December 22, 2024

အ ရမ်း တော် တဲ့ ထောက် လှမ်း ရေး ကို ကို

သူ နဲ့ကျွန်တော်ဖြစ်ရပ်အမှန်လေးပါ ကျွန်တော်တို့က မေဂျာတူသူငယ်ချင်း သချာ် ဒုတိယနှစ်လေးတွေပေါ့ သူ့နာမည်က ရည်မွန် ရည်မွန်က သိပ်မလှပေမဲ့ အကိတ်ဗျ ကိတ်တာတောင် တစ်ကိုယ်လုံးမကိတ်ဘဲ ဖင်ပဲရွေး ကိတ်တဲ့ စော်လေးပေါ့ သူ့ကိုတွေ့တွေ့ချင်းမှာပဲ သူ့ဖင်ကိုထောက်လှမ်းရေးဆင်းခဲ့ရတာ အဲ့နေ့က ပထမနှစ်အောက်လို့ ဒုတိယနှစ်ဆက်တက်ဖို့ ကျောင်းအပ်တဲ့နေ့လေးပေါ့ သိကြတဲ့အတိုင်းပဲ လုယက်တိုးဝှေးပြီး အပ်ရတာ …

တနင်္ဂနွေနေ့ညနေ လေးနာရီ

ကျွန်နော့် မန်နေဂျာ ( ဂျာကြီး ) ကိုတော်တော် တင်းနေပီဗျာ ။ ကျွန်နော့် ပရောဂျက် တစ်ခု ကို တင်ပြတယ် ။ သူသဘောကျတယ် ဒါကို သဘောမကျသလို ကလဲ ပြောသေးတယ် ဘာလိုတယ် ညာလိုတယ် နဲ့ ။ ထားပါ ဒီလိုပြောတာကတော့ …

အထာပေးလို့ကတော့ လာထားပဲ

ညီညီအောင်လည်း သူ့ကို ဒေါ်ခင်ပက အထာပေးနေတယ် ဆိုတာကို ရိပ်စားမိလိုက်တယ် ။ ဗန့်ဗွေးကုန်းကိုမုဒိန်းမှူ အတွက် သွား စုံစမ်းစစ်ဆေး လို့ပြီးရင် ကျွန်းတောကုန်းရွာကို လာခဲ့..သူ့အိမ်မှာ နား..ညနေ ထမင်းစားပြီးမှ ပြန်ဖို့ ဒေါ်ခင်ပက ပြောတယ်လေ ။ ညီညီအောင်လည်း မိန်းမ မလုပ်ရတာ ကြာနေပြီ ဆိုတော့ …

ေလးဆယ့္ငါး (အစ/အဆံုး)

(အေတြးပင္လယ္ျပာ မွကူးယူသည္)မေတြ႕ရတာတႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ အခ်စ္ကေလးနဲ႕ ဖုန္းေျပာျဖစ္တယ္၊ အစကေတာ့ ေနေကာင္းလား ဘယ္လိုေနလဲ ကေန၊ ခေလးေရာ ဘယ္လိုေနေသးလဲ စတဲ့ အလာပသလာပ ေတြ ေျပာျဖစ္ ၾကတယ္။ …ကိုေရာ ေနေကာင္းလား..အလုပ္က အျမဲရႈတ္ေနတာပဲ မဟုတ္လား….အင္းအခုေတာ့ နည္းနည္း နည္းသြားပါၿပီ ၊ခေလးေတြလည္း အိမ္မွာ မရွိၾကေတာ့ဘူးေလ..ႏွစ္ေယာက္စလံုး …

ကျတော့်ဆရာမလေး ချို

အပ်ချုပ်စက်ခုံကို ကွယ်ပီး ထိုင်နေတဲ့ ကိုယ်လုံး အိထွေးထွေးလေးကို အတင်းဆွဲထုတ်ပီး ထူမလိုက်တယ်။ ဆက်တိုက်ဆိုသလိုပဲ ဘလောက်အင်းကျီ နှိပ်စိလေးတွေကို တဖျောက်ဖျောက်မြည်အောင် ဆွဲဖွင့်လိုက်တယ်။ ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ဟင်းလင်းပွင့်ထွက်သွားတာနဲ့ အနက်ရောင်ဘရာစီယာလေး မနိုင်ဝန်ထမ်းထားရတဲ့ ဝါဝင်းစိုပြေတဲ့ နို့ကြီး၂မွှာက ဝင်းကနဲ ပေါ်လာတယ်။ အချိန်မဆွဲတော့ပဲ ဘလောက်လက်ပြတ်ကလေးကို ချွတ်ချရင်း ဘရာ ချိတ်ကလေးတွေကိုပါ …

” အ ဲအ ဲ ရ ဲ႕ ဧၿပီ ” ( စ/ဆံုး)

ဧပြီလ၏ အပူဒဏ်ကိုအကာအကွယ်ရလိုရငြား စ ွပ်ကျယ်ပါးကိုဝတ်ထားသော်လည်း အလိုလိုနေရင်း ချွေးများထ ွက်ကာ လူကစီးကပ်ကပ်နှင့်အိုက်စပ်စပ်နိုင်လှသည်..။ သို့သော်ဗာဒံပင်အောက်ထိုင်နေခြင်း ဖြစ်သဖြင့်လေတိုက်တိုင်း အေးခန ဲခံစားမှုနှင့်အတူသီချင်းညည်းနေရသည်က အရသာတစ်မျိုးပင်..။ အ ဲအဲ တစ်ယောက်အပြင်လည်း လျှောက်မသ ွားချင်အိမ်မှာလည်း မနေချင်သဖြင့်လ္ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။သိပ်မကြာခင်မှာပင်ကိုဦး စက်ဘီးနှင့်ရောက်လာပြီး ဝိုင်းမှာ လာထိုင်သည်..။ အာလ္လာပ သလ္လာပ …

” ကိုယ်ကအငိုက် သူက အဝိုက် ” ( စ/ဆုံး)

ဇာတ်လမ်း – ချမ်းမြေ့သာဇံ မောင်မောင်နံှအတွေးပင်လယ်ပြာမှကူးယူသည်အဝတ်လဲရန် အကျီၤလေးကိုချွတ်၍ ထမီကို ရင်လျှားလိုက်သည်။ပြီးတော့ တန်းတွင် အကျီချိတ်ဖြင့်ချိတ်ထားသော အကျီတစ်ထည်ဆီသို့ သူမ၏လက်ကို လှမ်းလိုက်သည်။`“ ဟင် ”လှမ်းလက်စ လက်ကို ချက်ခြင်းရုပ်သိမ်းလိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့သို့ နားစွင့်လိုက်သည်။ “ ဒါ ဒါ နေဇာကျော် ပဲ ”အိန္ဒြေမရ ထမီရင်လျှားဖြင့်ပင် …

“နောက်ဆုးံနှစ်ကျောင်းသူ”

မောင်နှမ နှစ်ယောက်ကြီးပြင်ခဲ့ကြတာ တကယ်တော့ ပျော်စရာလည်းကောင်းသလို တခါတလေလည်း စိတ်ညစ်ရပါတယ်။ ကျနော်ကတော့ အသက်20ဆယ် အရွယ်ရှိပြီး အမကတော့ 25 လောက်ရှိပါပြီး။ ကျနော်ရဲ့အိမ်မှာက ကျနော် အဖေရဲ့သူငယ်ချင်း ဦးဇော် ရဲ့သမီးက ကျနော်ရဲ့အိမ်က နေပီး တက္ကသိုလ် နောက်ဆုးံနှစ်တက်နေတာ သူ့ရဲ့အသက်ကတော့ 19 နှစ်လောက်ရှိမယ်။ ကိုယ်ထက် …

လွယ်အိတ်ကလေး

ကိုကိုမောင် (၇)တန်းအောင်တော့ သူ့ဦးလေးရှိရာ မန္တလေး စိန်ပန်းရပ်သို့ ရောက်လာ၏။ စောစောကတော့ ကျောင်းဆက်တက်ရန် စိတ်ကူးမရှိခဲ့။ ဦးလေးဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဟန်က ကျောင်းဆက်ထားဖို့ တာဝန်ယူသဖြင့် သူ့အမေ မခင်ဝင်းက သဘောတူလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ဦးလေးဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဟန်မှာ သံရေကျိုလုပ်ငန်းဖြင့် ကြီးပွားနေ၏။ အလုပ်ရုံက သတ်သတ်၊ အိမ်က သတ်သတ်ဖြစ်သည်။ ကိုကိုမောင်ကို မန္တလေးသို့ပို့ခြင်းမှာ …

သူငယ်ချင်းကိုလိုးတဲ့စာ

ငါ သိပ် အထီးကျန်တယ် သူငယ်ချင်း။ ဒါကြောင့်နင့်ကို ငါ ကိုယ်ချင်းစာတယ်” လို့ ကျွန်တော် ပြောလိုက်တော့ နွယ်နီက ကျွန်တော့်ကို အကြောင်သား ကြည့်နေတယ်။“နင်က အထီးကျန်ရအောင် ရည်းစားကြီး ငုတ်တုတ်နဲ့လေ။ ငါက အသည်းကွဲနေတာဟဲ့”“ငါ့ရည်းစားက နိုင်ငံခြားမှာလေ။ ကြာပြီဟ။ ငါက ရည်းစားရှိတယ်လို့ နာမည်ပဲရှိတာ။ ငါပြောတာ …