က်ေနာ့္ရဲ ႔ပ်ားဘုရင္မေလး

ဦးေက်ာ္ေခါင္ သီတာေဆြေခါင္းကို ထပ္ဖိခ်ရန္ ႀကိဳးစားေပမယ့္ သီတာေဆြက သူ႔အႀကံကို သိေနသည့္အလား ပါးစပ္ထဲ မ၀င္ႏိုင္ေသးေသာ အရင္းပိုင္းကို လက္ျဖင့္ အရင္လွမ္းဆုပ္လိုက္သည္။ ဦးေက်ာ္ေခါင္၏ အႀကံ မေအာင္ျမင္လိုက္။ သို႔ေသာ္ သူက ထပ္တြန္႔တက္ၿပီး သီတာေဆြကို လက္ဖယ္ဖို႔ အမိန္႔ေပးတာမ်ဳိးေတာ့ မလုပ္ေတာ့ပါ။ သီတာေဆြက အလိုက္တသိႏွင့္ ေခါင္းကို ေရွ႔တုိးေနာက္ငင္လုပ္ၿပီး လီးကိုစတင္စုပ္ေပးေနလို႔ ျဖစ္သည္။ ဒါ့အျပင္ လီးအရင္းအား ကိုင္ထားေသာ လက္ကလဲ ဂြင္းတိုက္ေပးသလို လႈပ္ခါေပးသည္။ “အား … ရွီ .. ေကာင္းလိုက္တာ … လုပ္ လုပ္ .. အဲဒီလိုမ်ဳိး” သီတာေဆြ တျခားေနရာမ်ားတြင္ ဘယ္ေလာက္ အရည္အခ်င္း ရွိသည္ေတာ့ မသိ။ လီးစုပ္သည့္ ေနရာတြင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ကြ်မ္းက်င္သည္ကို ဦးေက်ာ္ေခါင္ သတိထားမိသည္။ သူမ ခ်စ္သူဆိုေသာ ကို၀င္းခိုင္ကို စုပ္ေပးေနၾက ျဖစ္ရမည္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုေတာ့ သီတာေဆြ၏ ထိုကြ်မ္းက်င္မႈက ဦးေက်ာ္ေခါင္အတြက္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အလုပ္ျဖစ္ေစေနသည္သာ။ ဦးေက်ာ္ေခါင္၏ လက္က သီတာေဆြေခါင္းအား လွမ္းၿပီး ထိန္းေပးထားစရာေတာင္ မလိုေတာ့ေပ။ မ်က္ႏွာတစ္ဖက္ျခမ္း ၌ သိမ္းကာစုထားေသာ ဆံပင္ရွည္ရွည္မ်ားအား ကိုင္ေပးထားယံုသာ လိုအပ္သည္။

သီတာေဆြက သူမဖာသာ သူမ ေခါင္းကို နိမ့္လိုက္ ၾကြလိုက္ႏွင့္ လီးႀကီးအား ပါးစပ္ထဲ တိုး၀င္ျပန္ထြက္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရင္း ပါးကေလးမ်ား ေဖာင္းလာသည္အထိ အားတက္သေရာ စုပ္ေပးေနသည္။ လီးစုပ္သံ တျပြတ္ျပြတ္ႏွင့္ ဦးေက်ာ္ေခါင္၏ အသက္ျပင္းျပင္း ရွဴသံ တရွဴးရွဴး တရွဲရွဲကသာ အခန္းထဲတြင္ ႀကီးစိုးထားသည္။ “ေကာင္းတယ္ .. သီတာ .. စုပ္စုပ္ ..” လြတ္ေနသာလက္တစ္ဖက္က ႏို႔ႀကီးေတြကို လွမ္း၍ဆြဲကာေဆာ့ရင္း ဦးေက်ာ္ေခါင္ ဖင္ႀကီးကို လႈပ္ကာ သီတာေဆြ ပါးစပ္ကို စတင္၍ လိုးေဆာင့္သည္။ ေတာင္ကုန္းတစ္ခုေပၚသို႔ ေျခကုန္သုတ္၍ ေျပးတက္ရသလို ဦးေက်ာ္ေခါင္ အားကုန္ထုတ္သည္။ လီးတန္ အရင္းပိုင္းကို ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ သီတာေဆြ၏ လက္သည္သာ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားႏွင့္ ဆီးစပ္ မထိေတြ႔ရေအာင္ တားဆီထားသည့္ တစ္ခုတည္းေသာ အတားအဆီး ျဖစ္၏။ မဟုတ္လွ်င္ လီးႀကီးတစ္ခုလံုး သီတာေဆြ ပါးစပ္ထဲ ၀င္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ ေသခ်ာလွသည္။ ေနာက္ထပ္ငါးမိနစ္ခန္႔ ၾကာေအာင္ မာရသြန္ေျပးသလို ေတာက္ေလွ်ာက္ဆြဲၿပီးေနာက္ ဦးေက်ာ္ေခါင္ လီးတေလွ်ာက္ က်င္စိမ့္တက္လာသည္။ “ထြက္ .. ထြက္ေတာ့မယ္ … ေသခ်ာ မ်ဳိခ် .. သီတာ .. အျပင္ကို တစ္စက္မွ မက်ေစနဲ႔ “ လက္ႏွစ္ဖက္စလံုးႏွင့္ သီတာေဆြ ေခါင္းအား ညွပ္ကိုင္လိုက္ၿပီးေနာက္ ဦးေက်ာ္ေခါင္ က်ားရိုင္းတစ္ေကာင္၏ အားမာန္ျဖင့္ သီတာေဆြပါးစပ္ထဲသို႔ လီးတန္အား ထိုးထည့္သည္။ အားပါလွေသာ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ သီတာေဆြ လက္သည္လည္း လီးတန္အရင္းအား ဖမ္းကိုင္ထားျခင္း မျပဳႏိုင္ေတာ့။ တံေတြးရည္မ်ားျဖင့္ ေပက်ံစိုရႊဲေနေသာ လီးတစ္ေခ်ာင္းလံုး သူမပါးစပ္ထဲ တိုး၀င္ျပန္ထြက္ျဖစ္ေနသည္။ “အား … ရွစ္ .. ထြက္ .. ထြက္ၿပီ” ၀မ္းေခါင္းသံႀကီးႏွင့္ ဦးေက်ာ္ေခါင္ ေအာ္ညည္းၿပီးေနာက္ သီတာေဆြေခါင္းအား သူ႔ေပါင္ရင္းႏွင့္ ထိသည္အထိ ဖိကပ္ထားလိုက္သည္။ လည္ေခ်ာင္း၀ကို ေက်ာ္၍ ေရာက္ေနေသာ ဒစ္လံုးႀကီးသည္ အစြမ္းကုန္ တင္းမာသြားၿပီးေနာက္ သုတ္ရည္ေတြ ဒလေဟာ ပန္းထြက္ကုန္သည္။ ဘာမွန္း မသိလိုက္ခင္မွာပင္ အရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြအား သီတာေဆြ မ်ဳိခ်လိုက္ရရွာသည္။ ဦးေက်ာ္ေခါင္ ဖင္ႀကီးတစ္ခုလံုး ဆတ္ခါဆတ္ခါ တုန္ေနသည္။ ထို႔အတူ သီတာေဆြ၏ လည္တိုင္သြယ္သြယ္ေလးသည္လည္း

ဆတ္ခါဆတ္ခါ တုန္ေနရွာသည္။ ဦးေက်ာ္ေခါင္ တစ္ခ်က္ေကာ့တိုင္း သီတာေဆြ တစ္ခ်က္မ်ဳိခ်ေနရေတာ့သည္။ “၀ိုး .. အန္ကယ္ တကယ္ပဲ ဖိအားေတြမ်ားေနတာကိုး .. ဟူး” တစ္စက္မက်န္ ကုန္သည္အထိ သုတ္ရည္မ်ားအား စုပ္ယူလိုက္ၿပီးေနာက္ လီးႀကီးအား ပါးစပ္ထဲမွ ထုတ္ေပးလိုက္ခ်ိန္တြင္ သီတာေဆြ အေတာ္ေလးပင္ ေမာဟိုက္ေနရွာသည္။ သီတာေဆြ နည္းတူ ဦးေက်ာ္ေခါင္သည္လည္း ေဟာဟဲေဟာဟဲ ျဖစ္ေနသည္။သီတာေဆြ၏ မွတ္ခ်က္ကို ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ပဲ ေယာင္ေယာင္ေလးၿပံဳး၍သာ ေထာက္ခံသည့္အေနႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ျပရွာသည္။ ဦးေက်ာ္ေခါင္၏ အၿပံဳးမ်က္ႏွာသည့္ မည့္သည့္အဓိပၸါယ္ေဆာင္သည္ကို သူသာလွ်င္ အသိဆံုးျဖစ္ေပေတာ့မည္။ထိုေန႔မွစ၍ ေနာက္ထပ္ရက္မ်ားတြင္ေတာ့ ဦးေက်ာ္ေခါင္တစ္ေယာက္ သူ႔ပီေအျဖစ္သူ သီတာေဆြ၏ ေနာက္တိုးတာ၀န္ ျဖစ္ေသာ လီးစုပ္ေပးျခင္းအမႈကို ေကာင္းေကာင္းအသံုးခ်ေလေတာ့သည္။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းလိုလို အနည္းဆံုး ႏွစ္ႀကိမ္ ဒါမွမဟုတ္ သံုးႀကိမ္ေလာက္ေတာ့ သီတာေဆြခမ်ာ သူ႔လီးအား စုပ္ေပးရသည္။ ထိုသို႔စုပ္ေပးရာတြင္ တခါတေလေတာ့ ဦးေက်ာ္ေခါင္ ဘာမွ၀င္ေရာက္မစြက္ဖက္။ ထိုင္ခံုတြင္ အခန္႔သား ေက်ာဆန္႔ကာထိုင္ရင္း ေျခတန္မ်ားကို ကားေပးထားလိုက္ယံုပင္။ သီတာေဆြသာလွ်င္ မာေတာင္ေနသည့္ လီးႀကီးကို ပါးစပ္ထဲ အထုတ္အသြင္းလုပ္ၿပီး ေကာင္းေကာင္းႀကီး စုပ္ေပးရရွာသည္။

သီတာေဆြ ျပဳစုသမွ် ဦးေက်ာ္ေခါင္က အလိုက္သင့္ ခံစား၊ စံစားေနယံုသာ ..။သို႔ေသာ္ တစ္ခ်ဳိ႔ေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္မူ အရမ္းကိုဖိအားမ်ားသည္ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ သီတာေဆြအား အခန္းအလယ္တြင္ ဒူးေထာက္ထုိင္ခိုင္းၿပီး၊ သူက လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ သူမေခါင္းအား ညွပ္ထိန္းကိုင္ၿပီး ပါးစပ္ေပါက္အား ေကာင္းေကာင္းလိုးေတာ့သည္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ဖိအားေလွ်ာ့ျခင္းကိစၥသည္ လီးထိပ္၀မွ ပန္းထြက္လာေသာ သုတ္ရည္မ်ားကို သီတာေဆြ တစ္စက္မက်န္ ေသာက္မ်ဳိခ်ရျခင္းႏွင့္သာ အၿမဲ ၿပီးဆံုးခဲ့သည္။ ထိုအတြက္ ဦးေက်ာ္ေခါင္၏ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ရံုးခန္းထဲတြင္ ေပက်ံျခင္း မျဖစ္ေအာင္ဆိုေသာ အခ်က္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ အားလံုးကို ခ်ဳံငံု၍ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ဦးေက်ာ္ေခါင္အတြက္ အေကာင္းဆံုးေသာ အေျခအေနတစ္ခုကို လက္၀ယ္ပိုင္ပိုင္ ရရွိထားသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ ပါးရည္နပ္ရည္ရွိၿပီး ဘ၀တေလွ်ာက္လံုး လည္လွ်င္လည္သလို စားသံုးလာခဲ့သည္မို႔ ဒီမွ်ႏွင့္ သူ႔ခမ်ာ မေက်နပ္ႏိုင္။ ဦးေက်ာ္ေခါင္အတြက္ေတာ့ ျမက္ဆိုသည္မွာ တျခားဘက္တြင္ ပိုစိမ္းသည္လို႔ ခံယူထားသည္သာ။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ သူလံုး၀ စိတ္ေက်နပ္သြားဖို႔အတြက္ရန္ သီတာေဆြအား ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး လိုးရမလဲဆိုတာ အၿမဲအာရံုေရာက္ေနသည္။ တစ္နည္းနည္းႏွင့္ေတာ့ သီတာေဆြ ပင္တီကို ခြ်တ္ျပစ္ႏိုင္ေအာင္ သူႀကိဳးစားရမည္။ ဤသည္ကား ဦးေက်ာ္ေခါင္အတြက္ အဓိကပန္းတိုင္ပင္ ..။ ထိုင္ေနၾက ဆံုလည္ခံုေပၚတြင္ ကိုယ္ကိုခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ အေနအထားႏွင့္ ၿငိမ္သက္စြာ ထိုင္ေနရင္း ဦးေက်ာ္ေခါင္ သူ႔ဦးေႏွာက္ကို အေျပးအလႊား အလုပ္ေပးမိသည္။

သီတာေဆြကို ဘယ္လိုလုိးရမလဲဆိုတာ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း အသည္းအသန္ စဥ္းစားေနရလို႔လား မသိ။ သူ႔ေခါင္းတြင္ ဆံပင္ျဖဴေတြပင္ ထပ္တိုးလာသလို ခံစားရသည္။ ဟူး .. ေက်ာ္ေခါင္ .. မင္း ႀကံစမ္း ၿပီးခဲ့ေသာ မိနစ္ပိုင္းအတြင္းကပင္ သီတာေဆြတစ္ေယာက္ သစ္သားစားပြဲႀကီးေအာက္ ဒူးေထာက္ကာ ၀င္ၿပီး သူ႔လီးအား တစ္ခ်ီၿပီးေအာင္ စုပ္ေပးခဲ့ေသးသည္။ အခုေတာ့ ဦးေက်ာ္ေခါင္ ေနာက္ထပ္ ထပ္လိုခ်င္ေနေသးသည္။ တကယ္ကို ရေလလိုေလ အိုတေစၦ အႀကီးစားပင္။ (ေက်ာ္ေခါင္ .. ေက်ာ္ေခါင္ .. သိပ္ေလာဘမႀကီးစမ္းနဲ႔) ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ဆံုးမ ေဖ်ာင္းဖ်ၿပီး ဦးေက်ာ္ေခါင္ သက္ျပင္းခ်သည္။ တျခားလုပ္စရာလည္း ေလာေလာဆယ္ မရွိသျဖင့္ ဘာရယ္မဟုတ္ဘဲ စားပြဲအံဆြဲကို လွမ္းဖြင့္သည္။ အထဲမွာ ျမင္လိုက္ရေသာ ပါးစပ္အနံ႔ေပ်ာက္ေဆး (မင့္)ဗူးကို လွမ္းယူၿပီး ေဆးလံုးျဖဴျဖဴေလးႏွစ္ခုကို လက္၀ါးထဲ ေခါက္ခ်လိုက္သည္။ ပါးစပ္ထဲ ထည့္မယ္ဆိုၿပီး လက္ကိုေျမွာက္လိုက္ခ်ိန္တြင္ သူ႔ေခါင္းထဲတြင္ အႀကံတစ္ခုက ျဖတ္ခနဲ ေပၚလာေတာ့သည္။ ဦးေက်ာ္ေခါင္၏ အႀကံသစ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ေတာ့ ရက္အနည္းငယ္ ေစာင့္လိုက္ရသည္။ အခုရက္ပိုင္းအတြင္း —- ကုမၸဏီက အလုပ္ေတာ္ေတာ္ျဖစ္ထြန္းသည္။ ထိုေရာအခါ ဦးေက်ာ္ေခါင္တစ္ေယာက္ ပို၍ဖိအားမ်ားသလို ခံစားရသည္။ ဦးေက်ာ္ေခါင္ ဖိအားမ်ားျခင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ဳိးတရားကား သီတာေဆြ တစ္ေယာက္ ပိုပို၍ သူ႔လီးအား စုပ္ေပးလာရျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ဒီတစ္ပတ္ ရံုးဖြင့္သည့္ တနလၤာေန႔မွ စ၍ သီတာေဆြ တစ္ေယာက္ သူမပါးစပ္ကို နားရသည္ဟူ၍ မရွိ။

ေသခ်ာသာ တြက္ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ သီတာေဆြ တစ္ေယာက္ သူမအလုပ္ကို သူမလုပ္ရသည္ထက္ ရံုးခန္းထဲတြင္ ဦးေက်ာ္ေခါင္လီးကို စုပ္ေပးရတာက ပိုမ်ားသည္ဟုေတာင္ ဆိုရမလား မသိ။ အခုလဲၾကည့္။ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ နီးပါးေလာက္ ၾကာေအာင္ ဦးေက်ာ္ေခါင္လီးအား သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထြက္သည္အထိ ရံုးခန္းထဲ စုပ္ေပးခဲ့တာမွ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာေသး။ ဆယ္မိနစ္သာသာေလာက္ပဲ ရွိဦးမလား မသိ။ ရံုးခန္းထဲမွ ဦးေက်ာ္ေခါင္၏ “သီတာေရ အထဲ ၀င္ခဲ့ပါဦး”ဆိုသည့္ အသံေၾကာင့္ သီတာေဆြ စိတ္ေတြ ေလးလံသြားရရွာသည္။ သီတာေဆြသည္ အေပ်ာ့သားထဘီစကတ္ အနက္ေရာင္ကို အျဖဴေရာင္ ရံုး၀တ္ရွပ္အကၤ် ီႏွင့္တြဲ၍ ၀တ္ဆင္ထားသည္။ ထဘီစကတ္က ေဘးခြဲျဖစ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္း ျဖဴေဖြးသြယ္တန္းေသာ ေပါင္တန္တစ္ဖက္အား ဒူးအထက္ေလာက္ထိ ျမင္ေနရသည္။ မိန္းမ၀တ္ရွပ္အကၤ် ီကမူ ၾကယ္သီးတပ္ျဖစ္ၿပီး မို႔၀န္းေသာစေနႏွစ္ခိုင္အား လံုလံုၿခံဳၿခံဳျဖစ္ေအာင္ ဖံုးကြယ္ထားေပးသည္။ သီတာေဆြ၏ အေတြးက ဒီလိုမ်ဳိး လံုလံုၿခံဳၿခံဳ၀တ္ထားလွ်င္ သူမအကၤ် ီထဲသို႔ လက္ႏိႈက္ၿပီး ႏို႔ေတြကို ဦးေက်ာ္ေခါင္ မသံုးႏုိင္ဟူေသာ အေတြး။ သို႔ေသာ္ ဦးေက်ာ္ေခါင္က သူမပါးစပ္အား မလိုးခင္မွာ ႏို႔ေတြကို အကၤ် ီေပၚကေန ေကာင္းေကာင္းကိုင္ၿပီး ဆုပ္နယ္လိမ့္မည္ဆိုေသာ အခ်က္ကိုေတာ့ ေမ့သြားခဲ့သည္။ မနက္ပိုင္း တစ္ဆက္ရွင္ၿပီးလို႔ သူမ ရံုးခန္းထဲမွ ျပန္ထြက္လာခ်ိန္တြင္ ခပ္ေၾကေၾကျဖစ္သြားေသာ အကၤ် ီေရွ႔ပိုင္းကို မနည္းပင္ ျပန္႔ေအာင္ ျပန္လုပ္ထားခဲ့ရသည္။ ျငင္းဆန္လို႔ရမွာ မဟုတ္သည့္အေလ်ာက္ သီတာေဆြ စိတ္ေလွ်ာ့ၿပီး ရံုးခန္းထဲ ၀င္လာခဲ့သည္။ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း ေမးရိုးႏွစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္ စမ္းၾကည့္သည္။

မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ နမ္းစေတာ့ ပေလြမႈတ္ေပးခဲ့ရသျဖင့္ ပါးရိုးေတြက အေတာ္ေညာင္းေနသည္။ ၾကမ္းျပင္တြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ခဲ့ရသျဖင့္လည္း ဒူးေခါင္းေနရာက အနည္းငယ္ နာေနသည္။ တတ္ႏိုင္လွ်င္ သီတာေဆြ ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ႀကီး ဦးေက်ာ္ေခါင္ လီးအား စုပ္မေပးခ်င္ေတာ့။ ဒီလိုႏႈန္းထားအတိုင္းသာ ဆက္သြားမည္ဆိုလွ်င္ ဒီေန႔ေတာ့ တစ္ေန႔တာအတြက္ အမ်ားဆံုး စံခ်ိန္အျဖစ္ တင္ထားခဲ့ေသာ ေျခာက္ႀကိမ္ဆိုသည့္ ႏႈန္းကို က်ဳိးမည္လား မသိ။ သီတာေဆြ စံခ်ိန္ မက်ဳိးခ်င္ပါ။ “ဒီမွာ ထုိင္ဦး သီတာ ..” ေတာ္ေသးသည္။ ဒီတစ္ခါ ဦးေက်ာ္ေခါင္ ေခၚတာ အလုပ္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ဟန္ရွိသည္။ စားပြဲေရွ ႔က ထိုင္ခံုကို ညႊန္ျပၿပီး ထုိင္ခိုင္းလို႔ ျဖစ္သည္။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲ လီးစုပ္ေပးရမည္ဆိုလွ်င္ သူ႔ေရွ႔က ၾကမ္းျပင္ကို ညႊန္ျပၿပီး ဒူးေထာက္ထုိင္ခိုင္းမွာ ျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ သူမကို သစ္သားစားပြဲႀကီးေပၚ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ ပက္လက္လန္ကာ အိပ္ခိုင္းၿပီး သူက စားပြဲဟိုဘက္စြန္းမွေန၍ ပါးစပ္ကို သံုးေလ့ရွိသည္။ ဒါကလဲ တခါတေလမွ ျဖစ္သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ သီတာေဆြ ဒူးေထာက္ထုိင္ၿပီး စုပ္ေပးရတာက ပိုမ်ားေလသည္။

သီတာေဆြ ထုိင္ခံုမွ ၀င္ထုိင္လိုက္ေပမယ့္ ဦးေက်ာ္ေခါင္က စကားကို ခ်က္ခ်င္းစမေျပာေသးပါ။ တစ္စံုတစ္ခုတြင္ အေတြးနစ္ေနဟန္ျဖင့္ ေသခ်ာစဥ္းစားေနတာ ေတြ႔သည္။ ခနေနမွ .. “အင္း … သီတာေရ .. အန္ကယ္ေတာ့ ဘယ္လိုေျပာရမွန္း မသိဘူး” စိတ္သက္သာသလို ျဖစ္ေနသည့္ သီတာေဆြ အန္ကယ္ဦးေက်ာ္ေခါင္ စကားေၾကာင့္ စိတ္ထဲမတည္မၿငိမ္ ျဖစ္လာသည္။ ဘာ .. ဘာမ်ား ျဖစ္ျပန္တာပါလိမ့္ …။ “ဟိုေလ .. ေျပာရမွာ အားေတာ့နာတယ္ … သီတာ ပါးစပ္က အနံ႔အေၾကာင္း ေျပာခ်င္တာ .. အဲ ဒါေလး ..” သီတာေဆြ မ်က္ေတာင္ေလးမ်ား တဖ်တ္ဖ်တ္ ခတ္သြားသည္။ “သီတာ့ ပါးစပ္က အနံံ႔ဟုတ္လား .. အန္ကယ္ .. ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “ဟုတ္တယ္ .. သီတာ .. ဘယ္လိုေျပာရမလဲ .. သီတာပါးစပ္က စကားေျပာလိုက္တိုင္း အနံ႔တစ္မ်ဳိး ရေနတယ္” ဦးေက်ာ္ေခါင္က ထုိစကားကိုေျပာရင္းႏွင့္ သူ႔အဆိုကို အားျဖည့္ဟန္ ႏွာေခါင္း၀ကို လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ ပိတ္ျပသည္။ ဒီစကားႏွင့္ အမူအရာေၾကာင့္ သီတာေဆြ မ်က္ႏွာေလး ညိဳသြားရွာသည္။ မသိမသာေခါင္းေလး ငံု႔က်သြားၿပီး ၀မ္းနည္းသည့္အသံႏွင့္ တံု႔ျပန္ေျပာသည္။ “သီတာလဲ စိတ္မေကာင္းဘူး .. နဲနဲေတာ့ သတိထားမိတယ္ .. မေန႔ကညေနတုန္းကဆိုရင္ သီတာ့ခ်စ္သူနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ သူကေတာင္ ေျပာေသးတယ္ .. သီတာ့ပါးစပ္က အနံ႔တစ္မ်ဳိးရေနတယ္တဲ့” “ဟုတ္တယ္ .. သီတာ .. ၾကည့္ရတာ .. အန္ကယ့္အရည္ေတြကို သီတာ အၿမဲမ်ဳိခ်ေနရလို႔ ျဖစ္မယ္” သီတာေဆြ ထိုစကားကို ေခါင္းညိတ္၍ ေထာက္ခံလုိက္သည္။ ဒီအခ်က္ေၾကာင့္ ဆုိတာ ျဖစ္ႏို္င္သည္။

ဦးေက်ာ္ေခါင္ သူမပါးစပ္ကို ဖိအားေလွ်ာ့ဖို႔ဆိုၿပီး မသံုးခင္က ဒီလိုမ်ဳိး အနံ႔မရခဲ့ပါ။ ကို၀င္းခိုင္ကလဲ သူမႏွင့္ နမ္းစုပ္တိုင္း ဘာကြန္ပလိန္းမွ မတတ္ခဲ့ေပ။ အခုက်မွ ျဖစ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဒီကိစၥကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမယ္မွန္း မသိ။ တကယ္တမ္းေတာ့ ဖိအားမ်ားသည္ဆိုသူက သူမ မဟုတ္။ ဦးေက်ာ္ေခါင္သာလွ်င္။ သူမက ပီေအတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကူညီျခင္းသာ။ အကယ္၍သာ ပါးစပ္ကို မသံုးဘဲ တျခားနည္းလမ္းႏွင့္ ေျဖရွင္းလို႔ရမည္ဆိုလွ်င္ သူမ၀မ္းသာမိမွာ ေသခ်ာပါသည္။ သီတာေဆြ အေတြးထဲတြင္ ႏွစ္ေမ်ာေနခိုက္တြင္ ဦးေက်ာ္ေခါင္ ထုိင္ေနရာမွထကာ သူမနားသို႔ ေလွ်ာက္လာသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ သီတာေဆြ၏ ေနာက္ဘက္ေရာက္လာၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို ယွက္ကာဆန္႔ထုတ္ရင္း သူမႏို႕ေတြ႔ကို လွမ္းကိုင္လိုက္သည္။ ေနာက္ကေန သိုင္းဖက္ျခင္း ခံရသလိုမို႔ သီတာေဆြ ကိုယ္ကေလးအနည္းငယ္ တြန္႔သြားသည္။ ဦးေက်ာ္ေခါင္က သူမ နားနားကပ္၍ သူစဥ္းစားထားသည္ကို ဆက္ေျပာျပန္သည္။ “သီတာ့ပါးစပ္ကို မသံုးဘဲ စထရပ္ေလွ်ာ့တဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခုေတာ့ အန္ကယ္တို႔တေတြ ရွာဖို႔ လိုအပ္ေနၿပီ” “ဟုတ္ .. ဟို .. ဟိုေလ .. သီတာ့လက္နဲ႔ ျပန္ၿပီး ဂြင္းတုိက္ေပးရမလား အန္ကယ္” “မေကာင္းဘူး .. သီတာ .. အဆင္မေျပဘူး .. အဲဒီနည္းက ေပတာက်ံတာေတြ မ်ားတယ္” သီတာေဆြ အႀကံျပဳခ်က္ကို ကန္႔ကြက္လိုက္ရင္း ဦးေက်ာ္ေခါင္ သူ႔ႏွာ၀သို႔ ျပန္႔ႏွံ႔လာေသာ ကိုယ္သင္းနံ႔နံ႔ေလးကို ခိုး၍ ရႈလိုက္မိသည္။ သီတာေဆြသည္ ဥာဏ္ရည္ထုိင္းသေလာက္ သူမကိုယ္သူမေတာ့ ဘယ္လိုအလွျပင္ရမည္ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိေပသည္။ ဆံေကသာအနံ႔က သင္းသင္းေလးေမႊးေနသလို၊ ကိုယ္သင္းန႔ံကလဲ ယဥ္ယဥ္ေလးႏွင့္ ဆြဲေဆာင္ေနသည္။

အနီးကပ္ ေနာက္ဘက္မွ ျမင္ေနရေသာ ပါးျပင္ေဖြးေဖြးေလးကို မနမ္းရႈိက္မိေအာင္ ဦးေက်ာ္ေခါင္ မနည္းကို စိတ္ထိန္းထားရသည္။ ရမၼက္ေဇာ၏ ထြက္ေပါက္အျဖစ္ ေလာေလာဆယ္ သံုးလို႔ရေနေသာ ႏို႕လံုးအိအိေတြကိုသာ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ခပ္တင္းတင္း ညွစ္ကာေဆာ့ပစ္လိုက္သည္။ “အန္ကယ္တစ္ခု စဥ္းစားမိတာေတာ့ ရွိတယ္ .. သီတာ လက္ခံမလား မသိဘူး” “ဟုတ္ .. ဘာမ်ားလဲ အန္ကယ္ ေျပာပါဦး” “ဒီလိုေလ .. အန္ကယ္တို႔ ပါးစပ္အစား ေနာက္ထပ္အေပါက္တစ္ေပါက္ကို ေျပာင္းသံုးရင္ ေကာင္းမယ္” “ေနာက္ထပ္အေပါက္ ??” ဦးေက်ာ္ေခါင္၏ စကားအား နားမရွင္းမႈေၾကာင့္ သီတာေဆြ သူမေခါင္းေလးကို လည္ျပန္လွည့္ရင္း ေမးသည္။ ႏို႔ေတြအား ဆုပ္နယ္ေနသည့္ လက္ကို လႊတ္လိုက္ၿပီး ဦးေက်ာ္ေခါင္ သီတာေဆြေရွ႔က စားပြဲေပၚတြင္ တေစာင္း၀င္ထုိင္လိုက္သည္။ စိတ္အားထက္သန္သည့္ အမူအရာႏွင့္ သီတာေဆြအား အေပၚစီးမွ ငံု႔ၾကည့္ရင္း သူ႔စကားကို ဆက္သည္။ “ဟုတ္တယ္ .. ပါးစပ္မဟုတ္တဲ့ အေပါက္ .. ေစာက္ဖုတ္အေပါက္ .. ဒါမွမဟုတ္ စအိုအေပါက္” “စအိုအေပါက္ … အာ .. မဟုတ္တာ!!” စအိုေပါက္ဆိုသည့္ စကားတြင္ သီတာေဆြ ရြံရွာဟန္ႏွင့္ မ်က္ႏွာေလးမဲ့သြားသည္။ ဟုတ္သည္။ သူမခ်စ္သူ ကို၀င္းခိုင္ႏွင့္ေတာင္ တစ္ခါမွ စအိုေပါက္ကို အသံုးျပဳတာ ခံဖူးခဲ့သည္ မဟုတ္။ စအိုေပါက္ဆိုေသာ စကားေၾကာင့္ သီတာေဆြ မ်က္ႏွာေလးပ်က္သြားသည္ကို လူလည္ႀကီး ဦးေက်ာ္ေခါင္ ဒက္ခနဲ ရိပ္မိသည္။

“အင္း .. စအိုေပါက္ေတာ့ မသံုးတာ ေကာင္းပါတယ္” ဦးေက်ာ္ေခါင္ ႏႈတ္က ထိုစကားေၾကာင့္ မတည္ၿငိမ္ျဖစ္ေနေသာ သီတာေဆြ စိတ္ေအးခ်မ္းသြားရသည္။ ေယာင္ယမ္းၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္တြင္ ဦးေက်ာ္ေခါင္က ေက်နပ္အားရဟန္ႏွင့္ လက္ခုတ္တစ္ခ်က္တီးသည္။ “ေကာင္းၿပီ .. ဒါဆုိအဆင္ေျပသြားၿပီ” “ဟုတ္လား .. အန္ကယ္ .. အဆင္ေျပသြားၿပီ??” (ဘာေၾကာင့္ ဦးေက်ာ္ေခါင္ ၀မ္းသာသြားသည္ကို စဥ္းစားမရဟန္ျဖင့္ သီတာေဆြ ေမးမိသည္) “ဟုတ္တယ္ .. ဒီလိုလုပ္မယ္ေလ” စားပြဲေပၚတြင္ ထိုင္ေနရာမွ ဦးေက်ာ္ေခါင္ ခုန္ဆင္းလိုက္ၿပီး သီတာေဆြအားလဲ ထုိင္ခံုမွထေအာင္ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲထူလိုက္သည္။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ သီတာေဆြ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္တြင္ သူမကိုယ္ေလးကို စားပြဲဘက္သို႔ တြန္းပို႔တာ ခံလိုက္ရသည္။ သီတာေဆြ လက္ႏွစ္ဖက္က စားပြဲမ်က္ႏွာျပင္ ေထာက္မိသြားသည္။ “အန္ကယ္ .. ဘာလုပ္မလို႔လဲ??” ဘာမွန္းညာမွန္း မသိဘဲ စားပြဲဆီသို႔ တြန္းပို႔ျခင္း ခံလိုက္ရသျဖင့္ သီတာေဆြ ကမန္းကတမ္း လွမ္းေမးလိုက္စဥ္တြင္ ဦးေက်ာ္ေခါင္က သူမတင္ပါးေနာက္တြင္ ကပ္ကာ ေနရာယူလိုက္သည္။ မ်က္လံုးေလး ကလယ္ကလယ္ ျဖစ္ေနေသာ သီတာေဆြအား ပါးစပ္ နားရြက္တက္ခ်ိတ္ ေလာက္မတတ္ ၿပံဳးျပလိုက္ရင္း ေျဖလိုက္သည္က .. အန္ကယ္ သီတာ အဖုတ္ကို သံုးမလို႔ … ဟု ျဖစ္ေတာ့သည္။ “ဟင္!!” သီတာေဆြ ထံမွ ဟင္ဆိုေသာ အသံမွမဆံုးေသး။ ဦးေက်ာ္ေခါင္က သူမေက်ာကို လက္ႏွင့္ဖိခ်လိုက္ရာ စားပြဲအစြန္တြင္ ကုန္ေပးထားေသာ ပံုစံ အလိုလို ေရာက္သြားသည္။ ဦးေက်ာ္ေခါင္က ေနာက္မွ ကပ္၍ ရပ္ေနသည္ျဖစ္ရာ ေကာ့တင္းတက္လာေသာ သီတာေဆြ ဖင္လံုးႀကီးႏွစ္ခုႏွင့္ သူ႔ဆီးစပ္ ေျပးအပ္မိသည္။ ပုဆိုးေအာက္မွ မာတင္းစျပဳလာေသာ လီးႀကီးက ဖင္ၾကားကို တည့္တည့္ေထာက္သည္။

သီတာေဆြ ေယာင္ၿပီး တင္ပါးေတြ လႈပ္ခါမိသည္။ “သီတာပဲ ေျပာတာေလ .. ဖင္ေပါက္ကိုေတာ့ မသံုးခ်င္ဘူးဆိုတာ .. အဲဒါေၾကာင့္ပါ” “ေအာ္ .. အင္း” (သူေျပာတာ ဟုတ္ရွာသားဟု သီတာေဆြ အေတြးေရာက္သည္) ဘာၿပီးလွ်င္ဘာလုပ္ရမည္ဆိုတာ သိေနသူ ဦးေက်ာ္ေခါင္ကေတာ့ လက္သြက္လွသည္။ စကတ္ထဘီ၏ ေဘးခ်ိတ္ေနရာကို လက္ႏွင့္စမ္းၿပီး ဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။ ထဘီစက ခါးေနရာမွ ကြာသြားၿပီး ေအာက္ခံပင္တီ အ၀ါေရာင္ေလးကို လွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။ စြင့္ကားလွေသာ တင္အိုးေတြက ေတာင့္ခံထားသျဖင့္ ထဘီက ေအာက္ကိုေတာ့ ေလွ်ာက်မသြား။ ဦးေက်ာ္ေခါင္ပင္ လက္ႏွင့္ဟိုဘက္ဒီဘက္ ထိန္းကိုင္ၿပီး တင္ပါးေတြကို ေက်ာ္ေအာင္ လိပ္ခ်လိုက္သည္။ ေပ်ာ့ေျပာင္းသည့္ ထဘီအနက္ေလး ေျခရင္းမွာ ပံုသြားေခ်ၿပီ။ “အားပါးပါး .. ေတာက္!!” ဇာပင္တီပါးေလးႏွင့္ မလံု႔တလံုထုပ္ထားရွာေသာ တင္အိုးေတြက ျပည့္တင္းေတာင့္တင္းလွသည္။ ကားစြင့္၀ိုင္းစက္ကာလဲ ရွိေနသည္။ ေတာ္ေသးသည္။ ဦးေက်ာ္ေခါင္ အခုအသက္အရြယ္ထိ ေရာဂါရယ္လို႔ မယ္မယ္ရရ မရွိလို႔။ မဟုတ္လွ်င္ ေနရာတြင္ ႏွလံုးရပ္ၿပီး ကိစၥေခ်ာသြားႏိုင္သည္။ မ်က္လံုးေရာ၊ ႏွာေခါင္းပါ အပူရွိန္ေတြ တမဟုတ္ျခင္း ျပင္းလာသည္မို႔ ဦးေက်ာ္ေခါင္ ပင္တီကို ခြ်တ္ဖယ္ဖို႔ပင္ စိတ္မကူးႏိုင္ေတာ့။ ပင္တီစတစ္ဖက္ကို တင္းတင္းဆြဲဖယ္လိုက္ၿပီး ဖင္သားတစ္ျခမ္းဖက္ေပၚသို႔ လွမ္းတင္သည္။ — ကုမၸဏီကို စေရာက္ခါစကတည္းက အၿမဲတမ္း စိတ္ကူးယဥ္ေတာင့္တ ေနခဲ့ရေသာ သီတာေဆြ၏ အဖုတ္က ကုန္းေပးထားသျဖင့္ ဖင္ၾကားကေန ျပဴးခနဲ ထြက္လာသည္။ “ရႊီ ..” ဒီတစ္ခါေတာ့ ၀မ္းသာမႈကို ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္သည္မို႔ ဦးေက်ာ္ေခါင္ ေလခြ်န္ျဖစ္ေအာင္ ခြ်န္ျဖစ္သြားသည္။ ေလခြ်န္သံၾကားေတာ့ သီတာေဆြသည္ စားပြဲေပၚလက္ေထာက္ ကုန္းထားရာမွ သူ႔ကို ေနာက္လွည့္ၾကည့္သည္။

“အန္ .. အန္ကယ္ .. ဒီဟာက ဖိအားေလွ်ာ့တာဟုတ္ .. တျခားဘာမွ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ..” “ဟုတ္တယ္ .. ဟုတ္တယ္ .. ဖိအားေလွ်ာ့တာ” ကမူးရွဴးထိုး ျပန္ေျဖလိုက္ၿပီးေနာက္ ဦးေက်ာ္ေခါင္ ပုဆိုးကိုေျဖခ်လိုက္သည္။ ေပါင္ၾကားရွိ လီးႀကီးကေတာ့ ေနာက္ဆံုးပိတ္အိတ္ႏွင့္လြယ္ရေတာ့မည္ကို သိေနသည္အလား ေခါင္းေထာင္စျပဳေနၿပီ။ ညာဘက္လက္ႏွင့္ လီးကို အရင္းမွလွမ္းကိုင္လိုက္ၿပီးေနာက္ အျပဴးသားထြက္စျပဳေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးဆီသို႔ ထိပ္ကို ေျပးကပ္သည္။ သီတာေဆြႏႈတ္မွ အင္းခနဲ ညည္းသံထြက္သည္။ “ဖိအားေလွ်ာ့တာ သိလား .. သီတာ .. တျခားေတြးမေနနဲ႔ .. အလုပ္အေၾကာင္းပဲေတြး .. ဒါအလုပ္ပဲ” အဆက္မျပတ္ေျပာရင္း လီးထိပ္ႏွင့္ အဖုတ္၀ကို စမ္းကာေထာက္သည္။ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားက ပူေႏြးေနၿပီး အ၀ေလးကမူ ခပ္စိုစိုျဖစ္ေနသည္ကို ဦးေက်ာ္ေခါင္ သတိထားမိသည္။ ေနာက္ထပ္တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ဒစ္ကိုဖိဖိထုိး၍ ဆြေပးလိုက္ၿပီး တတိယတစ္ခ်က္တြင္ေတာ့ အားႏွင့္သံုးကာ ဖိသြင္းလိုက္သည္။ ျပစ္ခနဲ အသံက ခပ္က်ယ္က်ယ္ေပၚထြက္လာၿပီး ဦးေက်ာ္ေခါင္ လီးထိပ္က ေစာက္ဖုတ္၀ထဲ ျမဳပ္၀င္သြားသည္။ တင္းက်ပ္ေႏြးေထြးေသာ အရသာေၾကာင့္ ဦးေက်ာ္ေခါင္ အူးခနဲ ေရရြတ္မိၿပီး ေခါင္းေမာ့တက္သည္။ “ဖက္ခ္ . က်ပ္လွခ်ည္လား … အားပါးပါး” စိတ္ဆႏၵျပည့္၀သြားယံုမက တင္းရင္းၿပီးအိစက္ေနသည့္ အရသာေၾကာင့္ ဦးေက်ာ္ေခါင္ အခိုက္ႀကီးခိုက္ကာ ေအာ္ညည္းသည္။ သီတာေဆြခါးအား ထိန္းကိုင္ၿပီး လမ္းေၾကာင္းမွန္ေနသည့္ လီးအား ပို၍ တိုး၀င္ေအာင္ ထပ္ေဆာင့္သည္။ လီးက တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ႏွင့္ ထပ္၀င္ျပန္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ သီတာေဆြသည္လည္းပဲ ေအာင့္မထားႏိုင္ေတာ့ပဲ ႏႈတ္မွ တရွီးရွီးႏွင့္ စတင္၍ ညည္းသည္။ လံုးပတ္တုတ္လွသည့္ ဦးေက်ာ္ေခါင္၏ လီးေၾကာင့္ သူမအေပါက္ေလးသည္ ကို၀င္းခိုင္ထက္စာလွ်င္ လမ္းပိုဖြင့္ေပးရရွာသည္။

ထိထိမိမိေတာ့ ရွိလွသည့္ျဖစ္ျခင္း ..။ “ေကာင္းတယ္ .. သီတာ … အရမ္းေကာင္းတယ္ .. မင္း အဖုတ္က စပယ္ရွယ္ကိုေကာင္းတယ္” ေကာင္းတယ္ဆိုေသာ စကားေတြ မိုးမႊန္ေအာင္ဆိုရင္း ဦးေက်ာ္ေခါင္ လီးကုန္ေအာင္ ေဆာင့္ထည့္လိုက္သည္။ အားပါးလွသည့္ အခ်က္မို႔ သီတာေဆြ သူမကိုယ္စားပြဲေပၚ လဲမက်သြားေအာင္ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တင္းတင္းေတာင့္ခံထားရသည္။ လီးႀကီးကေတာ့ အဖုတ္ထဲတြင္ တစ္ေခ်ာင္းလံုး ကုန္ေအာင္ျမဳပ္ေနၿပီး တင္ပါးေဖြးေဖြးႀကီး ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ဦးေက်ာ္ေခါင္ ဆီးစပ္က ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ မိတ္ဆက္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ .. ခါးသြယ္သြယ္ေလးအား ထိန္းကာကိုင္ထားေသာ ဦးေက်ာ္ေခါင္၏ လက္မ်ားကား ပင္တီေလး မလံု႔တလံုဖံုးေနေသာ တင္ပါးႀကီးမ်ားေပၚတြင္ ေရာက္ရွိေနသည္။ အီးလိုသာဆိုလွ်င္ ေဂါဂ်က္စ္ဟု တင္စားေခၚဆိုရမည့္ အေကာင္းစား စံခ်ိန္မွီ လံုး၀န္းျပည့္ၿဖိဳးေသာ တင္ပါးတစ္စံုကို စိတ္ႀကိဳက္ နယ္ဖတ္၍ ဆုပ္ဆြဲသည္။ သီတာေဆြ အဖုတ္ထဲ ျမဳပ္၀င္ေနေသာ လီးကို လိုးေဆာင့္မႈကိုလည္း တစ္ခ်က္ေလးမွေတာင္ မရပ္။ သူ႔ဟာႀကီးကို ပတ္ပတ္ဆြဲေနသလို ျဖစ္ေသာ ႏူးညံ့လွသည့္ အတြင္းသားမ်ား၏ အရသာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားရင္း ရွိရွိသမွ်ေသာ အားေတြကို သံုးကာ ေဆာင့္သည္။ ဆီးခံုႏွင့္ သီတာေဆြ ေနာက္ပိုင္း ေျပးေျပးရိုက္သံသည္ အခန္းထဲတြင္ တဖတ္ဖတ္ႏွင့္ကို ျမည္ဟီးေနေတာ့သည္။ အခ်ိန္ၾကာလွသည္ႏွင့္အမွ် သီတာေဆြ ေစာက္ဖုတ္က အရည္လိုက္ၿပီး လိုးရတာ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔လာသည္။ သီတာေဆြ ကိုယ္တိုင္လည္း ရွက္တာေၾကာက္တာေတြ ရွိမေနေတာ့ဘဲ အန္ကယ္ဦးေက်ာ္ေခါင္ ဖိအားေလွ်ာ့ဖို႔ကိစၥကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျပန္ကူညီလာသည္။

ဦးေက်ာ္ေခါင္ ေဆာင့္ခ်က္ေတြႏွင့္အညီ သူမက ေနာက္ျပန္၍ တင္ပါးေတြကို တြန္းတြန္းေပးရာ ႏွစ္ဦးစလံုးအဖို႔ ခံစားမႈဖီလင္ ျမင့္သထက္ျမင့္လာေအာင္ ဖန္တီးေပးသလို ျဖစ္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ဦးေက်ာ္ေခါင္တစ္ေယာက္ အလ်င္လိုျခင္း လံုး၀မရွိ။ ေကာင္းမြန္လွေသာ အရသာေၾကာင့္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ၿပီးသြားမွာကို မလိုလားပါ။ လီးကို တစ္ခ်က္ေဆာင့္သြင္းၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ အႏႈတ္တြင္ အျပင္သို႔ေရာက္ေအာင္ ခြ်တ္ျပစ္လိုက္သည္။ ေကာင္းခါစျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ သီတာေဆြ စိတ္ထဲ ဟာခနဲေတာင္ ျဖစ္သည္။ ဘာမ်ားျဖစ္တာလိမ့္ဆိုၿပီး ကုန္းထားရာမွ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ လွည့္ၾကည့္သည္။ သီတာေဆြ ထိုင္ခဲ့ေသာ ထုိင္ခံုတြင္ ဦးေက်ာ္ေခါင္ ၀င္ထုိင္လိုက္ရင္း သူမကို လက္ျပကာ လွမ္းေခၚတာ ေတြ႔သည္။ “လာ .. သီတာ .. တစ္မ်ဳိးစမ္းၾကည့္ေအာင္ .. အန္ကယ္ေပၚ တက္ခြလိုက္ ..” ဦးေက်ာ္ေခါင္အတြက္ ေကာင္းဖို႔ကေတာ့ ဒီလိုကိစၥမ်ဳိးတြင္ေတာ့ သီတာေဆြအား ႏွစ္ခါရွင္းျပစရာမလို။ ဘာဆိုလိုသည္မွန္း ခ်က္ခ်င္းသိၿပီး ထိုင္ေနသည့္ သူ႔အေပၚတြင္ တက္ခြသည္။ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္အေနအထားႏွင့္ တက္ခြၿပီးေနာက္ ဦးေက်ာ္ေခါင္ မတ္ေနေအာင္ ထိန္းကိုင္ထားသည့္ လီးကို လက္ေျပာင္း၍ပင္ ယူလိုက္သည္။ တျခားေနာက္ထပ္ ဘာမွ တိုက္တြန္းစရာမလို။ အရည္ေတြရႊဲရႊဲစိုေနၿပီ ျဖစ္ေသာ အဖုတ္၀ႏွင့္ ျပန္ေတ့လိုက္ၿပီး ခ်ိန္သားကိုက္သည္တြင္ တင္ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္ကို ေအာက္သို႔ ဖိခ်သည္။

“အိုး .. ဖက္ခ္” သီတာေဆြ၏ ထိုအျပဳအမူေၾကာင့္ ဦးေက်ာ္ေခါင္၏ ရမၼက္လိႈင္းသည္ အျမင့္ဆံုးအဆင့္သို႔ ကူးေျပာင္းသြားသည္။ လွပေက်ာ့ရွင္းေသာ သီတာေဆြကိုယ္လံုးအထက္ပိုင္းကို ဖံုးကြယ္ထားသလို ျဖစ္ေနသည့္ အကၤ် ီအား ရင္ဘတ္ေရွ႔ပိုင္းမွ စုကိုင္ၿပီးဆြဲဖြင့္သည္။ ေဖာက္ေဖာက္ဆိုေသာ အသံေတြ ျမည္္ၿပီး ၾကယ္သီးေတြ အကုန္ျပဳတ္ထြက္သည္။ ဘရာမပါေသာ ရင္ႏွစ္မႊာက အကာအကြယ္မဲ့စြာ ေပၚထြက္လာသည္တြင္ ဦးေက်ာ္ေခါင္ လက္ႏွစ္ဖက္က တစ္လံုးျခင္းစီကို ဆုပ္စြဲလိုက္သည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ သူ႔မ်က္ႏွာအား ရင္ညြန္႔ေဖြးေဖြးမ်ားဆီသို႔ ထိုးအပ္လိုက္ၿပီး လွ်ာႀကီးကိုထုတ္ကာ စတင္လ်က္ေတာ့သည္။ “အမေလး .. အန္ကယ္ … ရွီး .. ရွီး … အာ့ .. အား” “အိုး … ျပတ္ … ျပြတ္ … ျပြတ္” ႏို႔သီးစူစူေလးႏွစ္ခုအား တစ္ခုခ်င္းစီ ငံု႔စုပ္ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ သီတာေဆြတစ္ေယာက္ ဦးေက်ာ္ေခါင္ ပုခံုးအား အားျပဳကာ အစြမ္းကုန္အေပၚစီးမွ တက္ေဆာင့္ေနၿပီျဖစ္သည္။ စိတ္တက္ၾကြမႈ အရွိန္က သူမထံတြင္လည္း ျမင့္တက္ေနၿပီမို႔ သီတာေဆြ၏ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကလည္း အားပါေနသည္။ ဦးေက်ာ္ေခါင္ေတာင္ ႏို႔သီးေတြကို လွ်ာႏွင့္ အၾကာႀကီး ငံုထားလို႔မရ။ “အင္း .. ေကာင္းတယ္ .. သီတာရယ္ .. သိပ္ေကာင္းတယ္ .. ဒီနည္းက ပါးစပ္အနံ႔မရွိေစဖို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုးပဲ ..” အသက္ကို ဖုတ္လိုက္ဖုတ္လိုက္ ရွဴရင္းမွ ဦးေက်ာ္ေခါင္ သီတာေဆြ စိတ္ရွင္းေအာင္ ထပ္မံ၍ရွင္းျပသည္။

မ်က္လံုးေလးမ်ား ေမွးေတးေတးျဖစ္ေနေသာ သီတာေဆြက ဦးေက်ာ္ေခါင္စကားကို နားလည္ဟန္ျဖင့္ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ ထိုေရာအခါ ဦးေက်ာ္ေခါင္က ၿပံဳးျပရင္း သီတာေဆြ မ်က္ႏွာေလးအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ညွပ္ကိုင္သည္။ “ေသခ်ာေအာင္ အန္ကယ္ သီတာ ပါးစပ္အနံ႔ကုိ ခံလိုက္ဦးမယ္” ဘာမွန္းမသိခင္မွာပင္ ဦးေက်ာ္ေခါင္ ႏႈတ္ခမ္းေတြက သူမႏႈတ္ခမ္းမ်ားအား လာဖိကာ အတင္းစုပ္နမ္းျခင္း ခံရသည္။ သီတာေဆြ အြန္းခနဲ ညည္းသံထြက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းလႊာႏွစ္ခု ခပ္ဟဟပြင့္ထြက္သြားေသာအခါ သူ႔လွ်ာႀကီး အတင္းကို တြန္းထိုး၍ အထဲ ေရာက္လာသည္။ သီတာေဆြ လုပ္မိလုပ္ရာအျဖစ္ သူမလွ်ာေလးႏွင့္ က်ဴးေက်ာ္လာသူ လွ်ာႀကီးကို ဆီးပတ္၍ ေတာင့္ခံထားလိုက္သည္။ သီတာေဆြတစ္ေယာက္ ေအာက္ဘက္ကို အာရံုမေရာက္ဘဲ ပါးစပ္ထဲသို႔ ေရာက္လာသည့္ ဦးေက်ာ္ေခါင္လွ်ာႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနခိုက္၊ ဦးေက်ာ္ေခါင္က ဖင္ႀကီးေတြကို ေကာ့ေကာ့တင့္ၿပီး ေအာက္ကေန အျပတ္လႈပ္ရွားသည္။ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ဇယ္ဆက္သလို ဆက္တိုက္ေဆာင့္တင္လိုက္ၿပီးေသာအခါ သူ႔မ်က္လံုးထဲတြင္ ျပာေ၀သြားသလို ခံစားရၿပီး နားထင္ေၾကာေတြ ပြင့္ထြက္သည္။ “ဖက္ခ္ … ရွစ္ !” ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း အတင္းဖိကပ္ထားမႈက ကြာသြားၿပီးေနာက္ ဦးေက်ာ္ေခါင္ အရုပ္ႀကိဳးျပတ္သည့္ႏွင့္ ထိုင္ခံုေနာက္သို႔ လန္က်သည္။ သီတာေဆြ ေစာက္ဖုတ္ထဲ အဆံုးထိတိုင္ေအာင္ နစ္၀င္ေနေသာ လီးထိပ္ကမူ သုတ္ရည္ပူပူေတြကို မီးေတာက္ေပါက္ကြဲသည့္အလား ပန္းထုတ္ပစ္သည္။သားအိမ္၀တြင္ ေႏြးခနဲေနေအာင္ ခံစားရလိုက္သည့္ အေတြ႔ေၾကာင့္ သီတာေဆြ ေယာင္ယမ္းၿပီး အဖုတ္အတြင္းသားမ်ားကို က်ံဳ ႔မိသည္။ “ေကာင္း .. ေကာင္းတယ္” ဒီစကားေလး ႏွစ္လံုးကိုေတာင္ ဦးေက်ာ္ေခါင္ မနည္းေရရြတ္လိုက္ရသည္။ က်န္တာေတာ့ ဘာမွ ထပ္ေျပာမေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္ထားရင္း အသက္ကိုပံုမွန္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ရွဴေနရသည္။

မ်က္စိမွိတ္ရင္း ၿငိမ္သက္သြားသည့္ ဦးေက်ာ္ေခါင္ေၾကာင့္ သီတာေဆြ ဘာဆက္လုပ္ရမည္မသိ။ ဒီတစ္ခါ ဦးေက်ာ္ေခါင္ ဖိအားေလွ်ာ့ျခင္းသည္ ႏွစ္ေယာက္စလံုးအတြက္ အေတာ္ပင္ပန္းေစသည္သာ။ သီတာေဆြ ခနတာမွ် ဦးေက်ာ္ေခါင္ နည္းတူၿငိမ္ေနလိုက္ၿပီး တေအာင့္ေလာက္အၾကာတြင္ ဒီအတိုင္းခ်ည္း မသင့္ေတာ္ဘူးဟု အေတြးေပါက္ကာ ဦးေက်ာ္ေခါင္အား ခြထားရာမွ ေျခေထာက္ၾကြ၍ ေအာက္ဆင္းလိုက္သည္။ သီတာေဆြ အလႈပ္တြင္ ဦးေက်ာ္ေခါင္ မ်က္လံုးမ်ား ျပန္ပြင့္လာသည္။ “အဆင္ေျပသြားၿပီ .. သီတာ ေက်းဇူးပဲ .. ျပန္နားခ်င္နားေတာ့ … ေအာ္ ဒါနဲ႔ .. တလက္စထဲ အန္ကယ့္လီးမွာ ေပေနတာေတြ စင္သြားေအာင္ နဲနဲလ်က္ေပးသြားဦး” ဟုတ္ေပသားပဲဟု သီတာေဆြ ေတြးလိုက္ၿပီး ထိုင္ခံုေအာက္သို႔ ေလွ်ာ့ဆင္းကာ ႏွစ္ဦးသားအရည္မ်ား ေပေနေသာ လိင္တန္ကို လွ်ာႏွင့္လ်က္ေပးလိုက္သည္။ ပါးစပ္အနံ႔ မနံေစခ်င္လို႔ ေစာက္ဖုတ္ကို သံုးလိုက္ရသည္ဆိုေသာ အခ်က္ကိုမူ သီတာေဆြ ထံုးစံအတိုင္း ေယာင္လို႔ေတာင္ မေတြးမိခဲ့ပါ။ ဦးေက်ာ္ေခါင္တစ္ေယာက္ကေတာ့ သီတာေဆြ၏ လွ်ာအရသာေလးကို ခံစားရင္း စိတ္ထဲအေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ေနသည္။ က်မ္းစာမ်ားထဲတြင္ သံုးႏႈန္းေသာ ေကာင္းကင္ဘံုဆိုတာ ဘာမွန္းမသိေပမယ့္ အခုေလာေလာဆယ္တြင္ သူ႔ကိုယ္သူ ထိုေနရာသို႔ ေရာက္ေနသလို ခံစားေနရသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ဇာတ္လမ္းအစက ဆိုခဲ့သလို ဦးေက်ာ္ေခါင္တစ္ေယာက္ အသက္ႀကီးမွ မုတ္ဆိတ္ပ်ားလာစြဲသမ်ဳိး အျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔ရတာ ျဖစ္သည္။ ပ်ားေတာင္မွ သီတာေဆြဆိုေသာ ပ်ားသည္ ရိုးရိုးပ်ား မဟုတ္ .. ပ်ားဘုရင္မဟု ဆိုရမည့္ တကယ့္အမိုက္စားပင္။ တကယ္ဆိုလွ်င္ သီတာေဆြသည္ ဦးေက်ာ္ေခါင္အတြက္ေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ ႔ပ်ားဘုရင္မေလးဟု တင္စားေခၚရမည့္သူသာ ျဖစ္ေတာ့ေလသည္။