October 16, 2024

အိုး နဲ႔ ၾကိဳး

 ေနာင္ရဲ တစ္ေယာက္ အမိေျမနဲ႔ ေဝးေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေသာ္လည္း မိန္းမနဲ႔ ကေလးကို အမိေျမမွာပဲ ထားေစကာ တိုင္းတပါးမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ဘဝကို ႐ုန္းကန္ေနသည္။ ဒီေရာက္တာ ၾကာေတာ့လည္း အလုပ္ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးေနသည္။ ဒီထဲမွာမွ ေကာင္ေလး ႏွင့္ ေကာင္မေလး တစ္တြဲက သူႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ ရင္းႏွီးသည္။ ေသာၾကာေန႔မ်ိဳးဆို အလုပ္ၿပီးသည္ႏွင့္ အျပင္အတူတူထြက္ကာ စားက်သည္။ တခါတရံ ေနာင္ရဲအိမ္၊ တခါတေလ သူတို႔ အိမ္မွာ အရက္ အတူေသာက္ၾကေသးသည္။ ဒီကလူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ ဒီလို မေနၾကေပ။ သူတို႔ဘာသာ သီးသန႔္ ေနထိုင္တာ မ်ားသည္။ မိသားစု၊ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ေဝးေနသည့္ ေနာင္ရဲ အဖို႔ေတာ့ သူ႔အတြက္ မိသားစုပင္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက ရာထူးတိုးကာ တျခားေနရာကို သြားရသည္။ ဒီမွာေတာ့ မထူးဆန္းသည့္ ဓေလ့ပင္။ မိသားစု အတူမေနက်ပဲ အလုပ္က်ရာ ေနရာကို သြားၾကသည္။ ပိတ္ရက္က်မွ အတူဆုံက်ေပါ့ေလ။ ေကာင္ေလး မရွိေတာ့လည္း ေနာင္ရဲႏွင့္ အသြားအလာေတာ့ မပ်က္။ ညဘက္ အိမ္မွာ မဆုံတာက လြဲရင္ေပါ့။ တစ္ရက္မွာ ေကာင္မေလးဆီကေန သတင္းၾကားရသည္။ သူတို႔ ၂ ေယာက္ ကြာရွင္းေတာ့မည္တဲ့။ ဟိုမွာ ေကာင္ေလးက ေနာက္တစ္ေယာက္ ရသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႔ဘက္က အမွား ျဖစ္လို႔လည္း ေကာင္မေလးကို ေလ်ာ္ေၾကးေပးၿပီး ကြာရွင္းျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘယ္လိုမွ ညႇိႏွိုင္းလို႔ မရေတာ့တဲ့ အေျခအေနပင္။ သို႔ႏွင့္ ေနာင္ရဲ ကိုယ္တိုင္ပဲ တရား႐ုံး အသြားကို အေဖာ္လိုက္ကာ စီစဥ္ေပးရသည္။ ေကာင္ေလးႏွင့္ ဆုံေတာ့လည္း ေကာင္ေလးက မ်က္ႏွာမေကာင္း။ သူမ်ားအေရးကိစ္စမို႔ မစူးစမ္းခ်င္ေတာ့။

     ကြာရွင္းၿပီးသြားေတာ့လည္း ေကာင္မေလးက ေငးေငးငိုင္ငိုင္ ျဖစ္ေနသည္။ အသက္ ၂၈ ႏွစ္အရြယ္ တည္ၿငိမ္စ ျပဳေနကာမွ အိမ္ေထာင္တစ္ခု ၿပိဳကြဲသြားေတာ့ သူလည္း အေတာ္ ခံစားရေပမည္။ သို႔ေပမယ့္ ေကာင္မေလးကို ေဖးေဖးမမေတာ့ မကူညီရဲ။ ပတ္ဝန္းက်င္ အျမင္မွာ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္နိုင္သလို ေကာင္မေလးကလည္း တစ္မ်ိဳးထင္သြားမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ပင္။ ဒီလိုနဲ႔ ၃ လ ေလာက္ ၾကာေတာ့လည္း ေကာင္မေလးက ငိုင္ေနတုန္း။ ေနာင္ရဲလည္း ေကာင္မေလး စိတ္ဓါတ္ကို ျပန္ျမႇင့္တင္ေပးရမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ကာ အစီအစဥ္ တစ္ခု ဆြဲရသည္။

     ဒီလိုနဲ႔ ပိတ္ရက္ တစ္ရက္မွာေပါ့။ မနက္ ေစာစီးစြာ အျပင္ထြက္ၿပီး ေကာင္မေလးရွိရာကို ဦးတည္လိုက္သည္။ ေကာင္မေလးဆီ အရင္ ဖုန္းဆက္ရမည္။ ဒီမွာက ႀကိဳတင္အေၾကာင္းမၾကားဘဲနဲ႔ သူမ်ားအိမ္ကို သြားလည္လို႔ မရေပ။

” ဟဲလို…”
” ေဟ့… မဂၤလာ မနက္ခင္းပါ… မင္း အိပ္ရာက နိုးၿပီလား… အိပ္ရာက မထေသးတဲ့ အခ်ိန္ ဖုန္းေခၚမိသြားရင္ ေဆာရီးပါေနာ္..”
” အင္း… ရပါတယ္… ငါ နိုးေနၿပီ…”
” မင္း ဒီေန႔ ဘာအစီအစဥ္ေတြ ရွိလဲ… ဘယ္သြားစရာေတြ ရွိေသးလဲ…”
” ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဘာမွ မရွိဘူး… ဘာျဖစ္လို႔လဲ…”
” မရွိဘူးဆိုရင္ မင္းရဲ့ အားလပ္ရက္ ျဖစ္တဲ့ ဒီေန႔ကို ငါ့ကို ေပးပါလား… မင္းတို႔ နိုင္ငံက စကားအရဆို ငါနဲ႔ date လုပ္ပါလား…”
(ခဏမၽွ အသံတိတ္သြားသည္)
” အင္း… ေကာင္းၿပီေလ… ငါလည္း တစ္ေယာက္ထဲ ပ်င္းေနတာနဲ႔ ဘယ္မွ မသြားျဖစ္ဘူး… ဘယ္ေတာ့ လာမလဲ…”
” ခဏေလး… ငါ အခု ထြက္လာေနၿပီး… ေနာက္ထပ္… ၅… ၄… ၃… ၂… ၁…”
တင္း…….ေတာင္
” ဖုန္းခဏကိုင္ထားေနာ္… အိမ္ေရွ႕မွာ လူလာေနလို႔…”
” အိုေခ…”

     တံခါးပြင့္လာသည္။ ေကာင္မေလးက အိပ္ရာထကာစ ကပိုကရိုႏွင့္ လက္ထဲမွာ ေကာ္ဖီခြက္ ကိုင္ထားသည္။ ေနာင္ရဲကို ေတြ႕ေတာ့ အံ့အားသင့္သြားဟန္ျဖင့္
” ဟင္… နင္ ေတာ္ေတာ္ ေနာက္တာပဲ… ငါက နင္လို႔ မထင္မိဘူး…”
” အံ့ၾသသြားလား… ေနာက္တစ္ခု အံ့ၾသသြားေအာင္… ေရာ့”

    အေနာက္က ဖြက္ယူလာသည့္ ႏွင္းဆီပန္းစည္းကို ေပးလိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက ထပ္ဆင့္အံ့ၾသသြားကာ ေပ်ာ္ရႊင္သြားဟန္ျဖင့္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္ ဟု ေျပာသည္။ သို႔ႏွင့္ ေနာင္ရဲလည္း လမ္းထိပ္က ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးေတြ ေစာင့္ေနမည္ဟု ေျပာကာ ထြက္လာလိုက္သည္။ ေနာက္ နာရီဝက္ေလာက္မွာ ေကာင္မေလး ေရာက္လာသည္။ သို႔ႏွင့္ မနက္စာ အတူ စားၾကသည္။ ေနာင္ရဲက ေကာင္မေလးကို သူ႔အတြက္ အခ်ိန္ေပးတာကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္သည္။ ေကာင္မေလး ေပ်ာ္ေနပုံပင္။ မနက္စာ စားၿပီးေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ သြားၾကည့္ၾကသည္။ ေဟာလိဝုဒ္ကား ႏွင့္ သူတို႔လူမ်ိဳးကား ဘယ္ဟာၾကည့္မလဲဟု စဥ္းစားရခက္ေနကာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူတို႔လူမ်ိဳးကားကို ေအာက္ကေန အဂၤလိပ္စာတန္းထိုးတာေလး ၾကည့္ျဖစ္သြားသည္။ ႐ုပ္ရွင္ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ဗိုက္မဆာေသးတာနဲ႔ပဲ bowling ဘိုးလ္လင္း သြားပစ္ၾကသည္။ တခါတခါေတာ့ ေကာင္ေလး အေၾကာင္း စဥ္းစားမိၿပီး ငိုင္ ငိုင္သြားတတ္သည္။ ၂ နာရီေလာက္ၾကာေအာင္ ကစားၿပီးေတာ့မွ ေန႔လည္စာ စားၾကသည္။ ေကာင္မေလးက သူ ေကၽြးမည္ဟု ဆိုသျဖင့္ ညစာက ေနာင္ရဲက တာဝန္ယူေၾကာင္း ေျပာလိုက္သည္။ ေလၽွာက္လည္က်ေတာ့လည္း ကုန္က်ေငြကို တစ္ေယာက္ တစ္ဝက္ အကုန္အက်ခံသည္။ ဒီနိုင္ငံက လူေတြက ဘယ္အရာမွ လြယ္လြယ္ႏွင့္ မယူသလို လြယ္လြယ္ႏွင့္လည္း မေပးတတ္။ ဗိုက္အရမး္ဆာေနေသာေၾကာင့္ အသားကင္ သြားစားရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ စိတ္ဓါတ္က်ေနေသာေၾကာင့္ အစားအစာ သိပ္မစားျဖစ္ေသာ ေကာင္မေလးက အခု သူႏွင့္ထိုင္ကာ အသားကင္ကို အားပါးတရ စားေနသည္။ bowling ကစားထားေသာေၾကာင့္ ဗိုက္ဆာေနမည္မွာ အမွန္ပင္။ ေန႔လည္စာ စားၿပီးေတာ့ shopping သြားမည္ game center သြားမည္ဟု ေျပာသည္။ ေဈးဝယ္စင္တာ အကုန္ ပတ္ေမႊသည္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ဝယ္လာသည္။ ေရေမႊးေကာင္တာ တစ္ခုသြားကာ ေရေမႊး သြားဆြတ္ေသးသည္။ အသားကင္အနံ့ေပ်ာက္ေအာင္ဟု ေျပာကာ ရယ္ေနသည္။ game center ကိုလည္း သြားကာ ေသနတ္အတူပစ္က်သည္။ အ႐ုပ္ေကာက္က်သည္။ သူတို႔ရိုးရာ ဗုံတီးက်သည္။ ကားေမာင္းက်သည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ေတာ့ ေငးငိုင္တာေတြ မရွိေတာ့။ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ ညီမကို ၾကည့္ၿပီး ၾကည္ႏူးေနတဲ့ အစ္ကိုတစ္ေယာက္အလား ခံစားရသည္။

     သို႔ႏွင့္ ညစာကိုေတာ့ သူတို႔ရိုးရာ စားေသာက္ဆိုင္ေလးမွာ စားလိုက္သည္။ ရိုးရာစားေသာက္ဆိုင္ကို ခမ္းခမ္းနားနားသပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး ျပင္ဆင္ထားသည္။ ေအးေအးေဆးေဆးလည္း စကားေျပာလို႔ ရတဲ့ ေနရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စကားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာျဖစ္သည္။ အခု သူ႔အသက္က ၂၈ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အလုပ္ပတ္ဝန္းက်င္ကေန ေနာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္တစ္ခုေတာ့ ျဖစ္မယ္ မထင္ဟု ေျပာသည္။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေအာင္သြယ္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကို ဆက္သြယ္ထားေၾကာင္း ေျပာသည္။ ၿပီးမွ လူခ်င္းဆုံကာ အခ်င္းခ်င္း အကဲျဖတ္ date လုပ္ၿပီးမွ ေရွ႕ေရးဆက္ေတြးက်မည္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာအျမင္မွာေတာ့ ဒါ မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ ထင္ခ်င္ ထင္ေနလိမ့္မည္။ သူတို႔ လူမ်ိဳး အယူအဆကိုက ေလာကႀကီးမွ လူ ရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္ တစ္ေယာက္ထဲ မေနသင့္။ ေရရွည္ အသက္ႀကီးလာရင္ ပိုအထီးက်န္မွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အရြယ္ ရွိတုန္း အိမ္ေထာင္ဘက္ ရွာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ေနာင္ရဲလည္း အကူအညီ လိုက ေျပာေစခ်င္ေၾကာင္း၊ တစ္ေယာက္ထဲ အထီးမက်န္ေစခ်င္ေၾကာင္း၊ ဘဝကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနသင့္ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခုတိုင္ပင္ခ်င္တာနဲ႔ ဖုန္းဆက္လို႔ ရေၾကာင္းလည္း ေျပာလိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက ဘာပဲလိုလိုလား ဟု ျပန္ေမးသည္။ ေနာင္ရဲက ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္လို႔ ေျပာေတာ့ ေကာင္မေလးက ျပဳံးသြားသည္။ ညစာ စားၿပီးေတာ့ ဝယ္လာတဲ့ အထုပ္အပိုးေတြကို ကူသယ္ေပးရင္း ေကာင္မေလးကို အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔သည္။ ရထားစီးကာ သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘူတာမွ တဆင့္ အိမ္ကို လမ္းေလၽွာက္ျပန္က်ျခင္း ျဖစ္သည္။ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ အထုပ္အပိုးေတြကို ေကာင္မေလးဆီ လက္လႊဲေပးရင္း ျပန္မည္ဟုဆိုကာ ႏႈတ္ဆက္ ထြက္လိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက ေနာင္ရဲနာမည္ကို လွမ္းေခၚသည္။ ဒီေန႔အတြက္ ေက်းဇူးအရမ္းတင္ေၾကာင္း၊ ေနာင္ဆိုရင္ သူ လန္းလန္းဆန္းဆန္း ေနမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီေန႔ အရမ္းေပ်ာ္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာသည္။ ေနာင္ရဲကလည္း သူ႔ကို အခ်ိန္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း၊ သူလည္း ေပ်ာ္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္ထြက္ေတာ့ မေမ့နဲ႔ေနာ္ ဆိုတဲ့ အသံၾကားရသည္။ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ဘာပဲလိုလို ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ေနာ္ တဲ့။ ေနာင္ရဲကလည္း ရက္စ္ဆာ ဟု ဆိုကာ အေလးျပဳ ဟန္ လုပ္လိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ရယ္ကာ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာလာသည္။

     ထိုေန႔မွ စကာ ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ ေကာင္မေလးက ျပန္လည္ လန္းဆန္းလာသည္။ အသက္ ျပန္ဝင္လာသည္ဟု ဆိုရမည္။ ေန႔ခင္းဘက္ ထမင္း အတူစားခ်ိန္ဆိုလၽွင္လည္း ေအာင္သြယ္ကုမ္ပဏီက ဆက္သြယ္ေပးတဲ့ ေယာက်္ားေလးေတြ ပုံကို ျပၿပီး ေနာင္ရဲႏွင့္ တိုင္ပင္သည္။ သြားေတြ႕ၿပီးလၽွင္လည္း အေၾကာင္း ျပန္ေျပာသည္။ ဘယ္အခ်က္ေတြကိုေတာ့ျဖင့္ သူ မႀကိဳက္ေၾကာင္းေပါ့။ တစ္ရက္ရက္ေတာ့ ေတြ႕ပါလိမ့္မည္ဟု ႏွစ္သိမ့္ရသည္။ မႀကိဳက္တဲ့အခ်က္ နည္းတဲ့သူဆိုလၽွင္ေတာ့ လက္ခံသင့္ေၾကာင္း ေျပာရသည္။

     ပိတ္ရက္ တစ္ခုမွာေတာ့ ေနာင္ရဲဆီ ေကာင္မေလးက ဖုန္းလွမ္းဆက္သည္။ ညက်ရင္ ကလပ္ သြားခ်င္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ ေနာင္ရဲက ပိတ္ရက္မို႔ ငါးမၽွားထြက္ေနေသာေၾကာင့္ ညဘက္ အိမ္မျပန္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္သည္။ အခုေတာ့ လမ္းေပၚတြင္ ရွိေသးေၾကာင္း၊ ေနထိုင္ရာၿမိဳ႕ႏွင့္ အတန္ငယ္ ေဝးတဲ့ ေနရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေအးေအးေဆးေဆး ငါးထိုင္မၽွားကာ ညဘက္ အိပ္ၿပီးမွ ေနာက္ရက္ ေအးေအးေဆးေဆး ျပန္လာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက ေနရာေမးေတာ့ ကုမ္ပဏီက လူေတြႏွင့္ သြားေနက်ေနရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေျပာျပလိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက အျပန္ ဂ႐ုတစိုက္ ကားေမာင္းျပန္လာရန္ ေျပာကာ ဖုန္းခ်သြားသည္။

     ေနာင္ရဲလည္း ငါးမၽွားသည့္ေနရာကို အရင္ မသြားေသးပဲ တည္းခိုမည့္ ေနရာကို အရင္သြားကာ အထုပ္အပိုးေတြ ခ်ထားလိုက္သည္။ တည္းခိုေနရာတြင္ပင္ ညစာစားမည္ဟု ေျပာထားလိုက္သည္။ မၽွားလို႔ရလာတဲ့ ငါးမ်ား ထည့္ရန္အတြက္ ေရခဲမ်ားကိုလည္း လိုခ်င္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္သည္။ ဒီလိုေနရာေတြက ငါးမၽွားသူမ်ား တည္းတာမ်ားသျဖင့္ လိုအပ္သည္မ်ားကို စီစဥ္ေပးၾကသည္။ သို႔ႏွင့္ တေအာင့္ေလာက္ နားကာ ငါးမၽွားထြက္ခဲ့သည္။ ငါးမၽွားလို႔ အေကာင္းဆုံးက မနက္ခင္း ၃ နာရီ ၄ နာရီ ဝန္းက်င္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေနရာကို စနည္းနာရန္ ထြက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အရင္ မၽွားေနက် ေနရာကိုပဲ သြားကာ ငါးမၽွားဘို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ရသည္။ အသင့္ဝယ္လာတဲ့ တီေကာင္ေတြကို တစ္ဝက္ ျဖတ္ကာ ငါးမၽွားခ်ိတ္တြင္ တပ္ၿပီး ခပ္ေဝးေဝးကို လွမ္းပစ္လိုက္သည္။ တေအာင့္ၾကာေတာ့ ငါးမၽွားႀကိဳးကို ေရထဲမွ လာဆြဲသလို ျဖစ္သြားသည္။ အလိုက္သင့္ေလး ႀကိဳးကို ေလၽွာ့ေပးလိုက္သည္။ ၿပီးမွ ရစ္လုံးကို ရစ္ကာ ႀကိဳးျပန္ဆြဲရသည္။ ေရထဲမွ ငါးက တခါ အတင္း ျပန္ဆြဲသည္။ နည္းနည္းေလး ႀကိဳးေလၽွာ့ေပးလိုက္သည္။ သူ႐ုန္းတာ အားနည္းသြားမွ ရစ္လုံးကို အျမန္ရစ္ၿပီး ႀကိဳးကို ဆြဲတင္ရသည္။ ပါလာပါၿပီ။ ငါးမၽွားခ်ိတ္မွာ တန္းလန္းႏွင့္ တစ္ေတာင္နီးပါး အရွည္ ရွိေသာ ငါးတစ္ေကာင္ တျဖတ္ျဖတ္ႏွင့္ လူးေနသည္။

    ေဝး…ငါး မိသြားၿပီလား ဟု အေနာက္မွ အသံစာစာ ကို ၾကားလိုုက္ရသည္။ ေနာင္ရဲ အံ့ၾသသြားသည္။ ေကာင္မေလး လိုက္လာတာ  ေသခ်ာတာေပါ့။ ငါလည္း ပ်င္းလို႔ လိုက္လာတာ ငါလိုက္လာလို႔ အေႏွာင့္အယွက္ေတာ့ မျဖစ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္ ဟု ေနာင္ရဲ ေဘးနားတြင္ထိုင္ကာ ငါးျမႇားခ်ိတ္မွ တန္းလန္းျဖစ္ေနေသာ ငါးကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ေမးသည္။ ေနာင္ရဲစိတ္ထဲမွာေတာ့ ငါးမၽွားခ်ိတ္မွာေတာ့ ငါး လာဟတ္ေနၿပီ။ စားမလား လႊတ္ေပးမလား ဆုံးျဖတ္ရေပဦးမည္။ စကားတေျပာေျပာႏွင့္ ငါး အတူ မၽွားၾကသည္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ ငါးမမၽွား။ ေဘးနားထိုင္ကာ ဖမ္းမိတဲ့ ငါးေတြ ျဖဳတ္ေပးၿပီး ေရခဲပုံးထဲ ထည့္ေပးသည္။ မုန႔္စားလိုက္ အေအး ေသာက္လိုက္ႏွင့္ စကားေျပာေနသည္။ ညေန မိုးခ်ဳပ္စျပဳေတာ့ ငါးမၽွားတာကို ရပ္ကာ တည္းခိုရာ ျပန္ရန္ ျပင္ရေတာ့သည္။ သူပါ လိုက္မည္ဟု ေျပာသည္။ သို႔ႏွင့္ တည္းခိုရာ အခန္းကို ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။ လူ ေနာက္တစ္ဦး ထပ္တိုးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းကို လွမ္းေျပာလိုက္သည္။ အခန္း တစ္ခန္း ထပ္တိုးေပးရန္ ေျပာေတာ့ ေဘးနားကေန လွမ္းေျပာသည္။ တစ္ခန္းထဲလည္း ျပသနာ မျဖစ္ပါဘူးတဲ့။ ေမြ႕ယာတစ္ခု ထပ္တိုးခိုင္းလိုက္ပါတဲ့။ ေနာင္ရဲလည္း သူေျပာသလို တည္းခိုခန္းကို ေျပာလိုက္သည္။ ညဘက္ ျဖစ္လာမည့္ အေရးက ေခါင္းထဲ ဝင္လာၿပီး ညီေလးက တင္းသြားသည္။ လမ္းတြင္ စတိုးဆိုင္ငယ္ တစ္ခုဝင္ကာ ညဘက္ ေသာက္ရန္ ဘီယာ၊ ဝိုင္ႏွင့္ ျမည္းစရာ မုန႔္ေတြ ဝယ္လိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက မုန႔္ေတြ ေရြးေနတုန္း ကြန္ဒုံး တစ္ဗူးကို ယူကာ ေကာင္တာတြင္ေပးၿပီး အျမန္ေငြရွင္းလိုက္သည္။ ေကာင္မေလးကလည္း တိုက္ဆိုင္စြာ သို႔မဟုတ္ သိလၽွက္ႏွင့္ပင္ အနားကို ေရာက္လာသည္။ ေကာင္မေလးေရာက္လာေတာ့ ေနာင္ရဲလက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားေသာ အနက္ေရာက္ စက္ကူႏွင့္ ပတ္ထားေသာ အထုပ္ကို ၾကည့္ကာ တစ္ဘက္လွည့္ၿပီး ျပဳံးသြားသည္။ ေနာင္ရဲလည္း မ်က္ႏွာ နီရဲသြားသည္။ ဒီနိုင္ငံမွာက ဒီလို ပစ္စည္းေတြကို သူမ်ား ျမင္ရင္ မသိေအာင္ အဲ့လိုပဲ စက္ကူအနက္ႏွင့္ ထုပ္ေပးေနက်ကိုး။ ေကာင္မေလးက ခပ္တည္တည္ပင္ ပိုက္ဆံရွင္းေနေသာေၾကာင့္ ဒီအတိုင္းပဲ ေနလိုက္သည္။ တည္းခိုခန္း အသြားမွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ဆြံ့အေနသည္။ တည္းခိုးခန္း ေရာက္ေတာ့ ဖမ္းမိတဲ့ ငါးေတြကို အပ္ကာ ဟင္းတစ္ခုခု ဖန္တီးေပးရန္ ေျပာၾကားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အခန္းထဲ သြားကာ အထုပ္အပိုးခ်ၿပီး အပန္းေျဖလိုက္သည္။ တီဗြီကို ဖြင့္ၿပီး ၾကည့္ေနေသာ္လည္း ဘာေတြမွ မသိက်။ ေရပူစမ္း သြားမည္ဟုဆိုကာ တည္းခိုးခန္းရွိ ေရပူစမ္းကို သြားၾကသည္။ ေယာက်ာ္း မိန္းမ ခြဲထားေသာေၾကာင့္ အေပါက္ဝမွာပင္ လမ္းခြဲၾကသည္။ ေရေႏြးေႏြးေလးႏွင့္ စိမ္ေနလိုက္ေတာ့ ပင္ပန္းသမၽွ ေပ်ာက္ကာ လူက လန္းဆန္းလာသည္။ ထို႔အတူ ညီေလးကလည္း ေခါင္းေမာ့လာသည္။ ထို႔ႏွင့္ အခန္းထဲ အျမန္ ျပန္လိုက္သည္။ အဝတ္အစား လဲၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ေကာင္မေလး ေရာက္လာသည္။ သူတို႔ ရိုးရာဝတ္စုံႏွင့္ ဆံပင္စိုတိုတိုေလးက ေနာင္ရဲကို ဆြဲေဆာင္ေနသည္။ ညစာ အတူစားရန္ စားေသာက္ခန္းတြင္ပင္ ေစာင့္ေနမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာကာ ထြက္လာခဲ့သည္။ လမ္းခုလတ္မွာ အႏွိပ္ထိုင္ခုံ ရွိေသာေၾကာင့္ အေႂကြေစ့ ထည့္ၿပီး အေညာင္းအညာ ေျဖလိုက္ေသးသည္။ စားေသာက္ခန္းေရာက္ၿပီး တေအာင့္အၾကာမွာေတာ့ ေကာင္မေလးလည္း ေရာက္လာကာ ညစာ အတူ စားၾကသည္။ အေတြးပင္လယ္ထဲက ကိုပန္းရိုင္း ေျပာသလို ဗိုက္အတင္းျပည့္ေအာင္ စားလို႔ေတာ့ မျဖစ္။ သင့္တင့္႐ုံသာ စားၿပီး အခန္းျပန္လာၾကသည္။ ပိုတဲ့ ဟင္းေတြေတာ့ အခန္းထဲ ယူသြားလိုက္သည္။ အရက္ ေသာက္ရင္း စားရေအာင္ေပါ့။

     အခန္းေရာက္ေတာ့လည္း ၂ ေယာက္သား စကားမေျပာပဲ ေနသျဖင့္ ေနာင္ရဲကပင္ တိတ္ဆိတ္မႈကို ၿဖိဳခြဲလိုက္သည္။ ကဲ… ဘီယာ ေသာက္ရေအာင္… ဒီေန႔ ပင္ပန္းသြားၿပီေနာ္.. ဟု အစပ်ိဳးလိုက္သည္။ ဘီယာဗူးတစ္ဗူးကို ေဖာက္ၿပီး ေကာင္မေလးဆီ လွမ္းေပးလိုက္သည္။ ခ်ီးယားစ္ လုပ္ကာ ဘီယာေသာက္လိုက္ အျမည္း စားလိုက္ႏွင့္ နည္းနည္းၾကာေတာ့ စကားေဖာင္ဖြဲ႕လာသည္။ စကားေတြလည္း ရဲ လာၾကသည္။ ေကာင္မေလးက ေနာင္ရဲကို ေျပာသည္။

ေနာင္ရဲ… နင့္ကို ငါ သေဘာက်တယ္… ငါ အခုေလာေလာဆယ္ အိမ္ေထာင္ဘက္ ရွာေနတုန္း… ဒါေပမယ့္ ငါ အထီးက်န္တယ္ လို႔ ခံစားေနရတယ္… အပြင့္လင္းဆုံး ေျပာရင္ ေသြးသားဆာေလာင္ေနတယ္… ငါ့ေၾကာင့္ နင္ ဘာျပသနာမွ မျဖစ္ေစရဘူး… ဟု ဆိုကာ ေနာင္ရဲ ေပါင္ၾကားကို လာကိုင္သည္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ဝတ္ေလ့မရွိေသာေၾကာင့္ ခပ္တင္းတင္း ျဖစ္ေနေသာ ညီေလးကိုမွ လာကိုင္ေတာ့ ဝုန္းကနဲ ဆက္ကနဲ ေခါင္းေမာ့လာသည္။ ေနာင္ရဲ အနားကို တျဖည္းျဖည္း ကပ္လာကာ ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းျခင္း ခံရလိုက္သည္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ဘာမွ မစဥ္းစားနိုင္။ တုံ႔ျပန္အနမ္းေတြ နမ္းကာ ကိုယ္က ျပန္လည္ တိုက္စစ္ဆင္ရသည္။ အရင္ဆုံး သူ႔ရဲ့ မေျခာက္ေသးတဲ့ ဆံပင္ကို နမး္လိုက္သည္။ ခံစားမႈအဟုန္က ျမင့္လာသည္။ ေနာက္ေက်ာကို သိုင္းဖက္လိုက္ကာ ေက်ာကုန္းကို ပြတ္ၿပီး သူ႔ရဲ့ ရိုးရာဝတ္စုံေလးကို ခၽြတ္လိုက္သည္။ လိမ္ေမာ္သီး အႀကီးစားအရြယ္ နို႔အုံႏွင့္ ပန္းေရာင္သန္းေနတဲ့ နို႔သီးေခါင္းေလးက ဝင္းကနဲ ေပၚလာသည္။ နို႔အုံကို ဆုတ္ကိုင္ကာ နို႔သီးေခါင္းကို ပါးစပ္ထဲထည့္ ဆြဲငုံလိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက ဖီးလ္တအားတက္ကာ ေခါင္းေမာ့ၿပီး သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ေနသည့္ ေနာင္ရဲေခါင္းကို လာဖြေနသည္။ နို႔သီးေခါင္းကို စို႔ေနရာမွ ေကာင္မေလးရဲ့ တင္သားေတြကို ဆုတ္နယ္လိုက္သည္။ သူတို႔ လူမ်ိဳးက ရင္သားႀကီးၿပီး တင္သားက အဲ့ေလာက္မႀကီး။ တင္သားကို ဆုတ္နယ္ရင္းနဲ႔ ညီမေလးဆီ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ေရာက္သြားသည္။ ေကာင္မေလးကို ဖက္ထားရင္းႏွင့္ အေနာက္ကေန သိုင္းဖက္ ထားေသာေၾကာင့္ ညီမေလးဆီ မေရာက္ခင္ တင္သား ႏွစ္လုံးၾကားမွ ျဖတ္ကာ ခေရပြင့္ကို ေရာက္သြားသည္။ နို႔စို႔ေနရင္းႏွင့္ပင္ ခေရပြင့္ကို ရန္ရွာေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ခေရပြင့္ႏွင့္ ညီမေလးၾကားက အသားေျမာင္းေလးကို လက္ႏွင့္ ဖိေပးလိုက္သည္။ ဖိလိုက္ လႊတ္လိုက္လုပ္ရင္း နို႔ ႏွစ္ဘက္ကိုလည္း ဘယ္ျပန္ညာျပန္ စို႔ရင္းႏွင့္ ေကာင္မေလး ဖီးလ္ေတြ တက္လာသည္။ ညီမေလးကို မထိရေသးေပ။ ခဏၾကာေတာ့မွ လက္ခလယ္ကို သုံးကာ ညီမေလးရဲ့ အေျမာင္း တေလၽွာက္ ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။ အရည္ေတြ စိုရႊဲကာ ကပ္ပါလာသည္။ အရည္ရႊဲတာ ေသခ်ာေတာ့မွ ညီမေလးထဲ လက္ခလယ္ကို ထည့္ကာ ေမႊလိုက္သည္။ တအင္းအင္း ႏွင့္ အသံေတြ ထြက္လာသည္။

     ႐ုတ္တရက္ ေနာင္ရဲလက္ကို ဖယ္ၿပီး တြန္းလွဲလိုက္သည္။ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားေသာ ေနာင္ရဲကို ျပဳံးျပကာ ေနာင္ရဲရဲ့ ညီေလးကို သူ႔လက္ဖဝါးႏုႏုေလးေတြႏွင့္ ကိုင္ကာ ထုေပးပါေတာ့သည္။ ဒီျမင္ကြင္းကေတာ့ ဘယ္လိုမွ မေမ့နိုင္သည့္ အျပဳံးေလးပင္ ျဖစ္သည္။ ထုေနရင္းမွ သူ႔ရဲ့ နီရဲေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းလႊာနဲ႔ ညီေလးကို မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ေရခဲေခ်ာင္း တစ္ခုလုံးကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္စုပ္သလိုပင္ တရႊီးရႊီးႏွင့္ စုပ္ပါေတာ့သည္။ ဥ ႏွစ္လုံးကိုလည္း လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားျဖင့္ ပြတ္လိုက္၊ ဆြဲလိုက္၊ ဆုတ္လိုက္ လုပ္ေနသည္။ ညီေလးက သူ႔တံေတြးေတြနဲ႔ ရႊဲနစ္ေနသည္။ ခဏေနေတာ့ ေနာင္ရဲကို ေပးေလ ဟု ဆိုကာ လွမ္းေတာင္းသည္။ ဘာလဲ ဟု ျပန္ေမးေတာ့ ခုဏ စတိုးဆိုင္က ဝယ္လာတဲ့ဟာ တဲ့။ ေနာင္ရဲလည္း ျပဳံးျပကာ အိတ္ထဲက ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ နင္က ႀကိဳတင္ ႀကံစည္ထားတာေပါ့ေလ ဟု ေမးေတာ့ ႀကိဳတင္ ႀကံစည္တာ နင္လား ငါလား လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ဒီေတာ့မွ သူ႔ဘာသာ သေဘာက်ကာ တခိခိ ရယ္ေနသည္။ ခဏ ဟု ဆိုကာ ေနာင္ရဲေပါင္ၾကားထဲကေန ကုန္းထၿပီး သူ႔အိတ္ရွိရာကို လမ္းေလၽွာက္သြားသည္။ တတုန္တုန္ႏွင့္ နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီ ျဖစ္ေနေသာ အိုး ပါးပါးေလးက သူကို ရယ္ျပသြားသေယာင္။ အိတ္ထဲကေန တစ္ခုခုကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ေနာင္ရဲဆီ ျပန္လာၿပီး ျပသည္။ သူ႔လက္ထဲ ပါလာတာက ကြန္ဒုံးဗူး ေသးေသးေလး။ ခိခိ..ဟုတ္တယ္..ငါက အရင္ထဲက ႀကံစည္ၿပီး လာတာ တဲ့ အေျပာေလးက အသဲခိုက္ေစသည္။ ကြန္ဒုံး တစ္ခုကို ထုတ္ကာ ဆြဲထုတ္မည္ လုပ္ၿပီးမွ သူ႔ကို လွမ္းေျပာသည္။ ငါ့ကို ယက္ေပးဦး တဲ့။ ေနာင္ရဲ အႀကိဳက္ေပါ့ေလ။ ညီမေလးမွာ ဝန္းရံထားတာက မဟာၿမိဳင္ေတာ မဟုတ္ဘူး။ ျခဳံပုတ္မဟုတ္ဘူး။ ေျပာင္ရွင္း ဂတုံးလည္း မဟုတ္ဘူး။ အေမႊးေတြကို ခပ္ပါးပါးေလး ခပ္ေရးေရးေလးထားကာ ရိတ္ထားတဲ့ ေရႊခ႐ုေလးေပါ့။ ညီမေလးၾကားထဲမွာမွ ျပဴတစ္ ျပဴတစ္ ျဖစ္ေနေသာ အစိေလးကို ပါးစပ္နဲ႔ ဆြဲစုပ္လိုက္သည္။ အ ဟု ေအာ္သံေလးက တိုးတိုးေလး။ ၿပီးမွ အေျမာင္းတေလၽွာက္ကို အေပၚေအာက္ ဘယ္ညာ ေနရာစုံေအာင္ လၽွာနဲ႔ ယက္သည္။ အရည္ေတြႏွင့္ တံေတြးေတြ ေရာကာ ေရႊခ႐ုက ေျပာင္ဝင္းေနသည္။ သူ အားရေအာင္ အယက္ခံၿပီးမွ ေနာင္ရဲေခါင္းကို လွမ္းဆြဲကာ အေနာက္ကို လွဲေစလိုက္သည္။ ေထာင္မတ္ေနေသာ ညီေလးကို ကြန္ဒုံး စြပ္ကာ အေပၚကေန ခြထိုင္ၿပီး သူ႔ရဲ့ ညီမေလးထဲ တအစ္အစ္ တရစ္ရစ္ သြင္းထည့္ေနေတာ့သည္။ သူတို႔ ထိုညက ၄ ခ်ီ လုပ္ျဖစ္သည္။ မနက္ မိုးလင္းေတာ့လည္း ငါးမၽွား မသြားျဖစ္။ ေသြးသားဆန္ဒကို အခ်င္းခ်င္း ျဖည့္ဆည္းေပးေနၾကသည္။ အျပင္လမ္းမွာလည္း စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕ကာ ေျပာဆိုၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲမွာေတာ့ ကတိစကားတစ္ခု ထားခဲ့ၾကသည္။ ေနာင္ရဲက အမိေၿမ မျပန္မခ်င္း၊ ေကာင္မေလးက ေနာက္အိမ္ေထာင္ မက်မခ်င္း ဒီလိုေလးပဲ ဆက္ေနသြားရေအာင္ ဟုပင္။

     အိုးခ်င္းထား အိုးခ်င္း ထိတယ္ပဲေျပာေျပာ၊ ႀကိဳးခ်င္းထား ႀကိဳးခ်င္း ၿငိတယ္ပဲေျပာေျပာ။ ဒီအိုးနဲ႔ ဒီႀကိဳးကေတာ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ထိၾက ၿငိၾကဦးမွာပင္ ျဖစ္သည္။

ခင္တဲ့
ေနာင္ရဲ (ဇန္နဝါရီ၊ ၂၀၁၇)