November 9, 2024

ၿပီးဆုံးျခင္းပန္းတိုင္

“ဘယ္က ျပန္လာတာလဲ မိုးငယ္” “ေဈးက အမေရ ဆပ္ျပာ၊ သြားတိုက္ေဆး၊ အေမႊးေရေတြ သြားဝယ္တာ အမေရ ညေနေစာင္းေနၿပီ ဆိုေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ပူတယ္အမရယ္” “ဟုတ္တယ္ ပူလာၿပီ မိုးငယ္ေရ အျပင္ထြက္ရင္ ထီးယူသြားမွပါကြယ္” ေဘးအခန္းက အမႀကီးကိုေျပာရင္း မိုးငယ္ တိုက္ခန္းတံခါးေသာ့ဖြင့္ကာ ဝင္လိုက္ေလသည္။ မိုးငယ္ကတို႔ တိုက္ခန္းက ၃လႊာမွာရွိေလသည္။ ကြန္ဒိုနီးနီး အျပင္အဆင္ ဝန္ေဆာင္မႈမ်ား ထဲ့ထားေပးေလသည္။ မိုးငယ္ ေယာက္်ား လင္းသူက သေဘာၤသူႀကီး(ကပၸတိန္) ျဖစ္ေလသည္။ မိုးငယ္ေရာ လင္းသူပါ နယ္ၿမိဳ႕အသီးသီးက ျဖစ္ေလသည္။ မိုးငယ္က ရန္ကုန္မွာ အလုပ္လုပ္ရင္း သေဘာၤသား လင္းသူႏွင့္ေတြ႔ရွိကာ ခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သုံးႏွစ္ေလာက္ ခ်စ္သူေတြအျဖစ္တြဲၾကရင္း လင္းသူက ပိုက္ဆံစုကာ ေနရာထိုင္ခင္း အဆင္ေျပၿပီဆိုမွ မိုးငယ္ကို လက္ထပ္ခဲ့တာျဖစ္ေလသည္။ လင္းသူက တိုးတက္လိုစိတ္ရွိေလသည္။

သေဘာၤသားဘဝမွ အဆင့္ဆင့္ သင္တန္းတက္ စာေမးပြဲေျဖကာ ေနာက္ဆုံး ကပၸတိန္ ျဖစ္လာခဲ့ေလသည္။ အိမ္ေထာင္သက္ ဆယ္ႏွစ္အတြင္း လင္မယား၂ေယာက္လုံး ကေလးလိုခ်င္ေသာ္လည္း မရၾကေပ။ ယခင္ႏွစ္မ်ားဆီက လင္းသူ သေဘာၤလိုက္ေနခ်ိန္ မိုးငယ္မွာ တယာက္ထဲ ေနရေလသည္။ သို႔ေသာ္ လြန္ခဲ့ေသာ ေလးႏွစ္ခန္႔က မိုးငယ္၏ ညီမႏွစ္ဝမ္းကြဲ မူယာက သူ၏သား ေစာဗညားအား အတူတူေနၿပီး ေက်ာင္းတက္ရန္ အကူညီေတာင္းေလသည္။ လင္းသူအား ေျပာျပရာ လင္းသူကလဲ တေယာက္ထဲက်န္ေနခဲ့ေသာ မိုးငယ္အတြက္ အေဖာ္လဲရေသာေၾကာင့္ အတူတူေနကာေက်ာင္းတက္ရန္ ခြင့္ျပဳခဲ့ေလသည္။ ေစာဗညား သူတို႕ ႏွင့္ အတူတူေနၿပီး ေက်ာင္းတက္ေနသည္မွာ စက္မႈတကၠသိုလ္ ဒုတိယႏွစ္ပင္ ေရာက္ေနေလၿပီ။ ေစာဗညားမွာ နဝမတန္းကထဲက လာေနကာ စေနကာစက ေသးေသးညွက္ညွက္လး ျဖစ္ေသာ္လည္း တကၠသိုလ္ေရာက္ေသာအခါ။

အားကစားေလးဘာေလးလုပ္သျဖင့္ ကိုယ္ခႏၶာထြားတက္လာေလသည္။ ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္ျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္မွာ အဆီပိုမရွိပဲ ၾကြက္သား အေျမာင္းေျမာင္းထေနသည္မွာ ကိုရီးယားမင္းသား ရိန္းႏွင့္ ဆင္တူေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေစာဗညားက ရိန္းလို အသားမျဖဴ ပဲ အသားအနည္းငယ္ညိဳေလသည္။ အခုလဲ ေဈးသြားရာက ျပန္လာၿပီးေနာက္ ညစာခ်က္ျပဳတ္ရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ေနလိုက္ေလသည္။ ေစာဗညား မနက္ျဖန္ ေက်ာင္ထမင္းခ်ိဳင့္အတြက္ပါ ႀကိဳ၍ ခ်က္ျပဳတ္ထားျခင္းျဖစ္ေလသည္။ မနက္ထ၍ အလ်င္စလိုခ်က္ေနစရာ မလိုေအာင္ ႀကိဳလုပ္ထားျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ၾကက္သြန္နီ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ ၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ဂ်င္းစိမ္း၊ နံနံပင္၊ ပုစြန္ေျခာက္၊ ငါးပိအနည္းငယ္ႏွင့္ အသင့္ဝယ္ထားေသာ ၾကက္သားရင္ပုံတျခမ္းတို႔ကို ထုတ္ယူလိုက္ေလသည္။ ၾကက္သြန္နီ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ အခြံခြာကာ ပုစြန္ေျခာက္ကို ေရစိမ္ထားေလသည္။ ၿပီးေနာက္ လွ်ပ္စစ္ဒယ္အိုးနီဖြင့္ကာ ၾကက္သြန္နီဆီသတ္ေလသည္။ ၾကက္သြန္ျဖဴ ကို ေထာင္းထားေလသည္။

ဂ်င္းကို အခြံသင္ထားေလသည္။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးကို ေရစိမ္ကာ အစိထုတ္၍ ၾကက္သားကိုလဲ အရြယ္ေတာ္တုံးကာ ေရေဆးထားေလသည္။ ၾကက္သြန္နီဆီသတ္၍ ရဲလာေသာအခါ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ပုဇြန္ေျခာက္၊ ငါးပိ၊ ေထာင္းထားေသာ ၾကက္သြန္ျဖဴ တဝက္၊ အခ်ိဳမႈန္႔၊ ဆား၊ နႏြင္းတို႔ကိုထည့္ကာ အကုန္ေၾကအႏွစ္က်၍ သမေအာင္ ေမႊေပးေလသည္။ အႏွစ္က်၍ က်က္ခါနီးေသာအခါ ညွပ္ထားေသာ နံနံပင္မ်ားထဲ့ကာ ခနအုပ္ထားေလသည္။ ခနၾကာေသာအခါ ပုဇြန္ေျခာက္ငါးပိခ်က္ကိုရေလသည္။ ပုဇြန္ေျခာက္ငါးပိခ်က္ခူးၿပီးေနာက္ ဂ်င္းစိမ္းကိုေထာင္းေလသည္။ ထ႔ိုေနာက္ ဒယ္နီကိုေဆးကာ တုံးထားေသာ ၾကက္သားမ်ား၊ ဂ်င္း ၾကက္သြန္ျဖဴ ေထာင္း၊ ဆီ၊ ဆား၊ နႏြင္းႏွင့္ ခရုဆီအနည္းငယ္ထဲ့ကာ ေရသင့္ရုံထဲ့၍ အဖုံးအုပ္ကာ ၾကက္သားျပဳတ္ေၾကာ္ လုပ္ေလသည္။ ၾကက္သားျပဳတ္ေၾကာ္ တည္ထားစဥ္မွာပင္ “တီေလးေရ တီေလး တံခါးဖြင့္ေပးပါဦး သားျပန္လာၿပီ” “ေအး လာၿပီ သားေရ”။

“တီေလး သား ဒီေန႔ Teaဆိုင္ ခနသြားပါရေစေနာ္” “ေအး ေစာေစာျပန္ခဲ့ေနာ္သား သားက ေနာက္မက်ပါဘူး တီေလးက သတိေပးတာပါ” “ဟုတ္ကဲ့ပါတီေလး” “ေအး သားေရခ်ိဳးမွာမို႔လား နားၿပီးခ်ိဳးေတာ့” “ဟုတ္တီေလး” ေစာဗညား တီေလးအား ျပန္ေျပာရင္း သူ႔အခန္းထဲသို႔ဝင္လာခဲ့ေလသည္။ သူ ဒီအိမ္မွာေနလာခဲ့သည္မွာ ကိုးတန္းေက်ာင္းသားဘဝကထဲက ျဖစ္ေလသည္။ အန္တီမိုးငယ္ကလဲ အေဒၚဝမ္းကြဲေတာ္တာ ျဖစ္ေသာ္လည္း အေဒၚရင္းပမာ ဆက္ဆံသလို ေလးေလး လင္းသူကလည္း သူစိမ္းလိုမဆက္ဆံပဲ သားအရင္းပမာဆက္ဆံသျဖင့္ သူအဖို႔အေနမၾကပ္ပဲ ေကာင္းစြာပညာသင္ၾကားႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ ေလးေလးႏွင့္ တီေလးတို႔ကို ေက်းဇူးရွင္မ်ားအျဖစ္သတ္မွတ္ကာ ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသေလသည္။ ေရခ်ိဳး အဝတ္လဲၿပီးေနာက္ ထမင္းစားရန္ အခန္းထဲမွထြက္ခဲ့ေလသည္။ မိုးငယ္က ထမင္းစားရန္ အဆင္သင့္ျပင္ထားၿပီးျဖစ္ေလသည္။

“လာ သား စားရေအာင္” “တီေလး ဘာဟင္းလဲ” “ၾကက္သားေၾကာ္၊ ပုဇြန္ေျခာက္ငါးပိခ်က္ အတို႔အျမဳပ္” “ေဟး ပုဇြန္ေျခာက္ငါးပိခ်က္စားခ်င္ေနတာ တီေလးေရ” “စား သား မ်ားမ်ားထဲ့စားေလ” “ဟုတ္တီေလး” တူဝရီး ၂ ေယာက္ အားရပါးရ ထမင္းစားၾကေလသည္။ မိုးငယ္က ေစာဗညား ပန္းကန္ထဲ ငါးပိခ်က္ထဲ့ေပးသလို ေစာဗညားကလဲ မိုးငယ္ ပန္းကန္ထဲ ၾကက္သားေၾကာ္ထဲ့ေပးေလသည္။ ထမင္းစားၿပီးေနာက္ ေစာဗညားက တီေလးအားခြင့္ေတာင္းကာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ခနသြားထိုင္ေလသည္။ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ တီေလးက “သားေရ မနက္ျဖန္ သားရဲ႕ ေလးေလးျပန္ေရာက္လာမယ္တဲ့” “ဟာ ေကာင္းတာေပါ့ တီေလး သြားႀကိဳရဦးမွာလားဗ်” “မလိုဘူးသား သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လာမွာတဲ့” “ဟုတ္ကဲ့ပါ တီေလး သား စာၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္” “ၾကည့္ ၾကည့္ သား ညမနက္ေစနဲ႔ေနာ္ တီေလး စာဖတ္ၿပီးအိပ္ေတာ့မယ္”။

“ဟုတ္ တီေလး” တီေလးႏွင့္ စကားေျပာၿပီး သူ႔အခန္းေလးထဲဝင္လာလိုက္ေလသည္။ တီေလးကလဲ သူတုိ႔အခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားေလသည္။ မိုးငယ္တို႔ တိုက္ခန္းမွာ ဝင္ဝင္ခ်င္း ဧည့္ခန္းျဖစ္ကာ ဧည့္ခန္းၿပီးမွ အထပ္သားျဖင့္ ကပ္လ်က္ အခန္းဖြဲ႕ထားေသာ အိပ္ခန္း၂ခန္းႏွင့္ ၿပီးမွ မီးဖိုေခ်ာင္ရွိရာ ထမင္းစားခန္းႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာျဖစ္ေလသည္။ အိပ္ခန္းႏွစ္ခုမွာ ကပ္လ်က္ျဖစ္ကာ ႏွစ္ေယာက္ခန္းတြင္ မိုးငယ္တို႔ လင္မယားေန၍ တေယာက္ခန္းအား ေစာဗညားအတြက္ ျပင္ဆင္ေပးထားေလသည္။ “ေဒါက္… ေဒါက္.. ေဒါက ္…” “လာၿပီ လာၿပီ” အိမ္ေရွ႕မွ တံခါးေခါက္သံ ၾကားရသျဖင့္ မိုးငယ္ အသံေပးရင္း ထြက္လာေလသည္။ တံခါးဖြင့္လုိက္ေတာ့ မီးခိုးေရာင္ရွပ္အက်ႌႏွင့္ ဖိုက္အိုဝမ္းအျပာေရာင္ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို လိုက္ဖက္စြာ ဝတ္ဆင္ထားကာ ျပန္ေရာက္လာေသာ လင္ေတာ္ေမာင္ လင္းသူျဖစ္ေလသည္။ “ဟာ ေမာင္ လာ လာ” “မိုး ခ်စ္ေလး ၾကည့္စမ္း မေတြ႕တာ ေျခာက္လေလာက္ရွိေသးတယ္ ပိုမိုက္လာေတာ့တာပဲ”။

“သြားပါ ေတြ႔မွ ခြၽဲေနၿပီး အေ၀းမွာတုန္းက သူမ်ားဆီ ဖုန္းေတာင္ မွန္မွန္မဆက္ပဲနဲ႔” လင္းသူက မိုးငယ္ ကိုယ္လံုးေလးကို ဖက္ကာ ႏူတ္ခမ္းအစံုကို စုပ္နမ္းလိုက္သည္။ မိန္းမႏွင့္ ျပတ္လပ္ေနတာ ၾကာေနၿပီမို႕ လင္းသူ ပစၥည္းႀကီးက မာလာၿပီး မိုးငယ္ေပါင္ေရွ႕ပိုင္းကို ေထာက္မိေလသည္။ “ျပြတ္ … ေမာင္ ေရွ႕ဧည့္ခန္းႀကီးထဲမွာေလ” “ဧည့္ခန္းထဲလဲ ဘာျဖစ္လဲ ခ်စ္ေလးရာ ပိုေတာင္မို္ေသးတယ္ ခံစားမႈ အသစ္ေလးေလ ဧည့္ခန္းမွာပဲ လိုးရေအာင္” လင္းသူက ရွည္လ်ားစြာ နမ္းၿပီး ေျပာလည္းေျပာကာ ျပန္နမ္းေလသည္။ လင္းသူ၏ လက္မ်ားက က်င္လည္စြာ လႈပ္ရွားလ်က္ လႈပ္ရွားမႈ အက်ိဳးဆက္က မိုးငယ္ ခႏၶာကိုယ္မွ အဝတ္စားမ်ား ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပုံေနရျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ မိုးငယ္ကလည္း အားက်မခံ တုံ႔ျပန္နမ္းရင္း လင္းသူအား မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း အဝတ္ဗလာျဖစ္ေစရန္ သူ၏လက္မ်ားကို ေစခိုင္းေလသည္။ ၂ေယာက္လုံး ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္သြားေသာအခါ။

မိုးငယ္က လင္းသူ လီးႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ပြတ္တိုက္ေပးေနေလသည္။ နမ္းအားရေတာ့မွ မိုးငယ္က အသာထိုင္ခ်လိုက္ကာ လင္းသူလီးႀကီးအား ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ဂြင္းတိုက္ေပးလ်က္ လင္းသူ၏ ေဂြးဥႏွစ္လုံးအား စုတ္ယူလိုက္ေလသည္။ ပိုက္ဆံရွာ၍ ပင္ပန္းလာေသာ လင္ေတာ္ေမာင္အား အစြမ္းကုန္ ျပဳစုရန္မွာ မယားျဖစ္သူ၏ အဓိကက်ေသာတာဝန္ဟု ခံယူထားသည့္အတိုင္း မိုးငယ္မွာ လင္းသူ ေတာင္းဆိုသမွ် မျငင္းပဲ လိုက္ေလ်ာခဲ့သည္ ခ်ည္းျဖစ္ေလသည္။ ဥႏွစ္လုံးအား တခ်က္ႏွစ္ခ်က္မွ် စုပ္ယူကာ လွ်ာျဖင့္ တေျဖးေျဖးအေပၚသို႔ ပင့္ယက္လာေလသည္။ ေျဖးေျဖးခ်င္း လွ်ာျဖင့္ယက္လိုက္ လီးတန္လုံးပတ္ကို အသာစုတ္ယူလိုက္လုပ္ကာ အေပၚသို႔တက္လာေလသည္။ လီးထိပ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ဒစ္ကို ပါးစပ္ျဖင့္ငုံကာ စုပ္ေပးေလသည္။ ဒစ္ထိပ္ဖ်ားကို လွ်ာေလးျဖင့္ထိုးကာ ယက္ေပးေလသည္။ ယြယြေလး ေျဖးေျဖးခ်င္းလုပ္ေပးေသာေၾကာင့္။

လင္းသူမွာ ေခါင္းတရမ္းရမ္း တဟင္းဟင္းျဖင့္ ထြန္႔ထြန္႔လူးကာ အရမ္းကိုျဖစ္ေနေလသည္။ “ဝိုး စုပ္ ခ်စ္ေလး အား စုပ္ေပး အိုး ခ်စ္ ျပဳစုတာ အား ရွယ္ပဲ” မိုးငယ္က လီးထိပ္ဖ်ားေလးကို ယြယြေလး လွ်ာျဖင့္ကစာရင္း လက္တဖက္က ဂြင္းထုေပးေနကာ တဖက္က ဥႏွစ္လုံးကို ယြယြေလးကစားေပးေနရာ လင္းသူမွာ လက္ရွိ အေျခအေနကိုပင္ေမ့ကာ အေကာင္းႀကီးေကာင္းေနေလသည္။ ၾကာၾကာေတာင့္ခံမထားႏိုင္ေတာ့ပဲ ၆လလုံးလုံး မထုတ္ပဲ ေအာင္းထားေသာ သုတ္ေရမ်ားကို တဟင္းဟင္း ညီးညဴ ကာ ပန္းထုတ္ပစ္မိေလေတာ့သည္။ “အား ခ်စ္ ပီး ထြက္ ထြက္ကုန္ပီ ခ်စ္ အား အိုး အား” လေရမ်ား ပန္းထုတ္ေသာအခါ မိုးငယ္က လီထိပ္ကိုငုံကာ စုပ္ယူလ်က္ ထြက္သမွ်ေသာ လေရမ်ားကို ျမတ္ႏိုးစြာေသာက္ၿမိဳရင္း လက္တဖက္ျဖင့္ လီတန္ အရင္းမွကိုင္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ရင္း လေရတစက္မက်န္ေစရန္ ထုတ္ေနသလားေအာင္ေမ့ရေအာင္ ခပ္သြက္သြက္ ဂြင္းထုေပးေနေလသည္။

“အား အ အား ေကာင္းလိုက္တာ ခ်စ္ရာ” လေရမ်ားကို အားရပါးရ ေသာက္ၿမိဳကာ လီးကိုစိတ္ႀကိဳက္ခပ္ျပင္းျပင္း စုပ္ေပးၿပီးမွ အသာထရပ္လိုက္ေလသည္။ မ်က္လုံးေလးကို ခပ္ေမွးေမွးေလးျပဳလုပ္ကာ လင္းသူကို တည့္တည့္ စိုက္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါမွာေတာ့ လင္းသူမွာ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မိုးငယ္အားေခါင္းမွဆြဲယူကာ အားရပါးရနမ္းေလေတာ့သည္။ ရမက္ဆန္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း အနမ္းမ်ားေၾကာင့္ မိုးငယ္ေပါင္ၾကားမွာ စိုတိုတိုျဖစ္လာေလသည္။ လင္းသူက နမ္းၿပီးေသာအခါ ထိုင္ခ်ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မိုးငယ္အား ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းမွ ပိုက္ကာခ်ီ၍ ပခုံေပၚတင္ကာ ထမ္းလိုက္ေလသည္။ မိုးငယ္မွာ တခစ္ခစ္ရီရင္း ေစြခနဲ႔ေျမာက္ပါသြားေလသည္။ ဧည့္ခန္းရွိ ႏွစ္ထိုင္ဆိုဖာႀကီးေပၚတြင္အသာခ်ကာ မိုးငယ္ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းအားျဖဲလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ လင္းသူက စိုတိုတိုျဖစ္ေနေသာ မိုးငယ္ ေစာက္ပတ္ကို လွ်ာျဖင့္အျပားလိုက္ယက္ပါေတာ့သည္။

ေစာက္စိကို သရက္ေစ့စုပ္သလိုစုပ္ကာ ညာဘက္လက္ခလယ္ျဖင့္ မိုးငယ္ေစာက္ပတ္ထဲထဲ့ကာ ေညွာင့္ေပးေလသည္။ က်န္ဘယ္လက္က မိုးငယ္၏ ႏို႔သီးေခါင္းတဖက္အား ေခ်ေပးေလရာ မိုးငယ္မွာ ညီးသံေလးမ်ားေပးကာ လူးလြန္႔ ေကာ့ပ်ံေနေလသည္။ “ဟင္းးး အင္းးး ဟင္းးး ဟင္းး” ေစာက္ပတ္မွာလဲ ေစာက္ေရ မ်ားသထက္မ်ားကာ စို႐ြဲလာေလသည္။ ခနၾကာေသာအခါ လင္းသူက လိုးရန္ အေကာင္းဆုံးအခ်ိန္ေရာက္ၿပီျဖစ္၍ ႏူးေနျခင္းကို ရပ္လိုက္ေလသည္။ “ဟင္း အင္း ဘာလို႔ရပ္လိုက္တာလဲ ဆက္လုပ္ပါဦး ေမာင္ရယ္” “ေမာင္တို႔ ခ်စ္ရေအာင္ေလ” ဟုေျပာကာ လင္းသူက မိုးငယ္ေပါင္ၾကားမွာ ဝင္၍ သူ႔လီးႀကီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္ဝကို ေတ့လိုက္ေလသည္။ မိုးငယ္ ေစာက္ပတ္မွာ လီးအထိအေတြ႔ကို ခံစားသိရွိသည့္အလား ခုံးထလာေလသည္။ ေစာက္ပတ္ထဲမွလည္း တစုံတခုကို ေတာင့္တသည့္အလား အတြင္းသားမ်ားက တဆစ္ဆစ္ႏွင့္ ရႈံ႕ခ်ီပြခ်ီ ျဖစ္လာေလသည္။

လင္းသူက ခါးတလႈပ္လႈပ္ျဖင့္ ႏွဲ႔ကာ ေျဖးေျဖးခ်င္းသြင္းေလေတာ့သည္။ “အား အ အိုး ဝိုး” “ခ်စ္ေလး ဘယ္လိုေနလဲ ခ်စ္ေလး အေရရႊဲေနတာ အမ်ားႀကီးပဲ ၆လၾကာစုထားတဲ့ ေစာက္ေရေတြလား” ဟုဆိုကာ သြင္းရင္းျဖင့္ အဆုံးထိဝင္သြားေလသည္။ လင္းသူက အထုတ္အသြင္း ေျဖးေျဖးျခင္း လုပ္ကာ လိုးပါေတာ့သည္။ အခ်က္၃၀ေက်ာ္ေသာအခါ “ေမာင္ ခ်စ္ကို ေစာင့္ေတာ့ ရၿပီ” ဟုဆိုသျဖင့္ လင္းသူက စက္ေသနတ္ပစ္သလို မီးကုန္ယမ္းကုန္ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။ ခနၾကာေသာအခါ မိုးငယ္မွာ ေကာ့ေကာ့ေပးရင္း ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားက သူ႔လီးကို ရစ္ဆြဲလာသျဖင့္ မိုးငယ္ၿပီးေတာ့မွာကို သတိျပဳမိ၍ ၿပိဳင္တူၿပီးေစရန္ စိတ္မထိန္းေတာ့ပဲ လႊတ္လိုက္ေလသည္။ လင္းသူ လီးထဲမွ သုတ္ရည္မ်ားက မိုးငယ္ ေစာက္ပတ္​ထဲ အရွိန္​ျပင္းစြာ ပန္းထြက္သြားေလသည္။ ေႏြးခနဲ႔ဝင္လာေသာ သုတ္ေရမ်ားေၾကာင့္ မိုးငယ္မွာ တဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ၿပီးသြားေလသည္။

ထို႔ေနာက္ လင္မယား၂ေယာက္ေရခ်ိဳး ခနနား၍ ထမင္းစားၾကေလသည္။ ထမင္းစားၿပီး လင္းသူက ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေစာဗညား မလာခင္အခ်ိန္ထိ အားရပါးရလိုးေလသည္။ ေစာဗညားလာေသာအခါ ဘာမွမလုပ္ေတာ့ပဲ တီဗီြၾကည့္ေနေလသည္။ ညမွာ ဘာမွမလုပ္ေတာ့ပဲ ေနာက္တေန႔အတြက္ အနားယူအားေမြးသည့္အေနျဖင့္ ေစာေစာအိပ္ယာဝင္ခဲ့ေလသည္။ အမွန္ေတာ့ လင္းသူက ေရာက္ေရာက္ျခင္း အိမ္မလာပဲ တည္းခိုခန္းတခုတြင္ တညတာ အနားယူ အားေမြးခဲ့သည္မွာ သူ၏ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ အက်င့္တခုပင္ျဖစ္ေလေတာ့သည္။လင္းသူဆိုတာ သေဘာၤလိုင္းမွာ အျမင့္ဆုံးရာထူး ကပၸတိန္ျဖစ္ေနေသာသူ။ ကပၸတိန္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔က မလြယ္လွပါ။ ပင္လယ္၏ သေဘာသဘာဝမ်ား၊ ရာသီဥတု မုန္တိုင္း သေဘာသဘာဝမ်ား၊ ႏိုင္ငံတကာ ေရေၾကာင္း စည္းမ်ဥ္းဥပေဒမ်ား၊ ေရယဥ္ေမာင္းႏွင္ ထိန္းသိမ္းမႈ အေတြ႔အႀကဳံမ်ား၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ စီမံခန္႔ခြဲမႈပညာရပ္မ်ား။

ပင္လယ္ျပင္အေတြ႔အႀကဳံမ်ား အစရွိေသာ အရည္အခ်င္းမ်ားကို အဆင့္ဆင့္စစ္ေဆးကာ အရည္ခ်င္း တကယ္ရွိေသာ သေဘာၤလုပ္သက္ရင့္ေသာသူမွသာ ကပၸတိန္အျဖစ္ရရွိေလသည္။ သေဘာၤသားတို႔မည္သည္ ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ ပင္လယ္ထဲ၌ လေပါင္းမ်ားစြာ ေနရသူမ်ားျဖစ္ေလသည္။ မ ဆိုမူးလို႔ ရူစရာမရွိ။ အကုန္ေယာက္်ားမ်ားခ်ည္းသာျဖစ္ေလသည္။ အားလပ္ခ်ိန္မ်ား၌ ယမကာမွီဝဲရင္ မွီဝဲ မမွီဝဲလိုေသာ္ အေပ်ာ္သေဘာ ဖဲေဆာ့ရင္ေဆာ့ မေဆာ့လိုပါက ဂိမ္းေဆာ့ရုံသာရွိေလသည္။ ယခု ေနာက္ပိုင္း စမတ္ဖုန္းမ်ား ေခတ္စားေသာအခါ အင္တာနက္ၾကည့္ရႈလို႔ရလာေလသည္။ ေဖ့ဘုတ္ကဲ့သုိ႔ ဆိုရွယ္မီဒီယာမ်ား ေပၚလာေသာအခါ သေဘာၤလိုက္သူမ်ားအဖို႔ အပ်င္းေျဖစရာ မိသားစုႏွင့္ ဆက္သြယ္ရာ တခုတိုးလာေလသည္။ ဝါသနာရွင္အသီးသီးကား ကိုယ္ဝါသနာပါရာ က႑အသီးသီးကို ရွာေဖြစပ္စုၾကေလသည္။ လိင္မႈေရးရာ ဝါသနာပါသူမ်ားကလည္း ရုပ္ရွင္ဆိုဒ္မ်ား စာေပဆိုဒ္မ်ားကို ရွာေဖြၾကည့္ရူၾကသည္။

ရုပ္ရွင္ဆိုဒ္မ်ားတြင္ ကပ္ကိုး၊ ဆြင္း၊ အင္းစက္၊ ဘီဒီအက္စ္အမ္၊ အိုအန္အက္စ္၊ ရိုးပေလး၊ ထြစ္ပယ္ပေလး၊ ကာနီဗယ္ပါတီပေလး အစရွိေသာ လိင္ခံစားမႈ ဖန္တက္ဆီမ်ားကို သိရွိလာၾကသည္။ သိလာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ မိမိတို႔ ႏွစ္သက္ရာ ဖန္တက္စီကို အသားေပးေသာ ရုပ္ရွင္မ်ားကို ရွာေဖြ ၾကည့္ရႈလာၾကေလသည္။ လင္းသူသည္လည္း သေဘာၤသားတေယာက္ေပမို႔ ေခတ္ေရစီေၾကာင္းထဲဝယ္ စီးေျမာရင္း မိမိဝါသနာပါရာကို ေအးေဆးစြာ ခံစားစားသုံေလသည္။ လင္းသူက အရက္၊ ေလာင္းကစား ကင္းရွင္းေသာ္လည္း မိန္းမကိစၥကို ဝါသနာထုံေလသည္။ အြန္းလိုင္းေပၚမွ ဖန္တက္ဆီမ်ားကို ေသခ်ာစြာေလ့လာေလသည္။ ေျပာင္းလဲလာေသာ ေခတ္ေရစီေၾကာင္းဝယ္ ဒီမိန္းမရုိးလာလို႔ ေနာက္မိန္းမယူသည္ဆိုေသာ ေခတ္မွာ ေနာက္ေကာက္က်ခဲ့ၿပီျဖစ္ေလသည္။ ရွိေနေသာ အိမ္ေထာင္ကို နားလည္မႈျဖင့္ အဆင့္ျမွင့္ကာ မိမိႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ ကာမအရသာသစ္ဆန္းမ်ား။

မိမိလက္တြဲေဖာ္လိုအပ္ေနေသာ က႑မ်ားကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း တိုင္ပင္ႏွီးေႏွာ ခံစား စားသုံးျခင္းသည္သာ အသင့္ေတာ္ဆုံးျဖစ္သည္ဟု သေဘာေပါက္လက္ခံမိေလသည္။ လင္းသူ ခံစားလိုေသာ ဖန္တက္ဆီမွာ ကပ္ကိုးဖန္တက္ဆီျဖစ္ေလသည္။ ကပ္ကိုးဖန္တက္ဆီတြင္ ဘူးလ္၊ ေဟာ့ဝိုက္ဖ္၊ ကပ္ကိုးတို႔ပါဝင္ေလသည္။ ဘူးလ္ဟူသည္ အျဖည့္ခံသက္သက္သာ ျဖစ္ေလသည္။ ဘူးလ္ တစ္ေယာက္၏ တာဝန္မွာ ကပ္ကိုးႏွင့္ ေဟာ့ဝိုက္ဖ္တို႔ ဆႏၵၿပီးေျမာက္ေစရန္သာ ျဖစ္ေလသည္။ ဤေနရာတြင္ ဘူးလ္၏ ကာမဆႏၵျပည့္ဝမႈသည္ အဓိက မဟုတ္ေပ။ အခ်ိဳ႕ေသာ အေခ်ာင္သမားတို႔သည္ သူမ်ား ရည္းစား သူမ်ား မယား အေခ်ာင္ႏႈိက္ခ်င္၍ ေအာက္တန္းက်လွေသာ စိတ္ဓာတ္ကို ဘူးလ္အေရၿခဳံကာ ဝင္ေရာေလ့ရွိၾကသည္။ အကယ္စင္စစ္ ဘူးလ္ေကာင္းတို႔ မည္သည္ မိမိအက်ိဳးေဆာင္ေပးရမည့္ ကပ္ကိုးႏွင့္ ေဟာ့ဝိုက္ဖ္တို႔ အတြဲ၏ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ပုံစံမ်ား အေျခအေနမ်ားကို ႀကိဳတင္စုံစမ္းကာ ေဖ်ာ္ေျဖ အက်ိဳးေဆာင္ေလ့ရွိေပသည္။

ကပ္ကိုးအတြဲ၏ အိပ္ယာထဲက ကိစၥႏွင့္ ျပင္ပလူေနမႈဘဝကို ၿခိမ္းေျခာက္ အၾကပ္ကိုင္ရန္မဆိုထားဘိ အျပင္မွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႔ပါလ်က္ႏွင့္ တခါမွ မျမင္ဖူး မေတြ႔ဖူးသူတေယာက္အလား ေနထိုင္ရန္မွာ ပေရာ္ဖက္႐ွင္နယ္က်ေသာ ဘူးလ္ေကာင္းတို႔၏ သံမဏိစည္းကမ္းႏွင့္ သစၥာတရားပင္ျဖစ္ေခ်ေတာ့သည္။ ေဟာ့ဝိုက္ဖ္ႏွင့္ ကပ္ကိုးတို႔သည္ လင္မယားေသာ္၎၊ လက္မထပ္ရေသးေသာ အတူေနစုံတြဲေသာ္၎ျဖစ္တတ္ေလသည္။ ေဟာ့ဝိုက္ဖ္ အားလုံးလိုလိုသည္ ကပ္ကိုးခံစားမႈ ႏွစ္သက္ေသာ အမ်ိဳးသားပါတနာတို႔၏ စည္းရုံးဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ ကစားပြဲတြင္ပါဝင္လာရေလသည္။ ေဟာ့ဝုိက္ဖ္၏တို႔၏ ခံစားမႈသည္ ကပ္ကိုးခံစားခ်င္ေနသည့္ ပါတနာ၏ ခ်စ္စိတ္ကို အေျခခံေပးဆပ္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ကပ္ကိုးတို႔အား ခ်စ္လြန္းေသာသူမ်ား၊ အခ်စ္ေလာဘႀကီးလြန္းေသာသူမ်ား ဟုဆိုခ်င္ပါေတာ့သည္။ မိမိပါတနာအေပၚ ခ်စ္လြန္းမက ခ်စ္မိရာမွ။

ခ်စ္သူ၏ စိတ္ကြယ္ရာေဖာက္ျပန္ျခင္း ခံစားမႈကို ေတြ႔ျမင္လိုမႈေၾကာင့္၎၊ ခ်စ္သူထံပါးတြင္ “ငါ့ရဲ႕ ေယာက္်ားက ငါ့ကို ကာမခံစားမႈမွာ ၿငီးေငြ႕မေနရေအာင္ လိုက္ေလ်ာၾကင္နာပါေပတယ္” ဟူေသာ ခ်စ္သူ၏ မ်က္ႏွာသာေပးခ်ီးမြမ္းခံလိုမႈေၾကာင့္၎ အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ ခ်စ္ျခင္းေလာဘမ်ားကို အေျခခံကာ ကပ္ကိုးခံစားမႈ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းျဖစ္ေလသည္။ လင္းသူမွာ ကပ္ကိုးခံစားမႈ ႏွစ္သက္ေသာ္လည္း မိန္းမလုပ္သူကို မည္ကဲ့သို႔ စည္းရုံးရမည္ကို မႀကံတတ္ေအာင္ျဖစ္ေနေလသည္။ ထို႔အျပင္ ဘူးလ္လုပ္ေသာသူက ေစာင့္ထိန္းမႈမရွိေသာသူျဖစ္ပါက သူတို႔၏ အိမ္ေထာင္ေရး ထိခိုက္ေပလိမ့္မည္။ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေသာအခါ လင္းသူသည္ ေစာဗညားကို ေတြ႔ျမင္ကာ လက္ေဖ်ာက္တီးမိလိုက္ေလသည္။ ေစာဗညားသာ ဘူးလ္လုပ္ခဲ့ပါက သူတို႔အတြက္ အဆင္ေျပသလို သူသေဘာၤတက္သည့္ အခ်ိန္တြင္လည္း ေနာက္ေၾကာင္းစိတ္ပူရန္မလိုပဲ စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေပမည္။

သို႔ေသာ္ မိန္းမျဖစ္သူႏွင့္ ေကာင္ေလးကို စည္းရုံးရန္မွာ လြယ္မေယာင္ေယာင္ႏွင့္ခက္ တိမ္မေယာင္ေယာင္ႏွင့္ခက္ေသာ ကိစၥျဖစ္ေနေလသည္။ “ေမာင္ ဒီေန႔ အျပင္ထြက္တာ တေနကို ကုန္ေရာေနာ္” ညစာစားၿပီး လုပ္စရာမ်ားလက္စသပ္ကာ အခန္းထဲဝင္ရင္း စကားလဲေျပာကာ အိပ္ယာေပၚတက္လာေသာ မိန္းမျဖစ္သူအား လင္းသူ တခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေလသည္။ ေစာဗညားလဲ ညစာစားၿပီး သူ႔အခန္းထဲဝင္သြားေလၿပီ။ သူကလဲ အခန္းထဲသို႔လာကာ စာဖတ္ေနျခင္းျဖစ္ေလသည္။ “ဟုတ္တယ္ခ်စ္ေရ ေမာင္နဲနဲ မိုးခ်ဳပ္သြားတယ္ ကိုစိုးႀကီးတို႔နဲ႔ စကားေကာင္းေနလို႔” “အြန္း သူမ်ားက် တေနကုန္ပစ္ထားတယ္” “ခ်စ္ကလဲကြာ ေအး ေမာင္ေမ့ေတာ့မလို႔” “ဘာတုန္း” “ခ်စ္ ေမာင္တို႔နဲ႔ ဖူးခက္ကိုသြားတဲ့ ဆုျမတ္ကိုမွတ္မိေသးလား သူ႔ေယာက္်ားကဆုံးသြားၿပီေလ ကားပြဲစား ေမာင္နဲ႔ နာမည္ခ်င္းဆင္တယ္ လင္းသူပဲေလ မွတ္မိလား” “ေၾသာ္ မမျမတ္ေလ မွတ္မိၿပီ မမျမတ္က ဘာျဖစ္လို႔လဲ”။

“ဆုျမတ္က အခု သူေမြးစားထားတဲ့ ေကာင္ေလးနဲ႔ ၿငိေနတာၾကာၿပီတဲ့” “ဟင္” “ဟုတ္တယ္ေကာင္ေလးက ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ယူအက္စ္ထြက္သြားၿပီ ဆုျမတ္ပါ ေခၚသြားတာတဲ့ ဟိုမွာ လက္ထပ္လိုက္ၿပီတဲ့” “ေသခ်ာလို႔လား ေမာင္ရာ ေကာင္ေလးက သူနဲ႔ အမ်ိဳးမကင္းဖူးေလ” “ေသခ်ာတာေပါ့ ကိုစိုးႀကီးေျပာျပတာ မိုက္တယ္ေနာ္ ဆုျမတ္က အပီခ်ဳပ္စားတတ္တယ္” “ဟင္း ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္း” “ခုတင္ေပၚမွာေကာင္းလို႔ေပါ့ခ်စ္ရာ မွန္းစမ္း ငါ့မိန္းမ ဆုျမတ္မအေၾကာင္း နားေထာင္ၿပီး အေရထြက္လာၿပီမလား” “ဟြန္း သူဒါပဲေတြးေန” လင္းသူက ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ မိုးငယ္ စကပ္လွန္ကာ ေစာက္ပတ္ေလးအား လက္ျဖင့္ စမ္းၾကည့္ေတာ့ အေရမ်ားထြက္ေနေလသည္။ မိုးငယ္မွာ ယုံခ်င္စရာမ႐ွိေသာ ခုတင္ေပၚက ဇာတ္လမ္းၾကားၿပီး ကတုန္ကယင္ျဖစ္ကာ ကာမစိတ္မ်ားၾကြလာေလသည္။ “ခနေနာ္ ခ်စ္ ေမာင္ လမ္းေၾကာင္းရွင္းလိုက္ဦးမယ္ ျပန္လာရင္ လုပ္ၾကစို႔” ဟုဆိုကာ အေပါ့သြားရန္ အိမ္သာသို႔ထြက္ခဲ့ေလသည္။

အေပါ့သြားၿပီး ေစာဗညားအခန္းေရွ႕ျဖတ္ေသာအခါ ဘာရယ္မဟုတ္ အခန္းတံခါး အသာဟကာ ၾကည့္လိုက္မိေလသည္။ ေစာဗညားမွာ ပုဆိုးမပါပဲ ပက္လက္အိပ္ခါ ဖုန္းကို ၾကည့္ရႈရင္း ဂြင္းထုေနေလသည္။ ေစာဗညားလီးကား သူႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းေလာက္ရွိေလသည္။ လင္းသူမွာ ထခုန္မိမတတ္ ဝမ္းသာသြားေလသည္။ အခန္းသို႔အျမန္သြားကာ မိုးငယ္အား ဆြဲေခၚခဲ့ေလသည္။ “လာခ်စ္ ေမာင္နဲ႔ လိုက္ခဲ့ အသံမထြက္ေစနဲ႔ေနာ္ ျပစရာရွိလို႔” “ေမာင္ ဘာေတြ လုပ္မလို႔လဲ” “ရူး… တိုးတိုး ေစာဗညားဂြင္းထုေနတယ္ ခ်စ္ေခ်ာင္းၿပီးၾကည့္ ေမာင္ေနာက္ကေန လိုးမယ္ေနာ္” မိုးငယ္မွာ ရင္တဒိန္းဒိန္းခုန္သြားေလသည္။ ခုေလးတင္မွ မမျမတ္ ေကာင္ေလးႏွင့္ ရႈပ္သည့္အေၾကာင္းၾကားထားရာ အခု ေစာဗညားလီးကို ၾကည့္ရမည္ဆိုေတာ့ ဆက္မေတြးရဲပါေခ်။ ေစာက္ပတ္ထဲကေတာ့ အေရမ်ားက စိမ့္ေနေလၿပီ။ လင္းသူက အခန္းတံခါးဟကာ ၾကည့္ရန္ လက္ဟန္ေျခဟန္ျဖင့္ ေျပာေလသည္။

အခန္းထဲသို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ေစာဗညားမွာ ဖုန္းကိုၾကည့္ကာ ဘာကိုမွ သတိမထားပဲ အားရပါးရ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ဂြင္းထုေနေလသည္။ ေစာဗညား၏ လီးႀကီးမွာ အရွည္၇လက္မခန္႔ လုံးပတ္မွာ က်ပ္လုံးခန္႕ရွိကာ ထိပ္မွာ မႈိပြင့္သဏၭာန္ကားလ်က္ရွိကာ လင္းသူလီးနဲ႔ အတူတူေလာက္ပင္ရွိေလသည္။ မိုးငယ္မွာ လီးဒစ္ႀကီးကို အေရျပားက ဖုံးလိုက္ေဖာ္လိုက္ျဖစ္ေနတာကို ၾကည့္၍ ရင္ထဲတလွပ္လွပ္ျဖစ္ကာ စိတ္ၾကြလာေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ သူ၏ေနာက္ဖက္ ဖင္ၾကားဆီမွ ေအးခနဲ႔ ျဖစ္ကာ စကပ္လွန္ တင္ခံလိုက္ရေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဂြင္းထုေနေသာ လီးကဲ့သို႔ လီးတေခ်ာင္းက သူ႔ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ေျဖးညွင္းစြာ ဝင္ေရာက္လာေလသည္။ မိုးငယ္အဖို႔ ေယာက္်ားတေယာက္ဂြင္းထုေနသည္ကို ေခ်ာင္းရင္း ေနာက္အလိုခံရသည္မွာ ဘဝတြင္ ပထမဆုံးျဖစ္ေလသည္။ ထူးျခားေသာ အေျခအေန၏ ရမက္ေစ့ေဆာ္မႈေၾကာင့္လဲ ကာမစိတ္မ်ား ၾကြသထက္ၾကြကာ ကတုန္ကယင္ပင္ျဖစ္လာေလသည္။

လင္းသူကလဲ အသံမထြက္ေအာင္ ထိန္း၍ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေလသည္။ လင္မယား ၂ ေယာက္စလုံး ကိုယ္စီထူးျခားေသာ အေျခအေန၏ ေစ့ေဆာ္မႈေၾကာင့္ ၾကာၾကာ လိုးစရာမလိုပဲ ကာမလမ္းဆုံးၿပီးဆုံးျခင္း ပန္းတိုင္ကို တက္လွမ္းေရာက္ရွိသြားၾကေလသည္။ လင္းသူက အေရမ်ား ေအာက္မက်ေစရန္ ပုဆိုးျဖင့္ သုတ္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ မိုးငယ္အားေပြ႔ခ်ီကာ ေရခ်ိဳးခန္းသို႔ေခၚလာခဲ့ေလသည္။ မိုးငယ္မွာ ေယာက္်ားျဖစ္သူ၏ ယုယမႈကို ခံယူရင္းအေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္ေနေလသည္။ လင္းသူက မိုးငယ္အားေသခ်ာစြာ ကိုယ္တိုင္ေဆးေၾကာေပးေလသည္။ ဟိုအရင္ကထဲက ျပဳစုေပးေနၾကမို႔ အားလုံးအဆင္ေခ်ာကာ မိမိတို႔ အိပ္ခန္းဆီသို႔ ေပြ႔ခ်ီေခၚေဆာင္ခဲ့ေလသည္။

အခန္းထဲေရာက္ေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္သား ယွဥ္အိပ္ရင္း လင္းသူက မိုးငယ္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အားရပါးရ ခပ္ျပင္းျပင္းစုပ္နမ္းၿပီး “ခ်စ္ေလး” “ေမာင္” “ေစာဗညား လီးကအႀကီးႀကီးပဲေနာ္” “ေမာင္နဲ႔တူတူေလာက္ပါပဲ” “အဲ့လီးနဲ႔ ေျပာင္းခံၾကည့္ပါ့လား” “ဟင္း ဘာမွန္းကိုမသိဘူး ဗရုတ္သုတ္ခေတြ” ဟုဆိုကာ တဖက္သို႔လွည့္လိုက္ေလသည္။ လင္းသူက တဟဲဟဲရီကာ “အိပ္မက္ထဲ ထဲ့မက္မေနနဲ႔ဦး” ဟုေျပာရင္ မိုးငယ္၏ ဖင္လုံးလုံးေလးကို မနာေအာင္ တခ်က္ရိုက္လိုက္ေလသည္။ မိုးငယ္ကေတာ့ ေစာဗညား လီးႀကီးကိုျပန္လည္ ျမင္ေယာင္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ေစရန္ မ်က္လုံးမွိတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့………ျပီးပါျပီ။