အမွား {စ //ဆုံး }

ကျမကဒေါ်ဖြူဖြူလွှင်ပါ။ ကျမအသက်၃၈နှစ်ရှိပါပြီ၊ ဒါပေမယ့် အရွယ်တင်ပါတယ်၊ အသက်ရလာပေမယ့် ဝလာတာ့မရှိဘူး၊ ကျမမှာ သမီးလေးတစ်ယောက် ရှိပါတယ်၊၊ သမီးလေးနာမည်က ဖြူဖွေးလို့ သူ့အဖေမှည့်ထားခဲ့တယ်။ သူ့အဖေတော့ မရှိတော့ပါဘူး၊ ကျမက နယ်ကပြောင်းလာတာပါ။ တောင်ဒဂုံမှာ နေပါတယ်၊ သမီးအဖေရှိကတည်းက ရဝတကိုပြောပြီး မြေကွက်လပ်မှာ အိမ်လေးဆောက်ပြီး ခြံလေးစိုက်ထားတာပါ၊၊ အိမ်လေးက ဆယ်ပေပတ်လည်လောက်နှင့် မီးဖိုခန်းအတွက် အဖီသေးသေးလေးဆွဲထားပါတယ်။ နောက်တော့ သမီးအဖေတုံးသွားတဲ့အခါ ခြံထဲမှာ ဝင်ငွေရအောင်လို့ ပဲခူးကပြောင်းလာတဲ့ မိသားစုကို တလသုံးသောင်းနှင့် အိမ်ဆောက်ပြီး ငှားထားပါတယ်၊ တကယ်တော့လည်း ဒီခြံက ကျမတို့အပိုင်မဟုတ်ဘူးလေ၊

ဒီလိုနှင့် သမီးလေးကြီးလာတော့ သမီးကစက်မှု့ဇုန်မှာ အထည်ချုပ်လုပ်ရင်း ယောက်ကျားရပါတော့တယ်၊ သမီးက ဆယ်ရှစ်နှစ်၊ ကောင်လေးကနှစ်ဆယ့်ငါးနှစ်။ ကောင်လေးက ထွန်းဇော်တဲ့။ ဗလတောင့်တောင့် အသားညိုညို သမီးက ကျမနှင့်တူတော့ အသားကဖြူဖြူ၊၊ သူတို့က ကျမအိမ်မှာပဲ အတူနေပါတယ်၊၊ သမီးအိမ်ထောင်ကျတော့ ကျမမှာ ဒုက္ခရောက်ရတော့တယ်၊၊ သူတို့အိပ်ဖို့နေရာကို ပြင်ရတာပေါ့။ အခန်းကလည်းကျဉ်းတော့ ကျမတစ်ကိုယ်စာလေးကို ကန့်ပြီးခန်းဆီးစတစ်စဝယ်ပြီး ကာရတယ်၊၊ ဒါတောင် တစ်ခါတလေ သမီးက ကျမဘက်ကို ရောက်လာတတ်သေးတယ်၊၊

သမီးတို့အလုပျက အိုဗာတိုငျဆငျးနေ့ ညမှရောကျလာတတျတယျ။ သူ့ယောကျြားလေးကလညျး ညရှဈနာရီလောကျမှ ရောကျလာတတျတယျ။ သူတို့ကို ထမငျးခူးခပျကြှေးပွီး ကမြကအိပျနရေတယျ။ သူတို့ကလညျး ထမငျးလညျးစားပွီး အိပျရာဝငျကွတာပေါ့လေ၊ ကမြမှာလညျး ယောကျြားဆုံးပွီးကတညျးက ကာမကိစ်စမလုပျရပဲ တညျငွိမျနခေဲ့တာ သမီးအိမျထောငျကမြ ပွနျပွီးနိုးထလာတယျ၊၊ မထဘဲနနေိုငျရိုးလား။ အိပျရာထဲရောကျပွီဆိုနှငျ့ ညားခါစလငျမယားဆိုတော့ အသားကုနျလိုးကွတယျလေ၊၊ သမီးက တအငျ့အငျ့နှငျ့ညညျးသလို မောငျထှနျးဇောျ ဆောငျခကြျကလညျး ကတြို့အိမျကလေး တခါတခါသိမျ့သိမျ့တုနျသှားတာလေ။
ပထမတော့ ကမြလညျးမကွညျ့ဖွဈပါဘူး။ “ပလပျပလပျပွှတျပွှတျနှငျ့ သမီးညညျးသံကွားတော့မှ ခြောငျးကွညျ့မိတာ ကမြလညျး သူတို့ကိုကွညျ့ပွီး ကာမစိတျတှေ ဆူဝလောတယျလေ၊။ ကမြလညျး သခြောခြောငျးကွညျ့လိုကျတော့မှ အားပါးပါး
မောငျထှနျးဇောျတဈယောကျ ဖွူဖှေးပေါငျကွားမှာ ခေါငျးဝငျပွီး ဖွူဖှေးအဖုတျကို ယကျနတောကိုး။ ကမြက နို့စို့နလေို့ အသံထှကျတယျမှတျနတော၊
ကမြလညျး ရငျတှပေနျးတှတေုနျသှားပွီး အာခွောကျလို့နပေါတယျ၊၊ တခကြျခကြျ ဘာမှမရှိဘဲ မွိုခနြရေတယျ၊၊ ကမြအဖုတျတောငျ ယားကြိကြိဖွဈလာတော့ စမျးကွညျ့တာ အရညျတှထှေကျလို့ သူတို့လုပျနတောကိုကွညျ့ပွီး လကျနှငျ့အဖုတျကို အသာအယာလေး ပှတျနရေတော့တယျ။ ကမြလညျး ခြောငျးကွညျ့မိရငျး အရသာရှိလာတယျ၊၊ ဒါကွောငျ့မို့ ကမြလညျး ဆကျပွီးကွညျ့တယျ၊၊ မောငျထှနျးဇောျဟာ သမီးလေးအဖုတျကို ယကျနတော ထနျးလကြျခဲခှေးယကျနသေလိုပဲ။ သမီးသာ ထနျးလကြျခဲဖွဈရငျတော့ လုံးပါးပးပွီး ပြောကျသှားမှာပဲ။ သမီးရဲ့ညညျးသံ

“အီးးး..ရှီးကောင်းလိုက်တာ၊ အား ကိုဇော် ဖြူးဖွေး မခံနိုင်တော့ဘူး အားရှီး..ရှီး ”
ဆိုတဲ့အသံဟာကျမစိတ်ကို အရမ်းဆွနေသလိုပဲ၊ တံတွေးလေးမြိုချနေပြီး ခါးလေးကော့ကော့နေတဲ့ သမီးလေး မောင်ထွန်းဇော်ရဲ့ပြုစုမှု့အောက်မှာ အရမ်းကောင်းနေပါလား၊ ငါလည်း အယက်ခံချင်လိုက်တာ။ တော်တော်ကြာတော့ သမီးလေးဟာ တချက်နှစ်လောက်တွန့်ပြီး ငြိမ်သွားတယ်၊၊ အင်းသမီးလေးတော့ ပြီးသွားပါလား။ မောင်ထွန်းဇော်က သမီးလေးပြီးသွားတော့ အသံတိုးတိုးလေးနှင့်
“ဖြူဖွေး ငါ့ကိုလည်း စုပ်ပေးပါလားကွာ”
“ဟင်းးးမစုပ်ချင်ပါဘူးဆို”
“ဟာကွာ ငါကတော့နင့်ကိုမှုတ်ပေးရပြီးတော့”
“အဲဒါ ကိုဇော်ဘာသာမနေနိုင်လို့မှုတ်တာပဲ”
“တစ်ခါလောက်တော့ လုပ်ပေးပါကွာ”
“တစ်ခါလည်း မလုပ်ပေးဘူး၊ ကျမကရွံတတ်တယ်၊ အဲဒါကြီးကိုစုပ်ပေးရင် အံထွက်လိမ့်မယ်၊ အဖုတ်ကို လုပ်ချင်လုပ် မလုပ်ရင်အိပ်မယ်”
“ဟာကြာ”
ဆိုပြီးထလာတယ်။ အော်မိုက်လိုက်တဲ့သမီး ကိုယ့်ယောက်ျားဟာပဲ ရွံရတယ်လို့။ အင်း ငါ့သမီးက လီးမစုပ်ဖူးပဲကိုး၊ တကယ်စုပ်မိရင် နင်တော့စွဲသွားမှာ မြင်ယောင်မိတယ်။ ကျမလည်း တွေးလိုက်ပြီး ဆက်ချောင်းတယ်၊၊ မောင်ထွန်းဇော်ဟာ ဖြူဖွေးပေါင်ကြား ဒူးထောင်ပြီးထိုင်တာ ကိုမြင်လိုက်ရတယ်၊၊ ပြီးတော့ သူ့လီးကြီးကိုဖြူဖွေးအဖုတ် ပေါ်လွှတိုက်သလိုလုပ်ပြီး ဖြူဖွေးရဲ့အစေ့ကို ချော်ထိုးနေတယ်၊၊ ဖြူဖွေးက
“အာ့…”
ဆိုပြီးညည်းနေတယ်။ အယ်.. မောင်ထွန်းဇော်လီးက အကြီးကြီးပါလား။ မဲတုတ်လို့တော်တော်ကြီးတယ်။ ကျမရဲ့သွားလေသူနှင့်တခြားစီပါလား… ကြီးကလည်း ကြီးရှည်ကလည်းရှည်နဲ့။ ဒါကြောင့် ညတိုင်း သမီးဖြူဖွေးအံကြိတ်အော်နေတာကိုး၊ ဟီး အားရစရာကြီး ကျမလည်း မောင်ထွန်းဇော်လီးကို မျက်လုံးထဲကကို မထွက်ဘူး။ မောင်ထွန်းဇော်လေ သမီးပေါင်ကိုတွန်းတင်ပြီး လီးကို အဖုတ်ထဲထည့်လိုက်တာ တဗျစ်ဗျစ်နှင့် ဝင်သွားတယ်၊ သမီးကိုကြည့်တော့လည်း မျက်လုံးလေးမှိတ်အံကြိတ်ပြီး ကျမ မကြားအောင် ညည်းနေတာ။ အရမ်းကောင်းနေတယ်ထင်တယ်၊၊ မောင်ထွန်းဇော်ဟာ အားကောင်းမောင်းသန်ဆိုတော့
လိုးချက်ကလည်း အားရစရာ၊ ကျမလေ သူတို့ကိုကြည့်ပြီး အဖုတ်ထဲကျိမ်းသလိုယားသလို တဆစ်ဆစ်နှင့် ဖြစ်လာတယ်၊၊ အားနှင့်ဆောင့်တော့

“ကိုဇော် ဖြေးဖြေးမေမေနိုးသွားလိမ့်မယ်”
သိပ်မကြာပါဘူး ကျမသမီးလေးပြီးသွားတယ်လေ၊၊ ဒါပေမယ့် မောင်ထွန်းဇော်ကမပြီးသေးဘူး။
“ဖြူဖွေးကုန်းပေးပါအုံး”
“ကိုဇော်ရှင်ကလည်း အမြဲကုန်းခိုင်းတာ၊ ရှင့်ဟာကြီးကကြီးတော့ ကျမနာတယ်၊ ဖြေးဖြေးလုပ်နှော်”
“အေးပါဖြူဖွေးရာ ကဲကုန်းပေးစမ်းပါ”
လို့စိတ်မရှည်တဲ့လေသံနှင့်ပြောသေးတယ်၊ အေးလေ သူကလီးအစုပ်ခံချင်တာ သမီးက စုပ်မှမပေးဘဲလေ။ သမီးလေးကုန်းပေးတော့ မောင်ထွန်းဇော်ဟာ နောက်ကနေပြီးသွင်းတယ်၊ သမီလေးဖြူဖွေးပြီးသွားလို့ အရည်တွေချွဲနေတာတောင် မနည်းသွင်းနေရတယ်၊၊ လီးလည်းဝင်သွားရော ကြိတ်ပြီးဆောင့်တော့တာပဲ၊ သမီးက ပြီးသွားပေမယ့် အသံလေးပြန်ထွက်လာတယ်၊ မောင်ထွန်းဇော်က ဆောင့်လေ ကျမလည်းအဖုတ်နှိုက်တာ ပိုမြန်လေ၊၊ ကျမလည်း အရမ်းကောင်းလာတယ်၊ ဒါပေမယ့် ကျမအသံမထွက်ရဲဘူး သမီးကြားသွားမှာ စိုးရိမ်လို့၊၊ ကျမလည်း အဖုတ်နှိုက်တာ ဖီလ်းအရမ်းရှလာလို့ ပြီးတောင်သွားတယ်၊ မောင်ထွန်းဇော်က မပြီးသေးဘူး။ တော်တော်လိုးနိုင်တဲ့သူပဲ။
ဧနာက်ထပ်ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ကြာတယ်၊ မောင်ထွန်းဇော်လည်း အီးအားဆိုပြီးလီးကို အဆုံးထိသွင်းပြီးခဏငြိမ်တယ်။ မောင်ထွန်းဇော် ပြီးသွားပြီ။ မောင်ထွန်းဇော်လီးပျော့ပြီး ထွက်လာသလို သမီးအဖုတ်ထဲက သုတ်တွေအပြင်ကို စီးထွက်လာတယ်။ တော်တော်လေးလည်း များတယ်။
ကျမလည်း သူတော့ပြီးသွားတော့ အိပ်ရာထဲ ဖြေးဖြေးချင်းလှဲချကာ အိပ်လိုက်တော့တယ်၊ ကျမလည်း နေမြင့်လေအရူးရင့်လေ ဖြစ်နေရတော့တယ်၊၊ သမီးနှင့်ဖြူဖွေးဟာ တစ်ရက်ခြားတစ်ကြိမ် လိုးနေကြတော့ ကျမလည်း တနေ့ထက်တနေ့ ကာမစိတ် ပြင်းထန်လာတယ်၊၊ သူတို့လုပ့်မယ့်နေ့ဆို အစောကြီးအိပ်ရာဝင်တယ်၊၊ သူတို့အလုပ်စပြီဆို ကျမလည်း ထချောင်းတော့တာပေါ့။ မောင်ထွန်းဇော်လည်း နေ့စဉ်ပဲ သမီးအဖုတ်ကိုယက်ပေးပြီး လုပ်တယ်။ သမီးကလည်း ခေါင်းမာတယ်၊၊ ဘယ်တော့မှ ပြန်မမှုတ်ပေးဘူး၊၊ မောင်ထွနွးဇော်လုပ်တာပဲ ပက်လက်ခံတယ် ကုန်းခံတယ်၊၊ အပေါ်ကတောင် တက်ပြီးမလုပ်ပေးဘူးလေ။

ဒီလိုနှင့် တနေ့တော့ မောင်ထွန်းဇော်တစ်ယောက် အလုပ်ကနေ အစောကြီးပြန်လာတယ်၊ အရက်ကလည်း တော်တော်လေးမူးနေတယ်လေ၊ ကျမလည်း သူ့ကို ထမင်းဟင်းခူးကျွေးပြီး ပင်ပန်းလို့ ခဏလေးမှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတယ်၊၊ ခန်းဆီးလေးတောင် မကာမိဘူး။ သမီးကလည်း ဒီနေ့နောက်ကျမယ် ပြောထားတယ်လေ၊ သူပြန်လာမှ ထမင်းခူးခပ်ကျွေးပြီး အိပ်မယ်အကြံနှင့်ပါ၊၊ မောင်ထွန်းဇော်လည်း မူးပြီးအိပ်နေတယ်၊
ညဘက်တရေးနိုးလာတော့ မီးမှောင်နေတယ်လေ၊ မောင်ထွန်းဇော်ဟာ လူမှားပြီး ကျမကို အတင်းလုပ်တော့တာ။ ကျမလည်း မအော်ရဲဘူး ပတ်ဝန်းကျင်ရှိသေးတယ်၊ ခံတောခံချသ်တယ်၊ ဒါပေမယ့် သမက်နှင့်ဖြစ်နေတယ်လို့ ပြောခံရမယ်လေ။ သမီးလေးလည်း အရှက်ရမှာစိုးလို့ မအော်ရဲပဲ ငြိမ်ခံနေရတာပေါ့။ ကျမထမီကို အတင်းချွတ်ပြီး အတင်းယက်တော့တာပဲ။ ကျမလည်းရှက်တော့ မျက်နှာကို စောင်လေးအုပ်ပြီးနေလိုက်တယ်၊၊
အဖုတ်ကို ယက်လိုက်တာမှင့် ကျမကြက်သီးနွေးတောင် ထသွားတယ်ရှင်။ လျှာပူပူနွေးနွေးကြီးက အဖုတ်ထဲတိုးဝင်လာတာ၊ ယောက်ျားနှင့်မဆက်ဆံခဲ့တာ လေးနှစ်လောက်ရှိပြီဆိုတော့ ကာမမီးက ဓာတ်ဆီလောင်းလိုက်သလိူ ဟုန်းကနဲ တောက်လာတယ်လေ၊၊ ချက်ချင်းပဲ အရေတွေထွက်လာရတော့တယ်။ လျှာက နေရာစုံရောက်လာလေ ကျမကကော့တက်လာလေ ညည်းသံလေးပါပေးမိတယ်၊ တကယ်လည်း အရမ်းကောင်းနေတာကိုး။ စိတ်ထဲမှာကောင်းတော့ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်လာတော့တာပဲ။

ကမြအစေ့ကိုစုပျတော့ ကမြဘယျလိုမှ မထိနျးနိုငျတော့ဘူး မွနျမွနျပဲပွီးသှားတယျ။ မောငျထှနျးဇောျဟာ သူအားရအောငျမှုတျပွီး ကမြကိုလိုးဖို့ပွငျလာတယျ၊၊ ကမြလညျး အခုမှမထူးတော့ဘူးဆိုပွီး ံဖို့ဆုံးဖွတျတယျ။ ခါတိုငျးတော့ သမီးကိုသူ့လီးစုပျပေးဖို့ ပွောနကေပြါ၊ ဒီနေ့တော့ မူးနလေို့လားမသိဘူး၊ ကမြကို တနျးပွီးလိုးတာ၊၊ အရညျတှခြှေဲနတောတောငျ” ဗစြျ ဗစြျ ဆိုတဲ့ အသံထှကျလာတယျ၊၊ အမယျလေး ကြိနျးစပျသှားတာပဲ။ သူ့လီးပူနှေးနှေး အဖုတျထဲဝငျလာတော့ ကောငျးလိုကျတာ အီဆိမျ့နတောပဲ။
မောငျထှနျးဇောျဟာ မူးနလေို့လားမသိဘူး ခံတိုငျးထကျပိုဆောငျ့တယျ၊၊ ဥရိုကျတာက ကမြဖငျကို တဖတျဖတျမညျနသေလို၊ ကမြအဖုတျနှငျ့ သူ့ဆီးခုံရိုကျခကြျကလညျး တဖနျးဖနျးနှငျ့ရှငျ၊၊ ကမြလညျး ငတျနတောကွာပွီဆိုတော့ စိတျထဲမှာလှတျပွီး အောျညညျးမိတယျ။ သူ့ဆောငျ့ခကြျတှကေ ကွမျးလှနျးလို့ သိပျတောငျမကွာဘူး။ ကမြပွီးသှားတော့တယျ။ ကမြပွီးသှားမှနျးသိတော့ မောငျထှနျးဇောျက ကမြအုပျထားတဲ့စောငျကို ဖယျပွီး
“ဖွူဖှေးကုနျးပေးဦး… ဟာ..အနျတီပါလား”
“အေး ထှနျးဇောျ နငျ့မှာလညျးငါ့ကိုလူမှားရတယျလို့”
“အနျတီကလညျး မအောျဘူးဗြာ”
“ငါအောျရငျပတျဝနျးကငြျကကွားမှာပေါ့ဟေ့၊ နငျကမူးနတောလေ”
“ကဲဗြာ အနျတီရမေထူးတော့ပါဘူး၊ ကနြောျလညျး မပွီးသေးဘူး၊ ဆကျလုပျခငြျသေးတယျ”
“အေးလုပျခငြျလညျး လုပျ၊ သမီးတော့မသိစနှေငျ့”
“ဟုတျအနျတီ…မှုတျပေးပါလား”
“နငျကလညျး ငါ့ကိုမလုပျခိုငျးနှငျ့လေ၊ ဖွူဖှေးကိုခိုငျးပေါ့”
“ဖွူဖှေးက လုပျမပေးဘူး”
“အေးငါလညျး နငျကငါ့အဖုတျလိုးပွီးပွီဆိုတော့ ငါမမှုတျပေးတော့ဘူး”
“အဲဒါဆို နောကျနေ့မှုတျပေးနှောျ”
“ဟေ့..နငျကနောကျနေ့လုပျအုံးမှာမို့လား၊ ငါ့သမီးသိသှားမယျ”
“မသိအောငျလုပျမှာပေါ့”
“ကဲပါပွောမနနှေငျ့တော့ သမီးပွနျလာလို့ ဟုတျပေ့ဖွဈနေဦးမယျ လုပျမယျဆိုလဲ မွနျမွနျသာလုပျတော့”
ဆိုပွီးကုနျးလိုကျတယျ။ ထှနျးဇောျလညျး ကမြနောကျကနလေိုးတာ
“ဖှတျ စှပျ ဖတျ”
နှငျ့အဖုတျဆီကအသံထှကျလာသလို ဆောငျ့လိုးသံ “ဖနျး ..ဖနျး”နှငျ့ထှကျလာတယျ။ လီးကလညျး ကွီးလညျးကွီး ရှညျလညျးရှညျဆိုတော့ သားအိမျတောငျ တခကြျတခကြျထိပွီး အောငျ့လာတယျ၊၊ ဒါကွောငျ့ ကမြသမီးလေး အံကွိတျခံနရေတာလေ။ ဆယျမိနဈလောကျတောငျ လိုးသေးတယျ။ ကမြလညျးမွနျမွနျပွီးပါစဆေိုပွီး ညညျးသံတှေ ပိုကယြျပေးတော့ သူလးညျး ပွီးသှားတယျ။ အဲဒိအခြိနျအိမျရှေ့ ကားရပျသံကွားလိူ့ မီးအမွနျထှနျးလိုကျပွီး

“ဟေ့ ထွန်းဇော် သမီးကိုသွားကြို”
ဆိုပြီးလွှတ်လိုက်ရတယ်၊ ကျမလည်း ဟန်မပျက်ရအောင် ထွက်ကျလာတဲ့ မောင်ထွန်းဇော်သုတ်တွေကို သုတ်ပစ်ပြီး ထမင်းဝိုင်းထပြင်ရတယ်။ သမီးလေး အိမ်ထဲရောက်လာတယ်၊ နောက်တနေ့ ညနေရောက်တော့ မောင်ထွန်းဇော် အစောကြီးရောက်လာတယ်။ ပြီးတော့ကျမကို
“မမ.လာဗျာစရအောင်”
“ဟေ့ထွန်းဇော်နင်ငါ့ကို ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်”
“မမလို့ခေါ်တာလေ”
“အယ်နင်ကလည်း”
“မမကလည်း ကျနော်နှင့်မမက လိုးပြီးပြီလေ၊ အန်တီ ခေါ်လို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ၊ မမလည်း ကျနော့်ကို မောင်လေးလို့ခေါ်”
“ခေါ်တာကအရေးမကြီးဘူး သမီးရှေ့ကျရင်တော့ သတိနှင့်နေမှနှော်”
“အို ကေပါ မမကလည်း”
“လာပါ မမကျနော့်ကိုလီးစုပ်ပေး”
“မောင်လေး အရင်လုပ်ပေးလေ”
“ဒါဆိုလည်း မမအိပ်လိုက် မောင်လေးရှယ်ယက်ပေးမယ်”
ကျမလည်း အဝတ်အစားချွတ်လိုက်တော့ ကျမနှုတ်ခမ်းကို အရင်လာနမ်းတယ်၊၊ ကျမလည်ုး ပန်းပစ်လိုက်တာပေါ့၊ အခုတော့ ကျမမရှက်တော့ဘူး၊ သူစုပ်သလို ကျမလည်း ပြန်စုပ်ပေးတယ်။ နောက်တော့ ကျမနို့စူစူဖြိုးဖြိုးကို လာစို့တော့တာပဲ၊

“အားအခုမှနို့စို့ရတာ အားရတယ် ဖြူဖွေးနို့က သေးတော့အားမရဘူး”
“မောင်လေးကလည်း မမကကလေးမွေးထားလို့ နို့ကြီးနေတာလေ၊”
“ဟုတ်တယ်မမ၊ ဖြူဖွေးနို့က နို့သီးခေါင်းမထွက်သေးတော့ စို့ရတာ အားမရဘူး မမနို့မှစို့ရတာအားရပါးယရှိတယ်”
ဆိုပြီးတပြွတ်ပြွတ်စို့တာ၊၊ အခုလိုနို့စို့ခံရတာ ကလေးနို့တိုက်သလိုမဟုတ်ဘူး အရမ်းခံလို့ကောင်းတယ်၊၊ ထွန်းဇော်ကလည်း တပြွတ်ပြွတ်မည်အောင်ကို စို့ပြီး ကျအဖုတ်ကိုယက်တယ်၊၊ အကွဲကြောင်းတလျောက် ပေါ်လာစေဖို့ ခြေကို အပေါမြှောက်တင်ပြီး ကိုယက်တာ။ အရမ်းလည်းကောင်းတယ်၊၊ တချက်တချက်လည်း အစေ့ကိုစုပ်စုပ်ဆွဲတယ်၊
“အားးရှီး ကျွတ်ကျွတ်”
ကျမစုပ်သပ်နေရတယ်၊၊ အကွဲကြောင်းထဲကို လျှာဝင်နိုင်အောင် နှုတ်ခမ်းသားလေးကိုဖြဲပြီး ယက်ပေးတာ အမလေးတောင်တရတယ်၊
“အီးးးးကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ်”
အရည်တွေတစိမ့်စိမ့်ထွက်နေတာသိရတော့ အရမ်းကိုရွှဲနေတာ။ မောင်ထွန်းဇော်လည်း မရွံမရှာကိုမြိုချတယ်လေ၊၊ ကျမလည်း တားမနေတော့ဘူး ကိုယ့်အလှည့်ရောက်လည်း မြိုချနေရမှာပဲ မဟုတ်လား၊ တော်ကြာတော့ မောင်လေးကရပ်လိုက်ပြီး ကျမကိုလီးစုပ်ခိုင်းတယ်၊ သူကအိပ်လို့ ကျမကသူ့ဘေးဒူးထောက်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်တယ်၊၊ မောင်ထွန်းဇော်က လီးအစုပ်ခံချင်နေသူမို့လို့ ကျမကလည်း သေသေချာချာစုပ်ပေးတာ
“အားးးအရမ်းကောင်းတာပဲ မမရယ်၊ စုပ်စုပ်ဒစ်တွေပါ လျှာနှင့်ယက်ပေး”
ကျမလည်းဒစ်တွေကိုပါ လျှာနှင့်ယက်ပစ်တယ်၊၊
“အားးးရှီးကောင်းတယ်မမစုပ်.စုပ်”
မောင်လေးလီးက အစွန်းကုန်တောင်လာမှ ကျမရပ်ပစ်လိုက်တယ်။ သူကထလာပြီး
“အရမ်းကောင်းတယ်မမ မောင်လေးတော့မမကို အရမ်းချစ်သွားပြီ”
“မမကလည်း မောင်လေးကိုချစ်ပါတယ်ကွယ်”
သူကကျမကိုအပေါ်တက်ပြီး ဆောင့်ခိုင်းတယ်၊၊ သူကအောက်ကနေပြီး ဇိမ်နှင့်ပေါ့၊ ကျမလည်း ကျမအဖုတ်ထဲလီးဝင်အောင် ကိုင်ထည့်ပြီးသွင်းတယ်၊၊ ပြီးတော့ ကျမကဆောင့်လိုက်တယ်၊ သူကတော့ အေးအေးဆေးဆေး ကျမနို့ကိုတောင် လှမ်းကိုင်လိုက်သေးတယ်၊၊ ကျမလည်း အသက်က စကားပြောလာပြီလေ၊ သူ့လီးကို တချက်ဆောင့်တိုင်း သားအိမ်ကိုထိသလို ကျင်ကျင်တက်တာမို့ အသက်တောင် ကောင်းကောင်းရှူမရဘူး၊ သူကလည်း အောက်ကနေပြီး ပင့်ဆောင်ြသေးတယ်၊၊
ကျမငါးမိနစ်လောက်ပဲ ဆောင့်နိုင်တယ်၊ ဒူးတွေလည်း မခံနိုင်သလို မောလည်းမောလာပြီမို့ ရပ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျမသူုအပေါ်ကဆင်းပြီး သူ့လီးကို ခဏစုပ်လိုက်သေးတယ်၊ ကျမမရွံတော့ဘူး မောင်လေးကိုလည်း ချစ်သွားမိပြီလေ။ ကျမလှဲပြီး ပက်လက်ကလေးလှန်တော့ မောင်လေးကလည်း အားကျမခံ ပြန်ယက်ပေးသေးတယ်၊ ပြီးမှ ကျမပေါင်ကိုမေမြှာက်ပြီး အပေါ်ကထိုင်ကာ လီးကိုစိုက်သွင်းတော့တာပဲ။ သူဖိချတိုင်း သူ့ဂွေးဥက ကျဖင်ပေါ်မှာ တဖတ်ဖတ်နှင့် လာလာထိတယ်၊ သူက ကျမအပေါ်က စိုက်ချတာ ကျမလည်း တော်တော်ခံစားရတယ်၊ အရမ်းလည်းထိတယ်၊၊ အသံတွေကလည်း ဖွတ် ဘွတ်ဖွတ်ဘွတ်လို့မြည်နေတာ အပြင်က ကြားရမလားတောင် ထင်ရတယ်၊၊
ခဏလေးဆိုပေမယ့် ခါးတောင် အောင့်လာတယ်၊၊ သူကအဲသလိုအားရအောင်ဆော်ပြီး ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ခိုင်းတယ်။ ဒူးနှစ်ချောင်းကို ပူးပြီးခေါင်းအုံးကို မျက်နှာအပ်ပြီးလုပ်တယ်၊ ဒီနည်းလည်း ခံရတာမလွယ်ဘူး တချက်တချက် ကျမလည်း လက်ထောက်ပြီး ကုန်းကုန်းထလာလို့ ကျမလက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲပြီး လုပ်တော့တာပဲ။ ကျမလည်း ငါးမိနစ်လောက်ပဲခံနိုင်တယ် ပြီးသွားတော့တာပါပဲ။ သူက နောက်ထပ် ရှစ်မိနစ်လောက်လုပ်ပြီး သုတ်ထွက်သွားတော့တာပါပ။ ကျမအဖုတ်ထဲ သုတ်ပန်းထွက်တာ ကျမလည်း ခံရတာ အရမ်းကောင်းတယ်။ သားအိမ်နံရံတစ်လျောက်လည်း အီဆိမ့်နေအောင်ကို ကောင်းနေတာလေ၊
နောက်ရက်တွေမှာ သမီးက အိုဗာတိုင် မဆင်းရတော့ဘူး၊ မောင်လေးဟာ အရူးအမဲသားစားမိသလို ဖြစ်နေတယ်။ ကျမလီးစုပ်တာပဲ ခံချင်နေတာလေ။ သူက သမီးအိပ်နေရင် ကျမကိုအသာလေးခေါ်ပြီး လီးစုပ်ခိုင်းသေးတာ ကျမလည်း သမီးနိုးမှာကြောက်ပြီး သိပ်မလုပ်ရဲဘူး၊ တချက်နှစ်ချက်သာ စုပ်ပေးတယ်လေ၊ ကျမလည်း ဘာထူးတုန်း သမီးတို့လိုးတာကို ချောင်းကြည့်ပြီး အာသာဖြေနေရတယ်။ ကျမနှင့်ထွန်းဇော်ဟာ ကာမတဏှာမှာ စွဲငြိနေကြပြီလေ။
တခါတစ်ခါထွန်းဇော်က အလုပ်မသွားပဲ အိမ်မှာပဲနေပြီး ကျမကိုလိုးတာပေါ့၊၊ သူကလည်း အတတ်ဆန်းချင်တယ်၊၊ ဖင်ထောင်လိုးရင်း ဖင်ထဲအုန်းဆီလောင်းကျပြီး နှိုက်လာတယ်။ ဒီကောင်လေး ကျမဖင်ကိုချချင်နေပြီ၊ ဒါပေမယ့် အဲလောက်ကြီးတဲ့ လီးခံနိုင့်ဖို့မလွယ်ဘူးလေ။ သူကတော့ အကြောင်းအမျိုးပြပြီး ဖင်လုပ်ဖို့တောင်းဆိုနေတော့တယ်၊

တကယျတမျးကွတော့ ကာမဆိုတာ သောကျလသေောကျလေ ငတျမပွတေဲ့ ဆားငံရပေဲလေ၊၊ ဘယျလောကျသောကျသောကျ ငတျမှမပွတော။ အခုတော့ ခိုးစားရတဲ့သဈသီးက ပိုခြိုနသေလိုပါပဲ။ ထှနျးဇောျကလညျး သခှပျပငျ မီးတကြီကြီနှငျ့ပေါ့၊ တကယျဆို သူက ကမြသမီးလေးနုနုထှဋျထှဋျလေးနှငျ့ ပြောျပါးနရေမှာဖွဈပမေယျ့ ကမြလိုအိမျထောငျကဖြူးပွီး ကာမအတှေ့အကွုံမြားတာကွောငျ့ သူဟာ ကမြကိုတနျးတနျးစှဲဖွဈနတောပါ။ ကမြက ခိုးစားနရေသူမဟုတျလားရှငျ၊ တရားဝငျတောငျးဆိုခှငျ့ မရတော့ သူကမြကို စိတျဝငျစားလာအောငျ မြားပွားတဲ့အတှေ့အကွုံကို အသုံးခခြဲ့မိတာ။ ကမြမှာလညျး အခုတော့ ထှနျးဇောျလီးကို တနျးတနျးစှဲဖွဈနရေတယျ၊၊ ကမြက တဈခုတော့သတိထားတယျ၊ ထှနျးဇောျကွောငျ့ ခလေးရသှားမှာ စိုးရိမျတယျလေ၊ ဒါကွောငျ့ ဆေးဆိုငျတှမှော သမီးးအတှကျ ဆေးဝယျသလိုနှငျ့ ဆေးကဒျတှေ ဝယျသောကျနရေတာပေါ့။ ကမြမှ သှေးမဆုံးသေးတာလေ။
နမွေငျ့လေ အရူးရငျ့လဆေိုသလို နညျးနညျးလောကျ ကမြကို မလုပျရရုံနှငျ့ထှနျးဇောျဟာ ကမြကို ထာဝရပျုငျဆိုငျခငြျကွောငျး ပွောလာတယျ၊ ကမြလညျး တဏှာစိတျမှှနျနတောပေါ့လေ။ အစတုနျးက ခိုးစားယုံကွံခဲ့ပမေယျ့ အခုတော့ မဝမလငျစားရတဲ့အခါ စိတျထဲလညျး မကြနေပျနိုငျတော့ပါဘူး။ စားပွီးရငျး စားခငြျနတေဲ့ ကာမစိတျကွောငျ့ ကမြလညျး ရူးသှပျစှာပဲ၊ ထှနျးဇောျနောကျကို ကောကျကောကျပါအောငျ လိုကျခဲ့တယျ။ ဒါဟာလညျး အတူနသေံယောဇဉျနှငျ့ တဏှာရောထှေးနတောကွောငျ့ ကမြဟာ ဆငျခွငျတုံးတရားကို သတိမထားမိပဲ။ ထှနျးဇောျနှငျ့အတူ ကာမရကေို အတူသောကျစုံးဖို့ ကွံရှယျခဲ့တာဖွဈပါတယျ။
ထှနျးဇောျခေါျရာနောကျကို ကောကျကောကျပါအောငျ လိုကျခဲ့တဲ့ ကမြဟာ ထှနျးဇောျတဈယောကျ ဘယျလိုကွံစညျထားလို့ ရထားမှနျးမသိတဲ့ နယျမွို့လေးတဈခုရဲ့ မအပျရသေးတဲ့ တိုကျသဈကွီးတဈခုမှာ အစောငျ့လိုသဘောထားပွီး အလကားနထေိုငျရတယျ။ ရမေီးပွညျ့စုံတယျလေ။ ရလေုံမိုးလုံအခနျးမို့ ကမြတို့စိတျတိုငျး ကလြိုးလို့ရတော့မယျ။ အဲဒီနေ့ကတော့ ရောကျပွီး နရောထိုငျခငျးနှငျ့ အိပျရာလေးနရောခနြရေုံရှိသေး ထှနျးဇောျက နောကျကနဖေကျပွီး
“မမ..နရောသဈလေးဖှငျ့ပှဲစလိုကျရအောငျမမ”
“မောငျလေးကလညျးလေ၊ အဲလောကျခရီးတှေ ပမျးလာတာကို”
“ဟာ မမလညျး တလမျးလုံးကားပေါျအိပျလာတာကို မပငျပမျးပါဘူး”
“ကဲ..အဲလောကျတောငျဖွဈနမှေ ကိုယျတော့သဘောပဲ မမရဆေေးလိုကျဦးမယျ”
“ဆေးမနပေါနှငျ့မမရာ၊ မနံပါဘူး မှှေးတောငျမှှေးသေး”
ကမြလညျး အခုမှယောကျြားရဖူးသလိုပငျ ခံစားနရေသလိုပဲ ရငျထဲခံစားမိတယျ။ တကယျပါ နရောထိုငျခငျးအသဈမှာ လငျငယျငယျကလေးနှငျ့ ကာမအရသာကို တငျးပွညျ့ကပြျပွညျ့ ခံစားရတော့မယျ၊၊ ကမြတှေးရငျးပြောျမိတယျ၊ ဒါကွောငျ့မို့ ကမြက ကမြခစြျလငျကလေးပါးကို မွတျနိုးစှာနမျးလိုကျတယျ။ အခုတော့ ကမြမှာ အားကိုးရမယျ့လငျယောကျြားရှိလာ ပွီလေ။ ကမြက သူ့ပါးပွငျကိုနမျးလိုကျတယျဆိုတာနှငျ့ မောငျလေးထှနျးဇောျဟာ ကမြဖကျပွီး ကမြနှုတျခမျးကို စုပျနမျးတော့တာပါပဲ။
သူက နမျးစုပျရငျးကမြထမီကိုခြှတျလိုကျပွီး
အငျ်ကြီကိုပါ ကွယျသီးဖွုတျလိုကျတယျ၊၊ ပွီးတော့ ဘရာစီယာခြိတျပါ ဖွုတျပဈလိုကျတယျ၊၊ ကမြလညျး ပွလြေော့လာတဲ့ ဘရာကို ဖွုတျပဈလိုကျတော့တယျ။ ကမြလညျး ဘရာကိုဆှဲခြှတျလိုကျပွီး တဆကျတညျးမှာ အောကျခံဘောငျးဘီပါ ဆှဲခြှတျပဈလိုကျတယျ။ ပွီးတော့ ကမြလညျး အိပျရာပေါျ လှဲခပြဈလိုကျတော့တယျ။ မောငျလေးက ကမြပေါငျကွားထဲ ဝငျလာတယျလေ၊၊ ပွီးတော့ ကမြကိုငတျ မှတျစှာပဲအတငျးမှုတျတော့တာပဲ။ သမီးမလဈလို့ မလုပျရတာလညျးကွာခဲ့ပွီဆိုတော့ သူလညျး ကမြနှငျ့ဆကျဆံဖို့ကိုဆန်ဒ
ပွငျးပွနတောလေ။
တကယျတမျးမှာ မောငျလေးဟာ ကမြသမီးဆီ သူလိုခငြျတဲ့အရာတှေ မရခဲ့လို့ ကမြဆီကိုကပျတာပါ။ သူလိုခငြျတာတှေ မရတော့လညျး သမီးကို စိတျကုနျနတောပါ၊၊ ကမြက ဒီအခကြျကို ကောငျးကောငျးသိပါတယျ။ ဒီတော့လညျး ကမြက သူ့အတှကျ အဆငျပွအေောငျ ခါးအောကျ ခေါငျးအုံးခုလိုကျတယျ။ သူလညျး ဆန်ဒပွငျးပွသလို ကမြလညျးဆန်ဒပွငျးပွနတော အမှနျပါ။ သူကမြရဲ့ဆာလောငျပွငျးပွမှု့ကွောငျ့ ကမြအစေ့တောငျ တငျးမာနတေယျ။ သူကလညျး အားရပါးရစုပျလေ ကမြကဖီးလျဖွဈပွီး အောျရလပေဲ။
“အငျးးးဟငျ့ အာ့…….အငျးဟငျး…အားးရှီး”
အခုဆို အရငျလိုတဲအိမျလေးမဟုတျတော့ ကမြစိတျကို ခြုပျတညျးစရာလညျးမလိုတော့ အသံပိုကယြျညညျးပဈလိုကျတယျ၊၊ ကမြက အိမျထောငျကဖြူးတှဲသူလေ၊ ယောကျြားတှကေ ကာမဆကျဆံရငျသဈတုံးလိုနရေငျ ဘယျကွိုကျမလဲ၊ ဒီလိုမသံထှကျလေ သူတို့စိတျပိုကွှလပေဲပေါ့။ ကမြအသံပေးသလို မောငျလေးရဲ့ ယကျခကြျစုပျခကြျကို ပိုပွငျးပွီး ပိုကောငျးနတောပေါ့၊
“ပလပျပလပျ၊ ပွှတျပွှတျ”
“အားးကောငျးတယျမောငျလေး၊ အစေ့ကိုနာနာစုပျ”
“ပွှတျပွျှတျ”
“အားးးးရှီးးးးကောငျးလိုကျတာ အားးးမောငျလေး အားးးးး”
ကမြအရညျတှထှေကျလာတယျ။
“မောငျးလေးအရမျးကောငျးတယျ.အားးးရှီး အားရှီး”
“မမမောငျလေးလီးကို စုပျပေးဦး”
“အငျး..စုပျပေးမယျ၊ မောငျလေးမမ မထတော့ဘူး ပါးစပျထဲလာထညျ့လိုကျတော့”
မောငျလေးသူ့လီးကိုလာထညျ့တယျလေ၊ ကမြလညျး အားရပါးရစုပျပဈလိုကျတယျ၊
“အားကောငျးတယျမမ ရှီးးးအားး”
ကမြကရှူးပေါကျတဲ့လီးအဝပါလြှာနှငျ့ ထိုးလိုကျတယျ၊
“အား ကကြျကနဲကငြျကနဲ အရမျးကောငျးတယျ”
ကမြလညျးလီးကိုထုတျပွီး အပေါျကိုမကာ ဂှေးဥတှပေါဖှဖှလေးစုပျပဈလိုကျတယျ၊၊
“အားးးးလုပျတတျလိုကျတာ မမရယျ၊ အောကျကို နညျးနညျးစုပျပေးဦး”
ဆိုကာလူကိုကွှပွီးရှေ့ကိုအတငျးတိုးလာတယျ၊၊ သူအတိုးနှငျ့ကမြက ဂှေးဥလှမျးအယကျမှာ သူဖငျကွီးကို ယကျမိသှားသေးတယျ။
“အားးးရှီး ရှယျပါပဲ မမ၊ ထပျလုပျပေးဦးနှောျမမ”
လို့ပွောရငျးဖငျကိုထငျယကျခိုငျးလို့ ကမြလေးငါးခကြျယကျပေးလိုကျတယျ၊၊ အဲလိုလုပျလိုကျတော့ မောငျလေးဂှဎေဥဟာအပေါျကို တကျသှားပွီး လီးဟာ တအားတောငျလာတော့တာပေါ့။ သူအရမျးကောငျးနတောမွငျရတော့ ပွီးသှားမှာ စိုးရိမျတဲ့ကမြဟာ လီးစုပျတာရပျပဈလိုကျတယျ၊၊ ဒီတော့ မောငျလေးက ကမြပေါျကဆငျးသှားပွီး ကမြပေါငျကွားထဲဝငျကာ လိုးတော့တာပ။ သူလိုးပုံက ကမြခွဖေဝါးနှဈဘကျကို စုကပျပွီး လကျတဖကျနှငျ့ကိုငျကာ ဖိခပြွီးလိုးတယျ၊၊ သူဖိခလြေ ကမြအဖုတျက ပိုပွဲလပေါပဲ။ ကမြက သူဖိုးလိုးတာ ကောငျးလှနျးလို့ ခွဖေဝါးကတောငျ ကငြျပွီးတကျတယျ။
“အားကောငျးလိုကျတာ မောငျလေးဆောငျစမျးပါ ကှဲရငျလညျးကှဲပါစေ”
“ဖှတျ ဘှတျ”
“အားးးးရှီးးးအားး”
“မောငျလေးအရမျးကောငျးတယျ အား”
“ဘှတျဘှတျ ဖနျးးးးးဖနျး”
ဆောငျ့တှအေရမျးကောငျးသလို အသံတှလေညျး ဆူညံနတောပေါ့။
“အားမောငျလေး.မမပွီးသှားတော့မယျ မွနျမွနျလေး…အား”
“”ဘှတျဘှတျ ဖနျးးးးးဖနျး”
“အားးးးးးးပွီးပွီ…အားပွီးပွီး အား”
“အိုးးးးးးးကောငျးလိုကျတာ မောငျလေးးရယျ”
“မမ ပွီးသှားပမေယျ့ မောငျလေးမပွီးသေးဘူး”
“အေးပါ……မမဘယျလိုနပေေးရမလဲပွော”
“မောငျလေးဖငျခခြငြျတယျ”
“မောငျလေး..မမဖငျမခံဖူးဘူး”
“မောငျလေးကိုခစြျရငျ ခံပေးလေ”
“ဟာကှာ…..ခစြျလို့ပဲလိုကျလာပွီးပွီပဲ”
ကမြနညျးနညျးတော့မူလိုကျတယျ၊ ဒီလိုဖွဈလာမှတော့ ကမြကဖသျလိုးခံဖို့ ဆုံးဖွတျပွီးသားပါ၊၊ လှယျလှယျရရငျ တနျဘိုးမထားမှာစိုးလို့။ ကမြတိူ့မိနျးမသားတှမှော လိုးစရာအဖုတျပါပွီးသားပါ။ ဒါပမေယျ့ မောငျမငျးကွီးသား ယောကျြားတှကေ အဖုတျတဈခုနှငျ့ မတငျးတိမျကွဘူးလေ။ ကမြက ဖငျခံရမှာ နညျးနညျးတော့ကွောကျတယျ။ မောငျလေးထှနျးဇောျလီးက ကွီးလှနျးတော့ ကမြလိုကလေးမှေးထားတဲ့ မုဆိုးမတောငျ မနညျးခံရတာ ဖငျဆိုကှဲသှားမလားလို့ တှေးပူမိတာပေါ့။
“ခစြျတယျဆိုရငျ သကျသပွေပေးပေါ့”
“ကဲမောငျလေးက သိပျစကားပွောတယျ၊ မောငျလေးသဘောရှိသာလုပျ ဒါပမေယျ့ ဖွေးဖွေးနှောျ’”
“ဟုတျ..မောငျလေးနာလညျပါတယျ”
” မောငျလေးမမဘယျလိုနပေေးရမလဲ”
“ရတယျမမ ပကျလငျပဲ အရငျလုပျမယျ၊ မောငျလေးကွားဖူးတာက ဖငျပါကငျဖောကျရငျ ပကျလကျဖောကျရတယျတဲ့”
“ဟယျ…မောငျလေးပွောမှဖငျပါကငျလို့ ကွားဖူးတော့တယျ ကဲလုပျမယျဆိုလညျး လုပျတော့၊ နေ့လညျထမငျးစားရအုံးမယျ”
“ခဏလေး..မမ .ဆီယူလိုကျဦးမယျ”
“ဘာဆီမှမဝယျရသေးဘူးလေ”
“ခေါငျးလိမျးဆီပါပါတယျ”
“အေး..ဒါဆိုလညျးမွနျမွနျလေးလုပျနှောျ”
ထှနျူဇောျဟာ ကမြဖငျကိုအရငျခေါငျးလိမျးဆီ သုတျတယျ ပွီးတော့သူလီးကိုလညျးသုတျတယျ။ ပွီးတော့ ကမြဖငျကိုမွှောကျပွီး ဖငျကို တံတှေးထှေးထညျ့လိုကျသေးတယျ။ ပွီးတော့လညျး သူကသူ့လကျဝါးပေါျ တံတှေးထှေးထညျ့ပွီး သူ့လီးကို ဂှငျးတိုကျသလိုလုပျသေးတယျ၊ ကမြဖငျကို သူ့လီးသှငျးတော့ ကမြလညျးကွောကျပွီး ဖငျခြုံထားမိလိုကျတယျ။ ဒီတော့ လီးကမဝငျပဲဘေးကိုခြောျမတောပေါ့။။
“မမဖငျကို ရှုံမထားနှငျ့လေ၊ ကနြောျက အားနှငျ့သှငျးရငျ မမနာသှားလိမျ့မယျ”
ကမြလညျးစိတျလြော့ပွီးနပေမေယျ့ သူ့လီးဖငျဝနားရောကျလာရငျ ပွနျပွီးရှုံ့မိနတေတျလို့ ထှနျးဇောျက ကမြနို့ကိုလာစို့ပေးတယျ၊၊ ခနလောကျစို့ပွီး ကမြလညျး ဖီးပွနျဖွဈလာတာ့ပေ.ာ့။ ဒီတော့မှ ထှနျးဇောျဟာ ကမြဖငျထဲ လီးကိုသှငျးထညျ့တော့တယျ။။ လီးခေါငျးလေးဝငျလာရုံရှိသေး ဖငျထဲ ကြိနျးစပျသှားတယျ။ ဒါနှငျ့
“အာ့..မောငျလေးနာတယျ”
“ခဏပါမမရာ တောျကွာကောငျးသှားမှာပါ”
ဆိုပွီးနို့ကိုလာစို့ပေးတယျ၊ ၊နို့စို့တာလညျး ကာမခလုတျတဈခုမဟုတျလား၊ သူနို့စို့ရငျ အားရပါးရရှိတော့ ကမြလညျးဖီးပိုတကျတယျ။၊ သူက ထပျသှငျးတယျ၊၊ ဒီအခေါကျကွတော့ မနာဘူးအောငျ့လာတယျ၊
“မောငျးလေးအောကျလိုကျတာကှယျ”
“ခဏပါမမ.ခုနကလိုမနာဘူးမဟုတျလား”
“အငျး..”
ထှနိးဇောျဟာဆကျပွီးမသှငျးပဲ နို့စို့ရငျး ဝငျသလောကျပံအသှငျးအထုတျလုပျနတေယျ၊၊ ကမြမအောငျ့တော့ဘူး နို့စို့တာရောဆိုတော့ ဖီးလျကောငျးလာတာပေါ့။
“အငျ့း ဟငျ့း..အငျးးအငျး”
ဆိုပွီးအသံလေးထှကျလာတာပေါ့၊
“”မမ မအောငျ့တောဘူးလား”
“အငျးမအောငျ့တော့ဘူး”
“ဒါဆိုအဆုံးထိသှငျးမယျနှောျ”
“အငျးးး”
ထှနျေးဇောျကအဆုံးထိသှငျးလာတော့ နညျးနညျးတော့ အောငျ့နသေေးတာပဲ၊
“မောငျလေးမမအောငျ့သေးတယျနှောျ အရမျးကွီးမကွမျးနှငျ့”
“ဟုတျကဲ့ပါမမရဲ့”
ဆိုပွီးတခကြျခငြျးလိုးပါတယျ၊ သုံးမိနဈလောကျ လိုးပွီးတော့
“မမရပွီလား”
“အငျးရပွီမောငျလေး”
အဲဒီအခါကွတော့ မောငျလေးထှနျးဇောျဟာ နညျးနညျးပိုမွနျလာတယျ၊၊ ကမြတှေးထငျထားတာက အဖတျကွိုလိုးရငျသာ ဇိမျရှိမယျထငျထားတာ ဖငျလိုးခံရရငျလညျး ကောငျးပါလားလို့,တှေးမိတာပါပဲ၊ ကမြဆီက အသံထှကျလေ မောငျလေးက ပိုဆောငျ့လေ ကမြကပိုကောငျးလပေါပဲရှငျ့၊၊
“အားးးးကောငျးတယျ မောငျလေးလုပျတော့ အားးအီးအရမျးကောငျးဆယျ၊အငျးးးးးဟငျးးး”
” အားးးရှီးရှိးရှီး”
ကမြအောျလေ မောငျလေးက ပိုကွိုကျလပေေါ့။
“အားးအရမျးကောငျးတာပဲ မမရယျ ကွပျထုပျနတောပဲ”
“အားးးးးရှီးးးးးးးးးအား”
ဖငျလိုးခြိနျဆယျမိနဈခနျ့မှာ ကမြက ကောငျးလှနျးအားကွီးလို့ အဖုတျထဲမှာ လှုပျရှားလာနတေယျ၊
“အားးမောငျလေးးးးးမွနျမွနျကောငျးတယျအားးး”
“အာ့….ရှီးးးရှိးးးး”
ကမြမှာနာနာလေးနှငျ့ အရမျးကောငျးနတောပေါ့၊ ကောငျးလှနျးလို့ ဖငျလုပျနတောတောငျ အဖုတျထဲက ပွီးသှားတယျ၊ အဖုတျကပွီးတော့ရှုံ့လေ၊ ဖငျကလညျး ညှဈလနှေငျ့နောကျထပျ ငါးမိနဈလောကျမှာ ထှနျးဇောျလညျး ပွီးသှားပွီး စအိုဝထဲမှာပဲ ပနျးထုတျပဈလိုကျတယျ၊၊ ပွီးတော့ လီးဆဲ့ထုတျပွီး ကမြအနားလာအိပျကာ နို့ကိုငျပွီးနမျးနတေော့ ကမြလညျး ကွညျနူးရတာပေါ့လေ၊ ကမြတို့လညျး မောငျလေးထှနျးဇောျနှငျ့ နယျမွို့ကိုရောကျတာ နှဈလလောကျရှိပါပွီ။ မောငျလေးဟာ လုပျလညျး လုပျနိုငျတယျ။ ကွာတော့လညျး ခလေးမှေးထားတဲ့ ကမြအဖုတျဟာ ကယြျလာတာပေါ့၊ အဲဒါကိုအကွောငျးပွပွီး လီးစုပျခိုငျးလိုကျ ဖငျခလြိုကျပေါ့၊
ကမြကလညျး သမီးလိုအရှယျကောငျးကိုတောငျ စှနျ့ပဈပွီး ကမြလိုအရှယျကိုယူထားတဲ့ မောငျလေးထှနျးဇောျကို အလိုလိုကျနရေတယျ။ ကမြလညျး သူ့အရှယျနှငျ့ လိုကျအောငျကို တဏှာကွှနရေတာပေါ့လေ။ အခုဆို မောငျလေးထှနျးဇောျဟာ သူ့လီးကထှကျတဲ့ သုတျကိုတောငျ မွိုခိုငျးလာတယျလေ၊၊ နောကျပွီး လိုးခါနီးဆိုရငျ ဖငျပါယကျလာပေးရတယျ၊၊ ကမြလညျး အရှကျနညျးလာတယျ၊၊ ညညျးသံတှကေလညျး ပိုဆူလာတာပေါ့လေ။
တနေ့က ဂြာနယျအဟောငျးတဈခုမှာ ရနျကုနျမှာ ကြူးတှအေရမျးလုပျစားနတေယျ။ ညခငြျးတှငျး အဆောကျအဦးတှဆေောကျပွီး ကြူးနကွေတယျ၊၊ သူဌေးတှလေညျးပါတယျတဲ့။ သူတို့က ပိုကျဆံတနျနိုငျတော့ မွနေရောဦးပွီး ညခငြျးကို အိမျလေးငါးလုံးဆောကျနကွေတယျတဲ့။ ပွီးတော့ ကြူးတဲ့နရောကလညျး တောငျဒဂုံဘကျတဲ့။ ကမြမှာသိခငြျလို့ သမီးဆီလညျး ဖုနျးမဆကျရဲဘူး၊ သမီးလေးက အမကေိုစိတျနာနမှောလို့ တှေးမိတယျလေ၊ ဖုနျးဆကျလညျးကိုငျမှာ မဟုတျဘူးဆိုပွီးတော့ ကမြလညျး မဆကျဖွဈတော့ပါဘူး။
မောငျလေးထှနျးဇောျဟာ နေ့ဘကျအဲဒီမွို့မှာ အလုပျဆငျး ညဘကျတော့ ကမြနှငျ့အိမျပွနျအိပျပေါ့၊၊ သုံးလလောကျကွာတဲ့အခါမှာ မောငျလေးထှနျးဇောျတဈယောကျ ငေးငေးငိုငျငိုငျ ဖွဈနတောတော့ သတိထားမိတယျလေ၊၊ ကမြက သူအဲလိုဖွဈလေ ကမြကွောကျလပေဲ။ ကမြတို့အိမျထောငျရေးဟာ တကယျတမျးတှေးကွညျ့တော့ ရငျးနှီးမှု့နှငျ့တဏှာကို အခွခေံတယျလေ၊ ဘာလို့လညျးမေးကွညျ့တော့
“မောငျလေး မငျးကွညျ့ရတာ ငေးငေးငိုငျငိုငျနှငျ့ ဘာဖွဈလို့လဲ”
“အောျ ဘာရယျမဟုတျပါဘူး မမရယျ၊ ဒီမှာသူငယျခငြျးတဈယောကျလာနခေငြျလို့ ပွောနတေယျ အဲဒါသူဌေးကိုပွောရမလား မပွောရမလားတှေးနလေို့”
“မောငှလေးသူငယျခငြျးအခကျအခဲဖွဈနရေငျ ပွောပေါ့၊၊ လကျဆော့ခွဆေော့မရှိရငျ ပွောပေးလိုကျပေါ့”
“ပွောတာကရတယျ မမရဲ့..ကနြောျတို့မြား အနကြေုံသှားမလားလို့ပါ”
“အောျမောငျလေးကလညျး သူ့ဟာသူနရေငျ ဘာမှမဖွဈပါဘူး”
ဒီလိုနှငျ့မောငျလေးထှနျးဇောျသူငယျခငြျးရောကျလာတယျ။ သူရောကျလာခွငျးဟာ ကမြအတှကျ ကောငျးသော လာခွငျးမဟုတျဘူးဆိုတာ၊ ကမြ မသျခဲ့ပါဘူး အမှနျက မောငျလေးထှနျးဇောျ ကုလားဖနျထိုးတာပါ။ ကမြလိုအသကျကွီးကွီး မိနျးမကို သူမလိုခငြျတော့ဘူးလေ၊ ဒီမွို့မှာ အလုပျလုပျရငျး ကောငျမလေးတဈယောကျကို တှေ့ထားပွီးပွီ၊ ကမြကိုခှာထုတျခငြျနပွေီ၊၊ ကမြကလညျး ငယျရှယျသူကိုယူထားပွီး ကမြက ဘယျလိုလုပျဖယျခှာလို့မဖွဈဘူးလေ။
ကမြက ကမြသမီးဆီပွနျလို့လညျး မဖွဈတာဆိုတော့ သူ့ကိုပဲ လငျမကြျနှာတရှာထားပွီး နရေတယျလေ၊၊ သူတို့မှာအကွံအစညျရှိနတောကို မသိခဲ့ရိုးအမှနျပါ။ သူရောကျတော့လညျး ကမြတို့က အိပျခနျးရှိပမေယျ့ သူကတော့အပွငျမှာအိပျတာပေါ့၊၊ သူတို့နှဈယောကျဟာ တဈပူးပူးတဈတှဲတှဲလေ။ ဒါပမေယျ့ သူငယျခငြျးတှေ ဒီလိုပဲနမှောပဲလေ၊ သူတို့က တီးတိုးတီးတိုးနှငျ့နကွေတာ။ မေးကွညျ့တော့လညျး မောငျလေးထှနျးဇောျက ပွောတယျ၊၊
“သူငယျခငြျးပပွောတယျမမ ၊မမက အသကျသာကွီးတာ မပကြျစီးသေးဘူးတဲ့၊ အခုထိလညျး လနျးတုနျး၊ ကိုယျလုံးကိုယျပေါကျကလညျး ရှယျပဲတဲ့”
အဲလိုပွောတော့ ကမြလညျး ကိုယျဟာကိုယျတောငျ ပွနျကွညျ့မိသေးဆယျ။ ကမြလညျး ညကလြို့ မောငျလေးထှနျးဇောျနှငျ့လုပျဖွဈရငျ တိုကျခနျးပဲ လုံတယျဆိုပွီူ အောျမွဲတိုငျးအောျနဆေဲပါပ။ တကယျတမျးဆိုတော့ အခနျးကအသံမလုံတာတဲမှာ နဖေူးတဲ့ ကမြဘယျသိမှာလညျးလေ။ ဒိလိုနှငျ့ တဈလလောကျကွာတော့ ကမြတို့နတေဲ့တိုကျက အပျရတော့မယျဆိုပွီး သတငျးရောကျလာတယျလေ၊၊ ဒီကိုရောကျတာလညျး မနညျးကွာပွီလေ။
နောကျတရကျ ညမှာတော့ အဲဒီနေ့ကပေါ့ ကမြနှငျမောငျးလေးဟာ ခါတိုငျးလိုပဲ ပုံမှနျလိုးဖွဈကွတယျ။ ကမြအဖုတျကိုယကျပွီး သူ့လီးကို ကမြကအသအေခြာ စုပျပေးလိုကျတယျလေ။ သူစိတျပိုကွှလာအောငျ သူ့ဖငျကလေးကိုတောငျ ယကျပေးလိုကျသေးတယျ၊၊ ကမြကရပျလိုကျတဲ့အခါ
“မမအပေါျကဆောငျ့ပေးပါလား”
ဆိုပွီးဖငျအောကျခေါငျးအုံးခံလိုကျတယျ၊ ကမြအတှကျတော့ အပေါျကဆောငျ့တာ ပိုကွိုကျတယျလေ၊ ကိုယျစိတျကွိုကျ အားရပါးရလိုးလို့ရတယျ။ ဒါကွောငျ့
“အငျးပါမောငျလေး”
ဆိုပွီးအပေါျကတကျဆောငျ့လိုကျတာပေါ့။ ဘယျလောကျပဲကွိုကျကွိုကျ အသကျအရှယျအရ ငါးမိနဈလောကျဆောငျ့ပေးရုံနှငျ့ မောလာတယျလေ။ ဒါကွောငျ့မို့ အမောဖွလေေ းမောငျလေးနှုတျခမျးကို နမျလိုကျတာ မောငျလေးလညျး ကမြကို တငျးတငျးကွပျကွပျလေး ဖကျပွီးပွနျနမျးတာပေါ့။ အဲလိုလေးနမျးနတေုနျး တံခါးဖှငျသံ ကွားလိုကျရတယျလေ။ ကမြလညျး နောကျကို လှညျ့ကွညျ့မယျလုပျတော့ မရဘူးမောငျလေးက ကမြခေါငျးကိုပါ ခြုပျပွီးနမျးနတေယျ၊၊
ခကြျခငြျးပါပဲ ကမြနောကျကို တဈယောကျရောကျလာပွီး ဒူးထောကျကာ ကမြဖငျထဲတံတှေးထှေးကာ လီးသှငျးပဈလိုကျတယျ။ ကမြလညျး လနျ့သှားပမေယျ့ နောကျကသြှားရပွီ။ ဓငျခံနကေဖြွဈပမေယျ့ နောကျကလီးက ကမြဖငျထဲ တဗစြျဗစြျနှငျ့ဝငျလာတယျ။ နာလိုကျတာလညျး အရမျးဘဲ၊၊ ကမြတော့ ရိပျမိလိုကျပွီ ထှနျဇောျနှငျ့သူ့သူငယျခငြျးပေါငျးကွံလိုကျပွီဆိုတာ။ကမြအောျဖို့ လုပျပမေယျ့အောျလို့မရအောငျ ထှနျးဇောျက ခြုပျပွီးပါးစပျပိတျထားတယျ၊ အောျတဲ့အသံက အုအုလို့ပဲထှကျတယျ။
ကမြမှာအသကျရှူမဝတဲ့အပွငျ မကြျရညျတှပေဲ ကလြာတာပေါ့။ ရုနျးကနျဖို့ကွိုးစားလဲ နောကျကလူက ကမြခါးကိုကိုငျပွီး ဖိထားတယျ။ နောကျက လီးဖငျထဲဝငျလာတဟာ ပုံမှနျမဟုတျဘူး စအိုနံရံကို “ဒုတျ..ဒုတျနှငျ့ဝငျသှားတယျ။ ဆောငျ့ခကြျတှကေ ပွနျးထနျလှနျးလို့ သူ့ဆီးခုံနှငျ့ ကမြတငျသားဆောငျသံတှကေ တဖနျးဖနျးထှကျလာတယျ။ ကမြရဲ့အဖုတျနှငျ့စအိုကွားက အရပွေားစုပျထှကျမလားတောငျ ထငျရတယျ၊၊ လီးနှဈးခြောငျးက ပူးကပျပွီးဝငျလာသလိုပဲ၊၊ နောကျကလူက ဖငျလိုးလိုကျ တံတှေးထှေးထညျ့လိုကျမို့လို့ ခြောလာတယျ၊၊ အောကျက ထှနျးဇောျကလညျး တိုငျပငျကိုကျပွီး အောကျကနပေငျ့လိုးနလေို့ ကမြလညျး တောျတောျခံရခကျပါတယျ။ စောကျဖုတျကတော့ ကမြငိုနပေမေယျ့ သူ့တာဝနျသူကြပှေနျပါတယျ။
ရှဈမိနဈလောကျမှာ ကမြငိုညညျးပွီးသှားတယျလေ။
ဝမျးနညျးမိလို့ မကြျရညျတောငျထှကျလာတယျ၊၊ ကမြမှာထှနျးဇောျအပေါျမှာ ပကျလကျကလေးဖွဈနပွေီး ထှနျးဇောျကတော့ ကမြဖငျထဲလီးသှငျးထားပွီး လကျနှဈဘကျကတော့ ကမြနို့ကိုကိုငျထားသေးတယျ၊၊ ထှနျးဇောျသူငယျခငြျးဟာ ကမြတို့ပေါငျကွားထဲ ဝငျလာပွီး ကမြခွထေောကျကိုမွှောကျကာ လီးကို ကမြအဖုတျထဲသှငျးပါတယျ။
“ဗစြျ…ဗစြျ..ဗစြျ”
“အာ့…….အိုးးးးအီးးးး”
ဖှတျ…ဘှတျ…ဖတျဖတျ ‘”
“အာ့…အငျ့…ဟငျ့းးးးရှီး..အာ့ .ရှီး”
လီးအဝငျအထှကျမှနျလာလေ နာကငြျတာတှေ ပြောကျပွီးနလေို့,ကောငျးလာပါတယျ။ ထှနျးဇောျလညျးး တိုငျပငျကိုကျွငျ်ပး အောကျကနေ ပငျ့ပေးနသေေးတယျ၊၊
“ဖှတျ…ဇှပျ ဖတျ ”
အာ့..ရှီး အူး အာ့လားလား ရှီး”
လုပျခြိနျဆယျမိနဈလောကျမှာ
“ဟေ့ကောငျရေ ခဏရပျအုံး၊ ငါပွီးတော့မယျ”
ထှနျးဇောျသူငယျခငြျးလညျးရပျပေးတယျ။ ထှနျးဇောျက ကမြကိုတှနျးဖယျပွီး ကမြကိုကုနျးပွီး လီးစုပျခိုငျးတယျ။ သူကဒူးထောကျထိုငျပွီး နပေေးတယျ။ ကမြလညျး ဒူးထောကျကုနျးပွီး လီးစ့ပျပေးရတာပေါ့ရှငျ၊၊ နောကျကလညျး အလိုးခံရငျးပေါ့မကွာပါဘူး၊
“အားစုပျ..စုပျ..ထှကျတော့ မယျ…အာ..ရှီး အိုး”
ဆိုပွီးထှနျးဇောျလီးက သုတျတှထှေကျလာလို့ မွိုခပြေးရပါတယျ။ ကမြနောကျက သူ့သူငယျခငြျးကတော့ မပွီးသေးပါဘူး သူလညျး ငါးမိနဈလောကျဆောငျ့ပွီးတော့ ပွီးခငြျလာတဲ့အခါ ကမြပါးစပျထဲလာပွီးပါတယျ။ အဲဒီအခြိနျ ထှနျးဇောျက ကမြတို့ကိုကွညျ့ပွီး လီးကိုပွနျဆှနတေယျ။
“ကဲ…သူငယျခငြျးနောကျတသျကွောငျး ထပျဆှဲရအောငျ”
“ဟေ့ထှနျးဇောျတောျပါတော့ဟယျ ငါတော့ကြိနျးစပျနပေါပွီ”
“ဟ……မိုးအလငျးလုပျပါမယျလို့ ပွောထားတာ”
“ဟေ့ကောငျရ ငါသိပျမတောငျသေးဘူး”
“လှယျပါတယျ ကုနျးလိုကျ”
“ကဲ မမသူ့ဖငျကိုယကျလိုကျတော့”
ကမြလညျးသူ့သယျငယျခငြျးဖငျကို ယကျပေးရတယျ။။
“အိုး အားးးးကောငျးတယျကှာ..အာ့ရှီးရှီး”
ကမြလညျးသောကျမွငျကပျတာနှငျ့ ဖငျဝတံတှေးထှေးပွီး လကျညို့းနှငျ့ ထိုးထညျ့လိုကျတယျ။ အဲဒါက ပိုတောငျဆိုးတယျ။ လီးက ဇပျကနဲတောငျ တောငျလာတယျ။။ သူက ကုနျးနတောက ရပျလိုကျပွီး ပကျလကျလှနျလိုကျတယျ။ ပွီးတော့ ကမြခါငျးကို လှမျးဆှဲပွီးလီးကိုစုပျခိုငျးတယျ။ ကမြလီးစုပျနခြေိနျမှာ ထှနျးဇောျဟာ ကအြဖုတျထဲလီးသှငျးပွီး လိုးနတေယျ။။
“ဖှတျ..ဖှတျ..ဘှတျ..ဘှတျ..ဖတျ..ဖတျ”
“အားးးးအှတျ ..အော့ အားးး”
ကမြမှာလီးကပါးစပျထဲကိုဝငျသှားလို့ မရှိမဆနျ့ခံလာရပါတယျ။ ထှနျးဇောျသူငယျခငြျးဟာ ထှနျးဇောျအဆောငျ့ကို ခြိနျပွီးလိုကျဆောငျ့နလေို့ ကမြခံရခကျတာပါ။။ ထှနျးဇောျဟာ ဖငျကိုတဈခါခလြိုကျ အဖုတျတဈခါခလြိုကျနှငျ့ လုပျပါတယျ။။ ပွီးရငျ ကမြပါးစပျထဲပွီးပါတယျ၊၊ သူပွီးရငျလညျး သူ့သူငယျခငြျးက ထှနျးဇောျလိုပဲ ဖငျတလှညျ့ အဖုတျတလှညျ့လိုးပါတယျ။ အဲဒီအခြိနျ ထှနျးဇောျက လီးအစုပျခံပါတယျ။
ဒီလိုနှငျ့မိုးလငျးခြိနျရောကျတော့မှ ရပျလိုကျပါတယျ။ ကမြလုံးဝမခံနိုငျတော့ပါဘူး၊ အားကောငျးမောငျးသနျ လူငယျနှဈယောကျရဲ့အလိုးကွောငျ့ မခံနိုငျတော့လို့ ခဏလေးအိပျရာပေါျလှဲနရေငျးကနေ အိပျပြောျသှားပါတယျ၊၊ မနကျဆယျနာရီလောကျမှ နိုးပါတယျ၊၊
အဲဒီအခြိနျမှာ ဖှနျးဇောျရော သူ့သူငယျခငြျးရော သူတို့ပစ်စညျးတှပေါ ပြောကျခွငျးမလှ ပြောကျနတေော့တယျ။ ပိုကျဆံသုံးသောငျးတော့ ကမြအတှကျ ထားခဲ့ပါတယျ။ ကမြလညျး ရမေိုးခြိုးထမငျးစာပွီး ပစ်စညျးသိမျးကာ ကားဂိတျကို သှားပွီး ရနျကုနျကိုလာခဲ့ပါတယျ။