ေျမစာပင္

ေလးပင္ေနေသာစိတ္ႏွင့္အတူ ေနာင္ေနာင္တစ္ေယာက္ ခုံတန္းေလးမွာ ထုိင္ေနသည္။ မႏၱေလးသုိ႔ ျပန္ရမည့္အခ်ိန္က ေစာေနေသးသည္။ ကားထြက္ခ်ိန္က မတိုင္ေသး။ တစ္နာရီခန္႔ လုိေနေသးသည္။ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြးေနေသာအေတြးမ်ားထဲတြင္ ေစာနန္းငယ္ အေၾကာင္းက ထိပ္ဆုံးက ပါသည္။ သူမွားမ်ား မွားသြားျပီလားလုိ႔ စဥ္းစားေနသည္။ တကယ္ေတာ့ ေစာနန္းငယ္က ေျမစာပင္ ျဖစ္ရျခင္းသာ။ ေစာနန္းငယ္ကုိ သနားမိေသာ္လည္း ေစာနန္းငယ္၏ အစ္ကုိျဖစ္သူ တုိးေ၀ေအာင္ အေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားမိလုိက္လ်ွင္ ေစာနန္းငယ္ကုိ သနားေသာစိတ္ေတြက ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ။ ” ဟုတ္တယ္…ငါဒီလိုလုပ္တာမွန္တယ္…..” ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ေျဖေတြးေနမိပါတယ္။ တုိးေ၀ေအာင္ အေၾကာင္းကုိ ေတြးမိလ်င္ သူ႔ေသြးေတြ ဆူပြတ္လာသလုိ ခံစားရသည္။ ဒီလူယုတ္မာေၾကာင့္ သူ႔ညီမေလး ေမျမတ္ဘ၀ ေရတိမ္မွာနစ္ခဲ့ရသည္။ ပတ္၀န္းက်င္အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ အရွက္တကြဲ အက်ဳိးနည္း ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ဒီအတြက္ တုိးေ၀ေအာင္သည္လည္း သူ႔ပတ္၀န္းက်င္ သူ႔အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ အရွက္တကြဲ အက်ဳိးနည္းျဖစ္ကုိျဖစ္ေစရမည္။ သူ႕စိတ္ေတြ ေပ်ာ႔ညံ့လုိ႔မျဖစ္။ ေပ်ာ့ညံ့ေနလ်ွင္ သူရႈံးသြားလိမ့္မည္။ ဒီပြဲမွာငါႏုိင္တယ္…ငါႏုိင္တယ္လုိ႔.သူတုိးတုိးေလးေရရြက္လုိက္သည္။ တကယ္ေတာ့ သူ႔ကုိယ္သူ ျပန္လည္အားေပးေနျခင္းသာ။ အျဖစ္ခ်င္ဆုံး ဆႏၵတစ္ခုကုိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္လုိက္ရေသာ္လည္း သူ႕စိတ္ထဲမွာ မေပ်ာ္ႏုိင္ပါ။ စိတ္ထဲမွာမြန္းက်ပ္လာသလုိလုိ ခံစားရသျဖင့္ ခရီးေဆာင္အိတ္ဇစ္ကုိ ဆြဲလုိက္ျပီး အထဲမွ စီးကရက္ဗူးကုိ ထုတ္လုိက္ကာ စီးကရက္တစ္လိပ္ကုိ ဆြဲထုတ္မီးညွိလုိက္သည္။ မႈတ္ထုတ္လုိက္ေသာ စီးကရက္မီးခုိးေငြ႔ေလးေတြကုိ ေငးၾကည့္ရင္း သူ႔စိတ္ေတြက လြန္ခဲ့ေသာ (၅)ႏွစ္ခန္႔က အခ်ိန္ေတြကုိ လြင့္ေမ်ာသြားေလေတာ့သည္။ ” ဟင္းေနာ္…ကုိကုိအရမ္းဆုိးတာဘဲကြာ.” ေမျမတ္ ကုိတုိးေ၀ရဲ႕ရင္ဘတ္ၾကီးကုိ တြန္းရင္း ရွက္ရွက္နဲ႔ေျပာလုိက္သည္။

” ခ်စ္လုိ့ပါ ျမတ္ရယ္…ကုိကုိက” ” သြားပါ…အပုိေတြ….” “ေဟာ့ဗ်ာ…မယုံဘူးလား..” ” ကဲမယုံဦး…” ကုိတုိးေ၀က ေျပာမွပုိဆုိးလာသည္။ သူမရဲ့ကုိယ္လုံးေလးကုိ အတင္းဖက္ထားျပီး ပါးေတြကို တရြတ္ရြတ္နမ္းေတာ့သည္။ ေနရာကေတာ့ ေမျမတ္တုိ႔ျမိဳ႕ေလးရဲ့ အတြဲေတြ က်င္လည္က်က္စားရာ ရႈခင္းသာေခၚေသာ ေတာင္ကုန္းေလးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တုိးေ၀က ကုန္သည္ေပါက္စတစ္ေယာက္။ ဒီျမိဳ႕ေလးကုိ အေရာင္းအ၀ယ္ကိစၥျဖင့္ မၾကာခဏလာသည္။ ေမျမတ္က တုိးေ၀လာတုိင္း တည္းေနက် သူ႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္ႏွင့္ တစ္လမ္းထဲမွာ။ ေမျမတ္ကုိ ျမင္ျမင္ခ်င္းစိတ္၀င္စားသြားေသာ တုိးေ၀သည္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူထံမွ တစ္ဆင့္ေမျမတ္ႏွင့္ မိတ္ဆက္သိကၽြမ္းခဲ့သည္။ ေမျမတ္က ပုဂၢလိကဘဏ္တစ္ခုမွ ၀န္ထမ္းတစ္ဦး။ ဒီျမိဳ႕ေလးမွာေတာ့ အေခ်ာအလွစာရင္း၀င္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက မိဘေတြ ဆုံးပါးသြားသည္။ အစ္ကုိတစ္ေယာက္ရွိသည္ဟု တုိးေ၀သိထားသည္။ အစ္ကုိျဖစ္သူက အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ ႏုိင္ငံျခားမွာ သြားအလုပ္လုပ္ေနတယ္လုိ ႔ေမျမတ္ကေတာ့ေျပာတယ္။ ေမျမတ္ကေတာ့ သူမအေဒၚအပ်ဳိၾကီးနဲ႔ အတူတူေနတယ္ေလ။ ယခုဆုိ ရပ္ကြက္က လူေတြကလည္း သူမတုိ႔အေၾကာင္းကုိေတာ္ေတာ္သိေနျပီ။ ေမျမတ္ကလည္း ႏုိင္ငံျခားမွာေရာက္ေနေသာ သူမအစ္ကုိျဖစ္သူကုိ ေျပာထားျပီးျပီ။ တုိးေ၀လည္း ဒီတစ္ေခါက္ျပန္လွ်င္ မိဘေတြကုိ ေမျမတ္ႏွင့္သူ႔အေၾကာင္းကုိ ဖြင့္ေျပာမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားသည္။ ေမျမတ္ႏွင့္သူ အတူတူ ေနခ်င္လွျပီေလ။ ျပီးေတာ့ ေမျမတ္ႏွင့္သူကလည္း လူငယ္တုိ႔သဘာ၀ မွားယြငး္ခဲ့ၾကျပီး၊ အလြန္အကွ်ံေတြျဖစ္ခဲ့ၾကတာက ေတာ္ေတာ္ၾကာေပါ့။ တုိးေ၀သီခ်င္းကုိ တုိးတုိးဖြင့္ရင္း ကားကုိေျဖးေျဖး ေမာင္းလာခဲ့သည္။ သူေရာက္ေနေသာ ေနရာက ရန္ကုန္-မႏၱေလးအျမန္လမ္းမၾကီးမွာ.။ သီခ်င္းေလးဖြင့္ရင္း သူစဥ္းစားမိေနတာက ေမျမတ္အေၾကာင္း။ မေန႔ညက ေမျမတ္ႏွင့္ အစြမ္းကုန္ကဲခဲ့ေသာအေၾကာင္း။ ေမျမတ္က သူအရင္ကေတြ႕ခဲ့ေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ရုိးသားသည္ဟုေျပာရမည္။ ဒီေကာင္မေလးကုိ သူအတည္ယူမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားသည္။ မိဘမ်ားကလဲ သူ႕သေဘာအတုိင္းသာ။ ေခၽြးမလုိခ်င္ေနၾကသည္။ သူ႔အသက္ကလည္း ၂၈ ႏွစ္ထဲမွာေရာက္ေနျပီေလ။

ေမျမတ္ သည္ မိန္းမေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ျပီး သူ႔ကုိခ်စ္လြန္းသျဖင့္သာ သူ႔ဆႏၵကုိ လုိက္ေလ်ာျဖစ္တယ္ ဆိုတာလဲ သေဘာေပါက္သည္။ မေန႔ညကအေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားမိလ်င္ အခုထက္ထိတုိင္ သူရင္ခုန္သည္။ ေမျမတ္ကုိ သူ႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ ခ်ိန္းေတြ႔ျပီး အသားကုန္ဗ်င္းခဲ့သည့္အေၾကာင္း။ “အုိ..ကုိကုိ သိပ္ဆုိးတာဘဲ..” “ေနပါဦး ျမတ္ရယ္…ရြတ္..” ေမျမတ္ကုိဖက္ရင္း တုိးေ၀က ပါးကုိ ျပန္နမ္းလုိက္သည္။ ေမျမတ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ တုိးေ၀ရဲ့ အနမ္းမ်ားမွာ ျပန္လည္မွိန္းေမာသြားသည္။ ကိုကုိဘာလုိခ်င္ေနသည္ ဆုိတာကုိ သူမကလည္း သေဘာေပါက္ေနျပီ။ သူမထမိန္ေလး ကၽြတ္ထြက္သြားျပီး ကြင္းလုံးပုံက်သြားသည္။ သူမသားျမတ္အစုံကုိ ကိုကုိက အတင္းကုိစုိ႔ေနသည္။ ခါးေတြအလုိလုိ ေကာ့တက္လာသည္။ ေနာက္ဆုံး မ်က္လုံးကုိအသာမွိတ္ ထားလုိက္သည္။ ေအာက္မွ ကုိကုိလက္ျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္ေနေသာ သူမေရႊၾကဳပ္မွ အရည္ၾကည္ေတြ စိမ့္ထြက္လာသည္။ “ေအမ့..” သူမႏႈတ္မွ အာေမဋိတ္သံေလးထြက္သြားျပီး ကုိက္ထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံက ပြင့္ဟသြားျပီး မ်က္လုံးအဖြင့္မွာ ကုိကုိဒုတ္ၾကီးက သူမေရႊၾကဳပ္အေျမာင္းကုိထုိးခြဲကာ တစ္ဆုံးထိ ၀င္ေရာက္သြားေခ်ျပီ။ ကုိကုိက သူမေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ ျဖဲကားျပီး ေရွ႔တိုးေႏွာက္ငင္ လႈပ္ရွားေနခ်ိန္မွာ သူမတစ္ကုိယ္လုံး တိမ္စုိင္ေတြထဲ ေမွ်ာလြင့္ေနသလုိခံစားရသည္။ အခ်ိန္ၾကာလာေသာအခါ သူမရင္ထဲ လႈိက္ဖုိလာသလုိခံစားရျပီး ဆီးသြားခ်င္သလုိလုိ ငုိခ်င္သလိုလုိ ခံစားလာရသည္။ သူမလက္ႏွစ္ဖက္က ေအာက္ကေမြ႔ယာမွ အစမ်ားကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားျပီး ခါးကုိ ေကာ့ကာ ကုိကုိေဆာင့္တာကုိ ျပန္ပင့္ေပးမိသည္။ ေနာက္ဆုံး သူမတစ္ကုိယ္လုံး ေလဟာနယ္ထဲေရာက္သြားသလုိ ခံစားရျပီး လည္ပင္းေၾကာမ်ားေထာင္ထလာကာ ေမြ႔ယာကုိဆုပ္ကုိင္ထားေသာ သူမလက္မ်ား ေျပေလ်ာ့သြားမိသည္။ ကုိကုိ႔ ခႏၶာကုိယ္က သူမအေပၚထပ္ရက္ၾကီးက်လာျပီး သူမကုိဖက္ကာပါးေတြကုိ တရြတ္ရြတ္ နမ္းရႈပ္ေနသည္။ သူမလည္း ကုိကုိ႔ကုိ ျပန္ဖက္လုိက္သည္။

ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ သူမမ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေလးမ်ား စုိ႔တက္လာပါတယ္။ ” ကဲ..ေစာနန္းေရ ျပန္ၾကရေအာင္” ခုိင္ခ်ဳိမာ ရဲ့ အသံစာစာက ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ေစာနန္းငယ္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ထြက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေန႔က (၁၀)တန္းေအာင္စာရင္းမွာ သူမဂုဏ္ထူး (၂)ဘာသာျဖင့္ ေအာင္ခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္က အားလပ္ရက္တစ္ရက္ ေပးလုိက္တဲ့အတြက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ထြက္လာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူမပါလာေသာ အိတ္မ်ားအထုပ္မ်ားကုိယူရင္း… ” ဟင္….” သူမအိတ္ေဘးမွာ အိတ္တစ္အိတ္.။ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဘဏ္စာအုပ္ေတြေရာ စာရြက္စာတမ္းေတြေရာ.။ နားေတာ့ မလည္ေသာ္လည္း ဒီစာရြက္စာတမ္းေတြဟာ အေရးၾကီးတတ္တယ္ဆုိတာ အိမ္က ေဖေဖၾကီးေျပာျပ သျဖင့္ သိထားသည္။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ေနစဥ္က သူမေဘးခုံမွာက်ေနေသာ အစ္ကုိၾကီး က်န္ထားခဲ့တာျဖစ္မည္။ ထုိအစ္ကုိၾကီးၾကည့္ရတာ ဒီကဟုတ္ဟန္မတူ။ ဒါေပမဲ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းတာကုိ သတိထားမိသည္။ ၾကည့္ေကာင္းတာမွ ေတာ္ေတာ္ကုိၾကည့္ေကာင္းတာ။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ေနစဥ္ ထုိအစ္ကုိၾကီးကား အေရးၾကီးကိစၥ ရွိဟန္တူသည္။ ထသြားကတည္းက ေပၚမလာေတာ့။ ” နန္းငယ္ေရ…ဘာလုပ္ေနတာလဲ.. .မိန္းမ..ျပန္မယ္..” ခုိင္ခ်ဳိမာက စိတ္မရွည္ႏုိင္စြာ ေျပာလုိက္သံကုိၾကားရသည္…။ ” မဟုတ္ဘူး..ခ်ဳိရဲ႕…ဒီမွာၾကည့္စမ္း..ငါ့ေဘးနားက အကုိၾကီးက်န္ထားခဲ့တာ.” ” ဟင္…ဟုတ္လား….” ” လုိက္ေပးရေအာင္လဲလူကမရွိေတာ့ဘူး….” “ေအးဟဲ့…နန္းငယ္…သူ႔လိပ္စာေလးဘာေလး ပါမလား…ရွာၾကည့္ဦးေလ” အိတ္ထဲကုိ ေစာနန္းငယ္ရွာၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ လိပ္စာကဒ္တစ္ခုကုိ သူမေတြ႔လုိက္သည္။

ေတာ္ပါေသးရဲ႕လုိ႔ ေစာနန္းငယ္ ခပ္တုိးတုိး ေရရြတ္လုိက္သည္။ သူမ်ားပစၥည္း အလကား မလုိခ်င္ေသာ အမ်ဳိးသမီးအနည္းငယ္ထဲမွာ ေစာနန္းငယ္လဲ ပါသည္။ မနက္ျဖန္ေတာ့ ေစာနန္းငယ္ ထုိပစၥည္းမ်ားကုိ ပုိင္ရွင္အမွန္ျဖစ္သူ အဆုိပါ အစ္ကုိၾကီးရဲ႕ လိပ္စာအတုိင္း လုိက္ပုိ႔ခုိင္းမည္ဟု စဥ္းစားလုိက္သည္။ လိပ္စာကဒ္တြင္ပါေသာ ဖုန္းနံပါတ္ကုိ ဆက္ေတာ့လဲ ဖုန္းက စက္ပိတ္ထားသည္။ ေတာ္ေတာ္နေမာ္နမဲ့ ႏုိင္တဲ့သူဟု ေတြးထင္လုိက္ေသးသည္။ ” သမီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သြားရတာေပ်ာ္ရဲ႕လား” ” ဟုတ္ကဲ့ ေဖႀကီး” သမီး အေပၚထပ္ တက္သြားတာကုိၾကည့္ရင္း ဦးေအာင္ျမတ္ စဥ္းစားေနသည္။ မိခင္ျဖစ္သူကလဲ ဆုံး။ သားျဖစ္သူကလဲ လြန္ခဲ့ေသာ ၃ ႏွစ္က အလုပ္ကိစၥတစ္ခုျဖင့္ ႏုိင္ငံျခားသြားရာမွ ယာဥ္တုိက္မႈျဖစ္ျပီးဆုံးပါးသြားခဲ့သည္။ သားႀကီးတြင္ ေကာင္မေလးရွိသည္။ ႏုိင္ငံျခားက ျပန္လာလွ်င္ သူ႔ေကာင္မေလးကုိ နယ္မွာ လုိက္ေတာင္းေပးရန္ ေျပာထားျပီးကာမွ ျပန္မလာႏုိင္ခဲ့ေတာ့။ သူ႔ေကာင္မေလးကုိ ဓါတ္ပုံထဲမွာသာ ျမင္ဖူးလုိက္သည္။ သူ႔ေခၽြးမေလာင္းေလးကုိ အျပင္မွာ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးလုိက္ပါ။ ထုိသုိ့ စဥ္းစားမိတုိင္း ရင္နာသည္။ ဇနီးျဖစ္သူမွာလဲ သားသတင္းၾကား လုိက္သည္ႏွင့္ ႏွလုံးေရာဂါအခံျဖင့္ ဆုံးပါးသြားသည္။ သမီးေလးသာ သူ႔ဘဝပင္။ သူ႔မွာခ်စ္ရမည့္သူဆုိလုိ႔ သမီးေလးသာ ရွိေတာ့သျဖင့္ အစြမ္းကုန္အလုိလုိက္ခဲ့သည္။ သမီးေလးအတြက္ဆုိ ဘာပဲလုပ္ရလုပ္ရ။ အရင္ေနအိမ္မွာေနလ်ွင္ အစ္ကုိျဖစ္သူႏွင့္ အေမျဖစ္သူကုိ သတိရျပီး ခဏခဏငုိသျဖင့္ အဆုိပါ အိမ္ကုိ ေရာင္းခ်ျပီး၊ တစ္ျခားေနရာမွာ အိမ္ဝယ္ျပီးေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သမီးေလးက ဒီေန႔(၁၀)တန္းစာေမးပြဲေအာင္လုိ႔ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူမ်ားနဲ႔ ရုပ္ရွင္သြားၾကတယ္တဲ့။ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဟန္တူသည္။ သမီးေလး ေပ်ာ္ရင္သူေပ်ာ္ပါတယ္ေလ။ သမီးေလးက သူ႔အေမႏွင့္တူသျဖင့္ ရုပ္က ေတာ္ေတာ္ေခ်ာသည္။ သမီးေလးကုိျမင္လ်ွင္ဆုံးပါးသြားေသာ ဇနီးျဖစ္သူျမျမကုိ သတိရမိပါတယ္။ ဦးေအာင္ျမင့္ စားပြဲေပၚတင္ထားေသာ စီးကရက္ဗူးထဲမွ စီးကရက္တစ္လိပ္ကုိ ထုန္ေသာက္လုိက္သည္။ ျမနဲ႔သားႀကီးေရ မင္းတုိ႔ ဘယ္ဘုံဘဝေရာက္ေနၾကသလဲ သိခ်င္စမ္းပါတယ္ကြယ္။

သူ႔စိတ္ေတြက မိသားစုစုံညီစြာ ရွိခဲ့တဲ့ဆီသုိ႔ လြမ္းရင္းတမ္းတမိေနပါေတာ့တယ္။ အခန္းတံခါးကုိ ပိတ္လုိက္ရင္း ေစာနန္းငယ္ ေမြ႔ယာေပၚ ပက္လက္လွန္လုိက္သည္။ အုိ ငါ့ရင္ေတြအခု အခ်ိန္ထိ တဒုတ္ဒုတ္ ခုန္ေနဆဲပါလား။ ဘယ္လုိလူႀကီးမွန္းကုိ မသိဘူး ခစ္ခစ္။ ငါေတာ့ရူးျပီထင္တယ္။ ေန႔လည္က စာရြက္စာတမ္းေတြက်န္ခဲ့ေသာ လူႀကီး။ သူမ ထုိလူႀကီးေနေသာ အိမ္ကုိ ေရာက္သြားသည္။ ျခံကေတာ့ အက်ယ္ႀကီးပင္။ သူမတုိ႔ မိသားစုလုိ အဆင့္အတန္းထဲက ျဖစ္မည္။ ရုပ္ရွင္ရုံထဲမွာေတာ့ ဇာတ္လမ္းထဲအာရုံရေနသျဖင့္ေရာ ေမွာင္လဲေမွာင္ေနတာေရာေၾကာင့္ သတိမထားမိ။ အျပင္မွာ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာသည္။ အေျပာကလဲ ရဲလုိက္တာ။ ေက်းဇူးတင္စကားေတြ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာရင္း သူမကုိလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ေတာ့ သူမရင္ထဲ ရွိန္းတိန္းဖိန္းတိန္း ျဖစ္သြားသည္။ သူမကုိလဲ စုိက္ၾကည့္လုိက္တာအရမ္းဘဲ။ ခုိင္ခ်ဳိမာေတာင္ သတိထားမိတယ္။ မုန္႔ဖုိးေတြေပးေနေသးတာ။ ၁၀၀၀၀ တန္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား။ မယူပါဘူး။ ျငင္းခဲ့တာ။ လူႀကီးကေျပာေသးတယ္ ညီမေလးကရုပ္ကလဲလွ စိတ္ေလးကလဲ လွတယ္ေနာ္တဲ့။ ရွက္ကုိးရွက္ကန္းနဲ႔ သူမဘာေတြေျပာမိတယ္မသိ။ လူႀကီးက သူမုန္႔ဖုိးေပးတာမယူေတာ့ ေနာက္တစ္ပတ္ မုန္႔လုိက္ေကြ်းမယ္တဲ့။ သူစိမ္းေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္ကုိ တစ္ခါမွမေပးဖူးေသာ ဖုန္းနံပါတ္ကုိ သူမဘာလုိ႔ေပးလုိက္သည္ကုိ အခုအခ်ိန္ထိသူမစဥ္းစားမရ။ မသိစိတ္ရဲ႕ လႈံ႕ေဆာ္မႈေၾကာင့္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ “သမီးေရ ထမင္းစားေတာ့မလားတဲ့ သမီးေဖေဖေမးေနတယ္” ထမင္းခ်က္ႀကီးႀကီးေမာ္ရဲ႕ အသံ။ ” မစားခ်င္ေသးဘူးႀကီးႀကီး သမီးအျပင္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔မုန္႔စားလာလုိ႔” တကယ္ေတာ့ သူမရင္ေတြခုန္ေနလုိ႔ ဗုိက္မဆာႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာပါေလ။ တစ္ခါမွ ဒီေလာက္ရင္မခုန္ဖူးဘူး။ အရပ္အေမာင္း ေကာင္းေကာင္း အသားလတ္လတ္နဲ႔ မ်က္လုံးမ်က္ဖန္ေကာင္းေကာင္း ထုိလူႀကီးကုိ သူမမ်က္လုံးထဲကမထြက္ႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ေနမိသည္။ အခ်ိန္တုိ႔သည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အကုန္ျမန္ေသာ သေဘာရွိသည္မသိ။ ရုပ္ရွင္သာျပီးသြားတယ္ ဇာတ္ကားကဘာမွန္းမသိလုိက္။ မင္းသမီးသက္မြန္ျမင့္ႏွင့္ မင္းသားေနတုိးဟုသာ သိလုိက္ရသည္။ ေစာနန္းငယ္ မ်က္ႏွာေလး ရဲတြတ္ျပီး ရွက္ေနတုန္းပင္။

ကုိႀကီးေနာင္ေနာင္ရဲ႕ လက္ေတြက ေမွာ္ဆရာက်ေနတာဘဲ။ ရုပ္ရွင္ရုံထဲမွာ သူမဖက္ရင္း သူမေဘာ္လီခ်ိတ္ကုိျဖဳတ္လုိက္တာ ျမန္လြန္းလုိ ႔လန္႔ေတာင္လန္႔သည္။ ေတာ္ေသးတယ္ ေဘးနားက အတြဲေတြကလဲ ကုိယ့္အတြဲနဲ႔ကုိယ္ ေဘးကုိအာရုံမစုိက္ႏုိင္ၾကလုိ႔။ ရုပ္ရွင္လဲျပီးျပီ။ သူမလဲတြန္႔ေက်ေနေသာ အဝတ္အစားမ်ားကုိ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္လုိက္သည္။ ရြတ္… အုိ… ပါးကုိ နမ္းခံလုိက္ရျပန္ေသး။ ” ဟင္းေနာ္ ကုိႀကီးအရမ္းဆုိးတာဘဲ” ” ခ်စ္လုိ႔ပါ ခေလးကလဲ” ” အလကားပါ ေနာက္ဆုိ ကုိႀကီးက ခေလးကုိ ျပစ္ေျပးသြားမဲ့ပုံႀကီးပါ” ေနာင္ေနာင္ ေစာနန္းငယ္ ေျပာစကားေၾကာင့္ ရင္ထဲဒိန္းခနဲျဖစ္သြားျပီး မ်က္ႏွာပ်က္သြားေသာ္လည္း ေစာနန္းငယ္က ေခါင္းငုံ႔ေန၍မျမင္လုိက္။ ” ဟာ ခေလးရာ မေျပာေကာင္းတာေတြ။ ကုိႀကီး ခေလးကုိ ဘယ္ေတာ့မွျပစ္မေျပးသြားဘူးသိလား။ ေနာက္တစ္ခါဘယ္ေတာ့မွမေျပာနဲ႔သိလား” ” ခေလးက စတာပါ ကုိႀကီးရဲ႕။ ကုိႀကီးကုိယုံပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ဒီေခတ္ႀကီးက စႏုိက္ေက်ာ္မေတြ ေပါတယ္ေလ” ” ဘယ္ေတာ့မွဒါမ်ဳိးမျဖစ္ဖူးသိလား။ ဟဲဟဲ ဂြင္ထဲဝင္လာရင္ေနာ့မေျပာတတ္ဖူး သိလား” ” ေျပာရင္းဆုိရင္းေဖာက္လာျပီ နန္းငယ္ ေအာ္ငုိလုိက္မွာေနာ္” တကယ္ပင္ ငုိမဲ့မဲ့ေလး ျဖစ္သြားေသာ နန္းငယ္ကုိ သူဖက္လုိက္ျပီး။ ” မငုိပါနဲ႔ခေလးရယ္ ကုိႀကီးကစတာပါ” ဒီေကာင္မေလးကုိ ဒီေလာက္စိတ္ထိခုိက္လြယ္မည္ မထင္ခဲ့။ သူ ထုိေစာနန္းငယ္ဆုိေသာ ေကာင္မေလးကုိ မရုိးသားေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ျပီး ခ်စ္သူမ်ားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ခ်စ္သူသက္တမ္း တစ္လေက်ာ္ခဲ့ျပီ။ ဒီေန႔လဲသူႏွင့္ေလ်ွာက္လည္ရန္ အိမ္ကုိ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္မည္ဟု လိမ္ခဲ့ျခင္းဟု သိရသည္။ အိမ္ကကားကုိပင္ မယူခဲ့။ သူမသူငယ္ခ်င္းခုိင္ခ်ဳိမာႏွင့္ ထြက္လာျပီး လမ္းက်မွ လူခြဲခဲ့ျခင္းျဖစ္ဟန္တူသည္။ ” ဟင္ ေဖေဖ” ေစာနန္းငယ္ႏႈတ္မွ အာေမဋိတ္သံေလး ထြက္သြားသည္။ ရုပ္ရွင္ရုံမွ အထြက္ ကုိႀကီးနဲ႔ လက္တြဲျပီး လမ္းေလ်ွာက္လာခ်ိန္မွ တစ္ဖက္ယာဥ္ေၾကာမွ ေဖေဖ့ကားကုိ လွမ္းေတြ႔လုိက္သည္။ ေဖေဖကလဲ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ပင္ တစ္ဖက္လမ္းကုိ လွမ္းအၾကည့္ႏွင့္ သူမတုိ႔ကုိျမင္သြားသည္။

အံ့ၾသေနေသာမ်က္ႏွာျဖင့္။ ” ကုိႀကီး ျမန္ျမန္ ဟုိမွာနန္းငယ္ေဖေဖ” ေစာနန္းငယ္ကုိႀကီးလက္ကုိအတင္းဆြဲျပီး လမ္းၾကားထဲ အျမန္ ဝင္ခဲ့သည္။ ကုိႀကီးက နားမလည္ႏုိင္စြာ ပါလာသည္။ “ဘာ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ခေလးရဲ႕ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔နဲ႔” ” ခေလးေဖေဖ ခေလးတုိ႔ကုိ လွမ္းျမင္သြားတယ္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ ကုိႀကီး ေစာနန္း ငုိခ်င္တယ္” တကယ္ကုိ မ်က္ရည္ေလးမ်ားပင္ဝုိင္းေနေသာ ေစာနန္းငယ္ကုိ ၾကည့္ရင္းေနာင္ေနာင္ သူ႔ဂြင္ထဲေရာက္ျပီဆုိျပီး ဝမ္းသာသြားသည္။ ” ဘာမွလုပ္မေနေတာ့ ခေလး ကုိႀကီးေနာက္ လုိက္ခဲ့ေတာ့” ” ဟင္ ျဖစ္ပါ့မလားကုိႀကီးရဲ့” သူ႔လက္ေမာင္းကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားေသာ ေစာနန္းငယ္ရဲ့ လက္ကေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတာ သတိထားမိသည္။ ” ျဖစ္ပါတယ္ ခေလးရဲ႕။ ခေလး ကုိကုိႀကီး တစ္ခါတည္းခုိးသြားေတာ့မယ္။ ခုခ်ိန္မွေတာ့ ဘာမွမထူးေတာ့ဘူးေလ။ ခေလးလဲ အိမ္ျပန္လုိ႔ မရေတာ့ဘူး။ ကုိႀကီးေနာက္ တစ္ခါတည္း လုိက္ခဲ့ေတာ့” ေစာနန္းငယ္ ကုိႀကီးလက္ေမာင္းကုိ အတင္းဆြဲထားမိသည္။ ေဖေဖကေတာ့ ဘယ္ေလာက္စိတ္ဆုိးေနမည္မသိ။ ငုိခ်င္လာသည္။ ကုိႀကီးရင္ခြင္ကုိမွီျပီး အားရပါးရငုိလုိက္သည္။ သူမကုိကုိႀကီးကဖက္ထားျပီး။ ” တိတ္ပါခေလးရယ္ ဘာမွအားမငယ္ပါနဲ႔ ကုိႀကီး တစ္ေယာက္လုံးရွိတယ္” ကုိႀကီးစကားေတြေၾကာင့္ သူမအားေတြရွိလာသလုိ။ ဟုတ္ပါတယ္ေလ အခ်စ္အတြက္ဘဲ။ ကုိႀကီးနဲ႔ဆုိဘာမဆုိရင္ဆုိင္ရဲပါတယ္ေလ။ ေစာနန္းငယ္ရဲ႕မ်က္ရည္ေတြက ေနာင္ေနာင့္ အက်ီမွာ စုိကုန္ျပီေလ။ ေနာင္ေနာင္ ေစာနန္းငယ္ကုိ ဖက္ရင္း စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ေနသည္။ သူ႕ရဲ႕ လက္စားေခ်မည့္ အစီအစဥ္ သူ႔ညီမေလးအတြက္ တုိးေဝတုိ႔ မိသားစုေပးဆပ္ရန္ အခ်ိန္က်ေရာက္ခဲ့ျပီေလ။ ေစာနန္းငယ္ကေတာ့ သူ႔ရင္ခြင္ကုိ မ်က္ႏွာအပ္ျပီးငုိေနသျဖင့္ သူျပဳံးလုိက္တာကုိ မျမင္လုိက္ႏုိင္ပါ။ မနက္(၉)နာရီေလာက္မွာ ေနာင္ေနာင္အိပ္ယာမွ ႏုိးလာသည္။ ေဘးနားမွာ အိပ္ေမာက်ေနေသာ ေစာနန္းငယ္ကုိၾကည့္လုိက္သည္။ ဘာဆုိဘာမွ မသိရွာပါလား။ မေန႔ညက အိပ္ခါနီး သူမေသာက္လုိက္သည့္ႏြားႏုိ႔ထဲမွာထည့္လုိက္ေသာ အိပ္ေဆးအရွိန္ေၾကာင့္ သူမေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ႏုိးဦးမည္မဟုတ္။ ဒီေန႔ဆုိ ေစာနန္းငယ္ သူ႔ေနာက္ခုိးရာလုိက္ခဲ့ တာ ႏွစ္လတင္းတင္းျပည့္ေသာေန႔။ ဒီေန႔ သူနယ္ျပန္ေတာ့မည္။

လြန္ခဲ့ေသာ(၂)ရက္က ေဆးစစ္ခ်က္အရ ေစာနန္းငယ္မွာ ကုိယ္ဝန္ရွိေနတာ သူသိလုိက္ရသည္။ သူထလုိက္သည္။ အဝတ္အစားမ်ားကုိ ထုတ္ပုိးလုိက္သည္။ စာတစ္ေစာင္ကုိစားပြဲေပၚတင္လုိက္သည္။ ေစာနန္းငယ္အတြက္ ေရးထားေသာစာ။ သူ႔အေနနဲ႔ လက္စားေခ်ခ်င္လုိ႔သာ သူမကုိခ်ဥ္းကပ္ခဲ့တာ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ သူ႔ကုိေမ့လုိက္ရန္အေၾကာင္းေပါ့။ အထုပ္ကုိဆြဲျပီးမွ အခန္းအျပင္ဘက္သုိ႔ ထြက္မည္ျပဳျပီးမွ သူ႕စိတ္က အမွန္မထင္မရည္ရြယ္ပဲ ေစာနန္းငယ္အိပ္ေနတဲ့ ဆီသြားျပီး နဖူးျပင္ကုိဖြဖြေလးနမ္းျပီး ခဏေငးၾကည့္မိေနမိသည္။ ကုိႀကီးကုိ ခြင့္မလြတ္ပါနဲ႔ ညီမေလး။ ညီမေလးက ၾကားထဲကေျမစာပင္ျဖစ္ရတာပါ။ တုိးတုိးေလးေျပာရင္း ေစာနန္းငယ္ ရင္ဘတ္ေပၚသုိ႔ ေစာင္ေလးကုိလြမ္းျခဳံေပးလုိက္ကာ အထုပ္ကုိဆြဲျပီး အခန္းျပင္ထြက္လုိက္သည္။ ေလးကန္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ျခံျပင္သုိ႔ ထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။အခန္းတံခါးကုိ ကုိႀကီးအသာအယာပိတ္သြားတာ ေစာနန္းငယ္သိသည္။ ကုတင္ေပၚမွ ထလုိက္ျပီး ျပဴတင္းတံခါးမွန္ကုိကာထားသည့္ လုိက္ကာစေလးကုိဟကာ ျခံျပင္သုိ႔ထြက္သြားသည့္ ကုိႀကီးရဲ႕ေနာက္ေက်ာကုိေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အထိသူမၾကည့္ေနသည္။ ကုိႀကီး သူမျမင္ကြင္းက လုံးဝေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ သူမစိတ္တုိ႔ကုိလြတ္ေပးလုိက္သည္။ ပါးျပင္ေပၚသုိ႔မ်က္ရည္ဥ မ်ားက လိမ့္ဆင္းက်လာျပီး အခန္းေထာင့္မွာ က်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလးထုိင္ရင္း အားရပါးရ သူမငုိခ်လုိက္ေတာ့သည္။ မ်က္ရည္မ်ားၾကားမွေစာနန္းငယ္ျပဳံးလုိက္သည္။ ေက်နပ္ေသာအျပဳံး။ တစ္ေန႔ ဒီလုိျဖစ္လာလိမ့္မယ္ဆုိတာ ႀကိဳေတြးထားျပီးသားပဲေလ။ ကုိႀကီးအတြက္ သူမေပးဆပ္လုိက္ျခင္းသာ။ သူမသိေနတာၾကာပါျပီ မဂၤလာဦးညကတည္းကေပါ့။ ေျပာရလ်ွင္ေတာ့ ႕႕႕႕႕႕။ဟာ ကုိႀကီး ထမီရင္လ်ားျဖင့္ေရခ်ဳိးေနေသာ ေစာနန္းငယ္မ်က္ႏွာေလးရဲတြတ္သြားသည္။ ကုိႀကီးေနေသာအိမ္ကုိ ေစာနန္းငယ္ခုိးရာလုိက္ခဲ့ျပီး ကုိႀကီးကသူမအတြက္အဝတ္အစားေတြဝယ္ဖုိ႔အျပင္ထြက္သြားသည္။

ကုိႀကီးျပန္လာလ်ွင္စားဖုိ႔ ထမင္းဟင္းေတြခ်က္ျပီး အုိက္လာသျဖင့္ ေရခ်ဳိးေနျခင္းျဖစ္သည္။ စိတ္ေအးလက္ေအး ေရခ်ဳိးေနေသာ ေစာနန္းငယ္ အခန္းတံခါးခ်က္မထုိးထားမိ။ ကုိႀကီးအၾကည့္ေတြကုိ သူမရွက္လွသည္။ ေရစုိေနေသာသူမကုိယ္လုံး ေလးက သူမကုိယ္လုံးအလွကုိ ေပၚလြင္ေနေစသည္ မဟုတ္ပ့ါလား။ ကုိႀကီးက ေဘာင္းဘီတိုေလးႏွင့္အေပၚပုိင္းကဗလာ။ မရဲတရဲၾကည့္ရင္းရင္ေတြဖုိလာသည္။ ကုိႀကီးက အားကစားလုိက္စား ဟန္တူသည္။ ၾကြက္သားေတြ အဖုအဖုႏွင့္အဆီပုိပင္မရွိ။ သူမ ရွက္ကုိးရွက္ကန္းႏွင့္ အျပင္ထြက္မည္ျပဳစဥ္ ကုိႀကီးကသူမခါးကုိဖက္ျပီး ပါးကုိနမ္းလုိက္သည္။ “အုိ ကုိႀကီး နန္းငယ္ရွက္တယ္”’ ” ဟား မိန္းမကလဲရွက္ေနရေသးတယ္ ညက်ရင္ ဟင္း ဟင္း” ေစာနန္းငယ္ပုိရွက္သြားသည္။ ညက်ရင္တဲ့ ။ မ်က္ႏွာပင္ဘယ္နားသြားထားရမွန္းမသိ။ ညက်ရင္ကုိႀကီး ဟြာျပဳေတာ့မယ္ ဆုိတဲ့ သေဘာေပါ့။ အေတြ႔အႀကဳံကလဲမရွိ။ ဒုကၡပါပဲ။ “ကုိႀကီးေရခ်ဳိးမလုိ႔မဟုတ္လား။ နန္းငယ္ခ်ဳိးျပီးျပီ။ ထမင္းစားဖုိ႔ျပင္ထား လိမ့္မယ္ ေနာ္ေနာ္” ရွက္ရွက္နဲ႔ထြက္သြားေသာ ေကာင္မေလးကုိ ၾကည့္ျပီး ေနာင္ေနာင္ရင္ေတြပင္ခုန္လာသည္။ အရုိင္းေလးမွ အးတကယ့္အရုိင္းေဘးပင္။ ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့ဟုစိတ္ထဲကႀကဳံးဝါးလုိက္သည္။ ေရပန္းကုိဖြင့္လုိက္သည္။ ေအးစက္ေသာ ေရရဲ႕အထိအေတြ႔ကုိ ခံစားလုိက္ရသည္။ အခ်ိန္က ည(၉)နာရီခန္႔ရွိေနျပီ။ ဧည့္ခန္းဆုိဖာေပၚမွာ ထုိင္ျပီး ကုိရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲကုိ ၾကည့္ေနေသာ္လည္း ေစာနန္းငယ္ အာရုံကမရ။ ခါတုိင္း ေဖေဖ့အိမ္မွာဆုိလ်ွင္ သူမဒီအခ်ိန္အိပ္ေနျပီ။ ေဘးနားမွာထုိင္ေနေသာကုိႀကီးကုိခုိးခုိးၾကည့္ျပီး တံေတြးေတြကုိျမဳခ်ေနရသည္။ မ်က္လုံးက အိပ္ခန္းဘက္သုိ႔မေရာက္ေအာင္မနည္းသတိထားေနရသည္။ သူမစိတ္ထဲေရငတ္သလုိ ဆီးသြားခ်င္သလုိ ျဖစ္ေနသည္။ ရင္ဘတ္မွ ႏွလုံးခုန္သံကုိ တဒုတ္ဒုတ္ႏွင့္ျပန္ၾကားေနရသည္။ ဒီည ကုိႀကီးနဲ႔အတူအိပ္ရေတာ့မွာပါလား။

ဒုကၡပါဘဲေနာ္။ “နန္းငယ္ အိပ္ခ်င္ေနျပီလား” ” ဟင့္အင္းကုိႀကီး” ” အခ်ိန္ေတြကလဲျမန္လုိက္တာေနာ္။ ဘယ္လုိလုပ္ရပါ့” ဖ်က္ခနဲမီးကမွိတ္သြားသည္။ အေရးထဲ မီးကပ်က္သြားသည္။ ကုိႀကီးလက္က သူမခါးဆီေရာက္လာသည္။ အသက္ကုိ ေအာင့္ထားရသည္။ “မိန္းမ အိပ္ရေအာင္ေလ” “ရွင္” နန္းငယ္ဒါပဲေျပာႏုိင္သည္။ ကုိႀကီးလက္တစ္ဖက္က သူမဒေဂါက္ေကြးကေနလွမ္းမျပီး တစ္ဖက္က ကုိယ္လုံးကုိ သုိင္းသာေပြ႕ခ်ီလုိက္သည္။ ရင္ေတြမရပ္မနားခုန္လာသည္။ အိပ္ခန္းဆီ သူမကုိေခၚသြားသည္။ ကုိႀကီးက တံခါးကုိကုိယ္လုံးေစာင္းႏွင့္ တြန္းျပီး ေျချဖင့္ေနာက္ျပန္ ကန္ပုိက္လုိက္သည္။ ကုတင္ကုိျမင္ေနရသည္။ သူမကုိေမြ႕ယာေပၚ တင္လုိက္သည္။ နန္းငယ္ေမာလာသည္။ ေခြ်းေစးေလးမ်ားပင္ျမန္လာသည္။ ရင္ေတြက ဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ခုန္ေနရပါလိမ့္။ သူမအက်ီၾကယ္သီးေတြကုိ ကုိႀကီးက တျဗဳတ္ျဗဳတ္ႏွင့္ ဆြဲျဖဳတ္လုိက္ျပီး။ လက္ကလဲ ျမန္လုိက္တာ။ သူမေဘာ္လီခ်ိတ္ကုိ ဘယ္အခ်ိန္ျဖဳတ္လိုိက္လုိ႔ ျဖဳတ္လုိက္မွန္းမသိ။ ေတာ္ေသးသည္။ မီးပ်က္ေနတာကုိ သူမေက်းဇူးတင္ရမည္ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ သူမမ်က္ႏွာဘယ္မွာ သြားထားလုိ႔ထားရမွန္းမသိေအာင္ ရွက္မိေနမွာေသခ်ာသည္။ သူမရဲ႕ ယင္ဖုိေတာင္မသမ္းဖူးေသာ သားျမတ္အစုံကုိ ကုိႀကီးက လကိႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဆုပ္လုိက္ေခ်ျပီ။ နန္းငယ္စိတ္ထဲ အလုိလုိသာယာလာသလုိလုိ။ ျပြတ္ ကုိႀကီးရဲ႔ပါးစပ္ထဲ ညာဖက္က သားျမတ္ကုိငုံစုိ႔လုိက္တာ တစ္ကုိယ္လုံးေလထဲ ေရာက္ရွိသြားသလုိပါပဲ။ ဘယ္ဘက္သားျမတ္ကုိ စုိ႔လုိက္ညာဖက္သားျမတ္ကုိဆုပ္နယ္လုိက္ ညာဖက္သားျမတ္ကုိစုိ႔လုိက္ ဘယ္ဖက္သားျမတ္ကုိ ဆပ္နယ္လုိက္နဲ႔ ကုိႀကီးအလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနသည္။ ရွက္လုိ႔မ်က္လုံးကုိမွိတ္ထားမိသည္။ ကုိႀကီးလ်ွာႀကမ္းႀကီးကလဲ ကလိေနေတာ့ ရင္ဖုိေနမိသည္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ကုိႀကီးေခါင္းက ေအာက္ေလ်ွာသြားပါတယ္။ ဗုိက္သားဝင္းဝင္းေလးေတြကုိ ကုိႀကီးက ေတာက္ေလ်ွာက္ ယက္ေပးရင္း ထမိန္ကုိ ေျဖေလ်ွာ့လုိက္တာကုိ သိလုိက္ေတာ့ မ်က္လုံးကုိ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။

“အုိ ကုိႀကီး မလုပ္ပါနဲ႕ ငရဲႀကီးလုိက္မယ္”’ အထိတ္တလန္႔ေျပာရင္း ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ စိလုိက္ေပမဲ့ အခ်ိန္မမီေတာ့ပါဘူး။ ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ လက္နဲ႔ဖိျပီး နန္းငယ္ရဲ႕ရႊၾကဳပ္ေလးကုိ ကုိႀကီးလ်ွာၾကမ္းႀကီးနဲ႔ ပင့္ယက္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ကုိယ္လုံး အေၾကာေတြဖ်ဥ္းကနဲျဖစ္သံားျပီး ေရႊၾကဳပ္ထဲက ဆီးေတြပန္းထြက္ခ်င္သလုိကုိျဖစ္သြားျပီး ေကာ့တက္သြားပါတယ္။ ေပါင္တံေတြကုိ တုန္သြားတာပါပဲ။ “ကုိႀကီးေရ ေတာ္ပါေတာ့ ဟင့္ဟင့္” အဆက္မျပတ္အတြင္းသားႏုႏုေလးေတြကုိမက အစိေလးကုိပါ လ်ွာနဲ႕ ခပ္ၾကမ္းႀကမ္းကစားခံရတဲ့အခါမွာ နန္းငယ္ တြန္႔လိန္သြားျပီး ကုိႀကီးေခါင္းက ဆံပင္ေတြကုိ ကေယာင္ကတမ္းဆြဲဆပ္မိသြားပါတယ္။ ကုိႀကီးကေတာ့ နန္းငယ္စကားကုိမ်ကိကြယ္ျပဳျပီး ေတာက္ေလ်ွာက္ယက္ေတာ့တာပါပဲ။ “အုိး အုိး အင္း အင္း ေတာ္ ေတာ္ ပါေတာ့ အအ” လည္ပင္းက အေၾကာေလးေတြေထာင္ထျပီး ေလထဲမွာေရာက္ေနသလုိခံစားရပါတယ္။ အသံကမပီေတာ့ပဲ ငုိခ်ငသလုိလုိျဖစ္လာျပီး သူမေရႊၾကဳပ္ထဲက အရည္ေတြစီးဆင္း ကုန္တာ ေမြ႔ယာေပၚေတာင္ ေပကုန္ပါေတာ့တယ္။ နန္းငယ္လဲ အခုမွပဲ အသက္ကုိ ဝဝရႈႏုိင္ပါေတာ့တယ္။ “ကုိႀကီးမေကာင္းဘူးကြာ အရမ္းဆုိးတာပဲ” ဒါမ်ဳိးေတြကုိၾကားသာၾကားဖူးတာ။ လက္ေတြ႔မခံစားခဲ့ဖူးေသာ နန္းငယ္ ကုိႀကီးကုိ အသည္းခုိက္သြားပါတယ္။ ကုိႀကီးက နန္းငယ္ေပၚကခြာျပီး ပုဆုိးကုိခြ်တ္ကာ ကုတင္ေအာက္ကုိပစ္ခ်လုိက္ပါတယ္။ အုိ နန္းငယ္ အသက္ရႈပင္မွားသြားမိသြားတယ္။ ကုိႀကီးဒုတ္ႀကီး ကနည္းလွတ္မဟုတ္ပါလား။ ၆ လက္မေလာက္ရွည္ျပီး ဓါတ္ခဲလုံးေလာက္ တုတ္မည္။ ငါ့ေရႊၾကဳပ္အေပါက္ေလးထဲ ဒီဒုတ္ႀကီးနဲ႔ဆံ့ပါ့ဆံ့ပါ့မလား။ ရင္ဖုိေနေသာ နန္းငယ္လက္ကုိဆြဲျပီး ကုိႀကီးက သူ႔ဒုတ္ႀကီးကုိ ကုိင္ခုိင္းလုိက္ေတာ့ နန္းငယ္ သူ႔လက္ထဲေရာက္လာေသာဒုတ္ႀကီးကုိ ၾကည့္ျပီးလည္တနင္နင္ျဖစ္သြားသည္။

ၾကားဖူးနားဝရွိေနေသာနန္းငယ္ ကုိႀကီးဟာႀကီးကုိ စုပ္ေပးရင္ေကာင္း မလားစဥ္းစားမိျပီး ႏႈတ္ခမ္းနားေတ့လုိက္သည္။ ျပြတ္ စမ္းျပီး ငုံလုိက္တာ့ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ ကုိႀကီး မ်က္လုံးေတြ မွိတ္သြားသည္။ ကုိႀကီးဒုတ္ကသူမ ပါးစပ္ႏွင့္အျပည့္ပင္။ တစ္ေခ်ာင္းလုံးကုိ ငုံလုိက္ေတာ့အာေခါင္ေထာက္သည္။ ကုိႀကီးက သူမဆံပင္မ်ားကုိပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ ကုိႀကီးေရွ႔မွာ ဒူးေထာက္ျပီး မစုတ္တတ္စုပ္တတ္ျဖင့္ ႀကိဳးစားပန္းစား စုပ္ေပးေတာ့သည္။ “အင္း အင္း”’ ကုိႀကီးပါးစပ္ကညဥ္းညဴသံေတြထြက္လာေတာ့ သူမႀကိဳးစားရႀကိဳးနပ္မွန္းသိသြားသည္။ ပါးေတြ ခ်ဳိင့္သြားေအာင္ကုိ ကုိႀကီးဒုတ္ကုိကုိင္ျပီး စုပ္ေပးသည္။ “အုိးအုိး ကေလးေရ အ အ” ကုိႀကီးဆတ္ဆတ္ကုိခါသြားေအာင္ သူမပညာစြမ္းျပေပးလုိက္သည္။ သူမတုန္းကလည္း ေကာ့ေန တုန္ေနေအာင္ကုိႀကီးက မညွာမတာ ယက္ထားတာေလ။ မွတ္ပလား ။ ကုိႀကီးကုိ ၁၀ မိနစ္ေလာက္မရပ္မနားပေလြေကြ်းလုိက္ေတာ့ ကုိႀကီး တဟင္းဟင္းတဟဲဟဲျဖင့္မခံနုိင္ဘဲ အရည္ေတြ သူမပါးစပ္ထဲထြကိ က်ကုန္ေတာ့တာပါဘဲ။ နန္းငယ္ကုိႀကီးရဲ႕ အရည္ေတြကုိျမိဳခ်မိသြားတယ္။ အခုေတာ့ နန္းငယ္မရွက္ေတာ့ပါ။ ေပ်ာ့သြားေသာ ကုိႀကီးရဲ႕ဒုတ္ကုိ လက္နဲ႔ဆြေပးလုိက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းျပန္မာလာပါတယ္။ ကုိႀကီးက သူမေပါင္ခြၾကားမွာေနရာယူေနပါျပီ။ ကုတင္ေဘာင္မွာ ေခါင္းအုံးကုိခံလုိ႔မွီျပီး ဒူးေထာင္ေပါင္ကားေပးလူိက္ပါတယ္။ ကုိႀကီးဟာကုိကုိင္ျပီး သူမေရႊၾကဳပ္ေလးနဲ႔ ေတ့ေပးလုိက္ပါတယ္။ ကုိႀကီးလည္ပင္းကုိ သူမလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔သုိင္းလုိက္ပါတယ္။ အုိ႔ အရည္ေတြရႊဲေနတဲ့ေရႊၾကဳပ္ေလးကုိ ကုိႀကီးဒုတ္ႀကီးက ေတ့ေနပါျပီ။ တျဖညိးျဖည္းခ်င္းတုိးဝင္လာပါတယ္။ စစခ်င္းမွာေတာ့ နာငလုိလုိရွိတယ္။ ကုိႀကီးက အားစုိက္ျပီး တဆုံးသြင္းလုိက္ေတာ့။ “ေအမ့ ” သူမပါးစပ္က ေအာ္သံေလးထြက္သြားပါတယ္။

သူမအပ်ဳိစင္အေျမးပါးေလးကုိ ကုိႀကီးဒုတ္က ထုိးေဖာက္သြားလုိ႔ပါ။ သူမေရႊၾကဳပ္အတြင္းသား နံရံေတြကကုိႀကီးဒုတ္ကုိ ဆြဲညွစ္လုိက္ပါတယ္။ ကုိႀကီကျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြင္းထုတ္လုပ္ေနပါတယ္။ “စြပ္စြပ္ အင္းအင္း ကုိႀကီး ရပါတယ္” နန္းငယ္ခံႏုိင္ပါတယ္။ အားမလုိအားမရ ျဖစ္လာတဲ့နန္းငယ္ တုိးတုိးေလးေျပာလုိက္ပါတယ္။ ကုိႀကီးက အဲ့လုိလဲေျပာေရာနန္းငယ္ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ ပုခုံးေပၚထမ္းတင္ျပီး တရစပ္ကုိ ေဆာင့္ေတာ့တာပါဘဲ။ “ေဖာက္ေဖာက္ စြပ္စြပ္ ဘတ္ဘတ္ အုိးအုိး ကုိႀကီး အအ စြပ္စြပ္ ”’ ကုတင္ကုိယိမ္းေအာင္ကုိ အမုန္းႀကဳံးတာပါ။ နန္းငယ္လဲေအာက္ကေန အလုိလုိျပန္ျပန္ပင့္ပင့္ျပီး ခါးကုိေကာ့ေကာ့ေပးေနမိပါတယ္။ လက္က ေမြ႔ယာစေတြကုိကုတ္ဆြဲထားမိပါတယ္။ “စြပ္စြပ္ အအ ဘတ္ဘတ္ ဒုတ္ဒုတ္ ဘြတ္ဘြတ္ ရွီး အ အ ကုိႀကီး ” အခ်က္ ၁၀၀ ေလာက္ေဆာင့္လုိက္ေတာ့နန္းငယ္ရဲ႕ ေရႊၾကဳပ္အတြင္းသားနံရံေတြ ပူခနဲျဖစ္သြားျပီး အေရေတြထြက္က်သြားသလုိ ကုိႀကီးရဲ႕ အခ်စ္ရည္ေတြကလဲနန္းငယ္ ေရႊၾကဳပ္ကုိ ဖ်န္းပက္လုိက္ပါတယ္။ ကုိႀကီးက နန္းငယ္အေပၚကုိ ေမွာက္က်လာျပီး ရင္ဘတ္ေပၚမွာ မ်က္ႏွာအပ္ျပီး အေမာေျဖေနပါတယ္။ “ေမာေနျပီလား ကုိႀကီး” “ဟင္းဟင္း ခနနားေနတာေနာ္။ တစ္ညလုံးေဆာ္မွာ။ ေနာက္မွ မခံႏုိင္ဘူးမလုပ္နဲ႕” “ခစ္ခစ္ အခုေတာင္ေမာေနတာကုိႀကီးက ျပီးမွ ထြက္မေျပးနဲ႔ ခစ္ခစ္” နန္းကငယ္ စလုိက္ပါတယ္။ တစ္ညလုံးေဆာ္မွာတဲ့ အေျပာကေတာ့ ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့ကုိႀကီးရယ္ နန္းငယ္အေၾကာင္းျပရေသးတာေပါ့။ ၁၀ မိနစ္ေလာက္နားျပီးေတာ့ နန္းငယ္ကုိႀကီးဒုတ္ကုိ ဆြလုိက္ေတာ့ ျပန္ေထာင္လာသည္။ ကုိႀကီးက အေပၚမွခြမည္လုပ္ေတာ့နန္းငယ္ကုိႀကီး ကုိတြန္းလွဲလုိက္သည္။ ကုိႀကီးကုိအေပၚမွ တက္ခြလုိက္သည္။ “ဒီတစ္ခါနန္းငယ္ အလွည့္ေနာ္ကုိႀကီး” ကုိႀကီးသေဘာေပါက္သြားသည္။ နန္းငယ္ကုိႀကီးကုိ ခြလုိက္ျပီး ဒုတ္ကုိသူမေရႊၾကဳပ္နွင့္ေတ့ကာ ဖိသြင္းလုိက္သည္။ ကုိႀကီးရင္ဘတ္ကုိ သူမလက္နဲ႔ခပ္ဖြဖြေထာက္လုိက္သည္။ ကုိႀကီးက သူမသားျမတ္အစုံကုိ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ညွစ္ေပးလုိက္ေတာ့ နန္းငယ္လဲအေပၚကေန စိတ္ႀကိဳက္ေဆာင့္ေပးလုိက္တာ ကုိႀကီးပင္ လက္ဖ်ားခါသြားသည္။

ကုိႀကီးကလဲ ေခသူေတာ့မဟုတ္။ ထုိသုိ႔သူမကျပန္ေဆာင့္ေပးတာ တစ္ခ်ီျပီးသြားေတာ့ သူမကုိေလးဘက္ကုန္းခုိင္းျပီး ဖင္ေထာင္ျပီး တစ္ခ်ီထပ္ေဆာ္ေတာ့သည္။ သူမခါးကုိ လက္တစ္ဖက္ကကုိင္ သူမေနာက္မွာ စုစည္းထားတဲ႔ဆံပင္ေတြကုိဆြဲဆုပ္ျပီး အသားကုန္တြယ္တယ္။ သူမတင္ပါးျဖဴျဖဴေလးေတြပင္ ေဆာင့္ခ်လုိက္တုိင္း တုန္တုန္ျပီးကုိတက္သြားသည္။ ထုိေန႔ညကေတာ့ သူမအတြက္မေမ့ႏုိင္ေသာညပင္။ ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ ေၾကမတတ္ပင္။ ကုိႀကီးက နားလုိက္ လုိးလုိက္ႏွင့္ တစ္ညလုံးပင္။ ေနာက္ဆုံး သူမေရႊၾကဳပ္ေလးပင္က်ိန္းသြားျပီး ကုိႀကီးလဲ အားကုန္သြားမွပဲရပ္ေတာ့သည္။ ည ၉ နာရီေလာက္ကစလုိက္ေသာ ဇာတ္လမ္း မနက္ ၄ နာရီေလာက္မွရပ္သြားျပီး ကုိႀကီးနဲ႔သူမဖက္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ ေနာက္ေန႔ မနက္ (၁၁)နာရီေလာက္မွာ သူမႏုိးလာေတာ့ကုိႀကီးက အခန္းထဲမွာမရွိ ေရခ်ဳိးခန္းထဲသုိ႔ မ်က္ႏွာသစ္ရန္သြားေတာ့ ကုိႀကီး ဖုန္းေျပာေနဟန္တူသည္။ အသံေတြကုိ ၾကားရသည္။ ထုိမွစ၍အမွတ္မထင္ သူမ မသိေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ သိခဲ့ရသည္။ ကားထြက္ဖုိ႔နာရီဝက္ခန္႔သာလုိပါေတာ့တယ္။ ေနာင္ေနာင္ အေတြးစမ်ားကုိျဖတ္လုိက္ျပီး လက္ထဲက စီးကရက္တုိကုိလြင့္ပစ္လုိက္သည္။ သြားျပီရန္ကုန္ေရ။ သူပုိင္ဆုိင္သမွ်ကုိ ေစာနန္းငယ္နာမည္နဲ႔လႊဲထားခဲ့ျပီ။ တမလြန္ဘဝကေန ေက်နပ္ပါေတာ့ ညီမေလးေရ။ “ကုိေနာင္ေနာင္ ကုိေနာင္ေနာင္ ” ေနာက္မွ ေခၚသံၾကားလုိက္လုိ႔ လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့။ “ဟင္ ” ေစာနန္းငယ္သူငယ္ခ်င္းခုိင္ခ်ဳိမာ။ “အကုိ အေတာ္ရက္စက္တာပဲေနာ္” ” ညီမေလး ဘာကုိဆုိလုိတာလဲမသိ” “ကြ်န္မ မသိဘူးမွတ္ေနလား အကုိေစာနန္းငယ္ကုိ ထားျပီးသြားမယ္ဆုိတာ႕႕႕႕႕” မထင္မွတ္ေသာစကားေၾကာင့္ သူအံ့ၾသသြားသည္။ “အံ့ၾသမေနပါနဲ႔ ကြ်န္မကအေစာႀကီးကတည္းက သိျပီးသား ေစာနန္းငယ္ေျပာျပလုိ႔ သူ႔မွာ ရွင္မသိေအာင္ ကြ်န္မဆီလာရင္ဖြင့္ျပီး ငုိငုိေနရတာ.. ရွင္ သူ႔ကုိခုိးသြားျပီး ေနာက္ေန႔မွာ ရွင္ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာ ရွင့္သူငယ္ခ်င္းကုိ ဖုန္းေျပာေနတာ သူၾကားတယ္တဲ့။ ရွင့္ညီမအတြက္ လက္စားေခ်ခ်င္လုိ႔ ရွင္သူ႔ကုိ ခ်စ္ဟန္ေဆာင္ခဲ့တာဆုိတာ သူသိသြားတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူက ရွင့္ကုိအရမ္းခ်စ္တာပါ။ သူ႔အကုိကလဲ ရွင့္ညီမကုိ အဲ့လုိျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။

သူႏုိင္ငံျခားသြားရင္း ကားအက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ျပီး ဆုံးသြားတာရွင့္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ မလာႏုိင္ေတာ့တာ” နင္ နင္ တကယ္ေျပာေနတာလား။ ေနာင္ေနာင္ အံ့ၾသသြားသည္။ ကမ႓ာႀကီးတစ္ခုလုံး ခ်ာခ်ာလည္သြားသလုိပင္။ “ျပီးေတာ့ နန္းငယ္က အကုိ႔ကုိခ်စ္လြန္းလုိ႔ သူ႔အေဖခနခနျပန္ေခၚ ေနတာေတာင္ ျပန္သြားခဲ့တာ မဟုတ္ဖူး။ ကြ်န္မကုိ သူကမေျပာပါနဲ႔ဆုိလုိ႔ ေနေနတာ။ အကုိ လက္စားေခ်ခ်င္ေနတာ သူက သိျပီးသား။ အကုိ႔ကေလးကုိလဲ သူမျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ေမြးမယ္တဲ့။ အကုိ႔ကုိယ္စားခ်စ္လုိ႕ရေအာင္ ဆုိျပီးေတာ့တဲ့” ခုိင္ခ်ဳိမာေျပာေနေသာစကားမ်ားကုိ ေနာင္ေနာင္ၾကားတစ္ခ်က္မၾကားတစ္ခ်က္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ဘာမွမရွိေတာ့။ သူဘာဆက္လုပ္ရမလဲ။ တကယ္ဆုိ ေစာနန္းငယ္မွာ ဘာအျပစ္မွ မရွိသည့္အျပင္ သူရက္စက္မွာကုိ သိသိႀကီးနဲ႔ ဟန္ေဆာင္ေနခဲ့ရတာေပါ့။ မွားျပီ မွားျပီ လုိ႔လဲ သူ႔စိတ္ထဲက အထပ္ထပ္ေရ႐ြက္ေနမိသည္။ “နန္းငယ္ေရ နန္းငယ္” အခန္းေထာင့္မွာ က်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလးထုိင္ကာငုိေနေသာ ေစာနန္းငယ္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ခုိင္ခ်ဳိမာကုိ ျမင္ေတာ့ေျပးျပီး ဖက္ကာ ရင္ဘတ္ေပၚ မ်က္ႏွာအပ္ျပီး အားရပါးရငုိပါေတာ့တယ္။ “တိတ္ပါနန္းငယ္ရယ္ နင့္မ်က္ရည္ေတြက သူ႔အတြက္ မတန္ပါဘူးဟာ။ ကေလးကုိလဲ ဖ်က္ခ်လုိက္ ” ခုိင္ခ်ဳိမာအေျပာေၾကာင့္ ေစာနန္းငယ္ ပုိငုိပါေတာ့တယ္။ “ကုိႀကီးသြားျပီလား သူငယ္ခ်င္း” ” သြားျပီဟဲ့ သြားျပီ။ သူကားေပၚတက္သြားတာကုိ ၾကည့္ျပီးမွ ငါထြက္လာတာဟဲ့။ နင့္ကုိ အဲ့ဒါေၾကာင့္ေျပာတာ ကေလးမယူပါနဲ႔လုိ႔” “မဟုတ္ပါဘူး သူငယ္ခ်င္းရယ္ ငါကုိႀကီးကုိ ခ်စ္တယ္။ သူငါ့ကုိ မခ်စ္မွန္းသိေပမဲ့ သူ႕ကုိယ္စားငါခ်စ္ရမဲ့ ကေလးေလးကုိ ငါလုိခ်င္တယ္ဟာ။ ဒါ႕႕ဒါေၾကာင့္ပါဟာ။ သူ႔ညီမအတြက္ လက္စားေခ်လုိက္ရလုိ႔ ကုိႀကီးဝမ္းသာရင္ ငါေက်နပ္ပါတယ္ဟာ” “ဒါေတာ့ သမီးဘက္ကေပးဆပ္ရတာ မ်ားလြန္းပါတယ္” “ေဖေဖ ေဖေဖလုိက္လာတယ္” “လုိက္လာရတာေပါ့ သမီးရယ္” ဖခင္ဦးေအာင္ျမတ္ပင္။ သူမေဖေဖ့ကုိ ျမင္ေတာ့ ပုိငုိမိသည္။

“သူအရမ္းရက္စက္တယ္ ေဖေဖ သမီးအခ်စ္ေတြကုိ သူနားမလည္ဘူး” ” တိတ္ပါသမီးရယ္ သူ႔လုိလူအတြက္ သမီးမ်က္ေရေတြ မတန္ပါဘူး။ အေဖသူ႔ကုိ လုိက္ရွာျပီး သတ္မယ္သမီး” ” မလုပ္ပါနဲ႔ေဖေဖ သမီးေတာင္းပန္ပါတယ္။ သမီးတုိ႔မိသားစုကုိ လက္စားေခ်ရလုိ႔သူေပ်ာ္ပါေစ ေဖေဖရယ္။ သူစိတ္ခ်မ္းသာရင္ သမီး သမီးေက်နပ္ပါတယ္” သူမတစ္ကုိယ္လုံးေပ်ာ့ေခြသြားျပီး တစ္ေလာကလုံးအေမွာင္က်သြားသည္ ။ “အင္း အင္း ” သူမသတိရလာေတာ့ ေခါင္းအနည္းငယ္မူးေနသည္။ သူမရင္ခြင္တစ္ခုထဲေရာက္ေနသည္။ ထုိကုိယ္ရနံ႕ကား သူမအလြန္ရင္းႏွီးေနေသာရနံ႕။ သူမရင္ေတြလႈပ္ရွားလာသည္။ အိမ္မက္မ်ား မက္ေနတာလား။ သူမမ်က္လုံးကုိ မရဲတရဲ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္သည္။ ဟင္႕႕ ျဖစ္ေရာ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား။ “ကုိ႕႕႕႕ကုိႀကီး” “ကုိႀကီးကုိခြင့္လႊတ္ပါ ညီမေလးရယ္။ ကုိႀကီး အားလုံးကုိသိသြားပါျပီ ညီမေလးရယ္။ ညီမေလးအနားကေန ေသသည္အထိ မသြားေတာ့ဘူး” “သားနဲ႔သမီးေရ ေဖေဖတုိ႔သြားျပီေနာ္” ” သူငယ္ခ်င္းေရငါလစ္ျပီ သိလား” အခန္းျပင္မွ ေဖေဖနဲ႔သူငယ္ခ်င္း ခုိင္ခ်ဳိမာအသံၾကားရေတာ့ အုိ နန္းငယ္ရွက္လုိက္တာေလ။ ဘယ္လုိကေန ဘယ္လုိျဖစိကုန္မွနိးမသိေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကုိႀကီးရင္ခြင္မွာ မ်က္ႏွာအပိျပီး နန္းငယ္ငုိရတာ ဝမ္းနည္းလုိ႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဝမ္းသာလြန္းလုိ႔ ငုိရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္ဟူ၍သာ…… ျပီးပါျပီ။