ဆရာေကာင္း တပည့္…

မႈန္နံ့သာ စိတ္ဓါတ္က်ေနပါသည္။ တကၠသိုလ္ေရာက္တာျဖင့္ ႏွစ္ဝက္ေတာင္ က်ိဳးေတာ့မည္၊ အခုထက္ထိ သူမမွာ ရည္းစားမရွိေသး။ မႈန္နံ့သာ၏ သူငယ္ခ်င္းမေလးမ်ားအားလုံးက သူမကို ခ်စ္စရာေကာင္းသည္ဟု တညီတညြတ္တည္း ၀ိုင္းေျပာထားက်သျဖင့္ သူမ ရည္းစားမရျခင္းသည္ ႐ုပ္ရည္ေၾကာင့္မဟုတ္ဆိုတာ သူမအသိဆုံးျဖစ္ပါသည္။ အထက္တန္းေက်ာင္းသူဘဝကတည္းမွ အခုအခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္ ရရွိဖူးေသာ ရည္းစားစာမ်ား ၊ လိုက္စကားေျပာခံရသည့္ အႀကိမ္အေရအတြက္၊ ဒါေတြကို အေျခခံ၍ ေကာက္ခ်ခ်ရလၽွင္ သူမသည္လဲ အျခားေသာ မိန္းကေလးမ်ားလို ရည္းစားရနိုင္ေသာ အခြင့္အေရး ညီတူညီမၽွ ရွိခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ခက္သည္က မႈန္နံ့သာကို ခ်ည္းကပ္လာေသာ ေယာက်္ားေလးမ်ားသည္ သူမ၏ စိတ္ကူးယဥ္အိမ္မက္ထဲမွ ေရႊမင္းသားေလးမ်ားႏွင့္စာလၽွင္ ဘယ္လိုမွ ႏွိုင္းယွဥ္လို႔ မရေအာင္ ကြာျခားလ်က္ရွိသည္။ သူမပဲ အရမ္းဂ်ီးမ်ားေနလို႔လား မသိ။

သူမမွာ ဘာမ်ား လိုအပ္ခ်က္ ရွိေနလဲ။ ဘာျဖစ္လို႔မ်ား သူရိန္တို႔၊ ရဲမင္းတို႔လိုမ်ိဳး ေက်ာင္းကေရႊမင္းသားေလးေတြ သူမကို စိတ္မဝင္စားၾကတာလဲ။ တကယ္တမ္း ေျပာရလၽွင္ မႈန္နံ့သာသည္ ေယာက်္ားေလးေတာ္ေတာ္မ်ား စိတ္ဝင္စားနိုင္သည့္ အခ်က္အလက္ေတြႏွင့္ ျပည့္စုံေနပါသည္။ သူမမွာ နက္ေမွာင္ၿပီး ရွည္လ်ားသည့္ ဆံပင္ေတြရွိသည္။ ေနာက္ၿပီး သူမ၏ ရင္သားမ်ားသည္ အျခားရြယ္တူ မိန္းကေလးေတြထက္စာလၽွင္ ပို၍ ထြားသည္။ သူမသာ အရပ္ ငါးေပေျခာက္လက္မ မရွိခဲ့လၽွင္၊ ထိုရင္သားမ်ား သူမ၏ ကိုယ္တြင္ရွိေနပုံမွာ ဘယ္လိုမွ အခ်ိဳးက်လွမည္မဟုတ္။ မိန္းမေတြ ရင္ႀကီးလၽွင္ ေယာက်္ားေတြ သေဘာက်ၾကသည္ဆိုၿပီး အေနာက္နိုင္ငံေတြမွာ ေျပာၾကသည္။ ျမန္မာက ေကာင္ေလးေတြကပဲ ဒါမ်ိဳးသေဘာမက်တာလား။ မႈန္နံ့သာ စဥ္းစားရင္း၊ စဥ္းစားရင္းႏွင့္ပင္ အေျဖရွာမရ။ ေနာက္ဆုံးတြင္မူ ထုံးစံအတိုင္း အနည္းငယ္ ဝဝၿဖိဳးၿဖိဳး ျဖစ္ေနသည့္ သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ကိုသာ အျပစ္ပုံခ်မိသည္။ ဒီလိုမွ မလုပ္လၽွင္လဲ မျဖစ္။ ဆက္၍သာ စဥ္းစားေနလၽွင္ တစ္ေနကုန္သြားမည္။ သူမ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့မွ မဟုတ္။ အခုေတာင္ ေက်ာင္းဖယ္ရီကို မီပါေတာ့မလား မသိ။

မႈန္နံ့သာသည္ သူမ၏ မနက္ခင္းအေတြးစေတြကို ျဖတ္ၿပီးေနာက္ ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ကို ေကာက္ဆြဲလ်က္ အခန္းထဲက ထြက္လာခဲ့သည္။ အေမျဖစ္သူ ေဒၚေကသီကို ထမင္းစားပြဲနားတြင္ မတ္တပ္ရပ္ေနတာ ေတြ႕သည္။
“ေမေမေရ ..မႈန္ သြားၿပီ ..“
 “ဟဲ့ .. မနက္စာ မစားေတာ့ဘူးလား .. ေတာ္ၾကာေန ဗိုက္ဆာေနဦးမယ္ ..“
“မစားေတာ့ဘူး ေမေမ .. စားေနရင္လဲ ေက်ာင္းကား မီမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ..“
“ေအး .. ေအး ..“
“သြားၿပီေနာ္ ..“

မႈန္နံ့သာ ေက်ာင္းကားေစာင့္ေနၾကေနရာသို႔ ေရာက္ေသာအခါ တင္ဇာလင္း ေရာက္ႏွင့္ေနသည္ဆိုတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ တင္ဇာလင္းသည္ မႈန္နံ့သာ၏ အခင္ဆုံး သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သည္။ တင္ဇာႏွင့္ သူမသည္ သူငယ္တန္းကတည္းက ေက်ာင္းသြားေဖာ္မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး တကၠသိုလ္ေရာက္ေသာအခါတြင္လဲ ေမဂ်ာတစ္ခုတည္း ယူခဲ့ၾကသည္အထိ ခင္ၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္သည္။ သူမႏွင့္ တင္ဇာၾကားတြင္ လၽွို႔ဝွက္ထားေသာ  အေၾကာင္းအရာ ဘာဆိုဘာမွ မရွိ။ ညီအစ္မ အရင္းမ်ားပင္ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ခင္ၾကပါ့မလား မသိေခ်။

တင္ဇာလင္းသည္ မႈန္နံ့သာေလာက္ေတာ့ အရပ္မျမင့္ပါ။ သူမလိုလဲ ဖြံ့ဖြံ့ၿဖိဳးၿဖိဳး အမ်ိဳးအစားထဲတြင္ မပါ။ တင္ဇာလင္း ပုံစံက အခုေခတ္ ေမာ္ဒယ္မေလးမ်ား၏ ပုံစံအတိုင္းပင္။ ခပ္ပိန္ပိန္၊ ခပ္သြယ္သြယ္ ေကာင္မေလးသာျဖစ္သည္။ အသားက သူမေလာက္ မျဖဴေပမယ့္ ညိဳသည့္အထဲတြင္လဲမပါ။ ေနာက္တစ္ခ်က္က သူမက ဆံပင္အရွည္ႏွင့္ ျဖစ္ေသာ္လဲ တင္ဇာလင္းက ဆံပင္ ဂုတ္ဝဲေလးႏွင့္သာ ျဖစ္သည္။ ေျပာရလၽွင္ သူမႏွင့္ တင္ဇာလင္းသည္ ဘာဆိုဘာမွ မတူေပ။ တစ္ခုတည္းေသာ အခ်က္သာ သူမႏွင့္ တင္ဇာလင္း တူညီၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အခုအခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္ ရည္းစားမရွိၾကျခင္းပင္။ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဘယ္ဘဝ ဝဋ္ေႂကြးလဲ မသိေပ။

“မႈန္ .. နင္ ေနာက္က်လိုက္တာဟယ္ .. ငါက နင္ မလာေတာ့ဘူးလို႔ေတာင္ ထင္ေနတာ ..“
ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ လာေနသည့္ ေက်ာင္းဖယ္ရီ ဘီအမ္ကားကို လက္ညိဳးထိုးျပရင္း တင္ဇာလင္းက အေလာတႀကီး ေျပာေနေပမယ့္ မႈန္နံ့သာ၏ မ်က္ႏွာတြင္ စိတ္ဝင္စားမႈ တစိုးတစိမၽွ မရွိေခ်။
“မႈန္.. ေက်ာင္းသြားရမွာ စိတ္မပါပါဘူး .. တင္ဇာရယ္ ..“
“အယ္ .. နင္ ဘဲမရလို႔ စိတ္ဓါတ္က်ေန ျပန္ၿပီလား …. ဒီေန႔ ကံေကာင္းရင္ နင္ရဲ ့အိမ္မက္ထဲက ေရႊမင္းသားေလးနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္ေတြ႕မွာေပါ့ .. ခစ္ .. ခစ္ ..“
“တင္ဇာလင္း .. ငါ့ကို မစနဲ႔ .. ငါ စိတ္တိုေနတယ္ !!! “

ခပ္မာမာႏွင့္ တုံ႔ျပန္လိုက္သည့္ မႈန္နံ့သာ၏ စကားေၾကာင့္ တင္ဇာလင္း အရယ္ရပ္သည္။ သူမကို မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးၿပီး မၾကားတၾကားႏွင့္ “စိတ္ခ်ည္းပဲ“ ဟု ေရရြတ္ကာ သူတို႔ေရွ႕နားရပ္လာသည့္ ေက်ာင္းဖယ္ရီကားေပၚသို႔ လွမ္းတက္သည္။ ေက်ာင္းသြားဖို႔ စိတ္မပါသည့္တိုင္ ဖယ္ရီက ကိုယ့္ေရွ ့ထိေရာက္လာၿပီမို႔ မႈန္နံ့သာလဲ သံပတ္ေပးထားသည့္ အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္ႏွယ္ တင္ဇာလင္း၏ ေနာက္မွ လိုက္တက္လိုက္သည္။ မတက္ခင္ မ်က္စိေထာင့္ကပ္ကာ ျပတင္းေပါက္နားတြင္ ထိုင္ေနသူမ်ားကို ေဝ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သေကာင့္သား ႏွစ္ေကာင္၊ သုံးေကာင္၏ မ်က္စိက သူ႔ရင္ပတ္နားတြင္ ဝဲေနသည္ဆိုတာကို ေတြ႕သည္။ မႈန္နံ့သာ ဘာကိုစိတ္ပ်က္ရမွန္း မသိ စိတ္ပ်က္သြားေလေတာ့သည္။

ကားေပၚမတက္ခင္ ေဟာက္လိုက္လို႔သည္။ ထိုင္ေနၾက ေနရာတြင္ အတူ ဝင္ထိုင္မိၾကသည့္တိုင္ တင္ဇာလင္း သူမကို စကားစမေျပာပါ။ မႈန္နံ့သာ ကိုယ္တိုင္လဲ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက သူမကို ေကာက္ေနမွန္း သိသည့္တိုင္ ခါတိုင္းလို ျပန္မေခ်ာ့ျဖစ္။ စိတ္ေလေနသည့္အေလ်ာက္ လမ္းတေလၽွာက္ အျပင္ကို ေငး၍သာ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ လမ္းမႀကီးမွခြဲကာ ေက်ာင္းသို႔ သီးသန႔္ဝင္ရာလမ္းေလးသို႔ ေရာက္သည့္တိုင္ သူမတို႔ႏွစ္ဦး စကားမေျပာျဖစ္ေသး။ ထိုအခိုက္ သူမတို႔ ဖယ္ရီကားေနာက္မွ တတီတီျမည္ေသာ ဟြန္းသံကို ၾကားရသည္။ ကားဟြန္းသံ ဆုံး၍ သူတို႔ ဖယ္ရီကားက လမ္းေဘးသို႔ အနည္းငယ္ခ်ကာ ကပ္ေမာင္းေပးလိုက္သည္တြင္ ဝူးခနဲ အသံရွည္ႀကီး ျမည္ကာ ေက်ာ္တက္သြားသည့္ ဟြန္ဒါကားအနီေရာင္ေလးကို ျမင္လိုက္ရသည္။ သူမတို႔ကားေပၚမွ လမ္းၾကည့္လၽွင္ ကားေမာင္းသူဘက္အျခမ္းကို မျမင္ရသည့္တိုင္ ဘယ္သူေမာင္းသြားသည္ဆိုတာကို မႈန္နံ့သာ သိပါသည္။ သူမတို႔ တစ္ေၾကာင္းလုံး ဒီကားကို မသိသူ မရွိပါ။ ဒါ .. မိုးေကာင္းကင္ကား …။

မႈန္နံ့သာ မိုးေကာင္းကင္ကို ေကာင္းေကာင္းသိပါသည္။ သိဆို သူမႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္သည္ တစ္ေက်ာင္းတည္းထြက္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။ ခုႏွစ္တန္းမွေန၍ ကိုးတန္းအထိ တစ္တန္းတည္းသားမ်ား ျဖစ္ခဲ့က်သည့္အတြက္ ေျပာရမည္ဆိုလၽွင္ သူမႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္သည္ ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးခဲ့သည္ဟု ဆိုလၽွင္လဲ ရပါသည္။ ဆယ္တန္းေရာက္မွသာ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ သူမ အတန္းကြဲသြားခဲ့ရတာျဖစ္ၿပီး၊ ထိုအတန္းကြဲျခင္းမွ တဆင့္ သူမတို႔ ႏွစ္ေယာက္ဆက္ဆံေရးသည္ ေအးစက္စက္ျဖစ္ကာ ေမးထူးေခၚေျပာအဆင့္ထိ ေလၽွာက်သြားခဲ့တာ ျဖစ္သည္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရလၽွင္ ထိုေအးစက္မႈသည္လဲ မိုးေကာင္းကင္၏ ေပၚပ်ဴလာျဖစ္မႈႏွင့္လဲ တစိတ္တပိုင္း သက္ဆိုင္ပါသည္။

မိုးေကာင္းကင္သည္ အင္မတန္မွ ၾကည့္ေကာင္းသည့္ ေယာက်္ားပ်ိဳတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ မိုးေကာင္းကင္ကို လူခ်င္း မျမင္ဖူးေသး၊ နာမည္ၾကားယုံႏွင့္ စိတ္ဝင္စားၾကသည္။ လူခ်င္းဆုံၿပီဆိုလၽွင္ျဖင့္ မိုးေကာင္းကင္၏ နာမည္သည္ သူႏွင့္ လိုက္ဖက္လွပါသည္ဟု ေတြ႕သည္ မိန္းကေလးတစ္ရာလၽွင္ ကိုးဆယ့္ကိုးေယာက္က ဝန္ခံၾကသည္။ မေထာက္ခံေသာ က်န္သည့္တစ္ေယာက္ကမူ မ်က္စိမျမင္သူျဖစ္လၽွင္ျဖစ္၊ မျဖစ္လၽွင္ မိန္းမအခ်င္းခ်င္းကိုပဲ စိတ္ဝင္စားေသာ ေယာက်္ားလ်ာျဖစ္ေနလို႔ပင္ ျဖစ္ရေပမည္။ မိုးေကာင္းကင္၏ နားတြင္ ေကာင္မေခ်ာေလးေတြ ၀ိုင္းေနသည္မွာ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက မထူးဆန္းေသာ အေၾကာင္းတရား တစ္ခုသာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လဲပင္ မႈန္နံ့သာလိုမ်ိဳး ရိုးရိုးကုပ္ကုပ္ ေကာင္မေလးသည္ မိုးေကာင္းကင္က ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ဆက္ဆံလာေသာအခါ အလိုလို သိမ္ငယ္စိတ္ဝင္၍ အနားက လြင့္ထြက္သြားရတာျဖစ္သည္။ မႈန္နံ့သာဆိုေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို သူငယ္ခ်င္းေတာ္ခဲ့ဖူးသည္ဆိုတာ မိုးေကာင္းကင္ သိမွာသိပါေလစဆိုသည္မွာ တခါတခါ သူမ၏ အေတြးထဲသို႔ ဝင္လာတတ္ေသာ ပုစၧာတစ္ပုဒ္ပင္။ ယေန႔ထက္တိုင္ေတာ့ မႈန္နံ့သာ အေျဖကို ရွာမရေသးပါ။

မိုးေကာင္းကင္၏ကားေလး ေက်ာ္ျဖတ္သြားသည္ကို ေငးၾကည့္ေနသူမ်ာထဲတြင္ သူမ၏ အခ်စ္ဆုံး သူငယ္ခ်င္း တင္ဇာလင္းလဲ အပါအဝင္ျဖစ္သည္။ ကားအနီေလး ျမင္ကြင္းထဲမွ ေပ်ာက္သြားေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကို တစ္ေယာက္ ၾကည့္မိသည္။ ထို႔ေနာက္ တိုင္ပင္မထားပဲ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ ရယ္မိသည္။ မႈန္နံ့သာက တင္ဇာလင္းကို လက္ညိဳးထိုးကာ တခစ္ခစ္ရယ္ေသာအခါ တင္ဇာလင္းက သူမေပါင္ကို လက္ဝါးႏွင့္ရိုက္သည္။ မႈန္နံ့သာတို႔ႏွစ္ေယာက္ စိတ္ေကာက္ေျပသြားေလၿပီ။ စိတ္ေကာက္ မေျပလို႔လဲ မျဖစ္။ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားတြင္ ေျပာစရာ စကား ရွာလို႔ရသြားၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင္ပင္။ တျခားေတာ့မဟုတ္။ မိုးေကာင္းကင္၏ အေၾကာင္းသာ ျဖစ္သည္။

“တင္ဇာ .. မိုးေကာင္းကင္နဲ႔ ဂ်ဴလိုင္ျပတ္သြားတယ္ဆို …“

တင္ဇာလင္းသည္ မႈန္နံ့သာ၏ အေမးကို မေျဖခင္ သူမစကားကို ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က ၾကားသြားမွာကို စိုးရိမ္သည့္ဟန္ႏွင့္ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ အရင္လုပ္သည္။ ၿပီးမွ ေခါင္းကေလးကို ငုံ႔ကာ ေလသံတိုးတိုးျဖင့္ ..“
“ေအး .. ဟုတ္တယ္ .. ငါ့ကို စံပယ္ေျပာတာက ဟိုကိစၥေၾကာင့္တဲ့ .. “
မႈန္နံ့သာ မ်က္ခုံးေလးပင့္သြားသည္။ တင္ဇာလင္း၏ စကားကိုလဲ ပို၍ စိတ္ဝင္စားသြားမိသည္။
“နင္ေျပာတာ ဘာညာကိစၥလား .. ဒါေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က အဲဒီလိုျဖစ္ေနၾကတာပဲ မွတ္လား .. မူမူကေတာင္ ေျပာေသး … မိုးေကာင္းကင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္းေနာက္ဘက္ကေခ်ာင္ထဲမွာ ကားရပ္ထားၿပီးျဖစ္ေနၾကတာ .. ကားကိုကိုင္လႈပ္ေနသလားေတာင္ မွတ္ရတယ္ဆို ..“
“ဟဲ့ .. အဲဒါက လူတိုင္းသိတာပဲ .. ဒါေပမယ့္ စံပယ္ေျပာတာက်ေတာ့ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူး .. ဂ်ဴလိုင္က မိုးေကာင္းကင္လိုခ်င္တာကို မေပးဘူးတဲ့ .. အဲဒါေၾကာင့္ မိုးေကာင္းကင္က စိတ္ပ်က္ၿပီး ျဖတ္လိုက္တာလို႔ ေျပာတယ္ ..“
“ဟင္ .. နင္ေျပာတာက မရွင္းပါလား .. မိုးေကာင္းကင္က ဘာမ်ားေတာင္းဆိုလို႔လဲ .. ဟို ..ဟို .. ဦးထုပ္မေဆာင္းပဲလုပ္ခ်င္တာမ်ိဳးလား ..“
“ဟာ .. မႈန္ကလဲ .. အဲဒါမဟုတ္ပါဘူး .. ငါၾကားတာက ဂ်ဴလိုင္က ပုေလြမေပးဘူးဆိုပဲ ..“
“ဘာ !!!  ဂ်ဴလိုင္က ..“
“ဟဲ့ .. တိုးတိုးလုပ္ပါဟ . .နင့္အသံက တစ္ကားလုံးၾကားေတာ့မယ္ ..“

မႈန္နံ့သာ၏ အသံက အံ့ၾသမႈေၾကာင့္ အနည္းငယ္က်ယ္သြားသျဖင့္ အတင္းခ်ေနသူ တင္ဇာလင္းက သူမကို လွမ္းကာ သတိေပးရသည္။ မႈန္နံ့သာသည္ သူမကိုယ္သူမျပန္ထိန္းလိုက္ၿပီး ေလသံကို ျပန္ႏွိမ့္ကာ ..
“နင္ဆိုလိုခ်င္တာက .. ဂ်ဴလိုင္က မိုးေကာင္းကင္ကို မစုတ္ေပးလို႔ ဟိုက ကန္ထုတ္လိုက္တာလို႔ ဆိုလိုခ်င္တာလား ..“
“ေအး .. ဟုတ္တယ္ .. ဒါေပမယ့္ စံပယ္ေျပာတာ အဲဒါတြင္မကဘူး .. မိုးေကာင္းကင္က ဘာဂ်ာကိုင္ေပးမယ္ဆိုတာလဲ ဂ်ဴလိုင္ကလက္မခံဘူးလို႔ ေျပာတယ္ ..“
“ဟာ .. ဘာေတြလဲဟာ .. နင့္ဟာက ဟုတ္ေကာဟုတ္ရဲ ့လား .. မႈန္ျဖင့္ နားရွိလို႔သာ ၾကားရတယ္ .. ေနာက္ၿပီး မိုးေကာင္းကင္ကလဲ ဒီကိစၥေလးေၾကာင့္နဲ႔ပဲ ဂ်ဴလိုင္နဲ႔ ျပတ္ရတယ္လို႔ .. အံ့ေရာကြာ ..“
“မေျပာတတ္ဘူး .. မႈန္ေရ .. ငါၾကားတာေတာ့ အဲဒါ အကုန္ပဲ .. ဒါေပမယ့္ ငါ့စိတ္ထင္ ဒီထက္မက အေၾကာင္းအရာေတြလဲ ရွိခ်င္ရွိမွာပါ .. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါတို႔က မိုးေကာင္းကင္နဲ႔ တစ္ေက်ာင္းတည္း တက္ခဲ့တာပဲ .. သူ ဒီေလာက္ဇီဇာမေၾကာင္ဘူးလို႔ေတာ့ ထင္တာပဲ .. ဂ်ဴလိုင္ကလဲ ဘဝင္ မဟုတ္လား …“

တင္ဇာလင္း ေကာက္ခ်ခ်သည့္ ဒီအခ်က္ကိုေတာ့ မႈန္န႔ံသာ ေခါင္းညိတ္၍ ေထာက္ခံလိုက္သည္။ သူမႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္၏ ဆက္ဆံေရးသည္ ဘယ္ေလာက္ပင္က်ဲသည္ဟု ဆိုဆို၊ သူမစိတ္ထဲတြင္ မိုးေကာင္းကင္ကို အရင္တုန္းကလို ခင္မင္ေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ တြဲေနသည့္ ဂ်ဴလိုင္ဆိုသည့္ဟာမကိုလဲ ေဆာင့္ႂကြားႂကြားနိုင္သည့္ အမူအယာေၾကာင့္ အစတုန္းကတည္းက သူမ ၾကည့္မရခဲ့။ သူမႏွင့္ဘာမွမဆိုင္သည့္တိုင္ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ ဂ်ဴလိုင္ျပတ္သြားသည္ဆိုသည့္ သတင္းကို ၾကားတုန္းက ဝမ္းသာေနခဲ့သည္ဆိုတာကို မွတ္မိေနေသးသည္။

“ကဲ .. တို႔ရဲ ့ ေက်ာင္းေတာ္မဟာေတာ့ ေရာက္ၿပီေဟ့ … မႈန္ေရ .. ငါေတာ့ စံပယ္တို႔နဲ႔ ခ်ိန္းထားတာ ရွိလို႔သြားလိုက္ဦးမယ္ .. ဒီေန႔ေတာ့ နင့္ဆီျပန္ေရာက္ခ်င္မွ ျပန္ေရာက္မယ္ …. အျပန္က်ရင္ ေစာင့္မေနနဲ႔. နင့္အတန္းၿပီးရင္ ေစာျပန္ႏွင့္ .. ငါ အတန္းထဲက ဟာေတြနဲ႔ ေဘာလီေဘာပုတ္ဖို႔ ခ်ိန္းထားတယ္ .. ေဘာအစစ္မရခင္ .. ရတဲ့ဟာေလး ပုတ္ထားတဲ့သေဘာေပါ့ .. ခစ္ ..ခစ္ ..“
“ေကာင္မ .. ထရြေနတယ္ … နင္ အဲဒီလိုပုတ္ပုတ္ထုတ္ေနလို႔ အခုထက္ထိ မရေသးတာ ..“

သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ၏ ေနာက္ေျပာင္မႈကို အညံ့မခံ ျပန္လည္ေနာက္ေျပာင္ေျပာၿပီးေနာက္ မႈန္နံ့သာ တင္ဇာလင္းႏွင့္ လမ္းခြဲ၍ သူမအတန္းရွိရာသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ တင္ဇာလင္း အတန္းမမွန္ေပမယ့္ မႈန္နံ့သာကေတာ့ တကၠသိုလ္စတက္သည့္ေန႔တကည္းက အတန္းပ်က္ေလ့မရွိပါ။ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္လဲ ေက်ာင္းေရာက္လၽွင္မူ သူမအတန္းကို မွန္မွန္သြားေလ့ရွိပါသည္။ ထိုသို႔ သူမတစ္ေယာက္တည္း သြားရတာကိုလဲ တခါတေလ ပို၍ သေဘာက်ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူမကို ၾကည့္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားသည္ ေဘးနားတြင္ပါလာမည့္ သူငယ္ခ်င္းမကို ၾကည့္တာ မဟုတ္ပဲ သူမကိုသာ အဓိကပစ္မွတ္ထား၍ ၾကည့္သည္ဆိုတာကို သိေနေသာေၾကာင့့္ျဖစ္သည္။ တစ္ခုပဲ စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းသည္။ ထိုသို႔ သူမလမ္းေလၽွာက္လာသည္ကို အစအဆုံးလိုက္ၾကည့္ေသာ သူမ်ားတြင္ သူမ စိတ္ဝင္စားေနေသာ ေရႊမင္းသားေလးမ်ား မပါျခင္း အခ်က္သာလၽွင္ ျဖစ္ေလသည္။ မႈန္နံ့သာသည္ က်ိန္စာသင့္ေနေသာ မင္းသမီးေလးမ်ားလား မသိ ..။

ဒီေန႔ အတန္းၿပီးတာ အေတာ္ေစာသည္။ ေန႔လည္ခ်ိန္ႏွစ္ခ်ိန္ရွိေပမယ့္ ဒုတိယအခ်ိန္က ဆရာ မလာဘူးဆိုသျဖင့္ မႈန္နံ့သာ အတန္းမွ ထြက္လာခ်ိန္တြင္ ႏွစ္နာရီေတာင္မထိုးေသးေခ်။ သူမတို႔ အျပန္ဖယ္ရီခ်ိန္က ညေနေလးနာရီထိုးမွ ျဖစ္သျဖင့္ အခ်ိန္ႏွစ္နာရီႀကီးမ်ားကုန္တဲ့အထိေတာ့ မႈန္နံ့သာေက်ာင္းမွာ ထိုင္ေစာင့္မေနခ်င္ပါ။ တင္ဇာလင္းကလဲ ျပန္ခ်င္လၽွင္ သူမကို မေစာင့္ပဲ ျပန္ပါဟု ေျပာထားခဲ့သည့္အတြက္ ေနပူပူက်ဲတဲအခ်ိန္မွာပင္ ထီးဖြင့္၍ လိုင္းကားႏွင့္ ျပန္ရန္ ထြက္လာခဲ့သည္။ ပလက္ေဖာင္းေပၚတြင္ တစ္ေယာက္တည္း အေတြးေတြ ဟိုေရာက္၊ဒီေရာက္ႏွင့္ လြင့္ေမ်ာကာ ေလၽွာက္လာသျဖင့္ သူမေနာက္နားသို႔ ကားတစ္စီး ကပ္လာခဲ့သည္ကို မႈန္နံ့သာ သတိမထားမိခဲ့ေပ။

“တီ ..“
“အမေလး !!! ..“
“ေဟး .. လန႔္သြားတာလား .. မႈန္နံ့သာ ..“

ဘယ္သူေတာင္းစားက သူမေနာက္နားကပ္ကာ ကားဟြန္းတီးလိုက္တာလဲဟု ရန္ေတြ႕ဖို႔ လွည့္ၾကည့္စဥ္မွာပင္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည့္ အသံေၾကာင့္ မႈန္နံ့သာ မ်က္လုံးေလးမ်ား ပုဇြန္မေလးအသြင္ေျပာင္းသြားသည္။ ဘုရားေရ… ။ မိုးေကာင္းကင္သည္ သူမေဘးတြင္ ကားထိုးရပ္ကာ ထူးထူးဆန္းဆန္း လွမ္းႏႈတ္ဆက္ေနသည္။ သူ .. ငါ့ကို သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ မွတ္မိေနေသးတာပဲ။

“နင္လန႔္သြားတာလား မႈန္နံ့သာ .. ေဆာရီး … တစ္ေယာက္တည္းလမ္းေလၽွာက္လာတာေတြ႕လို႔ေလ … ကားဂိတ္ကို သြားမလိ့ုမွတ္လား  .. ငါလိုက္ပို႔ေပးမယ္ .. ငါ ရိုးရိုးသားသား ေခၚတာေနာ္ .. တစ္မ်ိဳးမထင္နဲ႔ဦး ..“
“ေကာင္းတာေပါ့ .. မႈန္လဲ ေနပူက်ဲတဲႀကီးမွာ မေလၽွာက္ခ်င္တာနဲ႔ အေတာ္ပဲ …“

မႈန္နံ့သာ ဘာဘာညာညာေတြးမေနေတာ့ပဲ ဖြင့္ထားသည့္ ထီးကို ႐ုတ္ကာ ပိတ္လိုက္သည္။ ကားေရွ႕မွပတ္ကာ ပါစင္ဂ်ာခုံဘက္သို႔ေလၽွာက္သြားသည္တြင္ မိုးေကာင္းကင္သည္ တံခါးကို အသင့္ဖြင့္ေပးထားတာေတြ႕သည္။ ေလေအးစက္ ဖြင့္ထားသည္မို႔ ကားထဲဝင္ထိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာကို ရိုက္ခတ္လာသည့္ ေအးျမသည့္ အေငြ႕အသက္က သူမစိတ္ကို ၾကည္ႏူးသြားေစသည္။ မႈန္နံ့သာ ကားတံခါး ျပန္ပိတ္လိုက္သည္ႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္က ကားကို လမ္းေဘးတြင္ ကပ္ရပ္ထားရာမွ ေမာင္းထြက္လိုက္သည္။

“ဘယ္လို စိတ္ကူးေပါက္ၿပီး တစ္ေယာက္ထဲ လမ္းေလၽွာက္ျပန္လာတာလဲ ..“
“ဒီေန႔ ေနာက္အခ်ိန္တစ္ခ်ိန္က ဆရာမလာဘူးေလ .. ခါတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ဖယ္ရီနဲ႔ ျပန္ေနၾကပဲ .. ဒီေန႔ေတာ့ ဖယ္ရီကို မေစာင့္ခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ လိုင္းကားနဲ႔ ျပန္မယ္ဆိုၿပီး ထြက္လာတာ …“
“ေၾသာ္ .. အဲဒီလိုလား .. ေနပါဦး .. နင့္အိမ္က xxxx မွာ မွတ္လား ..“
“ဟုတ္တယ္ေလ .. ဘာျဖစ္လို႔လဲ .. “
“ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး … ငါလဲ အဲဒီဘက္ကို ျဖတ္သြားမွာပဲလား … နင္ ငါ့ကို တစ္မ်ိဳးမထင္ဘူးဆိုရင္ ငါလိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္ .. ဒီေနရာကေန လိုင္းကားစီးရင္ နင္ ငါးေျခာက္ျပား ျဖစ္သြားေနမယ္ ..“
“အမယ္ .. နင္လို သူေဌးသားက လိုင္းကားစီးတဲ့ ကိစၥကို သိလို႔လား ကိုယ္ေတာ္ရယ္ .. မႈန္တို႔လို ဆင္းရဲသားလူတန္းစားေတြ ေျပာဖို႔ ထားပါဦး .. “

မႈန္နံ့သာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ျပန္ခြပ္လိုက္ေသာအခါ မိုးေကာင္းကင္၏ မ်က္ႏွာေလးက တည္သြားသည္။ ေရွ႕တည္ရႈကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေမာင္းေနရာမွ သူမဘက္သို႔ လွည့္ၾကည့္ၿပီး ..
“ေဆာရီး .. မႈန္နံ့သာ .. ငါေျပာတာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားရင္ … အခုရက္ပိုင္း ငါ့စိတ္ေတြ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနလို႔ စကားေျပာတာေတြ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္ဟာ ..“
“ဘာလဲ .. ဂ်ဴလိုင္နဲ႔ ျပတ္သြားတဲ့ ကိစၥေၾကာင့္လား .. ၾကားရတာ မႈန္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး …“
“အမ္ .. စိတ္မေကာင္းဘူး .. ငါသိတာက ဂ်ဴလိုင္နဲ႔ နင္တို႔ သိပ္မတည့္ဘူးဆို ..“
“အဲဒီဟာမကို ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး .. နင့္အတြက္ေျပာတာ ..“
“ငါ့အတြက္လား .. စိတ္မပူစမ္းပါနဲ႔ဟာ …“
“ဘာလဲ .. ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္က အဆင္သင့္ရွိေနၿပီလား .. မိုးေကာင္းကင္တို႔ကေတာ့ စြံတယ္ေဟ့ ..“

မိုးေကာင္းကင္ ဒီတစ္ခါေတာ့ မႈန္နံ့သာ၏ ေနာက္ေျပာင္မႈကို သေဘာက်စြာ ရယ္ပါသည္။ ရယ္လိုက္လၽွင္ သြားျဖဴတန္းေလးေတြ ေပၚလာသည့္ မိုးေကာင္းကင္၏ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္း မႈန္နံ့သာ မ်က္ႏွာေလး ညိဳးသြားရွာသည္။ မႈန္နံ့သာဘက္က ဘာမွဆက္မေျပာပဲ အသံတိတ္သြားလို႔ ထင္သည္။ မိုးေကာင္းကင္ သူမကို လွည့္ၾကည့္သည္။

“မႈန္ … ဘာျဖစ္သြားတာလဲဟ … “
“ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူးဟာ .. ေယာက်္ားေလးေတြ ျဖစ္ရတာ ကံေကာင္းတယ္လို႔ စဥ္းစားေနတာ .. ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ ဘယ္ေကာင္မေလးမဆိုကို ႀကိဳက္တဲ့အေၾကာင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေျပာနိုင္တယ္ … နင္ဆို ပိုေတာင္ ကံေကာင္းေသးတယ္ … နင့္ေဘးနားမွာ ေကာင္မေလးေတြ ၀ိုင္းေနၾကတာ ဟိုက္စကူးထဲက မဟုတ္လား ..မႈန္တို႔လို မိန္းကေလးေတြသာ ..“
“အာ … မႈန္ကလဲ .. ငါက အဲဒီေလာက္လဲ မဟုတ္ပါဘူးဟာ … ဒါနဲ႔ ေနပါဦး … နင္ စိတ္မဆိုးရင္ တစ္ခုေမးခ်င္တယ္ … နင္ ဘဲမရေသးဘူးလား ..“
“မရေသးလို႔ ဒီေလသံေတြ ထြက္ေနတာေပါ့ဟ .. မိုးေကာင္းကင္ရယ္ .. နင္ တုံးလွခ်ည္လား ..“
“အိုေက .. အိုေက … ငါ နားလည္ၿပီ … ဒါေပမယ့္ နင္ ဘဲမရဘူးဆိုတာ ငါနားမလည္ဘူး .. ငါ့အျမင္ေတာ့ နင္မွာ ေယာက်္ားေလးေတြ စိတ္ဝင္စားစရာ ပစၥည္းပစၥယ အျပည့္အစုံ ရွိေနတာပဲ .. ဟီး ..“
“မိုးေကာင္းကင္ေနာ္ .. ငါ အေကာင္းေျပာေနရင္ ေဖာက္မလာနဲ႔ … ဘဲရၿပီးေရာ ထားရင္ေတာ့ ျဖစ္တာေပါ့ဟ .. ဒါေပမယ့္ မႈန္က ေတာ္ယုံတန္ယုံေလာက္လူကိုလဲ စိတ္မဝင္စားဘူး .. တတ္နိုင္ရင္ သူရိန္တို႔၊ ရဲမင္းတို႔လိုမ်ိဳး ေကာင္ေလးေတြနဲ႔သာ ရည္းစားျဖစ္ခ်င္တာ ..“
“၀ိုး .. နင့္ standard က ျမင့္လွခ်ည္လား … သူရိန္တို႔၊ ရဲမင္းတို႔ဆိုတာ တစ္ေက်ာင္းလုံးက ေကာင္မေလးေတြ စိတ္ဝင္စားေနၾကတာ … နင့္ဟာက တစ္ရြာလုံးနဲ႔တစ္ေယာက္ကိစၥပဲ .. ဒါေပမယ့္ နင္ စိတ္မပူပါနဲ႔ .. အဲဒီေကာင္ႏွစ္ေကာင္စလုံးနဲ႔ ငါခင္ပါတယ္ .. နင္ သေဘာတူတယ္ဆိုရင္ ငါေျပာေပးပါ့မယ္ ..“
“မ .. မလုပ္နဲ႔ .. မိုးေကာင္းကင္ .. အဲဒီလိုမ်ိဳးၾကေတာ့ ရွက္စရာႀကီး .. မႈန္ သိခ်င္တာက ဘာျဖစ္လို႔ သူတို႔လို ေယာက်္ားေလးေတြက မႈန႔္ကို စိတ္မဝင္စားၾကတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုပဲ ..“
“နင္ တကယ္သိခ်င္တာလား ..“
“သိခ်င္လို႔ေပါ့ဟ .. မသိခ်င္ရင္ ထုတ္ေတာင္ေျပာပါ့ေတာ့မလား .. မႈန္ ဒီအေၾကာင္းကို ေျပာမိတာဆိုလို႔ နင္ရယ္၊ မႈန႔္သူငယ္ခ်င္း တင္ဇာရယ္ပဲ ရွိေသးတယ္ ..“

မိုးေကာင္းကင္ မႈန္နံ့သာကို ခ်က္ခ်င္း ျပန္အေျဖမေပးပဲ ေခတၱခဏမၽွ ၿငိမ္သက္သြားသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာသည္ တစ္စုံတစ္ခုကို ေတြးေနဟန္ရွိသည္။ မႈန္နံ့သာခမ်ာသာ မိုးေကာင္းကင္ ပါးစပ္မွ ထြက္က်လာမည့္ စကားမ်ားကို စက္ရွင္တရားသူႀကီး၏ အမိန႔္ကို ေစာင့္ေမၽွာ္ေနသည့္ တရားခံႏွယ္ ရင္တထိတ္ထိတ္ႏွင့္ ေစာင့္ေမၽွာ္ေနရရွာသည္။ စကၠန႔္ပိုင္းမၽွၾကာေအာင္ တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးမွ မိုးေကာင္းကင္ဆီမွ စကားသံထြက္လာသည္။

“ေယာက်္ားေလး မ်က္လုံးနဲ႔ ငါၾကည့္ၿပီး ေျပာမယ္ေနာ္ .. နင္ စိတ္မဆိုးနဲ႔ … မႈန္ .. နင္ ၀ိတ္ခ်ရမယ္.. အနည္းဆုံးေတာ့ ဆယ္ေပါင္ေလာက္က်သြားဖို႔ လိုတယ္ .. ေနာက္ၿပီး ဘယ္လိုေျပာရမလဲ .. ကိုယ့္ကိုယ္လုံးကိုေပၚတဲ့ အဝတ္အစားမ်ိဳးဝတ္ရမယ္ဟာ ..နဲနဲ ဆက္ဆီက်ရမယ္ … ငါေျပာတာ သေဘာေပါက္လား ..“
“အင္း .. ၀ိတ္ခ်ရမယ္ဆိုတာကေတာ့ မႈန္လဲ စဥ္းစားမိပါတယ္ ..  ဒါေပမယ့္ ငါအဝတ္အစားေတြေၾကာင့္ဆိုတာကိုေတာ့ သေဘာမေပါက္ဘူးဟာ .. ရည္းစားတစ္ေယာက္ရဖို႔အတြက္ ဟိုေဖာ္၊ ဒီေဖာ္လုပ္ရမယ္ဆိုတာကေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးထင္တယ္ ..“

မိုးေကာင္းကင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ အမူအယာႏွင့္ “ကၽြတ္“ခနဲ စုပ္သပ္သည္။ ေခါင္းကိုလဲ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ခါသည္။ စကၠန႔္ပိုင္းမၽွၾကာေအာင္ ဘာမွမေျပာပဲ သူမကို စူးစူးရဲရဲ စိုက္ၾကည့္ကာ ၿငိမ္ေနသည္။ မႈန္နံ့သာ သူမကိုယ္သူမေတာင္ မလုံမလဲျဖစ္သည္။ စိတ္ထဲမၿငိမ္မသက္ျဖစ္မႈေၾကာင့္ ခါးစပ္နားက အကၤ် ီစကို လက္ႏွင့္ဆြဲခ်ဟန္ ျပဳစဥ္မွာ မိုးေကာင္းကင္သည္ သူမ ထင္မွတ္မထားသည့္ စကားတစ္ခြန္းကို ထုတ္ေဖာ္ကာ ေမးေလသည္။

“မႈန္ .. ငါတစ္ခုေမးမယ္ေနာ္ .. နင္ အခုထက္ထိ အပ်ိဳပဲ ရွိေသးတာလား ..“

ေမးၿပီးၿပီးျခင္း မိုးေကာင္းကင္သည္ သူမွားသြားၿပီမွန္း သိသည္။ အျပင္မွာ က်ဲက်ဲေတာက္ပူေနသည့္ေနေရာင္ႏွင့္ ဆန႔္က်င္ဘက္အျဖစ္ မႈန္နံ့သာ၏ မ်က္ႏွာေလးသည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို မွိုင္းညိဳသြားရွာသည္။ သူ႔စကားလြန္သြားမႈအတြက္ မိုးေကာင္းကင္ ေတာင္းပန္မည္အျပဳမွာပင္ မႈန္နံ့သာဆီမွ စကားသံက အရင္ထြက္လာသည္။

“ဟုတ္တယ္ .. မႈန္ ဗါဂ်င္ပဲ ရွိေသးတယ္ .. ဒါေပမယ့္ အဲဒီကိစၥနဲ႔ ငါ ရည္းစားမရတာ ဘာဆိုင္လို႔လဲ မိုးေကာင္းကင္ !! “

မိုးေကာင္းကင္သည္ မႈန္နံ့သာ၏ ခပ္မာမာတုံ႔ျပန္မႈေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ။ အခုမွ သူတို႔ ျပန္လည္ဆုံမိတာျဖစ္သည့္တိုင္ တစ္ေက်ာင္းတည္းထြက္ သူငယ္ခ်င္းဆိုေသာ အသိႏွင့္ မႈန္န႔ံသာ စိတ္ဆိုးသြားမွာကို သူမလိုလားပါ။ သို႔ေသာ္ သူ မရည္ရြယ္ပဲ စကားစထားမိေခ်ၿပီ။ မေျပာလို႔က မျဖစ္ေတာ့ၿပီမို႔ သူ႔စကားကိုသာ ဆက္လက္ရွင္းျပရရွာသည္။

“ငါေျပာမယ္ မႈန္ .. နင္ ယုံခ်င္မွာလဲယုံ .. သူရိန္တို႔၊ ေနမင္းတို႔လိုမ်ိဳး .. မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ယဥ္ပါးေနတဲ့ေကာင္ေတြဟာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ႀကိဳက္ၿပီဆိုမွေတာ့ ဘာလိုခ်င္လဲဆိုတာ နင္လဲ စဥ္းစားမိမွာပါ .. အဲဒီေတာ့ သူတို႔ေရြးခ်ယ္မယ့္ ေကာင္မေလးဟာ ဘာဆိုဘာမွ မသိနားမလည္တဲ့ ခပ္တုံးတုံး၊ ခပ္ရိုးရိုး မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္နိုင္ပါ့မလား ..  အခ်စ္ေတြ၊ ေမတၱာေတြ၊ သံေယာဇဥ္ေတြ သြားေျပာေနလို႔ ဟိုေကာင္ေတြက ဟားတိုက္ၿပီးေတာင္ ရယ္ေနဦးမယ္ … ငါ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ ေျပာမယ္ .. သူရိန္တို႔ ငါတို႔ဆိုတာက ရည္းစားကိစၥကို ေခါင္းနဲ႔စဥ္းစားတာ မဟုတ္ဘူး .. ဒုတ္နဲ႔စဥ္းစားတာ မႈန္ ..“
“ဟုတ္တာေပါ့ .. အဲဒါေၾကာင့္လဲ နင္နဲ႔ ဂ်ဴလိုင္ ျပတ္သြားတာ မွတ္လား ..“

ထင္မွတ္မထားသည့္ မႈန္နံ့သာ၏ အေမးႏွင့္ တုံ႔ျပန္မႈေၾကာင့္ မိုးေကာင္းကင္ ေၾကာင္သြားသည္။ ဂ်ဴလိုင္ႏွင့္ကိစၥကို ျပန္အစေဖာ္ကာ ေျပာလာမႈအတြက္ သူအနည္းငယ္ စိတ္ကြက္သြားသလိုလဲ ျဖစ္မိသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ဖက္ကမူ မႈန္နံ့သာ၏ ဆတ္ဆတ္ထိမခံ တုံ႔ျပန္မႈကို သေဘာက်သည္။ သူေျပာေနသည့္ အေၾကာင္းအရာေတြက မႈန္နံ့သာ မဟုတ္ပဲ တျခားမိန္းကေလး တစ္ေယာက္သာဆို ေနရာမွာတင္ ပါးထရိုက္တာ ခံရမည့္ အကြက္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မႈန္နံ့သာသည္ တကယ္ပင္ သူမ၏ လိုအပ္ခ်က္ကို သိခ်င္ေနရွာဟန္ႏွင့္ လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာ၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာေနရွာသည္ မဟုတ္လား။ မိုးေကာင္းကင္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ရွိုက္ထုတ္လိုက္ၿပီးမွ ..

“ငါ့အေၾကာင္းေတြကို ေခါက္ထားလိုက္စမ္းပါဟာ ..  နင့္ ကိစၥကိုပဲ ေျပာၾကရေအာင္ ..“
“ေခါက္ထားလို႔ မရဘူး  မိုးေကာင္းကင္ .. နင္ေျပာတာေတြက အဓိပၸါယ္မရွိဘူး .. မႈန္ ခပ္ရွင္းရွင္းပဲ ေျပာမယ္ .. ဂ်ဴလိုင္လိုမ်ိဳး ငါ့ထက္ ခပ္ကဲကဲေကာင္မေလးကိုေတာင္ နင္ထားခဲ့ေသးတာပဲ … သူရိန္တို႔ကေရာ သူတို႔လိုခ်င္တာ ရၿပီးသြားရင္ ငါ့ကို မထားခဲ့ဘူးလို႔ နင္ေျပာနိုင္မလား … နင့္စကားက မီးစတစ္ဖက္၊ ေရမႈတ္တစ္ဖက္ျဖစ္ေနၿပီ ..“
“အာ .. မႈန္ကလဲ .. ငါနဲ႔ ဂ်ဴလိုင္ကိစၥက နင္ထင္ထားသလို မဟုတ္ဘူး .. ဘယ္လိုေျပာရမလဲ .. နင့္ကို အရွင္းဆုံးေျပာရမယ္ဆိုရင္ … ဂ်ဴလိုင္က ငါျဖစ္ခ်င္တဲ့အတိုင္း ျဖစ္မလာဘူး .. အဲဒါေၾကာင့္ပဲ ..“
“ေၾသာ္ … ေၾသာ္  .. ဒါေၾကာင့္လား … ဒါဆို မႈန္တို႔ၾကားတဲ့ ေကာလာဟလက မွန္ေနတာေပါ့ .. ဂ်ဴလိုင္က နင့္ကို မစုတ္ေပးလို႔ နင္ျဖတ္လိုက္တာ မွတ္လား … နင္တို႔ေယာက်္ားေတြဟာေလ … တကယ္ပဲ ဦးေႏွာက္နဲ႔ မေတြးၾကေတာ့ဘူးလား … မိုးေကာင္းကင္ရယ္ ..“
မိုးေကာင္းကင္ မႈန္နံ့သာ၏ စကားကို မျငင္းဆန္ပဲ ပခုံးႏွစ္ဖက္ကို တြန႔္ျပသည္။ မခိုးမခန႔္ႏွင့္ “ဟက္“ခနဲ တစ္ခ်က္ရယ္ၿပီး ..

“မႈန္ .. နင္ နားလည္ေအာင္ ငါဘယ္လိုေျပာရမလဲ .. နင္လဲ သိမွာပါ .. ငါ ဂ်ဴလိုင္ေရွ႕မွာ ေကာင္မေလးေတြ ရွိခဲ့ေသးတယ္ဆိုတာကို .. နင္ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ .. ငါ့ေလာက္အေတြ႕အၾကဳံ ရွိၿပီး အခ်စ္ကိစၥကို ကၽြမ္းက်င္ေနတဲ့သူက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ေပါင္ကားေပးတာနဲ႔တင္ ေက်နပ္နိုင္ပါ့မလား .. ငါ့ကို ထန္တဲ့ေကာင္၊ တဏွာေကာင္လို႔ ထင္ခ်င္လဲထင္၊ ကုတင္ေပၚတက္ ပက္လက္လွန္ ေပါင္ကားေပးတာေလာက္နဲ႔ေတာ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ငါ လက္မတြဲနိုင္ဘူး .. မႈန္ .. ေဆာရီးပဲ ..“
“အဲဒီေလာက္ေတာင္ပဲလား မိုးေကာင္းကင္ရယ္ .. ပါးစပ္နဲ႔ စုတ္ေပးတာ ခံရတာ အဲဒီေလာက္ေကာင္းလို႔လား ဟင္ ..“
“နင္ ေမးတာကို ေျဖရရင္ ၁၁၀% ဟုတ္တယ္လို႔ ေျပာရမွာပဲ ..“
“တကယ္ !!! ..“
“တကယ္ေပါ့ .. ထပ္ၿပီး ျဖည့္စြက္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေယာက်္ားေလးျဖစ္တဲ့သူပဲ ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ .. မိန္းကေလး ျဖစ္တဲ့သူလဲ ေကာင္းတာပဲ …“
“နင္ .. နင္ ေျပာခ်င္တာ ဘာဂ်ာမႈတ္ေပးတယ္ဆိုတာကိုလား ..“

မႈန္နံ့သာ၏ အသံက ပုံမွန္သံ မဟုတ္ေတာ့ပဲ မဝံ့မရဲအသံသို႔ အလိုလို ကူးေျပာင္းသြားသည္။ အေစာတုန္းက ကားထဲထိုင္ရသည္မွာ အဲယာကြန္းေၾကာင့္ ေအးျမေနသည္ဟုခံစားခဲ့ရေသာ္လည္း အခုေတာ့ သူမ ကိုယ္ကေလးက ေႏြးလာသလို ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ပန္းႏုေရာင္ေသြးေျပးေနၿပီျဖစ္သည့္ သူမ မ်က္ႏွာတစ္ဝိုက္က အဆိုးဆုံးျဖစ္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးေျပာေနသည့္အေၾကာင္းအရာေတြက ဘယ္ကို ဦးတည္ေနၿပီလဲဆိုတာကို မႈန္နံ့သာ သတိထားမိသည္။ သို႔ေသာ္ သိခ်င္စိတ္၊ စူးစမ္းခ်င္စိတ္က လႊမ္းမိုးထားသျဖင့္ မႈန္နံ့သာ စကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းဖို႔ေတာ့ မစဥ္းစားမိပါ။ ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္း မသိ။ မိုးေကာင္းကင္ေျပာျပသည့္ စကားေတြကို သူမ စိတ္ဝင္စားေနမိသည္။

“ဟုတ္တယ္ .. ငါေျပာျပမယ္ .. နင္ .. မ်ိဳးသိဂၤ ီဆိုတဲ့ အစ္မႀကီးကို သိလား ..  ဒုတိယႏွစ္ xxx ေမဂ်ာကေလ … “
“သိတယ္ … ေက်ာင္းလာရင္ အၾကပ္ေတြပဲ ဝတ္လာတဲ့ အစ္မႀကီးမွတ္လား .. ဘာလဲ နင္နဲ႔ ညိဖူးလို႔လား ..“
“ေအး … ငါ ဒဲ့တိုးပဲေျပာေတာ့မယ္ .. အဲဒီ မ်ိဳးသိဂၤ ီနဲ႔ ငါနဲ႔ လုပ္ျဖစ္ၾကတိုင္း သူက ငါ့ကို စုတ္ေပးတယ္ .. စုတ္ေနရင္းနဲ႔လဲ သူက သူ႔ဖာသာသူျပန္ပြတ္ေနတတ္တယ္ .. သူေျပာတာကို ျပန္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ .. အဲဒီလို လုပ္ရတာ ပိုအရသာရွိတယ္ဆိုပဲ .. သူငါ့ကို တစ္ခါစုတ္ေပးတိုင္း အနည္းဆုံး ႏွစ္ခ်ီေလာက္ေတာ့ ၿပီးတယ္ေျပာတာပဲ … ေနာက္ၿပီး ငါကုန္ကုန္ပဲေျပာမယ္ဟာ .. မထူးေတာ့ဘူး .. ငါၿပီးသြားတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာလဲ .. သူက အရည္ေတြကို မ်ိဳခ်ေသးတယ္ …“

မိုးေကာင္းကင္၏ စကားတစ္ခြန္းခ်င္းစီသည္ မႈန္နံ့သာ၏ စိတ္ကို အႀကီးအက်ယ္ လႈပ္ရွားေစသည္။ မလိုအပ္ပဲ သူမ အသက္ရႉမႈေတြ ျမန္လာရသည္။ တစ္လမ္းလုံး ေတာက္ေလၽွာက္ထိုင္လာသည့္ ကူရွင္ထိုင္ခုံသည္လဲ အခုက်ေတာ့မွပဲ သူမအသားႏွင့္မတည့္သလို၊ တစ္ခုခုထူးျခားေနသလို ခံစားလာရသည္။ ဘုရားေရ..။ မိုးေကာင္းကင္၏ အေျပာႏွင့္ပင္ သူမ စိတ္ထလာတာမ်ားလား။ ဒါမ်ိဳးဆက္စ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ကိစၥကို သူမႏွင့္တင္ဇာလင္း ႏွစ္ေယာက္တည္း သီးသန႔္ ေတြ႕သည္အခါမ်ိဳးတြင္ ေျပာမိၾကေသာ္လည္း အခုလိုမ်ိဳး တစ္ခါမွ မျဖစ္ဖူးပါ။ မ်ိဳးသိဂၤ ီဆိုသည့္ အစ္မႀကီးက သူ႔ဟာႀကီးကို စုတ္ေပးရင္းႏွင့္ ၿပီးသြားသည္ဆိုတာကို မႈန္န႔ံသာ ဒီအခ်က္ႏွင့္ပင္ ပစ္ကာ ယုံလိုက္ရေတာ့သည္။

“မႈန္ …“
“ရွန္ ..“

ၿငိမ္က်သြားသည့္ မႈန္နံ့သာကို မိုးေကာင္းကင္ တိုးညင္းစြာႏွင့္ လွမ္းေခၚသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦး တစ္ဦးကိုတစ္ဦး စိုက္ၾကည့္မိၾကသည္။ စကၠန႔္ပိုင္းမၽွၾကာေအာင္ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံမိၾကေသာ္လဲ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို အၾကည့္ကိုလႊဲဖယ္ေနဖို႔ ေမ့ေနၾကသည္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာမွ မႈန္နံ့သာသည္ မိန္းကေလးဗီဇအေလၽွာက္ မိုးေကာင္းကင္ကို ရဲရဲမၾကည့္ရဲေတာ့ပဲ မ်က္လႊာအသာေလးခ်သည္။

“မႈန္ .. နင္ စိတ္မဆိုးဘူးဆိုရင္ တို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံး အက်ိဳးရွိမယ့္ ကိစၥတစ္ခုကို ငါေျပာပါရေစလား ..“
“အင္း .. ေျပာေလ ..“
“ဟို .. ဟိုေလ.. နင့္ရဲ ့ျပသနာေရာ၊ ငါရဲ ့ျပသနာေရာ တၿပိဳင္တဲေျပလည္မယ့္ နည္းလမ္းဟာ ..“
“ဘယ္.. လို .. မိုးေကာင္းကင္ .. နင္ေျပာခ်င္တာကို မႈန္နားမလည္ဘူး .. ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာစမ္းဟာ ..“
“ဒီလိုဟာ .. ငါ နင့္ကိုေယာက်္ားေလးေတြ စိတ္ဝင္စားလာေအာင္ ဘယ္လိုေနရမယ္၊ ဘယ္လိုဆက္ဆီက်က်ျပင္ရမယ္ သင္ေပးမယ္ .. ဆက္စ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး နင္အစိမ္းသက္သက္မျဖစ္ေအာင္ ငါလုပ္ေပးမယ္ .. သေဘာကေတာ့ နင့္ကို သူရိန္တို႔၊ ရဲမင္းတို႔ အလိုလိုက်လာေအာင္ ျပဳျပင္ေပးမယ္ဟာ ..“
“အယ္ … ဒါ .. ဒါ ..“
“ဟုတ္တယ္ .. ဒါေပမယ့္ အသြားအျပန္ေတာ့ ရွိရမယ္ .. နင္လဲ ငါ ေနာက္ထပ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ မရခင္စပ္ၾကားမွာ ငါ့ဆႏၵကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ျပန္ကူညီေပးေပါ့ …“
“မိုးေကာင္ကင္ .. နင့္ .. ငါ့ကို ငတုံးမမ်ား ေအာင့္ေမ့ေနလား … နင္ ငါအပ်ိဳေလးဆိုတာနဲ႔ ငါနဲ႔ အိပ္ဖို႔အႀကံအဖန္ လာထုေနတာလား ..  “

မိုးေကာင္းကင္သည္ ကၽြီခနဲျမည္ေအာင္ပင္ ဘရိတ္ဆြဲၿပီး ကားကိုလမ္းေဘးတြင္ ထိုးရပ္သည္။ တည့္တည့္ထိုင္ေနရာမွ ကိုယ္ကို မႈန္နံ့သာဘက္သို႔ ေစာင္းထိုင္လိုက္ၿပီးမွ ..
“မႈန္ .. ငါေျပာခ်င္တာ အဲဒါမဟုတ္ပါဘူး .. ငါ ရွင္းျပပါ့မယ္ .. နင္ အပ်ိဳဘဝကို တန္ဖိုးထားတယ္ဆိုတာကို ငါဘာမွ မေျပာလိုဘူး .. အဲဒါကေတာ့ နင့္သေဘာပဲ .. ငါဆိုလိုခ်င္တာ နင္လဲအပ်ိဳရည္မပ်က္၊ ငါလဲအဆင္ေျပေအာင္ ေျဖရွင္းနိုင္မယ့္ တျခားနည္းလမ္းကို ေျပာတာ ..“
မႈန္နံ့သာ ဒီေလာက္ေတာ့ မအေသးပါ။ မိုးေကာင္းကင္ ဘာကိုဆိုလိုခ်င္တာကို သူမ သေဘာေပါက္သြားသည္။ သူမ ရင္ခုန္ျမန္လာသည္။
“နင္ေျပာခ်င္တာ .. ငါက နင့္ကို ပုေလြမႈတ္ေပးရမယ္လို႔ ဆိုလိုတာလား ..“
“ဟုတ္တယ္ .. မႈန္ .. ဒါေပမယ့္ ငါ့အႀကံက ေယာက်္ားေတြ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို အ႐ူးအမူးစြဲလန္းသြားေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရတယ္ဆိုတာ နင့္ကို သင္ျပဖို႔ပဲ .. နင့္ကို ပုေလြကိုနည္းစနစ္က်က်နဲ႔ အဆင့္ျမင့္ျမင့္မႈတ္တတ္ေအာင္ ငါျပေပးနိုင္တယ္ “
“ဟုတ္မွလဲလုပ္ပါ မိုးေကာင္းကင္ရယ္ .. နင္အႀကံက နင့္ဘက္ကခ်ည္းပဲ အားသာေနသလိုပဲ ..“

မိုးေကာင္းကင္ ဆက္မေျပာေတာ့ပါ။ သူမႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ေနရာမွ ကိုယ္ကိုျပန္လွည့္သြားၿပီး ကားကို ျပန္ေမာင္းထြက္ဖို႔ ျပင္သည္။
“မႈန္ .. နင္စိတ္ထဲ အဲဒီလိုထင္ေနလဲ ငါ ဆက္မေျပာေတာ့ဘူးဟာ .. ငါ ေျပာခဲ့တာေတြ အားလုံးက နင့္ရဲ ့အေျခအေနေပၚ သုံးသပ္ၿပီး ငါလုပ္ေပးနိုင္တာကို ေျပာျပတာ … နင္ငါ့ကို ျပန္လုပ္ေပးရတယ္ဆိုတာကလဲ နင့္ကို ငါကူညီဖို႔ကိစၥထဲက လုပ္ငန္းေဆာင္တာတစ္ခုပဲ … ဒါေပမယ့္ နင့္သေဘာပါ .. နင္ႀကိဳက္သလို ဆုံးျဖတ္..  ျပသနာမရွိဘူး .. နင္နဲ႔ငါရဲ ့ ခင္မင္မႈကို ငါ ပိုတန္ဖိုးထားပါတယ္ .. မႈန္ ..“

မိုးေကာင္းကင္၏ စကားက မႈန္န႔ံသာကို ေတြေဝသြားေစသည္။ ဟုတ္ေတာ့လဲဟုတ္သည္။ မိုးေကာင္းကင္လိုမ်ိဳးသူက ဘလိုးေဂ်ာ့လို႔ေခၚၾကသည့္ ပါးစပ္ႏွင့္လုပ္ေပးတာကို သူမဆီမွရမွ ျဖစ္မည္တဲ့လား။ ဂ်ဴလိုင္က မေပးဘူးဆိုလၽွင္ လုပ္ေပးသည့္ ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္ကို ရွာလိုက္ယုံပဲ ျဖစ္သည္။ ငွက္ေပ်ာသီး အခြံႏႊာစားရသည္ကမွ သူ႔လိုလူမ်ိဳးအတြက္ ခက္ေနဦးမည္။ ဒီလိုေတြးလိုက္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္ ေျပာေနတာေတြက ဟုတ္သလိုလို ျဖစ္လာသည္။ သူမကို တကယ္ပဲ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ၊ ခပ္မိုက္မိုက္ေကာင္ေလးေတြ စိတ္ဝင္စားလာေအာင္ မိုးေကာင္းကင္ တကယ္လုပ္ေပးနိုင္မွာလား။ သူေျပာတာသာ တကယ္ဆိုလၽွင္ သူမအတြက္ နစ္နာစရာ ဘာမွသိပ္ရွိလွသည္မဟုတ္။ သူမ၏ အပ်ိဳရည္ကို သူကေတာင္းေနတာမွ မဟုတ္။ မိုးေကာင္းကင္ေရာ၊ သူမေရာ လၽွို႔ဝွက္ထားလၽွင္ ဒီအေၾကာင္းကို တျခားသူေတာင္ သိမွာမဟုတ္ေပ။

“မႈန္ .. စဥ္းစားပါရေစဦး .. မိုးေကာင္းကင္ရယ္ .. နင္ေျပာတဲ့ ကိစၥႀကီးက တမ်ိဳးႀကီးလို ျဖစ္ေနပါတယ္ .. ငါေနာက္ေန႔မွ အေၾကာင္းျပန္လို႔ မရဘူးလားဟင္ …“
“ေအးပါ .. ငါသိပါတယ္ .. နင့္လို အစိမ္းသက္သက္ အပ်ိဳေလးအတြက္ ၾကားရတာ တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနမွန္း ငါသေဘာေပါက္ပါတယ္ .. ရတယ္ .. နင္ ႀကိဳက္သေလာက္သာ အခ်ိန္ယူ .. နင္ဘက္က လက္ခံခဲ့ရင္သာ တို႔ေတြ ေသာၾကာေန႔လိုမ်ိဳးတစ္ရက္ရက္ခ်ိန္းၿပီး ညေနဘက္႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္ၾကတာေပါ့ ..“
“ဟုတ္ပါၿပီတဲ့ ရွင္ .. တကယ္တဲ .. ဆြဲေဆာင္မႈကေတာ့ တကယ္ကိုေကာင္းတယ္ .. က်မ စဥ္းစားၿပီး အေျဖေပးပါ့မယ္ .. ဟြန္း ..“

ႏွစ္ဦးသား စကားေကာင္းလာၾကသျဖင့္ မႈန္နံ့သာတို႔ ရပ္ကြက္နားသို႔ ေရာက္မွန္းမသိေရာက္လာၾကသည္။ မႈန္နံ့သာ၏ အိမ္က သူမတို႔တက္ခဲ့သည့္ အထက္တန္းေက်ာင္းရွိရာ လမ္းထဲမွာပင္ ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိုးေကာင္းကင္သည္ သူမကို လမ္းေမးေနစရာမလိုပဲႏွင့္ တန္းတန္းမတ္မတ္ ေမာင္းလာနိုင္ခဲ့တာျဖစ္သည္။ မိုးေကာင္းကင္တို႔ကမူ သူမတို႔ ေနရာကေန ေနာက္ထပ္ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ ေမာင္းလၽွင္ ေရာက္နိုင္သည့္ လူကုံထံအပိုင္းတြင္ ေနသည္ဟု မႈန္နံ့သာသိထားသည္။ လမ္းမႀကီးမွေန၍ သူမတို႔လမ္းထဲသို႔ မိုးေကာင္းကင္ ခ်ိဳးေကြ႕မည္အျပဳတြင္ မႈန္နံ့သာက မဝင္ခိုင္းေတာ့ပဲ လမ္းမႀကီးေဘးမွာတင္ ကားကို ရပ္ခိုင္းလိုက္သည္။ မိုးေကာင္းကင္က ဘာမွမေျပာ။ သူမ ေတာင္းဆိုသည့္အတိုင္း ကားကို ကပ္ရပ္ေပးရွာသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ မႈန္နံ့သာကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္ၿပီး ကားနီေလးကို ေမာင္းကာ ထြက္သြားသည္။ မႈန္နံ့သာတစ္ေယာက္သာ မိုးေကာင္းကင္၏ ကားနီေလးကို မ်က္စိတစ္ဆုံးေငးၾကည့္ေနမိၿပီး သူမျမင္ကြင္းမွ လုံးလုံးေပ်ာက္ကြယ္သြားမွ အိမ္ဘက္သို႔ ျပန္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။

မႈန္နံ့သာ အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔သာ ျပန္ေရာက္လာသည္။ စိတ္ႏွင့္ကိုယ္က တြဲကာရွိမေနေသးေပ။ ခါတိုင္း အခုလိုမ်ိဳး ေက်ာင္းေစာဆင္းလို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္လာၿပီဆိုလၽွင္ တေရးတေမာ သူမ အိပ္တတ္ေသာ္လဲ ဒီေန႔ေတာ့ ဘယ္လိုမွ အိပ္ခ်င္စိတ္မရွိေခ်။ အိပ္ခ်င္စိတ္မရွိဆိုလို႔ တျခားကိစၥေတြေရာ လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိလားဆိုလၽွင္ျဖင့္ ဒီလိုလဲမဟုတ္ပါေခ်။ မႈန္နံ့သာ၏စိတ္တြင္ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ ေျပာဆိုခဲ့သည့္ အေၾကာင္းအရာေတြကသာ တဝဲလည္လည္ ႀကီးစိုးကာထားသည္။ သူမ ဘယ္လိုလုပ္ရမည္နည္း။ ေနာက္ဆုံး၌မူ ဘယ္လိုမွ တစ္ေယာက္တည္း က်ိတ္ကာေတြးမေနနိုင္ေတာ့သည့္အေလ်ာက္  အားကိုးတိုင္ပင္စရာ ထြက္ေပါက္အျဖစ္ တင္ဇာလင္းဆီ ဖုန္းဆက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ မႈန္နံ့သာ တစ္နာရီေလာက္ျခား၍ ဖုန္းႏွစ္ႀကိမ္ဆက္သည္။ ႏွစ္ႀကိမ္စလုံး တင္ဇာလင္း အိမ္ျပန္မေရာက္ေသးဘူးဆိုၿပီး သူမ အေဒၚျဖစ္သူက အေၾကာင္းျပန္တာႏွင့္ၾကဳံသည္။ နာရီဝက္ထပ္ေစာင့္ၿပီး ျပန္ဆက္မည္အျပဳတြင္ မႈန္နံ့သာ စိတ္တစ္မ်ိဳးေျပာင္းသည္။ ဖုန္းဆက္မေနေတာ့ပဲ ပိုက္ဆံအိတ္ကိုဆြဲကာ တင္ဇာလင္းတို႔ အိမ္ဘက္ထြက္လာခဲ့သည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပင္၊ သူမ တင္ဇာလင္းတို႔ လမ္းၾကားထဲအေရာက္တြင္ တင္ဇာလင္းကို လမ္းဟိုဘက္ထိပ္မွ တစ္ေယာက္တည္း ေလၽွာက္လာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ မႈန္နံ့သာ လက္ေဝွ႕ယမ္းျပရင္း တင္ဇာလင္းဆီ ခပ္သုတ္သုတ္ေလၽွာက္သြားသည္။

“ဟဲ့ .. ဘာကိစၥမ်ားရွိလို႔ ေပၚလာတာလဲဟ .. ဖုန္းဆက္လိုက္လဲ ရတာကို ..“
“အမေလး .. ဆက္ပါတယ္ မယ္မင္းႀကီးမရယ္ .. ဆက္တာမွ ႏွစ္ခါေတာင္ပါ .. ရွင္ကမွ အိမ္ျပန္မေရာက္ေသးဘူးဆိုလို႔ က်မ သက္သက္လိုက္လာတာပါ ..“

မႈန္နံ့သာ၏ ပုံစံက ေရးႀကီးသုတ္ျပာႏွင့္မို႔ တင္ဇာလင္း အိမ္ထဲေတာင္ မဝင္နိုင္ေသးပဲ စူးစမ္းသည့္ဟန္ႏွင့္ ၾကည့္ကာေနသည္။ မႈန္နံ့သာ ေျပာခ်င္ေနသည့္အေၾကာင္းက အိမ္ေပါက္ဝမွာ ေျပာလို႔မျဖစ္သည့္အတြက္ တင္ဇာလင္းကို လက္ဆြဲ၍ပင္ အိမ္ထဲသို႔ေခၚသြင္းလာခဲ့သည္။ အထဲအေရာက္ တင္ဇာလင္းအေဒၚက ဧည့္ခန္းထဲတြင္ သတင္းစာေတြကို စီေနရာမွ သူမတို႔ လွမ္းႏႈတ္ဆက္ေသးသည္။ မႈန္နံ့သာ ျပဳံးယုံသာျပဳံးျပခဲ့ၿပီး တင္ဇာလင္း အခန္းဆီသို႔ သူမက ေရွ႕ေဆာင္ကာ ေလၽွာက္သြားေလသည္။

“မႈန္ .. ဘာေတြျဖစ္လာတာလဲ .. နင့္ေနာက္က က်ားလိုက္လာတာလား ..“
“ေအး .. က်ားလိုက္လာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး … က်ားနဲ႔ေတြ႕လာတာလို႔ ေျပာရင္ရမယ္ ..“
ကုတင္ေပၚဝင္ထိုင္လိုက္သည့္ မႈန္နံ့သာ၏ မ်က္ႏွာက မခ်ိဳမခ်ဥ္ႏွင့္မို႔ တင္ဇာလင္း စိတ္ထဲတြင္ သို႔ေလာသို႔ေလာျဖစ္ရသည္။ ခဏအၾကာမွ မႈန္နံ့သာေျပာသည့္ စကားကို အေျဖရွာေတြ႕သြားၿပီး မႈန္နံ့သာ၏ ပခုံးကို အားရဝမ္းသာစြာ လက္ႏွင့္ပုတ္သည္။
“မႈန္ .. မွန္မွန္ေျပာစမ္း .. နင္ ဘယ္ေကာင္ေလးနဲ႔ေတြ႕လာတာလဲ ..“
“တင္ဇာ .. နင္မဆိုးဘူး .. တိုးတက္လာၿပီ .. မႈန္ ဒီေန႔ မိုးေကာင္းကင္နဲ႔ အျပန္မွာ ေတြ႕ခဲ့တယ္ .. သူ႔ကားနဲ႔ပဲ ငါ အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့တာ .. ေနာက္ၿပီး မႈန္သာလက္ခံမယ္ဆိုရင္ မိုးေကာင္းကင္က ဒီေသာၾကာေန႔မွာ မႈန္နဲ႔အတူ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ရေအာင္ဆိုၿပီး ေျပာသြားေသးတယ္ ..“
“ေဟ .. တကယ္လား .. မိုးေကာင္းကင္က နင့္ကို ႐ုပ္ရွင္လိုက္ျပမယ္ … ဒါ နင့္ကိုသူဇာတ္လမ္းစတာပဲ … မိန္းမဒါေၾကာင့္ ေပ်ာ္ေနတာကိုး … ငါ့သူငယ္ခ်င္း စြံေတာ့မယ္ေဟ့ ..“
“အဲဒီလိုေတာ့လဲ မဟုတ္ဘူး .. တင္ဇာ .. ဘယ္လိုေျပာရမလဲ .. မႈန္နဲ႔သူ တြဲတယ္ဆိုတာ ထရိန္နင္သေဘာမ်ိဳး ..“
“ဘာထရိန္နင္လဲ .. သူက နင့္ကို သေဘာက်လို႔ ခ်ိန္းတာမဟုတ္ဘူးလား ..“
“ဒီလိုဟာ .. မႈန္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတူ ျပန္လာေတာ့ စကားစပ္မိၾကလို႔ သူ႔အေၾကာင္း ကိုယ့္အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ေတာ့ မႈန္အခုထက္ထိ ရည္းစားမရေသးတဲ့ဆီ ေရာက္သြားတယ္ .. အဲဒီမွာ ေျပာရင္းေျပာရင္းနဲ႔ မႈန္က ညည္းမိသလို ျဖစ္သြားေတာ့ မိုးေကာင္းကင္က မႈန႔္ကို ေကာင္ေခ်ာေလးေတြ စိတ္ဝင္စားလာေအာင္ သူလုပ္ေပးနိုင္တယ္ဆိုၿပီး ေျပာတယ္ .. သူက ငါ့ကို ေယာက်္ားေလးေတြ စြဲမက္ေစတဲ့နည္းစနစ္ကို သင္ျပေပးမယ္တဲ့ …“
“မႈန္ .. နင့္ဟာက လၽွို႔ဝွက္သည္းဖိုေတြဆန္လာၿပီ .. အစအဆုံးသာ ေသခ်ာေျပာစမ္းပါဟယ္ .. “

မႈန္နံ့သာ တင္ဇာလင္း နားလည္ေအာင္ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ သူမေျပာခဲ့သမၽွ ကိစၥအားလုံးကို တစ္လုံးမက်န္ေျပာျပလိုက္သည္။ မႈန္နံ့သာ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ မ်က္လုံးအျပဴးသားေလး ျဖစ္ေနသည့္ တင္ဇာလင္းက ..
“မႈန္ .. နင့္ဟာက မဟုတ္ေသးဘူး .. နင္ မအစမ္းပါနဲ႔ .. မိုးေကာင္းကင္က ဂ်ဴလိုင္နဲ႔ ျပတ္သြားလို႔ နင့္ကို အသုံးခ်တာျဖစ္မယ္ေနာ္ ..“
“ေအး .. မႈန္လဲ အစကေတာ့ အဲဒီလိုပဲ ထင္တာပဲ … ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္လို လူမ်ိဳးက မႈန္ မစုတ္ေပးတာ ခံရေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္မွာမို႔လို႔လဲ .. သူ႔အတြက္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဆိုတာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရွာလို႔ရတာပဲ .. “
“ေအး .. ဟာ … မႈန္ … အဲဒီလိုေတြးရင္ေတာ့လဲ ရတယ္ … ေနာက္ၿပီး မိုးေကာင္းကင္ဆိုတာ နင္စိတ္ဝင္စားေနတဲ့ သူရိန္တို႔ထက္မသာရင္ေတာင္ မေလ်ာ့တဲ့အဆင့္နဲ႔ ရွိတဲ့ေကာင္ေခ်ာေလး… အင္း .. ဘယ္လိုေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး ..“

မႈန္နံ့သာႏွင့္ တင္ဇာလင္း အေတြးကိုယ္စီႏွင့္ ေခတၱခဏမၽွ ၿငိမ္သက္သြားၾကသည္။ တင္ဇာလင္းသည္ မႈန္နံ့သာ၏ မ်က္ႏွာကို ေငးစိုက္ကာၾကည့္ေနမိသည္။ မႈန္နံ့သာသည္ တစ္စုံတစ္ခုကို အေလးအနက္ စဥ္းစားေနဟန္ႏွင့္ တည္တည္ေလးျဖစ္ကာေနသည္။ သူမ၏ မ်က္လုံးေတြသည္ တင္ဇာလင္းကို စိုက္ၾကည့္ေနေပမယ့္ အျမင္အာ႐ုံထဲတြင္ သူမအား ျမင္ေနဟန္မတူပါ။ အေတြးႏွင့္ နစ္ေမ်ာေနဟန္ရွိသည္။ ခဏအၾကာမွ မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္၊ ႏွစ္ခ်က္ခတ္ကာျပန္လည္အသက္ဝင္လာၿပီး သူ႔ကို ေငးၾကည့္ေနသည့္ တင္ဇာလင္းကို မခို႔တယို႔ႏွင့္ ျပဳံးျပသည္။ မႈန္နံ့သာ၏ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္ကိုၾကည့္ၿပီး ဘယ္လိုအေျဖထြက္လာမည္ဆိုတာကို သူမ မေျပာပဲႏွင့္ တင္ဇာလင္း ရိပ္မိသည္။

“မႈန္ .. မိုးေကာင္းကင္ ေျပာတာကို နင္လက္ခံလိုက္ေတာ့မလို႔လား ..“
တင္ဇာလင္း အေမးကို မႈန္နံ့သာသည္ ျပဳံးၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ ၿပီးမွ ..
“မႈန္ စမ္းၾကည့္မယ္ .. မႈန႔္မွာ ဘာမွ ရႈံးစရာရွိမယ္မထင္ဘူး .. အေတြ႕အၾကဳံလို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္မယ္ဟယ္ .. ခစ္… ခစ္“
“ေအး .. အဲဒါ မဆိုးဘူး .. ငါဆိုလဲ နင့္လိုပဲ ဆုံးျဖတ္မိမွာပဲ .. ေနာက္ၿပီး ေျပာလို႔ရတာ မဟုတ္ဘူး .. မႈန္ .. အဲဒီလိုလုပ္ေပးရတာကို နင္ႀကိဳက္ခ်င္လဲႀကိဳက္သြားမွာပဲ .. ဟိ ဟိ .. ဟို .. နင္ ေျပာတဲ့ မ်ိဳးသိဂၤ ီဆိုတဲ့ အစ္မႀကီးဆို ဒါမ်ိဳးလုပ္ရင္း ၿပီးသြားတယ္ဆိုေတာ့ .. အ ဟိ ..“
“မိုးေကာင္းကင္ ေျပာတာအရဆို .. အဲဒီအစ္မႀကီးက သူ႔ကိုစုတ္ေပးရင္းနဲ႔ သူ႔ဟာသူျပန္ျပန္ပြတ္ေနတာ .. အဲဒါနဲ႔တင္ ၿပီးတာ ႏွစ္ႀကိမ္အနည္းဆုံးပဲတဲ့ .. မႈန္ျဖင့္ အဲဒီစကားေတြၾကားတုန္းက နားေထာင္ေနရင္းနဲ႔ေတာင္ ဟိုထဲက ယားသလိုလို ျဖစ္လာတာ သိလား ..“
မႈန္နံ့သာ၏ အေျပာကိုအၾကားတြင္ တင္ဇာလင္းက ႏႈတ္ခမ္းေလးတြန႔္ကာ မ်က္ေစာင္းထိုးသည္။ ထို႔ေနာက္ တစ္ခုခုကို ေတြးမိဟန္ႏွင့္ ခဏၿငိမ္သြားၿပီးမွ ..
“မႈန္ .. နင့္ကို ငါနဲ႔ ညိဖူးတဲ့ ေက်ာ္ေဇယ်ဆိုတဲ့ေကာင္အေၾကာင္း ေျပာဖူးတယ္မွတ္လား .. ဟိုခရစ္ရွန္ေကာင္ဆိုတာေလ .. သူနဲ႔ငါခ်ိန္းေတြ႕တုန္းက ငါနို႔ေတြကို သူက ကိုင္ေဆာ့ဖူးသလို ငါလဲ သူ႔ဟာကို ကိုင္ေဆာ့ဖူးတယ္ .. ဟိုေလ ဟန္းပေလးဆိုတာမ်ိဳး ငါလုပ္ေပးဖူးတယ္ .. သူတို႔ထိပ္ကေန အရည္ေတြပန္းထြက္တာဟာေလ ငါ့တစ္သက္တာမွ အံ့ၾသဖို႔အေကာင္းဆုံး ကိစၥပဲ .. .. မႈန္ .. ငါေျပာမယ္ .. သူတို႔ဟာကို ကိုင္ရတာကလဲ ေျပာျပဖို႔ခက္တဲ့ ခံစားမႈတစ္ခုပဲ .. ႏူးညံ့မႈနဲ႔၊ မာေက်ာမႈတၿပိဳင္တည္း တြဲေနတာ အဲဒီတစ္ေနရာပဲရွိတယ္ .. အမေလးေလး .. ေျပာရင္းနဲ႔ေတာင္ ငါ့မွာတစ္မ်ိဳးျဖစ္လာၿပီ .. ဟိ .. ဟိ ..“

မႈန္နံ့သာႏွင့္ တင္ဇာလင္း၏ ႏွစ္ဦးပါတီအစည္းအေဝးကို သူမအေဒၚ၏ အခန္းအျပင္ဘက္မွ လွမ္းေခၚသံေၾကာင့္ အေရးေပၚ ရပ္စဲလိုက္ရသည္။ မႈန္နံ့သာလဲ သူငယ္ခ်င္းမျဖစ္သူကို မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အစီရင္ခံမႈ ၿပီးဆုံးသြားၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့သည္။ သူမအိမ္ကို ျပန္ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္မူ ေျခာက္နာရီထိုးေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ မိသားစု စုံညီစြာရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ ဒီႏွစ္ဆယ္တန္းေျဖရမည့္ မႈန္နံ့သာ၏ ညီမငယ္ သံစဥ္သာကို သူမ စာက်က္ေနၾကေနရာတြင္ ထိုင္ကာ စာၾကည့္ေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ အေမႏွင့္အေဖကမူ ထမင္းစားပြဲခုံတြင္ ထိုင္ကာ စကားေျပာေနၾကသည္။ မႈန္နံ့သာ ျပန္လာသည္ကို ျမင္ေတာ့ အေမျဖစ္သူက ထမင္းစားရေအာင္ဆိုၿပီး လွမ္းေခၚသျဖင့္ သူတို႔အားလုံး ထမင္းအတူစားၾကသည္။ မႈန္နံ့သာ ထမင္းစားခ်င္စိတ္မရွိေသးသည့္တိုင္ ကိစၥတစ္ခုၿပီးေအာင္ဆိုသည့္ သေဘာႏွင့္ ဝင္စားလိုက္သည္။ ဘယ္သူႏွင့္မွ စကားမယ္မယ္ရရ မေျပာျဖစ္။ ညစာစားၿပီးသည့္ေနာက္တြင္လဲ မႈန္နံ့သာသည္ ေခါင္းကိုက္သည္ဟု အေၾကာင္းျပၿပီး သူမအိပ္ခန္းထဲသို႔ပင္ တန္းကာဝင္လာခဲ့သည္။

အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေစဆိုၿပီး ျခင္ေထာင္ခ်ကာ သူမ ကုတင္ထဲ ဝင္လွဲေနသည့္တိုင္ မႈန္နံ့သာ အိပ္ေပ်ာ္ျခင္းကို လြယ္လြယ္ကူကူ မေရာက္ရွိခဲ့ပါ။ မိုးေကာင္းကင္၏ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို လက္ခံလိုက္လၽွင္ဆိုသည့္ ကိစၥ၏ ေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္လာမည့္ အေၾကာင္းအရာေတြကို ႀကိဳတင္စဥ္းစားကာ ေနမိသည္။ သူမ ရင္ခုန္ေနမိသလို၊ စိုးရိမ္စိတ္လဲ တြဲကာ ျဖစ္ေနမိသည္။ ဆက္စ္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ လက္ေတြ႕ပိုင္းတြင္ အစိမ္းသက္သက္ျဖစ္ေသာ္လဲ ေခတ္၏ သမီးပ်ိဳျဖစ္သည္မို႔ စာေတြ႕ႏွင့္ အသိပိုင္းတြင္ေတာ့ သူမ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို နားလည္ပါသည္။ မိုးေကာင္းကင္ရဲ ့ ဟာႀကီးကို စုတ္ေပးရင္း အရည္ေတြထြက္လာလၽွင္ သူမ ဘယ္လိုလုပ္မည္နည္း။ မ်ိဳးသိဂၤ ီလိုပဲ မ်ိဳခ်မိမွာလား။ ဘယ္လိုေနမလဲ မသိ။ ထိုအရည္ေတြ၏ အရသာကို သူမခံစားနိုင္ပါ့မလား၊ စသည့္အေတြးေတြေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္မိသျဖင့္ မႈန္နံ့သာ ညည့္နက္မွ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ေလသည္။

ၾကာသပေတးေန႔ဆိုသည္မွာ တစ္ပတ္တာ၏ ေန႔တစ္ေန႔သာ ျဖစ္ေသာ္လဲ ယေန၌့မူ မႈန္နံ့သာအတြက္ ပို၍ လန္းဆန္းေနသလို ခံစားရသည္။ သူမ ေက်ာင္းသြားဖို႔အတြက္ ဖယ္ရီေစာင့္ေနၾကေနရာသို႔ ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ တင္ဇာလင္းေတာင္ မေရာက္ေသးေခ်။ မႈန္နံ့သာေရာက္ၿပီး တေအာင့္ၾကာမွ သူမ ေရာက္လာသည္။

“ေဟ့ ေဟး .. ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေတာ့ မူမမွန္ေတာ့ဘူး .. မိုးေကာင္းကင္ရဲ ့ဒုတ္ဆြဲေဆာင္အားနဲ႔ တက္ႂကြေနတယ္ .. ဟိ .. ဟိ ..“

မႈန္နံ့သာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို လြယ္ထားသည့္ လြယ္အိတ္ႏွင့္ ရိုက္မိေပမယ့္ သူမ၏ မ်က္ႏွာသည္ ျပဳံးေပ်ာ္ေပ်ာ္ျဖစ္ေနသည္ကို သူမကိုယ္သူမေတာင္ သတိမထားမိေခ်။ မႈန္နံ့သာ ဒီလိုျဖစ္ေလ၊ တင္ဇာလင္းက သူမကို ထိုအေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ပိုၿပီး စေလျဖစ္သည္။ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆက္စ္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အျပန္အလွန္ေျပာၾကရင္း ေက်ာင္းသို႔ေရာက္မွန္း မသိေရာက္လာၾကသည္။ တစ္ညႏွင့္ တစ္မနက္လုံး သူမအေတြးထဲႀကီးစိုးထားသည့္ ကိစၥမို႔ ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္အေရာက္တြင္ မႈန္နံ့သာ ဘယ္လိုမွ မေအာင့္အီးနိုင္ေတာ့ပဲ မိုးေကာင္းကင္ရွိရာအတန္းဘက္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ မႈန္နံ့သာ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အတန္းရွိရာသို႔ေတာင္ မသြားလိုက္ရပဲ မိုးေကာင္းကင္ကို အေဆာင္အကူးလမ္းၾကားတြင္ ေတြ႕သည္။

“မႈန္ .. ဘယ္သြားမလို႔လဲ ..“
“နင္ .. နင့္ဆီ တမင္လာတာ .. မိုးေကာင္းကင္ .. မႈန္ .. နင္ေျပာတာကို လက္ခံတယ္ ..“
မိုးေကာင္းကင္က တကယ္လားဆိုသည့္သေဘာႏွင့္ သူမကို ေသခ်ာစြာၾကည့္သည္။ မႈန္နံ့သာ ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး သူမ၏ သေဘာတူညီမႈကို ထပ္မံ၍ အတည္ျပဳသည္။ ဒီေတာ့မွ မိုးေကာင္းကင္သည္ သူမကို ႏွစ္လိုဖြယ္ျပဳံးျပၿပီး ..
“ေကာင္းၿပီေလ .. ဒါဆိုလဲ တို႔ေတြ ေသာၾကာေန႔ ညေနက်ရင္ ေတြ႕ၾကမယ္ေလ .. မႈန္တို႔အိမ္က ညေနဘက္အျပင္ထြက္လို႔ရတယ္မွတ္လား ..“
“ရပါတယ္ .. မႈန္ေျပာထားလိုက္ပါ့မယ္ …မႈန္အိမ့္က လူေတြက အျမင္မက်ဥ္းပါဘူး ..“
“အိုေက .. မႈန္ .. ဒါဆို ေသာၾကာေန႔က်ရင္ ညေနငါးနာရီေလာက္ မႈန႔္အိမ္ကို လာေခၚမယ္…“
“ဟုတ္ .. ဒါဆို မႈန္သြားေတာ့မယ္ေနာ္ ..“

မႈန္နံ့သာ မိုးေကာင္းကင္ကို ႏႈတ္ဆက္ရင္း လာရာလမ္းအတိုင္း  ျပန္ေလၽွာက္လာခဲ့သည္။ ဘာေၾကာင့္ရယ္မွန္းမသိ။ မိုးေကာင္းကင္ရွိရာသို႔ လာတုန္းက သူမေျခလွမ္းေတြက သြက္လက္သည့္အေလၽွာက္ အျပန္တြင္မူ တစ္ခုခုက ဆြဲထားသလို ေလးလံေနမိသည္။ မႈန္နံ့သာ သူမေခါင္းကို ေျဖညင္းစြာ ခါလိုက္မိေလေတာ့သည္။

အဆိုေတာင္ ေဇာ္ပိုင္၏ “ ရင္ခုန္ရလြန္းလို႔ ႐ူးမွာပဲ“ ဆိုသည့္ သီခ်င္းစာသားသည္ ေသာၾကာေန႔သို႔ ေရာက္လာၿပီျဖစ္သည့္ မႈန္နံ့သာအတြက္ သီးသန႔္ေရးစပ္ထားသလားေတာင္ ထင္ရေလသည္။ အသက္ရွိေသာ မည္သူမဆို စကၠန႔္ႏွင့္အမၽွ ရင္ခုန္ရသည္ဆိုသည္မွာ ဓမၼတာတရားတစ္ခုျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုရင္ခုန္သံ၏ စည္းခ်က္တိုင္းကို မႈန္နံ့သာ အခုက်မွ သတိထားမိသည္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ သူမ၏ ရင္ခုန္သံေတြကို သူမ မယုံမရဲျဖစ္ရသည္မသိ။ မႈန္နံ့သာ ေက်ာင္းလာေတာ့ ေနမေကာင္းတာမဟုတ္သည့္တိုင္ ဆြယ္တာကို အေပၚကေန ထပ္ဝတ္လာမိသည္။ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနသည့္ သူမ၏ ရင္ခုန္သံေတြကို တျခားသူၾကားသြားမွာ စိုးလွသည့္အတြက္ ျဖစ္ပါသည္။

အခ်ိန္နာရီဆိုသည္မွာ လူသားတိုင္းကို တေျပးညီတည္း ဆက္ဆံသည့္ ဘက္မလိုက္တတ္ေသာ တရားရွင္မို႔ မႈန္နံ့သာ ညေနငါးနာရီထိုးဖို႔ကို ဘယ္ေလာက္ပင္ စိတ္ေဆာေနေန၊ သူကေတာ့ အခ်ိန္တန္မွ ေရာက္လာပါသည္။ တစ္ခုေတာ့ မႈန္နံ့သာအတြက္ ေျဖသာလို႔ ရသည္။ မိုးေကာင္းကင္သည္လဲ ညေနငါးနာရီႏွင့္အတူ သူမအိမ္ေရွ႕သို႔ ဆိုက္ဆိုက္ေျမာက္ေျမာက္ ေရာက္လာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ အိမ္ေရွ႕အထိတိုင္ေအာင္ ကားရပ္ၿပီးေရာက္လာမွေတာ့ အိမ္ထဲဝင္ဖို႔ မဖိတ္ေခၚလၽွင္မေကာင္းသည္မို႔ မိုးေကာင္းကင္ကို အိမ္ေပၚတက္ဖို႔ ေခၚလာခဲ့သည္။ အေမျဖစ္သူကလဲ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဒီေန႔မွ အလုပ္က ေစာျပန္ေရာက္ေနသည့္အတြက္ မလြဲမေရွာင္သာပင္ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးရျပန္သည္။ မိုးေကာင္းကင္က ျပဳံးျပဳံးရႊင္ရႊင္၊ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းႏွင့္ စကားေျပာေနသည့္တိုင္ မႈန္နံ့သာ စိတ္ထဲမလုံမလဲ အလိုလို ျဖစ္မိသည္။ မေနနိုင္ေတာ့သည့္အဆုံး သူမကပင္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ ေနာက္က်ေနမည္ဆိုၿပီး စကားစျဖတ္ကာ ထထြက္လာခဲ့သည္။ ထိုေရာအခါမွ မိုးေကာင္းကင္လဲ ေဒၚေကသီကို ႏႈတ္ဆက္ကာ သူမေနာက္မွပါလာခဲ့သည္။ သူမတို႔အိမ္ကေန ႐ုပ္ရွင္႐ုံက သိပ္ေဝးသည္ မဟုတ္သည့္အျပင္ မိုးေကာင္းကင္က ကားပါလာသည္မို႔ ဆယ္မိနစ္ေတာင္ မၾကာလိုက္၊ ႐ုပ္ရွင္႐ုံေရာက္လာၾကသည္။ လက္မွတ္ ႀကိဳဝယ္ထားၿပီးၿပီဟု မိုးေကာင္းကင္ကဆိုသျဖင့္ သူမတို႔ အျပင္မွာထိုင္မေနေတာ့ပဲ ႐ုံထဲသို႔ တန္းေလၽွာက္လာခဲ့သည္။

“မိုးေကာင္းကင္ .. လက္မွတ္က ဒီေနရာမွာ ဝယ္ထားတာလား ..“
ေနာက္ဆုံးတန္းရွိ အတြဲခုံသို႔ ဦးတည္ကာ သြားေနသည္ကို ျမင္သည္မို႔ မႈန္နံ့သာ မဝန႔္မရဲႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္ကို လွမ္းေမးမိသည္။ မိုးေကာင္းကင္ ေရွ႕ကသြားေနရာမွ ရပ္ကာ က်န္ခဲ့ေသာ မႈန္နံ့သာကို လွည့္ၾကည့္သည္။
“ဟုတ္တယ္ .. မႈန္ .. ဘာျဖစ္လို႔လဲ .. ေနာက္ဆုံးတန္းမွာ မထိုင္ဖူးလို႔လား ..“
“မဟုတ္ပါဘူး .. ဟို .. ဟိုေလ .. ႐ုပ္ရွင္စျပရင္ မႈန႔္ကို တစ္ခုခုမ်ား လုပ္ခိုင္းမလားလို႔ေလ..“
မႈန္နံ့သာကို ၾကည့္ၿပီး မိုးေကာင္းကင္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူရယ္ေနတာကို မႈန္နံ့သာက နားမလည္သည့္ဟန္ႏွင့္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလး ေငးၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕ေသာအခါ ခ်က္ခ်င္းအရယ္ရပ္သည္။ မရယ္ေတာ့ပဲ ျပဳံးယုံသာျပဳံးၿပီး မႈန္နံ့သာကို လက္ကမ္းေပးသည္။
“စိတ္မပူပါနဲ႔ မႈန္ရယ္ .. မႈန႔္ကို ဘာမွ မလုပ္ခိုင္းပါဘူး .. တစ္ခုပဲ ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္… မႈန္ခြင့္ျပဳမယ္ဆိုရင္ မႈန္လက္ေလးကို ကိုင္ထားပါရေစ …“

မႈန္နံ့သာ ေက်ေက်နပ္နပ္ပင္ ျပဳံးပါသည္။ ကမ္းေပးထားသည့္ မိုးေကာင္းကင္၏ လက္ထဲတြင္ သူမ၏ လက္ကေလးက အလိုလိုထပ္ကာ ပါသြားသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မူ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ႐ုပ္ရွင္ကားစသည့္အခ်ိန္မွ ၿပီးသည့္အခ်ိန္ထိ ေတာက္ေလၽွာက္လက္တြဲမျဖဳတ္ခဲ့ေပ။ ျပသသည့္ ကားက ရယ္စရာကားျဖစ္သျဖင့္ ဟာသခန္းမ်ားတြင္ ရယ္ေမာမိသည့္တိုင္ မႈန္နံ့သာသည္ သူမ၏ ပါးစပ္ကို လြတ္ေနသည့္ က်န္လက္တစ္ဖက္ႏွင့္သာ ပိတ္၍ ရယ္ခဲ့ေလသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တြင္လဲ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး စိုက္ၾကည့္၍ ရယ္မိၾကေသးသည္။

အခ်ိန္ႏွစ္နာရီနီးပါးမၽွၾကာေအာင္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္မူ မႈန္နံ့သာ၏ စိတ္သည္ အေတာ္ေလး ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ျဖစ္လာသလို အရႊင္ဓါတ္လးလဲ ရွိလာၿပီျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္နာရီကလို သူမသည္ မိုးေကာင္းကင္နားမွာ ရွိေနရတာကို စိုးရြံသလိုလို၊ မဝန႔္မရဲသလိုလို မျဖစ္ေတာ့။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲမွ အထြက္တြင္ မိုးေကာင္းကင္၏ လက္ကိုဆြဲ၍ပင္ သူမထြက္လာခဲ့သည္။ ရပ္ထားသည့္ ကားနားေရာက္မွပဲ သူမတို႔ လက္တြဲျဖဳတ္ျဖစ္ၾကသည္။

“မႈန္ .. ဗိုက္ဆာၿပီလား .. ဗိုက္ဆာရင္ တစ္ခုခုဝင္စားမယ္ေလ ..“
“မႈန္ အရမ္းႀကီးေတာ့ မဆာေသးဘူး .. ေနာက္ၿပီး မုန႔္ဝင္စားရင္ အခ်ိန္ေတြကုန္သြားလိမ့္မယ္ .. ႏွေမ်ာစရာႀကီး .. ဟိ .. ဟိ..“
ဒီတစ္ခါေတာ့ မိုးေကာင္းကင္သည္ သူမကို ၾကည့္ၿပီး မရယ္ေတာ့ပါ။ မႈန္နံ့သာ၏ မ်က္ႏွာေလးကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ေငးကာ ၾကည့္ေနသည္။ မႈန္နံ့သာ မိုးေကာင္းကင္၏ အၾကည့္စူးစူးဒဏ္ကို မခံနိုင္။ မ်က္လႊာေလး အလိုလိုခ်သြားရသည္။
“ဒါဆိုလဲ .. မႈန္ .. အိမ္လိုက္ခဲ့ပါလား … အဲဒီမွာပဲ ထိုင္စကားေျပာၾကမယ္ေလ .. ၿပီးမွ ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ ..“
“သြားေလ .. ရတယ္ .. သူ႔အိမ္လဲ မႈန္ေရာက္ဖူးသြားတာေပါ့ ..“

မိုးေကာင္းကင္၏အိမ္ ဘယ္မွာရွိသည္တာကို မႈန္န႔ံသာသိေပမယ့္ တစ္ခါမွ ထိုဖက္သို႔ သူမ မေရာက္ဖူးပါ။ အဆိုပါအျခမ္းသည္ ၿခံႀကီးဝင္းႀကီးႏွင့္ ေနၾကသည့္ လူကုံထံမ်ား၏ အပိုင္းမို႔ ထိုသို႔ ဒိတ္ဒိတ္က်ဲ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းတစ္ေယာက္မွ မရွိသူ မႈန္နံ့သာအဖို႔ ေယာင္လို႔ေတာင္ ေျခဦးမလွည့္ခဲ့ေသာ ေနရာျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ မိုးေကာင္းကင္က သူ႔အိမ္သို႔ သြားရာလမ္းဆိုေသာ လမ္းၾကားေလးတေလၽွာက္ ကားေမာင္းဝင္လာသည္တြင္ လမ္းေဘးဝဲယာရွိ အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းေတြကို ေငးေမာကာၾကည့္ေနမိသည္။ မိုးေကာင္းကင္သည္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေမာင္းဝင္လာၿပီး က်ယ္ဝန္းသည့္ ၿခံႀကီးတစ္ခုေရွ႕အေရာက္တြင္မွ ကားကိုရပ္သည္။ ၿပီးလၽွင္ ဟြန္းကို တီခနဲႏွစ္ခါတီးသည္။ မႈန္နံ့သာ ၿခံတခါးဖြင့္ေပးမည့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ေပၚလာမည္ ထင္ေသာ္လဲ လူတစ္ေယာက္မွ မေတြ႕ပဲ ၿခံတံခါးက အလိုလိုပြင့္သြားသည္။

“တံခါးက ရီမို႔နဲ႔ဖြင့္လို႔ရေအာင္ လုပ္ထားတာေလ.. ဟြန္းတီးလိုက္လို႔ အိမ္ထဲကေန လွမ္းဖြင့္ေပးတာ .. ၿခံထိပ္က တိုင္မွာ ဘယ္သူ႔ကားလဲဆိုတာ သိရေအာင္ CCTV တပ္ထားတယ္ ..“
မိုးေကာင္းကင္က ၿခံထဲသို႔ ကားကို ေျဖးညင္းစြာ ေမာင္းဝင္လာရင္း အံ့အားသင့္ေနေသာ မႈန္နံ့သာကို ရွင္းျပသည္။ မႈန္နံ့သာ ေခါင္းေလးကို မသိမသာညိတ္လိုက္ယုံကလြဲလို႔ ဘာမွျပန္မေျပာျဖစ္။ သူမ မ်က္စိေရွ႕တည့္တည့္တြင္ လွမ္းျမင္ေနရသည့္ ႏွစ္ထပ္လား၊ သုံးထပ္လား မသိသည့္ တိုက္အိမ္ႀကီးကိုသာ လွမ္းၾကည့္ေနမိသည္။ ေၾသာ္ .. ဆင္ဆိုတာလဲ အစြယ္ႏွင့္ပါလားဟုသာ သူမ သေဘာေပါက္ရျပန္သည္။

ဆင္ဝင္ေရွ႕တြင္ ကားရပ္မည္ထင္ေသာ္လဲ မိုးေကာင္းကင္ မရပ္ပဲ ဆက္ေမာင္းလာသျဖင့္ မႈန္နံ့သာစိတ္ထဲ အထူးအဆန္း ျဖစ္ရသည္။ ဘယ္သြားမလို႔လဲဟု ေမးမည္အျပဳတြင္ လမ္း၏ ညာဘက္အျခမ္း၌ အေဆာက္အဦးပုပုေလးတစ္လုံးကို ေတြ႕လိုက္သည္။ မိုးေကာင္းကင္သည္ ဘန္ဂလိုလိုပုံစံရွိေသာ ထိုအိမ္ေလးေရွ႕တြင္ ကားကိုရပ္သည္။

“လာ .. မႈန္ .. တို႔ေတြ ဒီထဲမွာပဲ ထိုင္ စကားေျပာၾကရေအာင္ …“
“ဒါ .. ဘာလဲ .. မိုးေကာင္းကင္ ..“
“ေၾသာ္ .. ဒါလား .. ေမေမက ေရကူးတာ ၀ါသနာပါတယ္ေလ .. အဲဒါနဲ႔ ဒီဘက္မွာ အိမ္ဝယ္မယ္လုပ္ေတာ့ ေရကူးကန္ပါတဲ့ အိမ္လိုက္ရွာတာ ဒီေနရာမွာ အခန႔္သင့္ေတြ႕တယ္ .. ဒါေလးက အဲဒီတုန္းက ေရကူးရင္ အဝတ္အစားလဲဖို႔ဆိုၿပီး ေဆာက္ထားတဲ့အိမ္ေလး .. ေနာက္ေတာ့ ေမေမက အိမ္မႀကီးထဲမွာ စိတ္ရႈပ္တဲ့အခါမွာ အနားယူတဲ့သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ လာေနခ်င္တယ္ဆိုၿပီး ေျပာလို႔ ေဖေဖက ျပင္ေဆာက္ေပးထားတာ .. အခုေတာ့ ေမေမကသိပ္မလာေတာ့ဘူး .. အဲဒါနဲ႔ တို႔အပိုင္စားယူထားတယ္ ဆိုပါေတာ့ ..“

 မိုးေကာင္းကင္သည္ ပိတ္ထားသည့္ တံခါးကို သူ႔လက္ထဲပါလာသည့္ ေသာ့ႏွင့္ဖြင့္လိုက္ရင္း ရွင္းျပသည္။ မႈန္နံ့သာ အထဲကို စူးစမ္းရင္း လိုက္ဝင္လာခဲ့သည္။ မိုးေကာင္းကင္၏ အေမ လာအနားယူတတ္ေသာ ေနရာျဖစ္သည္လို႔ ေျပာထားလို႔ထင္သည္။ ဧည့္ခန္းလို႔ဆိုရမည့္ သူမတို႔ေရာက္ေနေသာ ေနရာသည္ ရွင္းလင္းသပ္ရပ္ေနတာကို ေတြ႕ရသည့္အျပင္ အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂ အစုံရွိသည္ကိုလဲ ေတြ႕ရသည္။ အေကာင္းစားဆိုဖာခုံ၊ အေပၚစက္၊ ေအာက္စက္ ေရခဲေသတၱာ၊ မိုက္ကရိုေဝ့ အစရွိသျဖင့္ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားအားလုံး အစီအရီ ရွိေနေလသည္။ မိုးေကာင္းကင္သည္ မႈန္နံ့သာကို အခန္းအလယ္ရွိ ဆိုဖာခုံသို႔ လက္ညိဳးထိုးကာ ညႊန္ျပၿပီးေနာက္ သူကမူ ခန္းမအလယ္ကတိုင္တြင္ ခ်ိတ္ထားသည့္ ဖုန္းကိုေကာက္ကာဆက္သည္။ အိမ္မႀကီးဆီသို႔ လွမ္းဆက္တာျဖစ္ၿပီး သူဒီမွာ ရွိေနသည့္အေၾကာင္း သူ႔အေမကို လွမ္းေျပာေနမွန္း မႈန္နံ့သာ ၾကားသိရသည္။

“ဟို .. ဟို .. နင့္အေမက .. မႈန္တို႔ေတြ ဒီမွာ ရွိေနတာအတြက္ အဆင္ေျပရဲ ့လား ..“
“ေျပပါတယ္ … စိတ္မပူပါနဲ႔ .. မႈန္ .. ခါတိုင္းလဲ ငါ ဒီမွာ ဒီလိုေနေနၾကပဲ .. ေမေမက ဘာမွ မေျပာပါဘူး …“

မႈန္နံ့သာ ဆက္မေျပာေတာ့။ မိုးေကာင္းကင္ဆိုတာ ဘယ္လိုေယာက်္ားေလးဆိုတာ သိေနသည့္အတြက္ ဆက္ေမးစရာလဲ မလိုေတာ့ဟု သူမ သေဘာေပါက္ထားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ မိုးေကာင္းကင္သည္ သူမအနားသို႔ ေလၽွာက္လာၿပီး သူမထိုင္ေနေသာဆိုဖာ၏ လြတ္ေနသည့္အျခားဘက္ျခမ္းတြင္ ဝင္ထိုင္သည္။ ထိုသို႔ ဝင္ထိုက္လိုက္သည္ႏွင့္ မႈန္နံ့သာခမ်ာ ႐ုတ္ခ်ည္းဆိုသလို ရင္ခုန္ႏႈန္းျမန္လာျပန္သည္။ မိုးေကာင္းကင္ကမူ သူမကို ဘာမွမေျပာေသးပဲႏွင့္ ေရွ႕က စားပြဲပုေလးေပၚတြင္ တင္ထားသည့္ ရီမို႔ႏွင့္ တီဗီကိုလွမ္းဖြင့္သည္။ လက္မဘယ္ေလာက္လဲ မသိေသာ္လဲ အေတာ္ပင္ ႀကီးမားသည့္ တီဗီစကရင္တြင္ MTV channel မွ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လာေနတာကို ေတြ႕သည္။ သို႔ေသာ္ မႈန္နံ့သာ၏ စိတ္က ဘာေတြဆိုေနမွန္းမသိသည့္ ထိုနိုင္ငံျခားသီခ်င္းထံတြင္ ရွိမေနပါ။

“မႈန္ .. တစ္ခုခုေသာက္ပါလား …“
“ဟင့္အင္း .. မေသာက္ခ်င္ဘူး …“
“ေအာ္ … မႈန္  … စိတ္လႈပ္ရွားေနတာလား …“
“ဟုတ္ .. ဟုတ္တယ္ ..“
“စိတ္ေလ်ာ့ထားေလ .. မႈန္ .. အရမ္းမေတြးနဲ႔ … ဒီမွာၾကည့္ … ေကာင္းဘက္ကို လွည့္ ..“

မိုးေကာင္းကင္၏ အေျပာက ႏူးညံ့ညင္သာလွသလို သူ႔ကိုယ္သူ “ေကာင္း“လို႔ သုံးလိုက္သည့္ အသုံးအႏႈန္းေၾကာင့္ထင္သည္။ မႈန္နံ့သာ သူခိုင္းသလိုပင္ ႏွစ္ဦးသား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျဖစ္ေအာင္ လွည့္ထိုင္မိသည္။ စိတ္ေလ်ာ့ထားပါဟု ဆိုသည့္တိုင္ သူမသည္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို မထိန္းနိုင္ပဲ မႈန္နံ့သာ၏ မ်က္ႏွာေလးသည္ ငိုမဲ့မဲ့ မ်က္ႏွာေပးေလးႏွင့္ျဖစ္ေနေလသည္။ အေတြ႕အၾကဳံမရွိသည့္ မႈန္နံ့သာ၏ အေျခအေနကို မိုးေကာင္းကင္ ရိပ္မိဟန္ရွိသည္။ ေပါင္ေပၚတင္ထားသည့္ သူမ၏ လက္ကို အသာဆြဲကိုင္ၿပီး ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ အခ်ိန္ႏွစ္မိနစ္ေလာက္ ၾကာသည့္အထိ သူဘာစကားမွမေျပာ။ ခဏၾကာမွ ..

“မႈန္ .. ေကာင္းတစ္ခုေမးမယ္ေနာ္ … အရင္တုန္းက ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ကို နမ္းဖူးလား ..“
“မ… မနမ္းဖူးဘူး .. ေကာင္း … ဟို ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ပါးျပင္မွာ နမ္းဖူးတာပဲ ရွိတယ္ .. တျခား ရြယ္တူ ဘယ္ေယာက်္ားေလးကိုမွ မနမ္းဖူးဘူး ..“
မိုးေကာင္းကင္၏ အေမးကို မဝံ့မရဲႏွင့္ ေျဖၿပီးေနာက္ သူ႔မ်က္ႏွာအမူအယာမ်ား တစ္ခုခုေျပာင္းသြားမလားလို႔ မႈန္န႔ံသာ စိုးရိိမ္တႀကီးႏွင့္ ၾကည့္မိသည္။ မိုးေကာင္းကင္ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ဘာအမူအယာမွ မေတြ႕။ သူမ၏ မ်က္ဝန္းတည့္တည့္ကို စိုက္ၾကည့္ရင္းသာ မႈန္နံ့သာကို စကားတစ္ခြန္းႏွင့္ တုံ႔ျပန္သည္။
“ေကာင္းကိုနမ္း ..“
“အယ္ .. နမ္းရမယ္ ..“
“အင္း .. နမ္းေလ …“
မႈန္နံ့သာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။ လက္ခ်င္းဆုပ္ကာ ကိုင္ထားသည့္ သူမ၏ လက္ကေလးေတြသည္ သိသိသာတုန္ယင္လို႔ေနသည္။
“ဟို .. ဟိုေလ .. မႈန္ .. ဘယ္လိုနမ္းရမယ္ဆိုတာ မသိဘူး ..“
“သိစရာ မလိုပါဘူး .. ဘာမွေတြးမေနနဲ႔ မႈန္ .. ဒါက စာေမးပြဲစစ္ေနတာမွ မဟုတ္တာ .. မႈန္အဆင္ေျပသလိုသာလုပ္ ..“

မိုးေကာင္းကင္က တိုက္တြန္းေပမယ့္ မႈန္နံ့သာ စစခ်င္းေတာ့ ဘယ္လိုမွ မနမ္းရဲပါ။ သူမ ခ်ီတုံခ်ီခ် ျဖစ္ေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာမွ အားတင္းလိုက္ရဟန္ႏွင့္ ရင္ကေလးမို႔တက္လာသည္အထိ အသက္ရႉရင္း သူမကို စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ မိုးေကာင္းကင္၏ ႏႈတ္ခမ္းကို ဆတ္ခနဲဖိနမ္းသည္။ နမ္းၿပီးၿပီးခ်င္းလဲ ျပန္ခြာမိသည္။ သူမကသာ မဝံ့မရဲျဖစ္ေနေပမယ့္ မိုးေကာင္းကင္က ဘယ္လိုမွ ထူးျခားဟန္မွ မျပပါ။ မႈန္နံ့သာ စိတ္ပ်က္သြားသလို ျဖစ္မိခ်ိန္တြင္ မိုးေကာင္းကင္သည္ မထင္မွတ္ပဲ ေရွ႕တိုးကာ သူမကို နမ္းသည္။ သူ၏ အနမ္းကလဲ သူမအတိုင္းပင္။ ဖြဖြေလး ထိယုံသာ နမ္းတာျဖစ္ၿပီး နမ္းၿပီးသည္ႏွင့္ သူမ ႏႈတ္ခမ္းေတြဆီက ျပန္ခြာသြားသည္။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔ႏွစ္ဦး တစ္ဦးကိုတစ္ဦး စိုက္ၾကည့္မိၾကသည္။ ႏွစ္ဦးစလုံး၏ မ်က္ဝန္းေတြသည္ အနည္းငယ္ ရီေဝစ ျပဳလာေနၿပီဆိုတာကို အၾကည့္ေတြမွတဆင့္ ရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားသည္။ မိုးေကာင္းကင္ကပင္ ေရွ႕ျပန္တိုး၍ သူမကို ထပ္နမ္းသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ထိယုံတင္ထိတာ မဟုတ္ေတာ့ပဲ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးမ်ားကို စုတ္ယူသည္အထိ အားပါလာသည္။ မႈန္နံ့သာ၏ မ်က္ဝန္းေတြသည္ အခုအခ်ိန္တြင္မူ သူမေတာင္ မသိလိုက္ရပဲ အလိုလို မွိတ္က်သြားၿပီျဖစ္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြသည္ ေနရာမလပ္ ထိေတြ႕မိၾကသလို၊ နမ္းရွိုက္မႈကလဲ တစတစတ ပို၍ အားျပင္းလာသည္။ အနမ္းမ်ားက အရွိန္ရလာသည့္အေလၽွာက္ အသက္ရႉထုတ္လိုက္တိုင္းလဲ တစ္ဦး၏ ႏွာသီးဖ်ားဆီမွေလကို တစ္ေယာက္က ရရွိေနသည္။ မႈန္နံ့သာ ကိုယ္ကေလးသည္လဲ တေျဖးေျဖး ပူေႏြးလာသည္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာသည့္တိုင္ ႏွစ္ဦးသား ေမ့ေမ့ေမာေမာ နမ္းေနၾကၿပီးေနာက္ မိုးေကာင္းကင္ကပင္ အရင္ဆုံး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ျပန္ခြာသြားသည္။ သူမ ႏႈတ္ခမ္းေတြေပၚသက္ေရာက္ေနသည့္အားက မရွိေတာ့သည့္တိုင္ မႈန္နံ့သာသည္ ထိုဆြဲငင္အား၏ အရွိန္ေၾကာင့္ မ်က္လုံးကို မဖြင့္ၾကည့္နိုင္ေသးေခ်။ သူမ မ်က္ခြံေတြကို အားယူကာဖြင့္လိုက္ခ်ိန္တြင္မူ မိုးေကာင္းကင္သည္ သူမကို ျပဳံးကာ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

“မႈန္ နမ္းတာ အရမ္းေကာင္းတယ္ … ထင္ေတာင္ မထင္ရဘူး ..“
“တကယ္ ?? .“
“တကယ္ေပါ့ … ဒီလိုမ်ိဳးသာ နမ္းရမယ္ဆိုရင္ တစ္ညလုံးေတာင္ မႈန္ကို နမ္းေနနိုင္တယ္ ..“
“သြားပါ … မႈန္စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေျပာေနတာ မွတ္လား ..“
“အာ .. မဟုတ္ပါဘူး .. တကယ္ေျပာတာ .. မႈန္ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြက အရမ္းႏူးညံ့တာပဲ .. တကယ္ကို နမ္းလို႔ေကာင္းတာပါ .. ထပ္နမ္းမယ္ေနာ္ .. ဒီတစ္ခါနမ္းတဲ့အခါက်ရင္ မႈန္ ေကာင္းလည္ပင္းကို ဖက္ထား .. ၿပီးေတာ့ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ေကာင္းေခါင္းကို ကိုင္ထား .. နမ္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေကာင္းဆံပင္ေတြကို သပ္ခ်င္လဲသပ္ေန .. ဒါမွမဟုတ္ ေကာင္းကိုဖက္ခ်င္လဲဖက္ထား ….“
“အင္း ..“

မႈန္နံ့သာဆီက နားလည္သည့္အေၾကာင္း တုံ႔ျပန္မႈရသည္ႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္သည္ ကင္းကြာခဲ့သည့္ အနမ္းေတြကို သူကပင္ ျပန္စ၍ဆက္သည္။ ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာသည္အထိ နဂိုအတိုင္း နမ္းမိၿပီးေနာက္ မိုးေကာင္းကင္၏ လၽွာက သူမႏႈတ္ခမ္းေတြကိုတြန္းကာ အထဲသို႔ ဝင္လာမွန္း မႈန္နံ့သာ သိလိုက္သည္။ သူ႔လၽွာႀကီးသည့္ သူမပါးစပ္ထဲသို႔ ဝင္လာၿပီးေနာက္ မႈန္နံ့သာ၏ လၽွာေလးကို မထိတထိႏွင့္ လာစသည္။ မႈန္နံ့သာ မေနနိုင္။ သူမ၏လၽွာေလးႏွင့္ အထဲကို ဝင္လာသည့္ မိုးေကာင္းကင္၏လၽွာကို ျပန္လည္၍ ပြတ္ကာဆြဲမိသည္။ ထိုသို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လၽွာခ်င္းကစားေနရာမွ တစ္ႀကိမ္တြင္မူ မိုးေကာင္းကင္လၽွာႀကီး၏ ဆြဲေခၚမႈေၾကာင့္ သူမ၏ လၽွာေလးသည္ သူ႔ပါးစပ္ထဲသို႔ လိုက္ကာသြားမိသည္။ သူ႔ပါးစပ္ထဲသို႔ သူမလၽွာေလး ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္မူ မိုးေကာင္းကင္က အလြတ္မေပးပဲ မၽွင္း၍စုတ္ယူမႈကို သူမခံလိုက္ရသည္။ မႈန္နံ့သာ အေသြးအသားေတြသည္ ထိန္းမနိုင္သိမ္းမရကို ျဖစ္လာၾကသည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အနမ္းလြန္ဆြဲပြဲ က်င္းပေနၾကရာ အခ်ိန္မည္မၽွ ၾကာသြားသည္ သူတို႔သတိမထားမိ။ ႏွစ္ဦးသား ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းကြာသည့္အခ်ိန္တြင္ မိုးေကာင္းကင္ေရာ၊ သူမပါ အသက္ကို အလုအယက္ရႉရသည္။

“မႈန္ရယ္ .. နမ္းလို႔ အရမ္းေကာင္းတာပဲ …“
“တကယ္ .. မႈန္လဲ ေကာင္းကိုနမ္းရတာ ေကာင္းတယ္ .. တစ္ညလုံးေတာင္ နမ္းေနနိုင္တယ္ ..“
သူ႔စကားႏွင့္သူျပန္အေျပာခံရသည့္အတြက္ မိုးေကာင္းကင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ကို ရယ္ပါသည္။ မ်က္ဝန္းေတြထဲတြင္ အရည္လဲ့ေနသည့္ ေကာင္မေလးကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ..
“မႈန္ .. ေကာင္းတို႔ေတြ ေနာက္ထပ္ အဆင့္ကို တက္ၾကရေအာင္လား .. မႈန္ ဘက္က အဆင္ေျပရင္ ေျပာတာပါ ..“

ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္သည္ မႈန္နံ့သာဆီက တုံ႔ျပန္မႈတစ္ခုခုမ်ား ေပၚလာမလားလို႔ သူမမ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္သည္။ ဘာအမူအယာမွ မေျပာင္းပဲ သူ႔ကို ေတြေတြေလးစိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို အေတြ႕တြင္ မႈန္နံ့သာလက္ကေလးကို ဆြဲ၍ ယူလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ဒီတစ္ႀကိမ္တြင္ သူမ၏ လက္ကေလးကို ကိုင္ယုံကိုင္ထားသည္ မဟုတ္။ သူ၏ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတေလၽွာက္ ေပါင္ေပၚတြင္ထပ္ကာ တေျဖးေျဖးခ်င္း ဆြဲယူလာၿပီး ေပါင္ရင္းခြၾကားသို႔ ဦးတည္ကာ ေရႊ႕သြားေလသည္။ အနမ္းခံရတာ မဟုတ္သည့္တိုင္ မႈန္နံ့သာ ရင္ခုန္ႏႈန္းသည္ ခုနကထက္ေတာင္ ပို၍ ျမန္လာသလို ခံစားရသည္။

တေရြ႕ေရြ႕ဆြဲယူလာေသာ မိုးေကာင္းကင္၏လက္က ရပ္သြားခ်ိန္တြင္ မႈန္နံ့သာ၏ လက္သည္လဲ သူ၏ ေပါင္ခြၾကားသို႔ အုပ္ကိုင္မိသား ျဖစ္သြားသည္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီသားခံေနသည့္တိုင္ သူမ၏ လက္ထဲတြင္ ထူထူေဖာင္းေဖာင္းအရာတစ္ခုကို အတိအက်ပင္ စမ္းမိေနသည္။ မိုးေကာင္းကင္ မႈန္နံ့သာ၏လက္ကို စကၠန႔္အနည္းငယ္ၾကာသည္အထိ အေပၚကေနမိုးကာ ကိုင္ထားေသးသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာလို႔ မႈန္နံ့သာလက္ကၿငိမ္ေနသည္ကိုေတြ႕မွ အေပၚကကိုင္ထားမႈကို လႊတ္သည္။ မိုးေကာင္းကင္ လက္ဖယ္သြားေပမယ့္ မႈန္နံ့သာ၏ လက္ကမဖယ္ပဲ ရွိျမဲဆက္ရွိေနသည္။ ထိုမၽွသာမက သူမ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြသည္မသိမသာ လႈပ္ရွား၍ပင္ ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးျဖစ္ေနသည့္အရာကို စူးစမ္းၾကည့္ေနသည္။

“မႈန္ .. အဆင္ေျပလား … ဘယ္လိုေနလဲ ..“
“မေျပာတတ္ဘူး ေကာင္း .. စိတ္ထဲမွေတာ့ တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ .. ဒီဟာက စိတ္ထလာလို႔ ေဖာင္းလာတာလား .. နဂိုကကို ဒီလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနတာလား ဟင္ …“

မိုးေကာင္းကင္၏ မ်က္ႏွာက ရယ္ခ်င္သလို ပုံစံေပါက္သြားၿပီးမွ သူ႔ကိုယ္သူျပန္လည္ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ဟန္ႏွင့္ မ်က္ႏွာပိုးကိုသပ္သည္။ ဒါေတာင္မွ မႈန္နံ့သာဆီမွ မ်က္ေစာင္းက မလႊတ္။ မိုးေကာင္းကင္သည္ သူ႔ေပါင္ခြၾကားကို အုပ္ကိုင္ထားသည့္ မႈန္နံ့သာ၏လက္ကို အသာဆြဲယူၿပီး ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၏ ခါးပတ္ေခါင္းဆီသို႔ ပို႔လိုက္သည္။

“ရွင္းျပေနတာမွ ၾကာပါဦးမယ္ မႈန္ရယ္ .. မႈန႔္ဖာသာမႈန္ပဲတိုက္ရိုက္ေတြ႕တာ ပိုေကာင္းမယ္ ထင္တယ္ ..“
မႈန္နံ့သာသည္ ထုံးစံအတိုင္း စကၠန႔္ပိုင္းမၽွေတာ့ ခ်ီတုံခ်ီခ်ျဖစ္ေနပါေသးသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မူ သူမ၏ လက္သည္ ခါးပတ္ေခါင္းေရာ ေအာက္ရွိေဘာင္းဘီၾကယ္သီးကိုပါ ခပ္သြက္သြက္ ျဖဳတ္ပစ္လိုက္သည္။ ျဖဳတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ အစေလးကြာသြားသည့္ ေဘာင္းဘီစၾကားမွ ဇစ္ကိုပါ တခါထဲ ေအာက္သို႔ဆြဲခ်သည္။ မိုးေကာင္းကင္ဝတ္ထားေသာ ေအာက္ခံေဘာက္ဆာ၏ အျဖဴႏွင့္အမည္းကြက္ေလးေတြကေပၚလာသည္။ မႈန္နံ့သာ စိတ္မရွည္ေတာ့။ ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ပင္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေရာ၊ ေဘာက္ဆာ၏ အနားသားေရာကိုပါ တခါထဲစုကိုင္ၿပီး ေအာက္သို႔ဆြဲခ်လိုက္သည္။ မႈန္နံ့သာ ဘာလုပ္မည္ဆိုတာကို သိလိုက္သျဖင့္ မိုးေကာင္းကင္က ခၽြတ္ရအဆင္ျပင္ေအာင္ ဆိုဖာေပၚကေန ဖင္ကိုႂကြကာေပးသည္။

“အေမ့ ..“
စိတ္ေလာႀကီးၿပီး အဝတ္ႏွစ္ခုစလုံးကို ထပ္ကာ ဆြဲခၽြတ္လိုက္ေသာ မႈန္နံ့သာ၊ ထင္မွတ္မထားသည့္ မိုးေကာင္ကင္ေပါင္ၾကားရွိ သတၱဝါ၏ တုံ႔ျပန္မႈတြင္ ကိုင္ထားသည့္ ေဘာင္းဘီႏွစ္ထည္ကို ဒူးေခါင္းေရာက္သည္အထိေတာင္ ဆြဲမခၽြတ္နိုင္ပါ။ ဖတ္ခနဲ ေထာင္တက္လာသည့္ အသားေခ်ာင္းႀကီး၏ ခ်ိန္ရြယ္ထားမႈတြင္ သူမသည္ ေယာင္ယမ္း၍ လက္ေျမႇာက္မိမတတ္ေအာင္ ျဖစ္သည္။

“ေကာင္း … ဒါ .. ဒါ ..  နင္ .. နင့္ဟာ အႀကီးႀကီးပါလား … ေကာင္း … ဒါကို ဂ်ဴလိုင္တို႔၊ မ်ိဳးသိဂၤ ီတို႔ အထဲ ထည့္လို႔ရတယ္ … တကယ္ …“
ႏႈတ္ခမ္းေလးအဝိုင္းသား ျဖစ္သြားသည့္ မႈန္နံ့သာကို ၾကည့္ကာ မိုးေကာင္းကင္က လွမ္းေနာက္သည္။
“မေၾကာက္ပါနဲ႔ မျမဝင္းရယ္ .. ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ေဘာင္းဘီခၽြတ္တာ ေရခ်ိဳးမလို႔ပါဗ် ..“

မႈန္နံ့သာ သူမပါးစပ္တစ္ဖက္ကို လက္ဝါးႏွင့္ပိတ္ရင္း က်န္တစ္ဖက္က မိုးေကာင္းကင္၏ ေပါင္တစ္ခ်က္ကိုလွမ္းရိုက္ကာ တခစ္ခစ္ႏွင့္ရယ္သည္။ မိုးေကာင္းကင္ကိုယ္တိုင္လဲ သူမႏွင့္ အတူလိုက္ကာရယ္ရင္း ေပါင္ကိုလာရိုက္သည့္ သူမ၏လက္ကို အသာေလးဖမ္းဆြဲထားသည္။ မႈန္နံ့သာ အရယ္ရပ္သြားမွ ..
“ကိုင္ၾကည့္ေလ မႈန္ .. ၿပီးေတာ့ ထိပ္ကိုအသာပြတ္ၾကည့္ ..“
“အိုေက ..“

မႈန္နံ့သာ မရဲတရဲႏွင့္ ကိုင္ၾကည့္သည္။ ပထမဦးဆုံးအေတြ႕မွာပင္ တင္ဇာလင္းေျပာတာ ဟုတ္သည္ဆိုတာကို သူမေတြ႕ရွိရသည္။ မိုးေကာင္းကင္၏ အေခ်ာင္းႀကီးသည္ အေပၚယံရွိ အေရခြံေနရာကသာ ေပ်ာ့ေျပာင္းေနေပမယ့္ အတြင္းပိုင္းတြင္ မာေနေလသည္။ သံေခ်ာင္းကို ရာဘာခြံစြပ္ထားသလားေတာင္ ထင္ရသည္။ သူ႔လိင္တံႏွင့္ မႈန္နံ့သာ အနည္းငယ္ယဥ္ပါးသြားသည္ကိုေတြ႕မွ သူမ ဘာလုပ္ရမည္ဆိုတာကို မိုးေကာင္းကင္ ေလသံမွန္မွန္ႏွင့္ စတင္ကာေျပာျပသည္။

“မႈန္ .. ေကာင္းတစ္ခုခ်င္း ရွင္းျပမယ္ .. ေကာင္းရဲ ့ထိပ္ေနရာကို ေတြ႕တယ္မွတ္လား .. အဲဒီထိပ္လုံးလုံးႀကီးရဲ ့ ေအာက္ပိုင္းက ေယာက်္ားေလးေတြအတြက္ အဓိကေနရာပဲ .. အဲဒီေနရာမွာ nerve ေၾကာေတြအကုန္လာစုေနၾကတာ .. အဲဒါကို ဖြဖြေလးပြတ္တာဟာ မိန္းကေလးေတြ ကိုယ့္အစိကိုယ္ျပန္ပြတ္တာနဲ႔အတူတူပဲ .. လ်က္ေပးရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့ .. အဲဒီမွာေျမာင္းေလးလို ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕လား .. အဲဒီေနရာကလဲ ဆန္းစတစ္ျဖစ္တယ္ .. ဒါေပမယ့္ ခုနက ေကာင္းေျပာတဲ့ အေၾကာေတြစုံေနတဲ့ေနရာေလာက္ေတာ့ မျဖစ္ဘူး .. မႈန္ ..အလယ္ေလာက္ကေန လက္ကေလးနဲ႔ အသာညႇစ္ကိုင္ၿပီး အေပၚေအာက္ဆြဲခ်ၾကည့္ .. ေယာက်္ားေလးေတြေျပာတဲ့ ဂြင္းတိုက္တယ္ဆိုတာ အဲဒါကိုေျပာတာ .. လုပ္ၾကည့္ ..“

မိုးေကာင္းကင္၏ ပို႔ခ်မႈကို မႈန္နံ့သာသည္ တကယ္ပဲ စိတ္ပါဝင္စားစြာႏွင့္ ပရယ္တီကယ္ဆင္းၾကည့္ပါသည္။ မိနစ္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ သူမလက္ကေလးႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္းထားသည့္ မိုးေကာင္းကင္၏ လိင္တံသည္ စံခ်ိန္မီ မာေၾကာလာသည္။ အေစာကထက္ပို၍ ရွည္ထြက္လာသလို၊ လုံးပတ္လဲ ပို၍ ထြားတတ္လာသည္။ မႈန္နံ့သာ စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ေနသျဖင့္ သူ၏ထိပ္သည္လဲ ပို၍ ေဖာင္းကားလာတာကို ေတြ႕သည္။
“၀ိုး … ေကာင္းရယ္ .. မႈန္ျဖင့္ ယုံေတာင္မယုံနိုင္ဘူး .. အရမ္း .. အရမ္းကို ထြားလာတာပါေနာ္ .. အံ့ၾသဖို႔ သိပ္ေကာင္းတာပဲ ..“
“ေကာင္း ေဘာင္းဘီကို အကုန္ကၽြတ္သြားေအာင္ ခၽြတ္လိုက္ပါလား မႈန္ .. အခုဟာက ေကာင္းေျခေထာက္ေတြကို တုတ္ထားသလို ျဖစ္ေနတယ္ ..“
“ရတယ္ေလ .. “

မိုးေကာင္းကင္၏ ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ မႈန္နံ့သာ ကစားစရာအသစ္ကို ခဏလက္လႊတ္ၿပီး မကၽြတ္ေသးသည့္ ေဘာင္းဘီႏွစ္ထည္ကို တခါထဲဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ ေအာက္ပိုင္းဗလာျဖစ္သြားၿပီမို႔ မားမားမတ္မတ္ျဖစ္ေနသည့္ အသားေခ်ာင္းႀကီးသည္ သူမ ျမင္ကြင္းတြင္ ထင္းထင္းရွင္းရွင္းကိုေပၚလာသည္။ ထို႔အျပင္ လိင္တံ၏ အရင္းတြင္ တြဲလ်က္ရွိေနသည့္ ေဂြးဥႏွစ္လုံးကိုပါ သူမ ျမင္လာရသည္။ လိင္တံကို ႀကီးမားလွသည္ဟု ထင္ခဲ့ေသာ မႈန္နံ့သာသည္ ဥႏွစ္လုံးကို ျမင္ေတာ့လဲ အံ့အားသင့္ရျပန္သည္။ မႈန္နံ့သာ၏ မ်က္ႏွာအရိပ္အကဲကို ေတာက္ေလၽွာက္ ေလ့လာေနသူမို႔ သူမအၾကည့္က ဘယ္ကိုေရာက္သြားသည္ဆိုတာကို မိုးေကာင္းကင္ တန္းသိသည္။

“ကိုင္ၾကည့္ေလ .. မႈန္ ..အထဲမွာ အဆံလို အလုံးေလးေတြရွိတယ္ .. အသာေလး လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ လွိမ့္ၾကည့္ .. အဲဒီအလုံးေလးေတြ ဘယ္လိုေရြ႕သြားတယ္ဆိုတာ ေတြ႕လိမ့္မယ္ .. ဖြဖြေလးသာ ကစားၾကည့္ .. ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္အတြက္ အဲဒီလိုေဆာ့ေပးတာ ခံရတာ အရသာတစ္မ်ိဳးပဲ .. စမ္းၾကည့္ၾကည့္ ..“
“ဟုတ္တယ္ေနာ္ .. ေကာင္း .. ခစ္ .. ခစ္ .. ဘယ္လိုႀကီးမွန္းမသိဘူး .. လက္နဲ႔ထိလိုက္ရင္ သူတို႔က ထြက္ထြက္ေျပးသြားတယ္ .. ဟို ေလ .. ဆပ္ျပာတုန္းကို လိုက္ဖမ္းရသလိုပဲ သိလား ..ဒါေပမယ့္ ဒီဟာက ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလး .. ေနာက္ၿပီး အထဲမွာ အရည္ေတြရွိတာလား ေကာင္း .. အရည္ေတြနဲ႔ျပည့္ေနသလို ခံစားရတယ္ .. အယ္ .. ၾကည့္စမ္း .. ေျပာရင္းနဲ႔ ဒီမွာ အရည္ေတြ စိမ့္ထြက္လာၿပီ .. ေကာင္း ၿပီးခ်င္လာလို႔လား ..“
“မဟုတ္ဘူး .. မႈန္ .. အဲဒါ သုတ္ရည္ၾကည္လို႔ ေခၚတယ္ .. ပရီကမ္ဆိုတာ အဲဒါေလ …မိန္းကေလးေတြစိတ္ထရင္ ထြက္သလို ေကာင္းတို႔လဲ ထြက္တာပဲေလ .. မႈန္ .. စိတ္ဝင္စားရင္ စမ္းအရသာခံၾကည့္ပါလား ..“

မ်က္ႏွာေလးငုံ႔ေနရာမွ မႈန္နံ့သာ ခ်က္ခ်င္းေမာ့ၾကည့္သည္။ မိုးေကာင္းကင္၏ မ်က္ႏွာသည္ တကယ့္ဆရာတစ္ေယာက္၏ အသြင္ႏွင့္ တည္ၾကည္ေနသည္ကိုေတြ႕ရမွ သူမ လက္ထဲရွိ လိင္တံကို ျပန္ငုံ႔ၾကည့္ျဖစ္သည္။ မႈန္နံ့သာသည္ သူမ၏ ထုံးစံအတိုင္း စကၠန႔္ပိုင္းေလာက္ေတာ့ ေတြေဝေနေသးသည္။ သို႔ေသာ္ အဆုံးသတ္တြင္မူ သူမ ေခါင္းကေလးသည္ တေျဖးေျဖးခ်င္း လိင္တံထိပ္ဆီသို႔ ငုံ႔က်ကာသြားသည္။ လိင္တံထိပ္လုံးႏွင့္ လက္ႏွစ္လုံးျခားေလာက္အကြာတြင္ သူမ ေရွ႕ဆက္မတိုးေတာ့ပဲ ရပ္သည္။ ထို႔ေနာက္ မႈန္နံ့သာ သူမလၽွာကေလးကို မဝံ့မရဲႏွင့္ ထုတ္ကာ အရည္ၾကည္ေလးစိမ့္ထြက္ေနသည့္ ေနရာကို အသာလ်က္ယူလိုက္သည္။ ရွိေနသည့္အရည္ၾကည္ေလးက အခုမွ စထြက္ကာစမို႔ အမ်ားႀကီး မဟုတ္၊ တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္လ်က္လိုက္သည္ႏွင့္ ေျပာင္ကာသြားသည္။ မႈန္နံ့သာ ကိုယ္ကိုကိုင္း၍ ငုံ႔ထား၍ မ်က္ႏွာေလးကို ျပန္ေမာ့သည္။

“ဘယ္လိုေနလဲ …“
“မေျပာတတ္ဘူးေကာင္း .. ဘယ္လိုမွ မေနသလိုပဲ .. နဲနဲေလး ငံတာ တစ္ခုပဲ ရွိတယ္ ..“
“ဒါျဖင့္ မႈန္ ႀကိဳက္လား …“
“အင္း .. မဆိုးပါဘူး … မႈန္ အဆင္ေျပတယ္ထင္တာပဲ ..“
“ေကာင္းတယ္ .. ဒါဆို ဆက္လ်က္ၾကည့္ မႈန္ .. စိတ္ထဲမွာ ကန္ေတာ့နဲ႔ထည့္ထားတဲ့ ေရခဲမုန႔္ကို လ်က္စားေနရသလို သေဘာထား .. ခုနက ေကာင္းေျပာတဲ့ nerve ေၾကာေတြ စုေနတယ္ဆိုတဲ့ေနရာကိုလဲ လ်က္ေပး ..“

မိုးေကာင္းကင္ေျပာသည့္အတိုင္း မႈန္န႔ံသာ တေသြမတိမ္းျပဳလုပ္ပါသည္။ ဖြဖြေလးလ်က္ေနရာမွ မိုးေကာင္းကင္က ပို၍အားထည့္ၿပီး လ်က္ဖို႔ေျပာေသာအခါတြင္လည္း မဆိုင္းမတြပင္ ခိုင္းသည့္အတိုင္းလုပ္သည္။ မိုးေကာင္းကင္က ေနာက္ထပ္တဆင့္အေနႏွင့္ လိင္တံတေလၽွာက္ ထိပ္ကေန၊ ေအာက္ေျခအထိ လ်က္ခိုင္းသည္ကိုလဲ သူမ မျငင္းဆန္ပါ။ ေနာက္ဆုံးအေနႏွင့္မူ မိုးေကာင္းကင္က သူ႔အိတ္ႏွစ္လုံးကို အသာလၽွာႏွင့္လ်က္ကာထိုးဆြခိုင္းသည္ကိုလဲ စိတ္လိုလက္ရပင္ ျပဳလုပ္သည္။ ေလာေလာဆယ္တြင္ မႈန္နံ့သာ၏ စိတ္အာ႐ုံအား သူမလၽွာႏွင့္ထိေတြ႕ေနရသည့္ မိုးေကာင္းကင္၏ လိင္အဂၤါအစိတ္အပိုင္းမၽွက ႐ုန္းမထြက္နိုင္ေအာင္ ဖမ္းစားထားသည္။ သူမ တစတစ ကၽြမ္းက်င္လာသည္ႏွင့္အမၽွ မိုးေကာင္းကင္၏ႏႈတ္မွ အားရေက်နပ္စြာ ညည္းသံမ်ားက တိုး၍တိုး၍ထြက္ေပၚလာသည္။ လိင္တံကို နီးကပ္စြာျမင္ေနရသည့္အတြက္ ပတ္ပတ္လည္ရွိေသြးေၾကာမ်ား တေျဖးေျဖး ေဖာင္းတက္လာသည္ကို မႈန္နံ့သာ သတိထားမိသည္။ ထို႔အျပင္ သူမလၽွာႏွင့္ ထိေတြ႕ေနရေသာ ထိပ္ပိုင္းသည္ ဆထက္တပိုး ပို၍ မာေက်ာလာသည္ကို အံ့ၾသဖြယ္ေတြ႕ရေလသည္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ မိုးေကာင္းကင္သည္ မႈန္နံ့သာ စိတ္ထင္တိုင္းက်ဲနိုင္ေအာင္ လႊတ္ထားေပးၿပီးေနာက္ ..

“မႈန္ .. ေကာင္းရဲ ့ထိပ္ကို သာသာေလး ငုံစုတ္လိုက္ .. ခနေလာက္ ငုံထားၿပီး အဆင္ေျပၿပီဆိုရင္အသာေလး ေခါင္းကို ႏွိမ့္ခ်လိုက္ .. အဲဒီလိုလုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ လၽွာေလးနဲ႔လဲ ထိုးဆြေပး .. သြားနဲ႔ေတာ့ မကိုက္မိစနဲ႔ေနာ္ .. လုပ္ၾကည့္ မႈန္ ..“
ဒီတစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ မႈန္နံ့သာ တုန႔္ေႏွးေနျခင္း မရွိေတာ့ပါ။ မိုးေကာင္းကင္စကားဆုံးသည္ႏွင့္ နီရဲေျပာင္လက္ေနၿပီျဖစ္သည့္ လိင္တံထိပ္အား ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို ဟကာ ငုံ႔လိုက္သည္။ မႈန္နံ့သာတစ္ေယာက္ ရဲတင္းလာၿပီဟု မိုးေကာင္းကင္ နားလည္လိုက္ပါသည္။ မႈန္နံ့သာသည္ လိင္တံထိပ္ပိုင္း ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကိုေက်ာ္ကာ ပါးစပ္ထဲဝင္လာသည္ႏွင့္ သူမလၽွာကေလးႏွင့္ ထိပ္ဝကအခ်ိဳင့္ကြဲေလးေနရာကို အသာထိုးေပးသည္။ မထင္မွတ္ထားသည့္ မႈန္နံ့သာ၏ အကဲစမ္း၍ျပဳလုပ္မႈေၾကာင့္ မိုးေကာင္းကင္ ဆိုဖာေပၚမွ ဖင္ႂကြတက္သည္အထိ အရသာရွိသြားၿပီး ႏႈတ္မွလဲ “အိုး“ခနဲ အသံထြက္ကာ ညည္းမိသည္။ မႈန္နံ့သာ သူမ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို သူမ ျပန္သေဘာက်သြားသည္။ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို တင္းတင္းေစ့ကာ ဖိကပ္ထားၿပီး ပိုက္ႏွင့္အေအးစုတ္ေသာက္သလို မိုးေကာင္းကင္၏ ထိပ္ကို အထဲသို႔ဆြဲယူလိုက္သည္။

“အိုး .. ရွစ္ .. မႈန္ … အရမ္းေကာင္းတယ္ .. အဲဒီလိုမ်ိဳး …လုပ္တာ ေကာင္းတယ္ ..  အီး ..“
မိုးေကာင္းကင္ခမ်ာ ဖင္တႂကြႂကြျဖစ္သြားယုံမက ဆိုဖာ၏ ေနာက္မွီကိုလဲ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ကာ ထားရသည္။ မိုးေကာင္းကင္ ဒီလိုျဖစ္ေလ၊ မႈန္နံ့သာသည္ သူမစုတ္ယူမႈကို ပို၍ အားစိုက္ေလျဖစ္သည္။ မႈန္နံ့သာအတြက္ မိုးေကာင္းကင္၏ လိင္တံသည္ ကစားစရာအသစ္အဆန္းတစ္ခုလိုျဖစ္ေနၿပီး တစ္ခုခုစမ္းကာ လုပ္တိုင္း ရရွိလာသည့္ တုံ႔ျပန္မႈအတြက္ သူမ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္။ မႈန္နံ့သာ ပါးစပ္ထဲဝင္ေနသည့္ ထိပ္ပိုင္းကိုလ်က္ေနရာမွ ထိပ္၏ေအာက္ေျခရွိ အေၾကာေတြစုေနေသာေနရာကို လၽွာႏွင့္နာနာထိုးကာ ဆြလိုက္သည္တြင္မူ မိုးေကာင္းကင္၏ လက္က သူမေခါင္းကို ကမန္းကတမ္းလာကိုင္ေလသည္။

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေကာင္း ..“
“ဘာမွမျဖစ္ဘူး .. မႈန္ လုပ္ေပးတာ ေကာင္းလြန္းေနလို႔ .. ဒီအတိုင္းသာဆို ေကာင္း သိပ္မၾကာခင္ အရည္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့မွာ .. အဲဒါ ေကာင္း မႈန႔္ကိုေမးခ်င္လို႔ .. မႈန္ရဲ ့ပထမဆုံး သင္ခန္းစာကို ဘယ္ေလာက္အထိေရာက္ေအာင္ သင္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားလဲ?? .. ေကာင္းေျပာခ်င္တာ အရည္ေတြထြက္လာတဲ့အခ်ိန္က်ရင္  မႈန႔္ပါးစပ္ထဲမွာ ေကာင္းၿပီးလို႔ ရလား ?? ..”
“မႈန္ .. မသိဘူး .. ေကာင္းက ဘယ္လိုျဖစ္ေစခ်င္တာလဲ ..“
“ေကာင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ ေျပာမယ္ .. ေယာက်္ားေလးေတြအတြက္ အေကာင္းဆုံးခံစားမႈကေတာ့ အရည္ေတြကုန္တဲ့အထိ ပါးစပ္ထဲမွာ ၿပီးတာ အေကာင္းဆုံးပဲ .. ေကာင္းေျပာဖူးတယ္မွတ္လား .. မ်ိဳးသိဂၤ ီဆိုရင္ ထြက္လာသမၽွ အရည္ေတြကို မ်ိဳခ်တယ္ဆိုတာေလ ..“
“အင္း .. မေျပာတတ္ဘူး ေကာင္းရယ္ .. မႈန္ ေၾကာက္သလိုပဲ .. ေတာ္ၾကာေန မႈန္ မခံနိုင္လို႔ အန္မိရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ..“
“ဒီလိုလုပ္ပါလား .. အရင္စမ္းၾကည့္ေလ .. အဆင္မေျပဘူးထင္ရင္ ေထြးထုတ္ၾကည့္ေပါ့ … တစ္ခုပဲ ေကာင္းမွာဖို႔ ရွိတယ္ .. အဲဒါက ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ သုတ္ထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ၿပီးသြားတဲ့အထိေတာ့ လိင္တံကို ဂြင္းတိုက္သလို လုပ္ေပး .. ဒါက အေရးႀကီးတယ္ .. ဒါ ဘာနဲ႔တူသလဲဆိုရင္ မိန္းကေလးေတြ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ျပန္ပြတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ၿပီးသြားေပမယ့္ ဆက္ခါဆက္ခါ ပြတ္ေနတာနဲ႔တူတယ္ .. ေကာင္းေျပာတာ နားလည္လား ..“
“မႈန္ .. စမ္းၾကည့္မယ္ေလ .. ဒါေပမယ့္ အာမေတာ့ မခံနိုင္ဘူး ..“

မိုးေကာင္းကင္ ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့။ မႈန္နံ့သာသေဘာဟုသာ သူ သတ္မွတ္ထားလိုက္သည္။ မႈန္နံ့သာကိုယ္တိုင္လဲ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ေတြးမေနေတာ့ပဲ မိုးေကာင္းကင္ ဘာမွဆက္မေျပာသည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာေရွ႕ကို အနည္းငယ္ ဖုံးသလိုျဖစ္လာေသာ ဆံပင္မ်ားကို ေနာက္ဘက္သို႔ သပ္တင္လိုက္ရင္း ေခါင္းကိုျပန္ငုံ႔ခ်သည္။ ေလာေလာဆယ္တြင္ သူမစိတ္ထဲတြင္ တျခားဘာအေၾကာင္းအရာမွမရွိပဲ သူမပါးစပ္ထဲေရာက္ေနသည့္ အသားလုံးႀကီး၏ အထိအေတြ႕ကသာ ႀကီးစိုးထားေလသည္။

ေနာက္ထပ္မိနစ္အနည္းငယ္ခန႔္ အၾကာတြင္ မိုးေကာင္းကင္၏ အမူအယာသည္ သိသိသာသာ ေျပာင္းလဲလာသည္ကို မႈန္နံ့သာသတိျပဳမိသည္။ သူမလက္ႏွင့္ ကိုင္တြယ္ထားေသာ ဥႏွစ္လုံးက က်ဳံကာတက္လာသလို၊ လိင္တံ၏ကိုယ္ထည္ကလဲ သံေခ်ာင္းႏွင့္မျခား မာေတာင္လာသည္။ သူမ၏ ေတြ႕ရွိခ်က္အသစ္ကို မွတ္ဉာဏ္ထဲတြင္ ထည့္သြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားတုန္းရွိေသးသည္။ ပါးစပ္ထဲေရာက္ေနသည့္ ထိပ္ပိုင္းသည္ ႐ုတ္ခ်ည္း ႀကီးထြားတက္လာသည္ကို သိလိုက္ရၿပီး ထင္မွတ္မထားေသာ အျဖစ္ကိုၾကဳံႀကိဳက္လိုက္ရသည္။ ထိပ္ဝဆီမွ အရည္ေတြ ပန္းထြက္သည္။

အရည္ေတြ၏ အရွိန္သည္ ႁပြတ္ႏွင့္ထိုးလိုက္သည့္အလား ျပင္းထန္လွသျဖင့္ အထိခံရေသာ သူမလည္ေခ်ာင္းဝတြင္ ပူခနဲျဖစ္သြားၿပီး မႈန္နံ့သာ ခ်က္ခ်င္းဆို႔တက္သည္။ ေယာင္ယမ္းၿပီး ပါးစပ္ထဲေရာက္ေနသည့္အပိုင္းကို ကိုက္မိမလိုျဖစ္ၿပီးမွ မနည္းပင္ အသိကိုျပန္စုစည္းကာ ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ရသည္။ လိင္တံကို မျပတ္ဂြင္းတိုက္ေပးရမည္ဟု မိုးေကာင္းကင္က မွာခဲ့သည့္တိုင္ သူမ ေမာ့ေလ်ာ့ေနၿပီး တေအာင့္ၾကာမွ ျပန္သတိရသည္။ အျပင္ဘက္တြင္ ရွိေနသည့္ လိင္တံကို ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ သူမလက္ကို ျပန္လည္လႈပ္ရွားလိုက္စဥ္မွာပင္ လက္ဝါးတေလၽွာက္ တစ္ခုခုေရြ႕လ်ားသြားသလို ခံစားရၿပီး ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ အရည္ေတြပန္းထြက္ျပန္သည္။ မူလပထမရွိေနသည့္ အရည္ေတြႏွင့္ ေပါင္းစည္းသြားေသာအခါ မႈန္နံ့သာ မ်ိဳခ်ဖို႔မွာ လြဲ၍ တျခားနည္းလမ္း မရွိေတာ့ပါ။ အားတင္းကာ မ်ိဳခ်လိုက္စဥ္မွာပင္ မိုးေကာင္းကင္က မၿပီးနိုင္ေသးပဲ ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ အရည္ေတြထပ္ထြက္သည္။ မႈန္နံ့သာ ဇြတ္ရြတ္ၿပီး မ်ိဳခ်ေနသည့္တိုင္ ပမာဏကမ်ားလြန္းသျဖင့္ သုတ္ရည္စတစ္ခ်ိဳ႕သည္ သူမ ႏႈတ္ခမ္းေဒါင့္မွ စီးက်ကုန္သည္။ ေတာ္ေသးသည္ဟု ေျပာရမည္။ သုံးႀကိမ္တိတိ အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ပန္းထြက္ၿပီးေသာအခါ ထိပ္ဝမွာ အနည္းငယ္ထပ္ထြက္လာသည့္တိုင္ ေစာေစာကေလာက္ မႈန္နံ့သာ အျဖစ္မဆိုးေတာ့ပဲ သူမ handle လုပ္လို႔ ရသြားေလသည္။

မိုးေကာင္းကင္သည္ အခုအခ်ိန္တြင္မူ သူ႔တကိုယ္လုံးမွ ရွိရွိသမၽွ အားမ်ားစီးထြက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး တုတ္တုတ္မၽွကို မလႈပ္နိုင္ေတာ့ေပ။ ဆိုဖာေနာက္မွီေပၚတြင္ သူ႔ေခါင္းကို လွန္ကာတင္ထားရင္း ေလာကႀကီးႏွင့္ ခဏတာ ကင္းကြာသြားသည့္သေယာင္ မ်က္စိကိုမွိတ္ကာထားသည္။ မိုးေကာင္းကင္ဆီမွ ဘာညြန္ၾကားခ်က္မွ မၾကားေသာအခါ မႈန္နံ့သာသည္ ပါးစပ္ထဲဝင္ေနသည့္ လိင္တံအပိုင္းကို အျပင္သို႔ထုတ္လိုက္သည္။ သူမၾကားဖူးသည္မွာ ေယာက်္ားေလးေတြသည္ သုတ္ရည္ထုတ္လႊတ္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ေပ်ာ့က်သြားတတ္သည္ ဆိုတာကို။ သို႔ေသာ္ သူမလက္ႏွင့္ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ကိုင္မိထားေသာ မိုးေကာင္းကင္၏ လိင္တံကမူ ထိုသို႔မဟုတ္ပဲ ေယာင္ေယာင္ေလးသာ ေလ်ာ့က်သြားသည္ကို သတိထားမိသည္။ အံ့ၾသဖြယ္ပင္။ ထိုအခိုက္ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေဒါင့္နားမွ အရည္စတစ္ခု ေအာက္ကိုစီးက်သြားသည္ကို ေတြ႕သည္။ သူမ သတိျပန္ရၿပီး ႏႈတ္ခမ္းစြန္းကို လက္ညိဳးအရင္းပိုင္းႏွင့္ ပြတ္သပ္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းမွ ခြာလိုက္ေသာအခါ လက္ခုံေပၚတြင္ ေကာ္လိုလို ျဖဴျဖဴအရည္စတစ္ခ်ိဳ႕ ကပ္ကာပါလာသည္။ သုတ္ဖယ္ပစ္မည္ဟု စိတ္ကူးၿပီးမွ အေတြးတစ္ခုရလာသျဖင့္ အသာလၽွာႏွင့္ထိုးၾကည့္သည္။ မိုးေကာင္းကင္ သုတ္ရည္ေတြပန္းထြက္စဥ္က အျဖစ္အပ်က္က ျမန္လြန္းလွသျဖင့္ မ်ိဳသာမ်ိဳခ်လိုက္ရသည္။ ဘယ္လိုအရသာရွိမွန္း မႈန္နံ့သာ ေသခ်ာမသိလိုက္။ အခုမွ သုတ္ရည္ဆိုတာ ဘယ္လိုေနမွန္း သူမ သိေတာ့သည္။

“မႈန္ရယ္ .. မႈန္စုတ္ေပးတာ အရမ္းေကာင္းတာပဲ ..“
သူမစိတ္ကူးႏွင့္သူမ သုေတသနလုပ္ေနသျဖင့္ မိုးေကာင္းကင္ အသိျပန္ဝင္လာၿပီး မႈန္နံ့သာကို ငုံ႔ၾကည့္ေနသည္ကိုေတာင္ သူမ သတိမထားမိလိုက္ပါ။
“တကယ္ .. ေကာင္း တကယ္ေျပာတာလား ..“
“တကယ္ ေျပာတာေပါ့ကြာ .. ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ ေကာင္းဒီလိုမၿပီးျဖစ္တာ သုံးေလးပတ္ေလာက္ေတာင္ ရွိေတာ့မယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေကာင္းၿပီးသမၽွကို မႈန္ ေကာင္းေကာင္း ဟန္ဒယ္လုပ္နိုင္တာပဲ .. ခ်ီးက်ဴးဖို႔ေတာင္ ေကာင္းတယ္ .. မႈန္ အဆင္ေကာေျပရဲ ့လား …ပထမဦးဆုံးအေတြ႕အၾကဳံကို ဘယ္လိုထင္လဲ ..“
“မႈန္ ႀကိဳက္တယ္ ထင္တာပဲ .. ဟို .. ဟို .. စစခ်င္း ပန္းထြက္လာတုန္းကေတာ့ မႈန္ အငိုက္မိသြားေတာ့ မထိန္းနိုင္ဘူး .. အဲဒီေလာက္အထိမ်ားလိမ့္မယ္လို႔လဲ ထင္မထားဘူး .. ေနာက္ၿပီး ျပင္းကလဲျပင္းေသးတယ္ .. ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ေတာ့ မႈန္ သတိထားမိမယ္ ထင္တာပဲ .. ေနာက္ၿပီး အရည္ေတြရဲ ့အရသာကလဲ သိပ္မဆိုးလွဘူးလို႔ ထင္တာပဲ .. ေကာင္းလွတယ္လို႔ေတာ ့မယ္မယ္ရရ မဟုတ္ေပမယ့္ ေကာင္းေျပာသလို .. အန္ခ်င္သလိုလိုေတာ့ မျဖစ္မိဘူး .. ဒါနဲ႔ ေယာက်္ားေလးေတြ အားလုံးက ေကာင္းလိုပဲ ထြက္ၾကတာလားဟင္ ..“
“လူတိုင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး .. ေကာင္းေျပာတယ္မွတ္လား  ေကာင္းမၿပီးျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီလို႔ .. အဲဒါေၾကာင့္ပါ .. ေနာက္ၿပီး မႈန္က စုတ္တာ ေကာင္းေတာ့ ရွိသမၽွ အကုန္ထြက္သြားတာလဲ ပါတယ္ ..“
ခ်ီးမြမ္းသံၾကားရသည့္အတြက္ မႈန္နံ့သာ မ်က္ႏွာေလးက ျပဳံးျပဳံးေလး ျဖစ္သြားသည္။

“ဒါဆို .. ေနာက္ထပ္ မႈန္က ဘာလုပ္ရမွာလဲ ..“
မႈန္နံ့သာ၏ အေမးကို မိုးေကာင္းကင္ ျပန္မေျဖ။ မႈန္နံ့သာ ခၽြတ္ထားခဲ့ေသာ သူ႔ေဘာင္းဘီကို ျပန္ေကာက္ယူရင္း ..
“ဒီေန႔ သင္ခန္းစာကေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ မႈန္ .. မနက္ျဖန္က်မွ ေနာက္ထပ္ သင္ခန္းစာကို ဆက္ၾကတာေပါ့ .. မႈန္ကို႔ ေကာင္း မနက္ ၆နာရီခြဲေလာက္ လာေခၚမယ္ ..“
“ဟင္ .. အေစာႀကီး .. ဘာလုပ္ဖို႔လဲ ..“
“၀ိတ္က်ေအာင္ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ရမယ္ေလ .. ဆယ္ေပါင္ေလာက္က်ေအာင္ လုပ္ရမယ္လို႔ ေျပာထားခဲ့တယ္မွတ္လား ..“

ဆရာႀကီးေလသံေပါက္ေနသည့္ မိုးေကာင္းကင္၏ စကားေၾကာင့္ မႈန္နံ့သာ ဇက္ကေလး ပုကာသြားသည္။ မိုးေကာင္းကင္ဆိုသည့္ ဆရာသည္ တကယ္ကို မလြယ္သည့္ တစ္ေယာက္ပါလားဟု သေဘာေပါက္ရသည္။

မိုးေကာင္းကင္၏ ကားႏွင့္ပင္ မႈန္နံ့သာ အိမ္ျပန္ေရာက္လာသည္။ ထုံးစံအတိုင္း အေမျဖစ္သူကို တီဗီေရွ႕တြင္ ကိုးရီးယားကား ၾကည့္ေနတာ ေတြ႕ရၿပီး၊ ညီမျဖစ္သူကေတာ့ သူမ စားပြဲတြင္ ထိုင္ကာ စာၾကည့္ေနေလသည္။ မႈန္နံ့သာ အေမႏွင့္ ညီမကို စကားအနည္းငယ္ေျပာ ႏႈတ္ဆက္ၿပီးေနာက္ မနက္ေစာေစာထရန္ မိုးေကာင္းကင္က မွာသြားသည္မို႔ အိပ္ဖို႔သာ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ညမအိပ္ခင္ သြားတိုက္ေနၾကမို႔ ေနာက္ေဘးဘက္ရွိ ေရစင္နားတြင္ သြားတိုက္မိစဥ္တြင္ သူမ စိတ္က မိုးေကာင္းကင္ဆီ ျပန္ေရာက္သြားသည္။ သူမ ဘဝမွာ ပထမဆုံး ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္၏ လိင္တံကို စုတ္ေပးခဲ့ပါလား။ ေတြးမိျပန္သည္ႏွင့္ မႈန္နံ့သာ စိတ္က တစ္မ်ိဳးျဖစ္လာရသည္။

သူမ အိပ္ယာထဲ ေရာက္၍ အိပ္ဖို႔ အသင့္ျပင္ဆင္ၿပီးသည့္တိုင္ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အေတြးက သူမေခါင္းထဲက ေပ်ာက္ျပယ္မသြားေသးပါ။ မနက္ေစာေစာထဖို႔ အိပ္ရမည္ဆိုတာ သိေနသည့္တိုင္ စိတ္အစဥ္သည္ လြင့္ေမ်ာခ်င္တိုင္း ေမ်ာလြင့္ေနသည္။ ေတြးမိသည္ႏွင့္အမၽွ သူမ စိတ္ထဲတြင္ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ျဖစ္လာရၿပီး သူမအဖုတ္ထဲမွ ယားသလိုလို ျဖစ္လာသည္။ မႈန္နံ့သာသည္ ညအိပ္ဖို႔ဆိုကာ အျမဲတမ္းဝတ္ေနၾကျဖစ္ေသာ အေပၚေအာက္တဆက္တည္း ဂါဝန္ကို လဲၿပီးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အျပင္သြားတုန္းက ဝတ္ထားခဲ့ေသာ အတြင္းခံေတြကိုမူ မလဲရေသးပါ။ မေနနိုင္ေတာ့သည့္အဆုံး အေမွာင္ထဲမွာပင္ ပင္တီကို စမ္းၿပီး ခၽြတ္လိုက္သည္တြင္ အေရွ ့ဘက္ခြၾကားရွိ ေနရာေလးသည္ ရႊဲရြဲစိုေနေလသည္။

ပင္တီကိုဖယ္ကာ ခၽြတ္လိုက္ၿပီးသည့္တိုင္ မႈန္နံ့သာ၏ လက္က ထိုေနရာမွ ျပန္လည္၍ မခြာသြားနိုင္ပါ။ မေန႔တစ္ေန႔ကပင္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ရွင္းလင္းထားခဲ့လို႔ ဘာေမႊးမွ မရွိပဲ ေျပာင္ေခ်ာေနသည့္ ေျမာင္းေလးအတိုင္းလက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို ေဆာ့ကစားေနမိသည္။ မႈန္နံ့သာ ဒါမ်ိဳး အရင္တုန္းကလဲ လုပ္ဖူးပါသည္။ သို႔ေသာ္ အခုတစ္ခါေလာက္ သူမစိတ္ထင္တြင္ ဖီးလ္ထတာမ်ိဳး မႀကံဖူးခဲ့ပါ။ သူမ ဘဝတြင္ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္၏ လိင္တံဆိုတာကို စိတ္ကူးႏွင့္ ပုံေဖာ္ေနစရာ မလိုေတာ့ေခ်။ ပုေလြမႈတ္ေပးရသည္ဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ိဳးေနမည္နည္းဆိုတာကိုလဲ အရင္ရက္ေတြကလို မွန္းဆၾကည့္ေနစရာ အေၾကာင္းမရွိ။ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ကိုင္တြယ္ ေလ့လာခဲ့ရသည့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြသည္ သူမအနားမွာ လက္ရွိအခ်ိန္ထိ ျဖစ္ပ်က္ေနသလား ထင္ေယာင္ေနမိၿပီး ထိုအေတြးႏွင့္ပင္ သူမ၏ ေပါင္ၾကားကို လက္ႏွင့္ထိုးဆြေနမိသည္။

မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ ျပန္လည္ဆုံစည္းရျခင္းသည္ မႈန္နံ့သာအတြက္ အေျပာင္းအလဲ ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဳး အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ မႈန္နံ့သာ သူမကိုယ္သူမ ယုံၾကည္မႈတိုးပြားလာၿပီ ျဖစ္သည္။ မိုးေကာင္းကင္လိုမ်ိဳး သန္မာထြားက်ိဳင္းသည့္ ေယာက်္ားပ်ိဳတစ္ေယာက္သည္ သူမ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ ထိန္းမနိုင္သိမ္းမရ ေအာ္ညည္းရသည္ဆိုေသာ အျဖစ္သည္ သူမအတြက္ေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈ တစ္ခုျဖစ္သည္။ သူမသည္ ဝံပုေလြကို ေၾကာက္ရေသာ သိုးငယ္ေလး မဟုတ္ေတာ့။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္လၽွင္ ရမည္ဆိုတာကို မႈန္နံ့သာ နားလည္သေဘာေပါက္လာရၿပီ။ ပုခက္လႊဲေသာလက္မ်ားႏွင့္ ကမၻာကိုကိုင္လႈပ္နိုင္သည္ဆိုတာ သူမအတြက္ ဒ႑ာရီမဟုတ္ေတာ့။ လက္ေတြ႕က်က်ပင္ သူမ နားလည္ခဲ့ရၿပီျဖစ္သည္။

မႈန္နံ့သာ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား လႈပ္ရွားမႈသည္ တစတစျမန္လာသည္။ အရြယ္ေရာက္လာၿပီးကတည္းက ညီမငယ္ သံစဥ္သာႏွင့္ သူမသည္ တစ္ေယာက္တစ္ခန္း ေနၾကလို႔သာ ေတာ္ေသးသည္။ မဟုတ္လၽွင္ အဝေလးထဲသို႔ လက္ႏွစ္ဆစ္သာသာေလာက္ ဝင္ေနၿပီျဖစ္သည့္ လက္ေခ်ာင္းေလးႏွစ္ေခ်ာင္း၏ တစြိစြိအသံေၾကာင့္ မႈန္နံ့သာ ဘာလုပ္ေနသည္ဆိုတာကို ခ်က္ခ်င္းသိသြားမွာ ျဖစ္သည္။ မႈန္နံ့သာ အခ်ိန္အၾကာႀကီး မေစာင့္လိုက္ရပါ။ လတ္တေလာ ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရသည့္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ သင္ခန္းစာအသစ္၏ အရွိန္ႏွင့္ အျမင့္ဆုံးအခ်ိန္သို႔ ခ်က္ခ်င္းေရာက္သြားသည္။ သူမတကိုယ္လုံး အင္အားျပင္ငလ်င္ ရိုက္ခတ္ျခင္းခံရသည့္ႏွယ္ တုန္လႈပ္သြားၿပီး အထဲကိုေရာက္ေနေသာ အပိုင္းသာမက အျပင္ဘက္ရွိ လက္ေခ်ာင္းအရင္းမ်ားပါ စိုရႊဲၾကကုန္သည္။ သီတင္းကၽြတ္၊ တန္ေဆာင္တိုင္တြင္ ပစ္လႊတ္ေသာ မီးရႉးမီးပန္းမ်ားသည္ သူမ ဦးေႏွာက္ထဲေရာက္လာသလို ခံစားရၿပီး မႈန္နံသာ ကုတင္ေပၚတြင္ အ႐ုပ္က်ိဳးျပတ္ၿငိမ္က်သြားရွာသည္။

မႈန္နံ့သာ တုတ္တုတ္မၽွ မလႈပ္နိုင္ေတာ့။ ကႏၲာရတစ္ခုကို မနားတမ္း ျဖတ္ေျပးလာသူတစ္ေယာက္ ပန္းတိုင္ကိုအေရာက္တြင္ ေျခကုန္လက္ပန္းက်သြားသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး မ်က္ခြံေတြ ေလးက်လာသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ျခင္း အျဖစ္သို႔ မေရာက္ခင္ သူမအားတင္း၍ ေနာက္ဆုံးလုပ္ေဆာင္ေသာ ကိစၥမွာ ေဘးဖယ္ထားခဲ့ေသာ ပင္တီႏွင့္ သူမအရည္ေတြကို သုတ္မိျခင္းသာ ျဖစ္ေတာ့ေလသည္။

တတီတီျမည္ေနသည့္ alarm သံေၾကာင့္ မႈန္နံ့သာ နိုးလာခ်ိန္တြင္ မနက္ေျခာက္နာရီထိုးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ မႈန္နံ့သာ လူးလဲကာထရင္း မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ ေနာက္ေဘးေရစင္သို႔ ေျပးရသည္။ မေန႔ညေနက အေတြ႕အၾကဳံေၾကာင့္ မိုးေကာင္းကင္သည္ အခ်ိန္တိက်ေသာ လူစားမ်ိဳးျဖစ္သည္ဆိုတာကို သူမ မွန္းဆမိသည္။ သူမ ထင္ျမင္ခ်က္မလြဲပါ။ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္လၽွင္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ဆိုၿပီး ဝယ္ထားျဖစ္ခဲ့ေသာ အားကစားထရက္စုကို ဝတ္၍ အိမ္ေရွ႕ခန္းသို႔ ထြက္လာစဥ္မွာပင္ မိုးေကာင္းကင္၏ ကားက အိမ္ေရွ႕ဆိုက္ေရာက္လာတာကို ေတြ႕သည္။

“သမီး .. မႈန္ .. ဘယ္သြားဦးမလို႔လဲ …“
“မႈန္ .. ၀ိတ္က်ေအာင္ မႈန္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ အားကစားလုပ္ဖို႔ ေျပာထားလို႔ .. ေမေမ .. သိပ္မၾကာဘူး .. ျပန္လာခဲ့မယ္ ..“
ေစ်းသြားဖို႔ ျပင္ေနေသာ အေမျဖစ္သူကို ရွင္းျပၿပီးေနာက္ မႈန္နံ့သာ အိမ္ေရွ႕သို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ ဆင္းလာခဲ့သည္။ မႈန္နံ့သာ ထြက္လာသည္ကို ျမင္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္က အဆင္သင့္ ကားတံခါးကို ဖြင့္ေပးထားသည္။
“Good morning ..“
“Good morning .. ေကာင္း ..“
“ညက အိပ္ေရးဝတယ္ေနာ္ … မႈန္ ..“
“ဝပါတယ္ .. ဘာျဖစ္လို႔လဲ ..“
“ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး .. ေတာ္ၾကာေန exercise လုပ္ရမွ မႈန္ မလုပ္နိုင္မွာ စိုးလို႔ ..“
“အယ္ .. ေကာင္းက မႈန႔္ကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လုပ္ခိုင္းမွာ မို႔လို႔လဲ …“
“ဟိုေရာက္ရင္ မႈန္ သိမွာေပါ့ ..“

တကယ္လဲ မႈန္နံ့သာ အားကစားကြင္းေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ သိလာရသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အတူ ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ၾကၿပီးသည့္ေနာက္ မိုးေကာင္းကင္က သူမကို အမွတ္စဥ္ေရၿပီး ဒိုက္ထိုးခိုင္းသည္။ အေလ့အက်င့္မရွိသည့္အျပင္ ညတုန္းက ပါးစပ္တြင္မက လက္ပါေညာင္းခဲ့သည္မို႔ မႈန္နံ့သာ ဆယ္ခါျပည့္ေအာင္ မထိုးနိုင္။

“ဟင္ .. မရေတာ့ဘူးလား မႈန္ ..“
“မရေတာ့ဘူး ေကာင္း .. လက္ေတြေညာင္းတယ္ကြာ .. ဒီမွာ ေျမႇာက္ေတာင္မေျမႇာက္နိုင္ေတာ့ဘူး … “
“မႈန္က တယ္ေပ်ာ့တာကိုး … အဲဒါဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္ ၀ိတ္က်ေတာ့မလဲ ..“
“အမယ္ .. မႈန္က မေပ်ာ့ပါဘူး … ေနပါဦး .. ေကာင္းကေရာ ဘယ္ေလာက္လုပ္နိုင္လို႔လဲ ..“
“ေကာင္းလား … အခါတစ္ရာေလာက္ေတာ့ ေအးေဆးပါ ..“
“အခါတစ္ရာ !! .. မျဖစ္နိုင္တာ … ဟုတ္မွလဲေျပာပါ ဆရာသမားရယ္ ..“
“ျဖစ္တာမွ ျဖစ္ျဖစ္ျဖစ္ျဖစ္လို႔ေတာင္ ျမည္ေနေသးတယ္ .. ဘာလဲ မႈန္က မယုံလို႔လား .. ေလာင္းမလား ..“
“ဘာေလာင္းရမွာလဲ …“
“ဒီလိုလုပ္ .. ေကာင္း အခါတစ္ရာျပည့္ေအာင္ ဒိုက္ထိုးနိုင္ရင္ မႈန္က ဒီေန႔အဖို႔ ေကာင္းခိုင္းတာ လုပ္ရမယ္ .. ေကာင္းက မလုပ္နိုင္ဘူးဆိုရင္ … ဒီေန႔exercise ကို မဆက္ေတာ့ဘူး …“
“အိုေကေလ .. သေဘာတူတယ္ .. စေတာ့ .. တိုင္မင္မွတ္ထားမယ္ ..“

မိုးေကာင္းကင္သည္ မဆိုင္းမတြပဲ မႈန္နံ့သာ၏နားတြင္ ေနရာယူကာ ဒိုက္စထိုးသည္။ တစ္ႏွစ္သုံးေလး ေရသံက မႈန္နံ့သာ၏ ႏႈတ္မွ အစဥ္အတိုင္းထြက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မူ ေရတြက္ေနသည့္ ဂဏန္းနံပါတ္က တေျဖးေျဖးႀကီးလာသလို မႈန္နံ့သာမ်က္လုံးေလးလဲ အဝိုင္းသားျဖစ္လာသည္။ ကိုးဆယ္ေက်ာ္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ ဒီအလာင္းအစား၌ သူမ ရႈံးၿပီဆိုတာကို အလိုလိုသိလိုက္သည္။

“၀ိုး .. မႈန္ျဖင့္ ကိုယ့္မ်က္စိကိုယ္ေတာင္ မယုံနိုင္ဘူး .. ေကာင္းက တကယ္လုပ္နိုင္တာပဲ ..“
“အေလ့အက်င့္က စကားေျပာတာေပါ့ မႈန္ရယ္ .. ကဲ ေျပာ .. မႈန္က ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ ..“
“အဲဒါက ေနာက္မွေျပာမယ္ .. ေလာေလာဆယ္ exercrise ကိုဆက္တဲ့အေနနဲ႔ ေကာင္းတို႔ေတြ အတူေျပးရေအာင္ .. ေကာင္းေဘးနားက လိုက္ေျပး …“
“ေကာင္းၿပီေလ ..“

မိုးေကာင္းကင္သည္ ေတာ္ေတာ္ကို ခိုင္းေသာ အားကစားစရာပင္ျဖစ္သည္။ မႈန္နံ့သာ အိမ္ျပန္ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေျခကုန္လက္ပန္းက်လြန္းလွသျဖင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ မနည္းသယ္လာရသည္။ တျခားဘာမွ မလုပ္နိုင္ေသးပဲ အိပ္ယာေပၚသို႔ အရင္ဆုံးေရာက္ေအာင္သြားမိၿပီး ပက္လက္လွန္ကာ လွဲယူရသည္အထိ သူမ ၿပိဳင္းက်သြားသည္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ ပင္ပန္းသြားသည္ မသိ။ ညက အိပ္ေရးဝထားသည့္တိုင္ မႈန္နံ့သာ ေမွးခနဲတစ္ခ်က္ ျဖစ္သြားေသးသည္။ သံစဥ္သာက အခန္းအျပင္ဘက္မွ မမ မုန႔္ဟင္းခါးမစားေတာ့ဘူးလားလို႔ လွမ္းေအာ္မွ သူမ ျပန္နိုးလာခဲ့သည္။ တစ္ခုေတာ့ ေကာင္းသည္။ တစ္ခ်က္ေမွးလိုက္ရလို႔ထင္သည္။ မႈန္နံ့သာ အနည္းငယ္ျပန္လန္းလာသည္။ အိပ္ယာမွ ျပန္ထရင္း ညီမျဖစ္သူႏွင့္ အေမဝယ္ထားသည့္ မုန႔္ဟင္းခါးကို အတူဝင္စားလိုက္သည္။ သူမ မုန႔္ဟင္းခါး စားၿပီးခ်ိန္တြင္ မနက္ ၁ဝနာရီ ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ မနက္က ရႈံးခဲ့ေသာ ေလာင္းေၾကးအတြက္ အေႂကြးဆပ္ဖို႔ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ ၁၁နာရီထိုးတြင္ ခ်ိန္းထားသျဖင့္ မႈန္နံ့သာ ေရမိုးခ်ိဳးအလွျပင္ရန္ စတင္ျပဳလုပ္ရေလေတာ့သည္။

ကဲဗ်ာ .. က်ေနာ္ ကတိထားခဲ့တဲ့အတိုင္း “ဆရာေကာင္းတပည့္“ေလးကို ဆက္ဆြဲလိုက္ၿပီဗ်ာ။ တကယ္ေတာ့ ဒီဇာတ္လမ္းက က်ေနာ္ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ အီးဇာတ္လမ္းေလးတစ္ခုကို သင့္ေတာ္သလို ျပန္ေရးေနျခင္းပါ။

က်ေနာ္ ဒီဇာတ္လမ္းေရးခ်င္တဲ့အေၾကာင္းက က်ေနာ္ေရးခဲ့သမၽွေသာ ဇာတ္လမ္းေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေယာက်္ာေလးဇာတ္လိုက္ေနရာက ခံစားရတာကိုပဲ ေျပာထားတာမ်ားလို႔၊ အေျပာင္းအလြဲေလးျဖစ္ေအာင္ဆိုၿပီး မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ့ခံစားမႈေနရာက ဝင္ေရးၾကည့္တာပါ .. ဟီး  ;D ။ ဒီဇာတ္လမ္းထဲမွာေတာ့ မႈန္န႔ံသာေနရာကေပါ့ဗ်ာ .. ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္မွာက ကိုသာဒင္လို ၀ိုင္းဝန္းကူညီမယ့္ ညီမေလးမ်ားက မရွိေတာ့လဲ သူမ်ားေရးခဲ့တာေလးကို မွီျငမ္းကိုးကားၿပီး ဆြဲရတာေပါ့ .. ေနာက္ၿပီး က်ေနာ့္နစ္ကလဲ သိတဲ့အတိုင္း “နတ္သား“ ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ feminine မျဖစ္ဘူးေလ။ ျမဴခိုးေဝတို႔လိုေတာင္ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို နာမည္ေပါက္မေနဘူး … ခြိ (ဆရာသမား … က်ဳပ္စိတ္ဆိုးမေနနဲ႔ဦး  :P) .. ေနာက္ၿပီး ဇာတ္လမ္းစေရးတုန္းကလဲ အမရာက ဘယ္ေဂ်ာင္ပုန္းေနလဲ မသိဘူး .. ေစာေစာစီးစီးကသာ ဒီလိုမ်ိဳးထြက္လာရင္ အမရာႏွင့္ တိုင္ပင္ေရးသည္ေတြ ဘာေတြ လူၾကားေကာင္းေအာင္ လုပ္လို႔ရေသးတယ္ .. ဟီး . ::) ::) . အခုက်မွေတာ့ မတတ္နိုင္ေတာ့ဘူး .. နတ္သားေရးသည္ပဲေပါ့ .. ခံစားတင္ျပသည္ေတာ့ မေျပာေတာ့ပါဘူး .. 😛

က်ေနာ္ေျပာခဲ့သလို ဒီဇာတ္လမ္းက မင္းသား၊ မင္းသမီး ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ပဲ အဓိက က်ေနတာမို႔ စာဖတ္သူေတြ ႀကိဳက္ၾကမယ္လို႔ေတာင္ ထင္မထားဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္မေရးပဲနဲ႔ ပစ္ထားမိတဲ့ကာလမွာ အေတြးပင္လယ္ျပာနဲ႔ အခ်စ္တကၠသိုလ္ ႏွစ္ေနရာခြဲတင္ထားတာေတာင္မွ ေနာက္ဆုံးပို႔စ္မွာ သန႔္က်ဴေပးသူက ၄၇ ရေနေတာ့ ကိုယ့္မ်က္လုံးေတာင္ ကိုယ္မယုံနိုင္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ ေတာင္းဆိုသူမ်ားရဲ ့ဆႏၵအတိုင္း ဆက္လိုက္ပါတယ္။ အားေပးၾကပါဦး  :-* :-*။ က်ေနာ္လဲ ႀကိဳးစားေရးပါ့မယ္။ က်ေနာ့္ရဲ ့အြန္လိုင္းမိတ္ေဆြ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ဇာတ္လမ္းအစမွာတင္ ကိုနတ္ဟာကလဲ ျမန္မာနိုင္ငံမွာဆို မျဖစ္နိုင္တဲ့ဟာႀကီးလို႔ ေျပာထားဖူးပါတယ္။ ျဖစ္နိုင္တယ္၊ မျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုတာကေတာ့ ကိုယ့္အေတြ႕အၾကဳံနဲ႔ကိုယ္ ေျပာၾကတာမို႔ က်ေနာ္ အက်ယ္တဝင့္ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။ သရဲမျမင္ဘူးတဲ့သူ သရဲရွိတာ မယုံသလို၊ သရဲျမင္ဖူးတဲ့သူၾကေတာ့လဲ အိမ္အို၊ အိမ္ေဟာင္းေတြ႕ရင္ေတာင္ ေၾကာက္ေနၾကတာဆိုေတာ့ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္သာ ေတြးယူၾကဖို႔ ထားလိုက္ပါတယ္။

ကဲ .. ေျပာေနတာၾကာမယ္ဗ်ာ .. ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ပဲ screen ေပၚမွာ မႈန္နံ့သာနဲ႔ မိုးေကာင္းကင္ရဲ ့ဇာတ္လမ္းေလးကို ၾကည့္လိုက္ၾကရေအာင္လားဗ်ာ …

*********************************************

ဒုတိယအႀကိမ္အျဖစ္ မႈန္နံ့သာ၏ အိမ္ေရွ႕သို႔ မိုးေကာင္းကင္၏ ကားအနီေလး ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္တြင္ မနက္၁၁နာရီ ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ ေတာ္ေတာ့ ေတာ္ပါေသးသည္။ မိုးေကာင္းကင္ မေရာက္လာခင္ ေဒၚေကသီက အလုပ္ကိစၥႏွင့္ အျပင္ထြက္သြားလို႔ မႈန္နံ့သာ ရွင္းျပရတာ သက္သာသြားသည္။ ဒီလိုမွ မဟုတ္လၽွင္ တစ္ေန႔ထဲ ႏွစ္ခါတိတိ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ပါသြားမႈအတြက္ သူမ ေလၽွာက္လဲခ်က္ေပးရမွာ ေသခ်ာသေလာက္ ရွိပါသည္။ ညီမငယ္ သံစဥ္သာေလာက္ကေတာ့ သူမ ထည့္မတြက္ပါ။ တစ္ခ်ိဳ ့ကိစၥေတြကို ညီအစ္မျခင္း ျဖစ္ေပမယ့္ မႈန္နံ့သာ သိပ္ရွင္းျပမေနတတ္ေခ်။

မိုးေကာင္ကင္ ေခၚသြားသည့္ ေရွာ့ပင္းေမာက နာမည္ႀကီးေနရာျဖစ္သည့္အျပင္၊ အခ်ိန္ကလဲ အခ်ိန္ေကာင္းမို႔ မႈန္နံ့သာတို႔ ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ လူအေတာ္စည္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ကားပါကင္တြင္ ကားရပ္ၿပီးေနာက္ ေရွာ့ပင္းေမာထဲသို႔ အတူတြဲ၍ ေလၽွာက္လာခ်ိန္တြင္ မႈန္နံ့သာ ပထမဆုံး သတိျပဳမိသည္က လူေတြအားလုံး၏ မ်က္လုံးေတြသည္ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆီသို႔ အလိုလို ေရာက္လာၾကတာကို။ မႈန္နံ့သာသည္ မိုးေကာင္းကင္၏ ညႊန္ၾကားခ်က္ႏွင့္ skinny jeans လို႔ ေခၚသည့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီၾကပ္ကို တီရွပ္အၾကပ္ႏွင့္ တြဲဝတ္ထားသည္။ အဝတ္အစားႏွစ္ခုစလုံးက သူမ၏ ကိုယ္ထည္အား အရွိကိုအရွိအတိုင္း ေဖာ္ျပေနသည့္ အမ်ိဳးအစားမို႔ သူမ ျဖတ္ေလၽွာက္သြားသည့္ ေနရာတိုင္းမွ ေယာက်္ားေလးေတြ၏ မ်က္လုံးမ်ားသည္ သူမ၏ ကိုယ္ေပၚသို႔ ျမႇားတံမ်ားအလား ဝဲကာဝဲကာ က်ေရာက္ေနေလသည္။

မႈန္နံ့သာ လမ္းေလၽွာက္ရတာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္လာသည္။ အရင္တုန္းကလဲ ေယာက်္ားေလးေတြ စိုက္ၾကည့္တာကို ခံခဲ့ရဖူးေပမယ့္ ဒီေလာက္ပမာဏမ်ားသည္ကို မၾကဳံဖူး။ စိတ္ထဲ မဝံ့မရဲျဖစ္လာသည့္အေလ်ာက္ ေျခလွမ္းေတြက အလိုလိုေႏွးသြားသည္။ အတူေလၽွာက္ေနသူ မိုးေကာင္းကင္ ေျခလွမ္း ေလးငါးလွမ္းေလာက္လြန္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္မွ သူမပါမလာသည္ကို သတိျပဳမိလို႔ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္သည္။

“မႈန္ .. ဘာျဖစ္လို႔လဲ ..“
“ဟို .. ဟို .. လူေတြၾကည့္ေနၾကတယ္ ..“
“မ်က္စိပါလို႔ ၾကည့္တာပဲ .. ၾကည့္ပါေစ .. ၾကည့္လို႔ပဲ့ပါသြားတာမွ မဟုတ္တာ ..“
“မဟုတ္ဘူး .. ေကာင္း .. မႈန႔္ကိုၾကည့္တာ အေပါစားမလိုမ်ိဳး သေဘာထားၿပီး ၾကည့္ေနၾကတာထင္တယ္ ..“
“မႈန္ .. ေပါက္တတ္ကရေတြ ေလၽွာက္ေတြးမေနနဲ႔ .. မႈန္က အေပါစားမဆိုေတာ့ .. ေကာင္းကေရာ ဘာျဖစ္သြားမလဲ .. မႈန္ကို႔ ဆက္ဆီက်လို႔ ၾကည့္ေနၾကတာ .. အ႐ုပ္လွလွေလးလို ျမင္လို႔ ၾကည့္ေနၾကတာ .. ေကာင္းေျပာတာ နားလည္လား ..“

မိုးေကာင္းကင္ ေလသံက ျပတ္သားသည္။ မႈန္နံ့သာ အလိုလို ေခါင္းညိတ္ျပရင္း သူ႔စကားကို လက္ခံမိသြားသည္။ ဟုတ္ေတာ့လဲဟုတ္ပါသည္။ ေယာက်္ားေလးျခင္းမို႔ မိုးေကာင္းကင္က သူမထက္စာလၽွင္ ပုရိသေယာက်္ားေတြ၏ သေဘာကို ပိုနားလည္ေပလိမ့္မည္။ သူမ စိတ္ထဲ အနည္းငယ္ ၿငိမ္းေအးသြားသည့္တိုင္ စိတ္မအီမသာျဖစ္ေနေသးသည္ကေတာ့ မေပ်ာက္ေသးပါ။
“လာ .. ေကာင္းလက္ကို ကိုင္လိုက္ခဲ့ .. အတူတူသြားၾကမယ္ .. ကိုယ္ကိုမတ္ၿပီးရဲရဲေလၽွာက္ ..မဝံ့မရဲမျဖစ္နဲ႔ … မႈန႔္ေဘးနားမွာ ေကာင္းရွိေနတယ္ ..“
မႈန္နံ့သာ အားရဝမ္းသာစြာပင္ ကမ္းေပးထားသည့္ မိုးေကာင္းကင္လက္ကို ဆြဲယူလိုက္သည္။ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ သူမသည္ ခ်စ္သူအတြဲေတြ မဟုတ္သည့္တိုင္ ထိုခဏ၌ သူမမွာ လက္ခ်င္းဆုပ္ကိုင္ထားမႈမွ အားအင္ေတြ စီးဆင္းလာသည္ဟု ခံစားရသည္။ မိုးေကာင္းကင္ ေဘးနားမွ ယွဥ္၍ သူမ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။

မိုးေကာင္းကင္ေျပာတာ မွန္ပါသည္။ တေျဖးေျဖးႏွင့္ မႈန္နံ့သာ၏ ကိုယ္ထဲတြင္ သူမကိုယ္သူမ ယုံၾကည္မႈေတြ ျပန္ျဖစ္လာသည္။ ေယာက်္ားေလးေတြ စိုက္ၾကည့္ေနမႈကို ရြံေၾကာက္မႈ မျဖစ္ေတာ့ပဲ ထို႔အၾကည့္ေတြ၌ပင္ သာယာလာသည္။ ေက်နပ္လာသည္။ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္သည္။ အမ်ားသူငွာ စိုက္ၾကည့္လို႔ လမ္းေလၽွာက္ပ်က္ရမည္ဆိုလၽွင္ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား၊ မင္းသမီးေတြ ေရွာ့ပင္းထြက္နိုင္ၾကေတာ့မည္ေတာင္ မထင္။ အိမ္ထဲတြင္ ၿငိမ္ကုတ္ၿပီး ေနၾကရဖို႔မ်ားသည္။ မႈန္နံ့သာ ထိုသို႔ ေတြးလိုက္မိသည့္ေနာက္တြင္ေတာ့ သူမကပင္ ျပန္၍ သူမကို စိတ္ဝင္တစားေငးၾကည့္ေနသူေတြကို ေလ့လာမိေတာ့သည္။

မႈန္နံ့သာကို ငမ္းေနေသာ တခ်ိဳ႕ေသာေကာင္ေလးေတြက ပုံစံမဆိုးပါ။ ထိုေရာအခါ ဒီလိုေကာင္ေလးေတြက သူမကို စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ေနျခင္းအတြက္ မႈန္နံ့သာ ေက်နပ္မႈ ျဖစ္လာသည္။ အသက္ႀကီးႀကီး ဘဲႀကီးေတြႏွင့္ ခ်ာတိတ္ေလးေတြကလဲ အလြတ္မေပးပဲ သူမကို ၾကည့္ၾကတာေတြ႕သည္။ မႈန္နံ့သာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ေတာ့ပါ။ ထို႔အျပင္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးေတြႏွင့္ ရြယ္တူ မိန္းကေလးမ်ားကပါ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျဖတ္ေလၽွာက္သြားသည္တြင္ လိုက္ၾကည့္ၾကတာကိုလဲ ျမင္ေနရသည္။ အစတုန္းကေတာ့ ဒါကို သူမ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေသးသည္။ ဒါေပမယ့္ မႈန္နံ့သာ ေသခ်ာသတိထားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထိုမိန္းမေတြ၏ အၾကည့္က သူမဆီမွာ ခဏသာရွိၿပီး မိုးေကာင္းကင္ဆီသို႔ပဲ ဝဲသြားၾကသည္။ ထိုေရာအခါ မႈန္နံ့သာစိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးေတာင္ျဖစ္ရသည္။ အေစာပိုင္းတုန္းက မဝံ့မရဲျဖစ္ေနေသာ ခံစားခ်က္ေတြသည္ ေနလာႏွင္းေပ်ာက္ဆိုသလို အစေတာင္ ရွာလို႔မရေတာ့ပဲ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ တြဲေလၽွာက္ေနရမႈအတြက္ ဂုဏ္ယူသလိုေတာင္ျဖစ္လာသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ မိုးေကာင္းကင္၏ မ်က္ႏွာကို သူမခိုးၾကည့္မိေနေတာ့သည္။

မႈန္နံ့သာ၏ စိတ္ထဲတြင္ အေတြးေပါင္းစုံက ခ်ာလပတ္လည္ေနသျဖင့္ မိုးေကာင္းကင္က ဘယ္ေခၚလို႔ေခၚလာခဲ့သည္ဆိုတာေတာင္ သတိမထားမိလိုက္ပါ။ လက္ဆြဲေခၚရာ လိုက္လာရင္းမွ မိုးေကာင္းကင္က ေျခလွမ္းရပ္လိုက္သည္တြင္ သူမတို႔ေရာက္ေနသည့္ ဆိုင္ခန္းကိုသတိထားမိသည္။ အမ်ိဳးသမီးအသုံးအေဆာင္ႏွင့္ အဝတ္အထည္ေတြခ်ည္းပဲ သီးသန႔္ေရာင္းခ်သည့္ စတိုးဆိုင္ႀကီးျဖစ္သည္။ အေပါက္ဝနားတြင္ ရပ္ေနသည့္ မႈန္နံ့သာတို႔ဆီသို႔ ဝတ္စုံလွလွေလးဝတ္ထားေသာ အေရးစာေရးမေလးတစ္ဦး မဆိုင္းမတြေရာက္လာသည္။ ထုံးစံအတိုင္းပင္။ မႈန္နံ့သာဆီသို႔ တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ေကာင္မေလး၏ အၾကည့္က မိုးေကာင္းကင္ဆီသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပဲလား မသိ။ မိုးေကာင္းကင္ ပါးစပ္က စကားတစ္ခြန္းထြက္လာသည္တြင္ အေရာင္းစာေရးမေလးမ်က္ႏွာ၌ အံ့အားသင့္သည့္အသြင္ ျဖတ္ေျပးသည္။

“Thong ေတြ ၾကည့္ခ်င္လို႔ ..“
“ရွိ .. ရွိပါတယ္ .. ဒီ .. ဘက္ျခမ္းမွာပါ ..“
မႈန္နံ့သာ မ်က္လုံးျပဴး၊ မ်က္ဆံျပဴးႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္ေနာက္မွ ပါသြားသည္။ ပထမေတာ့ မိုးေကာင္ကင္ ေနာက္ေနသည္ဟု ထင္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ မိုးေကာင္ကင္ Thong ေတြရွိသည့္ ေကာင္တာေရာက္ေတာ့ ေကာက္ကိုင္ၿပီး ဝယ္ဖို႔ေျပာသည္တြင္ မႈန္နံ့သာ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့။ အေရာင္းေကာင္မေလးကေတာ့ ေစ်းေရာင္းသူမို႔လို႔လား မသိ။ ဘယ္လိုမွ မေနေတာ့ပဲ မိုးေကာင္းကင္ေရြးထားသည့္ Thongေတြႏွင့္ လိုက္ဖက္ညီမည့္ အဆင္တူ ဘရာေတြကိုေတာင္ ထုတ္ျပေနေသးသည္။ ဘာမွမဟုတ္သည့္ ပစၥည္းေလးေတြျဖစ္ေပမယ့္ တန္ဖိုးကေတာ့ မနည္းပါ။ ျမန္မာေငြႏွင့္ေတာင္ မဟုတ္ပဲ Baht ေငြႏွင့္ရွင္းရမည္ဆိုတာကို မႈန္နံ့သာ ေစ်းႏႈန္း Tag ကိုျမင္၍ သိေနရသည္။

“မႈန္ .. ႀကိဳက္လား ..“
“အင္ … ဟုတ္ .. ဟုတ္ကဲ့ ..“
ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ႏွင့္ပင္ မႈန္နံ့သာ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။ မိုးေကာင္းကင္က ဒါနဲ႔တင္ မရပ္ေသးပါ။ ဖိနပ္ေရာင္းသည့္ေနရာသို႔ ဆြဲေခၚသြားသည္။ Lily ေလာက္ပဲ စီးေနၾကသူမို႔ မိုးေကာင္းကင္ ဦးတည္သြားသည့္ ဖိနပ္စင္ကိုျမင္ေတာ့ မႈန္နံ့သာ တိုးတိုးေလးကပ္ေျပာရသည္။
“ေကာင္း .. အဲဒါေတြက ေစ်းႀကီးတယ္ …“
“ေစ်းက အေရးမႀကီးပါဘူးကြာ .. စတိုင္လ္က်ဖို႔က အဓိကပါ .. ဒါနဲ႔ မႈန္က ေဒါက္ျမႇင့္စီးနိုင္တယ္ေနာ္ …“
“စီးေတာ့စီးပါတယ္ …ဒါေပမယ့္ ေျခဖ်ားေလးေတြနာလို႔ အျမဲမစီးျဖစ္ဘူး ..“

မိုးေကာင္းကင္က ထပ္မေမးေတာ့ပဲ သူသေဘာက်သည္ဆိုေသာ ႀကိဳးသိုင္းေဒါက္ျမႇင့္ဖိနပ္တစ္ရံႏွင့္ အနက္ေရာင္ leather boots တစ္စုံကို လက္ညိဳးထိုးျပသည္။ သားေရဖိနပ္က ဒစ္စေကာင့္ခ်ေနသည္ဆိုသည့္အတြက္ မႈန္နံ့သာလဲ အထူးထူးအေထြေထြ ျငင္းမေနေတာ့ပါ။ မိန္းကေလးပီပီ ေစ်းဝယ္ရတာကို တေျဖးေျဖးႏွင့္ ႏွစ္ၿခိဳက္လာသည္။ မိုးေကာင္ကင္လက္ကို ခ်ိတ္၍ ေကာင္တာေပါင္းစုံသို႔ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ အခ်ိန္ႏွစ္နာရီနီးပါးမၽွၾကာေအာင္ ေစ်းဝယ္ၿပီးခ်ိန္တြင္ မႈန္နံ့သာေရာ၊ မိုးေကာင္ကင္ေရာ လက္ေတြလုံးဝမအားေတာ့ပါ။ ပလတ္စတစ္အိတ္၊ စကၠဴအိတ္ေတြကို တနင့္တပိုးဆြဲၿပီး ကားရပ္ထားရာသို႔ ျပန္ေလၽွာက္လာခဲ့ၾကသည္။

“ဘာဆက္လုပ္ၾကမွာလဲ .. ေကာင္း ..“
“ေကာင္းမွာေတာ့ အစီအစဥ္ရွိတယ္ .. ဒါေပမယ့္ မႈန္ကဘာလုပ္ခ်င္လဲ ..“
စိတ္ၾကည္ႏူးမႈအခံႏွင့္မို႔ မႈန္နံ့သာ၏ မ်က္ႏွာက မခ်ိဳမခ်ဥ္ျဖစ္ေနသည္။ ပါစင္ဂ်ာခုံဘက္တြင္ တည့္တည့္ေလးထိုင္ေနရာမွ မိုးေကာင္းကင္ရွိရာဘက္သို႔ ကိုယ္ကေလးကို ႏြဲ႕ကာထိုင္သည္။ ဒါတြင္မက သူမလက္ကလဲ မိုးေကာင္းကင္၏ ေပါင္တံေပၚသို႔ေရာက္လာသည္။ လက္ေခ်ာင္းေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကို လမ္းေလၽွာက္သလို ဒူးေခါင္းဘက္မွ အေပၚဘက္သို႔ တေျဖးေျဖးခ်င္း ေရႊ ့လာရင္း ..

“မႈန္က .. ေကာင္းကို … မႈန႔္စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ရင္ ေကာင္းမလားလို႔ ..“
“တကယ္ .. မႈန္က ဘယ္လိုဆပ္ခ်င္တာလဲ .. ေျပာျပေလ ..“
မႈန္နံ့သာႏႈတ္မွ ထုတ္မေျပာခင္မွာ သူမလက္က မိုးေကာင္းကင္၏ ေဘာင္းဘီခြၾကားသို႔ ေရာက္သြားၿပီျဖစ္သည္။ လက္ကိုအုပ္၍ ဖြဖြေလးညႇစ္ေပးလိုက္သည္တြင္ မိုးေကာင္းကင္တစ္ေယာက္ ဖင္ကိုေရႊ႕ ့၍ေတာင္ ထိုင္လိုက္ရသည္။ လက္ထဲတြင္ စမ္းမိသည့္အရာကလဲ ဂ်င္းေဘာင္းဘီခံေနသည့္တိုင္ ခပ္ေဖာင္းေဖာင္းျဖစ္ေနသည္ကို သတိထားမိသည္။

“ဒီေကာင္ဆိုးေလးမ်ား အျပင္ထြက္ၿပီး မႈန္နဲ႔ေဆာ့ခ်င္မလားလို႔ေလ ..“
“ဟင္ .. ေကာင္ဆိုးေလး ျဖစ္သြားၿပီလား ..“
“ဟုတ္တယ္ .. ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ေကာင္ … ေနပါဦး .. သူ႔ကို ဘယ္လိုေခၚရမလဲ .. ဟုတ္ၿပီး .. ငရန္မကန္းလို႔ ေခၚရမယ္ ..ခစ္ .. ခစ္ “
“အာ .. မႈန္ကလဲ .. ဘယ္ႏွယ့္ ငရန္မကန္း ျဖစ္သြားရတာလဲ .. အဲဒီနာမည္ႀကီး မမိုက္ဘူး ..“
“သိဘူးကြာ .. မႈန္ေခၚခ်င္သလို ေခၚမွာပဲ .. ေကာင္းဟာက မ်က္လုံးတစ္ဖက္ထဲရွိတဲ့ လူနဲ႔တူေနတာကိုး .. မရဘူး ငရန္မကန္းပဲ ..“
“အိုေက .. အိုေက .. ေခၚေစဗ်ား … မႈန႔္သေဘာ … ဟုတ္လား .. ဒါေပမယ့္ အျပင္မွာေတာ့ ေလၽွာက္ေျပာမေနနဲ႔ေနာ္ ..“
“မေျပာပါဘူး .. စိတ္ခ် .. “

မႈန္နံ့သာ ေခါင္းကေလးကို စက္႐ုပ္အရႈံးေပးရေလာက္ေအာင္ ေလးငါးခါထက္မနည္း သြက္သြက္ညိတ္ၿပီးကတိေပးလိုက္သည္တြင္ မိုးေကာင္းကင္ ထပ္မေျပာေတာ့ပါ။ ေကာင္မေလး စိတ္ၾကည္ႏူးေနသည္ကိုပင္ ျပဳံးစစႏွင့္ၾကည့္ရင္း ကားကို ေမာင္းထြက္လိုက္ပါေတာ့သည္။

မ်ားမၾကာမီပင္ မႈန္နံ့သာတို႔ႏွစ္ေယာက္ မိုးေကာင္းကင္အိမ္သို႔ ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။ မေန႔တုန္းကအတိုင္း မိုးေကာင္ကင္က အိမ္မႀကီးသို႔ မသြားပဲ ေရကူးကန္ေဘးမွ အိမ္ကေလးသို႔သာ မႈန္နံ့သာကို ေခၚလာခဲ့သည္။ ကားထဲမွ အထုတ္အပိုးေတြကိုလဲ သူတို႔ႏွင့္အတူ တခါထဲ ယူလာခဲ့သည္။ အထဲေရာက္သည္ႏွင့္ တံခါးျပန္ပိတ္ၿပီးေနာက္ မိုးေကာင္းကင္က ေရငတ္ေျပေသာက္ရေအာင္ဆိုၿပီး ေရခဲေသတၱာထဲမွ ကုတ္ႏွစ္ဗူးကို သြားေဖာက္သည္။ ဖန္ခြက္လွလွေလးထဲ ငွဲ႕ထည့္ၿပီးေနာက္ မႈန္နံ့သာကို ကမ္းေပးသည္။ သူကမူ မေသာက္ေသးပဲ ဝယ္လာသည့္ အထုပ္ေတြထဲမွ ရင္ေတာ္ေတာ္ဟိုက္ေသာ (low cut blouse) တစ္ထည္၊ ေခါင္းေလာင္းပုံဂ်င္းစကပ္ႏွင့္ အဆင္တူ အတြင္းခံတစ္စုံကို ေရြးုထုတ္သည္။ သူမကို ကမ္းေပးသည့္ အဝတ္ေတြေၾကာင့္ မႈန္နံ့သာ အေအးကို တစ္ငုံပဲ ေသာက္နိုင္လိုက္ရွာသည္။ ဒါေတြကို သူ႔ေရွ႕မွာ ဝတ္ျပရမွာလား.. ဟင္။ မ်က္လုံးေလး ၀ိုင္းသြားသည့္ သူမကို ျမင္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္က အလိုက္တသိႏွင့္ ..

“အထဲမွာ ေရခ်ိဳခန္း သပ္သပ္ရွိတယ္ .. မႈန္ ..“
မႈန္နံ့သာ ယဲ့ယဲ့ေလးသာ ျပဳံးနိုင္ၿပီး အဝတ္ေတြကိုဆြဲ၍ မိုးေကာင္းကင္ညႊန္ျပရာသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ဆယ္မိနစ္ မရွိတရွိေလာက္ မႈန္နံ့သာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ ၾကာသြားသည္။ ေနာက္ဆုံး အဝတ္ေတြလဲၿပီးလို႔ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုဖြင့္ၿပီး အျပင္ထြက္လိုက္ေသာအခါတြင္မူ အေစာတုန္းက မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ စဟယ္၊ ေနာက္ဟယ္ လုပ္ခဲ့သမၽွသည္ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါ။ ဆီပူအိုးထဲ ထည့္ခံလိုက္ရေသာ ငါးမုန႔္တစ္ခ်ပ္ ခ်က္ခ်င္းပြတက္လာသလို သူမတကိုယ္လုံးတြင္ ရွက္ေသြးေတြက ေနရာတိုင္းမွ ျဖာထြက္လ်က္ရွိသည္။ ေရွ႕ဘက္ရွိလက္ႏွစ္ဖက္ကို မသိမသာယွက္ကာ ပြတ္သပ္ရင္း မိုးေကာင္းကင္ထိုင္ေနရာသို႔ တစ္လွမ္းခ်င္း ျပန္ေလၽွာက္လာသည္။ သူမကို မိုးေကာင္းကင္ စိုက္ၾကည့္ေနမွန္း မႈန္နံ့သာ အလိုလိုသိသည္။

“အရမ္းမိတယ္ကြာ ..“
“တကယ္ .. ေကာင္း တကယ္ေျပာတာလား …“
“တကယ္ေျပာတာေပါ့ .. မႈန္ ေရာ ဘယ္လိုေနလဲ ..“
“မႈန္လဲ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးျဖစ္ေနတာကလြဲရင္ သေဘာက်တယ္ထင္တာပဲ .. မႈန္ မွန္ထဲမွာ ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ခဲ့တယ္ .. ေကာင္းေျပာတာ ဟုတ္တယ္ .. မႈန္ အရင္တုန္းက ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ဟာကို သူတပါးကို ထုတ္မျပရဲသလို ျဖစ္ေနတာ …“
မိုးေကာင္းကင္က သူ မေျပာဘူးလားဆိုသည့္ သေဘာႏွင့္ ေမးဆတ္ျပသည္။ ၿပီးမွ လက္ညိဳးေလးကို ေဝ့ကာဝိုက္ျပရင္း ..
“ေကာင္းကို တစ္ပတ္လွည့္ျပပါလား …“

မိုးေကာင္းကင္ ခိုင္းသည့္အတိုင္း မႈန္နံ့သာ သူမကိုယ္ေလးကို ေျဖးညင္းစြာ လွည့္ျပသည္။ ထို႔ေနာက္ မိုးေကာင္ကင္က သူမကို ေမာ္ဒယ္ေကာင္မေလးမ်ားလို ပို႔စ္လုပ္ျပပါလားလို႔ ဆိုသည္။ မႈန္နံ့သာ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ၾကည့္သည္။ အဆင္ေတာ့ မေျပ။ ဟိုပုံစံ၊ ဒီပုံစံလုပ္ရင္းႏွင့္ အခ်ိဳးမက်သည့္စတိုင္လ္ေၾကာင့္ အလိုလို ရယ္ခ်င္လာသည္။ မိုးေကာင္းကင္၏ ျပဳံးစစ အမူအယာကို ျမင္ေတာ့ ပိုဆိုးသည္။ ညာဘက္လက္ကို ခါးကေလးေပၚေထာက္၊ ကိုယ္ကေလးကို ေစာင္း၍ ပို႔စ္ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ သူမ မေနနိုင္ပဲ ရယ္ခ်မိသည္။ မိုးေကာင္းကင္ကလဲ သူမ နည္းတူ လိုက္ရယ္သည္။ ရယ္ေမာျခင္းသည္ စိတ္ၾကည္ႏူးမႈကို ျဖစ္ေစသည့္အေလ်ာက္ မႈန္နံ့သာတစ္ေယာက္ nervous ျဖစ္ေနမႈ မရွိေတာ့ေပ။ သူမ မ်က္လုံးက ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကိုခြဲ၍ ထိုင္ေနသည့္ မိုးေကာင္းကင္၏ ေပါင္ၾကားဆီသို႔ ေရာက္မွန္းမသိေရာက္သည္။ မႈန္နံ့သာ စိတ္ထင္လို႔လားမသိ။ ထိုေနရာက ခါတိုင္းလိုမဟုတ္ပဲ ေဖာင္းေဖာင္းႀကီး ျဖစ္ေနသည္။

“မႈန္ရဲ ့ကိုယ္ေတာ္ေလး ငရန္မကန္းက မႈန္ဝတ္ျပတာကို ႀကိဳက္လား ဟင္ ..“
“မေျပာတတ္ဘူးေလ .. မႈန႔္ဖာသာမႈန္ လာေမးၾကည့္ပါလား ..“
မူႏြဲ႕ႏြဲ႕ႏွင့္ မႈန္နံ့သာ အေျပာကို မိုးေကာင္းကင္ စသလိုေနာက္သလိုႏွင့္ အေျဖေပးလိုက္သည္။ မႈန္နံ့သာ ဘယ္လိုတုံ႔ျပန္မည္မွန္း မိုးေကာင္းကင္ မေျပာတတ္ …။

လက္ျဖင့္ခါးကေလးကို ေထာက္ရင္း ကိုယ္ဟန္ျပရပ္ေနရာမွ မိုးေကာင္းကင္ရွိရာသို႔ မႈန္နံ့သာ ေမာ္ဒယ္လ္ေကာင္မေလးေတြ လမ္းေလၽွာက္သလို မ်ဥ္းတေျဖာင့္တည္းေလၽွာက္လာသည္။ မိုးေကာင္ကင္ ေရွ ့ေရာက္သည္ႏွင့္ သူ႔ေရွ႕တြင္ အသာဒူးေထာက္၍ ထိုင္သည္။ လက္ကလဲ အလိုအေလ်ာက္ဆိုသလို ေပါင္ကားကာ ေပးထားသည့္ မိုးေကာင္းကင္၏ ေဘာင္းဘီခါးပတ္ဆီသို႔ ေရာက္သြားသည္။ မေန႔တုန္းက မိုးေကာင္းကင္ လိင္တံကို သူမစုတ္ေပးခဲ့ၿပီးၿပီျဖစ္သည္။ ဒီေန႔ ထပ္စုတ္ေပးရေတာ့ေရာ ဘာအေရးလဲ။ တကယ္ဆို သူမေပၚ အလိုလိုက္ ဂ႐ုစိုက္ထားသည့္ မိုးေကာင္းကင္ကို ဒီေလာက္ျပန္လုပ္ေပးရတာ ဘာျပသနာမွ မဟုတ္ေပ။ ထိုအေတြးေၾကာင့္ပင္ တုန႔္ဆိုင္းတုန႔္ဆိုင္း ျဖစ္ေနေသာ မႈန္နံ့သာလက္က သြက္လက္လာသည္။ အကာအကြယ္ျဖစ္ထားသမၽွအကုန္ကို ေအာက္ဘက္သို႔ ဆြဲအခ်တြင္ မႈန္နံ့သာအေခၚ ငရန္မကန္းက မေထာင့္တေထာင္ေလး သူမအား မ်က္စပစ္ျပေနသည္။

“မႈန္ .. ေကာင္းကို ႐ုပ္ရွင္ကားေတြထဲကလို တစ္လႊာခ်င္း ခၽြတ္ျပပါလား .. သိတယ္မွတ္လား .. striptease ဆိုတာေလ ..“
“မႈန္ လုပ္တတ္ဘူး ေကာင္း .. ဘာမွန္းေတာ့သိတယ္ …“
“မႈန္ရဲ ့ အလွအပကို ေကာင္း ၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ …လုပ္ပါ မႈန္ရယ္ ..“

မႈန္နံ့သာ ေတြေဝသြားသည္။ သူမ စဥ္းစားၾကည့္သည္။ မိုးေကာင္းကင္ေျပာတာ ဟုတ္ေတာ့လဲဟုတ္သည္။ တကယ္ဆို သူမက မိုးေကာင္းကင္၏ တကိုယ္လုံးကို ျမင္ထားၿပီးၿပီဟုေတာင္ ေျပာလို႔ရသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ သူမကိုလဲ မိုးေကာင္းကင္ ထိုသို႔ၾကည့္ခ်င္ေနမည္ဆိုတာ ေသခ်ာပါသည္။ မႈန္နံ့သာ အရင္တုန္းကလို သူမကိုယ္လုံးကို ျပရမည္ကို မရွက္ေတာ့ပါ။ တစ္ေန႔တာအတြင္းမွာတင္ မႈန္နံ့သာ၏ အေတြးအေခၚက ေျပာင္းလဲသြားသည္။ မိုးေကာင္းကင္ၾကည့္ခ်င္သည္ဆိုလၽွင္ သူမ ျပဖို႔ ဝန္မေလးေတာ့ေခ်။ သို႔ေသာ္ မ်က္စိေရွ႕တြင္ရွိေနေသာ ငရန္မကန္း၏ ဆြဲအားက သူမကို တုပ္ေႏွာင္ထားသည္။

“မႈန္ လုပ္ျပမယ္ .. ဒါေပမယ့္ ငရန္မကန္းနဲ႔ မႈန္ အခုေဆာ့ခ်င္ေသးတယ္ ..“
“အိုေကဗ်ား .. ေဆာ့ေစ .. ဘယ္ႏွယ့္ ဒါမ်ိဳးဖိတ္ေခၚခ်က္ကို မိုးေကာင္းကင္ ျငင္းရင္ အမိုက္နင့္ျပင္ရွိေသးလာလို႔ေတာင္ ေျပာရဦးမွာ  … ဟီး .. ဟီး ..“

မႈန္နံ့သာ ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းေအာင္ မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပလိုက္ၿပီးေနာက္ မိုးေကာင္းကင္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေနရာမွ မ်က္ႏွာလႊဲသည္။ ဆံပင္ရွည္ေတြကို တစ္ဖက္သို႔ သိမ္းလိုက္ၿပီး ငရန္မကန္း၏ တစ္လုံးထဲက်န္ေနေသာ မ်က္လုံးဆီသို႔ သူမေခါင္းကို နိမ့္ခ်လိုက္သည္။ ပရီကမ္လို႔ မေန႔က သိခဲ့ေသာ အရည္ေလးေတြေဝ့ေနသည္ကို ေတြ႕သည္ႏွင့္ အသာလ်က္ယူသည္။ ဒါက မႈန္နံ့သာ၏ လႈပ္ရွားမႈ အစၿပိဳးခ်က္ဟု ဆိုရမည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ မႈန္နံ့သာလၽွာေလးက မိုးေကာင္းကင္ သင္ျပထားသည့္အတိုင္း ထိပ္လုံးလုံးႀကီး တစ္ဝိုက္ေရြ ့လ်ားသည္။ ဒါတြင္မက သူမ၏ လက္တစ္ဖက္ကလဲ တြဲလြဲက်ေနသည့္ ဥႏွစ္လုံးကို ရြရြေလးပြတ္ေပးသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ထိုသို႔စုပ္လ်က္ေပးၿပီးေနာက္ မႈန္နံ့သာ ပါးစပ္ထဲမွ ထိပ္ကိုျပန္ခၽြတ္လိုက္ၿပီး လိင္တံတေလၽွာက္ လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ ထိုးဆြေပးျပန္သည္။ သူမ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ မိုးေကာင္းကင္တစ္ေယာက္ အားခနဲ အီးခနဲပင္ ထုတ္ေဖာ္ညည္းလာရသည္။ ထိုအသံအၾကားတြင္ မႈန္နံ့သာ မိုးေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္မိသည္။ မိုးေကာင္းကင္က သူမကို ငုံ႔၍ ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕ေနရသည္။

“မႈန္ .. မႈန႔္မွာ အရမ္းလွတဲ့မ်က္ေတာင္ေလးေတြ ရွိတယ္ .. သိလား .. မႈန႔္မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ အရမ္းလိုက္တယ္ .. ဒီေတာ့ မႈန္ ေကာင္းဟာကို စုတ္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္ တတ္နိုင္သမၽွ အေပၚကို ေမာ့ၾကည့္ေန … ေယာက်္ားေလးေတြက အဲဒီလိုမ်ိဳး သူတို႔ကို မ်က္လႊာပင့္ၾကည့္တာကို အရမ္းသေဘာက်ၾကတာ ..“

မႈန္နံ့သာ မိုးေကာင္းကင္၏ စကားကို နားလည္ဟန္ႏွင့္ မ်က္ေတာင္ေလးကို တဖ်ပ္ဖ်ပ္ေတာင္ ခတ္ျပလိုက္ေသးသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ထင္သည္။ မိုးေကာင္းကင္ခမ်ာ ရွင္းျပေနသည့္ စကားကိုေတာင္ မဆက္နိုင္ရွာေပ။ ဆိုဖာအသားကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ က်စ္က်စ္ဆုပ္လိုက္ရရွာသည္။ ရွီးခနဲ တစ္ခ်က္ ညည္းလိုက္ၿပီးမွ ..

“မႈန္ .. ေကာင္းနဲနဲ ဆက္သင္ေပးမယ္ .. ဒီတစ္ခါ ထိပ္ပိုင္းကို မႈန္စုတ္ေပးရင္ ေလစုတ္သလိုမ်ိဳး ငုံၿပီး စုတ္ .. ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာစုတ္ၿပီးမွ ပါးစပ္ကိုဟ .. အဲဒါဆိုရင္ pop ဆိုၿပီး အသံျမည္လိမ့္မယ္ .. အဲဒီလိုျမည္တာ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္အတြက္ ပိုၿပီးဖီးလ္ျဖစ္ေစတယ္ .. ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေကာင္းအတံကို မႈန႔္ပါးစပ္ထဲ ဝင္နိုင္သေလာက္ဝင္ေအာင္ သြင္းၾကည့္ .. ေလာမႀကီးနဲ႔ .. ေျဖးေျဖးခ်င္းလုပ္သြား .. မႈန္ဘယ္ေလာက္အထိ လက္ခံနိုင္လဲဆိုတာ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ တိုင္းတာၾကည့္ ..“

မႈန္နံ့သာ နားလည္သည့္အေၾကာင္း ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ စိုရႊဲေနၿပီျဖစ္ေသာ လိင္တံထိပ္ဖူးကို ပါးစပ္ႏွင့္ျပန္ငုံသည္။ လၽွာႏွင့္ထိပ္ကို တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္လ်က္ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ မိုးေကာင္းကင္ေျပာထားသည့္အတိုင္း ေလစုတ္စက္တစ္ခုလို အားကိုသုံး၍ ငုံစုတ္သည္။ စကၠန႔္အနည္းငယ္ၾကာေအာင္ ထိုသို႔စုတ္ထားၿပီးမွ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကိုဟသည္။ မိုးေကာင္းကင္ေျပာတာ မမွားပါ။ pop (ေပါ့) ဆိုသည့္အသံက သူမ ပါးစပ္မွ ထြက္က်လာသည္။ ထိုေရာအခါ လိင္တံထိပ္ပိုင္းကို သက္ေရာက္ေနေသာ pressure အေျပာင္းအလြဲေၾကာင့္ မိုးေကာင္းကင္ ႏႈတ္မွ ထုတ္ေဖာ္ညည္းသည္။ မႈန္နံသာဒါကို သေဘာအက်ႀကီး က်သြားၿပီး ႏွစ္ခါ၊ သုံးခါေလာက္ ဆက္တိုက္လုပ္သည္။

ေနာက္တစ္အဆင့္အေနႏွင့္မူ လိင္တံထိပ္ပိုင္းတစ္ခုလုံးကို သူမပါးစပ္ေနာက္ပိုင္းသို႔ တတ္နိုင္သမၽွ မႈန္နံ့သာတြန္းပို႔သည္။ ထိပ္လုံးနီနီႀကီးက အာေခါင္ကိုလာေထာက္သည္တြင္ မႈန္နံ့သာ ဆက္သြင္းလို႔မရေတာ့ပါ။ နဲဲနဲေလး ရမလားလို႔ ေခါင္းကိုႏွိမ့္ခ်မိသည္တြင္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေအာ့အန္ခ်င္သလို ျဖစ္သည္။ ေခါင္းကို ကမန္းကတမ္းျပန္ႂကြလိုက္ရသည္။ ဒါေပမယ့္ မႈန္နံ့သာလက္မေလၽွာ့ပါ။ မႈန္နံ့သာဆိုတဲ့ သူမက ဒီေလာက္ႏွင့္ အေလ်ာ့ေပးရမွာလား။ အသက္ကိုဝေအာင္ ရႉသြင္းၿပီး ထပ္ငုံသည္။ မႈန္နံ့သာ စိတ္ထင္လို႔လား မသိ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ လိင္တံထိပ္ပိုင္းက နဲနဲေနာက္ဘက္သို႔ ပိုေရာက္သြားသည္ဟု ထင္သည္။ သို႔ေပမယ့္ အျပင္ဘက္တြင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက်န္ေနေသးသည္။ မ်က္စိကို မိုးေကာင္းကင္ရွိရာသို႔ ေမာ္ၾကည့္ေနရာမွ အျပင္ဘက္တြင္ က်န္ေနခဲ့သည့္အပိုင္းကို မေက်မနပ္ႏွင့္ ေစြၾကည့္သည္။ ဘာျဖစ္လို႔ ငါမလုပ္နိုင္ရမွာလဲ။ ေကာင္းရဲ ့လိင္တံတစ္ခုလုံးကို ငါခံစားၾကည့္ခ်င္တယ္။ မိမႈန္ .. နင္ ႀကိဳးစားစမ္း ..။

မိုးေကာင္းကင္ လိင္တံကို အကုန္စုတ္ေပးခ်င္သည့္ဆႏၵတြင္ မႈန္နံ့သာတစ္ေယာက္ ပန္းပြင့္ေလးတစ္ခု ေရစီးထဲေမ်ာပါသြားသလို ေမ်ာပါသြားရွာသည္။ သူမတကိုယ္လုံး ဆႏၵတစ္ခုျဖင့္ တုန္ရီလို႔ေနသည္ကိုေတာင္ မသိလိုက္။ ထိုအေၾကာင္းကို သတိထားမိလိုက္ခ်ိန္တြင္မူ သူမကိုယ္ပိုင္ပန္းပြင့္ေလးထဲ၌ အရည္ေတြရႊဲေနၿပီျဖစ္သည္။ မႈန္နံ့သာ၏ စိတ္ကူးတိမ္ေတြသည္ ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနႏွင့္ ကင္းကြာကာ လြင့္ေမ်ာေနသည္။ မိုးေကာင္းကင္က သူမကို မထိမေတြ႕ပဲရွိေနသည့္တိုင္ ပန္းပြင့္ေလး၏အဝကို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြႏွင့္လာဆြေနသလို ခံစားရသည္။ ပါးစပ္ထဲေရာက္ေနသည့္ လိင္တံကို အားရပါးရစုတ္ေပးေနရင္း သူမ ၿပီးမ်ားၿပီးသြားမွာလား။ ေယာက်္ားလိင္တံကို စုတ္ေပးရင္း မိန္းကေလးေတြၿပီးတတ္က်သည္ဆိုတာ တကယ္မ်ားလား။ ေကာင္းကေတာ့ မ်ိဳးသိဂၤ ီဆိုသည့္ အစ္မႀကီးက ထိုသို႔ျဖစ္တတ္သည္ဟု ေျပာဖူးထားသည္။ သူမလဲပဲ ထိုအစ္မႀကီးလိုမ်ိဳး မိန္းကေလးထဲတြင္ ပါဝင္ေနတာလား ..။

မႈန္နံ့သာ သူ႔လိင္တံကို စုပ္ေပးေနသည္မွာ အခုဆိုလၽွင္ ၁ဝမိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္၊ ၁၅မိနစ္ေလာက္ မရွိတရွိ ျဖစ္ေနသည္ကို မိုးေကာင္းကင္သိပါသည္။ ေဂြးဥႏွစ္လုံးသည္ ခနခန က်ဳံ ့တက္လာေနသည္မို႔ သူ႔ခမ်ာ ၿပီးခ်င္ေနသည့္ ခံစားခ်က္ကို မနည္းထိန္းခ်ဳပ္ထားရသည္။ မႈန္နံ့သာ၏ ေလ့လာေနမႈအတြက္ အခ်ိန္လုံလုံေလာက္ေလာက္ရေအာင္ မိုးေကာင္းကင္ မၿပီးခ်င္ေသးပါ။ သို႔ေသာ္ လိင္တံကို ငုံစုပ္ေပးေနသည့္ ေခါင္းတြင္သာမက သူမတကိုယ္လုံးက တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္လာသည္တြင္ မႈန္နံ့သာတစ္ေယာက္ ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးေရာက္ေနသည္ဆိုတာကို မွန္းဆမိသည္။ ထိုသို႔ေတြးလိုက္မိသည့္ေနာက္တြင္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္၏ စုစည္းထားသည့္ စိတ္အာ႐ုံသည္ ဘယ္လိုမွ control လုပ္လို႔မရေတာ့ပါ။ မႈန္နံ့သာက လိင္တံကို သူမပါးစပ္ထဲ ဝင္နိုင္သမၽွဝင္ေအာင္ထည့္ၿပီး စုတ္အားကို အသုံးျပဳလိုက္ေသာအခါ မိုးေကာင္ကင္ ဆိုဖာေပၚမွ ႂကြတက္သည္။ ဘာျဖစ္ေတာ့မည္ဆိုတာကို သတိေပးရမည္မို႔ ကမန္းကတမ္း သူမေခါင္းကို လွမ္းဖမ္းၿပီး အခ်က္ေပးသည္။

သို႔ေသာ္ မႈန္နံ့သာ မိုးေကာင္းကင္၏ အခ်က္ေပးမႈကို ေစာင့္ေနစရာမလိုေတာ့ပါ။ ဘာျဖစ္လာေတာ့မည္ဆိုတာ သိေနသလို၊ ထိုသို႔မိုးေကာင္းကင္ ျဖစ္လာမႈအတြက္လဲ သူမ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္။ မႈန္နံ့သာဘက္က ဒီတစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ အသင့့္ျဖစ္ေနသည္။ မေန႔က မႈန္နံ့သာမွ မဟုတ္ေတာ့တာ။ ပထမဆုံးထြက္သည့္ အရည္ကေတာ့ နဲနဲေလးပင္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ထပ္ဆက္တိုက္ထြက္လာသည့္ ပမာဏကေတာ့ မိုးေကာင္းကင္၏ လိင္တံအရြယ္ႏွင့္ လိုက္ဖက္လွသည္။ ခနေလးအတြင္း သူမပါးစပ္တစ္ခုလုံး ျပည့္ႏွံ့သြားသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ မႈန္နံ့သာ ခ်က္ခ်င္းမ်ိဳမခ်ေသး။ သူမစိတ္ထဲတြင္ ဒါက သူမ၏ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈအတြက္ ရလာေသာဆုလဒ္တစ္ခုဟု ခံယူထားသည္။ မိုးေကာင္းကင္ထိပ္က လုံးဝထပ္မထြက္လာပဲ ၿငိမ္က်သြားသည္အထိ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို တင္းတင္းေစ့၍ထားသည္။ ဘာတစ္ခုမွ လၽွံၿပီးမက်ေစရ။ အကုန္လုံး ကုန္သြားၿပီဆိုတာ ေသခ်ာသြားမွ သူမ ေျဖးေျဖးခ်င္း စတင္မ်ိဳခ်သည္။ ထိုအခ်ိန္ထိ မိုးေကာင္းကင္တစ္ေယာက္ မ်က္စိဖြင့္ၿပီး မၾကည့္နိုင္ေသးသည္ကို သူမက ေမာ့ၾကည့္ေန၍ ျမင္ေနရေလသည္။

မိုးေကာင္းကင္ထံမွ ဘာမွေျပာသံမၾကားသည္မို႔ မႈန္နံ့သာ ပါးစပ္ထဲေရာက္ေနသည့္အပိုင္းကို ဆက္လ်က္ေနမိသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ လိင္တံက သံေခ်ာင္းလိုမာေနသည့္ အေနအထားမွ ေပ်ာ့က်သြားသည္ကို သိလိုက္သည္။ ထိုခန၌ မိုးေကာင္းကင္မ်က္လုံးေတြသည္ အိမ္ယာမွ နိုးထသူႏွယ္ ရီေဝစြာပြင့္သည္။ စကားတစ္ခြန္းမွ ထုတ္ေဖာ္မဆိုေသးသည့္တိုင္ သူ႔မ်က္လုံးေတြက သူမကို အရမ္းမစုတ္ဖို႔ ေျပာေနသေယာင္ရွိသည္။ မႈန္နံ့သာ အလိုက္တသိႏွင့္ပင္ ပါးစပ္ထဲမွ ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို အတြင္းဖက္သို႔ စုသြင္းသိမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ လက္က်န္က်န္ေနသည့္ အပိုင္းအစမွန္သမၽွကို မ်ိဳခ်သည္။ ၿပီးေနာက္ မိုးေကာင္းကင္ကို ျပဳံးျပဳံးေလး ေမာ့၍ၾကည့္ျမဲ ဆက္ၾကည့္ေနသည္။

႐ုတ္တရက္ မိုးေကာင္းကင္၏ လက္ႏွစ္ဖက္က သူမဆီေရာက္လာၿပီး ပုခုံးမွဆြဲ၍ ထူသည္။ မႈန္နံ့သာ ဘာမ်ားလဲဟု ေမးမည္ျပဳခိုက္မွာပင္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြက သူမဆီသို႔ ေရာက္လာသည္။ ရိုးရိုးတန္းတန္းေတာင္ မဟုတ္ပဲ တကယ္ကို ျမတ္နိုးမႈအျပည့္ႏွင့္ နမ္းေနသည္ကို အနမ္းခံေနရသည့္ မႈန္နံ့သာသိသည္။ သူမဘက္က စိတ္လိုက္လက္ရႏွင့္ တုံ႔ျပန္မယ္လို႔ စဥ္းစားတုန္းရွိေသးသည္။ မိုးေကာင္းကင္၏ လၽွာက သူမပါးစပ္ထဲသို႔ တိုးဝင္သည္။ ဟယ္ .. သူ … သူ မရြံဘူးလား မသိ။ သူ႔အရည္ေတြက သူမပါးစပ္ထဲမွ ခုနတုန္းက ရွိေနခဲတာမဟုတ္လား။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ထိုသို႔ေသာအျပဳအမူအတြက္ မႈန္နံ့သာ ေက်နပ္သြားၿပီး ပါးစပ္ထဲေရာက္ေနသည့္လၽွာကို သူမလၽွာေလးႏွင့္ ျပန္ထိုးဆြသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေအာင္ သူတို႔ႏွစ္ဦးႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ထိထားမိၿပီးမွ မိုးေကာင္းကင္ကပင္ အရင္ ျပန္ဆုတ္ခြာသည္။ ဒါေတာင္မွ မႈန္နံ့သာ၏ ပုခုံးကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ကိုင္ထားရင္း မ်က္ဝန္းတည့္တည့္ကို ေငးၾကည့္ေနေသးသည္။ မႈန္နံ့သာကိုယ္တိုင္လဲ ဘာေျပာရမွန္းမသိသျဖင့္ ၾကည္လင္လွသည့္မ်က္ဝန္းေတြထဲတြင္ အျပဳံးဓါတ္ကို ဖန္ဆင္းကာ ျပန္ၾကည့္ေနမိသည္။ ထိုအၾကည့္ကို ျမင္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္စိတ္ေတြ အရမ္းလႈပ္ရွားရသည္။ သူ႔ႏွလုံးသားက ထိုတဒဂၤ၌ မယုံနိုင္စြာ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနသည္။ ငါ .. ငါ .. ဒီေကာင္မေလးကို ႀကိဳက္သြားၿပီလား။ ဒီလိုမျဖစ္သင့္ဘူး .. ဒါဟာ သူ႔အစီအစဥ္ထဲမွာ မပါဘူး .. မိုးေကာင္းကင္ .. မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ ..။

“ကဲ .. ေျပာပါဦး .. ဆရာေကာင္း .. သမီးရဲ ့oral exam က ေအာင္ေရာေအာင္ရဲ ့လား ..“

မွင္သက္ေတြေဝေနသည့္ မိုးေကာင္းကင္ မႈန္နံ့သာအေမးေၾကာင့္ အေတြးစကို ျဖတ္ထားလိုက္ရသည္။ ဆရာေကာင္းတဲ့လား .. ဟဲ .. ဟဲ
“အင္း .. ဂုဏ္ထူးမွတ္ေတာ့ ေပးရမယ္နဲ႔တူတယ္ .. ဟဲ ..“
“တကယ္ .. ဘယ္နဲ႔မွတ္ေပးမွာလဲ ..“
မိုးေကာင္းကင္က မရွိသည့္ မုတ္ဆိတ္ကို လက္ျဖင့္ဆြဲကာ စဥ္းစားဟန္လုပ္ျပရင္း ..
“၇၅ ကြက္တိပဲ ..“
“အာ .. ဂုဏ္ထူးရယုံေလးတင္လား ..“
“အင္းေလ .. ဘာျဖစ္လို႔လဲ ..“
“ဟင္း .. မႈန္က ထင္ေနတာ .. မႈန္အဆင့္က ကိုးဆယ္၊ တစ္ရာေလာက္ေတာ့ ရသင့္တယ္လို႔ ..“
“၀ိုး .. တယ္လဲေတာင္းဆိုတဲ့ တပည့္မပါလား .. ဒါေပမယ့္ မႈန္ .. ဆရာေကာင္းလို႔ ေခၚထားမွေတာ့ မွန္တာေျပာရမွာပဲ .. မႈန္ ကိုးဆယ္၊ တစ္ရာေတြ ရမွာပါ .. ဒါေပမယ့္ အဲဒီလိုရဖို႔ေတာ့ နဲနဲလိုေသးတယ္ ..“
“အင္းပါ .. ထားပါေတာ့ .. ဘာပဲေျပာေျပာ ႏွစ္ရက္ထဲနဲ႔ ဂုဏ္ထူးမွတ္ရတယ္ဆိုတာကိုပဲ ေက်နပ္လိုက္ပါ့မယ္ ..“

ေက်နပ္တယ္ဆိုေပမယ့္ မႈန္နံ့သာ၏ ႏႈတ္ခမ္းက စူတူတူေလး ျဖစ္ေနေသးသည္။ ဒီပုံစံေလးျမင္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္ အသည္းယားလာျပန္သည္။

“ကဲ .. ငရန္မကန္းနဲ႔ ေဆာ့လို႔အားရသြားၿပီဆိုရင္ .. ေစာေစာက ေကာင္းေျပာထားတဲ့အတိုင္း striptease လုပ္ျပေပေတာ့ ..“

ကတိက ကတိပဲမို႔ မႈန္နံ့သာ မိုးေကာင္းကင္ဆီမွ ခြာ၍ ဆိုဖာႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းဆီသို႔ေလၽွာက္သြားသည္။ မိုးေကာင္းကင္ကိုယ္တိုင္လဲ ထ၍ အခန္းအလယ္ရွိ တီဗီစင္သို႔သြားၿပီး စီဒီစက္ကိုဖြင့္သည္။ ေဘာင္းဘီေတာင္ ျပန္မဝတ္ပဲ ေလၽွာက္သြားသည္မို႔ အရြယ္က်သြားသည့္ ငရန္မကန္းကို မႈန္နံ့သာျမင္ေနရသည္။ ေဂြးတန္လန္း ဖင္အေျပာင္သားႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္ကိုျမင္ေတာ့ သူမ ရယ္ေတာင္ရယ္ခ်င္လာသည္။ ပါးစပ္ကို လက္ျဖင့္အုပ္၍ ရယ္မည္ျပဳစဥ္မွာပင္ မိုးေကာင္းကင္က သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကိုေရြး၍ ဖြင့္လိုက္ၿပီ ျဖစ္သည္။

မႈန္နံ့သာ၏ အာ႐ုံက မိုးေကာင္းကင္ဆီမွ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္းထြက္ေနေသာ ဂီတသံသို႔ ေျပာင္းသြားသည္။ သီဆိုသံမပါပဲ Music ခ်ည္းသပ္သပ္ပဲမို႔ ဘာသီခ်င္းလဲဆိုတာ သူမ မခန႔္မွန္းတတ္ပါ။ နားေထာင္လို႔ေကာင့္သည့္ Jazz ဆန္ဆန္ေတးသြားတစ္ခုမွန္းေတာ့ သိသည္။ ေတးသြားအလိုက္ကို နားေထာင္ရင္း သူမဘယ္လိုလုပ္ရမယ္မွန္း စဥ္းစားသည္။ တခါမွ မလုပ္ဘူးသည္မို႔ တီးလုံးသံ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားသည့္တိုင္ မႈန္နံ့သာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေသးေပ။ သူမ အျဖစ္ကို မိုးေကာင္းကင္ ရိပ္မိသည္ထင္သည္။ ဆိုဖာေပၚတြင္ ျပန္ထိုင္ေနရာမွ လွမ္းအႀကံေပးသည္။

“မႈန္ … စိတ္ထဲအရမ္းေတြးမထားနဲ႔ .. လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းေပၚမွာေျမႇာက္ၿပီး တင္ပါးေလးေတြကို ခါၿပီးလႈပ္ၾကည့္ ..“
မိုးေကာင္းကင္ကို ဆရာေကာင္းဟု သူမေခၚျခင္းက မမွားပါ။ အခုလဲ မိုးေကာင္းကင္ေျပာျပလိုက္သည္ႏွင့္ မႈန္နံ့သာ လုပ္လို႔ရသြားသည္။ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကို ေျမႇာက္၍ ေျဖးေျဖးခ်င္း ကသည္။ ထိုမွတဖန္ ကိုယ္ကေလးကိုလွည့္၍ တင္ကေလးကို လႈပ္ကာ ေရြ ့လ်ားသည္။ ထိုသို႔ႏွစ္ခါ လွည့္၍ကၿပီးသြားသည့္အခါတြင္မူ မႈန္နံ့သာ ဒီအတိုင္းဆက္ေနလို႔ မရေတာ့မွန္း သူမကိုယ္သူမသိသည္။ သက္ျပင္းတစ္ခုကို တိတ္တိတ္ေလး မႈတ္ထုတ္ရင္း ဝတ္ထားသည့္ ဘေလာက္စ္အကၤ် ီ ေအာက္နားစကို လက္ျဖင့္ဆြဲမလိုက္သည္။

ဒီတခါ သက္ျပင္းခ်ရသူက မိုးေကာင္းကင္ ျဖစ္သြားရရွာသည္။ ဇာပြင့္ေလးေတြပါေသာ ခရမ္းေရာင္ဘရာသည္ မႈန္နံ့သာႏွင့္ လြန္စြာမွလိုက္ဖက္ညီေနသည္။ ဒီဘရာက push up ဘရာအမ်ိဳးအစားမို႔ ဆူၿဖိဳးဖြံ ့ထားသည့္ မႈန္နံ့သာ၏ ရင္ႏွစ္မႊာကို ဘရာထဲမွ လၽွံက်ေအာင္တြန္းပို႔ထားသလို ျဖစ္ေနသည္။ သူမဆိုက္ႏွင့္ယွဥ္လၽွင္ ဘရာကေတာင္ ေသးေနသလားထင္ရသည္။ ထိုခဏ၌ပင္ မႈန္နံ့သာသည္ လက္ထဲကိုင္ထားသည့္ အကၤ် ီကို ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ ခုံေပၚကို ပစ္တင္လိုက္သည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကို ေရွ႕ဘက္သို႔ယူၿပီး ကြယ္လိုက္ေလသည္။ ရင္ကိုကြယ္တာမဟုတ္ပဲ ဝမ္းဗိုက္သားကို ကြယ္ထားသည္ျဖစ္လို႔ မိုးေကာင္းကင္ မ်က္ေမွာင္က်ဳံ ့ၾကည့္သည္။

“မႈန္ .. ဘာျဖစ္လို႔လဲ … ဘာလို႔လက္ႀကီးနဲ႔ ကြယ္ထားရတာလဲ ..“
“ဟို .. ဟိုေလ .. မႈန္ က နဲနဲဝေနသလားလို႔ေလ ..“
“အမေလး မႈန္ရယ္ .. ဘာမ်ားလဲလို႔ .. အဲဒါ ေကာင္း မသိတဲ့ ကိစၥမွ မဟုတ္တာ .. အဲဒါေၾကာင့္လဲ မနက္တိုင္း exercise လုပ္ၿပီး ခ်ေပးမယ္လို႔ ေျပာခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား .. ဖယ္လိုက္ပါကြာ .. လက္ႀကီးက ရႈပ္ပါတယ္ ..“

မႈန္နံ့သာ လက္ျပန္ဖယ္လိုက္သည္။ သူမအေရွ႕ပိုင္းက ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္သြားသည္။ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္သည္။ မႈန္နံ့သာ၏ ဝမ္းျပင္သာေလးေတြက ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္မဟုတ္ပဲ နဲနဲပုံ႔ပုံ႔ေလးျဖစ္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ မိုးေကာင္းကင္မ်က္လုံးက ဒီေနရာတြင္ ခနပဲရွိသည္။ ကၽြမ္းက်င္သည့္ဓါးေပါက္သမားတစ္ေယာက္လို စူးရွသည့္ သူ၏ အၾကည့္ေတြက သူမကိုယ္၏ တစ္ေနရာထဲသို႔ ဦးတည္ကာေရာက္ေနသည္။ မႈန္နံ့သာ သူ႔မ်က္ႏွာကို စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဖတ္သလို မလြတ္တမ္း စိုက္ၾကည့္ေနလို႔ ျမင္ေနရသည္။ ခါတိုင္း ေယာက်္ားေလေတြ ဒီလိုၾကည့္လၽွင္ သူမစိတ္ပ်က္မိတတ္ေသာ္လဲ အခုေတာ့ မႈန္နံ့သာ ဒါကိုပဲ ဂုဏ္ယူသလို ျဖစ္သည္။ မိုးေကာင္းကင္၏ အၾကည့္က တကယ္ကိုတပ္တပ္မက္မက္ ရွိေနမွန္းလဲ သူမ နားလည္သည္။ မႈန္နံ့သာ ျပဳံးရင္း တီးလုံးအတိုင္း ကိုယ္ကေလးကို ဘယ္ညာျပန္ႏြဲ႕သည္။ ဆံပင္ရွည္ေတြက ယိမ္းႏြဲ႕တိုင္း ဝဲခနဲ ဝဲခနဲျဖစ္ေနသည္။ ထိုသို႔ကေနရင္းမွ မႈန္နံ့သာမ်က္ဝန္းက အလိုအေလ်ာက္ဆိုသလို မိုးေကာင္းကင္၏ ေပါင္ၾကားကို ေရာက္သြားသည္တြင္ ငရန္မကန္းက အေစာကလို မဟုတ္ေတာ့တာ သြားေတြ႕သည္။ အံ့ၾသမိသလို၊ ေက်နပ္မႈလဲျဖစ္ၿပီး သူမလက္က အလိုလို ေနာက္တစ္ဆင့္အေနႏွင့္ ဂ်င္းစကတ္၏ ၾကယ္သီးဆီသို႔ေရာက္သြားသည္။

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ထိုအခိုက္ သီခ်င္းက ဆုံးသြားသည္။ မိုးေကာင္းကင္မ်ား ထၿပီး ေနာက္တစ္ပုဒ္ေျပာင္းရဦးမွာလားလို႔ မႈန္နံ့သာ ေတြးလိုက္သျဖင့္ သူမလႈပ္ရွားမႈက အလိုလိုရပ္သည္။ ဒါေပမယ့္ မိုးေကာင္းကင္ ေနရာေရႊ႕စရာ မလိုလိုက္ပါ။ ေနာက္ထပ္ ေတးသြားတစ္ခုက ဆက္တိုက္ထြက္လာသည္။ အခုေတးသံက ပထမသီခ်င္းထက္ေတာင္ ပိုျမဴးေနေသးသည္။ သို႔ေသာ္ တီးလုံးလာလို႔ စကၠန႔္သုံးဆယ္ေလာက္ၾကာသြားသည့္တိုင္ မႈန္နံ့သာလက္က စကတ္ကို ကိုင္ထားရက မတက္ေပ။

“မႈန္ .. ဆက္လုပ္ေလ .. မႈန္ mood ဝင္ေနၿပီပဲဟာကို ..“
“မဟုတ္ဘူး .. ေကာင္း .. ဟို .. ဟိုေလ .. မႈန္ဟိုထဲမွာ စိုေနတယ္ .. ရႉးရႉးေပါက္ထားသလို ျဖစ္ေနတယ္ .. “
“ဟာ .. ေကာင္းတာေပါ့ ..  ေကာင္းစိတ္ဝင္စားတယ္ .. ျပစမ္းပါဦး မႈန္ရယ္ ..“

မိုးေကာင္းကင္က အားတက္သေရာေျပာသည္။ မိုးေကာင္းကင္၏ တိုက္တြန္းမႈေၾကာင့္ ရွက္သလိုလိုျဖစ္ေနေသာ မႈန္နံ့သာ အားတက္သြားၿပီး တင္ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကို လႈပ္၍ စကတ္ကိုတြန္းခ်လိုက္သည္။ ေဘာင္းဘီလိုမဟုတ္လို႔ စကတ္အေပၚပိုင္းက စြင့္ကားေနသည့္ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ေက်ာ္သြားသည္ႏွင့္ ေျခရင္းတြင္ဝဲ၍ ပုံသြားသည္။ မႈန္နံ့သာေျပာတာ ဟုတ္ပါသည္။ ခရမ္းေရာင္ Thong ၏ ႀတိဂံေအာက္ေျခေလးသည္ အေပၚကထက္ပို၍ ကြက္ကာအေရာင္ရင့္တက္ေနသည္။ ဒါကိုျမင္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္ ေကာက္ခါငင္ခါ “ရႊီ” ခနဲ ေလခၽြန္သည္။ ဒါက မိုးေကာင္းကင္၏ trick တစ္ခုုျဖစ္သလို ထို trick ကလဲ ေအာင္ျမင္ပါသည္။ မႈန္နံ့သာ မ်က္ႏွာတြင္ ျပဳံးပန္းေလး ျပန္ပြင့္လာၿပီး တခစ္ခစ္ႏွင့္ရယ္သည္။

“ေကာင္းးးး … ဘယ္ႏွယ့္ အက်ယ္ႀကီး ေလထခၽြန္ရတာလဲ .. ကေလးလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႔ .. ခစ္ .. ခစ္ ..“
“အိုေက .. အိုေက .. ဒါေပမယ့္ ဒီလပိုင္းအတြင္းမွာ ျမင္ခဲ့ရသမၽွ ဒီျမင္ကြင္းက ေကာင္းအတြက္ အလွဆုံးပဲ .. အရမ္း ဆက္ဆီက်တယ္ကြာ ..“

မိုးေကာင္းကင္ဆိုတာ ဘယ္လိုေယာက်္ားသားမ်ိဳးမွန္း မႈန္နံ့သာသိေနသည့္တိုင္ လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲထြက္လာေသာ စကားသံကိုၾကားေတာ့ မႈန္နံ့သာ ရင္ခုန္ရျပန္သည္။ ခ်ိဳျမရီေဝစြာ ျပဳံးရင္း ကိုယ္ကေလးကို ျပန္လႈပ္သည္။ ထိုသို႔လႈပ္ရင္းမွ သူမလက္က ေနာက္ဘက္သို႔ေရာက္သြားသည္။ ဘရာခ်ိတ္ကိုလက္မေလးႏွင့္ တြန္း၍ ေရႊ ့ေနစဥ္မွာပင္ မိုးေကာင္းကင္တစ္ေယာက္ ဆိုဖာကိုမွီ၍ ထိုင္ေနရာမွ ကိုယ္ကိုမတ္လိုက္သည္ကိုေတြ႕သည္။ ဘာေၾကာင့္ဒီလိုျဖစ္မွန္း မႈန္နံ့သာသိသည္မို႔ ခ်ိတ္ျပဳတ္သြားသည့္ ဘရာကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ဖယ္လိုက္သည္။ ဒီတစ္ခါ ရႊီခနဲ ေလခၽြန္သံထြက္လာသည္တြင္ သူမ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ တခစ္ခစ္ႏွင့္သာ ရယ္ေနမိသည္။

အခုအခ်ိန္ေရာက္မွေတာ့ မထူးေတာ့ၿပီမို႔ မႈန္နံ့သာ၏ လက္က ေနာက္ဆုံးက်န္ေနသည့္ တစ္ခုထဲေသာ အဝတ္ဆီသို႔ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပင္ေရာက္သြားသည္။ Thong ၏ အနားသားေလးႏွစ္ခုကို လက္မေလးႏွင့္ခ်ိတ္ၿပီး ေအာက္ကိုဆြဲခ်သည္။ ေျခက်င္းဝတ္နားထိေရာက္ေအာင္ ေတာက္ေလၽွာက္ဆြဲခ်သြားၿပီးေနာက္ ေျခတစ္ဖက္ကိုႂကြ၍ ခၽြတ္သည္။ ၿပီးေနာက္ေတာ့ တမင္တကာပင္ အျပင္ကိုေရာက္သြားသည့္ Thong ကို မိုးေကာင္းကင္ဘက္သို႔ ေျချဖင့္ခတ္ထုတ္လိုက္သည္။

“ကဲ .. ဘယ္လိုလဲ …“
“မိုက္တယ္ … မႈန္က အရမ္း hot ျဖစ္တယ္ကြာ ..“

ဒီစကားကိုေတာ့ မိုးေကာင္းကင္ တကယ္ကိုေျပာျခင္းျဖစ္သည္။ မႈန္နံ့သာ၏ အတြင္းအဂၤါရပ္ေတြကို ထိုမၽွေလာက္လွမည္ဟု မထင္ထားပါ။ ဖရဲသီးအလတ္စားတစ္လုံးကို ထက္ျခမ္းျခမ္း၍ တင္ထားသလားထင္ရသည့္ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက အေတာ္ထြားေပမယ့္ အိတြဲေနျခင္းအလ်ဥ္းမရွိ။ ထို႔အတူ အေမြးပါးပါးေလးမ်ား သုံးေျမႇာင့္ပုံခြၾကားတြင္ ႀတိဂံပုံထပ္ရွိေနပုံကလဲ ျမင္တာႏွင့္တင္စိတ္ႂကြခ်င္စရာေကာင္းေနသည္။ တလက္လက္ျဖစ္ေနေသာ ေျမာင္းကေလးက ဘာဆိုဘာမွမရွိပဲ ေျပာင္ရွင္းေနေလသည္။ မေနနိုင္ေတာ့သည့္အဆုံး မႈန္နံ့သာရွိရာသို႔ ေလၽွာက္သြားၿပီး သူမကိုလက္ဆြဲ၍ပင္ ေခၚလာခဲ့သည္။ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ မႈန္နံ့သာ ဆိုဖာေပၚတြင္ အတူျပန္ထိုင္မိၾကသည္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မ်က္ႏွာမူ၍ တေဇာင္းထိုင္ေနသည့္အေနအထားမွ မိုးေကာင္းကင္က မႈန္နံ့သာ၏ ေပါင္တံၿဖိဳးၿဖိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုလက္ႏွင့္အသာကိုင္လိုက္ေလသည္။

ျပီးးးးးး
နတ္သား ေရးသည္။