by ဂျစ်တူး ချစ်ဖူးသွားပြီ
ရေးသူ – မြင့်ထွေး (ရတနာပုံ)
“အင့် .. အမေ့ .. ကျွတ် .. ကျွတ် .. ကောင်းကောင်း .. ကောင်းတယ်ကွယ် “
“နာ … နာလေးဆောင့် .. ဆောင့် … အင်း … ဟုတ်ပြီ .. အမေ့ .. ရီးှ.. ကျွတ် … ကျွတ် .. ဟုတ်ပြီ .. “
“အင့် … အား … ဟင်း … အင်း .. မောင်လေး … မမ .. မမတော့ .. မင်း … မင်း လီးကြီးကို စွဲ .. စွဲသွားပြီကွာ .. အင့် .. ဟုတ်ပြီ … အင့် … “ ရမ္မက်သွေးတွေ ယှက်ဖြာနေသော မတင်ရီ မျက်နှာကြီးမှာ အလွန် စွဲမက်နှစ်သက်စရာ ကောင်းလှသည်။ ကာမရာဂပြင်းထန်လှသော မျက်နှာကို ကြည့်၍ ဂျစ်တူးစိတ်တွေ ပ၍ို ပ၍ို ပြင်းထန် တက်ကြွလာသည်။ သည်တော့ မာန်ဖီနေသော ကျားရိုင်းတစ်ကောင်ပမာ ဆောင့်ချက်တွေက ကြောက်ခမန်းလလိ ပြင်းထန်လာသည်။ အချက်တစ်ရာခန့် ဆောင့်ပြီးသောအခါ မတင်ရီ တစ်ကိုယ်လုံး ကြိုးနှင့် အတုတ်ခံလိုက်ရသလို တင်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူမ လက်နှစ်ဖက်က ဂျစ်တူး လက်နှစ်ဖက်ကို တင်းနေအောင် ကုတ်ဖက်ထား၏။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး လေဟာပြင်ထဲ မြောက်တတ်သွားသလို ဖြစ်ကာ ဟင့်ကနဲ ဟင့်ကနဲ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါသွားပြီး စောက်ရေများကို တပျစ်ပျစ် ဒလဟော ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။
စောကျဖုတျအတှငျး ကွှကျသားတှကေ အားနှငျ့ ညှဈထညျ့လိုကျသောအခါ ထိုညှဈလိုကျသော အခိုကျနှငျ့ လီးကို နှုတျလိုကျသောအခိုကျမာှ တိုကျဆိုငျသှားသညျ။ ဒဈဆံကွီးတဈခုလုံး ကဉြျကနဲ ဆိမျ့တကျသှားပွီး လီးခြောငျးတဈခုလုံး ကွှလာသညျ။ အားနှငျ့ ပွနျဆောငျ့အထညျ့တှငျ ဂစြျတူးတဈကိုယျလုံး ဓါတျလိုကျသလို တုနျခါသှားပွီး လရပေူတှေ ပနျးထုတျကုနျ၏။ ထိုအခိုကျသညျ ကာမသုခ အပွညျ့အဝ ရရှိသော အခိုကျဖွဈ၍ အလှနျထူးခွားသော ကာမအရသာကွီးကို အကောငျးဆုံး ခံစားလိုကျရပါတော့သညျ။ ဂစြျတူး တဈကိုယျလုံး မတငျရီ ကိုယျပေါျ မှောကျကသြှားသညျ။ မတငျရီ၏ ပေါငျနှဈခြောငျးမှာလညျး တှေဲ လာငျးကွီး ကသြှားသညျ။ သူမလကျနှဈဖကျကလညျး ဘေးသို့ ဗရမျးဗတာကွီး ပဈကသြှားတော့သညျ။ ဂစြျတူးက သူ့လီးတနျကွီးကို မတငျရီ စောကျခေါငျးထဲသှငျးမွုပျရငျး မှိနျးနသေညျ။ စောကျဖုတျ အတှငျးသားတှကေ ဒုတျကနဲ ဒုတျကနဲ လှုပျနသေညျကို သူ့လီးတနျကွီးက တဆငျ့ သိနရေသညျ။ သူဖတျဖူးထားသော စာအုပျတှထေဲက အတိုငျးဆိုလြှငျ မိနျးမတှေ ဆန်ဒွုပညျ့ဝ၍ ပွီးဆုံးလြှငျ ဖွဈလေ့ဖွဈထေ့ ရှိသော သဘာဝ လက်ခဏာဟု နားလညျလိုကျသညျ။ သူတို့နှဈယောကျ လိုးနကွေသညျမှာ တဈနာရီကြောျကြောျ ရှိခွဲ့ပီ။ ဂစြျတူးက တောငျဘကျအဝငျပေါကျထိပျတှငျ ခြိတျထားသော နံရံကပျ နာရီကို ကွညျ့လိုကျရာ ၂နာရီ ၄၅မိနဈ ရွှိပ။ီ အငျတိုကျအားတိုကျ လိုးလိုကျရသဖွငျ့ လူလညျး အတောျပငျပနျးသှား၏။ မတငျရီဆိုလြှငျ ယခုအခြိနျထိ မကြျလုံးစုံမှိတျ၍ မှိနျးနဆေဲ ဖွဈသညျ။ တဈခါမှ မတှေ့ကွုံ မခံစားဖူးသော ကာမအရသာကွီးကို လှတျလှတျလပျလပျ စိတျရှိလကျရှိ ခံစားလိုကျရသဖွငျ့ ဂစြျတူးမှာ အလှနျကြနေပျနသေညျ။ ပငျပနျးနှမျးနယျသညျ့တိုငျ ကနြျးမာသနျစှမျး သှေးအားတှေ ပွညျ့လြှမျးနသေညျ့အရှယျမို့ စောကျခေါငျးအတှငျးရှိ လီးတနျကွီးမှာ မာနျကွှထောငျထလာပွနျ၏။
နှေး ထှေးနူးညံ့သော စောကျဖုတျ အငှေ့ဓါတျကလညျး တဈဖနျ နိုးကွှလာစရေနျ အားပေးအားမွှောကျ ထောကျပံ့လြှကျ ရှိသညျ။ ဂစြျတူးက ကိုယျကို အနညျးငယျမတျ၍ လကျနှဈဖကျထောကျကာ မတငျရီ မကြျနှာကို အုပျမိုး၍ ကွညျ့လိုကျသညျ။
၃၅-နှဈအရှယျ အအိုပငျ ဖွဈသောျလညျး မတငျရီ မကြျနှာက စှဲမကျဖှယျ ကောငျးလှ၏။ မကြျနှာကြ အခြိုးအစား လှပပွီး အဖြားလုံးသော နှာတံ၊ ညို့အားကောငျးလှသာ မကြျဝနျး၊ ဆေးမဆိုးဘဲ သှေးရောငျ လှှမျးနသော စိုပွနေီထှေးသော နှုတျခမျး၊ ထိုပငျကိုယျရှိပွီး မကြျနှာလှလှပေါျတှငျ ကာမရာဂ အရောငျအသှေးတှေ ခယြျမှုနျးလိုကျသောအခါ ပို၍ တပျမကျနှဈသကျစရာ ဖွဈသှားပါတော့သညျ။ ကာမဆန်ဒတှေ ပွညျ့ဝ၍ အားရ ကြနေပျနသေော မကြျနှာအမူအရာကို တစိမျ့စိမျ့ကွညျ့ရငျး ဂစြျတူးတဈယောကျ ကိလသောရာဂမီးတှေ တငွီးငွီး တောကျလောငျလာပွနျ၏။ ကိလသောရာဂစိတျတှထေလေ စောကျခေါငျးထဲ မွုပျဝငျနသေော လီးတနျကွီးက ကွှသထကျကွှလေ ဖွဈနသေညျ။ မကြျစိအစုံမှိတျ၍ မှိနျးနသေညျ့တိုငျ စောကျခေါငျးထဲက ထူးခွားမှု အခွအေနကေို မတငျရီ အစအဆုံး သိနပေါသညျ။ ဂစြျတူးက အားနှငျ့ညှဈ၍ လီးတနျကွီးကို (၃)(၄)ခါ လောကျ တငျးတငျးပွရာ မတငျရီက မှေးစငျးထားသော မကြျလုံးအစုံကို အားယူဖှငျ့ကွညျ့ရငျး – “ဟှနျ့ .. လှနျလှပါလား မမ ခစြျလငျလေးရယျ “ ဤသို့ မပငျှ့တပှငျ့ ဆို၏။
“ခစြျတာကိုး မမရဲ့ “
“အံမယျ .. ဘာခစြျတာလဲ .. လီးနဲ့ထိုးပွီး လိုးတာကိုမြား ခစြျတယျလို့ ခေါျသတဲ့လား .. ဟငျး .. ဟငျ့ “ မတငျရီက ခပျထေ့ထေ့ ခပျငေါ့ငေါ့ ပွောသညျ။
“ဒါပေါ့ … မမရ .. မညားခငျ ရညျးစားစကားပွော .. လကျကလေးကိုငျ .. ကိုယျလုံးလေးဖကျ .. ပါးကလေးနမျး .. ညားပွီးတော့ လိုးကွတာပဲ မဟုတျလား .. တဈခြို့ဆို ညားတောငျ မညားသေးဘူး .. ဗိုကျပေါျနပွေီ .. အဲဒီတော့ .. ခစြျတယျဆိုတာ .. တကယျတော့ ဒါလုပျကွခငြျလို့ မဟုတျလား .. “
“အဟငျး… ဟငျး “
ဂစြျတူးက ပါးစပျနှငျ့ ပွောရုံတငျမကဘဲ သူ့လီးကွီးနှငျ့ လေးငါးဆယျခကြျခနျ့ ဆောငျ့ပွသညျ။
“ဖှတျ .. ဖှတျ .. ဖှတျ .. ဖှဈ .. ဖှတျ .. ဖှတျ “
“အငျ့ … အား .. အငျ့ .. အား … အငျ့ … အငျ့ .. “
“အို … အငျး … အို …. အို .. နေ .. နပေါအုံးဟဲ့ …မမ ခွထေောကျက တနျးလနျးကွီး ဖွဈနတေယျ .. မငျးပေါငျကွီးနဲ့ ဖိထားတော့ နာလိုကျတာ .. ကြှတျ .. ကြှတျ .. ဆိုးကို ဆိုးလှနျးတယျ .. မငျးလီးကွီး ခဏနှုတျလိုကျအုံး .. တကယျထဲ .. “
“ဒီလူဆိုးလေး အခစြျကို ခံခငြျလို့ မမ ဒီဘကျ ရောကျလာတာ မဟုတျလား … “ ဂစြျတူးက ထိုသို့ပွောရငျး သူ့လီးကွီးကို ဆှနဲ ှုတျလိုကျသညျ။ လီးတနျကွီးက စောကျဖုတျထဲက ကြှတျထှကျလာပွီး အထကျသို့ မတျ၍ တဆတျဆတျတောငျနသေညျ။ စောကျဖုတျထဲ ကိနျးအောငျးထားပွီး မို့လားမသိ လီးတနျကွီး တဈဝိုကျတှငျ ယှကျသမျးနသေော သှေးကွောကွီးတှမှော ယခငျကထကျ သိသိသာသာ ဖောငျးကွှနသေညျ။
အရပွေားက ဒဈတဈဆုံးထိ လနျနပွေီး ဒဈဆီဖူးကွီးမှာ နီညိုရောငျသနျးပွီး စောကျရတေို့ဖွငျ့ စိုရကှှဲာ ဝငျးပွောငျတငျးကားနေ၏။ ဂစြျတူးတဈယောကျ သူ့လီးကွီးကို ကွညျ့၍ အလှနျအားရ ကြနေပျနသေညျ။ မတငျရီလို တဏှာရာဂအားကွီး ပွငျးထနျလှသော မိနျးမတဈယောကျကို ယိုငျလဲသှားအောငျ ဖွိုနိုငျသညျ့လီးဖွဈ၍ ပေါ့သေးသေး မဟုတျကွောငျး တှေးမိကာ သူ့မကြျနှာမှာ ပွုံးရိပျသနျးသှားသညျ။
“အောျ .. မမခွထေောကျကို ခုတငျပေါျ တငျပေးအုံးလေး .. ကစြျ .. တကထဲ “ တကယျပငျ နှမျးလနြပွေီ ဖွဈ၍ မတငျရီက စိတျမရှညျစှာ ပွောလိုကျသညျ။
“အောျ .. အောျ … ဆောရီး .. ဆောရီး .. “ ဂစြျတူးက ခုတငျအောကျတှငျ တှေဲ လာငျးကနြသေော မတငျရီ ခွထေောကျနှဈခြောငျးကို မ, ပွီး တငျပေးလိုကျသညျ။ မတငျရီကလညျး ရှိသမြှ အားနှငျ့ သူ့ကိုယျကို ရှေ့သို့ကော့ထိုးလိုကျသညျ။
စောကျဖုတျဖောငျးဖောငျးကွီးက သူ့လီးဒဏျကွောငျ့ ခပျဟဟလေး ဖွဈနသေညျ။ စောကျရတှေကေလညျး ဖငျကွားထိအောငျ စီးကနြသေညျ။ စောကျဖုတျအကှေဲ ကွာငျး ထိပျရှိ စောကျစိကွီးမှာ အညိုရောငျသနျး၍ ငေါကျတောကျကွီး ပွူးထှကျနသေညျ။
စောကျဖုတျကွီးကို ကွညျ့ရငျး ဂစြျတူးလီးတံကွီးမှာ ပို၍ပို၍ တငျးတောငျ့တောငျ မတျလာသညျ။ ဂစြျတူးက ပကျလကျဖွဈနသေော မတငျရီကို တဈစောငျးဖွဈအောငျ ပွငျပေးလိုကျသညျ။ မတငျရီတဈယောကျ ဂစြျတူးကို မကြျစောငျးတဈခကြျ ထိုးကွညျ့ရုံမှအပ ဘာမှ မပွောနိုငျတော့ပါ။ ပွောလညျး မပွောခငြျ။ ဒီမီးက သူမ မှှေးခဲ့တဲ့ မီးမဟုတျပါလား။ ပွီးတော့ ဒီမီးအလောငျခံခငြျသူကလညျး သူမပငျ။ ထို့ကွောငျ့ မှောကျလိုမှောကျ၊ လှနျလိုလှနျ၊ ဂစြျတူး ပွုသမြှ အသာပငျ ငွိမျခံနလေိုကျသညျ။ တဈစောငျးကှေးထားလိုကျသောအခါ ဝိုကျကားမို့မောကျသော တငျဆုံဝငျးဝငျးဖှေးဖှေးကွီးက ခုံးခုံးကွီး ကွှတကျလာသညျ။
ဂစြျတူးက သူဖတျဖူးထားသညျ့ အပွာစာအုပျထဲကအတိုငျး ပုဇနှ ျတုတျကှေးလိုးနညျးဖွငျ့ လိုးရနျ ရညျရှယျ၍ ယခုကဲ့သို့ မတငျရီကို တဈစောငျးအနအေထားဖွဈအောငျ ပွုပွငျပေးလိုကျခွငျး ဖွဈသညျ။ ဖငျအိုး ဝငျးဝငျးအိအိကွီးနှဈမာှှ က အကျကှေဲ နသညျ။ ဂစြျတူးက မတငျရီဖငျဝနငျှ့ သူ့လီးအံကဖြွဈအောငျ ဖငျဆုံကွီးကို ပှေ့ယူလိုကျသညျ။ သညျတော့ ဖငျဆုံထှားထှားအိအိကွီးက ခုတငျစောငျးကို အနညျးငယျစှနျး၍ ထှကျလာသညျ။
စောကျဖုတျဖောငျးဖောငျးကွီးက ပေါငျနှဈလုံးကွားတှငျ ညှပျကာ နောကျသို့ခုံးခုံးကွီး
ပွူးတဈထှကျလာသညျ။ ဂစြျတူးက သူ့ဒဈဆံပွဲကွီးဖွငျ့ စောကျဖုတျနှှုတျခမျးသားကွီး နှဈလှှာကို ထိုးခှလဲိုကျပွီး စောကျခေါငျးအပေါကျထဲ မသှငျးသေးဘဲ ထယျထိုးသလို လြှောတိုကျပေး၏။ ဒဈဆံကွီးနှငျ့ စောကျစိအငုတျကွီးတို့ မကွာမကွာ ပှတျတိုကျမိရာ မတငျရီ တဈကိုယျလုံး တှနျ့ကနဲ တှနျ့ကနဲ လူးခါသှားသညျ။ ဤကဲ့သို့ အားရကြနေပျအောငျ ဆော့ဆှကစားပွီးမှ စောကျဖုတျအကှလဲမျးကွောငျးအတိုငျး
လြှောဆငျးလာပွီး အရှိနျနှငျ့ ဖိသှငျးလိုကျသညျ။ စောကျဖုတျကွီး တဈခုလုံး ရှအာပှထနသေညျ့တိုငျ၊
ပေါငျတံတုတျတုတျကွီး နှဈခြောငျးနှငျ့ ဖိညှပျထားသညျက တဈကွောငျး၊ အရှိနျအားနှငျ့ တိုးဝငျလာသညျဖွဈ၍ တဈကွောငျး ပူကနဲ နငျ့ကနဲ ခံလိုကျရသညျ။ “အား … အား … ရီးှ … ကြှတျ … ကြှတျ …. ရီးှ .. အမေ့ .. “ မတငျရီ နှုတျဖြားက ညီးသံသဲ့သဲ့ ထှကျသှား၏။ လီးကွီးအဆုံးထိ နဈဝငျသှားသောအခါ မတငျရီ ဒူးကောကျကှေးကွားတှငျ ဘယျလကျကိုထောကျ ကြောပွငျဘေးတဈဖကျတှငျ ညာလကျကို ထောကျကာ အသှငျးအနှုတျ စတငျပွုလုပျပါတော့သညျ။
“ဖှဈ .. ဖှဈ … ဖှတျ .. ဖှိ .. .ဖှိ … ဖှဈ .. “ “ဖှဈ … ဖှဈ … ဖှတျ … ဖှိ .. ဖှိ … ဖှဈ … “ လီးတံကွီး ဆှအဲနှုတျတှငျ စောကျဖုတျအုံကွီးက စူကွှလာပွီး၊ လီးတံကွီး နှဈသှငျးလိုကျသောအခါ ရှုံ့ခြိုငျ့နဈဝငျသှား၏။
“ဖှိ … ဖှိ … ဖှဈ … ဖှတျ … ဖှတျ … ဖှိ .. “
“ဖှိ … ဖှိ … ဖှဈ .. ဖှတျ … ဖှတျ … ဖှိ .. “
တစ .. တစ အောငျ့အားတှကေ ပွငျးထနျလာသညျ။ မတငျရီ တဈကိုယျလုံး တသိမျ့သိမျ့ လှုပျခါနသေညျ။
(၇) လကျမခှဲခနျ့ရှညျသော လီးဖွဈ၍ အသှငျးအနှုတျ ပွုလုပျရသညျမှာ ဆို့ဆို့ပု့ပို့ ထိထိမိမိ စီးစီးပိုငျပိုငျ ရှိလှသညျ။ ဂစြျတူးက ဖငျကွောကွီးတှေ ရှုံ့ခှကျသညျအထိ အသားကုနျ ကွုံးကွုံးဆောငျ့သညျ။ ကာယအားရော အတှငျးအားပါ ကောငျးလှသူမို့ ဆောငျ့ခကြျတှကေ ထိမိ၏။ အခကြျတဈရာခနျ့ ခပျပွငျးပွငျး ဆောငျ့ပွီးနောကျ အားစိုကျလှနျးလြှငျ ပ၍ို ပငျပနျးကွောငျး စောစောကပငျ သငျခနျးစာ ရထား၏။ သညျတော့ ခပျမှနျမှနျလေး ဇိမျနှငျ့ ဆောငျ့ပေးပွနျသညျ။ မတငျရီခမြာမှာလညျး မဆိုစလောကျ နာကငြျရုံမှအပ အလှနျ့အလှနျ ကောငျးလှနျးလှသော ကာမအရသာကွီးကို တမွှငျးမွှငျး ဇိမျနှငျ့ ခံစားနရေ၏။
နူးညံ့သော စောကျဖုတျအတှငျးသား၊ နုထှားသနျမာလှသော လီးတနျ၊ သဘာဝအလြောကျ တစိမျ့စိမျ့ထှကျနသေော စောကျရညျကွညျမြားက နှဈဦးနှဈဝလုံး၏ (မထေုနျသံခါသ) ကာမစပျယှကျခွငျးအလုပျကို ကကြျသရေ မဂငျ်လာ ရှိလှစှာ အထောကျအကူပွုနပေါတော့သညျ။ ကာမဘုံသားမြားအဖို့ ရှှငေရှေ တနာ စညျးစိမျဥစ်စာ ရာထူးအာဏာတှေ အဘယျမြှ ပွညျ့စုံကွှယျဝပါစေ ကာမသုခခေါျ ကာမဂုဏျ ဟာတာတာ ဖွဈလြှငျ ဘဝအနာကွီး နာလြှကျ လူဖွဈကြိုးမနပျ ဖွဈရတတျသညျ။ စညျးစိမျဥစ်စာ ရတနာရှှငေေေှ တှ ပွညျ့စုံပေါမြားခွငျးကွောငျ့ မာနဘဝငျ တကျကွှခှငျ့သာရှိပွီး၊ ဟဒယဘဝငျ ရှှငျမွူးလြှကျ အခစြျရမ်မကျ၏ ထူးခွားသော အမွိုကျအရသာကိုမူ ခံစားခှငျ့ ရမညျမဟုတျပေ။ ကာမဆန်ဒတှေ မပွညျ့ဝ၍ နှလုံးသားထဲ ဒေါမနူမီးတှသော လောငျမွိုကျခံနရေသညျဖွဈရာ
လောကငရဲတဈမြိုးပငျ ဖွဈတော့၏။ သူတောျကောငျးတို့အမွငျမှာ ကာမကိစ်စသညျ ညဈညမျးစုတျပဲ့သော လုပျရပျဖွဈသညျကား မနှ ၏ျ ။ သို့သောျ ထိုသူတောျကောငျးတို့သညျ ကာမ၏ အပွဈနှငျ့ ညဈညမျးမှုတို့ကို ဘဝပေါငျးမြားစှာ အလေ့အလာပွုပွီးမှ
သိကွားခွငျး ဖွဈသညျ။ ထိုသို့ ကာမ၏ အပွဈနှငျ့ ညဈညမျးမှုကို စေ့စေ့ငှငှ သိမွငျ ပယျခှာနိုငျသော ပုဂိုလျအရအေတှကျမှာလညျး သတ်တဝါ အသခြေ ၤအနန်တထဲမှ တဈဦးတဈလမြှေသာ ဖွဈသညျ။ ကာမ၏ နယျပယျသတ်တိမှာ ဤမြှအထိ ကယြျဝနျးနကျရှိုငျးလှ၏။ သတ်တဝါ၏ မူလဗီဇဓါတျကိုက အသိဉာဏျကငျးမဲ့မှုနှငျ့ တှယျတာတပျမကျမှုတို့ ဖွဈကွသညျ။ ထိုသဘာဝတို့သညျ စိတျ၏အနကျ စိတျ၏အမွုတပေငျ ဖွဈတော့သညျ။ ယခု .. ကာမဘုံသား မနုူသားကောငျမြား ဖွဈကွသညျ့ မတငျရီနှငျ့ ဂစြျတူးတို့မာှ စိတျရှိတိုငျး ကာမအရသာကို ခံစားခှငျ့ရနကွေသညျဖွဈရာ လူ့ဘဝကို အရသာထူးသူမြားဟု ကာမတဏှာ နယျပယျဖကျမှ ခေါျဆိုလိုက ခေါျဆိုနိုငျသညျ။ တိုးတကျသော ကမ်ဘာကွီးတှငျ ဆငျ့ပာှ းတိုးတကျလာသော ဝေါဟာရ ပညတျတှကွေောငျ့ ထူးဆနျးသော ဘဝပွသနာတှေ တိုးပှားလာရသညျ။ ပညတျမာယာကှနျယကျသညျ မနုူလူသားတှကေို
သောကပရိဒဝေ ဒုက်ခ ဒေါမနူမီးတှေ တောကျလောငျစခေ့၏ဲ ။ တဏှာရာဂ အရငျးခံသော အခစြျသညျလညျး ဒုက်ခမီးကို တောကျလောငျစသေညျကား မနှ ၏ျ ။ ထိုဒုက်ခမီးသညျပငျ ကာမသတ်တဝါ မနုူပိုးဖလံတို့အတှကျ ရှှရေောငျဖနျဆငျးထားသော မာယာထောငျခြောကျကွီး ဖွဈနပေါသညျ။
ကာမညှှတျကှငျးက လှတျကငျးအောငျ ရုနျးမထှကျနိုငျသေးသမြှ ထိုမာယာ ထောငျခြောကျကွီးသညျပငျ မနုူသားကောငျတို့အတှကျ အလှနျပြောျမှှေ့ နှဈခွိုကျစရာ ကောငျးသော အသိုကျအမွုံကွီး
ဖွဈနပေါတော့သညျ။ အဓိက ဆိုလိုသညျမှာ ဖမိုတို့၏ ပငျမအရငျးခံ အခစြျဓါတျ၊ ကာမဓါတျခြို့တဲ့လြှငျ လောကီအမွငျ၊ လောကီရေးရာ လောကီရှုဒေါငျ့ဘကျက လူဖွဈရှုံးသညျဟု တညျ့တညျ့ကွီး ဆိုလိုကျခငြျပါတော့သညျ။ ယခုလူဖွဈရကြိုး နပျသူနှဈဦးတှငျ တဈဦးက ခုတငျပေါျမှာ ကနျ့လနျ့ဖွတျ တစောငျးအနအေထားဖွငျ့
ကာမအရသာထူးကို မေ့မေ့မူးမူး ခံစားရယူနသေလို၊ တဈဦးက မတျတပျရပျလြှကျ
ဖွေးဖွေးမှနျမှနျဆောငျ့ကာ ကာမအရသာထူးကို ခံစားရယူနေ၏။ အခစြျလှနျ ကာမကိစ်စတှငျ ခြိနျခငှ ျလြှာညီမြှသော အပေးအယူကိစ်စတဈရပျ ကိနျးအောငျးနသေညျမှာ အလှနျဆနျးကွယျလှ၏။ ယခု မတငျရီနှငျ့ ဂစြျတူးတို့မာှ သူတပွနျ ကိုယျတပွနျ အပေးအယူမြှနကွေသညျ။ ဤကဲ့သို့ ဆနျ့ကငြျဘကျ ဖိုမတဈစုံ၏ ကာမအပေးအယူမြှတခွငျးကို မထေုနျသံဝါသပွုခွငျး (ဝါ) ကာမစပျယှကျခွငျးဟု ခေါျသညျ။ မတငျရီတဈယောကျ ကာမစညျးစိမျထူးကွီးကို မွိနျမွိနျယှကျယှကျကွီး ခံစားနရောမှ သူမ၏ ဆူဖွိုးနုညကျသော ကိုယျအထကျပိုငျးကို ပကျလကျလှနျလိုကျသညျ။ တငျဆုံအောကျပိုငျးကိုမူ စောစောက တစောငျးအနအေထားအတိုငျးပငျ ထား၏။ ကိုယျအထကျပိုငျးနှငျ့
အောကျပိုငျးကို လိမျဖယျရှဲ့စောငျးသလို ဖွဈသှားသညျ့အတှကျ အထကျပိုငျးရှိ ပေါငျတံတဈခြောငျးက မပွောပလောကျရုံ အနညျးငယျဟသှားသညျ။ မတငျရီ လကျနှဈဖကျကလညျး ဘေးသို့ကားထှကျသှား၏။ နှုတျဖွငျ့ ဖှငျ့မပွောသောျလညျး မတငျရီ၏ ကာယဝိညတျအမူအယာက နို့ကို ကိုငျစခေငြျသညျ့အတှကျ ပွသလာသော အမူအယာဖွဈကွောငျး ဂစြျတူး အလိုလို သိလိုကျသညျ။ ထို့ကွောငျ့ .. ထောကျထားသော လကျနှဈဖကျကို တငျးအိမို့မောကျနသေော နို့အုံဖှေး ဖှေး
နုနုကွီးနှဈမှှာပေါျသို့ ပွောငျးတငျလိုကျသညျ။ ညီမြှသော အဆီအသားတို့နငျှ့ ပေါငျးစပျဖှဲ့စညျးထားသော
နို့ကွီးနှဈလုံးက ဆူဖွိုးနုရှနသေညျ။ ဂစြျတူးက လကျညိုးနှငျ့ လကျမကို ဝိုကျကားပွီး နို့အုံကွီး၏ အရငျးမှကိုငျ၍ အထကျသို့ ပငျ့တှနျးကာ အားရပါးရ ဆုတျခြပှေတျသပျပေးရငျး လကျနှငျ့ ညှဈညှဈကွညျ့သညျ။ ထိုအခါ .. နို့ကွီးနှဈလုံးမှာ
ဝငျးအိတငျးပွောငျလာပွီး နို့သီးခေါငျးခေါငျးညိုညိုလေးက ထောငျမတျလာသညျ။ မှနျမှနျကွီး ဆောငျ့ဆောငျ့လိုးနလြှေကျကပငျ ကိုယျကိုကိုငျး၍ ငုံ့စို့ပွဈလိုကျသညျ။
“ပွှတျ … ပွှတျ … ပွှတျ … ပွှတျ .. ပွှတျ .. “
“ပွှတျ … ပွှတျ … ပွှတျ … ပွှတျ .. ပွှတျ .. “
စို့လညျးစို့၊ လြှာဖွားဖွငျ့လညျး မှှဆှေပေးလိုကျရာ ယားကွှတုနျခါသော ကာမဓါတျလှိုငျးကွီးတဈခု မတငျရီ တဈကိုယျလုံး ဖုံးလှှမျးသှားသညျ။ ထိုကာမလြှပျစဈလှိုငျးကွီးသညျ ကာမဗဟိုအကွောမြား စုဝေးပေါငျးဆုံရာ စောကျဖုတျအုံကွီးဆီသို့ ဂိတျဆုံးအပွီးသတျ ရပျနားသှားသညျ။ ထိုအခါ … စောကျဖုတျလှိုဏျခေါငျးတဈခုလုံး လှုပျခတျတုနျခါသှားပွနျ၏။ ထိုတုနျခါမှု လှိုငျးဂယကျက တဈကိုယျလုံးရှိ ရမ်မကျသှေးတှကေို ဆူပှကျနိုးထစပွေနျ၏။ ဂစြျတူးက အဆကျမပွတျ ဒလစပျ ဆုတျခြေ စို့ပေးနရော ကာမရာဂ လှိုငျးဂယကျတှလေညျး ဒလစပျ ပှကျထနတေော့၏။
ကာမပငျလယျပွငျတှငျ ကိလသော ရမ်မကျမုနျတိုငျးတို့ အဟုနျပွငျးစှာ တိုကျခတျပတေော့မညျ။ သို့ဖွဈရကား .. မတငျရီ၏ ဇီဝဓါတျအစုအဝေး ရပု ျခန်ဓာတညျးဟူသော ဝတ်ထုကာမနှငျ့ တဏှာရာဂတညျးဟူသော ကိလသောမဓါတျမှ ဇောတညျးဟူသော ရဲရငျ့တကျကွှမှု၊ အငမျးမရမှုတှေ ပှငျ့ကနျလာတော့သညျ။ ထိုမှတဆငျ့ ..
တဏှာရာဂမာနျတှေ ပွငျးပွထကျသနျလာတော့၏။ ထိုအခါ .. ခပျမှနျမှနျလေး
ဆောငျ့ဆောငျ့လိုးပေးနသေညျကိုပငျ အားရကြနေပျခွငျး မရှိတော့ .. အားမလိုအားမရ ရိုးတိုးရှတကွီး
ဖွဈလာသညျ။ ထို့ကွောငျ့ … သူမ ဖငျဆုံကွီးကို အားရပါးရ ကော့၍ ကော့၍ ခံလာသညျ။ စောကျဖုတျကွီးကို ညှဈ၍ ညှဈ၍ တငျးခံသညျ။ မတငျရီ၏ ရမ်မကျဇောကွှသညျ့ ဆန်ဒရာဂကို ဂစြျတူး သဘောပေါကျသှား၏။ သညျတော့ နို့ကွီးနှဈလုံးကို အခွမှေ တငျးတငျးရငျးရငျး ထိထိမိမိကွီး ဆုတျကိုငျလြှကျ အသားကုနျ ကြုံး၍ကြုံး၍ ဆောငျ့တော့သညျ။
“ဖှတျ … ဖပျ … ဖှတျ … ဖပျ … ဖှတျ … ဖပျ … ဖှတျ … ဖပျ “
“အီ … အငျ့ … အား … အ … ရှီး … အီ … အငျ့ … အား … အ … ရီးှ … “
စောကျဖုတျနှငျ့ လီးတှေ့ထိသံ၊ ရမ်မကျလှှမျးသော ညီးညူသံ၊ ခုတငျလှုပျသံ၊ ပွငျးထနျသော အသကျရှူသံတို့ဖွငျ့ တဈခနျးလုံး ဗွောငျးဆနျ ပှကျညံနပေါတော့သညျ။ ဂစြျတူးက ယောကြျားတို့၏ စှမျးရညျ သတ်တိကို အစှမျးကုနျ ပွသသညျ့အနဖွေငျ့ မီးကုနျယမျးကုနျ ကြုံးကြုံးပွီး တအားဆောငျ့လိုးနသေလို ..
မတငျရီကလညျး မိနျးမတို့၏ ဂုဏျရညျကို ပီပီသသ ပွခငြျလှနျးလှသဖွငျ့ ကော့၍ တဈမြိုး၊ ဆောငျ့၍ တဈဖုံ ဝိုကျညှဈ၍ တဈနညျး မငွီးရအောငျ ခံနပေါသညျ။
“ဖှတျ … ဖှတျ .. ဖတျ … ဖှတျ .. ဖှတျ … ဖှတျ … ဖှတျ .. ဖတျ … ဖှတျ .. ဖှတျ … “
“အငျ့ … အ … အား … အမေ့ …. အငျ့ … ကြှတျ … အငျ့ … အ … အား … အမေ့ …. အငျ့ … ကြှတျ … “ ဆောငျ့ခကြျပေါငျး တဈရာကြောျသောအခါ နှဈဦးစလုံး ဘယျလိုမှ ထိနျးခြုပျနိုငျစမှ ျး မရှိကွတော့ဘဲ သုတျရညျပူတှေ ပွိုငျတူ ပနျးထှကျကုနျတော့သညျ။
ခေါငျးမော့၊ ခါးမတျပွီး လညျပငျးကွောကွီးတှေ ထောငျထလာသညျအထိ သုတျရတှေကေို ညှဈထုတျပွီးသောအခါ ဂစြျတူးကိုယျလုံးကွီးက မတငျရီကိုယျပေါျ မှောကျကသြှားတော့သညျ။ မိနဈပေါငျးမြားစှာ ကွာသညျအထိ မှိနျးနလေိုကျ၏။ မှိနျးလို့အားရပွီးနောကျ ဂစြျတူးနာရီကွညျ့လိုကျသောအခါ (၃)နာရီ (၄၅)မနိ ဈ ရွှိပ။ီ မခာှ ခငြျ ခှာခငြျဖွငျ့ မတငျရီကိုယျပေါျမှ ခှာလိုကျပွီး နှေးထှေးစိုစတျှသော စောကျဖုတျအခေါငျးအတှငျးဝယျ ငွိမျသကျစှာ ကိနျးအောငျးနသေော သူ့လီးတနျကွီးကို ဆှနဲ ှုတျလိုကျသညျ။
“ဗှတျ … ဗှပျ … ဗှပျ … ဘှတျ … ဘူ …. ဗှတျ “
လသေံတှနှေငျ့ ရောနှော၍ လီးတနျကွီးက ကြှတျထှကျလာသညျ။ သညျတဈခြီတှငျ သူ့လီးကွီးမှာ မာနျကသြှားပုံရသညျ။ မတငျရီ၏ စောကျဖုတျကွီးကို အလေးပွု ဦးညှှတျသညျ့ အလား ပေါငျကွားထဲတှငျ တနျးလနျးကွီး ငိုကျဆငျးနသေညျ။ အခုတော့ တကျကွှဇောထနျသော ရမ်မကျစိတျတှလေညျး ငွိမျသကျသှားသညျ။ စိတျတိုငျးကြ ထငျသလို စားသောကျပွီးနောကျ ဝအီသှားသညျ့အလား၊ စိတျတှငျးက
အေးဆေးတညျငွိမျသှားသညျ။ တဈကြော့ပွနျ ကြော့လြှငျ တောျတောျလေး အရှိနျယူရမညျ ဖွဈသညျ။ တဈကြော့ပွနျလိုသော စိတျလညျး တဒငျ်ဂကငျးဆိတျသှားပုံရသညျ။ ဂစြျတူးက မတငျရီ၏ တစောငျးကှေးထားသော ဖငျအုံကွီးဘေးတှငျ ခွတှေေဲ လာငျးခရြငျး ထိုငျနသေညျ။ တဈကိုယျလုံး လေးလံထိုငျးမှိုငျးသှားသညျ။ စောစောပိုငျးက အငမျးမရ တပျမကျခဲ့သော ဖငျဆုံကွီးကိုပငျ ကွညျ့လို ကိုငျလိုစိတျ ပါးလှပျသှား၏။ မတငျရီခမြာလညျး အတောျလေး အခွအေနဆေိုးသှားသညျ။ ထရမှာကိုပငျ အားပွတျသလို ဖွဈနေ၏။ ဒီအတိုငျးသာ ခွပွေဈလကျပွဈ နလေိုကျခငြတော့သညျ။ သို့သောျ .. ဂစြျတူးက သူမရဲ့တရားဝငျ လငျယောကြျားမဟုတျ။ ထိုအတှေးအသိက မတငျရီစိတျထဲ ဝငျရောကျလာသညျ။
စောစောက ဘာကိုမှ မတှေးမိ၊ ပွငျးထနျသော ရာဂရမ်မကျဇောက မောဟစောငျကို ခွုံလြှကျ လူ့အသိတရား၊ လူ့ကငြျ့ဝတျတရားမြားကို အမှောငျခြ ဖုံးလှှမျးထား၏။ တဏှာရာဂသညျ သူ့အလိုလို
ပွညျ့ဝသှားသဖွငျ့ တဒငျ်ဂငုတျလြှိုးပြောကျကှယျသှားသညျ။ အခုလို .. စိတျအလိုဆန်ဒ ပွညျ့ဝကြနေပျပွီးကာမှ ပကတိအခွအေနကေို သဘောပေါကျ နားလညျလာတော့၏။ တဈစောငျးအနအေထား ဖွဈနသေော သူမအောကျပိုငျးကို ပကျလကျလှနျလိုကျသညျ။ လူတဈကိုယျလုံး ရိုကျခြိုးခံထားရသလို ဖွဈပွီး အလှနျပငျပနျး နှမျးနယျနသေညျ့အတှကျ မတငျရီနှုတျဖြားက ငွီးသံသဲ့သဲ့ ထှကျသှား၏။
“အငျး … အငျ့ … အငျး …. ကြှတျ … ကြှတျ … “ သညျတော့မှ ဂစြျတူးတဈယောကျ နောကျသို့ လှညျ့ကွညျ့မိတော့သညျ။ သူ့မကြျလုံးတှကေ စောစောကလို အရောငျမလကျတော့။ သာမာနျအရာဝတ်ထုတဈခုကို သာမနျကွညျ့ရုံမြှသာ ဖွဈတော့၏။ မတငျရီက လကျတဈဖကျကို မွှောကျ၍ ပှေ့ထူပေးရနျ ဟနျအမူအယာပွတော့မှ သူမလကျကိုဆှ၍ဲ ပခုံးမှ ပှေ့မထူပေးလိုကျ၏။ နှမျးလြှသောအကွညျ့ မကြျဝနျးတို့ဖွငျ့ မတငျရီက ဂစြျတူးကို ကွညျ့၏။ ပွီးတော့ ..
ကြနေပျစှာ ပွုံးသညျ။
“ကဲ … ကမြရဲ့လူစှမျးကောငျး လငျတောျမောငျလေး .. ကြနေပျပလား ဟငျ .. “ ဤသို့ ပွောရငျး ဂစြျတူးလညျပငျးကို သိုငျးဖကျကာ နမျးလိုကျသညျ။ ပူလောငျသော အနမျးမဟုတျသညျကို ဂစြျတူး ခစံ ား သိရှိလိုကျသညျ။
“လငျ” ဆိုသော စကားကို စောစောက သာယာကြနေပျမိသလောကျ အခုတော့ ဂစြျတူး လနျ့ဖတြျသှားသညျ။ သူ့အဖွဈက မတငျရီ၏ လငျငယျဘဝသို့ ရောကျရှိသှား၏။ မတငျရီ၏ လငျငယျမှာ ဂစြျတူး ဖွဈသှားသညျ။ မတငျရီနှငျ့ ဂစြျတူးတို့မှာ မတငျရီ ယောကြျားမရှိခိုကျ ကွာကူလီ မြောကျဇာတျခငျး၏။ နောကျမီးလငျး ၂ပါးသှား ကပွကွ၏။ ကွိုကျကုနျးပွဇာတျ ခငျးကွသညျ။ ဂစြျတူးတဈယောကျ ကွာကူလီ မယားခိုးဘဝသို့ ရောကျရှိသှားသောျ သူ့အဖွဈကိုတှေးမိကာ ခေါငျးနပနျးတှေ ကွီးထှကျသှားသညျ။
“မမကတော့ ဟောဒီမောငျလေးကို အရမျးခစြျ အရမျးစှသှဲားပွီကှာ .. နောကျလဲ အခုလို အားရပါးရ လိုးပေးနောျ .. နောျလို့ .. “
မတငျရီက ပါးစပျကလညျးပွော၊ လကျကလညျးအောကျသို့ မာနျကြ ငိုကျဆငျးနသေော လီးတနျကွီးကို ခပျဖဖှ ှလေး တယုတယ ဆုပျပေးနသေညျ။ မတငျရီ၏ အဆှဓဲ ါတျအား ကောငျးလှသော သဒ်ဒါရုံနှငျ့ နူးညံ့သော လကျဖဝါးအတှေ့က ဝငျရောကျလာသော ကွောကျစိတျအတှေးတှကေို မောငျးထုတျပဈလိုကျ၏။ အမှနျအားဖွငျ့ ကာယရုပျနမှ ျး၍ စိတျလညျး နှမျးလြ ကြုံ့ငယျသှားခွငျးသား ဖွဈသညျ။ အရိယာသူတောျစငျ မဟုတျသမြှ ကိလသော ကာမစိတျကို အနိုငျယူ လှှမျးမိုးနိုငျသော စိတျဓါတျသတ်တိမြိုး အလှနျရာှ းသညျ။ ဂစြျတူးက မတငျရီခါးကို သိုငျးဖကျထားရငျး –
“မမ တောျတောျ ပငျပနျးသှားလားဟငျ “
“မောငျလေးရော .. “ မတငျရီက ဂစြျတူးအမေးကို မဖွဘေဲ ပွနျမေးလိုကျ၏။
“အငျး “
ဂစြျတူးက အထှအေထူး မဖွဘေဲ “အငျး” တဈလုံးသာ ဖွလေိုကျသညျ။
“အတူတူ မောငျလေးရဲ့ “ မတငျရီ အိမျထောငျသကျ တဈလြှောကျလုံးမှာ တဈခါမှ ဒီလိုအကောငျးကွီး ကောငျးပွီး ဒီလောကျ မပငျပနျးခဲ့ဖူးပါ။
“တကယျ “
“မမ .. မလိမျပါဘူးကှယျ “
“ဟာ .. သတိရပွီ .. နအေုံးမမ “ “အမလေးဟဲ့ .. လနျ့လိုကျတာ “ ဂစြျတူးက အာမဋေိတျသံကွီးဖွငျ့ ဝမျးသာအားရ ပွောလိုကျသောအခါ ပငျပနျးနှမျးလနြခေိုကျမို့ မတငျရီ တကယျပငျ လနျ့ဖွနျ့သှားသညျ။
“ဒီလို မမရ .. တဈည ဦးလေးနဲ့ ဒေါျဒေါျတို့ လိုးနကွေတာကို ခြောငျးကွညျ့မိတယျ .. တောျတောျကွာတာပဲ .. ဒေါျဒေါျဆိုရငျ မမလိုပဲ မြော့နတောပဲ .. အဲဒီတော့ .. ဦးလေးက သူ့ခေါငျးရငျး ကွှကျလြှောကျပေါျမှာ
တငျထားတဲ့ ပုလငျးထဲက အရတှေကေို တဈခှကျစီ ငှဲ့ပွီး သောကျကွတယျ .. ပွီးတော့ တဈခြီပွနျခကြွတယျလေ .. အမယျ .. ဒေါျဒေါျ အပေါျကတောငျ တကျပွီး ခပြေးတာဗြ .. ဒါနဲ့ .. နောကျရကျတှကြေ .. ကြှနျတောျလဲ အဲဒီပုလငျးကို ဖှငျ့ပွီး နမျးကွညျ့တယျ .. တောအရကျနံ့ထှကျနတေယျ .. ဒါပမေယျ့ အရောငျက အဖွူရောငျ မဟုတျဘူး .. သှေးရောငျ .. ပွီးတော့ ဘာကောငျရဲ့ လဥနဲ့ လီးတနျလဲ မသိဘူး .. အဲဒီ ပုလငျးထဲမှာ စိမျထားတာ .. အဲဒါ .. ကြှနျတောျ သှားယူမယျ “ ဂစြျတူးက ပွောပွောဆိုဆို ထိုငျနရောမှ ဗွုနျးကနဲ ထလိုကျပွီး၊ အပေါျထပျတကျသှားသညျ။ ဂစြျတူးစကားကွောငျ့ မတငျရီ ရငျထိတျသှား၏။ ဒီဆေးတှတေိုကျပွီး တဈခြီထပျခမြယျဆိုရငျ ဒုက်ခဟု တှေးလိုကျမိ၏။
နောကျတဈခြီမြား ထပျခမြညျဆိုလြှငျ မတငျရီတဈယောကျ ကိုယျ့ခွထေောကျနှငျ့ကိုယျ မပွနျနိုငျဘဲ
ပှေ့ထုတျရမညျ့ကိနျး ဖွဈတော့သညျ။ သို့သောျ .. ဘာပွောပွော၊ လူတဈကိုယျလုံး နုံးခှနေပွေီဖွဈ၍ ဂစြျတူးပွောသညျ့ ဆေးကိုတော့ သောကျခငြျသညျ။ အရကျသောကျလြှငျ သှေးကွှ စိတျပြောျကွောငျး မတငျရီ သိထားသညျ။ မကွာခငျမာှ ပငျ ဂစြျတူးတဈယောကျ ဖနျခကျှနှဈလုံးနှငျ့ ပုလငျးကိုငျ၍ ရောကျလာသညျ။ ဖနျခကျှအပွညျ့နီးပါးထညျ့၍ မတငျရီကို သောကျခိုငျးသညျ။ ပွီးတော့ .. သူလညျး သောကျသညျ။
တောအရကျနံ့သာမက လူပြံတောျ သှေးဆေးနံ့နငျှ့ အခွားအနံ့တဈမြိုးပါ သငျးသငျးပြံ့ပြံ့လေး ထှကနသေညျ။ ရငျခေါငျးထဲ ပူဆငျးသှားပွီး တဈကိုယျလုံး နှေး ထှေးရှိနျးမွသှားသညျ။ လူလညျး သိသိသာသာ ပေါ့ပါး လနျးဆနျးသှားသညျ။
ဆေးအရကျက သိသိသာသာပငျ အစှမျးပွလြှကျ ရှိသညျ။ တဈကိုယျလုံး နှေး ထှေးလာရုံမြှမက ပါးပွငျတဈခုလုံး သှေးရောငျလှှမျးသှားသညျ။ “သောကျဦးမလားဟငျ … မမ “ မတငျရီ သောကျလိုကျခငြျသေးသညျ။ သို့သောျ နှဈခကျှ အပွညျ့ထညျ့လိုကျသဖွငျ့ ပုလငျးက သိသိသာသာသာ ဟောကျထှကျသှားသညျ။ လြော့နသေော ပုလငျးကိုကွညျ့၍ ဂစြျတူး ပွသနာတကျမညျစိုးကာ –
“သောကျတော့ သောကျခငြျတယျ . ဒါပမေဲ့ မောငျလေး ဦးလေး ရိပျမိသှားရငျ ပွသနာတကျမှာစိုးလို့ “
“ဟာ .. ရတယျ .. ဒါက ခေါငျးရငျးက ပုလငျး မဟုတျဘူး .. ကြှနျးသတေ်တာကွီးထဲမှာ သိမျးထားတဲ့ ပုလငျး .. အမြားကွီးပဲ .. ရာခြီပွီးတော့ ရှိတာ .. ဒီပုလငျး လြော့တာလောကျကို ဦးလေး မသိနိုငျပါဘး မမရာ ..
ရော့ .. သောကျ “ ဂစြျတးက ဖနျခကျှထဲ လောငျးထညျ့ပွနျသညျ။ တဈဝကျလောကျ ရောကျသောအခါ ..
“တောျ .. တောျပွီ မောငျလေး .. မြားရငျ မူးကုနျလိမျ့မယျ .. အတိုငျးအဆနဲ့ပဲ ကောငျးတယျ .. မငျးလဲ ဒီလောကျဆို တောျတော့ “ အခုတောငျ ရဈတဈတဈ၊ ကွှတတ ဖွဈလာပွီ ဖွဈ၍ အမူးလှနျလြှငျ ပွသနာတှေ အကွီးအကယြျ တကျကုနျပလေိမျ့မညျ။ အရကျနှငျ့ ရမ်မကျသညျ ကမ်ဘာ့မဟာမိတျဖွဈကွောငျး အတှေ့အကွုံ နုနယျသညျ့ ဂစြျတူးထကျ မတငျရီက ပိုသိ၏။ ဂစြျတူးက မတငျရီ ပွသလောကျပငျ သူ့ခှကျထဲ ထညျ့လိုကျသညျ။
နှဈယောကျသား ပွိုငျတူ မော့ခလြိုကျကွသညျ။ ပွီးတော့ တဈယောကျမကြျနှာတဈယောကျ ကွညျ့ရငျး ပွုံးလိုကျကွ၏။ နှဈယောကျစလုံး စိတျတှေ မွူးကွှလာသညျ။ စောစောက ပငျပနျးနှမျးနယျမှုတှေ ဘယျဆီမြား ပြောကျကှယျကုနျပွီ မသိ။
နှဈယောကျလုံး၏ မကြျလုံးအစုံမှာ အခစြျရညျ အခစြျသှေးတို့ဖွငျ့ ပွညျ့လြှမျး စိုလကျလာ၏။ ဂစြျတူးက မတငျရီကို ပှေ့ဖကျပွီး နှုတျခမျးအစုံကို ပွငျးပွငျးရှရှ နမျးစုပျလိုကျသညျ။ မတငျရီကလညျး ဂစြျတူးကို ပွနျဖကျထား၏။ ဂစြျတူးလကျတှကေ ပေါငျကွားရှိ စောကျဖုတျကွီးပေါျသို့ ရောကျလာပွနျသညျ။ ခပျဖဖှ ှလေး ပှတျပေးနစေဉျ မတငျရီ သတိဝငျလာပွီး ဂစြျတူးလကျကို ဆှဖဲ ယျကာ —
“တောျ .. တောျအုံးကှ မောငျလေး .. မဆငျမခွငျလုပျလှနျးရငျ ပွသနာတှေ တကျကုနျမယျ .. ဒီနေ့အဖို့ ဒီလောကျဆို ကြနေပျတော့နောျ .. ပွီးတော့ အခြိနျလဲ အတောျကွာသှားပွီ .. မမ ထမငျးဟငျးတညျ .. အဝတျလြှောျ ရခြေိုးရအုံးမယျ .. သမီးလဲ သူ့အဒေါျအိမျက မကွာခငျ ပွနျလာတော့မှာ လေးနာရီထိုးဖို့ ငါးမိနဈပဲ လိုတော့တယျ “ မတငျရီ စကားတှကေ အကြိုးအကွောငျး ဆီလြောျနသေဖွငျ့ ဂစြျတူး ရှေ့ဆကျမတိုးတော့။ ဒီလောကျ အားရအောငျ လိုးပွီးမှတော့ ကြနေပျသငျ့ပွီဟု တှေးမိ၏။ ကွာကွာဝါးမညျ့သှား အရိုးကွညျ့ရှောငျ ဆိုသညျ့ စကားပုံလညျး ရှိထားသညျ မဟုတျလား။ သို့တိုငျ ဂစြျတးက မတငျရီကို ဖကျထားဆဲတော့ ရှိနသေေး၏။ တဈအောငျ့နမှေ မတငျရီကို မတျတပျရပျစပွေီး မကြျနှာခငြျးဆိုငျ ဖကျထား၏။ ပွီးတော့ ပါးကိုဆှေဲ မာ့ကာ အထပျထပျ အခါခါ နမျးသညျ။ ပွီးတော့ — နီထှေးဖူးအာနသေော နှုတျခမျးအစုံကို အကွာကွီး စုပျသညျ။ မတငျရီ လကျနှဈဖကျကလညျး ဂစြျတူးခါးကို ပွနျဖကျထားသညျ။
စောစောက ငိုကျကနသေော လီးတနျကွီးမှာ အရကျရှိနျနှငျ့ ရမ်မကျအရှိနျကွောငျ့ တဖနျနိုးကွှလာပွနျသညျ။ တဖွညျးဖွညျး ထောငျမတျလာပွနျသညျ။ လီးတနျကွီးက မတငျရီပေါငျကွားရှိ စောကျဖုတျကွီးကို ထိုးကောျပငျ့ထောကျသလို ဖွဈနရော မတငျရီလညျး စိတျတှေ နိုးကွှလာ၏။
“တောျ …. တောျပါအုံး .. မောငျလေးရယျနောျ … “ အကျကှတဲုနျယငျသော အသံဖွငျ့ မတငျရီက ပွော၏။ သညျတော့မှ ဂစြျတူးက ဖကျထားသောလကျကို
ရုတျလိုကျပွီး လူခငြျးခှာလိုကျသညျ။ မတငျရီက ခုတငျခွရေငျးရှိ ထမီနှငျ့ အငျ်ကြ ီကို ကုနျးကောကျနစေဉျ —
“မမ .. ခဏ ခဏနောျ “ ဂစြျတူးက ကုနျးနသေော မတငျရီကြောပွငျကို လကျနှငျ့ဖိထားရငျး ပွော၏။ မတငျရီကလညျး ဂစြျတူးပွောသညျ့အတိုငျး နလေိုကျသညျ။ ထိုလြှပျတပွကျ အခိုကျအတှငျးမှာပငျ ဂစြျတူးက
ထောငျမတျနသေော သူ့လီးကွီးကို အသအေခြာကိုငျ၍ ဖောငျးအားပွူးတဈနသေော စောကျဖုတျကွီးထဲ နှဈသှငျးလိုကျသညျ။
“ဖှပျ … ဖှတျ … ဖှဈ … ဖှပျ … ဖပျ … ဖပျ “ “အိ … အိ … အငျ့ …. အငျး …. အငျ့ … အမေ့ “ အရှိနျနှငျ့ ဆောငျးသှငျးခွငျး ခံလိုကျရသညျ့အတှကျ ကုနျးထားသော မတငျရီခါးမှာ အနညျးငယျ ကော့မတျသှား၏။ မကွာခငျမှာပငျ ဂစြျတူးက သူ့လီးတနျကွီးကို ပွနျနှုတျလိုကျသညျ။
“ဖှဈ … ဖှဈ … ဖှတျ .. ဗွဈ …. ဗွဈ … ဖှတျ “ လီးကွီး ကြှတျထှကျသှားသညျနှငျ့ တပွိုငျနကျ မတငျရီ ရငျဘတျမှ ပငျ့မပွီး ပွနျမတျပေးလိုကျသညျ။
“အဟဲ … ဟဲ .. အဲဒါ .. အဆဈပေါ့ .. မမရာ “ ဆကျမြား လိုးလေဦးမလားဟု တှေးပူနရောမှ ဂစြျတူးစကားကွောငျ့ အခုမှ ပွုံးနိုငျသှား၏။ ဂစြျတူး၏ နောကျပုံလေးကိုလညျး စိတျထဲက ခစြျမိသှားသညျ။
“ဟှနျး .. တောျတောျကိုကဲ နောကျကမြှ မလိုးနိုငျရငျ ဟောဒီလိုကို ဆောငျ့ခြိုးပဈလိုကျမယျ သိလား “ မတငျရီက ဂစြျတူးလီးတနျကွီးကို ညာလကျနှငျ့ ဖမျးဆုပျ၍ ဝကျအူရဈသလို ညှပျလိမျလိုကျပွီး ခြိုးသညျ့ပုံကို လုပျပွလိုကျ၏။
“စိနျလိုကျလေ .. စိနျလိုကျ “ ဂစြျတူးကလညျး အညံ့မခံဘဲ မတငျရီ၏ နို့ကွီးနှဈလုံးကို ကိုငျဆှေဲ ခမြှကာ ပွောသညျ။ “မမ .. အဝတျအစား ဝတျပါရစကှော “ သညျတဈခါတော့ ဂစြျတူး တကယျလှှတျပေးလိုကျသညျ။ မတငျရီက ထမီကို တဈခကြျ ဖွနျ့ခါပွီး ဝတျလိုကျ၏။ ထို့နောကျ အငျ်ကြ ီဝတျသညျ။ သပျသပျရပျရပျဖွဈအောငျ အသအေခြာ ပွုပွငျ၏။ ဆံပငျကိုလညျး အသအေခြာ ပွနျထုံးသညျ။ “ဟယျ … တော့ … ပူ … ပူစီမ … အဟဈ … ဟယျ “ နာရီပေါငျးမြားစှာ လိုးကွခံကွပွီးကာမှ ပူစီမကို သတိရမိသော အဖွဈကို တှေးမိကာ တခဈခဈနှငျ့ ရယျမောမိပါတော့သညျ။ ဒီကရှေ့ ပူစီမကို အငွိမျးစားပေးတော့မယျ။ သူ့ထကျ အဆပေါငျး သိနျးသနျးကုဋကေဋာ ကောငျးလှနျးလှသော ဂစြျတူးကို တှေ့ထားပွီးဖွဈ၏။
“ကဲ … မောငျလေး .. မမ ပွနျမယျနောျ .. ဣန်ဒွရေရ ပိပိရိရိနေ သိလား “
“ဟုတျကဲ့ပါ .. မမရ “ ဂစြျတူးက မတငျရီ၏ ထှားကား အိစကျနသေော ဖငျဆုံကွီးကို လကျဝါးနှငျ့ ညှဈဆုတျ ပုတျရိုကျ၍ ကြီစယျရငျးပွောသညျ။ ထို့နောကျ .. သူမလာခဲ့သညျ့ လမျးအတိုငျး ဣန်ဒွရေရ ပွနျထှကျသှားသညျ။ ဂစြျတူးသညျ ပုဆိုးကောကျပွီး အပွာစာအုပျမြားကို စီထပျသိမျးဆညျးကာ တဘကျတဈထညျ ပုခုံးပေါျတငျလြှကျ ရခြေိုးရနျ ထှကျလာခ့ေဲ တာ့သညျ။ ညနေ (၆)နာရီခနျ့ အခြိနျလောကျတှငျ ဂစြျတူး ဦးလေးတို့ တောက ပွနျလာကွ၏။ နေ့လညျက မတငျရီနှငျ့ ကာမစဈပှဲအပွိုငျ ဆငျနှှဲနကွေသညျဖွဈ၍ ရခြေိုးပွီး ခဏအကွာတှငျ ဂစြျတူး အိပျပြောျသှားသညျ။ တဈရေးနိုးသောအခါ ဂစြျတူးတဈကိုယျလုံး အားအငျတှေ ပွညျ့ဝပွီး လနျးဆနျးနသေညျ။ ဂစြျတူးတဈယောကျ သူ့ဦးလေး၏ ဆေးအရကျကို အတောျအထငျကွီးသှားသညျ။ ဒီဆေးအရကျမြိုး သောကျပွီး မိနျးမခလြို့ကတော့ တဈညလုံးတောငျ ခနြိုငျလိမျ့မညျ ထငျသညျ။
“သားက .. ဒီနေ့မှ ထူးထူးဆနျးဆနျး အိပျလို့ပါလား “
“ဟုတျကဲ့ … ဒေါျဒေါျ .. စာဖတျရငျး အိပျပြောျသှားတယျ .. အဟငျး .. ဟငျး “ ဂစြျတူး အဒေါျက ခါတိုငျးလိုပငျ ရိုးရိုးတနျးတနျး မေးလိုကျခွငျး ဖွဈသောျလညျး ကိုယျ့အကွောငျးနှငျ့ကိုယျ မရိုးမသား ပွုလုပျထားသော ဂစြျတူးတဈယောကျ မလုံမလဲဖွဈကာ မကြျနှာတဈခုလုံး နှေး ကနဲ ရှိနျးကနဲ ဖွဈသှား၏။
“ဒေါျဒေါျ … ကြှနျတောျ ထှနျးရီတို့အိမျ ခဏသှားအုံးမယျ “
“အေးအေး .. မိုးတော့ မခြုပျနဲ့နော ျ“
“ဟုတျကဲ့ပါ .. “
ဂစြျတူးတဈယောကျ အစီအစဉျ မရှိပါဘဲ နေ့လညျက ပွဈမှုကွီးကွောငျ့ စိတျထဲမလုံ၍ ထှကျလာခဲ့ခွငျး ဖွဈသညျ။ ထှနျးရီနှငျ့ ဂစြျတူးတို့က ကြောငျးနဖေကျ သူငယျခငြျး၊ စီးပှားရေး အခွအေနကွေောငျ့ မနှဈကမှ
ကြောငျးထှကျလိုကျသညျ။ သူတို့အိမျက ရှာအနောကျပိုငျးမှာ ဖွဈသညျ။ ထှနျးရီတို့က အရကျခကြျရောငျး၏။ စံခြိနျမှီ အရညျအသှေးကောငျးသညျ့အတှကျ အနီးအပါးရှာတှကေပါ လာရောကျဝယျယူကွသညျ။ ဂစြျတူးရောကျသှားတော့ စကျဘီးကယျရီယာခုံပေါျတှငျ ဧရာမပလတျစတဈပုံးကွီးတငျ၍ ကွိုးနှငျ့ခညြျတုတျနသေညျ။ ထှနျးရီက သူ့အလုပျနှငျ့သူမို့ ဂစြျတူးရောကျလာတာကို မသိ။
“ဟေ့ကောငျကွီး အဲဒါ ဘယျသှားပို့ရမှာလဲ “ ဂစြျတူး အသံကွားမှ ထှနျးရီက —
“ဟာ .. ခှေးကောငျ .. အသံမပေး ဘာမပေးနဲ့ အနောကျရှာ သှားပို့မလို့ကှ .. နဝေငျတော့မှာဆိုတော့ အဖောျရအောငျ လိုကျခဲ့စမျးပါကှာ .. “
“အေး .. အေး … လိုကျခဲ့မယျ .. အဒေါျတို့ စိတျပူနမှောစိုးလို့ အိမျပွနျပွောလိုကျဦးမယျ .. တငျစရာ ရှိသေးလား .. ငါ ဘီးယူခဲ့မယျ “ “အေး .. ရှိသေးတယျ “ ဂစြျတူး အိမျတဈခေါကျပွနျ၏။ သူ့ဦးလေးနှငျ့ အဒေါျကိုပွော၍ စကျဘီးယူပွီး ပွနျထှကျလာသညျ။ ဂစြျတူး ဦးလေးနှငျ့ ထှနျးရီ အဖတေို့က ညီအကိုအရငျးလို ခစြျခငျကွသညျ။ ဂစြျတူးဦးလေးကလညျး မကွာမကွာ အရကျဦးရဝေယျလေ့ရှိသညျ။ တဈခါဝယျလြှငျ ပုလငျး၅ဝခနျ့
ဖွဈသညျ။ ထိုအရကျဦးရနှေငျ့ သောကျဆေး စိမျဆေး အားဆေးမြား ဖောျစပျသညျ။ ထို့အပွငျ အရကျခကြျနညျးကိုလညျး စနဈတကသြငျကွားထားပွီး၊ တောထဲကတဲမှာ ခကြျ၏။ အရကျတော့မဟုတျ၊ သမုနျးတောရှောကျမိုး၊ ဥသြှဈ အစရှိသော ဆေးဘကျဝငျ အပငျအခေါကျ အရှကျတှကေို ထနျးလကြျနှငျ့စိမျပွီး အရကျခကြျနညျးအတိုငျး ခကြျယူခွငျး ဖွဈသညျ။ ဂစြျတူးနှငျ့ ထှနျးရီတို့ စကျဘီးကိုယျစီဖွငျ့ အနောကျရှာဘကျ ထှကျလာခဲ့သညျ။ သူတို့ရှာနှငျ့ အနောကျရှာက (၂)မိုငျကြောျခနျ့ ဝေး၏။ နှဈရှာကွားတှငျ သုံးရအေတှကျ အသုံးပွုသညျ့ ဆညျပေါကျတဈခု
ရှိသညျ။ ကနျလောကျမက၊ ဆညျလောကျလညျး မကွီးသဖွငျ့ ဆညျပေါကျဟု ခေါျခွငျးဖွဈ၏။ တဈနှဈပတျလုံးရေ ရှိသောျလညျး ဆပျပွာကွမျးပေါကျသော မွမေို့ သောကျမရ၊ နှားစာကြှေးရနျနှငျ့ ခြိုးရအေဖွဈသာ သုံးလို့ရသညျ။ ဆညျပေါကျနားအရောကျတှငျ ရစေညျတိုကျလာသော မဝငျးခငျနှငျ့ တှေ့၏။ မဝငျးခငျက အသားညိုညို ၊ ခပျတောငျ့တောငျ့ လုံးကွီးပေါကျလှ အမြိုးအစားဖွဈသညျ။ အဝါညိုရောငျသမျးပွီး စိုပွခြေောမှတျသော အသားအရမြေိုး ဖွဈ၏။ အသကျက (၂၈)နှဈလောကျ ရှိပွီမို့ ဂစြျတူးထကျ (၁၀)နှဈ ကြောျကြောျလောကျကွီးမညျ။
နေ့လညျကပငျ သူ့လူပြိုနုနုထှတျထှတျဘဝကို မတငျရီ စောကျဖုတျကွီးလိုးပွီး ခဝါခြ သိဒ်ဒိတငျပွီးပွီမို့
စောကျဖုတျအကွောငျး ပူပူနှေး နှေးကွီး သိထားသော ဂစြျတူးက စောကျဖုတျပါသော
မိနျးမတှကေိုကွညျ့လြှငျ ထောငျ့ငါးရာဗို့အားဖွငျ့ ကွညျ့မိတော့၏။ ယခငျလို ရှကျရှံ့ခွငျး မရှိတော့။
ခေါျတောကုလားလို မရိုငျးသညျ့တိုငျ မဓာတျ၏ သဘောသဘာဝကို ကွညျ့ရငျးဖွငျ့ပငျ ဝဖေနျပိုငျးခွား ဖွဈသှားသညျ။
“ဟဲ့ … ထှနျးရီ နဝေငျခါနီးမှ ဘယျတုံး “ မဝငျးခငျက ရစေညျကို ကြောမှီရငျး ဒူးထောငျပေါငျကားထိုငျလြှကျ နှားမောငျနရောမှ လှမျးမေး၏။ ဂစြျတူးနှငျ့ မေးထူးခေါျပွောမြှသာ ဖွဈ၍ ထှနျးရီလောကျ မရငျးနှီးသဖွငျ့ ထှနျးရီကိုသာ နာမညျတပျ၍ မေးလိုကျခွငျး ဖွဈသညျ။
“အနောကျရှာ အရကျသှားပို့မလို့ မမ “ “ဟငျး .. နငျတို့ဟာ အခုခြိနျကွီးကမြှ “ မဝငျးခငျက မကွာခငျ မှောငျရီပြိုးတော့မညျကို ရညျရှယျ၍ ပွောလိုကျခွငျး ဖွဈသညျ။ ထမီကို ခပျတိုတို ဝတျထားသဖွငျ့ ဒူးခေါငျးစပျ အောကျပိုငျးရှိ တငျးရငျးညိုဝငျးနသေော ခွသေလုံးသားတှကေို ဂစြျတူးက ကွညျ့ဖွဈအောငျ ကွညျ့လိုကျသညျ။
“ထှနျးရီရေ ည လာဖွဈအောငျ လာနောျ .. လကျဖကျသုတျထားမယျ “
“အငျးပါ “ မဝငျးခငျက ထှနျးရီကို ဦးတညျ၍ ပွောသညျ။ ပွီးတော့ သူ့မကြျဝနျးထဲတှငျ ထှနျးရီနှငျ့ သူမတို့
ခြိနျဆကျရှိထားသော အထာသငျ်ကတေတှပေါ၏။ ထို မရိုးသားသော အထာသငျ်ကတေမြားကို ကွညျ့၍
မဝငျးခငျနှငျ့ ထှနျးရီတို့ ညိနပေုံရကွောငျး ဂစြျတူးက ရိပျမိလိုကျသညျ။
နှဈယောကျသား စကားတပွောပွောနှငျ့ စကျဘီးကို ဂရုစိုကျနငျးလာကွရငျး ဂစြျတူးက ပွောလကျစ စကားကို ဖောကျ၍ —
“ဟေ့ကောငျ … မဝငျးခငျ ကိုယျလုံးကိုယျပေါကျက မိုကျတယျနောျ … ဆောျခငြျစရာကွီး .. ပွီးတော့ မငျးကိုကွညျ့တဲ့ အကွညျ့က မရိုးသားဘူးဗြ .. မငျးကို အသဲအသနျ ကွိုကျနတေဲ့ ပုံကွီး .. ငါ့ကိုတောငျ စကားထဲ ထညျ့မပွောဘူး .. ပွီးတော့ သူ့ယောကြျားကလဲ ရှှတေောဘကျ တကျသှားတယျဆို .. ဟား .. မငျးအတှကျ အကှကျပဲဟေ့ .. လကျဖကျသုတျလဲ အုပျရငျး စောကျဖုတျကွီးလဲ လုပျရငျးပေါ့ကှာ .. ဟား .. ဟား “ ဂစြျတူး၏ မွှောကျပငျ့သံပါသော အပွောကွောငျ့ ထှနျးရီသဘောတှေ ကသြှားသညျ။ သူ့ကိုယျသူလညျး အထငျကွီးသှား၏။ ထှနျးရီဆိုတဲ့ကောငျက မွှောကျပေးလြှငျ ဂှေးပေါျအောကျ ကတတျသညျ့ လူမြိုး။ မဝငျးခငျနှငျ့ သူနှငျ့ ဖွဈကွပုံကို ကွှားခငြျလာသညျ။ ထှနျးရီ အသကျက ဂစြျတူးထကျ တဈနှဈ
ကြောျကြောျကွီးသဖွငျ့ အမှှေးအတောငျစုံသညျ့ လူပြိုဖွဈနပွေီ မဟုတျလား။
“ဟေ့ကောငျ .. ဘယျ့နှယျလဲ တောငျ့တောငျ့ဖွောငျ့ဖွောငျ့ ညိုခြောကွီးဗြ .. “ ဂစြျတူးက ထပျဆှသညျ။ နဂိုကမှ ကွှားခငြျလှသော ထှနျးရီက ..
“မငျးပွောတာကမှ နောကျကနြသေေးတယျ .. မဝငျးခငျနဲ့ ငါနဲ့ ခြိနျးခြိနျးတှေ့တာ အခါ ၂ဝမကတော့ဘူး .. ဟဲ .. ဟဲ “
“ဟား .. တယျဟုတျပါလား .. လုပျ .. လုပျစမျးပါအုံး .. ဇာတျလမျးလေး ပွောပွပါအုံး “
“ဟ … မငျးနဲ့မှ သိပျမတှေ့ရပကှဲ .. ဘယျလိုလုပျ ပွောရမှာလဲ “ ဟုတျတော့လညျး ဟုတျ၏။ ကြောငျးပိတျကတညျးက ဂစြျတူးတဈယောကျ အိမျတှငျးအောငျးပွီး အပွာစာအုပျတှခေညြျး လှိမျ့ဖတျနသေညျ ဖွဈရာ အခုမှ ထှနျးရီနှငျ့ တှေ့ကွုံခွငျး ဖွဈသညျ။
“အေး … အေး .. လုပျပါ … လုပျပါ … အခု တှေ့ပွီပဲ ဆရာရယျ … ဆရာ့ဇာတျလမျးလေး ပွောပွပါအုံး “ ဂစြျတူး တကယျ သိခငြျပါသညျ။ သူ့မှာတော့ ဒီနေ့ကမြှသာ မိနျးမစောကျဖုတျကို လိုးဖူးခွငျး ဖွဈ၏။ အခု ထှနျးရီက သူနှငျ့ မဝငျးခငျတို့ ခြိနျးခြိနျးတှေ့ကာ အခါ၂၀ မကတော့ဘူးဆိုတော့ ဒီအခကြျမှာ သူ့ထကျ အဆပေါငျးမြားစှာ သာသှား၏။ အိမျခငြျးကလညျး ကပျလြှကျ မလုံမခွုံ စညျးရိုးသာ ခွားထားသဖွငျ့ ထှနျးရီပွောတာ လုံးဝ ဖွဈနိုငျသညျ။ ပွီးတော့ — မဝငျးခငျ ယောကြျားက အရကျသမား။ ထှနျးရီက ဘာစကားမှ မပွောဘဲ စကျဘီးကိုသာ သဲကွီးမဲကွီး နငျးနသေဖွငျ့ —
“ဟေ့ကောငျ .. ပွောလကှော .. အခငြျးခငြျး ဈေးကိုငျ မနနေဲ့ “ ဂစြျတူးက အမွငျကပျလာသဖွငျ့ ခပျဆတျဆတျ ပွောလိုကျသညျ။
“အေးပါဟ .. ခြီးမှပဲ .. ရှေ့လဲကွညျ့အုံး သူမြားရှာပေါကျ ရောကျနပွေီ .. အပွနျကမြှ အေးအေးဆေးဆေး ပွောကွမယျ “
“အိုကေ .. အိုကေ “
နှဈယောကျသား အရကျပုံးတှေ အပျပွီး၊ စကျဘီးကို ခပျသုတျသုတျ နငျးလာကွရာ ရှာအနီးသို့
ပွနျရောကျလာ၏။ ရှာအဝငျပေါကျနှငျ့ မနီးမဝေးရှိ ကုက်ကိုပငျကွီး အောကျတှငျ ခတေ်တနားလိုကျကွသညျ။
“ဟေ့ကောငျ ပွောတော့ “ ဂစြျတူးက ကှပျပွဈပေါျ ထိုငျမိလြှငျပဲ လောဆောျတော့၏။
“အငျး .. အခါ ၂ဝဆိုတော့ ဘယျကစပွောရပါ့ “
“ပထမဆုံး စဖွဈပုံကို ပွောပွကှာ “
“အေး .. အေး .. သူနဲ့ငါနဲ့ သူ့အမေ ဒေါျလှကွညျ သလေို့ သဂွိုလျတဲ့နေ့ကစပွီး ဖွဈတာပကှဲာ .. (ဝါ) စလိုးကွတာပေါ့ကှာ .. ဟား .. ဟား “
“မအလေိုးနှယျဗြာ (ဝါ)တှေ ဘာတှနေဲ့ လြှာရှညျလိုကျတာ “ ဂစြျတူးက တကယျပငျ စိတျတိုလာ၍ ပွဈပွဈနှဈနှဈ ဆဲထညျ့လိုကျသညျ။ “အေး … အေး … ဒီလို … ဒီလို “
ပွီးပါပွီ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပွာစာအုပျသေးသေးလေးတှရေဲ့ထုံးစံအတိုငျး ဇာတျလမျးက တဈပိုငျးတဈစနဲ့ ရပျသှားတယျဗြာ … ထှနျးရီပွောတဲ့ မဝငျးခငျအကွောငျး ကိုယျ့စိတျကူးနဲ့ကိုယျသာ အတှေးကှနျ့မွူကွပါတော့ .. ဟီးSHARE
