ဒက်ဒီကတော့ဆက်လုပ်နေတုန်းပဲ။ဒီတစ်သက်မှပြီးပါတော့မလားမသိဘူး….အို…”အား…အား….”သီတာစိုးရဲ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကိုလက်မောင်းနဲ့ပိုက်ပြီးကျန်လက်တစ်ဖက်ကဖင်သားကြီးကိုအတင်းဆွဲပြီးလီးကြီးကိုခေါင်းကနေပေါက်ထွက်သွားမတတ်ဆောင့်သွင်းပြီးကျေနပ်သံကြီးနဲ့တအားအားအော်နေတယ်။သီတာစိုးလည်းကော့တက်သွားပြီးဒက်ဒီလီးကြီးကိုစောက်ဖုတ်နဲ့ညှစ်ပေးပြီးစုပ်ယူပေးနေပုံပဲ။”ဟား…”ဒက်ဒီဟာသီတာစိုးရဲ့ကိုယ်ပေါ်ကိုမှောက်ချလိုက်ပြီးဇိမ်ယူပြီးမှိန်းနေတော့တယ်။ခဏအကြာမှာပဲသီတာစိုးကလှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လာပြီး…”အကိုကြီး…ထတော့လေ…သီတာကိုပြန်ပို့ပေးအုံးပေါ့….”ဒီလိုပြောလိုက်တော့မှဒက်ဒီကကြုံး၍ထလိုက်ပြီးသီတာစိုးစောက်ဖုတ်ထဲကသူ့လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ပျော့သွားတယ်ဆိုပေမယ့်ခွေကျမသွားသေးဘဲအရည်တွေတမြားမြားနဲ့ဒက်ဒီလီးကြီးကိုကျမဟာအသေအချာလိုက်ပြီးကြည့်မိနေပါတယ်။အဲ့ဒီနောက်သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးဟာဒက်ဒီရဲ့အိပ်ခန်းထဲမှာတဆက်တည်းရှိတဲ့ရေချိုးခန်းထဲကိုဝင်သွားကြပါတယ်။ကျမလည်းကျမအဝတ်အစားတွေကိုသေချာပြင်ဝတ်လိုက်ပါတယ်။ဝတ်ပြီးသွားတဲ့အချိန်မှာပဲတဖက်ခန်းကအသံကြားလို့ချောင်းကြည့်လိုက်တော့သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးရေချိုးခန်းကပြန်ထွက်လာခဲ့ပြီးအဝတ်အစားတွေဝတ်နေကြပါပြီ။ဒီအချိန်မှာပဲကျမဟာအခန်းထဲကအသာလေးပြန်ထွက်ခဲ့ပြီးအိမ်ရှေ့ကဆင်းကာအိမ်ဘေးမှာရပ်ထားတဲ့ကားထဲကိုဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ပြီးတော့သုံးလေးမိနစ်လောက်အကြာကျမှကျမကားကိုအိမ်ရှေ့ဆင်ဝင်အောက်ထိမောင်းသွင်းခဲ့ပါတယ်။အခုမှရောက်တဲ့သဘောပေါ့…။ကျမကားရပ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲအိမ်ထဲကထွက်လာတဲ့ဒက်ဒီနဲ့သီတာစိုးတို့ကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ကျမကဘာမှမပြောဘဲနားလည်မှုရှိတဲ့သဘောနဲ့သူတို့ကိုပြုံးပြီးလက်ပြကာကားထဲကထွက်လာတဲ့အချိန်မှာပဲသူတို့နှစ်ယောက်ကဒက်ဒီကားထဲကိုရောက်သွားကြပါပြီ။ကျမကခပ်တည်တည်ပဲအိမ်ရှေ့တံခါးကနေအိမ်ပေါ်ကိုတက်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲဒက်ဒီကားဟာငြိမ့်ကနဲထွက်သွားပါတယ်။ကျမလည်းအိမ်ရှေ့တံခါးကိုသေချာသော့ခတ်ပိတ်ပြီးဝင်လာခဲ့ရာမှဧည့်ခန်းထဲလည်းရောက်ရောခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချလိုက်မိပါတော့တယ်ရှင်….။ပြီးပါပြီ။