by “ အစ္မ…ဒီမွာ…အခ်ဥ္ထုပ္ႏွစ္ထုပ္ဖိုး…”
အသံလြင္လြင္ေလးေၾကာင့္ ယာလက္စ ကြမ္းယာကို ခ်၍ ေထြးၾကည္ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးႏွင့္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ၊ ပါးႏွစ္ဖက္ေပၚတြင္ ပါးကြက္ေလးကိုေရးေရးေလး တင္ထားသည္။ သူမလွမ္းေပးေနေသာ ငါးရာတန္တစ္႐ြက္ကို လွမ္းယူရင္း ေနာက္ဖက္တြင္လည္း သူမႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္း ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ပါရွိေနေၾကာင္း ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သည္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အသားညိဳစိမ့္စိမ့္ျဖင့္ က်စ္ဆံၿမီးေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းခ်ထားသည္။ ကေလးမေလးႏွစ္ေယာက္စလုံး ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါကက္အစ ဘာမွေျပာစရာမလို..။ ႐ြက္ၾကမ္းေရက်ိဳ ဆိုတာထက္သာၿပီး လွတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။
“ ဟဲ့..အိ…ကိုတုတ္ႀကီးက သူ႔အတြက္ ကြမ္းယာတစ္ရာဘိုး မွာလိုက္ေသးတယ္ေလ..”
“ ေအး…ဟုတ္သားဘဲ… ငါေမ့ေတာ့မလို႔….အစ္မ..ကိုတုတ္ႀကီးအတြက္ ကြမ္းယာ တစ္ရာဘိုး ယာေပးပါအုံး…”
“ ေအာ္….ေအးေအး….”
ေထြးၾကည္ လက္ထဲမွ ငါးရာတန္ကို ကြမ္းယာခုံအံဆြဲထဲ ပစ္ထည့္ၿပီး ကြမ္း႐ြက္ကိုဆြဲကာ ထုံးသုတ္ၿပီး ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို ၿပဳံးျပလိုက္ေသးသည္။
“ ညီမတို႔က .. ကိုခ်ိဳႀကီး ဆိုင္ကလား…”
“ ဟုတ္တယ္…အစ္မ…”
“ ညီမတို႔က ညီအစ္မလား… အရင္က မေတြ႕ဖူးပါဘူး…”
“ မဟုတ္ဘူး…အစ္မ…တစ္လမ္းထဲသူငယ္ခ်င္းေတြ…ဒီမွာအလုပ္ဝင္တာ သုံးရက္ပဲ ရွိေသးတယ္…”
“ ေအာ္…ေအးေအး…ေရာ့…ကိုတုတ္ႀကီးအတြက္ ကြမ္း…ဒီမွာ ေငြႏွစ္ရာ…”
ေထြးၾကည္က ကြမ္းထုတ္ႏွင့္အတူ ျပန္အမ္းေငြ ႏွစ္ရာကိုပါ သူမ၏အေမးကို ဒိုင္ခံေျဖေနေသာ အသားျဖဴျဖဴႏွင့္ အိ ဆိုေသာ ေကာင္မေလးကို ေပးလိုက္၏။
“ သြားမယ္ေနာ္…အစ္မ…”
“ ေနာင္လဲ လာဝယ္ေနာ္…”
“ ဟုတ္ကဲ့…အစ္မ…”
ဆိုင္ေရွ႕မွ လွည့္ထြက္သြားေသာ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ရင္း ေထြးၾကည္တစ္ေယာက္ သက္ျပင္တစ္ခ်က္ ခ်မိသည္။
“ ကိုခ်ိဳႀကီးတို႔မ်ား…သူ႔ဆိုင္မွာ အေရာင္းစာေရးမဆို ေခ်ာေခ်ာေလးေတြဘဲ ခန္႔ထားတာခ်ည့္ပဲ…”
ေတြးရင္း ႏႈတ္ခမ္းမဲ့မိေသာ ေထြးၾကည္တစ္ေယာက္ ထပ္မံ၍ သက္ျပင္းခ်မိျပန္သည္။ အရင္ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္တုန္းကလည္း တစ္လပင္မၾကာ ၊ အလုပ္က ထြက္သြားၾကသည္။ ကိုတုတ္ႀကီးကို ေထြးၾကည္ စပ္စုၾကည့္ေတာ့ ေယာင္ဝါးဝါးသာ ေျပာသည္။ သူလည္း သိပုံမရ..။ ဒါမွမဟုတ္ မေျပာခ်င္လို႔လား မသိ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီတစ္ခါေတာ့ သတိထား၍ ေစာင့္ၾကည့္ရမည္ဟု စပ္စုတတ္ေသာ ေထြးၾကည္ စဥ္းစားမိသည္။
ေထြးၾကည္က သာေကတ (၇) ေဈးႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ကြမ္းယာဆိုင္ထြက္သူျဖစ္သည္။ ဆိုင္တြင္ အခ်ဥ္ထုပ္ မုန္႔ထုပ္ ေဆးလိပ္ အကုန္ေရာင္းသည္။ ေထြးၾကည္၏ဆိုင္က ကိုခ်ျုိကီး၏ကုန္စုံဆိုင္ေရွ႕ လမ္းေဘးတြင္ရွိသည္။ ကိုခ်ိဳႀကီးဆိုတာက အသက္(၃၅)ႏွစ္ေလာက္ရွိေသာ လူပ်ိဳႀကီးျဖစ္ၿပီး သူ၏ဆိုင္တြင္ ကိုခ်ိဳႀကီးက သူႏွင့္ေဆြမ်ိဳးမကင္းေသာ အသက္(၄၀)ေလာက္ရွိသည့္ ကတိုတ္ႀကီးဆိုသူကို ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္၊ ဆိုင္ေစာင့္အျဖစ္ ေခၚထားသည္။ ေထြးၾကည္က ေနေတာ့ (၈)ရပ္ကြက္ထဲတြင္ျဖစ္ၿပီး ည (၈)နာရီေလာက္ ဆိုင္သိမ္းလွ်င္ သူမ၏ပစၥည္းမ်ားအား ကိုခ်ိဳႀကီးဆိုင္ထဲတြင္ သိမ္းခဲ့သည္။ ၿပီးေတာ့ အေပါ့အေလးသြားတာကအစ အိမ္အတြက္ပစၥည္းဝယ္တာအဆုံး ကိုခ်ိဳႀကီးဆိုင္တြင္သာ ျဖစ္သည္။
ေထြးၾကည္က အသက္ (၃၀) ရွိၿပီး ကေလးတစ္ေယာက္ အေမျဖစ္ၿပီး ေယာက္်ားက ဘာမွအားမကိုးရ။ မိုးလင္းက မိုးခ်ဳပ္ မူးေနတတ္သည္။ ကေလးက ေယာက္်ားေလးျဖစ္ၿပီး အသက္ေလးႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ကာ ေထြးၾကည္က သူမအေမအိမ္သို႔ ပို႔ထားသည္။ (၇)ေဈး ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးတြင္ ေထြးၾကည္ဆိုလွ်င္ မသိသူမရွိသေလာက္ ျဖစ္သည္။ စြာလို႔မဟုတ္ပါ..။ ဒီေနရာတြင္ ေဈးေရာင္းသည္ကလည္း အိမ္ေထာင္က်စကထဲက ဆိုေတာ့ ငါးႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ.။ ေနာက္ၿပီး ေထြးၾကည္က အိမ္ေထာင္သည္ကေလးတစ္ေယာက္အေမဆိုေပမယ့္ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းႏွင့္ အစြင့္အကား အမို႔အေမာက္ မ်ား တင္းရင္းကာ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေရေဆးငါးႀကီးလိုမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ေထြးၾကည္ၿပဳံးလိုက္လွ်င္ ပါးခ်ိဳင့္ေလးႏွစ္ဖက္က အထင္းသားႏွင့္ ခ်စ္စရာ ေထြးၾကည္ပါ…။ ဒါေပမယ့္ ေထြးၾကည္တြင္ မေကာင္းေသာအက်င့္တစ္ခုရွိသည္။ မိန္းမေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ အနည္းႏွင့္အမ်ား စပ္စုတတ္ၾကသည္ျဖစ္ေပမယ့္ ေထြးၾကည္ကေတာ့ စပ္စုရမည္ဆိုလွ်င္ ထမင္းေမ့ဟင္းေမ့ ၊ ဆိုင္ကိုေမ့၍ စပ္စုတတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။
“ ဟဲ့….မိမာ…ကိုခ်ိဳႀကီးက နင့္ကို ခိုးခိုးၾကည့္ေနတယ္…”
အိ …၏ အသံက တိုးတိုးေလး..။ ၿပီးေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းစားပြဲတြင္ စာရင္းလုပ္ေနေသာ ကိုခ်ိဳႀကီးထံသို႔လည္း မ်က္လုံးကေဝ့၍ၾကည့္လိုက္ေသးသည္..။
“ အံမယ္…ေနာ္…နင့္ကို ၾကည့္တာပါဟာ…အိရာ….”
“ ဟိ..ဟိ…မဆိုးဘူးေနာ္… တိုက္နဲ႔ကားနဲ႔ ေနာက္ဆက္တြဲကလည္း သူ႔အေမနဲ႔ သူ႔တူေလးတစ္ေယာက္ပဲ ရွိတာ… ..ဟိ….”
“ ေတာ္စမ္းပါ..အိရာ… သူ မိန္းမေပြတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းေျပာေနၾကတာဥစၥာ.. ကဲပါ.. ငါ အေမမွာတဲ့ ဟင္းခ်က္စရာေတြဝယ္ဖို႔ ေဈးထဲသြားလိုက္ဦးမယ္..၊ ကိုတတ္ုႀကီးလည္း အျပင္သြားေတာ့ ဒီမွာေနခဲ့ဦး..”
“ ဘာ… ဒီမွာ ..ငါတစ္ေယာက္ထဲလား…”
“ ေအးေလ.. ဟိုမွာ ကိုခ်ိဳႀကီး ရွိတာဘဲဟာ…”
“ ကြၽတ္…ဒုကၡပါဘဲ… ကိုတုတ္ႀကီးကလည္း အေရးထဲ ဘယ္ထြက္သြားမွန္း မသိဘူး…ဟင္း…”
မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္သြားေသာ အိ ကိုၾကည့္ရင္း အမာ ၿပဳံးလိုက္သည္။
“ ညည္းဘဲ ေစာေစာကေျပာေတာ့…..”
“ ရႉး…ေတာ္ေတာ့..ကိုတုတ္ႀကီးျပန္လာေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္အတူတူ သြားၾကရေအာင္လား..အမာရယ္…”
အိ တကယ္ကို ေၾကာင့္ၾကစြာ ေျပာေနေၾကာင္း အမာ သိသည္။ ဆိုင္တြင္ ဘယ္သူမွ ေရာင္းမည့္သူ မရွိဘဲ ႏွစ္ေယာက္လုံးထြက္သြားလို႔ကလည္း မျဖစ္ေသး..။
“ ကဲပါ အိရယ္…. ခုံတစ္လုံးယူၿပီး ဆိုင္ေရွ႕နားမွာ ထြက္ထိုင္ေနလိုက္ဟာ…ဟိုမွာ ေဈးက ေတာ္ေတာ္ကြဲေနၿပီ.. ဟ ၊ ငါက ေစာင့္လို႔မရေတာ့လို႔ပါဟာ…ကဲ…ငါသြားၿပီ…”
ေျပာေျပာဆိုဆို အမာက ထြက္သြားေတာ့ အိ က ခ်က္ခ်င္းပင္ ထရပ္လိုက္ၿပီး သူမထိုင္ေနေသာ ေကာ္ခုံေလးကို မကာ ဆိုင္ေရွ႕ထြက္ရန္ ျပင္လိုက္သည္။
“ အိအိေရ… ဒီမွာ ပီနံအိတ္ခြံေတြ သိမ္းရေအာင္…”
“ ဟုတ္…ဟုတ္ကဲ့….”
ကိုခ်ိဳႀကီး၏ အသံၾကားၾကားခ်င္း ရင္ထဲဒိန္းခနဲ ျဖစ္သြားရကာ အိ တစ္ေယာက္ အေယာင္ေယာင္အမွားမွား ျဖင့္ လက္တစ္ဖက္က ေကာ္ခုံေလးကို ကိုင္၍ ကိုခ်ိဳႀကီးရွိရာသို႔ လွမ္းလာခဲ့သည္။ ၿပီးမွ သတိရၿပီး လက္ထဲမွ ခုံကို ခ်ထားခဲ့ရသည္။ ပီနံအိတ္ခြံေတြ ပုံထားေသာ ေနရာသို႔ ေရာက္ေသာအခါ အိ ကရပ္လကိုသည္။
“ အိတ္ေတြကို အလုံး ၃၀ စီထပ္ၿပီး လိပ္လိုက္၊ ၿပီးရင္ အိတ္ခြံတစ္လုံးထဲကို ထည့္ၾကမယ္…”
ေျပာရင္း ကိုခ်ိဳႀကီးက အိအိ အနား ေရာက္လာသည္။ အိ တစ္ေယာက္ အိတ္ခြံမ်ားကို ေရ၍ ထပ္ႏိုင္ရန္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလး ထိုင္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္။
“ ဟိုဖက္မွာလဲ အိတ္ေတြ က်န္ေသးတယ္…”
“ အင္…….”
“ ဟာ….ေဆာရီး….”
အိ က ကုန္းကုန္းကြကြႏွင့္ ထိုင္ဖို႔အလုပ္ ကိုခ်ိဳႀကီးက စကားေျပာရင္း အိ ေနာက္ကျဖတ္၍အထြက္ ခပ္ကုန္းကုန္းေလးျဖစ္ေနသျဖင့္ ေနာက္သို႔ေရာက္ေနေသာ အိ ထဘီထဲမွ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ကိုခ်ျုိကီး၏ ပုဆိုးတြင္းမွ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးက ဆတ္ခနဲ ခပ္နာနာေလး ထိုးေထာက္မိသြားသည္။ အိ တစက္ိုယ္လုံး တုန္သြားၿပီး မ်က္ႏွာေလးတစ္ခုလုံး နီရဲသြားသည္။ ျမန္ျမန္ၿပီး ၿပီးေရာ သေဘာျဖင့္ အိတ္ခြံမ်ားကို ထပ္၍လိပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အိတ္ခြံအလြတ္တစ္လုံးထဲ ထိုးထည့္သည္။ တစ္ေယာက္ထဲ လုပ္၍မလြယ္..။ အိတ္ခြံလိပ္က ေျပက်သြားသည္။
ကိုခ်ိဳႀကီး အိ အနားသို႔ ေရာက္လာသည္။
“ ကဲ…ေရာ့ နင္ ကိုင္ထား…”
အိက ပီနံအိတ္ခြံကို ကိုင္၍ အဝကိုၿဖဲေပးသည္။ ကိုခ်ိဳႀကီးက အိတ္ခြံအလုံး ၃၀ ထပ္၍ လိပ္ထားေသာ အလိပ္ကို မလိုက္သည္။
“ နဲနဲ…ထပ္ၿဖဲထားဟ…မဝင္ဘူး…”
“ ရွင္…ဘာ…..ဘာ……”
“ ပီနံအိတ္ခြံကို ေျပာတာ…”
ေျပာလိုက္ေသာ ကိုခ်ျုိကီးက အိ ရဲ႕ ေ႐ႊရင္မို႔မို႔ေမာက္ေမာက္ကို ေျပာင္ၾကည့္၍ေျပာသည္။ တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖစ္ေနေသာ အိ ေဒါသနည္းနည္း ထြက္သြားသည္။
“ ၿဖဲထားတာဘဲ ဥစၥာ… မဝင္တာေတာ့ မတတ္ႏိုင္ဘူး….”
အိ ကိုင္ထားေသာ အိတ္ခြံလြတ္ထဲသို႔ ကိုခ်ိဳႀကီးက အိတ္ခြံလြတ္အလိပ္ႀကီးကို ေထာင္ၿပီး ထည့္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္ တစ္ၿပီး ခံေနသည္။ အိတ္လိပ္ကလည္း မဝင္ ၊ ျမန္ျမန္ၿပီးခ်င္ေနေသာ အိတစ္ေယာက္ စိတ္တိုေနၿပီ..။
“ ဒုကၡပါဘဲ…မဝင္ေသးဘူး…တစ္ေနတယ္…”
“ ငါ့ဟာႀကီးက ပြၿပီး ႀကီးေနလို႔ ထင္တယ္…”
“ ဘာ….”
“ ပီနံအိတ္လိပ္ႀကီးက ပြေနတယ္… ကဲ..ထပ္ၿပီး ေပါင္ၿဖဲေပး…ဟာ…ဟို…အိတ္ကိုၿဖဲေပး…”
အိ ကိုခ်ိဳႀကီးကို မ်က္လုံးတစ္ခ်က္လွန္ၾကည့္လိုက္ေပမယ့္ ဘာမွမေျပာေတာ့..။ ကတုန္ကယင္ ျဖစ္ေနသည့္ၾကားက ကိုခ်ိဳႀကီးမ်ား ဒီလိုစကားမ်ိဳး ဘာမ်ားထပ္ေျပာအုံးမလဲဟု ငံ့လင့္မိသည္။ သူမကိုယ္သူမလည္း အံ့ၾသမိသည္။
“ ကဲ…အစြမ္းကုန္သာ ၿဖဲထားေတာ့ ေဆာင့္ၿပီး ထည့္လိုက္ေတာ့မယ္….”
“ အင္း…ဝင္သြားၿပီ… အာ…အရမ္းဘဲ မေကာင္းဘူး….”
“ ဘာလဲဟ…အခုၿပီးသြားၿပီ မဟုတ္လား…”
“ ၿပီးေတာ ျ့ပီးတာေပါ့..ဒါေပမယ့္ အရမ္းေဆာင့္တာကို…ဒီမွာ ေအာင့္သြားတာပဲ…မေကာင္းဘူး…”
ခ်စ္စဖြယ္ မ်က္ေစာင္းေလးထိုး၍ ေျပာလိုက္ေသာ အိ အား ကိုခ်ျုိကီးက ၿပဳံးၿဖဲၿဖဲႏွင့္ စိုက္ၾကည့္သည္။
“ အစမို႔ပါ… ေနာက္ေတာ့ ေကာင္းလြန္းလို႔မွ…..”
ကိုခ်ိဳႀကီး စကားမဆုံးမီ အိ လွည့္ထြက္ခဲ့သည္။ အိ ေကာ္ခုံေလးယူၿပီး ထိုင္ေနက်ေနရာသို႔အေရာက္ လူတစ္ရပ္ေက်ာ္ ျမင့္ေသာ ဆန္အိတ္ပ၏ုံ ေရွ႕ဖက္မွပတ္၍ ဝင္လာေသာ အမာကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ေကာ္ခုံကို ခ်ၿပီးထိုင္လိုက္သည္။ အမာက ခုမွ ေရာက္လာသည္မဟုတ္..။ ကိုခ်ိဳႀကီး၏ ..ကဲ အစြမ္းကုန္ၿဖဲထား ဆိုေသာ စကားအစတြင္ တစ္ဖက္ဆန္အိတ္ပုံေဘးသို႔ ေရာက္ေနၿပီးသား..။ အမာ ရင္ေတြတုန္သြားသည္။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို တစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ့မိတာ မွားမ်ား သြားၿပီလားဟု ေတြးရင္း ဆက္ေျပာေသာ စကားေတြကို ၾကားရေတာ့ အမာ့စိတ္ထဲတြင္ တစ္စုံတစ္ရာကို ခံစားလာရသည္။ ဆန္အိတ္မ်ား ကြယ္ေနသျဖင့္ ဘာမွ မျမင္ရ။ ဒါေပမယ့္ ေသေတာ့ေသခ်ာသည္။ ေဟာ ၿပီးသြားၿပီတဲ့..၊ ခုတင္ ဝင္တယ္ ခုဘဲၿပီးတယ္…။ အိ ေတာ္ေတာ္ ထန္တာဘဲ…၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ဟာႀကီးကဘဲ စြမ္းလြန္းလို႔လား..၊ အေတြးေပါင္းစုံျဖင့္ အမာတစ္ေယာက္ စိတ္ေတြ ဂေယာက္ဂယက္ျဖစ္လာၿပီး သူတိ့ုရွိရာသို႔ ေျပးဝင္သြားခ်င္စိတ္ေတြကို မနည္းထိန္းလိုက္ရသည္ ။ ေဟာ…. အိ ျပန္ထြက္လာၿပီ..။ အမာက အိကို အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမ၏မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး နီရဲေနသည္။ ၿပီးေတာ့ အမာ့ကိုပင္ လွမ္းမၾကည့္ ..၊ ေသခ်ာပါၿပီ..။ အမာက ေစာေစာက သူတိ့ုရွိမည့္ေနရာသို႔ တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
ပုဆိုးျပင္ဝတ္ေနေသာ ကိုခ်ိဳႀကီး၏ မ်က္ႏွာက ၿပဳံးၿဖဲၿဖဲျဖင့္ သူမကို မ်က္လုံးတစ္ဖက္ မွိတ္ျပသည္။ အမာတစ္ေယာက္ ေဆာက္တည္ရာ မရခ်င္ေတာ့…။
“ အိ… ျပန္ၾကရေအာင္….”
“ အင္း…”
အင္းလိုက္ရင္း အိ ထိုင္ေနရာမွ ထသည္။ အမာ၏ အၾကည့္က အိထံသိ့ု စူးစမ္းလွ်က္ ..။ အို….အိ ထဘီေနာက္မွာ အကြက္လိုက္ႀကီး စြန္းထင္းေနပါလား…။ အမာတစ္ေယာက္ စိတ္နဲ႔လူ နဲ႔ မကပ္ခ်င္ေတာ့..။
ႏွစ္လုံးေကာ္မရွင္ႏွင့္ေရာင္းေသာ မစိန္ေအးတစ္ေယာက္ သုတသ္ုတ္ျပာျပာျဖင့္ ကိုခ်ိဳႀကီး၏ဆိုင္ထဲသို႔ ဝင္သြားသည္ကို ေထြးၾကည္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကြမ္းယာေနရင္း လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆိုင္က ပိတ္ထားၿပီ..။ တံခါးက ပ်ဥ္ခ်ပ္ေတြေထာင္စီၿပီး ပိတ္ရသည့္တံခါး..။ ေနာက္ဆုံး ေသာ့ခတ္ပိတ္ရမည့္ ပ်ဥ္တစ္ျပားသာ ပိတ္ဖို႔ က်န္သည္။ ထိုအေပါက္မွ စိန္ေအးက မလုံမလဲဟန္ျဖင့္ အျပင္သို႔ တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္ရင္း ဆိုင္ထဲသို႔ ဝင္သြားသည္။ အခ်ိန္က ည(၇)နာရီေလာက္ရွိၿပီ..။ စပ္စုတတ္ေသာ ေထြးၾကည္ ကြမ္းယာေရာင္းရတာ စိတ္မေျဖာင့္ေတာ့။
“ ေအာင္ကိုေရ… ေအာင္ကို… ဆိုင္ခဏေလာက္ လာထိုင္ေပးစမ္း”
“ လာမယ္… အမ…ခဏေလး….”
ဆိုက္ကားသမားေလး ေအာင္ကို ဂိတ္မဟုတ္ေသာ္လည္း ညမိုးခ်ဳပ္ရင္ ေထြးၾကည္၏ဆိုင္ မ်က္ေစာင္းထိုး ခပ္လွမ္းလွမ္း လမ္းတစ္ဖက္တြင္ ရပ္၍ခရီးသည္ေစာင့္တတ္သည္။ ဆိုက္ကားကို ေသာ့ခတ္ေနေသာ ေအာင္ကိုအား ၾကည့္ရင္း ၾကာလိုက္တာဟု ေထြးၾကည္ စိတ္ေလာေန၏။ ေအာင္ကိုဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္း ေထြးၾကည္ ဘာခိုင္းပါ့မလဲလို႔ ေမွ်ာ္ေနတဲ့ေကာင္။ ဆိုက္ကားကို ေသာ့ခတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေထြးၾကည္၏ဆိုင္သို႔ လမ္းကိုျဖတ္ကူးေျပးလာသည္။
“ ေခြးသား ေသခ်င္လို႔လား….”
ဘယ္ေတာ့မွ ေႏွးေႏွးမေမာင္းတတ္တဲ့ ကားစပယ္ယာ၏ဆဲသံက ထြက္လာသည္။ ေအာင္ကို လွည့္၍ပင္ မၾကည့္။ ေထြးၾကည္၏ဆိုင္ခုံနားေရာက္ေတာ့ ခုံေပၚက အလွ်င္စလိုဆင္းလိုက္ေသာ ေထြးၾကည္ႏွင့္ လူလုံးခ်င္းတိုင္မိသည္။ တိုက္တာမွ အိကားေနေသာ ေထြးၾကည္၏တင္ပါးႀကီးႏွင့္ ေအာင္ကို၏ေရွ႕ဖက္
မိမိရရႀကီးပင္ျဖစ္သည္။ ဒီေန႔ ေအာင္ကို တန္သြားၿပီ..။
“ ေအာင္ကို…ဆိုင္ခဏၾကည့္ထားေပးအုံး..၊ ငါ ဝမ္းႏႈတ္ေဆး စားထားလို႔…”
ေျပာလည္းေျပာ ေထြးၾကည္က ကိုခ်ိဳႀကီး၏ဆိုင္ေဘးကပ္လ်က္ လမ္းၾကားေလးထဲသို႔ အေျပးတပိုင္းႏွင့္ ဝင္သြားသည္။ လမ္းမီး၊ ဆိုင္မီးေရာင္ ခပ္မွိန္မွိန္ၾကားက ေထြးၾကည္၏လႈပ္ခါသြားေသာ တင္သားႀကီးေတြကို ေငးေမာၾကည့္ရင္း ေအာင္ကို သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။
အျပန္လမ္းတေလွ်ာက္လုံး မာမာ၏စိတ္ထဲ မေက်မခ်မ္း ျဖစ္လာမိသည္။ ၾကည့္..တစ္လမ္းလုံးလည္း အိက သူ႔ကို ဘာစကားမွမေျပာ၊ ေငးေငးငိုင္ငိုင္ျဖင့္ အသက္မပါသလို လမ္းေလွ်ာက္လာသည္။ ေကာင္မ…ေတာ္ေတာ္ေကာင္းလာပုံရတယ္..၊ ငါ့ေတာင္ စကားမေျပာႏိုင္ဘူး..။ ေဒါသစိတ္ျဖင့္ မာမာေတြးလိုက္မိသည္။ အိကို မေက်နပ္သလို ကိုခ်ိဳႀကီးကိုလည္း မေက်နပ္။ မိန္းခေလးႏွစ္ေယာက္ရွိတာ အိကိုမွ ေ႐ြးရတယ္တဲ့လား..။ မခံခ်င္စိတ္က ေပၚေပါက္လာသည္။ ေျပာရရင္ ငါကေတာင္ အိထက္ ကိုယ္လုံးပိုလွေသးတယ္။ တင္သားရင္သားေတြ ဘာပဲယွဥ္ယွဥ္ ငါကေတာင္ သာေသးတယ္။ ငါနဲ႔ မေတြ႕ေသးလို႔ပါ။ ေတြ႕လို႔မ်ားေတာ့ ကိုခ်ိဳႀကီး အိကို ေမ့သြားရမယ္။ မာမာ..စိတ္ထဲမွ ႀကိမ္းေနမိသည္။ အသက္၂၀ မျပည့္ေသးေသာ္လည္း မာမာက ရည္းစား ၆ေယာက္ထားခဲ့ၿပီးၿပီ။ ရည္းစား ၅ေယာက္နဲ႔က ရည္းစားမက ေနခဲ့ၿပီးၿပီ။ စိတ္ႀကိဳက္မဟုတ္လို႔ အားလုံးကို အဆက္ျဖတ္ခဲ့သည္။ အင္း…ေန႔လည္က ကိုတုတ္ႀကီးကို ကိုခ်ိဳႀကီး ေျပာတာၾကားလိုက္သည္။ ဒီည ကိုတုတ္ႀကီး အိမ္ျပန္ၿပီး အိပ္၊ သူ အျမတ္ခြန္အတြက္ စာရင္းေတြ လာလုပ္ရင္း ဆိုင္မွာ အိပ္မည္တဲ့..။ မာမာအိမ္ေရာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးအလွျပင္ ၊ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ တစ္ခါ အလွျပင္ၿပီး အေမ့ကို သူငယ္ခ်င္းအိမ္သို႔ သြားမည္ေျပာၿပီး ဆိုင္ရွိရာသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ မာမာတစ္ေယာက္ ေရေမႊးနံ႔တသင္းသင္းႏွင့္ ျပင္ဆင္ထားတာလည္း ပ်ံလို႔..။ ဝတ္စားထားတာလည္း ပါးပါးေလး…။ အင္း…လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း ရင္ေတာ့ ခုန္မိသား..။ ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္လွ်င္ ပ်ဥ္ျပားတစ္ခ်ပ္ထဲ ဟထားတာကို ေတြ႕ရေတာ့ မာမာတစ္ေယာက္ ေဘးဘီၾကည့္ကာ လွစ္ခနဲ အထဲသို႔ ဝင္လိုက္တယ္။ ဒါကိုေတြ႕လိုက္သည္က ေအာင္ကို..။ ကိုခ်ိဳႀကီးဆိုင္က စာေရးမ အခ်ိန္မေတာ္မွ ဆိုင္ထဲသို႔ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ႏွင့္ ဝင္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ဒီေကာင္မေလးကို ေန႔တိုင္း ေအာင္ကို ေတြ႕ေနက်..။ ေကာင္မေလး ဘာလုပ္မလို႔လဲ..။ ေအာင္ကို ဖင္တႂကြႂကြ ျဖစ္လာသည္။ ခ်က္ခ်င္းေတာ့ ဝင္လိုက္သြားၿပီး ေခ်ာင္းလို႔မျဖစ္။ ခဏေနမွ ဝင္၍ေခ်ာင္းမည္ဟု ေအာင္ကို ေတြးလိုက္သည္။ ဆိုင္ထဲတြင္ေတာ့…
ႏွစ္လုံးေကာ္မရွင္ႏွင့္ေရာင္းေသာ မစိန္ေအး ဆန္အိတ္ႏွစ္လုံးေပၚတြင္ ကားယားႀကီး ၿဖဲထိုင္ကာ
ကိုတုတ္ႀကီးက ဒူးေထာက္လိုးေနသည္။ နီက်င့္က်င့္ မီးလုံးက ခပ္ေဝးေဝးတြင္ ရွိေနေပမယ့္ သဲသဲကြဲကြဲ ျမင္ေနရသည္။ မစိန္ေအး၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ဧရာမ ေဖာင္းေဖာင္းႀကီး..။ ပင့္လွန္ထားေသာ ဘရာစီယာၾကားက ထြက္ေပၚေနသည့္ ႏို႔ႀကီးေတြမွာလည္း ေဖာင္းတင္း၍ေနသည္။
“စိတ္ညစ္လိုက္တာဟယ္….”
လီးမဲမဲႀကီးကို မစိန္ေအးက ကိုင္၍သြင္းေပးရင္း ေဘးဘီကို ၾကည့္သည္။ လူမိသြားမည္ကို စိုးရိမ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိုတုတ္ႀကီး၏ လီးမွာ မဲနက္ေနၿပီး အေမႊးေတြမွာထူထဲလွသည္။ လုံးပတ္ႀကီးမွာ ေႁမြေဟာက္ႀကီးအလား ေျပာင္တင္းေနသည္။ ဒစ္ႀကီးက ၿပဲလန္ေန၏။
“ ျမန္ျမန္လုပ္ပါ.. ကိုတုတ္ရဲ႕…”
မစိန္ေအး၏အသံမွာ သိသိသာသာႀကီး တုန္ရင္လႈိက္ေမာေနသည္။ ကိုတုတ္ႀကီးက ဖင္ႀကီးကိုႂကြလ်က္ လီးကိုဖိသြင္းရင္း တၿပိဳင္နက္တည္းမွာပင္ စိန္ေအး၏ႏို႔ႀကီးေတြကို ဆြဲလွန္ကာ စုပ္ေလသည္။
“ ႁပြတ္….ႁပြတ္…စြပ္…ႁပြတ္….အု…..အင္း………”
လီးႀကီးက ေလွ်ာခနဲ စူးစိုက္သြားသည္။ စိန္ေအးက သူမ၏ေခါင္းကို ေနာက္သို႔လွန္ခ်လိုက္သည္။ ပါးစပ္ကိုဟ၍ တအင္းအင္း ညည္းတြားရင္း ဖင္ႀကီးကို စေကာဝိုင္းလႈပ္ခါရမ္းေပးသည္။ ကိုတုတ္ႀကီးကလည္း အဆက္မျပတ္ ေဆာင့္လိုးရင္း ႏို႔ႀကီးေတြကို စို႔ေပးသည္။
“ ႁပြတ္…ပလြတ္….စြပ္….ႁပြတ္……”
ေစာက္ေခါင္းထဲမွာ အရည္မ်ား ႐ႊဲနစ္ေနၿပီး လီးဝင္သြားတိုင္း အသံမ်ားထြက္ေပၚလာသည္။ စိန္ေအးက အိမ္ေထာင္သည္ဆိုေပမယ့္ ကေလးမေမြးဖူးေသး..။ ေယာက္်ားက ကုန္ကားလိုက္သည္။ တစ္လမွာ တစ္ခါေလာက္ အိမ္ျပန္သည္။ အိမ္တြင္ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနၿပီး ျပန္သြားသည္။ ဒီေတာ့ မစိန္ေအးကလည္း ကယို႔ဝမ္းနာကိုယ္သာသိဆိုသလို ငါ့ဝမ္းပူဆာ မေနသာေတာ့လည္း စိတ္မပါခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ စပယ္ယာလင္မ်ား ရွာထားရသည္။ သူ႔လင္ႀကီးထက္ေတာ့ အနည္းဆုံး အလုံးအရပ္ေတာ့ သာမွာေပါ့။ ကိုတုတ္ႀကီးက အေတြ႕ေကာင္းသည္။ လီးႀကီးေစာက္ေခါင္းထဲ ဝင္လာတိုင္း ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ခံ၍ေကာင္းလွသည္။
“ ေကာ့ေပး…စိန္ေအးရဲ႕….ေကာ့….”
“ ေကာ့ေနတာပဲေတာ့…ကိုတုတ္ရဲ႕.. ဒီမွာ ေသေတာ့မယ္… အင္း..ဟင္း…ဟင့္…”
“ အား..အား…..ေကာင္းလိုက္တာ စိန္ေအးရယ္… အီး…..”
“ ႁပြတ္…ဖြတ္….စြပ္….ႁပြတ္……..”
“ အ…အေမ့…အမေလး……ေကာင္းလိုက္တာ…ကိုတုတ္ရယ္…အင္း…ဟင္း…….အ….”
စိန္ေအးက ေကာ့ထိုးလိုက္၊ စေကာဝိုင္း ဝိုင္းေပးလိုက္ျဖင့္ တြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြးေနသည္။ ကိုတုတ္ႀကီးကလည္း ဒလၾကမ္း ေဆာင့္လိုးေနသည္။ သူတိ့ုႏွစ္ေယာက္လိုးေနသည္က ဆိုင၏္အတြင္းဘက္က်က်တြင္ ဆိုင္ေရွ႕ဖက္ႏွင့္ ေနာက္ဖက္ျခားထားေသာ လူတစ္ရပ္ေက်ာ္ ရႈိးေက့စ္ႀကီးကတစ္ဖက္ အျခားတစ္ဖက္က မ်က္ႏွာၾကက္ထိလုလုျဖစ္ေနေသာ ဆန္အိတ္ပုံႀကီး၏ ေနာက္ဖက္ ၾကမ္းျပင္တြင္ခ်ထားေသာ ဆန္အိတ္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ လိုးေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ မစိန္ေအး၏ ေပါင္ႀကီးေတြက ေဖြးေဖြးႏုႏုႏွင့္ ႀကီးမားလွသည္။. ဖင္သားႀကီးမ်ားက ေဘးသို႔ကားထြက္ေနသည္။ ကိုတုတ္ႀကီးေဆာင့္လိုးခ်လိုက္တိုင္း အိခနဲ အိခနဲ ျပားခ်ပ္သြားသည္။ မစိန္ေအး၏ စအိုဝေလးမွာ ႐ြဲ႕သြားလိုက္ ၿပဲခနဲ ျဖစ္သြားလိုက္ျဖင့္ လႈပ္ရွားေနသည္။ ႀကီးမားေဖာင္းအိေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ခုံးခုံးႀကီး ပိျပားသြားသည္အထိ ကိုတတ္ုႀကီးက သူ႔လီးႀကီးကို အဆုံးအဆုံးထိ လိုးသြင္းေနသည္။
“ အီး…အ…အီး……..”
မစိန္ေအးက ပါးစပ္ကိုေစ့၍ ကိုတုတ္ႀကီးေဆာင့္ခ်လိုက္တိုင္း အီးခနဲ ေအာ္သည္။ ကိုတုတ္ႀကီးဆိုတဲ့လူကလည္း မိန္းမ မရွိေသာ္လည္း မိန္းမေပါင္းစုံကို လိုးဖူးသူျဖစ္သည္။ ပစၥည္းကိုလည္း စံခ်ိန္မွီ သန္မာေစရန္ နည္းလမ္းမ်ိဳးစုံျဖင့္ အၿမဲ သေနသူျဖစ္သည္။
ဟူ၍ ခံစားရခက္သည့္ ညည္းညဴသံမ်ိဳးစုံ ထြက္ေန၏။ မစိန္ေအး၏လက္ႏွစ္ဖက္က ဖင္ခုထိုင္ထားေသာ ဆန္အိတ္ေဒါင့္စြန္းႏွစ္ဖက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုတ္ကိုင္ရင္း တစ္ကယိုလုံး ခါရမ္းေနသည္။ မာမာတစ္ေယာက္ သတိူု႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ရင္း အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ကပ္လာသည္။ လွ်ာေလးကိုထုတ္၍ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ေပးေနရရုံမွ်မက ခဏခဏလည္း တံေတြး မ်ိဳခ်ေနမိသည္။ ခဏအၾကာတြင္ ကာမဆိပ္က တက္လြန္းမက တက္လာၿပီး ခုေန လီးတစ္ေခ်ာင္း ေစာက္ပတ္ထဲ ထည့္လိုကသ္ည္ႏွင့္ ႐ႊဲခနဲ ၿပီးမ်ားသြားမလားေတာင္ မသိ ဟုေတြးေနမိသည္။ မခံစားႏိုင္ေတာ့လြန္း၍ မာမာ သူမ၏ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္၍ထားလိုက္ရသည္..။
ဆိုင္ထဲသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ေအာင္ကို သေဘာေပါက္သြားသည္။ လူကသာ အသက္အစိတ္ပဲရွိေသးတာ.. အေတြ႕အႀကဳံက ရွိသင့္သေလာက္ ရွိသည္။ ေဂၚလီပင္ ႏွစ္လုံးထည့္ထားသည္။ သူ႔ေရွ႕မွ ဖင္ပူးေထာင္း ေထာင္ၾကည့္ေနေသာ မာမာကို ေနာက္မွၾကည့္ရင္း လီးေတာင္လာကာ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ျဖစ္လာသည္။ တေျဖးေျဖး အနားသို႔ တိုးသြားရင္း လက္တစ္ကမ္းအကြာအေရာက္တြင္ ရပ္လိုက္ၿပီး ပုဆိုးလွန္လိုက္သည္။ ေရွ႕မွ မာမာကို မထိရဲျပန္..။ ျပႆနာတက္လွ်င္ ခက္မည္..။ ေန႔စဥ္ေတြ႕ကာ လီးေတာင္ေနရသည့္ မာမာ၏ဖင္ႀကီးက ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ထားတာ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ေအာင္ကို အသက္ရႉသံေတြ ျပင္းလာသည္။ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ လီးကိုကိုင္၍ အာသာေျဖရန္ ဂြင္းတိုက္သည္။ တိုက္ရင္း တိုက္ရင္း ကာမဆိပ္တက္လာေတာ့ လူက ရဲလာသည္။ ေအာင္ကို ေရွ႕သို႔တိုးၿပီး တုန္ေနေသာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ မာမာ့ထမီကို မတင္လိုက္သည္။ မာမာသိလိုက္သည္။ ကိုခ်ိဳႀကီး ေရာက္လာၿပီး သူမျဖစ္ေနပုံကို ေနာက္မွၾကည့္၍ မေနႏိုင္ျဖစ္လာပုံရသည္။ လွည့္ၾကည့္၍ မျဖစ္..။ ဒီမွာကလည္း ခံစားေနရတာ အရည္ေပ်ာ္လုၿပီ..။ လွည့္ၾကည့္မွ မလုပ္ျဖစ္ဘဲျဖစ္သြားအုံးမည္..။ မာမာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ ေနလိုက္ၿပီး သူမ၏တံေတာင္ဆစ္ေလးႏွစ္ဖက္ကို အသာ႐ုတ္ကာ ဆန္အိတ္ေပၚတြင္ ေထာက္လိုက္ၿပီး အားျပဳလိုက္ကာ ကိုယ္ကို ေတာင့္ထားလိုက္သည္။ ထဘီက ခါးေပၚကိုလန္တက္သြားေတာ့ ေဖြးအိေနေသ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးၾကားမွ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားက ခပ္စူစူေလး ေနာက္သို႔ထြက္ေနသည္။ ၾကည့္ရင္း လီးက တဆတဆ္တ္ ျဖစ္သြားၿပီး .. ေအ၇ထြက္ခ်င္သလို ျဖစ္သြားရသည္။ အခ်ိန္ဆိုင္းမေနေတာ့ဘဲ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဟု သေဘာထားကာ မာမာ၏ခါးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ အသာထိန္းကိုင္ကာ လီးကို ဆတ္ခနဲ ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့သည္။ မတရားျဖစ္ေနေသာ အေရမ်ားေၾကာင့္ လီးက ေလွ်ာခနဲျဖစ္ကာ က်ဥ္းက်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္ၾကားမွ တဆုံး တိုးဝင္သြားသည္။ ေအာင္ကို၏လီးရင္း ဆီးခုံႏွင့္ မာမာ၏ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းတို႔ ထိ႐ိုက္မိခ်ိန္တြင္ အ..ဟူေသာ ရွတတအသံေလးျဖင့္ မာမာ၏ေခါင္းေလး ေထာင္သြားသည္။ အေျခအေနကို ခ်က္ခ်င္းသိသြားေသာ ေအာင္ကိုက မာမာ၏တင္သားႀကီးႏွစ္ဖက္ကို အားပါးတရ ဆုတ္ကိုင္ကာ တစ္ခ်က္ခ်င္း စီးစီးပိုင္ပိုင္ အားျဖင့္ ေဆာင့္လိုးသည္။ အံမယ္.. သူကလည္း မေခပါလား..။ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ ဖင္ႀကီးေတြကို ေနာက္သို႔ေဆာင့္၍ ေတာင့္၍ ေကာ့ေပးေနသည္။ မာမာအႀကိဳက္ ေတြ႕သြားသည္။ သူမစိတ္ႀကိဳက္ လီးကို အခုမွေတြ႕ရၿပီဟု ေတြးမိသည္။ လီးကလည္း မာလိုက္သည္မွာ မေျပာႏွင့္ေတာ့…။ သံေခ်ာင္းအလားပင္..။ အရွည္ကလည္း ေဆာင့္တိုင္းေဆာင့္တိုင္း သားအိမ္ဝကို ထိသည္။ လုံးပတ္ကလည္း သူမေစာက္ေခါင္းႏွင့္ ဆိုလွ်င္ ဓါးအိမ္ထဲ ဓါးထိုးစြပ္ထားသလို ကြက္တိျဖစ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့..လီးႀကီးက ပူေႏြးေႏြးႀကီး…။ ေနာက္သို႔ေကာ့ေပး႐ုံမွ်မက အံႀကိတ္၍ သူမ၏ေစာက္ေခါင္းထဲမွ လီးကို ညႇစ္ညႇစ္ေပးသည္။ အလိုးခံရင္းမွ ႏို႔ေတြ အကိုင္ခံခ်င္လာသည္။ ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့ ဘာမွ
မတတ္ႏိုင္ေသး..။ ေနာက္က ေဆာင့္အားက တအားသြက္၍ တအားျပင္းလာသည္။ ၿပီးခ်င္လာပုံရသည္။ မာမာလည္း စိတ္ကိုေလွ်ာ့ကာ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ေရးအတြက္ စိတ္ကို ႏွစ္ထားလိုက္သည္။ ေဂၚလီက လီးတန္အေပၚတစ္လုံး ၊ ေအာက္ဖက္မွာတစ္လုံးျဖစ္၍ ခုလို ဖင္ကုန္း၍လိုးခံ၇ခ်ိန္တြင္ လီးေအာက္ဖက္ ေဂၚလီက ေစာက္ေစ့ကို ဖိဖိသိပ္ေနသည္။ တင္းကနဲ တင္းခနဲျဖစ္ရင္း မာမာ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္တုန္ရင္ရင္ ျဖစ္လာသည္။ ခဏအတြင္းမွာပင္ လီးက တဆုံးေဆာင့္သြင္းလိုက္ရင္း ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ ႐ုန္းကာ သုတ္ေရမ်ား ပန္းထုတ္လိုက္သည္။ ျပင္းလိုက္သည့္အရွိန္..။ ေႏြးလိုက္သည့္ လေရေတြ..။ အ…ခနဲ ..အ..ခနဲ ျဖစ္သြားရင္း လီးႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းျဖင့္ ဆုတ္ဆုတ္ဆြဲကာ မာမာတစ္ကိုယ္လုံး ရမ္းခါ၍ ၿပီးသြားရေတာ့သည္။ ခဏေနၿပီး ေနာက္ကလူက လီးကိုဆြဲထုတ္သည္။ လူကို အေခ်ာင္ဝင္လိုးၿပီး ေျပးေတာ့မည္..။ ဒီလိုလူမ်ိဳးက ဇာတ္လမ္းမရွည္တတ္ၾက..။ မာမာေကာင္းေကာင္းသိသည္။ ဒါမ်ိဳးအျဖစ္မခံႏိုင္…။ သူ႔ လီးအကြၽတ္မွာပင္ မာမာက ဆတ္ခနဲလွည့္ကာ လက္ကို ဖမ္းဆြဲသည္။
“ ဟင္……..”
သူမထင္ထားသလို သူေဌး ကိုခ်ိဳႀကီး မဟုတ္။ တစ္ေနကုန္ ဆိုက္ကားေပၚတြင္ ထိုင္ကာ ငိုက္ေနတတ္သည္ကို ေန႔တိုင္းေတြ႕ေနရသည့္သူ…။ မာမာ နာမည္ မသိ..။ လူက အဓိက မဟုတ္..။ လီးက အဓိက…။ သူ မလုပ္ေကြၽးခ်င္လည္း လုပ္ေကြၽးပါရေစ..။ ဒါက မိန္းမတိုင္း၏စိတ္..။
လက္ကလႈိမ္းအဆြဲခံလိုက္ရေတာ့ ေအာင္ကို လန္႔သြားသည္။ ဒီေလာက္ႏွင့္ ဇာတ္လမ္းအျပတ္မခံႏိုင္ေသာ မာမာကလည္း သူမ၏ထဘီေအာက္နားစေလးျဖင့္ ေအာင္ကို႔လီးႀကီးကို တယုတယေလး သုတ္ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ ေအာင္ကို႔မ်က္ႏွာကို တည့္တည့္ၾကည့္၍ ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္း ရွက္စႏိုးပုံစံျဖင့္ ေခါင္းကို ငုံ႔လိုကက္ာ ေအာင္ကို႔ ကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ သူမ၏ေရွ႕မွ လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္ျဖင့္ မသြားခ်င္သြားခ်င္ ထြက္သြားေသာ ေအာင္ကိုတစ္ေယာက္ မနက္က်ရင္ လမ္းထိပ္မွ လာၿပီး ေစာင့္ေနမွာ ေသခ်ာေၾကာင္း မာမာ ေတြးလိုက္မိေတာ့သည္..။
ေအာင္ကိုက ေရွ႕ကအထြက္ မာမာက သူ႔ေနာက္နားက ခြာ၍ထြက္သည္။ ေအာင္ကို ကြမ္းယာဆိုင္ေပၚသို႔ တက္လကိုခ်ိန္တြင္ မာမာက ေမွာင္ရိပ္ထဲမွေန၍ လမ္းတစ္ဖက္ျခမ္းရွိ ကားဂိတ္ရွိရာသို႔ ေလွ်ာက္သြားေနၿပီ…။ ကြမ္းယာဆိုင္သို႔ ေအာင္ကို ျပန္ေရာက္ၿပီးသည္အထိ ေထြးၾကည္က ေပၚမလာေသး..။ ေအာင္ကိုမွာလည္း ေခ်ာေခ်ာလွလွ ပစၥည္းေကာင္းေကာင္းႀကီးကို လိုးလိုက္ရတာမွန္သည္။ ဒါေပမယ့္ ကသတ္ုကယက္ျဖင့္ လိုးလိုက္ရ၍ အားမရ..။ ေနာက္ေန႔ေတြမွာ ၾကဳလာံႏိုင္ေသာ္လည္း ေလာေလာဆယ္တြင္ ေအာင္ကို၏လီးက အားမရေသး၍ ေတာင္မတ္ေနဆဲ..။ စိတ္ထဲကလည္း မေက်နပ္ခ်င္ေသးေပ..။
ခဏေနေတာ့ ေထြးၾကည္ျပန္ေရာက္လာသည္။ ေအာင္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေထြးၾကည္တစ္ေယာက္ အမူအယာေတြ ပ်က္ၿပီး မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးလည္း နီရဲကာ ထူအမ္းအမ္း ျဖစ္ေနသည္။ ေအာင္ကို သေဘာေပါက္ လိုက္ၿပီ..။ ေထြးၾကည္ကို ၾကည့္ရင္း ေအာင္ကို၏လီးက တဆတ္ဆတ္ ျဖစ္လာျပန္သည္။
“ ေအာ္… ေအာင္ကို…ဆိုင္သိမ္းေတာ့မယ္ဟာ… ငါ့ကို လိုက္ပို႔….”
အသံက အာေခါင္ေျခာက္သံႏွင့္ အက္တက္တက္ ျဖစ္ေနသည္။ ေထြးၾကည္ ျပန္အလာလမ္းတြင္ ကိုခ်ိဳႀကီး၏ ဘင္ကားေလးကို ေတြ႕ရသည္။ ကားေပၚတြင္ အိ ဆိုေသာ ေကင္မေလးႏွင့္ အိ၏ မိဘမ်ား ၊ အေဒၚမ်ား မိသားစုကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ေထြးၾကည္၏စိတ္ထဲ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကိုခ်ိဳႀကီး တစ္ေယာက္ ေကာင္မေလးကို အတည္ႀကံတာဘဲဟု ေသခ်ာေပါက္ ေတြးသည္။ ေထြးၾကည္ႏွင့္ ေအာင္ကိုတို႔ အ.ထ.က ေက်ာင္းဝန္းအေရွ႕ ေရာက္လာသည္။ ေက်ာင္းဝန္းထဲတြင္ လူတစ္ရပ္သာသာ ကံ့ေကာ္ပင္မ်ား ရွိေနသည္။
“ ေအာင္ကို ….ရပ္အုံးဟာ… ငါ ကံ့ေကာ္ၫြန္႔ ခူးလိုက္အုံးမယ္…”
ဆိုက္ကားကို ရပ္၍ ေထြးၾကည္၏ေနာက္သို႔ ေအာင္ကိုပါ လကိုသြားသည္။ ခဏအၾကာတြင္ ..
“ ေအာင္ကိုေရ… လုပ္ပါအုံးဟ… ငါ့အက်ႌထဲ ဘာေကာင္ ဝင္သြားလဲ မသိဘူး…”
ခပ္အုပ္အုပ္ေျပာရင္း ေထြးၾကည္က သူမ၏ ကိုယ္ေပၚမွာဝတ္ထားေသာ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း တီရွပ္ကို ေခါင္းေပၚမွလွမ္၍ ခြၽတ္လိုက္သည္။ အသားျဖဴသူမို႔ ဝတ္ထားေသာ ေဘာ္လီေအာက္မွ ႐ုန္းကန္ထြက္ေတာ့မေယာင္ ႏို႔အုံႀကီးေတြက ျဖဴေဖြးႏုဖတ္၍ ေနသည္။ ေအာင္ကိုက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရပ္လိုက္ၿပီး ဘာမေျပာညာမေျပာႏွင့္ ေဘာ္လီအက်ႌကို ဆြဲလွန္ကာ လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ သူမခါးကို ဖက္လိုက္ရင္း ႏို႔တစ္လုံးကို ဖိ၍စို႔ပစ္လိုက္သည္။
“ ဟဲ့….အို….ေအာင္ကို….. မ…မလုပ္ နဲ႔……အို…..အို…..”
မလုပ္နဲ႔ဟုသာ ေျပာသည္။ ေထြးၾကည္က သူမ၏ ရင္ဘတက္ို ေအာင္ကို၏ပါးစပ္ထဲသို႔ အတင္းဖိကပ္ေပးေနသည္။ ေအာင္ကိုက ႏို႔ႀကီးေတြကို လက္ျဖင့္ ဆြဲၿပီး တစ္လုံးၿပီး တစ္လုံး အားရပါးရစို႔သည္။ ေထြးၾကည္ မ်က္ေစ့စုံမွိတ္၍ တအင့္အင္း ျဖစ္ေနသည္။ ေအာင္ကို၏လက္မ်ားက သူမ၏ခါးမွေန၍ ေအာက္သို႔ေလွ်ာက်လာကာ တင္ပါးဆုံ လုံးလုံးႀကီးေတြကို အားပါးတရ ဆုတ္နယ္ သည္။ ဒူးေတြတုန္ကာ ၫႊတ္က်လာေသာ ေထြးၾကည္ကို ေပြ႕၍ ေအာက္က ျမက္ခင္းေပၚသို႔ ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ေတာ့ ေက်ာႏွင့္ ျမက္ခင္း မထိခင္မွာပင္ ေထြးၾကည္က သူမ၏ေဘာ္လီအက်ႌကို
ခြၽတ္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ ျမက္ခင္းေပၚသို႔ လွဲမိေတာ့ ေအာင္ကိုက သူမ၏ထဘကီို ဆြဲလွန္လိုက္ေသာအခါ ေထြးၾကည္က မ်က္ႏွာေလးတစ္ဖက္သို႔လွည့္လိုက္ရင္း ဒူးႏွစ္လုံးေထာင္ကာ ေပါင္ေတြကို ခပ္ဟဟ ကားေပးထားလိုက္သည္။
ေအာင္ကို ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး သူမ၏ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ၿဖဲကာ ဒူးေထာက္ဝင္လိုက္ၿပီး တဆတ္ဆတ္ ျဖစ္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို အေတ့ ေထြးၾကည္က သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို ဗိုက္ေၾကာတင္း႐ုံမွ် ေကာ့တင္ေပးလိုက္သည္။
“ အ……အ…အင့္….ကြၽတ္…ကြၽတ္………အ……..”
လီးက တဆုံးဝင္သြားၿပီ..။ ေထြးၾကည္ ညည္းသည္။ နာ၍မဟုတ္..။ ေကာင္း၍ျဖစ္ေၾကာင္း ေအာင္ကို နားလည္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ဆြဲညႇစ္၍ ကိုင္ကာ တုံ႔ဆိုင္းမေနေတာ့ဘဲ ေဆာင့္လိုးသည္။
“ ႁပြတ္…ဖြတ္…….ဒုတ္….ႁပြတ္…..စြပ္……..”
နဂိုထဲက အရည္ေတြ ႐ႊဲေနၿပီးမို႔ လီးဝင္သြားသံ တႁပြတ္ႁပြတ္…ထြက္ေပၚလာသည္။ ေထြးၾကည္က မ်ကလ္ုံးစုံမွိတ္ၿပီး သူမ၏လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ႏို႔ေတြဆြဲကိုင္ထားေသာ ေအာင္ကို၏ လက္ႏွစ္ဖက္ေပၚကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီးကို လုံးခနဲ လုံးခနဲ ေကာ့ ေကာ့တင္၍ အားပါးတရ အလိုးခံသည္။
“ ႁပြတ္….ဒုတ္….ဘြတ္….စြပ္…အ….ဟင္းဟင္း…ျဗစ္…ကြၽတ္..ကြၽတ္… အမေလး.. ေနာ္…..ဟင့္..ဟင့္…… အ…….အ………”
ေထြးၾကည္ အသံမ်ိဳးစုံထြက္၍ ေယာက္ယက္ခတ္ေနသည္။ သူတို႔ လိုးေနၾကတာက ေက်ာင္းအုတ္နံရံအတြင္းဖက္မွာမို႔ လူမျမင္ႏိုင္၍ လြတ္လပ္ေနသည္။
“ လုပ္…လုပ္….နာနာေလး လုပ္စမ္းပါ…အင္း ဟင္း….ျဗစ္….ႁပြတ္…..စြပ္…ဖြတ္..ဒုတ္…..အီး…..အ…..အ…”
မခံရတာၾကာလို႔လား မသိ…၊ ေထြးၾကည္ ၿပီးခ်င္လာသည္။ ေအာင္ကို၏ လီးေပၚမွ ေဂၚလီေတြကလည္း ေထြးၾကည္၏ ေစာက္ေစ့ျပဴးျပဴးႀကီးကို ဖိသိပ္ေနသည္။
“ ႁပြတ္….ဒုတ္…ျဗစ္…..ဖြတ္….အား….အေမ့…..အ…အ.အီး……ကြၽတ္…အမေလး….အား………”
ေထြးၾကည္ ေအာင္ကိုအား ဆြဲယူ၍ သိမ္းႀကဳံးဖက္လိုက္ရင္း ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ
ေကာ့ေကာ့တက္သြားေတာ့သည္။ ေစာေစာက မာမာအားလိုး၍ တစ္ခ်ီၿပီးထားေသာ ေအာင္ကိုက မၿပီးေသး…။ ဆက္ရအုံးမည္..။ မွိန္းေနၿပီးမွ ေထြးၾကည္က မ်က္လုံးေလး ႏွစ္လုံးဖြင့္ၾကည့္ၿပီး အရည္လဲ့ေနေသာ မ်က္လုံးေလးမ်ားျဖင့္ …
“ ေအာင္ကိုရယ္….ေကာင္းလိုက္တာဟယ္… ငါ့ကို ပစ္မထားပါနဲ႔ ေနာ္….”
ဟူေသာ အသံရွတတေလး က လႈိက္ေမာစြာ ထြက္ေပၚလာပါေလေတာ့သတည္း…။
(ၿပီးပါၿပီ)
